Ποιός ὁ σκοπός τῆς Δημιουργίας; 1-9-2011, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ποιός ὁ σκοπός τῆς Δημιουργίας; 1-9-2011, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Κυριακή Θ Λουκᾶ. Ἑρμηνεία τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ΛΟΥΚΑ[:Γαλ.6,11-18] 

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«῎Ιδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί(:δείτε με πόσο μεγάλα γράμματα σας έγραψα με το ίδιο μου το χέρι)»[Γαλ.6,11].

Σκέψου πόση οδύνη κατέχει τη μακάρια εκείνη ψυχή· διότι, όπως ακριβώς εκείνοι οι οποίοι περιπίπτουν σε πένθος και αφού απώλεσαν κάποιον από τους οικείους τους ή υπομένοντας κάτι από τα απροσδόκητα, ούτε τη νύκτα ησυχάζουν, ούτε την ημέρα, επειδή πολιορκεί την ψυχή τους το πένθος· έτσι και ο μακάριος Παύλος, αφού είπε λίγο για τα ήθη, πάλι επανέρχεται στα προηγούμενα, τα οποία περισσότερο τάρασσαν την ψυχή του, λέγοντας τα εξής λόγια: «Κοιτάξτε με πόσο μεγάλα γράμματα σας έγραψα».

Εδώ τίποτε άλλο δεν υπαινίσσεται, παρά το ότι αυτός ο ίδιος έγραψε την επιστολή ολόκληρη· πράγμα το οποίο ήταν σημείο απόλυτης γνησιότητας· διότι σε μεν τις άλλες υπαγόρευε αυτός και έγραφε άλλος· και τούτο είναι φανερό από την προς Ρωμαίους επιστολή· διότι προς το τέλος λέγει: «ἀσπάζομαι ὑμᾶς ἐγὼ Τέρτιος ὁ γράψας τὴν ἐπιστολὴν ἐν Κυρίῳ(:σας χαιρετώ εν Κυρίω εγώ ο Τέρτιος, που έγραψα με την υπαγόρευση του Παύλου αυτήν την επιστολή)»[Ρωμ.16,22]· εδώ όμως ο ίδιος ο Παύλος έγραψε όλη την επιστολή προς τους Γαλάτες. Και έκανε αυτό εδώ και από ανάγκη, όχι μόνο από αγάπη, αλλά και για να αναιρέσει κάθε πονηρή υπόνοια· διότι, επειδή διαβαλλόταν για πράγματα με τα οποία δεν είχε σχέση, και λεγόταν ότι κηρύττει την περιτομή και υποκρίνεται ότι δεν την κηρύττει, για τούτο αναγκάστηκε να γράψει ιδιοχείρως την επιστολή, δίνοντας εκ των προτέρων έγγραφη μαρτυρία. Όσο για τη φράση «με πόσο μεγάλα» νομίζω ότι αναφέρεται όχι στο μέγεθος, αλλά στη δυσμορφία των γραμμάτων λέγοντας ότι: «ενώ δεν γνωρίζω να γράφω πολύ καλά, αναγκάστηκα να γράψω ο ίδιος, ώστε να φράξω το στόμα των συκοφαντών».

«Ὃσοι θέλουσιν εὐπροσωπῆσαι ἐν σαρκί, οὗτοι ἀναγκάζουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, μόνον ἵνα μὴ τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ διώκωνται. οὐδὲ γὰρ οἱ περιτετμημένοι αὐτοὶ νόμον φυλάσσουσιν, ἀλλὰ θέλουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, ἵνα ἐν τῇ ὑμετέρᾳ σαρκὶ καυχήσωνται (:Όσοι θέλουν να κάνουν καλή εντύπωση και να αρέσουν σε ανθρώπους για πράγματα που αναφέρονται στη σάρκα, αυτοί σας παρακινούν και σας παρασύρουν να κάνετε περιτομή, μόνο και μόνο για να μην καταδιώκονται από τους Ιουδαίους, για το κήρυγμα που αναφέρεται στον σταυρό του Χριστού. Γι' αυτό και μόνο σας αναγκάζουν να περιτέμνεστε.

-Τί γίνεσθε, Γέροντα; -Γίνομαι, παιδί μου.

(+)Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος

Πορεία προς το επίγειο τέλος

πηγή

[.....]Λίγες εβδομάδες πριν αναχωρήσει ο Γέροντας από τον κόσμο αυτό, ήταν καθισμένος στην καρέκλα με τους ορούς στα χέρια. Μπαίνει κάποιος επισκέπτης, του φιλάει το χέρι και τον ρωτά:

-Τί γίνεσθε, Γέροντα;

-Γίνομαι, παιδί μου.

Και επειδή ο επισκέπτης δεν κατάλαβε, συνέχισε:

-Ωριμάζω!

