1.Τά δύσκολα χρόνια καί ὁ Νικητής Χριστός, ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ- Ἁγ. Παϊσίου, 2-6-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, Καλή Σκύδρας
ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ
ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:
Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.
Τετάρτη 3 Ιουνίου 2020
Τό Μυστήριο τοῦ Γάμου, Ἀρχιμ. Γρηγορίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Τό Μυστήριο τοῦ Γάμου, Ἀρχιμ. Γρηγορίου, 3-6-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com
«Ὅτι δέν ἐπιτρέπεται νά ψευδώμεθα» Εὐεργετινός (Β΄ τόμος, Ὑπόθεσις ΜΕ΄) Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ἀκούστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:
Σήμερα, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, θά δοῦμε τήν ΜΕ΄(45η) Ὑπόθεση, Β΄ τόμου τοῦ Εὐεργετινοῦ, ἡ ὁποία ἔχει τόν ἑξῆς τίτλο: «Ὅτι οὐ δεῖ ψεύδεσθαι, ἀλλ΄ ἀληθεύειν»[1], ὅτι δέν πρέπει νά ψευδόμεθα, ἀλλά νά λέγουμε τήν ἀλήθεια. Καί βεβαίως θυμόμαστε ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη ἀκόμη, πού ὁ Θεός ἔχει μία ἀπό τίς ἐντολές τοῦ Δεκαλόγου γιά τό ψεῦδος καί λέγει «οὐ ψευδομαρτυρήσεις»[2]. Καί στήν Καινή Διαθήκη ἐπίσης πάρα πολλές φορές τονίζεται ὅτι πρέπει νά μήν ψευδόμεθα.
Λέει, πρῶτα στήν Παλαιά Διαθήκη, στίς Παροιμίες, «ὅς ἐρείδεται ἐπί ψεύδεσιν», ὅποιος στηρίζεται δηλαδή στό ψεῦδος, «οὗτος ποιμαίνει ἀνέμους», αὐτός ματαιοπονεῖ δηλαδή. «Ὁ δ᾿ αὐτός διώξεται ὄρνεα πετόμενα»[3]. Αὐτός εἶναι σάν νά κυνηγάει πουλιά, τά ὁποῖα πετοῦν στόν ἀέρα καί εἶναι ἄπιαστα, αὐτός πού βασίζεται σέ ψεύδη.
Ἐπίσης στίς Παροιμίες, στό 10ο κεφάλαιο, «βδέλυγμα Κυρίῳ χείλη ψευδῆ, ὁ δέ ποιῶν πίστεις δεκτός παρ᾿ αὐτῷ»[4]. Εἶναι ἀποκρουστικά καί μισητά ἐνώπιον τοῦ Κυρίου τά χείλη πού ψεύδονται. Βδελυκτά, ἀηδιαστικά. Ὅποιος ὅμως φέρεται μέ εἰλικρίνεια καί ἀξιοπιστία, εἶναι ἀγαπητός καί εὐπρόσδεκτος στόν Θεό. Ὁ ποιῶν πίστεις, αὐτός πού εἶναι πιστός καί ἀξιόπιστος καί εἰλικρινής.
Καί πάλι λέει στή Σοφία Σειράχ, νά μήν πεῖς κανένα ψέμα, γιατί ἡ ψευδολογία ποτέ δέν καταλήγει σέ καλό. «Μή θέλε ψεύδεσθαι πᾶν ψεῦδος, ὁ γάρ ἐνδελεχισμός αὐτοῦ οὐκ εἰς ἀγαθόν»[5]. Ποτέ δέν βγαίνει καλό ἀπό τό ψέμα.
Καί στή Σοφία Σειράχ λέει, προτιμότερος εἶναι ἕνας κλέπτης παρά ἐκεῖνος πού συνεχῶς ψεύδεται. «Αἱρετόν κλέπτης ἤ ὁ ἐνδελεχίζων ψεύδει»[6].
