ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ
Α΄.
ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΓΓΑΜΟΣ ΒΙΟΣ
Ο ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ
Ἡ εὐχή τοῦ Ἰησοῦ
Ἕνα βασικό συστατικό τῆς μοναχικῆς ζωῆς εἶναι τά «γένη γλωσσῶν»52, δηλαδή τά διάφορα εἴδη τῆς νοερᾶς-καρδιακῆς προσευχῆς53, ἡ ὁποία στούς πρώτους χριστιανικούς χρόνους γινόταν ἀπό ὅλους τούς χριστιανούς-ζωντανά μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτοί πού ἦσαν ἁπλῶς βαπτισμένοι ἀλλά δέν εἶχαν ἀκόμη φθάσει στήν κατάσταση του φωτισμοῦ ὥστε νά ἔχουν τήν νοερά ἀδιάλειπτο προσευχή ἐλέγοντο «ἰδιῶται»54. Αὐτοί ἐθεωροῦντο δυνάμει ἀλλά ὄχι ἐνεργείᾳ μέλη τῆς Ἐκκλησίας55.
Ἡ ἀδιάλειπτη κοινωνία μας μέ τόν Θεό διά τῆς ἀδιαλείπτου προσευχῆς εἶναι πρωταρχική ἐντολή τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Γι’ αὐτό ἄλλωστε ὁ Κύριος μᾶς δίδαξε τήν Παραβολή τῆς χήρας καί τοῦ ἄδικου κριτοῦ. Σημειώνει ὁ ἱερός Λουκᾶς σχετικά: «Τούς ἔλεγε δέ (ἐνν. ὁ Κύριος) καί παραβολή γιά τό ὅτι πρέπει πάντοτε νά προσεύχονται καί νά μή ἀποκάμνουν (στήν προσευχή)»56. Ἐπίσης ὁ Κύριος μᾶς παρακινεῖ νά ζητᾶμε «ἐν τῷ ὀνόματί Του»57 καί ἀδιάλειπτα νά παραμένουμε «ἐν Αὐτῷ»58.