ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ
ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:
Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.
Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2019
Χριστούγεννα-ἡ καταπολέμηση τῆς δόξας Α' μέρος, 25-12-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Χριστούγεννα-ἡ καταπολέμηση τῆς δόξας Α' μέρος, Ἁγ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, 25-12-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
Χριστούγεννα-ἡ καταπολέμηση τῆς ἡδονῆς, 25-12-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Χριστούγεννα-ἡ καταπολέμηση τῆς ἡδονῆς, Ἁγ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, 25-12-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
Σύν Θεῷ ἡ ἱστοσελίδα μας ἐπέστρεψε πιό δυναμική καί ἀνανεωμένη!
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
Ὁ ἀείμνηστος Γέροντας Ἐφραίμ τῆς Ἀριζόνας:Ἕνας χαρισματοῦχος Γέροντας, σφοδρός πολέμιος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 23η Δεκεμβρίου 2019
Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΤΗΣ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: ΕΝΑΣ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ, ΣΦΟΔΡΟΣ ΠΟΛΕΜΙΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ
Μια ακόμη οσιακή και αγιασμένη μορφή της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας έφυγε από τη μάταια και πρόσκαιρη αυτή ζωή και προσετέθη στην ουράνια και θριαμβεύουσα Εκκλησία. Πρόκειται για τον Γέροντα και ιερομόναχο Εφραίμ της Αριζόνας, πρώην Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Φιλοθέου αγίου Όρους.
Ο μακαριστός π. Εφραίμ αναδείχθηκε σε μια από τις γνησιότερες μοναστικές και ασκητικές προσωπικότητες του αγιορειτικού Μοναχισμού, πιστός συνεχιστής της μακραίωνης Ορθοδόξου μοναστικής και ησυχαστικής Παραδόσεως, αλλά και ένας από τους μεγαλύτερους ιεραποστόλους των εσχάτων χρόνων. Με την δυναμική και ισχυρή του προσωπικότητα, αλλά προ παντός με την ακτινοβολία της αγίας του ζωής, κατόρθωσε να γίνει πόλος έλξεως και αίτιος σωτηρίας χιλιάδων ψυχών. Κατόρθωσε να επιβληθεί στις συνειδήσεις του πιστού λαού του Θεού, να κερδίσει την αγάπη, την εκτίμηση, τον σεβασμό και την ολοκληρωτική αφοσίωση πολλών κληρικών και λαϊκών, ελλήνων και ξένων, έτσι ώστε να αξιωθεί να γίνει, με την οικονομική συνδρομή πολλών πνευματικών του τέκνων, ιδρυτής, κτίτωρ και πνευματικός οδηγός μιας πλειάδος Ορθοδόξων Ιερών Μονών, 20 τον αριθμό, στις ΗΠΑ και στον Καναδά και πνευματικός οδηγός τεσσάρων αγιορειτικών Μονών και δέκα γυναικείων Ιερών Μονών στην Ελλάδα. Αναδείχθηκε όμως παράλληλα και σε έναν από τους μεγαλύτερους πολέμιους της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, γι’ αυτό και πολεμήθηκε, όσο ελάχιστοι, από οικουμενιστικούς κύκλους, την Μασονία και τον Διεθνή Σιωνισμό και μάλιστα εκεί ακριβώς όπου τα δύο αυτά σκοτεινά και αντίχριστα συστήματα έχουν την έδρα τους και τον θρόνο τους.
