5 Σεπτεμβρίου. Ζαχαρίου τοῦ προφήτου, πατρός Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἡμέρας. Πέμ. ιβ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Κορ. ζ΄ 1 - 10).

Β Κορ. 7,1          Ταύτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ.

Β Κορ. 7,1                 Εφ' όσον, λοιπόν, αγαπητοί, έχομεν αυτάς τας μαγάλας υποσχέσστου Θεού, ας καθαρίσωμεν τους εαυτούς μας από κάθε μολυσμόν σαρκός και πνεύματος, αγωνιζόμενοι και συνεχώς προχωρούντες μέχρι τέλους στον δρόμον της αγιότητος, με φόβον Θεού.

Ἡ ἀπάτη τῆς γιόγκα καί τῆς πιλάτες, 5-7-2009, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀπάτη τῆς γιόγκα καί τῆς πιλάτες, 5-7-2009, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

« Arrache ce cyprès ».

Un grand vieillard se délaissait avec ses disciples en un lieu où se trouvaient des cyprès de tailles variées, des petits et des grands. Il dit a l'un de ses disciples : « Arrache ce cyprès ». L'arbre était tout petit, et aussitôt, d'une seule main, le frère l'arracha. Le vieillard lui montra ensuite un autre cyprès, plus grand que le premier, en lui disant : « Arrache aussi celui-là ». Le frère l'arracha en le secouant des deux mains. Alors le vieillard, lui en désigna un autre plus grand, que le frère eut plus de peine à arracher. Il lui en indiqua un autre encore plus grand : le frère le secoua beaucoup et ne l'enleva qu'à force de peine et de sueurs. Enfin, le vieillard lui désigna un autre arbre encore plus grand, et cette fois le frère, après beaucoup de travail et de sueurs, ne put l'arracher. Le vieillard, voyant son impuissance, ordonna à un autre frère de se lever et de l'aider.

Θαυμάσια γεγονότα μέ τόν ἅγιο Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ.

Κάποτε ως αρχιμανδρίτης πριν τριάντα έτη πήρα προσκυνητές στο μοναστήρι του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ κοντά στην Ναύπακτο και επειδή είχαμε νυκτωθεί κάνανε οι μοναχοί μια εξαίρεση ,να ανοίξουν το μοναστήρι να προσκυνήσουμε και επειδή ήταν νύκτα στάθηκα στην είσοδο του Ναού και έλεγα στις κυρίες που συνόδευα από το Κύκλο Αγίας Γραφής ..

να προσκυνούν μόνο την εικόνα του Χριστού και της Παναγίας και να έρχονται έξω να φύγουμε γιατί ήδη οι οικογένειες τους περίμεναν στην Αθήνα να τις παραλάβουν. Συμπεριφερόμουνα χωρίς να το καταλάβω όπως ο τουριστικός πράκτορας για την οργάνωση της εκδρομής.

Όταν όλες οι κυρίες έφυγαν για το λεωφορείο πρόσεξα ένα ηλικιωμένο γεροντάκι να προχωρά να προσκυνα όλες τις εικόνες.

Τότε έφυγα από την είσοδο και προχώρησα προς το μέρος του φωνάζοντας του,.. μα δεν ακούς ότι είναι πολύ αργά και νυκτωθήκαμε και πρέπει να φύγουμε κι ότι είπα μόνο τις εικόνες του Χριστού και της Παναγίας;..και προχώρησα νευριασμένος προς την έξοδο για να το περιμένω να τελειώσει.

Πριν να φθάσω στην είσοδο του ναού, ξαφνικά έπαθα σοκ, η μορφή που είδα, δεν ήταν ένα γεροντάκι, ήταν ο άγιος Σεραφείμ.!

''Δέ σέ ἀφήνω νά φύγεις ἄν δέν μοῦ δώσεις τά μάτια μου'' (Θαῦμα τοῦ Ἁγίου Διονυσίου)

Διηγείται το θαύμα του Αγίου Διονυσίου της Ζακύνθου, ο πατέρας Γεράσιμος Φωκάς:

Πήγε κάποιος άφρων να κυνηγήσει μέσα σ' ένα αμπέλι κι εκεί που έρριξε με το όπλο του τύφλωσε ένα παιδάκι.

Οι γιατροί είπαν στους γονείς του ότι δύο επιλογές είχανε, ή να αφαιρέσουν τους οφθαλμούς και να ζήσει τυφλό το παιδί, ή να τους αφήσουν και να πεθάνει από μόλυνση. 

Οι γονείς αποφάσισαν να βγουν οι οφθαλμοί και έτσι το παιδί μεγάλωνε τυφλό και στη συνέχεια σαν ζητιάνος ζούσε το υπόλοιπο της ζωής του. 

