Όλα γύρω μας είναι σταλαγματιές της αγάπης του Θεού (Γέρων Πορφύριος).

Οι ουρανοί διηγούνται τη δόξα του Θεού,

και το στερέωμα αναγγέλλει το έργο των χεριών Του.

Ψαλμ. 19:1

Να χαίρεσθε όσα μας περιβάλλουν. Όλα μας διδάσκουν και μας οδηγούν στον Θεό. Όλα γύρω μας είναι σταλαγματιές της αγάπης του Θεού. Και τα έμψυχα και τα άψυχα και τα φυτά και τα ζώα και τα πουλιά και τα βουνά και η θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα και ο έναστρος ουρανός. Είναι οι μικρές αγάπες, μέσα απ’ τις οποίες φθάνομε στη μεγάλη Αγάπη, τον Χριστό. Τα λουλούδια, για παράδειγμα, έχουν τη χάρη τους, μας διδάσκουν με το άρωμά τους, με το μεγαλείο τους. Μας μιλούν για την αγάπη του Θεού. Σκορπούν το αρωμά τους, την ομορφιά τους σε αμαρτωλούς και δικαίους.

Για να γίνει κανείς Χριστιανός, πρέπει να έχει ποιητική ψυχή, πρέπει να γίνει ποιητής. «Χοντρές» ψυχές κοντά Του ο Χριστός δεν θέλει. Ο χριστιανός, έστω και μόνο όταν αγαπάει, είναι ποιητής, είναι μες στην ποίηση. Την αγάπη ποιητικές καρδιές την ενστερνίζονται, τη βάζουν μέσα στην καρδιά τους, την αγκαλιάζουν, τη νιώθουν βαθιά.

ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ ΔΙΗΓΟΥΝΤΑΙ ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ.

ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΤΑ  ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΩΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ ΤΟΥ HUBBLE.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble πήρε το όνομα του από τον αστρονόμο Edwin Powell Hubble και εκτοξεύτηκε στο διάστημα στις 24 Απριλίου 1990. Είναι ειδικό τηλεσκόπιο και κινείται σε τροχιά αρκετά ψηλά από τη γη.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ανακαλύπτει νέες περιοχές κοσμικής σκόνης στον γαλαξία NGC 1316. Αν και στην καθημερινή μας δραστηριότητα η σκόνη αποτελεί ενοχλητική πραγματικότητα, ιδιαίτερα η κόκκινη σκόνη της Σαχάρας που λερώνει την Αθήνα, η κοσμική σκόνη που υπάρχει σε μορφή νεφών στους γαλαξίες είναι το υλικό από το οποίο δημιουργούνται τα νέα αστέρια. Πρόσφατα παρατηρήθηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble σύνθετοι σχηματισμοί από κοσμική σκόνη, σμήνη αστεριών, και από την ενοποίηση δύο άλλων γαλαξιών οι οποίοι ήταν «πλούσιοι» σε αέριο και που είναι κρυμμένοι στον γιγαντιαίο ελλειπτικό γαλαξία NGC 1316.

Η Αθεΐα ενάντια στην Επιστήμη.

Η Aθεϊστική Πίστη, στην προσπάθεια της να πολεμήσει τις υπόλοιπες θρησκείες, πολλές φορές, προσπάθησε να οικειοποιηθεί τα πορίσματα της Επιστήμης. Όμως, όπως όλες οι πίστεις, επειδή είναι βαθύτατα μισαλλόδοξη, προσπάθησε με την μέθοδο του Προκρούστη, να φέρει στα μέτρα της, τα όσα ανακαλύφθηκαν. Έτσι, κατά καιρούς άθεοι πολέμησαν τόσο την θεωρία της Σχετικότητας, όσο και τις ανακαλύψεις της Γενετικής.
Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ως μέλη του σώματος Χριστού, της Εκκλησίας, του αληθινού ψυχοθεραπευτηρίου, παρατηρήσαμε αυτή την διαμάχη με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Διαφωνούμε, βεβαίως, με το να αποκαλείται ο Χριστιανισμός «Θρησκεία», αλλά παρόλα αυτά, το άρθρο είναι ενδιαφέρον. Μόνο ο θρησκειοποιημένος «Χριστιανισμός» (που είναι κίβδηλος Χριστιανισμός), μπορεί να αποκαλεστεί έτσι. Η Ορθοδοξία, είναι η επιστήμη (αλήθεια) που θεραπεύει την Θρησκεία. Και ως τέτοια, ουδέποτε είχε προβλήματα και αντιθέσεις με τις υπόλοιπες επιστήμες, όπως είχαν οι Θρησκείες.