Ο π. Εφραίμ, (κατά κόσμον Ιωάννης), υπήρξε πνευματικό τέκνο ενός μεγάλου πνευματικού αναστήματος του αγιορειτικού Μοναχισμού, ενός θεοφόρου και χαρισματούχου Γέροντος, του οσιοτάτου Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού, εσχάτως καταταχθέντος στην χορεία των οσίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Γεννήθηκε στο Βόλο το 1928. Από τα παιδικά του χρόνια έτυχε χριστιανικής ανατροφής, η δε μητέρα του, η οποία αργότερα ακολούθησε το μοναχικό βίο με το όνομα Θεοφανώ, ενέπνευσε στο νεαρό τέκνο της την αγάπη και τον πόθο προς τον Μοναχισμό. Σε ηλικία 19 ετών, τον Σεπτέμβριο του 1947, εγκατέλειψε τον κόσμο και ήρθε στο Άγιον Όρος, όπου προσετέθη στη συνοδεία του αγίου Ιωσήφ του Ησυχαστού, ο οποίος τότε ασκήτευε στη Σκήτη της Αγίας Άννης. Κοντά του παρέμεινε επί 12 έτη, μέχρι την οσιακή του κοίμηση, το 1959, κάνοντας σ’ αυτόν πλήρη και τελεία υπακοή. Μετά την κοίμηση του Γέροντός του δημιούργησε δική του συνοδεία, η οποία προοδευτικά αυξανόταν σε αριθμό μοναχών όλο και περισσότερο. Μετά από βραχυχρόνιες μετακινήσεις σε διάφορες περιοχές του Αγίου Όρους, κατά το 1973 προσκαλείται από τους πατέρες της Ιεράς Μονής Φιλοθέου να εγκατασταθεί στην εν λόγω Ι. Μονή μαζί με την συνοδεία του, προκειμένου να αναλάβει την διακυβέρ-νησή της.
Στά χείλη του ἴσα πού ἄκουγες τά τελευταῖα «Χαίρε» τῶν ἀσίγαστων Χαιρετισμῶν πρός τήν Ἀειπάρθενο Θεοτόκο.
Ιερομόναχος Ευγένιος Διονυσιάτης (1875 - 10 Δεκεμβρίου 1961)
Ο κατά κόσμον Ευάγγελος Παντελεήμονος Λημώνης γεννήθηκε στη Χότσιστα Κορυτσάς της Β. Ηπείρου το 1875. Διετέλεσε δάσκαλος και ήταν γνώστης άριστος της βυζαντινής μουσικής. Όταν κάποτε οι Τούρκοι θέλησαν να κάψουν ένα ελληνικό σχολείο, αποσόβησε την καταστροφή με την προσευχή του, λέγοντας τους Χαιρετισμούς της Παναγίας. Προσήλθε με ιερό πόθο στη μονή Διονυσίου κι εκάρη μοναχός το 1909. Ως μοναχός διακρίθηκε για την υπακοή του και τη μοναχική του ακρίβεια. Είχε κόψει τελείως το θέλημά του. Συνήθιζε να λέει: «Ο υποτακτικός ουδέν έχει εν τω κόσμω τούτω, ει μη μόνον τον Χριστόν». Έφθασε από την πράξη στη θεωρία. Μετά μία εικοσαετία σκληρών αγώνων στο αυστηρό κοινόβιο του Διονυσίου, όπου έλαβε την κουρά και την ιεροσύνη, έκανε μία τριακονταετία στον Πειραιά, συνεχίζοντας τους αγώνες του και βοηθώντας τους εκεί χριστιανούς.
Ήταν δάσκαλος στην πατρίδα του Βόρειο Ήπειρο. Η μεγάλη του ασκητικότητα, η θυσιαστική αγάπη και η γλυκύτητα του χαρακτήρα του τον έκαναν στοργικό Πνευματικό πατέρα πολλών πιστών.