Και λίγες μέρες πριν κοιμηθεί, απευθυνόμενος σε παρευρισκόμενο πνευματικοπαίδι του, τόνισε:

-Να ξέρες, Δ., πόσο λειαίνει τον ακατέργαστο Επι­φάνιο όλη αυτή η ταλαιπωρία!

Οι πόνοι του ήσαν φρικτοί κατά το τέλος της επιγείου ζωής του. Γι’ αυτό είπε κάποτε:

- Αν νοιώθατε όπως εγώ τώρα έστω και για 2′, θα παρακαλούσατε τον Θεό να σας πάρει αμέσως! Και στρεφόμενος προς τον Κύριο: «Πτωχός και αλγών ειμί εγώ· η σωτηρία σου, ο Θεός, αντιλάβοιτό μου»(Ψαλ. ξη’ 30).

Τις τελευταίες εβδομάδες λόγω των φρικτών πόνων τις πέρασε ανάσκελα στο κρεβάτι. Δεν μπορούσε σε καμία άλλη θέση να ανακουφισθεί.

-Παρακάλεσα, μας είπε, τον Θεό να μου δώσει άλλη μία θέση. Εκείνος όμως δεν μου έδωσε. Ας είναι δοξασμένο το όνομα Του!

Νήστευε… ὅμως τόν ἔτρεφαν οἱ ἔπαινοι τῶν ἀνθρώπων (Διδακτική ἱστορία)

~ Σὲ μιὰ κωμόπολη ζοῦσε κάποιος ποὺ τόσο πολὺ νήστευε, ὥστε ὅλοι νὰ τὸν διαφημίζουν σὰν μεγάλο νηστευτή. Ἡ φήμη του ἔφθασε καὶ στὸν ἀββὰ Ζήνωνα.

Τότε ὁ ἀββὰς τὸν κάλεσε κοντά του. Ἐκεῖνος ἦρθε. Χαιρετήθηκαν καὶ κάθισαν. Ὁ ἀββὰς ἄρχισε τὸ ἐργόχειρό του καὶ ἡ ὥρα περνοῦσε σὲ ἀπόλυτη σιωπή. Ὁ νηστευτής, μὴ μπορώντας νὰ μιλήσει, ἄρχισε νὰ στενοχωρεῖται καὶ ν’ ἀδημονεῖ. Στὸ τέλος δὲν ἄντεξε καὶ εἶπε:

– Εὐχήσου γιὰ μένα, ἀββά, γιατὶ θέλω νὰ φύγω.

– Γιατί; τὸν ρώτησε ἐκεῖνος.

– Νιώθω σφίξιμο στὴν καρδιά μου καὶ δὲν ξέρω τί συμβαίνει. Στὸν κόσμο νηστεύω μέχρι τὸ βράδυ καὶ δὲν νιώθω καμιὰ δυσκολία. Ἐδῶ στὴν ἔρημο δὲν ἀντέχω.

– Στὸν κόσμο, τοῦ ἀπαντᾶ ὁ ἀββᾶς, ἀπὸ τὰ αὐτιά σου τρέφεσαι. Σὲ τρέφουν οἱ ἔπαινοι τῶν ἀνθρώπων. Πήγαινε λοιπόν καί, ὅπως οἱ ἄλλοι, νὰ κάνεις κάθε μέρα ἐνάτη (δηλ. νὰ γευματίζεις μιὰ φορὰ στὶς τρεῖς τὸ ἀπόγευμα).

Καύση νεκρῶν: Ἡ ἐπιβεβαίωση τῆς ἀποτυχίας μας

Αρχιμανδρίτης Κύριλλος Κωστόπουλος, ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών,Δρ. Θεολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών.

Αυτές τις ημέρες ανακινήθηκε και πάλι το ζήτημα της καύσεως των νεκρών με αφορμή την επικείμενη κατασκευή αποτεφρωτηρίου στην περιοχή του Δήμου Πατρέων (σχετικό αφιέρωμα στην «Πελοπόννησο» 6 /10/10). Γι' αυτό αισθάνομαι την ανάγκη ως Ορθόδοξος κληρικός και θεολόγος να παραθέσω την εκκλησιαστική και θεολογική άποψη ως προς το ακανθώδες ζήτημα της καύσεως ή μη των νεκρών.

