«Μετανοεῖτε», 12-1-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

«Μετανοεῖτε» (Κυριακή μετά τά Φῶτα), Ἐπ. Νικηφόρου Θεοτόκη, 12-1-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

ΚΓ΄ Μελέτη Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου: Ὁ Χριστός δίδαξε μέ τήν ζωή του τήν ὑπακοή τῶν παιδιῶν πρός τούς γονεῖς (Ἡλιάδης Σάββας, Δάσκαλος)

Τώρα, που τελεἰωσαν οι διακοπές και ξαναρχίζουν τα σχολεία και μαζί ο αγώνας των παιδιών στο έργο της μαθητείας και της υπακοής στους γονείς και στους δασκάλους, δημοσιεύουμε, με αγάπη και αγωνία, ένα μικρό πόνημα, ώστε να στηριχτούν από τον φωτισμένο λόγο του αγίου. Ένα απόσπασμα διδακτικό και ψυχωφελές, από την ΚΓ΄ Μελέτη του βιβλίου «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ», του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου. Σκέψου, αδελφέ, ότι ο Δεσπότης των απάντων, στον οποίο υπακούουν όλα τα όντα, αυτός τήρησε αυστηρή και μάλιστα υπερβολική υπακοή στους γονείς του, για τρεις λόγους. α) Για τα πρόσωπα στα οποία την έκανε, β) για την διάρκεια του χρόνου, που την έκανε και γ) για την ποιότητά της.

1. Πρώτα λοιπόν, κράτησε με υπερβολή την υπακοή ο Κύριος στα πρόσωπα, στα οποία την έκανε, διότι θα ήταν αρκετό και μόνο, αν έκανε υπακοή στην αγιότατη μητέρα του, καθώς αυτή ήταν η κατά φύση μητέρα του, η οποία τον συνέλαβε με το άχραντο αίμα της και τον κράτησε εννιά μήνες στην κοιλιά της και τον έθρεψε με το γάλα της. Γι` αυτό είχε χρέος απαραίτητο να κάνει υπακοή σ` αυτήν, καθότι είναι γνήσιος και αληθινός γιος της και μάλιστα ο νομοθέτης της Ε΄ εντολής του Δεκαλόγου, που λέει: «τίμα τὴν μητέρα σου, ἵνα εὖ σοι γένηται» (Εξόδ. 20, 12) και του : «υἱέ, μὴ ἀπώσῃ θεσμοὺς μητρός σου» (Παρ. 1, 8) και του : «ὁ εἰσακούων Κυρίου ἀναπαύσει μητέρα αὐτοῦ» (Σειράχ 3, 6).

Τώρα, το ότι κρατούσε αμείωτη την υπακοή ο Κύριος ακόμη και στον δίκαιο Ιωσήφ, αυτό δεν ήταν υποχρεωμένος να το κάνει απαραίτητα, αφού ούτε ο Ιωσήφ ήταν και κατά φύση αληθινός πατέρας του ούτε ο Κύριος ήταν γνήσιος και κατά φύση γιος του, αλλά και η πατρότητα εκείνου και η υιότητα αυτού ήταν προσχηματική και δεν ήταν αληθινή. Ήταν νομιζόμενη και λεγόμενη και όχι γεγονός και πραγματική. Παρ` όλα αυτά, ο Κύριος, αφού επέδειξε υπερβολική και ωφέλιμη υπακοή, έκανε αδιάκριτη υπακοή και στους δύο, και στην αληθινή μητέρα του και στον νομιζόμενο πατέρα του, σαν να ήταν αληθινός του πατέρας. Ακριβώς γι` αυτό είπε ο Ευαγγελιστής Λουκάς: «καὶ ἦν ὑποτασσόμενος αὐτοῖς» (Λουκ. 2, 51).

'Μέσα στήν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ, διαπίστωσα πολλή καί ὑπερβολική διαφωνία'' ~ Βασιλείου τοῦ Μεγάλου

Αγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου

Λόγος περί Κρίματος τοῦ Θεοῦ

Χάρη στὴν χρηστότητα καὶ τὴν φιλανθρωπία τοῦ ἀγαθοῦ Θεοῦ, ποὺ ἀποκαλύφθηκε διὰ τῆς Χάριτος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀπαλλάχθηκα ἀπὸ τὴν ἀρχαία πλάνη τῶν ἐθνικῶν καὶ ἀνατράφηκα ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἀπὸ Χριστιανοὺς γονεῖς, ἀπὸ τοὺς ὁποίους καὶ διδάχθηκα ἀπὸ βρέφος τὶς ἅγιες Γραφές, ποὺ μὲ ὁδηγοῦν στὴ γνώση τῆς Ἀλήθειας. 

