Διδαχὲς τοῦ Ὁσίου Σεραφεὶμ τοῦ Σαρὼφ Β' , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Διδαχὲς τοῦ Ὁσίου Σεραφεὶμ τοῦ Σαρὼφ Β'- Περὶ νήψεως, σώματος καὶ ψυχῆς, ἐσωτερικῆς εἰρήνης, ὑπομονῆς/Όσιος Σεραφεὶμ τοῦ Σαρώφ, ἐκδόσεις Ι.μ. Παρακλήτου, 2-1-2024, 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Διδαχὲς τοῦ Ὁσίου Σεραφεὶμ τοῦ Σαρὼφ Α' , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Διδαχὲς τοῦ Ὁσίου Σεραφεὶμ τοῦ Σαρὼφ Α'- Περὶ πίστεως, ἐλπίδας, ἀγάπης πρὸς τὸν Θεό, φόβου Θεοῦ, ἀπάρνησης τοῦ κόσμου, ἡσυχίας, προσευχῆς/Όσιος Σεραφεὶμ τοῦ Σαρώφ, ἐκδόσεις Ι.μ. Παρακλήτου, 2-1-2024, 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ὄπου ὁ Θεὸς ἐκεῖ ἡ αὐτομεμψία & ἡ ταπείνωση, Ἁγ. Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ὁ Ἁγ. Σεραφεὶμ τοῦ Σαρὼφ ὡς ὑπερασπιστὴς τῆς ὀρθόδοξης πίστης, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ Ἁγ. Σεραφεὶμ τοῦ Σαρὼφ ὡς ὑπερασπιστὴς τῆς ὀρθόδοξης πίστης ὡς τῆς μόνης ἀληθινῆς-θαυμαστῆ ἐμφάνισή του σὲ προτεστάντη-Αρχιμ. Λαζάρου Μούρ, Ἁγ. Σεραφεὶμ Σαρώφ, σέλ. 208-213, 1-1-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Οἱ ἀντίθεοι σύγχρονοι νόμοι τῆς Εὐρώπης καὶ ὁ χρόνος ὡς χρῆμα, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Οἱ ἀντίθεοι σύγχρονοι νόμοι τῆς Εὐρώπης καὶ ὁ χρόνος ὡς χρῆμα- Ἡ σωστὴ ἀξιοποίηση του, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος- Μέσα ἀπὸ τὸ παράθυρο τῆς φυλακῆς καὶ Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς-Δογματική, 1-1-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ποῦ ὀφείλεται τὸ βαθὺ σκοτάδι τῆς Εὐρώπης & τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ποῦ ὀφείλεται τὸ βαθὺ σκοτάδι τῆς Εὐρώπης καὶ τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ-Η ἀπληστία καὶ ὁ ὀρθολογισμὸς ὁδήγησαν στὴν σατανολατρεία, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος- Ὁ Πρόλογος τῆς Ἀχρίδος καὶ Μέσα ἀπο τὸ παράθυρο τῆς φυλακῆς, 31-12-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ Περιτομὴ τοῦ Κυρίου, ὁ Μ. Βασίλειος & ἡ σωστὴ ἀξιοποίηση τοῦ χρόνου Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορειτου

Ἡ Περιτομὴ τοῦ Κυρίου, ὁ Μ. Βασίλειος καὶ ἡ σωστὴ ἀξιοποίηση τοῦ χρόνου- Γιατί μᾶς δόθηκε, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος- Ὁ Πρόλογος τῆς Ἀχρίδος καὶ Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς-Δογματική, 1-1-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ὁ Ἱερομόναχος Ἄνθιμος ὁ διά Χριστόν σαλός - Ἀγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου

