Ἡ σταδιακή ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου- Ἀόρατος πόλεμος Α΄ μέρος, Κεφ. Λε΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ σταδιακή ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου- Ἀόρατος πόλεμος Α΄ μέρος,  Κεφ. Λε΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 15-9-2024 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἀββᾶς Δωρόθεος, Ἐπιστολή εἰσαγωγική Ε΄, 15-09-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἀββᾶς Δωρόθεος, Ἐπιστολή εἰσαγωγική Ε΄, 15-09-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ ΟΣΙΑ ΜΟΝΑΧΗ ΜΑΡΚΙΑΝΗ , ὑποτακτικὴ τοῦ Ἁγίου Ἀνθίμου Βαγιάνου "

Η κατά κόσμον Μαρία Βάβουλα του Νικολάου και της Κυριακής, γόνος ευσεβούς πολυτέκνου οικογενείας (4 θυγατέρες και ένας γιος), με ρίζες από την νήσο Νάξο, γεννήθηκε στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 1924.

Από την οικογένεια της μητέρας της είχε συγγένεια με τον Άγιο Νικόλαο τον Πλανά (+2 Μαρτίου 1932) ενώ συγγενής της τυγχάνει και ο νυν Μητροπολίτης Παροναξίας κ. Καλλίνικος.

Από της παιδικής της ηλικίας αγάπησε τον Ιησού Χριστό. Ανάσα της ψυχής της ήταν ο εκκλησιασμός και τα πνευματικά βιβλία που αχόρταγα μελετούσε. Προσευχή και μελέτη δαπανούσαν τον χρόνο της εκ νεότητος και μέχρι την τελευταία ημέρα της ζωής της. Τον πνευματικό της καταρτισμό όφειλε στο κατηχητικό σχολείο αλλά και στον πνευματικό της πατέρα, τον Αρχιμανδρίτη Στέφανο Ματακούλια που στα 1960 έγινε Μητροπολίτης Τριφυλλίας και Ολυμπίας. Ο πατήρ Στέφανος είχε ορμητήριό του τον Ιερό Ναό της Αγίας Αικατερίνης Πλάκας, ιστορικό μνημείο του 11ου αιώνα, όπου ήταν εφημέριος επί πολλά χρόνια. Εκεί είχε αναπτύξει ιδιαίτερη δράση ποικίλου χαρακτήρα ως έμπειρος Ιεροκήρυκας και με προσφορά στον τομέα της νεότητος καθώς υπήρξε επί χρόνια διευθυντής του Πνευματικού Φροντιστηρίου Κληρικών Πεντέλης. Είχε οργανώσει κατηχητικά σχολεία και κύκλους μελέτης Αγίας Γραφής και εξομολογούσε αρκετό κόσμο.

Η νεαρή Μαρία έχοντας αποφοιτήσει από το Δημοτικό Σχολείο και εργαζόμενη σε διάφορες εργασίες της εποχής (μοδιστρική κτλ.) βρήκε ανάπαυση πλησίον του πατρός Στεφάνου. Από εκείνον άκουσε για πρώτη φορά για την αξία της μοναχικής ζωής. Και σαν του εξομολογήθηκε τον ένθεο πόθο της να αφιερωθεί στον Χριστό ως μοναχή, εκείνος την ευλόγησε και της ευχήθηκε να ευδοκιμήσει κατά Θεόν ο αγώνας της για την σωτηρία της ψυχής της. Της συνέστησε να βρει ένα μεγάλο κοινόβιο και την έστειλε στην Χίο, στον Ιερό Παρθενώνα της Παναγίας της Βοηθείας, να τεθεί στην υπακοή του Γέροντος Ανθίμου Βαγιάνου, του μεγάλου Αγίου των ημερών μας.

Ἅγιος Ἀρσένιος ὁ ἐν Πάρῳ.Πώς ἐκδίωξε τοὺς ἄγριους... βόες!

Εις την θέσιν Λαγκαδά, εις τα κτήματα της Μονής του Αγίου Γεωργίου και άλλων γειτόνων εχόντων αγροικίας και κτήματα συνορευόμενα μετά των κτημάτων της Μονής, παρετήρησαν οι εν ταις αγροικίαις κατοικούντες, ότι κατά τας νύκτας εισήρχοντο άγριοι βόες εις τα κτήματα και επροξένουν ζημίας.