Ὅταν ὅμως ἔγινα ἄνδρας καὶ ταξίδεψα πολὺ καὶ ἀσχολήθηκα, ὅπως ἦταν φυσικό, μὲ πολλὰ πράγματα, ἀναγνώρισα τὴ μεγάλη συμφωνία, ποὺ ὑπῆρχε μεταξὺ ἐκείνων ποὺ ἀσχολοῦνταν ἐπιμελῶς μὲ κάθε τέχνη καὶ μὲ κάθε ἐπιστήμη...

Μόνο μέσα στὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὴν ὁποία πέθανε ὁ Χριστὸς καὶ στὴν ὁποία ἐξέχεε πλούσια τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, διαπίστωσα πολλὴ καὶ ὑπερβολικὴ διαφωνία στὶς σχέσεις τῶν περισσοτέρων καὶ στὶς ἀπόψεις τους περὶ τῶν θείων Γραφῶν. 

Καί, τὸ φρικτώτερο ὅλων, εἶδα τοὺς ἴδιους τοὺς προεστῶτες τῆς Ἐκκλησίας νὰ διαφέρουν τόσο πολὺ μεταξύ τους ὡς πρὸς τὴ διάθεση καὶ τὴ γνώμη, νὰ ἀντιτίθενται τόσο πολὺ στὶς ἐντολές τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, νὰ διασποῦν ἀνηλεῶς τὴν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ συνταράσσουν χωρὶς λύπη τὸ ποίμνιό Του, ὥστε τώρα πρὸ πάντων, ποὺ ἀνεφάνησαν οἱ Ἀνόμοιοι, νὰ ἰσχύῃ καὶ δι’ αὐτοὺς ὁ λόγος· 

«Ἀπὸ σᾶς τοὺς ἰδίους θὰ ἐγερθοῦν ἄνδρες, λαλοῦντες διεστραμμένα, διὰ νὰ ἀποσποῦν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν».

Ἐνῶ παρατηροῦσα αὐτὰ καὶ ἄλλα παρόμοια καὶ διερωτώμην δι’ αυτὰ ποία εἶναι καὶ ἀπὸ ποῦ προῆλθε ἡ αἰτία αὐτοῦ τοῦ τόσο μεγάλου κακοῦ, κατ’ ἀρχὴν εὑρισκόμην σὲ σκότος βαθὺ καὶ ἔκλινα, ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει πάνω στὸν ζυγό, πότε πρὸς τὸ ἕνα μέρος καὶ πότε πρὸς τὸ ἄλλο· διότι ἄλλος κατ’ ἄλλον τρόπο ἤ μὲ εἵλκυσε μὲ τὸ μέρος του, λόγῳ τῆς πολυχρονίου συνηθείας τῶν ἀνθρώπων, ἤ πάλιν κατ’ ἄλλον τρόπον μὲ ἀπωθοῦσε, διότι ἀνεγνώριζα στὶς θείες Γραφὲς τὴν Ἀλήθεια.

Ἡ στροφή τῆς ψυχολογίας στό χῶρο τῆς δαιμονικῆς ἐξαπατήσεως (MP3 + ΚΕΙΜΕΝΟ)

Η ΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΩΣ

τῆς κας Λυγερῆς Μελᾶ,

ψυχολόγου Μaster Ψυχολογίας Πανεπιστημίου Αθηνῶν καί πτυχιούχου τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς
ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ  ΗΧΟΣ ΕΔΩ: https://www.hristospanagia.gr/%e1%bc%a1-%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%86%ce%ae-%cf%84%e1%bf%86%cf%82-%cf%88%cf%85%cf%87%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%af%ce%b1%cf%82-%cf%83%cf%84%cf%8c-%cf%87%e1%bf%b6%cf%81%ce%bf-%cf%84%e1%bf%86%cf%82/

Η ΟΜΙΛΙΑ ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΗ: 

Ἀποκρυφισμός καί ψυχανάλυση.Ἡ στροφή τῆς ψυχολογίας στό χῶρο τῆς δαιμονικῆς ἐξαπατήσεως.
τῆς κας Λυγερῆς Μελᾶ, ψυχολόγου και θεολόγου

Σεβαστοί Πατέρες, ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Θαυμαστό περιστατικό μετά τόν Ἁγιασμό τῶν Θεοφανείων

ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ!