Ο Πατήρ Άνθιμος πατρίδα είχε την Σόφια της Βουλγαρίας, όπου και εφημέρευε σαν έγγαμος Ιερεύς σε ενορία. Μετά τον θάνατο της πρεσβυτέρας του, γύρω στα 1841, ήρθε στο Περιβόλι της Παναγίας και φυτεύθηκε σαν καλός βολβός, όπως θα ιδούμε πιο κάτω, και άνθισε και ευωδίασε. Η πρώτη του μετάνοια ήταν η Ι. Μονή της Σίμωνος Πέτρας, όπου εκάρη Μοναχός. Μετά όμως που άρχισε να κάνη τον δια Χριστόν σαλό, να κρύβη τον εσωτερικό του πλούτο, είχε κάνει μετάνοια και όλον τον Άθωνα, γιατί συνέχεια γύριζε στην έρημο και έμενε άλλοτε σε σπηλιές και άλλοτε σε κουφάλες δένδρων.

Κατά καιρούς δε, εμφανιζόταν στην Ι. Μονή του Αγίου Παντελεήμονος (το Ρωσικό), γιατί εκεί καταλάβαινε τις ακολουθίες, που γίνονταν στα Ρωσικά. Συνήθως κρυβόταν στο Νάρθηκα του Ναού και από εκεί παρακολουθούσε. Όταν έβλεπε όμως κανέναν Πατέρα να τον παρακολουθή και να τον προσέχη με ευλάβεια, άρχιζε να κάνη ανοησίες ή να παραμιλάη μόνος του και πολλές φορές να κάνη και αστεία και έτσι τος χαλούσε τον λογισμό. Παρέμενε δε στην Μονή ανάλογα, άλλοτε λίγες ημέρες και άλλοτε περισσότερες, και μετά εξαφανιζόταν πάλι στον Άθωνα, τελείως μόνος του, δύο ή τρεις μήνες, και ξανά εμφανιζόταν στον Άγιο Παντελεήμονα, το Ρωσικό.

Στην αρχή της θείας τρέλας, επί πέντε χρόνια, φορούσε ένα παλιό ράσο και μετά μπαλωμένα. Αργότερα κατέληξε να φοράη ένα παλιό τσουβάλι, στο οποίο άνοιγε μια τρύπα στην κορυφή, για να βγάζη το κεφάλι του, και δυο για τα χέρια του και έτσι πια εμφανιζόταν παντού. Γι’ αυτόν τον λόγο και τον ονόμασαν «Τσουβάλντη». Αλλά και αυτό ακόμη το τσουβάλι το προφύλαγε, όταν γύριζε μέσα στο δάσος, για να μη σχιστή, και έσχιζε το κορμί του στα κλαριά. Όσοι φυσικά δεν είχαν βάθος εσωτερικό, αλλά έκριναν εξωτερικά, τον έλεγαν παλαβό. Αλλά ο Πατήρ Άνθιμος τους προβλημάτιζε, όταν τους έλεγε τους λογισμούς που είχαν. Έτσι οικοδομούσε πνευματικά αυτούς που είχαν καλή διάθεση, αποκαλύπτοντας τους λογισμούς τους.

Βλέπει κανείς τους δια Χριστόν σαλούς, επειδή έχουν πολλή ταπείνωση, να έχουν και πολλή καθαρότητα, δηλαδή πνευματική διαύγεια, και έτσι γνωρίζουν και τις καρδιές των ανθρώπων αλλά ακόμη και τα Μυστήρια του Θεού. Έτσι και ο Πατήρ Άνθιμος, ο οποίος την δική του καθαρή καρδιά την είχε σκεπασμένη με ένα παλιό τσουβάλι!

Στο Μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος, όταν πήγαινε, δεν έμπαινε μέσα, αλλά έμενε και αυτός εκεί που έμεναν οι εργάτες της Μονής και στην ίδια τράπεζα των εργατών καθόταν να φάη. Ο Ηγούμενος της Μονής φαίνεται κάτι πληροφορήθηκε και είπε στον διακονητή Μοναχό να φροντίζη τον Γέροντα Ασκητή, Πατέρα Άνθιμο. Έκτοτε ο Διακονητής, ο τραπεζάρης των εργατών, τον είχε σε ευλάβεια και τον βοηθούσε και τον παρακολουθούσε. Έτσι απέκτησε και ιδιαίτερη εμπιστοσύνη και μπορούσε να καταλάβη και ορισμένες απ’ τις κρυφές αρετές του.