Αφιλοχρήματος και ακτήμων υπερβολικά, ζούσε πάντα ως φιλοξενούμενος. Ποτέ δεν απέκτησε δική του στέγη. Κοιμόταν ελάχιστα, τον χειμώνα δεν άναβε φωτιά, προσευχόταν θερμά, σιωπούσε ηθελημένα. Όσα χρήματα του έδιναν τα μοίραζε ελεημοσύνη. Συχνά αγρυπνούσε. Διαβάζοντας τους εξορκισμούς έφευγαν τα δαιμόνια, για τη μεγάλη του καθαρότητα και ταπείνωση. Μεγάλη του χαρά οι καθημερινές θείες Λειτουργίες σε εξωκκλήσια ταπεινά. Τον έβλεπαν τα καθαρά μάτια να μην πατά στη γη. Συχνό γεύμα του τα πρόσφορα της προσκομιδής. Το αυστηρό ασκητικό του πρόγραμμα δεν το άφησε μέχρι του τέλους του. Μέσα από τα παλιόρασά του φορούσε βαριά σίδερα, που του είχαν φάει τις σάρκες. Κοιμόταν σε χαμηλό κάθισμα και γι’ αυτό είχε καμπουριάσει. Από τις πορείες και τις μακρές ορθοστασίες είχαν αρχίσει να σαπίζουν τα πόδια του, μα δεν μύριζαν ποτέ άσχημα. Οι φίλοι του τού συνιστούσαν την επίσκεψη σε ιατρούς. Με τη γλυκύτητα που πάντα τον διέκρινε, τους απαντούσε: «Μετά της Άγιας Άννης θα πάω…».
Αγαπούσε υπέρμετρα την Παναγία και την αγία μητέρα της, τη «μάμμη» όλων των Αγιορειτών. Τους Χαιρετισμούς της έλεγε πολλές φορές την ημέρα. Δεν είναι δίχως σημασία που ο θάνατός του ήλθε στο δειλινό της εορτής της Αγίας Άννης.
"Ἡ ἁγνότητα" Ἀρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλος
Όταν οι Πέρσες κατέλαβαν τους Αγίους Τόπους εισήλθαν εις τον ναό της Αναστάσεως και τους μεν γέρους κατέσφαξαν, τους δε νέους και νέας έσυραν αιχμαλώτους και τους διεμοιράσθησαν.
Μίαν δε, την πιο εύμορφη και εύσωμη την παρέδωσαν εις τον αρχηγό τους διά να τον υπηρετή. Αυτή δε διά να μαρανθή το κάλλος της και διά να μήν προκαλή τον αφέντη της, παρέμεινε άσιτη επί πολλάς ημέρας. Ο αφέντης της συνεχώς την προέτρεπε να συγκατατεθή, όμως αυτή αρνιόταν. Τέλος, κάποτε είχε πανήγυρι και οι άλλες αιχμάλωτες έτρωγαν και έπιναν και διασκέδαζαν και προέτρεπαν και αυτή να τις μιμηθή. Όμως αυτή ως πιστή χριστιανή και αληθινή νύμφη του Χριστού αρνιόταν. Τότε της λέγει ο αφέντης της. Ή συγκατατίθεσαι ειδεμή, κακείν κακώς, θέλεις αποθάνεις. Και αυτή ηρνείτο. Οπότε ο αφέντης διέταξε και την ανέβασαν εις την κορυφή του πύργου και από εκεί την κατακρήμνισε και διεμελίσθηκε και δεν επέτρεψε ουδέ να ταφή, αλλά έδωσε διαταγή να παραμείνει άταφος και τα όρνεα του ουρανού και τα αγρίμια του αγρού κατέφαγαν το κατατεμαχισμένο λείψανό της. Το όνομά της, η καταγωγή της και ο βίος της παρέμειναν άγνωστα. Ουδέποτε ετιμήθη. Ουδέ εις τας παρθενομάρτυρας κατετάγη, ουδέ εγκωμίων εκκλησιαστικών ή μνημοσύνων έτυχε, αλλά παρέμεινε άγνωστη και άδοξη, γνωστή και ένδοξη μόνον ενώπιον του Θεού.