Το νερό της αγάπης!

~ Ένας ιερέας στη Ρωσία, μετά τον Αγιασμό των Θεοφανείων, γέμιζε τα μπουκαλάκια των ενοριτών. Κάποια μεσόκοπη κυρία τον πλησίασε και του έδωσε ένα όμορφο μπουκάλι. Μόλις, όμως, εκείνος έβαλε μέσα Αγιασμό, το μπουκάλι έγινε θρύψαλα!
-Κυρία μου, τι είχε μέσα το μπουκάλι; ρώτησε σαστισμένος ο ιερέας.
Εκείνη κατέβασε με ντροπή το κεφάλι και ομολόγησε:

Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης:Ὁ μεγάλος Καππαδόκης πατέρας

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΗΣ ΠΑΤΕΡΑΣ 

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού 

Οι Καππαδόκες Πατέρες είναι οι θεμελιωτές της Θεολογίας της Εκκλησίας μας, διότι κατόρθωσαν να διατυπώσουν με ακρίβεια το ορθόδοξο δόγμα, το οποίο είναι συνώνυμο με τη σωτηρία μας. Ένας από αυτούς υπήρξε ο άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Νύσσης, μια πραγματικά μεγάλη εκκλησιαστική φυσιογνωμία του 4ου μ. Χ. αιώνος, ο οποίος έβαλε τη δική του σφραγίδα στη διατύπωση των σωστικών αληθειών της χριστιανικής μας πίστεως. 

Γεννήθηκε το 332 στη Νεοκαισάρεια του Πόντου και ήταν αδελφός του Μ. Βασιλείου. Από την ευσεβή οικογένειά του είχε πάρει τις πνευματικές του καταβολές και την ισχυρή πίστη του στο Θεό. Στο ευλογημένο σπίτι, της αγίας αυτής οικογένειας, κυοφορήθηκε μια σειρά μεγάλων αγίων της Εκκλησίας μας (Μ. Βασίλειος, άγιος Γρηγόριος, αγία Μακρίνα (γιαγιά), αγία Μακρίνα (αδελφή), αγία Εμμέλεια (μητέρα), άγιος Ναυκράτιος (αδελφός), κλπ). Για τα νεανικά του χρόνια δε γνωρίζουμε σχεδόν τίποτε. Φαίνεται ότι σπούδασε στην Καισάρεια και ένας από τους δασκάλους του υπήρξε ο αδελφός του Βασίλειος. Σπούδασε ρητορική και φιλοσοφία, η οποία τον έθελγε από μικρό. Διακρίνονταν για την ευφυΐα του και την φιλομάθειά του. Ως δασκάλα του θεωρούσε ο ίδιος και την αδελφή του Μακρίνα, η οποία τον δίδαξε αρετή και άσκηση. 

Μελετούσε με πάθος την ελληνική φιλοσοφία και τα συγγράμματα του μεγάλου εκκλησιαστικού διδασκάλου Ωριγένη. Μελετούσε επίσης τους φιλοσόφους: Φίλωνα τον Ιουδαίο και τον Θεόγνωστο, οι οποίοι άσκησαν μεγάλη επίδραση σ’ αυτόν. Μελετούσε τη θύραθεν φιλοσοφία ακόμα και μετά την είσοδό του στον ιερό κλήρο. 

Κατ’ αρχάς ασκούσε το επικερδές επάγγελμα του ρήτορα, αποκτώντας τη φήμη ενός από τους σπουδαιότερους ρήτορες της εποχής του. Νυμφεύτηκε την Θεοσέβεια, μια σπουδαία και αγία γυναίκα, η οποία όμως πέθανε λίγο καιρό αργότερα. Ο Γρηγόριος αντιμετώπισε με στωικισμό την απώλειά της. Ο ισχυρός χαρακτήρας του και η βαθειά πίστη τους στο Θεό τον βοήθησαν να ξεπεράσει το χαμό της.