Δεν θα ήθελα να αναφερθώ επί μακρών στις κρατούσες συνήθειες ως προς την στάση των ζώντων έναντι των νεκρών στους διαφόρους λαούς. Εγκριτοι επιστήμονες, ανθρωπολόγοι, αρχαιολόγοι κ.ά. με εκτενείς μελέτες τους έχουν αποδείξει ότι ο ενταφιασμός ήταν ο επικρατέστερος τρόπος μεταχειρίσεως του νεκρού σώματος σχεδόν σε όλους τους λαούς. Στον Ελλαδικό χώρο κυρίαρχος τρόπος ταφής ήταν η εναπόθεση του νεκρού στη γη. Ωστόσο, υπάρχουν πληροφορίες για καύση νεκρών σωμάτων, πράξη η οποία επιβαλλόταν από έκτακτες συνθήκες πολέμου ή επιδημίας ή βεβιασμένης μετακίνησης σε άλλο τόπο και δεν αποτελούσε την επικρατούσα συνήθεια. Εξάλλου, όπως σημειώνει ο π. Στυλιανός Καρπαθίου, η ταφή των νεκρών αποτελεί πρωτογενές - αρχετυπικό στοιχείο της ανθρώπινης συνειδήσεως, που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα άλλα έμβια όντα.

Ωστόσο, ο σύγχρονος Ορθόδοξος Ελληνας ανακινεί και πάλι το ζήτημα της καύσεως των νεκρών ως ελεύθερης επιλογής του καθενός που το επιθυμεί κατ᾽ αρχήν (και την υποχρεωτική επιβολή της αργότερα;). Από ποιες αιτίες οδηγείται σε τέτοιου είδους θέσεις, διασπώντας μακραίωνη αλυσίδα παραδόσεως όχι μόνον Χριστιανικής, αλλά και Ελληνικής; Γιατί επιθυμεί να σβήσει τη μνήμη της ιστορικής πορείας ενός ανθρώπου, στερώντας του το μνήμα (ανάμνηση), το οποίο συνδέει την πρόσκαιρη αυτή ζωή με την αιώνια; Τόσο τρομακτικός έχει γίνει ο θάνατος για τον σύγχρονο «παντοκράτορα» άνθρωπο;

ΣΕ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ (στήν Ἡλεία) θά βάλλουν μέσα Λ Α Θ Ρ Ο Ε Ι Σ Β Ο Λ Ε Ι Σ ; ; ; Τί λέει ἡ τοπική Μητρόπολις;

ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ;

ΟΙ ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ "ΑΡΧΟΝΤΕΣ" ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ;

ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΩΝΤΑΙ ΟΙ ΔΗΜΟΤΕΣ ΤΟΥΣ....

Σύμφωνα με πληροφορίες από την Ηλεία, η κυβέρνηση  ετοιμάζει την ιστορική Ιερά Μονή Πορετσού, που βρίσκεται στα σύνορα Ηλείας και ορεινής Αχαΐας, και η οποία εδώ και πολλά χρόνια δεν διαθέτει μοναχούς για να εγκαταστήσει σε αυτή «πρόσφυγες».

Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος, Μητροπολίτης Οὐγγροβλαχίας καί τά λειτουργικά βιβλία.

 

Ἡ συμβολή τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας στή διαμόρφωση καί τήν προώθηση τοῦ πολιτισμοῦ τοῦ ρουμανικοῦ λαοῦ ὑπῆρξε πολύ σημαντική. Ἕνας ἀπό τούς σημαντικότερους Ρουμάνους ποιητές, ὁ Μιχαήλ Ἐμινέσκου, ὀνόμασε τήν Ὀρθόδοξη Έκκλησία τῆς Ρουμανίας «πνευματική μητέρα τοῦ ρουμανικοῦ γένους, ἡ ὁποία γέννησε τή γλωσσική καί τήν ἐθνική ἑνότητα τοῦ λαοῦ»[1]. 

Τά πρῶτα τυπογραφεῖα στή Ρουμανία ἔκαναν τήν ἐμφάνισή τους λιγότερο ἀπό μισό αἰῶνα μετά τήν ἐφεύρεση τῆς τυπογραφίας ἀπό τόν Γουτεμβέργιο (1455). Αὐτά λειτουργούσαν μέσα σέ Μοναστήρια ἤ σέ Ἐπισκοπικές Ἕδρες, ὅπως τό Τιργόβιστε (Târgoviște), Βουκουρέστι, Ἰάσιο, Μπουζάου (Buzău), Νεάμτς κ.ἄ. Οἱ πρῶτοι τυπογράφοι ἦταν κληρικοί, ὅπως ὁ ἱερομόναχος Μακάριος[2], ὁ διάκονος Κορέσι[3], ὁ ἱερομόναχος Μητροφάνης καί πολλοί ἄλλοι. Ἀξίζει νά σημειωθεῖ ὅτι τόἹερατικόν τοῦ ἱερομονάχου Μακαρίου (1508), ἦταν τό πρῶτο τυπωμένο ὀρθόδοξο Ἱερατικόν στόν κόσμο. 

Ξεχωριστή θέση στήν ἱστορία τῆς Ἒκκλησίας τῆς Ρουμανίας κατέχει ὁ Μητροπολίτης Ἄνθιμος ὁ Ἴβηρας (1650 – 1716), ἕνεκα τῶν σπουδαίων τυπογραφικῶν καί πολιτιστικῶν του ἐπιτευγμάτων. 