Οἱ Προφῆτες γιά τούς ἔσχατους καιρούς καί τόν Ἀντίχριστο.

Η Ευθύνη της επιλογής μας.

Στις 27 Ιανουαρίου είχαμε παρουσιάσει το βιβλίο Παρουσίαση βιβλίων: "Η Ευθύνη της επιλογής μας"

Λόγω της επικαιρότητας και της επικείμενης επιβολής μέτρων μη αναστρέψιμων, αποφασίσαμε να παραθέτουμε αποσπάσματα από το βιβλίο προς ενημέρωση μιας και τα θέματα μας αφορούν άμεσα : Βιομετρικά Διαβατήρια,  Ηλεκτρονικές ταυτότητες,  666,  Bar code,  RFID (Radio Frequency Indetification,  Smart cards, Εμφυτεύσιμα μικροτσιπς.
Τον πρόλογο του π. Σαράντη και το εκδοτικό σημείωμα μπορούμε να τον δούμε στην παρουσίαση του βιβλίου εδώ θα ξεκινήσουμε από το κυρίως βιβλίο και την σελίδα 33 - 38

ΙΕΡΟΝ ΚΕΛΛΙΟΝ
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΠΟΥΡΑΖΕΡΗ
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΜΑΣ

                                        Βιομετρικά διαβατήρια
                                        Ἡλεκτρονικές ταυτότητες
                                         666
                                         Bar code
                                         RFID
                                         Smart cards
                                         Ἐμφυτευόμενα μικροτσιπς

1.Τό ἐσχατολογικό κήρυγμα τῶν προφητῶν.
 Οἱ πηγές τῆς θείας Ἀποκαλύψεως ὁμιλοῦν σαφῶς περί τῶν ἐσχάτων, μάλιστα δέ οἱ προφῆται, οἱ ὁποῖοι καί τά περιγράφουν μέ ζωηρά χρώματα.  Συνήθως ὁ προφητικός τους λόγος διαγράφει ἕναν πολύ εὐρύτερο κύκλο.  Παράλληλα μέ τά ἱστορικά γεγονότα, πού ἀνάγονται στό μέλλον καί μάλιστα σ’ αὐτό ἀκριβῶς τό τέλος τοῦ κόσμου.  Ὅλα αὐτά ἀναφέρονται στούς ποταμούς τῶν πειρασμῶν πού βάλλει «ὁ ὄφις ὁ μέγας, ὁ ἀρχαῖος, ὀ καλούμενος Διάβολος» (Ἀποκ. 12,9) κατά τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ (πρβλ. Ἀποκ. 12,15).
Γίνεται λοιπόν φανερό ὅτι ἡ προφητεία τοῦ Δανιήλ, γιά παράδειγμα, δέν μπορεῖ να ἐξαντληθῇ στά στενά χρονικά ὅρια τῆς μακκαβαϊκῆς ἐποχῆς ( 175 π.Χ. -135 π.Χ.) καί μόνο στό πρόσωπο τοῦ Ἀντιόχου Δ΄τοῦ Ἐπιφανοῦς.

Ὁ ὅσιος Ἰωάννης ὁ Λαμπαδιστής (πρότυπο ὑπομονῆς στήν ἀναπηρία καί ἁγιότητος).

Ο όσιος Ιωάννης ο Λαμπαδιστής
ο θαυματουργός, ο εν Κύπρω

Α’

Όποιος επισκέπτεται το μαρτυρικό και πολύπαθο νησί της Κύπρου μας, έχει την αίσθηση ότι περπατά σε μια γη που ευωδιάζει από χριστιανική πίστη. Το μαρτυρεί αυτό η παρουσία πολλών εκατοντάδων ιερών Ναών και προσκυνημάτων. αλλά και ιερών Μονών που ξεπερνούν τις 200 όλες όσες κατά καιρούς άνθισαν. Αλλά και ο χορός των Αγίων της Κύπρου είναι πλουσιότατος. Πάνω από 600 είναι οι επώνυμοι και ανώνυμοι Άγιοί της που κοσμούν το Αγιολόγιό της. Είναι να απορεί κανείς πώς μπόρεσε ένα τόσο μικρό κομμάτι γης να αναδείξει τόσο πολλούς αγίους, μάρτυρες, ασκητές, πατέρες και ομολογητές της πίστεως, από την αρχή της χριστιανικής της ιστορίας μέχρι σήμερα.