37 Πότε ἐπιτρέπεται ἡ συναναστροφή μέ τούς κατά σάρκα συγγενεῖς Ἀρχ Σάβ...

Τί μᾶς διδάσκει ὁ Τίμιος Πρόδρομος († Ἀρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ἱ. Μ. Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους)

Το κήρυγμα του αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού στην έρημο του Ιορδάνου μπορεί να συνοψισθεί στην φράση: «Μετανοείτε· ήγγικε γαρ η Βασιλεία των Ουρανών» (Ματθ. 3:2). Ο Χριστός ήταν η Βασιλεία των Ουρανών, διότι ο Χριστός ήταν ο Υιός του Θεού, ο οποίος θα εγκαινίαζε στον κόσμο την έλευση του Αγίου Πνεύματος, που είναι η Βασιλεία των Ουρανών. Διότι, όπου είναι το Άγιο Πνεύμα, εκεί είναι και η Βασιλεία των Ουρανών. Αλλά τον Χριστό και το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να δεχθεί ο άνθρωπος χωρίς μετάνοια. Η μετάνοια είναι η αναγκαία προϋπόθεση, για να δεχθεί τον Ιησού Χριστό ως Θεάνθρωπο και να δεχθεί την Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Όσο ο άνθρωπος ζει αμετανόητος, σκληρημένος μέσα στον εγωισμό του, στην αυτάρκειά του, στην φιλαυτία του και στα πάθη του, δεν μπορεί να δεχθεί ούτε τον Χριστό ως Θεάνθρωπο ούτε την Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Γι’ αυτό και ο Τίμιος Πρόδρομος, προκειμένου να ανοιχθούν οι καρδιές των ανθρώπων και να δεχθούν τον Ιησού Χριστό και το Άγιο Πνεύμα, εδίδασκε «μετανοείτε».

Αλλά η φωνή του Τιμίου Προδρόμου φθάνει μέχρις ημών και το κήρυγμά του είναι αιώνιο κήρυγμα. Και εμάς μας καλεί ο Τίμιος Πρόδρομος σήμερα να είμαστε άνθρωποι της μετανοίας, εάν θέλουμε να έχουμε τον Χριστό στην καρδιά μας και εάν θέλουμε να έχουμε την Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Όπως και άλλοτε τονίσαμε, η μετάνοια δεν είναι κάτι που γίνεται μία φορά και τελειώνει. Είναι μία διαρκής στάση ζωής. Συνεχώς πρέπει να μετανοούμε, για να μη φεύγει η Χάρη του Θεού από εμάς.

Όταν πιστέψουμε ότι είμαστε τέλειοι, ότι δεν έχουμε ανάγκη μετανοίας, ήδη βρισκόμαστε σε μία υπερηφάνεια, η οποία εμποδίζει την Χάρη του Θεού να ενεργήσει σε μας. Η ειλικρινής μετάνοια δεν είναι μόνο πόνος, γιατί δεν εκπληρώνουμε στην ζωή μας το θέλημα του Θεού, αλλά είναι και απόφαση αγώνος για την απαλλαγή μας απ’ ό,τι λυπεί τον Θεό.

Κριτήρια γιά τόν ἐντοπισμό τῆς Σέκτας

ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΔΙΑ ΤΟΝ ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΝ ΤΗΣ ΣΕΚΤΑΣ

Tοῦ κ. Ἰωάννου Μηλιώνη, ἐκπαιδευτικοῦ, μέλους τῆς Π.Ε.Γ

Μὲ τὸν ὅρο σέκτα1 ἢ σέχτα, περιγράφεται γενικὰ ἡ ὑποομάδα ἑνὸς θρησκευτικοῦ, πολιτικοῦ ἢ φιλοσοφικοῦ συστήματος πεποιθήσεων, πού προέρχεται ἀπό μία μεγαλύτερη Ὁμάδα, ἀλλά παρεκκλίνει ἀπὸ αὐτὴν σέ κάποια σημεῖα.

Οἱ θρησκευτικὲς σέκτες διαφέρουν ἀπὸ τὴν αἵρεση, ποὺ διαφοροποιεῖται δογματικά, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ σχίσμα ποὺ διαφοροποιεῖται διοικητικά. Ἡ διαφοροποίηση τῶν θρησκευτικῶν σεκτῶν ἐντοπίζεται κυρίως στὴ καθημερινὴ πράξη καὶ τόν τρόπο ζωῆς.