Αὐγουστῖνος Καντιώτης: Οἱ τρεῖς γεννήσεις τοῦ Χριστοῦ

«Τοῦ δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν»

(Mατθ. 1,18)

ΚΑΙ ΠΑΛΙ, ἀγαπητοί μου, ὁ Κύριος μᾶς ἀξίωσε ν᾿ ἀκούσουμε τὸ «Χριστὸς γεννᾶται…». Ἂς προσπαθήσουμε κ᾿ ἐμεῖς νὰ πλησιάσουμε τὸ μέγα μυστήριο τῆς Γεννήσεως.

* * *

Ὁ ὀφθαλμὸς τῆς πίστεως διακρίνει τρεῖς γεννήσεις τοῦ Χριστοῦ.

―Τρεῖς γεννήσεις; Μὰ μία εἶνε ἡ γέννησις.

Καὶ ὅμως, ἀδελφοί· τρεῖς εἶνε οἱ γεννήσεις, ποὺ περικλείει τὸ μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας. Τὴν πρώτη σαλπίζει ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, τὴν δευτέρα ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος, καὶ τὴν τρίτη ὁ ἀπόστολος Παῦλος.

1. Ἡ πρώτη γέννησις τοῦ Κυρίου εἶνε ἡ ἄχρονος. Διότι ὁ Κύριός μας δὲν εἶνε ἁπλῶς ἄνθρωπος· εἶνε καὶ Θεός. Ὁ καθένας ἀπὸ μᾶς ζῇ ἐπὶ ἕνα μικρὸ χρονικὸ διάστημα· ὑπάρχει λοιπὸν ἕνας χρόνος ποὺ δὲν ὑπήρχαμε, καὶ θὰ ὑπάρχῃ πάλι ἕνας χρόνος ποὺ δὲν θὰ ὑπάρχουμε ὡς σωματικὴ ὕπαρξις ἐπὶ τῆς γῆς. Ἀλλ᾿ ὁ Κύριός μας ἀποτελεῖ ἐξαίρεσι. Οἱ ὀρθόδοξοι λέμε, ὅτι δὲν ὑπῆρξε ποτέ χρόνος ποὺ ὁ Χριστὸς δὲν ὑπῆρχε. Σημειώσατέ το. Ἐδῶ εἶνε ἡ μεγάλη μάχη ποὺ ἔδωσε ὁ Μέγας Ἀθανάσιος ἐναντίον τοῦ Ἀρείου καὶ συνεχίζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ἐναντίον τῶν ἰεχωβιτῶν καὶ ἄλλων αἱρετικῶν ποὺ λένε, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε κτίσμα καὶ κάποτε ἦλθε στὴν ὕπαρξι. Ἐδῶ εἶνε ἡ οὐσία τοῦ χριστιανισμοῦ. Δὲν ὑπῆρξε ποτέ στιγμή, χρόνος, ποὺ ὁ Χριστὸς δὲν ὑπῆρχε. Ναί, οὐδέποτε. Προτοῦ παρουσιαστῇ ἡ γῆ καὶ ὁ ἄνθρωπος, προτοῦ γίνουν οἱ γαλαξίες, πρὸ ἡλίου, πρὸ σελήνης, προχώρα μέσα στὸ ἄπειρο παρελθόν, ἂν μπορῇς νὰ προχωρήσῃς ―δὲν θὰ βρῇς ἄκρη―, ὑπάρχει ὁ Κύριος! Ἅμα Πατήρ, ἅμα Υἱός.