Έναν από τους οσίους της, τον λαοφιλή άγιό της Ιωάννη τον Λαμπαδιστή (ή Λαμπαδό) θα μελετήσουμε, τον οποίο εορτάζουμε κάθε χρόνο στις 4 Οκτωβρίου.

Άγιος Νεομάρτυς Αχμέτ.

Η μεταστροφή ενός απίστου, ο Άγιος Νεομάρτυς Αχμέτ

Ανάμεσα στους αγίους μάρτυρες της Εκκλησίας μας συγκαταλέγεται και ο νεομάρτυρας Αχμέτ (17ος αι), που ήταν Τούρκος και καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη.
Στο σπίτι του είχε δούλες δύο αιχμάλωτες Ρωσίδες.
Μια νέα και μία ηλικιωμένη. Και οι δύο ήταν ευσεβείς. Η τελευταία συνήθιζε να πηγαίνει στην εκκλησία σε κάθε γιορτή. Εκεί έπαιρνε αντίδωρα και αγιασμό, κι έφερνε απ’ αυτά και στη νέα.
Αλλά κάθε φορά που γινόταν αυτό, ο Αχμέτ ένιωθε να βγαίνει από το στόμα της κοπέλας μια υπέροχη ευωδία.
Τί είναι αυτό που τρως, κι ευωδιάζει το στόμα σου; τη ρωτούσε.
Τίποτα ιδιαίτερο, απαντούσε εκείνη. Δεν μπορεί. Κάτι συμβαίνει, επέμενε ο Τούρκος.
Να τι συμβαίνει, διευκρίνισε η νέα.
Συνηθίζω να τρώω ευλογημένο άρτο, που μου φέρνει η γερόντισσα από την εκκλησία των χριστιανών.

Γλυκεία οπτασία την ώρα του Θανάτου.

Στην Καλύβα «Ακάθιστος ύμνος», της Ιεράς Σκήτης των Καυσοκαλυβίων, μέχρι το 1960 έμενε ο τελευταίος Μοναχός ασκητής, από την συνοδεία του περίφημου εκείνου Πνευματικού Παπα - Χαρίτωνα, που είχαν έρθει στην Σκήτη αυτή, από την Σπηλιά του Αγίου Αθανασίου της Μεγίστης Λαύρας (βλέπε στον Α' τόμο του Γεροντικού μας σελ. 186).
Ο Μοναχός αυτός, Πάτερ Αθανάσιος, ο λεγόμενος «Στρέζοβας», γιατί κατάγονταν από την σημερινή Δάφνη των Καλαβρύτων, που παλαιότερα λέγονταν Στρέζοβα, μας διηγήθηκε ότι στην συνοδεία τους, όταν ο Παπα - Κοσμάς, μετά την κοίμηση του Γέροντα του, Παπα - Χαρίτωνα, έφυγε από την Σπηλιά και πήγε στα Καυσοκαλύβια, ήλθε νεώτερος αδελφός, ο οποίος έγινε Μοναχός, και του έδωσαν το όνομα Χαρίτων.

Γέροντας Παΐσιος: 1)“Ο πολιτισμός καλός είναι, αλλά, για να ωφελήση, πρέπει να “πολιτισθή” και η ψυχή” 2)«∆ηµοσιοποίηση αµαρτηµάτων»

1)“Ο πολιτισμός καλός είναι, αλλά, για να ωφελήση, πρέπει να “πολιτισθή” και η ψυχή”.

Η σοφία του Θεού και το περιβάλλον
“Πάντα εν σοφία εποίησας...” (1)

Γέροντα, να χαλάσουμε τις χελιδονοφωλιές; Τα χελιδόνια λερώνουν και μαζεύονται κοριοί.

- Μπορείς εσύ να κάνης μια χελιδονοφωλιά;

Τι έχει κάνει ο Θεός με έναν Του λόγο! Τι αρμονία, τι ποικιλία! Όπου και να στραφή κανείς βλέπει την σοφία και το μεγαλείο του Θεού.