Σε κάποια πανήγυρη του Αγίου Διονυσίου ζήτησε να τον πάνε να προσκυνήσει τον Άγιο. Στη Ζάκυνθο υπάρχει η παράδοση όταν βγαίνει ο Άγιος σε λιτανεία να πέφτουν κάτω οι πιστοί για να περάσει από πάνω τους ο Άγιος. 

Έτσι, λοιπόν, έβαλαν και αυτόν τον άνθρωπο να πέσει κάτω για να ευλογηθεί από τον Άγιο. Κι όταν ένιωσε τον Άγιο από πάνω του, 

έπιασε τη λάρνακα,αγκάλιασε στα πόδια του Αγίου, και φώναζε:

Πῶς ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος παραβίασε τὸν Καταστατικὸ Χάρτη γιὰ τὴν οὐκρανικὴ αὐτοκεφαλία

Ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος παραβίασε τὸν Καταστατικὸ Χάρτη κατὰ τὴν συζήτηση γιὰ τὴν οὐκρανικὴ αὐτοκεφαλία.

Ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος παραβίασε τὸν Καταστατικὸ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ὑπερέβη τὴν ἐξουσία της κατὰ τὴν συζήτηση τοῦ θέματος τῆς αναγνώρισης τῆς «νέας ἐκκλησίας» τῆς Οὐκρανίας, πολλοὶ μητροπολίτες ἐξέφρασαν τὴν ἀνησυχία τους γιὰ αὐτό, σύμφωνα μὲ πηγὴ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ποὺ μίλησε στὸ Sputnik.

Στὴν ἡμερήσια διάταξη τῆς συνεδρίασης τῆς Διαρκούςς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μὲ συμμετοχὴ τῶν 12 μητροπολιτῶν ὑπὸ τὴν Προεδρία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν...

καὶ πάσης Ἑλλάδος Ἱερωνύμου, ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε ἀπὸ τὶς 26 ἕως τὶς 28 Αὐγούστου τέθηκαν ἐπὶ τάπητος οι εἰσηγήσεις τῶν δύο ἐπιτροπῶν γιὰ τὸ οὐκρανικὸ ζήτημα.

Σύμφωνα πάντως μὲ τὸ ἀνακοινωθὲν ποὺ ἐκδόθηκε, ἀμέσως μετὰ τὴν ὁλοκλήρωση τῶν ἐργασιῶν, ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος ἀναγνώρισε «τὸ κανονικὸ δικαίωμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη γιὰ τὴν παραχώρηση τῆς αὐτοκεφαλίας, καθὼς καὶ τὸ προνόμιο τοῦ Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νὰ χειρισθεῖ περαιτέρω τὸ ζήτημα τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας».

«Αὐτὸ εἶναι ἕνα μεγάλο πρόβλημα. Σύμφωνα μὲ τὸν Καταστατικὸ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, δηλαδή, στὴν οὐσία τοῦ συντάγματός της, μόνο ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας, τὸ ἀνώτατο ὄργανο τῆς Ἐκκλησίας, μὲ τὴ συμμετοχὴ ὅλων τῶν μητροπολιτῶν, μπορεῖ νὰ ἀποφασίσει γιὰ ἕνα θέμα ὅπως ἠ αναγνώριση τῆς αὐτοκεφαλίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας.

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: «Διόρθωνε τὸν ἱερέα, ἀλλὰ μὴν ἀπομακρύνεσαι ἀπὸ αὐτόν...»

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικολάου Ἐπισκόπου Ἀχρίδος, Μέσα ἀπὸ τὸ παράθυρο τῆς φυλακῆς. Μηνύματα πρὸς τὸν λαό. Ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2012, σ. 271