Καὶ πῶς ὑπάρχει; «Γεννηθέντα, οὐ ποιηθέντα». Δὲν ἐποιήθη, ὅπως οἱ ἄγγελοι καὶ ὅλη ἡ δημιουργία, ἀλλὰ ἐγεννήθη ἐκ τοῦ Πατρός.

Αὐτὴ εἶνε ἡ ἐκ Πατρὸς ἄχρονος γέννησις. Καὶ αὐτὴν ὑπενθυμίζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία ὅταν ψάλλει «Ἐκ γαστρὸς πρὸ ἑωσφόρου ἐγέννησά σε, ὤμοσε Κύριος καὶ οὐ μεταμεληθήσεται» (Ψαλμ. 109,3). Θέλει νὰ πῇ ἀκριβῶς, ὅτι πρὸ τῆς δημιουργίας τοῦ ἑωσφόρου, δηλαδὴ τοῦ αὐγερινοῦ, πρὸ τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου, ἐγεννήθη ὁ Υἱὸς ἀπὸ τὸν Πατέρα. Τὴν ἄχρονο γέννησι ψάλλουν σήμερα καὶ οἱ καταβασίες ὅταν λένε· «Τῷ πρὸ τῶν αἰώνων ἐκ Πατρὸς γεννηθέντι ἀρρεύστως Υἱῷ…». Καὶ ἀκόμη μεγαλοπρεπέστερα ψάλλει τὴν ἄχρονο γέννησι τοῦ Χριστοῦ ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὅταν λέει· «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος» (Ἰωάν. 1,1).

«Μέγα Ἱεράρχα, ποίμαινε ἡμᾶς!...», Β΄ Μέρος (Στόν Μέγα Ἅγιο πού τόσο δυσφημίζεται στήν ἐποχή μας μέ τή χρήση, ἀπό τούς ὀρθοδόξους, μιᾶς καρικατούρας

«Μέγα Ἱεράρχα, ποίμαινε ἡμᾶς!...», Β΄ Μέρος

(Στόν Μέγα Ἅγιο πού τόσο δυσφημίζεται στήν ἐποχή μας μέ τή χρήση, ἀπό τούς ὀρθοδόξους, μιᾶς καρικατούρας)

Πορφυρίτης

Ὁ Ἅγιος Βασίλειος προσκαλεῖ, μέ τήν ἐπιστολή του τούς «ἀδελφούς γνησιότατους»[1] Ἰταλούς καί Γάλλους συνεπισκόπους του, ζητῶντας τους νά δώσουν «χέρι στούς γονατισμένους»[2] ἀπό τόν «φανερό πόλεμο τῶν αἱρετικῶν»[3]. Σκοπός του εἶναι «νά δώσουν τό ‘‘παρών’’ περισσότεροι ἀδελφοί, ὥστε νά εἶναι ἀρκετοί γιά ν’ ἀπαρτίσουν σύνοδο...»[4]. Ἔτσι, «ὥστε ὅσοι ὁμολογοῦν τήν ἀποστολική πίστη, ἀφοῦ ἐξουδετερώσουν τά σχίσματα πού ἐπινόησαν, νά ὑποταχθοῦν ἀπό ἐδῶ καί πέρα στήν αὐθεντία τῆς Ἐκκλησίας.»[5]. Ὁ Μέγιστος Φωστῆρας συνεχίζει νά ποιμαίνει καί σήμερα τούς θέλοντας νά ποιμανθοῦν καί νά διδαχθοῦν τί ὁ Μεγάλος ἔπραττε γιά τήν ἐξάλειψη τῆς μιαρῆς αἱρέσεως.