Δες τα ουράνια φώτα, τα αστέρια, με πόση απλότητα τα σκόρπισε το θεϊκό Του χέρι, χωρίς να χρησιμοποιήση μαστορικό ράμμα και αλφάδι. Πόσο ξεκουράζουν τους ανθρώπους!

Η «πίτα του Γέροντος Παϊσίου» (ἡ ἐκμετάλλευση τοῦ ὀνόματος τοῦ Γέροντος καί ἡ δική μας εὐπιστία).

Η «πίτα του Γέροντος Παϊσίου» (ἤ καί τό ζυμάρι ἀπό τά Ἱεροσόλυμα).....

Αγαπητοί αδελφοί,

Η εποχή μας έχει ορθώς χαρακτηρισθεί ως εποχή ψεύδους και συγχύσεως. Ο άρχοντας του σκότους και πατέρας του ψεύδους έχει εξαπολύσει παντού τα όργανά του για να τραβήξει μαζί του στην κόλαση όσους περισσότερους ανθρώπους μπορέσει. Το χειρότερο απ’ όλα, αλλά και το πιο επιτυχές κόλπο του, είναι ότι δεν προσπαθεί να απομακρύνει τους ανθρώπους από τον Χριστό και την Εκκλησία αλλά να μολύνει αυτήν την σχέση συγχέοντας την ευλάβεια των πιστών με πράγματα αντίθετα προς την διδασκαλία της Εκκλησίας και άρα δαιμονικά. Επί παραδείγματι κάποιος φοράει τον Τίμιο Σταυρό στον λαιμό του και μαζί ένα “ματόχανδρο”. Η χάρη του Σταυρού δεν ενεργεί αφού είναι βλασφημία να τίθεται δίπλα Του το σύμβολο της δεισιδαιμονίας. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο Γέρων Παΐσιος: “εάν πέσουν στα αυγά που τηγανίζουμε ακαθαρσίες τότε είναι για πέταμα τα αυγά μαζί με το τηγάνι”.

Μήπως ἱεροκατακρίνεις; Περί της σπουδαιότητος της ιερωσύνης και του προς τους ιερείς οφειλομένου σεβασμού (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

alopsis

(Εκ της Γ' Πραγματείας του περί Ιερωσύνης)

(Μετάφρασις Μιχ. Γαλανού, 1926)

       Αναγινώσκω ότι πάσαν την κρίσιν έδωκεν ο Πατήρ τω Υιώ (Ιωάν. Ε' 22). Βλέπω δε εξ άλλου ότι ο Υιός την κρίσιν ταύτην ενεχείρισεν ολόκληρον εις τους ιερείς... Χωρίς ιερωσύνην, ούτε την ψυχικήν μας σωτηρίαν δυνάμεθα να κατορθώσωμεν, ούτε τα αιώ­νια αγαθά να αποκτήσωμεν! Δεν ελέχθη ότι κανείς δεν ημπορεί να εισέλθη εις την βασιλείαν των Ουρανών, εάν δεν αναγεννηθή με το βάπτισμα του ύδατος και του πνεύματος; (Ιωάν. Γ' 5). Δεν εγράφη ότι εκείνος, όστις δεν ήθελε τρώγει την σάρκα του Κυρίου και δεν ήθελε πίνει το αίμα του, χάνει την αιώνιον ζωήν; (Ιωάν, ΣΤ' 54).

Αλλά και τα δύο αυτά, το μυστήριον του αγίου βαπτίσματος και το μυστήριον της θείας κοινωνίας δεν ημπορούν να τελεσθούν παρά μόνον με τα χέρια του ιερέως,

ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΑΟΡΑΤΟ ΑΣΚΗΤΗ

Μιὰ ἐμπειρία στὸ Ἅγιον Ὄρος
ἀπὸ τὸ περιοδικὸ «ΠΡΩΤΑΤΟΝ» (Ἅγ. Ὄρος)
τεῦχ. 119, ΙΟΥΛ.-ΑΥΓ. 2010

Σχετικῶς µὲ τὸ γεγονὸς ποὺ ζήσαµε στὸ Κελλὶ τοῦ Προφήτου Δανιήλ, παραθέτουµε παρακάτω τὴν καταγραφὴ αὐτοῦ τοῦ γεγονότος, πιστεύοντας πὼς ἀξίζει νὰ γνωστοποιηθεῖ καὶ σὲ ἄλλους.