Ἂν καὶ ὁ ὅρος σέκτα χρησιμοποιήθηκε ἀρχικὰ γιὰ τὴν διάκριση καὶ ταξινόμηση θρησκευτικῶν ὁμάδων, μπορεῖ πλέον νὰ ἀναφέρεται σὲ ὁποιαδήποτε ὀργάνωση, ποὺ διαφοροποιεῖται καὶ ἀποσπᾶται ἀπὸ μιὰ μεγαλύτερη καὶ ἀκολουθεῖ ἕνα διαφορετικὸ σύνολο κανόνων καὶ ἀρχῶν.

Σήμερα, ποὺ καλούμαστε νὰ ἀντιμετωπίσουμε ἕνα καταιγισμὸ Ὁμάδων στὸν χῶρο τοῦ ἀποκρυφισμοῦ καὶ τῆς «Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου» (New Age), ὁ ὅρος σέκτα μπορεῖ καὶ πάλι νὰ χρησιμοποιηθεῖ μὲ τὴν ἔννοια α) τῆς διάκρισης καὶ ταξινόμησης ὄχι πλέον θρησκευτικῶν ὁμάδων καθὼς οἱ ἴδιοι οἱ ἐνδιαφερόμενοι δηλώνουν ὅτι ἡ ἐνασχόλησής τους δὲν ἀποτελεῖ «θρησκευτικὴ» πρακτικὴ κι οἱ ἴδιοι δὲν εἶναι θρησκεύοντες (religious), ἀλλὰ πνευματικοὶ (spiritual) ἢ β) τὸ σύνολο τῶν ὁμάδων αὐτῶν -ποὺ κατέχουν δῆθεν τὴν «αὐτοσυνειδησία» ὅτι ὁ «Ἄνθρωπος» εἶναι «κατὰ φύσιν Θεός»-, διαφοροποιεῖται μόνον ὡς πρὸς τὶς λεπτομέρειες, ἀπὸ τὸν σύνολο χῶρο τοῦ ἀποκρυφισμοῦ καὶ τῆς «Νέας Ἐποχῆς», ἐνῶ ἀκολουθεῖ μέ αὐτόν παράλληλους δρόμους.

Τά «στηρίγματα» τῶν ἀνόμων. π Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ (1927- 2006) π.ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟ Προφήτης Ἰεζεκιήλ 7,9-13 ἡμερομηνία πού διεξήχθη ἡ ὁμιλία 09-11-92


https://www.youtube.com/watch?v=CgEce3znV3Q&feature=youtu.be

Νομίζουν μερικοί

Χριστιανός χωρίς σταυρό και αγώνα δεν νοείται. Χριστιανός που ακολουθεί ένα εύκολο δρόμο δεν νοείται. 

Νόμισαν και νομίζουν μερικοί, ότι Χριστιανός είναι να τηρεί κανείς μερικές ηθικές εντολές και να καλοπερνάει στην ζωή του, να έχει ανέσεις, να έχει μία ευημερία ανθρώπινη και να έχει μία ζωή ανθρωπίνως εξασφαλισμένη. 

Ὅταν ἀρχίσεις τήν εὐχή...

Όταν αρχίσεις την ευχή, συγκέντρωσε όλες τις εσωτερικές δυνάμεις του πνεύματός σου, ένωσε τες με εκείνες της καρδιάς σου και παρέμενε ακίνητος. Για μιά ή δυό ή και περισσότερες μέρες σκέψου μόνο το νόημα αυτών που λες, προφέροντας κάθε λέξη ξεχωριστά και προσεχτικά.

13 Ἰανουαρίου. Ἑρμύλου καί Στρατονίκου μαρτύρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Παραλειφθέν. Κυρ. γ΄ ἐπιστ. (Ῥωμ. ε΄ 1 - 10).

Ρωμ. 5,1            Δικαιωθέντες οὖν ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχομεν πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ,

Ρωμ. 5,1                    Αφού, λοιπόν, ελάβομεν την δικαίωσιν δια της πίστεως, έχομεν ειρήνην με τον Θεόν δια μέσου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.