Όταν το αντελαμβάνοντο οι εν ταις αγροικίαις οικούντες, έτρεχον να τους εκδιώξουν και οι φαινόμενοι εκείνοι άγριοι βόες, αντί να εξέλθουν από την είσοδο των κτημάτων, κατήρχοντο από τινας απότομους κρημνώδεις τόπους· τρέχοντες δε οι άνθρωποι να τους φθάσουν διά να τους εκβάλουν από την είσοδο, εκινδύνευον να κρημνισθώσιν και φονευθώσι.

Μετέβησαν και ανήγγειλαν τούτο εις τον Άγιον, διαμένοντα τότε εις την Μονήν, ος τους παρηγόρησε και τους ενεθάρρυνεν ειπών εις αυτούς:

-Μη φοβείσθε τέκνα, έχετε θάρρος. Εγώ θα έλθω να εκδιώξω τους αγρίους αυτούς βόας. Να ηξεύρετε, δε ότι δεν είναι αληθινοί βόες, αλλά φθονεροί δαίμονες εις την μορφήν των βοών, διά να σας πειράξουν. Όταν έλθωσιν ειδοποιήσατέ με να έλθω να τους εκδιώξω.

Οἱ ὀλέθριες ἐπιπτώσεις τοῦ αἰσχροῦ θεάματος

Ι ΟΛΕΘΡΙΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΙΣΧΡΟΥ ΘΕΑΜΑΤΟΣ (Οι καταστροφικές συνέπειες του σύγχρονου οίστρου της πορνογραφίας)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 23η Σεπτεμβρίου 2024

ΟΙ ΟΛΕΘΡΙΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΙΣΧΡΟΥ ΘΕΑΜΑΤΟΣ

(Οι καταστροφικές συνέπειες του σύγχρονου οίστρου της πορνογραφίας)

Η ιερότητα του ανθρωπίνου σώματος είναι δεδομένη στην χριστιανική μας πίστη, διότι είναι δημιουργημένο από το Θεό, με ιδιαίτερο τρόπο, σε σχέση με τα άλλα κτίσματά Του. Δεν είναι γέννημα του λόγου Του, όπως εκείνα, αλλά ποίημα των χειρών Του (Γέν.2,7).

Επίσης με την Ενανθρώπιση του Θεού Λόγου, το ανθρώπινο σώμα καθίσταται έτι περισσότερο ιερό, αφού έγινε το σκήνωμα του ιδίου του Θεού. Κι’ ακόμα με το Άγιο Βάπτισμα ενδύεται ο πιστός το Χριστό (Γαλ.3,27) και δια του Αγίου Χρίσματος λαμβάνει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και μεταβάλλεται αυτό, όπως τονίζει ο απόστολος Παύλος, σε ναό του Θεού (Α΄Κορ.3,16). Μάλιστα ο μεγάλος απόστολος επισημαίνει σε όλα τα θεόπνευστα συγγράμματά του, την διαφύλαξη της ιερότητας του σώματος: «Οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς Θεοῦ ἐστε καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν; εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός· ὁ γὰρ ναὸς τοῦ Θεοῦ ἅγιός ἐστιν, οἵτινές ἐστε ὑμεῖς» (Α΄Κορ.3,16-17).

Δίνει ιδιαίτερη έμφαση στα θανάσιμα σαρκικά αμαρτήματα, τονίζοντας ότι το σώμα μας δεν είναι προορισμένο για την ακολασία, αλλά για να δοξάζεται ο Θεός δι’ αυτού: «…τὸ δὲ σῶμα οὐ τῇ πορνείᾳ, ἀλλὰ τῷ Κυρίῳ, καὶ ὁ Κύριος τῷ σώματι· ὁ δὲ Θεὸς καὶ τὸν Κύριον ἤγειρε καὶ ἡμᾶς ἐξεγερεῖ διὰ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ. οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σώματα ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν; ἄρας οὖν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ ποιήσω πόρνης μέλη; μὴ γένοιτο. ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ὁ κολλώμενος τῇ πόρνῃ ἓν σῶμά ἐστιν; ἔσονται γάρ, φησίν, οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν· ὁ δὲ κολλώμενος τῷ Κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστι. φεύγετε τὴν πορνείαν. πᾶν ἁμάρτημα ὃ ἐὰν ποιήσῃ ἄνθρωπος ἐκτὸς τοῦ σώματός ἐστιν, ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει. ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν ῾Αγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν; ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς· δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ» (Α΄Κορ.6,13-20).