Γεννήθηκε στην Ἰβηρία (σημερινή Γεωργία) τό 1650. Τό κοσμικό του ὄνομα ἦταν Ἀνδρέας[4]. Ἀπό μικρή ἡλικία αἰχμαλωτίστηκε ἀπό τούς Ὀθωμανούς καί ἔζησε τά νεανικά χρόνια του στήν Κωνσταντινούπολη ὡς δοῦλος. Ἔμαθε νά μιλᾶ ἑλληνικά, ἀραβικά, σλαβικά καί τουρκικά[5]. Ἕνεκα τῆς σοφίας καί τῆς μόρφωσης πού εἶχε λάβει, ο Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Δοσίθεος Β΄ Νοταράς πλήρωσε σημαντικό ποσό χρημάτων, γιά νά τόν ἐλευθερώσει. Φαίνεται πώς μετά τήν ἀπελευθέρωσή του παρέμεινε στήν Πόλη, ὅπου ἐκάρη μοναχός καί μετονομάσθη Ἄνθιμος.

Τόν Ἄνθιμο γνώρισε στήν Κωνσταντινούπολη ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Κωνσταντῖνος Μπρινκοβεάνου, ἡγεμόνας τῆς Οὐγγροβλαχίας, ὁ ὁποῖος καί τόν ἔφερε μαζί του στή Βλαχία, ἡ ὁποία κατέληξε νά εἶναι ἡ δεύτερή του πατρίδα. Τό 1691 ο Ἄνθιμος ἀνέλαβε τή διεύθυνση τοῦ Ἡγεμονικοῦ Τυπογραφείου Βουκουρεστίου, ὅπου καί ἐκτύπωσε τό πρῶτο βιβλίο, αὐτό μέ τίτλο «Οἱ διδαχές τοῦ Βασιλείου τοῦ Μακεδόνος πρός τόν υἱόν του, Λέοντα» [6]. Αὐτό τό ἔργο ἐκτυπώθηκε δαπάναις τοῦ Κωνσταντίνου Μπρινκοβεάνου, στόν ὁποῖον καί τό ἀφιέρωσε ὁ Ἄνθιμος.

Ἀγαπητόν ποίμνιον προστατέψτε τόν ἑαυτόν σας.π.Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

Απόσπασμα από την 22η ομιλία στο Δευτερονόμιον του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου. Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στις 2/11/81.

Τό κοινό ἀνακοινωθέν ὑποστήριξης τῆς Κανονικῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας, τῶν προκαθημένων Ἀλεξανδρείας καί Πολωνίας

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Βαρσοβία – Μπιέλσκ Ποντλάσκι τη 21η Σεπτεμβρίου 2018

Ο πατριάρχης Αλεξανδρείας απευθυνόμενος στον Ουκρανικό λαό στις 27 Σεπτεμβρίου του 2018, μεταξύ άλλων, είπε:

«Πριν μία εβδομάδα βρισκόμουν στην Εκκλησία της Πολωνίας. Μαζί με τον Μητροπολίτη Πολωνίας Σάββα υπογράψαμε κείμενο, ότι είμαστε κοντά στη Κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας. Είμαστε κοντά στους ανθρώπους που θέλουν μια Ορθόδοξη ειρηνική Εκκλησία.»

Κάποτε ρώτησαν τόν ἅγιο Γεώργιο τόν Καρσλίδη...

Κάποτε ρώτησαν τόν ἅγιο Γεώργιο τόν Καρσλίδη γιατί ἀνάβει πολλά κεριά καί ἀπάντησε:«Γι’ αὐτούς πού δέν τούς θυμάται κανείς»...

https://proskynitis.blogspot.com/2019/11/blog-post_98.html

15 Νοεμβρίου. Γουρία, Σαμωνᾶ καί Ἀβίβου μαρτύρων καί ὁμολογητῶν. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἡμέρας. Παρ. κβ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Κλσ. δ΄ 10 - 18).

Κολ. 4,10           Ἀσπάζεται ὑμᾶς Ἀρίσταρχος ὁ συναιχμάλωτός μου, καὶ Μᾶρκος ὁ ἀνεψιὸς Βαρνάβα. -περὶ οὗ ἐλάβετε ἐντολάς· ἐὰν ἔλθῃ πρὸς ὑμᾶς, δέξασθε αὐτόν,-

Κολ. 4,10                   Σας χαιρετά ο Αρίσταρχος, που συμπαρίσταται εις την φυλακήν μου και έγινε έτσι συναιχμάλωτός μου, και Μάρκος ο ανεψιός του Βαρνάβα δια τον οποίον έχετε λάβει οδηγίας, εάν έλθη προς σας να τον δεχθήτε και να τον φιλοξενήσετε-.