Παρόμοιο είναι και το μαρτύριο του νεαρού Ιωάννου, του λεγόμενου Βλάχου, ο οποίος μαρτύρησε το 1662 εν Κωνσταντινουπόλει. Ήταν αγορασμένος δούλος κάποιου Τούρκου αφέντη, τον οποίο υπηρετούσε προθύμως. Ο Ιωάννης διεφύλαττε εαυτόν αγνό, αμόλυντο από τις επιθυμίες και ρυπαρότητες της σαρκός. Συνεχώς και επιμόνως και καταθλιπτικώς τον προέτρεπε ο αφέντης του να συγκατατεθή να ασελγήση επ' αυτού. Όμως ο Ιωάννης, πιστός δούλος του Κυρίου Ιησού Χριστού, διεφύλαττε αγνό το σώμα του και την ψυχή του και ουδέ ήθελε να ακούση τέτοια λόγια. Κάποτε ο αφέντης του εκμανείς και εκκαείς από την σοδομική επιθυμία, όρμησε κατά του Ιωάννου, ο δε Ιωάννης τον εφόνευσε.
Μετ' ου πολύ του λέγει η σύζυγος του αφέντη. Ή δέχεσαι να αλλαξοπιστήσης και να με πάρης σύζυγό σου ή σε καταγγέλλω ως φονιά του αφέντου σου και σε απαγχονίζουν. Αλλά ο Ιωάννης ηρνήθη, οπότε αυτή τον καταγγέλλει, δικάζεται και καταδικάζεται εις τον δι' αγχόνης θάνατο. Τρείς ημέρες και τρείς νύχτες παρέμεινε μετέωρο το άγιο λείψανό του. Ουδέ έβγαλε δυσοσμία, ουδέ μύγα ή άλλο τι το πλησίασε. Αλλ' ευωδίαζε ευωδία που δεν ομοίαζε με τις θεωρίες του παρόντος αιώνος. Η Εκκλησία τον κατέταξε μεταξύ των νεομαρτύρων και η μνήμη του τιμάται την 12η Μαΐου.
Χριστούγεννα μὲ τρεῖς Δεσπότες.
Χριστούγεννα μὲ τρεῖς Δεσπότες.
Τζανάκης Γεώργιος. Ἀκρωτήρι Χανίων. 23 Δεκεμβρίου 2019.
Ἔρχονται τὰ Χριστούγεννα καὶ τὰ Χανιὰ θὰ τὰ ἑορτάσουν μὲ τρεῖς (3) ἐπισκόπους!!!
Ἐκτὸς τοῦ κανονικοῦ ἐπισκόπου Δαμασκηνοῦ χειροτονήθηκαν καὶ ἄλλοι δύο. Ὁ ἡγούμενος τῆς Μονῆς Γουβερνέτου Εἰρηναῖος καὶ ὁ Πρωτοσύγγελος τῆς Μητροπόλεως Κυδωνίας καὶ Ἁποκορώνου Δαμασκηνός. Ἀνεξαρτήτως τῆς γνώμης ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχῃ κανεὶς γιὰ τὶς ἰκανότητες καὶ τὴν ἀξία τῶν προσώπων αὐτῶν καὶ τὴν εὐχὴ νὰ φανοῦν ἄξιοι τῆς τιμῆς ποὺ ἔλαβαν, δὲν μπορεῖ νὰ μὴν διατυπώσῃ μερικὰ πρώτα ἐρωτήματα καὶ προβληματισμούς: Ποιὰ ἀνάγκη ἐπέβαλε τὴν χειροτονία τῶν ἐπισκόπων αὐτῶν; Ποιὰ ἔλλειψις θὰ ἀντιμετωπιστῇ; Ποιὸ ποιμαντικὸ πρόβλημα θὰ λυθῇ;
Ποιὸς μπορεῖ νὰ ἀπαντήσει λογικὰ καὶ πειστικά στὰ παραπάνω ἐρωτήματα; Ἐπίσκοπος ἐδὼ ὑπάρχει ἤ δὲν ὑπάρχει; Ὑπάρχει. Εἷναι ὁ Δαμασκηνός, χρόνια τώρα. Ἄρα δεύτερος ἐπίσκοπος στὴν ἵδια δικαιοδοσία δὲν νοεῖται. Ἕνας ὑπάρχει πάντοτε. Ἔτσι λειτουργεῖ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία.