Νὰ πορεύεσαι, ἔχοντας στὸ νοῦ τὴ σοφία τῶν Πατέρων σου. Μὴν ἐπιτρέπεις στὸν καθένα νὰ εἶναι ποιμένας σου... Ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς ξεκίνησε ὁ πειρασμὸς στὴ Δύση, ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς ξεκίνησε ἡ καταστροφὴ τῆς Δύσης. Ἀπὸ ἐκείνους τοὺς ἱερεῖς ποὺ χαλᾶνε κάθε τί ἱερὸ καὶ ἀναποδογυρίζουνε τὸ νόμο... Ὁ ἀρχιερέας Ἀαρῶν δὲν σφυρηλάτησε τὸ χρυσὸ μόσχο στὴν ἔρημο καὶ ἄφησε τὸ λαὸ νὰ τὸν προσκυνᾶ ἀντὶ τὸν ἀληθινὸ Θεό; Γιὰ χίλια χρόνια περίπου ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στὴν Ἀνατολὴ καὶ στὴ Δύση ἦταν μία Ἐκκλησία, μὲ τὸν ἴδιο νοῦ, μὲ τὴν ἴδια καρδιὰ καὶ μὲ τὴν ἴδια αἴσθηση καθήκοντος. Ἀλλά, στὸ τέλος τῆς χιλιετίας ἀπὸ τὴ γέννηση τοῦ Σωτήρα τοῦ κόσμου, ὁ ἁλυσοδεμένος σατανᾶς ἐλευθερώθηκε ἀπὸ τὴν κόλαση, γιὰ νὰ ἐξαπατήσει αὐτὸ τὸν κόσμο. Καὶ ὁ τρόπος τοῦ σατανᾶ δὲν εἶναι ὅπως ὁ τρόπος τοῦ Χριστοῦ. 

Ὁ Χριστός, ὅταν ἄρχισε νὰ χτίζει τὴν αὐτοκρατορία τοῦ Θεοῦ ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους, ἐπέλεξε τοὺς πιὸ ἁπλοὺς καὶ πιὸ ἀσήμαντους ἀνθρώπους. Ὁ σατανᾶς ὅμως πάντα περιφρονοῦσε τοὺς μικροὺς καὶ ἀσήμαντους καὶ ἐνεργοῦσε διὰ μέσου τῶν ἀρχηγῶν, τῶν ἀρχιερέων, τῶν φιλοσόφων, τῶν....βασιλιάδων, τῶν κυβερνητῶν, τῶν ἐπιστημόνων, τῶν καλλιτεχνῶν. 

Στὸ τέλος τῆς πρώτης χιλιετίας ὁ σατανᾶς χτύπησε διὰ μέσου του ἀρχιερέα τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας, τοῦ ἔβαλε τὴν ἰδέα νὰ χωρίσει ἀπὸ τὴν Ἀνατολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἐμφυσώντας μέσα τοῦ τὸ πνεῦμα τῆς ὑπερηφάνειας.

Ὁ σατανᾶς τὸν ἔβαλε νὰ συγκρουστεῖ μὲ τοὺς βασιλιάδες καὶ τοὺς ἡγεμόνες ὅλων τῶν χριστιανικῶν λαῶν χωρὶς ἰδιαίτερο λόγο: λόγω ἀξιωμάτων, λόγω ἐξουσίας.

"Αὐτοί οἱ ἄγγελοι πού εἶναι μαζί μας εἶναι περισσότεροι».

Κάποτε ο αββάς Μωυσής πολεμήθηκε πολύ από τον πειρασμό της πορνείας. Μη μπορώντας άλλο να καθίσει στο κελί του, πήγε και το είπε στον αββά Ισίδωρο.

Ο γέροντας τον παρακάλεσε να επιστρέψει στο κελί του, αυτός όμως δεν δέχτηκε λέγοντας: 

«Δεν μπορώ, αββά». 

Τον πήρε τότε μαζί του ο γέροντας, τον ανέβασε στη στέγη του κελιού και του είπε: «Κοίταξε προς τη δύση». Αυτός κοίταξε και είδε ένα αναρίθμητο πλήθος από δαίμονες όλο ταραχή και θόρυβο, έτοιμους για πόλεμο. Του είπε πάλι ο αββάς Ισίδωρος: «Δες και προς την ανατολή».

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: « Ὅποιος ἐχει πολλή εὐλάβεια στήν Παναγία, ἀκούει τό ὄνομά Της καί ἀλλοιώνεται»

Πέστε μας, Γέροντα, κάτι για την Παναγία.

– Τί να σάς πώ; Με φέρνετε σε πολύ δύσκολη θέση. Για να μιλήση κανείς για την Παναγία, πρέπει να Την ζήση. 

– Γέροντα, και το όνομα της Παναγίας έχει δύναμη πνευματική, όπως το όνομα

του Χριστού; 

– Ναί. Όποιος έχει πολλή ευλάβεια στην Παναγία, ακούει το όνομά Της και αλλοιώνεται.

Τό μήνυμα τῆς ἡμέρας

"Αν παρακαλούμε τον Θεό να μας κάνη καλά, τρώμε την ουράνια περιουσία. Όταν όμως δεν αντέχουμε τους πόνους της αρρώστιας, τότε να παρακαλούμε τον Θεό να μας θεραπεύση, και Εκείνος θα ενεργήση ανάλογα." 

Αγ. Παΐσιος

https://epanosifi.blogspot.com/2019/08/blog-post_10.html