Ὅπως ὁ λάρυγγας, ὅταν γεύεται φαγητά ἀγρίων ζώων τοῦ κυνηγίου, τά διακρίνει, ἔτσι καί ἡ σοφή διάνοια διακρίνει τούς ψευδεῖς λόγους. «Φάρυγξ γεύεται βρώματα θήρας, οὕτως καρδία συνετή λόγους ψευδεῖς»[7].
Δυστυχῶς πάρα πολύ συχνά οἱ ἄνθρωποι χρησιμοποιοῦν τό ψεῦδος. Καί λέει ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος ὅτι μπορεῖ νά πεῖς μέ τρεῖς τρόπους ψεῦδος. Πρῶτον, βεβαίως, μέ τά λόγια. Πάρα πολύ σύνηθες. Εἴτε γιά νά δικαιολογηθεῖ κανείς εἴτε γιά νά πετύχει κάτι πού θέλει εἴτε γιά νά ἀποφύγει τίς συνέπειες ἑνός λάθους. Ἐπίσης, δεύτερος τρόπος ψεύδους εἶναι μέ τήν διάνοια, λέει ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος. Ὅπως, γιά παράδειγμα, ὅταν μία σύζυγος ἤ ἕνας σύζυγος δέχεται ὑπόνοιες, ὑποψίες, γιά τό ἕτερον ἥμισυ καί φτιάχνει μέσα στήν διάνοιά του ἰδέες πού τόν ταλαιπωροῦν. Αὐτός ψεύδεται στήν διάνοιά του. Οἱ διάφορες ὑποψίες λοιπόν καί οἱ ὑπόνοιες εἶναι μιά μορφή ψεύδους.
Ἀκόμη και την πόρτα τῆς ἐκκλησίας με το πόδι την ἄνοιγε...
Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης
Θυμᾶμαι, καὶ στὸ Κοινόβιο εἴχαμε ἕναν μοναχὸ ποὺ ὡς λαϊκὸς ἦταν νωματάρχης. Τὸν εἶχαν βάλει διαβαστή, γιατὶ ἦταν μορφωμένος.
Τόσα χρόνια ἦταν στὸ μοναστήρι καὶ σιχαινόταν. Ποῦ νὰ ἀγγίξη πόμολο! Μὲ τὸ πόδι ἄνοιγε τὴν πόρτα ἢ σκουντοῦσε τὸ μάνταλο μὲ τὸν ἀγκώνα καὶ μετὰ καθάριζε μὲ οἰνόπνευμα τὸ μανίκι ποὺ τὸ ἀκούμπησε! Ἀκόμη καὶ τὴν πόρτα τῆς ἐκκλησίας μὲ τὸ πόδι τὴν ἄνοιγε. Καὶ ἐπέτρεψε ὁ Θεός, ὅταν γέρασε, νὰ σκουληκιάσουν τὰ πόδια του, ἰδίως τὸ ἕνα μὲ τὸ ὁποῖο ἄνοιγε τὶς πόρτες. Ἤμουν παρανοσοκόμος, ὅταν ἦρθε γιὰ πρώτη φορὰ στὸ νοσοκομεῖο τῆς Μονῆς μὲ δεμένο τὸ πόδι. Μοῦ εἶπε ὁ νοσοκόμος νὰ τὸ λύσω καὶ ἐκεῖνος πῆγε νὰ φέρη κάτι γάζες. Ὅταν τὸ ἄνοιξα, τί νὰ δῶ! Πώ, πώ, ἦταν γεμάτο σκουλήκια! Πήγαινε στὴν θάλασσα, τοῦ λέω, πλύν’ το, νὰ φύγουν τὰ σκουλήκια, καὶ ἔλα νὰ κάνουμε ἀλλαγή. Ποῦ εἶχε φθάσει! Τί τιμωρία! Ἐγὼ τὰ ἔχασα. Μοῦ λέει ὁ νοσοκόμος: Κατάλαβες ἀπὸ τί εἶναι αὐτό; Κατάλαβα, τοῦ λέω, ἐπειδὴ ἀνοίγει τὴν πόρτα μὲ τὸ πόδι!