«Γιατί», γράφει, «δέν κινδυνεύει μιά Ἐκκλησία, οὔτε δυό ἤ τρεῖς εἶναι πού ἔπεσαν στό φοβερό χειμώνα. Ἀλλά σχεδόν ἀπό τά σύνορα τοῦ Ἰλλυρικοῦ ὥς τή Θηβαΐδα εἶναι ξαπλωμένο τό κακό τῆς αἵρεσης. Πού τά πονηρά της σπέρματα πρίν ὁ δυσώνυμος Ἄρειος ἔρριξε. Κι ἀφοῦ ριζώθηκαν σέ βάθος, χάρη στή φιλόπονη καλλιέργεια τῆς ἀσέβειας πού μεσολάβησε, ἀπό πολλούς, τώρα ξεβλάστησαν τούς φθοροποιούς καρπούς. Κι ἔτσι, ἀνατράπηκαν τά δόγματα τῆς ὀρθῆς πίστης κι ἔπεσαν σέ σύγχυση οἱ θεσμοί τῆς Ἐκκλησίας. Κι οἱ φίλαρχοι, πού δέν φοβοῦνται τόν Κύριο, πηδοῦν καί κυριεύουν τίς ἐπισκοπές. Λοιπόν, φανερά πιά, ὁ ἐπισκοπικός βαθμός προβάλλεται σάν ἔπαθλο τῆς ἀσέβειας, ἔτσι πού ὅποιος ξεστόμισε τίς πιό φοβερές βλαστήμιες ἀπέναντι τῆς ἀληθείας, νά εἶναι προτιμότερος γιά ἐπίσκοπος τοῦ λαοῦ. Πάει, χάθηκε τό ἱερατικό φρόνημα. Ἔχουν λείψει ὅσοι ποιμαίνουν μέ γνώση τό κοπάδι τοῦ Κυρίου»[6]. Ἅγιέ μου Βασίλειε, μένουμε ἔκθαμβοι, διότι ἄν διευρύνουμε τήν ἀπόσταση τῶν τοπωνυμίων καί ἐπικαιροποιήσουμε τόν δυσώνυμο Αἱρεσιάρχη, ὁ λόγος σου εἶναι ζωντανός! Γράφεις στό παρελθόν, διαβάζουμε τό σήμερα, τό μέλλον. Περιγράφεις τήν «πολιτεία» συγχρόνων ἐπισκόπων πού συναγωνίζονται ποιός θά ξεστομίσει ἤ θά πράξει τήν μεγαλύτερη κακοδοξία.

Ἐπιλεγμένα ἀποσπάσματα ἀπό τόν ἐπιτάφιο λόγο τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου. στόν Μέγα Βασίλειο

ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΤΑΦΙΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

ΣΤΟΝ ΜΕΓΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟ

Η πολύτροπη φιλανθρωπία του Θεού και η οικονομία Του για τον άνθρωπο, αφού έκανε τον Βασίλειο γνωστό με πολλά περιστατικά που μεσολάβησαν και τον ανέδειξαν όλο και λαμπρότερο, τον προβάλλει ως φάρο της Εκκλησίας περίοπτο και περιλάλητο, αφού τον συγκατέλεξε στην ιερή τάξη των πρεσβυτέρων και από μία πόλη, την Καισάρεια, τον έκανε πυρσό όλης της οικουμένης. Με ποιον τρόπο; Δεν έφτιαξε εκ του προχείρου το αξίωμα, ούτε την ίδια ώρα τον έλουσε και τον έκανε σοφό, όπως γίνεται σήμερα με τους πολλούς που επιθυμούν τις πρωτοστασίες· τον έκανε άξιο της τιμής με την τάξη και τον νόμο της πνευματικής προόδου.

Δεν επαινώ την αταξία και την ακοσμία μας, κάποτε και αυτών που προεδρεύουν στην Εκκλησία. Δεν θα τολμήσω να τους κατηγορήσω όλους. Εξάλλου δεν είναι και δίκαιο. Επαινώ τον ναυτικό νόμο που στον κυβερνήτη του πλοίου δίνει πρώτα το κουπί, από αυτό τον φέρει στην πλώρη και τους εμπιστεύεται την ανίχνευση της πορείας και τέλος τον καθίζει στο τιμόνι, έπειτα από πολύ σχίσιμο των κυμάτων και πολλή εξέταση των ανέμων. Το ίδιο γίνεται και στα στρατιωτικά. Στρατιώτης, ταξίαρχος, στρατηγός. Αυτή είναι η άριστη σειρά και η ωφελιμότατη για τους αρχόμενους.