Χαρακτηριστικὸ εἶναι ὅτι τὰ πρόσωπα αὐτὰ ἔλαβαν τὸν τίτλο τοῦ Ἐπισκόπου ὄχι ἀπὸ τὴν Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, τὸν Οἰκουμενικὸ. Θεωρητικῶς χειροτονήθηκαν βοηθοί του, ἀλλὰ πρακτικῶς καὶ οὐσιαστικῶς βρίσκονται καὶ λειτουργοῦν στὴν Κρήτη καὶ μάλιστα στὰ Χανιά καὶ οἱ δύο, στὴν ἴδια Μητρόπολι, Κυδωνίας καὶ Ἀποκορώνου. Ἄν χρειαζόταν ὁ Πατριάρχης βοηθοὺς καὶ τοὺς ζητοῦσε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης, ὑποθέτω ὅτι δὲν θὰ ἀρνιόταν ἡ Σύνοδός της τὴν βοήθεια. Τὰ πρόσωπα ὅμως θὰ ἀξιοποιούνταν ἐκεὶ ποὺ ὑπάρχει ἡ ἀνάγκη: στὸ Πατριαρχεῖο ἤ ὅπου ἀλλοῦ ἤθελε ὁ Πατριάρχης , ὅπως πλέον συνηθίζει. Οἱ δύο αὐτοὶ ἐπίσκοποι χειροτονήθηκαν ἐκεῖ καὶ ξαναγύρισαν ἐδώ. Ἐδὼ τώρα τί θὰ κάνουν; Ποιὸν θὰ ποιμαίνουν , ἀφοὺ ποιμένας -ἐπίσκοπος- ὑπάρχει ἤδη καὶ εἶναι ὁ Δαμασκηνός. Ἀναμφιβόλως παρουσιάζεται μιὰ μπερδεμένη κατάστασις ποὺ ἵσως ἐξελιχθῇ καὶ σὲ προβληματικὴ ἤ ἀνώμαλη. Οἱ ἱερεῖς καὶ ὁ λαὸς πῶς ἀκριβῶς θὰ ἀντιμετωπίζουν τὴν παρουσία τριῶν ἐπισκόπων; Οὐ δύνασαι δυσὶν κυρίοις δουλεύειν.
Ἐπιστολή [244] τοῦ Ἀγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου στη ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ.
Αν δεν είναι περιττό να προτρέψω σε εργασία αυτόν που εργάζεται· δε θα διστάσω, για χάρη της κοινής ασφάλειας, να ενισχύσω την προθυμία σου, όσο μπορώ. δε θα προσθέσω κάποια ακόμα ή κάποια ξένα παραγγέλματα, αλλά θα υπενθυμίσω αυτά που πολλές φορές σου έχω πει και που η εκτέλεσή τους είναι συνήθης για σένα. Κι αυτά είναι τα εξής· να ανεβάζεις την ψυχή πάνω από τα λυπηρά με την ενασχόληση σου με τα υψηλότερα· ν’ απομακρύνεις από τη σκέψη σου καθετί που είναι ξένο από την αρετή και ανάξιο της κρίσης σου· να την παρακίνησης σύντομα στην ευσέβεια και σε κάθε κοσμιότητα· να οξύνεις το νου σου, ώστε να μη δέχεται μήτε να εγκολπώνεται κάτι χωρίς εξέταση· να δυναμώνεις την φρόνηση σου σε κάθε περίσταση και με κάθε τρόπο με την αναστροφή σου με τις υποθήκες των οσίων που έφυγαν· να προτάσεις σε κάθε έχθρα και φιλιά τη δικαιοσύνη σε δικούς σου και ξένους, να έχεις συντροφιά σου παντοτινή τη σωφροσύνη, ριζωμένη γνήσια στην ψυχή κι αμετάθετα στερεωμένη σ’ αυτή· να μη μεταβάλεις τη