‘Εξ ἀρχῆς θέλουµε νὰ διευκρινίσουµε ὅτι ἔχουµε τὴν βεβαιότητα ὅτι δὲν λέµε κάτι πρωτάκουστο ἢ ὅτι τὰ παρακάτω ἀποτελοῦν µία ἀξεπέραστη πνευµατικὴ ἐµπειρία στὸ «Περιβόλι τῆς Παναγίας». Ἀντιθέτως, γνωρίζουµε ὅτι εἶναι µία µαρτυρία ἀπὸ τὶς πολλές, ἡ ὁποία ἂν ἴσως καὶ δὲν ἔχει τὴν ἰσχὺ νὰ ἐπιβεβαιώσει ἀκράδαντα τὴν παράδοση γιὰ τοὺς ἐρηµίτες καὶ ἀόρατους ἀσκητὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, εἶναι ὅµως µία ἐπιπλέον ἐπανάληψη αὐτῆς τῆς παραδόσεως, καὶ τὸ βασικότερο, ὅτι ἐξ ἅπαντος ἀποτελεῖ µία βέβαιη µαρτυρία τῆς ζωῆς τῶν Ἁγιορειτῶν πατέρων, ποὺ συνεχίζει τὴν ἀσκητικὴ παράδοση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.

Πρὸ δύο ἐτῶν περίπου, γιά νά διαβάσετε σὲ καλὴ ἐκτυπώσιμη μορφή ὅλο τὸ κείμενο πατῆστε ἐδῶ ΑΟΡΑΤΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ

http://christianvivliografia.wordpress.com/2010/09/30/

1 Οκτωβρίου Συναξαριστής Ανανία Αποστόλου, Ρωμανού του Μελωδού, Μιχαήλ Ηγουμένου και οι συν αυτώ, Δομνίνου, Ιωάννου Οσίου, Γρηγορίου Δομέστικου, Ανάμνηση Αγίας Σκέπης, Σύναξις Υπεραγίας Θεοτόκου Γοργοεπηκόου, Σάββα Οσίου.

Ὁ Ἅγιος Ἀνανίας ὁ Ἀπόστολος

Ὑπακούετε «ἐκ καρδίας εἰς ὂν παρεδόθητε τύπον διδαχῆς». Κάνετε ὑπακοὴ μὲ ὅλη τὴν καρδιά σας στὸν ἀκριβὴ κανόνα τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας.
Τέτοιος ἄνθρωπος ὑπακοῆς στὸν Θεὸ ἦταν καὶ ὁ ἀπόστολος Ἀνανίας. Διότι, ὅταν ὁ Θεὸς τοῦ εἶπε μὲ ὅραμα νὰ συναντήσει τὸ Σαῦλο, ποὺ ἦταν ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος τῶν χριστιανῶν, ἔκανε ὑπακοὴ στὰ λόγια τοῦ Κυρίου. Ἀμέσως πῆγε στὴν Εὐθεῖα ὁδὸ καὶ ἀναζήτησε τὸ σπίτι τοῦ Ἰούδα, ὅπου ἦταν ὁ Σαῦλος. Τὸν θεράπευσε, τὸν βάπτισε χριστιανό, καὶ ἔπειτα αὐτός, μὲ τὸ ὄνομα Παῦλος, ἔγινε ὁ μέγας Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν.
Κατόπιν ὁ Ἀνανίας πῆγε στὴν Ἐλευθερούπολη, ὅπου μὲ τὴ διδασκαλία του εἵλκυσε στὸν Χριστὸ πολυάριθμες ψυχές. Ὁ θόρυβος ὅμως ποὺ δημιούργησε ἡ ἀποστολική του δράση, ἔκανε τὸν ἡγεμόνα Λουκιανὸ νὰ τὸν συλλάβει. Χρησιμοποίησε πολλοὺς καὶ ποικίλους τρόπους προκειμένου νὰ ἀλλαξοπιστήσει ὁ Ἀνανίας. Ἀλλὰ ὁ Ἀνανίας ἔμεινε ἀμετακίνητος στὰ χριστιανικά του φρονήματα.
Τότε ὁ Λουκιανὸς τὸν μαστίγωσε μὲ νεῦρα βοδιῶν. Ἔπειτα, μὲ σιδερένια νύχια τοῦ ξέσχισε τὰ πλευρὰ