Είναι γεγονός ότι ο «απ’ αρχής ανθρωποκτόνος» (Ιωάν.8,44) διάβολος, διέστρεψε την θεόσδοτη ενωτική σχέση του ανδρογύνου, για την προσωπική ολοκλήρωσή τους και την γέννηση παιδιών, σε αποκλειστικά ηδονιστική απόλαυση, αποκομμένη από τον δέοντα σεβασμό στο θεοδημιούργητο σώμα και τον/την συνάνθρωπο, εισάγοντας την πορνεία, την μοιχεία και τις σεξουαλικές διαστροφές, για την διάπραξη της αμαρτίας, η οποία ανάγεται ως ύβρις κατ’ ευθείαν στον Θεό, ο Οποίος είναι ο δημιουργός (και) των σωμάτων, όπως και ο ευλογών την ένωση του άνδρα με τη γυναίκα.

Η μεταπτωτική ιστορία του ανθρωπίνου γένους μαρτυρεί αυτήν την ανθρώπινη τραγωδία, η οποία εξαθλιώνει κυριολεκτικά τον άνθρωπο και τον καθιστά όμοιο με τα ζώα, τα οποία δεν γνωρίζουν από πνευματικούς και ηθικούς κανόνες και διάγουν βίο, οριζόμενο και συρόμενο από τα τυφλά ορμέμφυτά τους. Μάλιστα, όπως είναι γνωστό, ο μεταπτωτικός άνθρωπος έφτασε στο σημείο, όχι απλά να διαπράττει δια των σαρκικών αμαρτημάτων την ύβρη προς το Θεό και να διαστρέφει την υγιή ερωτική σχέση προς το έτερο πρόσωπο, δια της πορνείας, αλλά και να την ιεροποιήσει, με τον αίσχιστο θεσμό της «Ιεράς Πορνείας», αναθέτοντας την προστασία της σε ανήθικες «θεότητες»!

Κυριακή Γ Λουκᾶ. Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας γιά τήν ἀνάσταση τοῦ γιοῦ τῆς χήρας τῆς Ναΐν

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 7,11-17]

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ ΤΗΣ ΝΑΪΝ

«Ἐπορεύετο εἰς πόλιν καλουμένην Ναΐν»[Λουκ.7,11]

Πρόσεχε όμως πώς σε παράδοξα συνάπτει παράδοξα. Και στην περίπτωση όμως της θεραπείας του άρρωστου δούλου του εκατόνταρχου στην οποία αναφέρθηκε αμέσως προηγουμένως βέβαια αφού Τον κάλεσαν να βοηθήσει απάντησε, εδώ όμως, στην πόλη Ναΐν, αν και δεν καλείται για βοήθεια, πηγαίνει· γιατί κανένας δεν Τον καλούσε σε ανάσταση νεκρού, αλλά πηγαίνει σε αυτήν από μόνος Του. Και νομίζω με πάρα πολλή σοφία, για να συνδυάσει με το προηγούμενο θαύμα της θεραπείας του ασθενούς δούλου του πιστού εκατόνταρχου και αυτό· δεν ήταν βέβαια καθόλου παράδοξο να φανταστεί κανείς, ότι κάποιος θα μπορούσε να αντιδράσει πολεμώντας τη δόξα του Σωτήρα και λέγοντας: «Τι το αξιοθαύμαστο έγινε στο δούλο του εκατόνταρχου; Άρρωστος ήταν, δεν επρόκειτο οπωσδήποτε να πεθάνει». Και αυτό το έχει γράψει ο ευαγγελιστής, διηγούμενος αυτά που ήταν για χαρά μάλλον, παρά τα αληθινά· για να φράξει λοιπόν την ακόλαστη γλώσσα τέτοιων ανθρώπων, λέγει ότι ο Χριστός συνάντησε ήδη πεθαμένο τον νεανίσκο, τον μονογενή υιό της χήρας αυτής γυναίκας. Το πάθος ήταν αξιολύπητο και μπορούσε να προκαλέσει θρήνο και αφορμές για δάκρυα. Και ακολουθούσε το πάθος μεθυσμένη και παραλυμένη πια από τον ανείπωτο πόνο η γυναίκα και μαζί με αυτήν πολλοί άλλοι.