διαγωγή σου ανάλογα με τις ανωμαλίες και τις μεταβολές της ζωής. Ούτε στην περίπτωση πλούτου είναι ασφαλές να μεγαλοφρονείς. Γι’ αυτό, το άριστο είναι στα ευχάριστα να ασκείς την εγκράτεια, στα λυπηρά την καρτέρια, να λησμονείς τα παλαιά πλούτη σου, να ζητείς την αυτάρκεια, να ικανοποιείσαι με ό,τι σου δίνουν, να ελπίζεις το καλύτερο, να υποφέρεις ήρεμα την αρρώστια, να μην μεμψιμοιρείς για τίποτα, να μην αγανακτείς. Αλλά να ευχαριστείς την πρόνοια, όπως σου εκδηλώνεται, να κρύβεις τις αιτίες αυτών που συμβαίνουν, αλλά να μην αμελείς ό,τι είναι άξιο για σένα, και σ’ αυτό αποβλέποντας να σκέφτεσαι προτού φανερώσεις ό,τι έχεις να πεις και προτού πράξεις ότι έχεις να πράξεις. Έτσι δεν θα μετανιώσεις για ό,τι πεις και ό,τι πράξεις. Μη θεωρείς ευσχημοσύνη τα εξωτερικά φορέματα.
Τό ἰδιώνυμο ἔγκλημα τῆς ἐθνοκτονίας
Το ιδιώνυμο έγκλημα της εθνοκτονίας
Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος
Είναι πρόδηλον ότι βιώνωμεν μίαν κατάσταση παραφροσύνης, όπου δια πυρός και σιδήρου, επιβάλλεται, άνευ της ιδικής μας συγκαταθέσεως, η ισοπεδωτική κατάσταση της επελαυνούσης παγκοσμιοποιήσεως και της εγκαθιδρυθησομένης Νέας Τάξης Πραγμάτων, με ραγδαίους ρυθμούς.
Η κατάλυση της Συνταγματικής εννόμου τάξεως καθίσταται γεγονός, ιδίως ως προς τις επίμαχες έννοιες του έθνους και της Πατρίδας, μολονότι οι έννοιες αυτές συνιστούν το θεμέλιο του Συντάγματός μας, διότι δομούν την πολιτισμική μας ταυτότητα, την εθνικής μας ιδιοπροσωπία, επί τη πράξη, σήμερον πλήττονται βάναυσα και τείνουν να ποινικοποιηθούν.
Τα εθνικά και θρησκευτικά σύμβολα, λογίζονται ως επιλήψιμα και δήθεν ακραία σύμβολα, αυτό ασφαλώς αποτελεί μέρος της προπαγάνδας του συστήματος προκειμένου να εκριζώσουν την ελλαδική ταυτότητα, να καλλιεργήσουν λήθη εις τον έλληνα περί της ιδιαιτερότητάς του, να τον ακρωτηριάσουν εκ του παρελθόντος του, εκ της ιστορίας, της γλώσσης και εν γένει του πολιτισμού του.
Ο Σταυρός του δαιμονίζει, η ζώσα Ορθόδοξη παράδοση συνιστά πρόσκομμα εις την άμεση εξέλιξη των σχεδιασμών τους διότι αφυπνίζει συνειδήσεις, δημιουργεί έναν συλλογικό τρόπο του νοείν, με αποτέλεσμα η κοινωνία να ανθίσταται εις την βίαιη μετάλλαξή της εις μάζα.