Πολύ μεγάλη αξία θα είχε εάν επικρατούσε και σε μας παρόμοια τάξη. Τώρα όμως κινδυνεύει η αγιότατη ανάμεσα σε όλα τάξη, να είναι η περισσότερο καταγέλαστη από όλες τις τάξεις μας· διότι η πρωτοστασία δεν κερδίζεται περισσότερο από την αρετή παρά από αθέμιτες ενέργειες. Και οι θρόνοι περιέρχονται όχι στους πιο άξιους, αλλά σε όσους έχουν περισσότερη δύναμη. Συγκαταλέγεται στους προφήτες ο Σαμουήλ, που βλέπει το μέλλον, αλλά και ο Σαούλ, ο αποδιοπομπαίος. Κατατάσσεται στους Βασιλείς ο Ροβοάμ του Σολομώντος, αλλά και ο Ιεροβοάμ, ο δούλος και αποστάτης. Ιατρός δεν γίνεται κανείς ούτε ζωγράφος, που δεν μελέτησε πρώτα τη φύση κάθε ασθένειας ή δεν ανέμειξε πολλά χρώματα, και δεν σχεδίασε μορφές. Ο προκαθήμενος όμως βρίσκεται εύκολα, χωρίς να κοπιάσει, αποκτά αμέσως αξία, σπείρεται και φυτρώνει, όπως στον μύθο γίνεται με τους γίγαντες. Πλαστουργούμε αυθημερόν τους αγίους και ορίζουμε να γίνουν σοφοί αυτοί που δεν έχουν τίποτε διδαχτεί, ούτε έχουν προσφέρει καμία υπηρεσία πριν λάβουν τον βαθμό εκτός από το ότι τον επιθυμούσαν. Και ο ένας υπομένει τη χαμηλή θέση και στέκεται με ταπεινοφροσύνη, ενώ είναι άξιος για την υψηλή, επειδή έχει μελετήσει πολύ τα θεία λόγια και έθεσε πολλούς νόμους για την υποταγή της σαρκός· ενώ ό άλλος κάθεται στην πρώτη θέση με σοβαροφάνεια, σηκώνει το φρύδι κατά των μεγαλυτέρων του και δεν αισθάνεται τρόμο για τον θρόνο ούτε τον καταλαμβάνει φρίκη, βλέποντας τον ικανό χαμηλά. Αλλά λαμβάνοντας τη δύναμη νομίζει συνάμα σοφότερο τον εαυτό του. Πέφτει βέβαια έξω και η εξουσία του έχει αφαιρέσει την ικανότητα να σκέφτεται.

Χριστούγεννα: Μήν ψάχνουμε ἀλλοῦ τήν ἀγάπη – Σαρκώθηκε στή Βηθλεέμ

Χριστούγεννα: Μην ψάχνουμε αλλού την αγάπη – Σαρκώθηκε στη Βηθλεέμ

Χριστούγεννα: Σε ένα φτωχικό παχνί που δεν θα καταδεχόταν κανένας βασιλιάς, καταδέχτηκε να γεννηθεί ο Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων

Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

Σε έναν καιρό παλαβωμένο, που ερήμωσαν οι γιορτές από νοήματα και αδειάσαν από ουσιώδη μηνύματα, όσοι μένουμε γαντζωμένοι στις ευαγγελικές αλήθειες όχι μόνο δεν χάνουμε τον δρόμο μας, αλλά περπατώντας τον, ανακαλύπτουμε όλο και νέους θησαυρούς νοημάτων.