«Καὶ προσελθὼν ἥψατο τῆς σοροῦ(:Και αφού πλησίασε, άγγιξε το φέρετρο)»[Λουκ.7,14]

Γιατί όμως δεν έκανε το θαύμα μόνο με τον λόγο, αλλά άγγιξε και τη σορό; Για να μάθεις ότι το άγιο Σώμα του Χριστού είναι ενεργό για τη σωτηρία του ανθρώπου. Γιατί είναι σώμα ζωής, και σάρκα του Λόγου που μπορεί να κάνει τα πάντα και που φόρεσε τη δύναμή Του. Όπως δηλαδή το σίδερο όταν έρθει σε επαφή με τη φωτιά κάνει αυτά που κάνει και η φωτιά, και εκπληρώνει τη δική του ανάγκη, έτσι, επειδή η σάρκα έγινε σάρκα Εκείνου που ζωογονεί τα πάντα, γι' αυτό έγινε και ζωοποιός, αποκτώντας τη δύναμη να καταργεί τον θάνατο και τη φθορά· γιατί πιστεύουμε ότι το σώμα του Χριστού είναι ζωοποιό, επειδή είναι και ναός και κατοικία του ζωντανού Λόγου, έχοντας όλες τις ενέργειές του. Δεν αρκέστηκε λοιπόν μόνο στο να προστάξει, αν και ήταν συνηθισμένος να κάνει όλα όσα θέλει, αλλά έθεσε στη σορό και τα χέρια Του, δείχνοντας ότι και το σώμα Του έχει τη ζωοποιό ενέργεια.

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς Γ Λουκᾶ. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ΄ΛΟΥΚΑ

Κατά Λουκάν, κεφάλαιο Ζ΄, εδάφια 11-17

11Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἑξῆς ἐπορεύετο εἰς πόλιν καλουμένην Ναΐν· καὶ συνεπορεύοντο αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἱκανοὶ καὶ ὄχλος πολύς.12 Ὡς δὲ ἤγγισε τῇ πύλῃ τῆς πόλεως, καὶ ἰδοὺ ἐξεκομίζετο τεθνηκὼς υἱὸς μονογενὴς τῇ μητρὶ αὐτοῦ, καὶ αὕτη ἦν χήρα, καὶ ὄχλος τῆς πόλεως ἱκανὸς ἦν σὺν αὐτῇ. 13 Καὶ ἰδὼν αὐτὴν ὁ Κύριος ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτῇ καὶ εἶπεν αὐτῇ· μὴ κλαῖε· 14 καὶ προσελθὼν ἥψατο τῆς σοροῦ, οἱ δὲ βαστάζοντες ἔστησαν, καὶ εἶπε· νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι.15 Καὶ ἀνεκάθισεν ὁ νεκρὸς καὶ ἤρξατο λαλεῖν, καὶ ἔδωκεν αὐτὸν τῇ μητρὶ αὐτοῦ. 16 Ἒλαβε δὲ φόβος πάντας καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν, λέγοντες ὅτι προφήτης μέγας ἐγήγερται ἐν ἡμῖν, καὶ ὅτι ἐπεσκέψατο ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ. 17 Καὶ ἐξῆλθεν ὁ λόγος οὗτος ἐν ὅλῃ τῇ Ἰουδαίᾳ περὶ αὐτοῦ καὶ ἐν πάσῃ τῇ περιχώρῳ.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

11 Αργότερα, κάποια μέρα, ο Ιησούς πήγαινε σε κάποια πόλη που λεγόταν Ναΐν. Μαζί Του βάδιζαν και οι μαθητές Του, οι οποίοι ήταν αρκετοί, καθώς και πλήθος λαού πολύ. 12 Μόλις όμως πλησίασε στην πύλη της πόλεως, ιδού, έβγαζαν έξω έναν νεκρό, τον μονάκριβο γιο μιας μητέρας που ήταν χήρα και δεν είχε κανέναν άλλο προστάτη στον κόσμο.