Το ανάχωμα δηλαδή εις τα βδελυρά σχέδια των εξουσιαστών είναι οι δομικές σταθερές οι οποίες σφυρηλατούν την ιδιοπρωσωπία μας, ήτοι τα στοιχεία εκείνα τα οποία συγκροτούν την εθνική μας ταυτότητα και μας καθιστούν, εις το διάβα των αιώνων, διαφορετικούς από τους άλλους λαούς.
Η αισχρά προπαγάνδα δια να το επιτύχουν αυτό καθίσταται ψηλαφητή τοις πάσι, παραχαράσσουν την ιστορία, υποτιμώντας την ανθρώπινη θυσία, αλώνουν την Ελληνική γλώσσα, ούτως ώστε Έλληνας, λίαν σκοπίμως να σκέπτεται υπεραπλουστευμένα και ουχί περίπλοκα ίνα μην έχει ολοκληρωμένη και εμπεριστατωμένη άποψη περί των τεκταινομένων, να μην δύναται ουδαμώς να έχει έστω και δια της γλώσσης, επαφή με την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, να διαρρήξει τους δεσμούς με την Ορθόδοξη παράδοση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Ἄν πρέπει γιά κάποιους νά πονᾶμε καί νά πενθοῦμε, αὐτό πρέπει νά γίνεται γιά ἐκείνους πού ζοῦν στήν ἁμαρτία...
Αν πρέπει για κάποιους να πονάμε και να πενθούμε, αυτό πρέπει να γίνεται για εκείνους που ζουν στην αμαρτία και όχι για εκείνους που έφυγαν απ' αυτή τη ζωή.
Γιατί δεν είναι τα ίδια τα γεγονότα που μας κάνουν να λυπόμαστε, αλλά η προαίρεσή μας. Δεν είναι ο θάνατος του ανθρώπου που έφυγε, αλλά η αδυναμία αυτών που είναι στη ζωή και θρηνούν.
Ο θάνατος είναι ανάπαυση, είναι απαλλαγή από κόπους και μέριμνες βιοτικές.
Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 22-12-2019 ἕως 24-12-2019.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί
Δόξα τῇ Ἁγίᾳ καί ὁμουσίῳ καί ζωοποιῷ καί ἀδιαιρέτῳ Τριάδι πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων
Εἴθε ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός μας, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, νά εὐλογεῖ τήν ζωή μας.
Εἴθε καί ἐμεῖς νά δεχόμαστε τήν εὐλογία Του ζώντας μέ μετάνοια, ταπείνωση, ἀγάπη, ἀδιάλειπτη προσευχή, κατά Χριστόν ἄσκηση καί τακτική συμμετοχή στά Ἅγια Μυστήρια.
Τέτοιους ἀνθρώπους , πρέπει νά τούς τιμοῦμε καί νά τούς εὐχαριστοῦμε...
Συχνά εκνευριζόμαστε με τους ευθείς και ειλικρινείς ανθρώπους επειδή μας φανερώνουν ανοιχτά τις αδυναμίες μας. Τέτοιους ανθρώπους όμως, πρέπει να τους τιμούμε και να τους ευχαριστούμε...
Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 26 Δεκεμβρίου
Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)
26 Δεκεμβρίου. ♰ Ἡ σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Τῆς Θεοτόκου. ς´ ὥρας μεγ. Παρασκευῆς. (Ἑβρ. β´ 11 - 18).
Εβρ. 2,11 ὅ τε γὰρ ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι ἐξ ἑνὸς πάντες· δι᾿ ἣν αἰτίαν οὐκ ἐπαισχύνεται ἀδελφοὺς αὐτοὺς καλεῖν,
Εβρ. 2,11 Διότι ο Χριστός που μας αγιάζει, και ημείς που αγιαζόμεθα, καταγόμεθα από ένα Πατέρα. Δι' αυτήν ακριβώς την αιτίαν και ο Χριστός δεν εντρέπεται να ονομάζη αυτούς, που καλεί εις σωτηρίαν, αδελφούς του,
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