Κάθε χρόνο που μας αξιώνει ο Θεός να γιορτάσουμε Χριστούγεννα, μπορούμε να ανακαλύψουμε πολύτιμα μαργαριτάρια με κάθε εσωτερική ενατένιση σε εκείνο το ευλογημένο σπήλαιο της Βηθλεέμ που άλλαξε τον κόσμο.

Πολύς λόγος γίνεται στις μέρες μας περί αγάπης. Η διαστρεβλωμένη αγάπη έχει φτάσει να γίνει το μεγαλύτερο άλλοθι για το μίσος, την εγωμανία και την υπηρέτηση των παθών.

Όμως η αγάπη δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, δεν είναι μια ορφανή λέξη που αλλάζει θετούς γονείς κατά πώς τους βολεύει να την υιοθετούν κάθε φορά. Η αγάπη βρίσκει όλη της την πλήρωση και το εύρος της, μέσα σε ένα και μόνο πρόσωπο. Το πρόσωπο του ενανθρωπήσαντος Κυρίου. Και αν ψάχνεις να βρεις τη ρίζα και τον ορισμό της αγάπης, θα οδηγηθείς σε αυτήν την ταπεινή Φάτνη που αγιογραφείται στις εκκλησιές και απεικονίζει όλη τη θεολογία της σαρκωμένης Αγάπης.

Από εκεί ξεκίνησαν όλα και εκεί καταλήγουν όλα.

2 Ἰανουαρίου (προεόρτια τῶν Φώτων). Σιλβέστρου ῾Ρώμης (†335)· Θεαγένους (†320), Θεοπίστου, Σεργίου καὶ Θεοπέμπτου μαρτύρων, Κοσμᾶ (Α΄) Κων/πόλεως, Σεραφεὶμ ἐν Σάρωφ (†1833). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Προεόρτιο, Τετ. κα΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Κλσ. α΄ 18-23).

Κολ. 1,18           καὶ αὐτός ἐστιν ἡ κεφαλὴ τοῦ σώματος, τῆς ἐκκλησίας· ὅς ἐστιν ἀρχή, πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν, ἵνα γένηται ἐν πᾶσιν αὐτὸς πρωτεύων,

Κολ. 1,18                   Και αυτός είναι η κεφαλή και ο αρχηγός του σώματος, δηλαδή της Εκκλησίας· η αρχή και η ζωοποιός δύναμις της Εκκλησίας, ο πρώτος που ανεστήθη εκ των νεκρών, δια να γίνη αυτός και ως άνθρωπος πρώτος εις όλα.

- Γέροντα, εἶναι εὔκολο νά ἁγιάσεις;

Ρώτησε μία κυρία τον Άγιο Πορφύριο:

- Γέροντα, είναι εύκολο να αγιάσεις;

- Ου, λέει, πάρα πολύ εύκολο!

- Και τι να κάνω; λέει

-Θα διαβάζεις μια σελίδα από την Καινή Διαθήκη κάθε μέρα. Αλλά κάθε μέρα!

Και στο βιβλίο του το γράφει αυτό, στο "Βίος και λόγοι" ότι είναι πάρα πολύ σπουδαίο να διαβάζουμε την Καινή Διαθήκη.

Οι περισσότεροι είμαστε Χριστιανοί, διαβάζουμε τις οδηγίες του καινούργιου μας αυτοκινήτου, του καινούργιου μας πλυντηρίου αλλά την Καινή Διαθήκη δεν την έχουμε διαβάσει.

Ἕνας πού ζεῖ μέσα στόν κόσμο, πρέπει νά μήν τοῦ λείπει ἡ προσευχή

Ένας που ζει μέσα στον κόσμο, πρέπει να μην του λείπει η προσευχή.

Όσιος Παναής της Λύσης (✞ 30 Δεκεμβρίου 1989)

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2023/12/blog-post_809.html

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΣΑΡΩΦ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΥ, 2-1-2024

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΣΑΡΩΦ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΥ, 2-1-2024

https://www.youtube.com/live/-wxl31RPLEA?si=3rBgJSpNSAXf08W9