Ἡ ἀποστολική περικοπήη τῆς Κυριακῆς Γ Λουκᾶ. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ΄ ΛΟΥΚΑ

Β΄προς Κορινθίους, κεφάλαιο Δ΄, εδάφια 6-15

6 Ὃτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. 7 ῎Εχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν, 8 ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐξαπορούμενοι, 9 διωκόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἀπολλύμενοι, 10 πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ. 11 Ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ ᾿Ιησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν. 12 ᾫστε ὁ μὲν θάνατος ἐν ἡμῖν ἐνεργεῖται, ἡ δὲ ζωὴ ἐν ὑμῖν. 13 Ἒχοντες δὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως κατὰ τὸ γεγραμμένον, ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα, καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν, 14 εἰδότες ὅτι ὁ ἐγείρας τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν καὶ ἡμᾶς διὰ ᾿Ιησοῦ ἐγερεῖ καὶ παραστήσει σὺν ὑμῖν. 15 Τὰ γὰρ πάντα δι᾿ ὑμᾶς, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσασα διὰ τῶν πλειόνων τὴν εὐχαριστίαν περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν.Τρεμπέλα

6 Και κηρύττουμε αποκλειστικά και μόνο για τη δόξα του Χριστού, διότι ο Θεός, ο Οποίος στη δημιουργία του κόσμου διέταξε από το σκοτάδι να λάμψει το φως, Αυτός και τώρα έλαμψε στις καρδιές μας, όχι μόνο για να φωτισθούμε εμείς, αλλά και για να μεταδοθεί μέσα από μας ο φωτισμός που προέρχεται από τη γνώση της δόξας του Θεού, η οποία φανερώθηκε μέσα από το πρόσωπο του ενανθρωπήσαντος Ιησού Χριστού.

Τὸ κελὶ τοῦ Ἁγίου Ἀμφιλοχίου της Πάτμου

Αυτό είναι τό κελί τού γέροντα νέου πιά Αγίου τής Εκκλησιας μας,Αμφιλοχίου Μακρή στήν Πατμο τό οποίο ή εκεί αδελφότητα τής Μονής μέ τήν ευλογημενή γερόντισσα τού μοναστηριού τό φυλάνε ώς ανεκτίμητο θησαυρό .

Ένας Άγιος τόν οποίο όσοι τόν γνώρισαν είτε ώς σχολάρχη τής Πατμιαδος είτε ώς γέροντα,έχουν νά πούν πολλά !

ΔΌΞΑ ΤΏ ΘΕΏ ,γιά τά δώρα πού μάς χαρίζεις .

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2024/09/blog-post_786.html

6 Ὀκτωβρίου. † ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ (Γ΄ ΛΟΥΚΑ). † Θωμᾶ (τοῦ καὶ Διδύμου) ἀποστόλου ἐκ τῶν ιβ΄. Ἐρωτηίδος μάρτυρος. Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυριακῆς ιε΄ ἐπιστολῶν (Β´ Κορ. δ´ 6-15).

Β Κορ. 4,6          ὅτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Β Κορ. 4,6                Και τούτο, διότι ο Θεός, ο οποίος κατά τους χρόνους της δημιουργίας διέταξε να λάμψη φως αντί του σκότους που υπήρχε τότε, αυτός έλαμψεν εις τας καρδίας μας και τας εφώτισεν, όχι μόνον δια να γνωρίσωμεν ημείς, αλλά δια να μεταδώσωμεν και στους άλλους φωτεινήν και καθαράν την γνώσιν της δόξης του Θεού, η οποία δόξα εφανερώθη δια του Ιησού Χριστού.