– Καὶ σ’ αὐτὴν τὴν κατάσταση, Γέροντα, συνέχιζε νὰ ἀνοίγη τὴν πόρτα μὲ τὸ πόδι;
– Ναί, μὲ τὸ πόδι! Καὶ εἶχε γεράσει καλόγερος!
– Δὲν τὸ κατάλαβε;
– Δὲν ξέρω. Μετὰ πῆγα στὴν Μονὴ Στομίου στὴν Κόνιτσα. Τί θάνατο εἶχε ποιὸς ξέρει! Καὶ ἔβλεπες, ἐκεῖ στὸ Κοινόβιο μερικοὶ νέοι μοναχοὶ πήγαιναν καὶ ἔτρωγαν ἀπὸ τὸ περίσσευμα πού ἄφηναν στὰ πιάτα τους τὰ γεροντάκια, γιὰ νὰ πάρουν εὐλογία! Μάζευαν τὰ περισσεύματα τῶν κλασμάτων. Ἢ ἄλλοι ἀσπάζονταν τὸ πόμολο, γιατὶ τὸ ἀκούμπησαν οἱ Πατέρες, καὶ αὐτός, ὅταν προσκυνοῦσε τὶς εἰκόνες, μόλις ποὺ ...ἀκουμποῦσε τὸ μουστάκι του στὴν εἰκόνα. Καὶ τὸ μουστάκι τί θὰ τραβοῦσε μετὰ μὲ τὸ οἰνόπνευμα!
Ὁ Ἕνας ΑΓΙΟΣ ἀγκάλιασε τόν Ἄλλον ΑΓΙΟ ἐκμηδενίζοντας ἀπόσταση 200 ἑτῶν
« Οι επόμενες μέρες που έρχονται είναι εκ των πραγμάτων δύσκολες» « ξεσκονίστε τα συναξάρια των Αγίων μας και πάρτε κουράγιο και δύναμη από αυτά» μας είπαν πατέρες που δεν προβλέπουν, αλλά βλέπουν, αυτό που έρχεται για να μας αναβαπτίσει στις αλήθειες της ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΙΣΤΗΣ μας.
« τώρα που θα πάμε στις εκκλησίες μας να λειτουργηθούμε και να μεταλάβουμε ΖΩΗ με τα Άχραντα Μυστήρια της ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ, εισερχόμενοι στον θόλο- ουρανό του Ιερού Ναού, να σκύψουμε ταπεινά την κεφαλή υπό τον ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑ και να ζητήσουμε ΕΛΕΟΣ, γιατί τον παραπικράναμε και ας βάλουμε καινούργια αρχή στην ζωή μας, διότι ο ΚΥΡΙΟΣ με όλα αυτά που γίνονται έβαλε ΟΡΘΟΔΟΞΗ αρχή στην συνέχεια του κόσμου με στόχο να περιοριστεί το ακόρεστο σκοτάδι της αμαρτίας» συμπλήρωσαν οι πατέρες.
Η Αγάπη και η Πίστη πρέπει να εκβάλει έξω τους φόβους των ανθρώπων και τα δαιμονικά τεχνάσματα.
Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ δίνει κάθε στιγμή και εμείς κάθε λεπτό λαμβάνουμε από αυτή την προοπτική για Σωτηρία.
Ένα σχεδόν άγνωστο ζωντανό περιστατικό, από αυτά που δείχνουν ότι ο χρόνος της ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ είναι ενιαίος και εφικτός για όλους « Άγιοι γίνεσθαι , ότι εγώ άγιος ειμί»
Ο ένας ΑΓΙΟΣ γεννήθηκε το 1509
Και ο άλλος ΑΓΙΟΣ γεννήθηκε το 1731.
Γεννήθηκαν στο ίδιο μέρος( τα Τρικάλα της Κορινθίας) και ήταν συγγενείς εξ αίματος.
Ο δεύτερος ποθούσε να δει τον πρώτο και να τον αγκαλιάσει γιατί άκουσε για αυτόν πολλά, μιας και οι πιστοί τον τιμούσαν ως άγιο.
Ακούστε πως έχει η ιστορία και το γεγονός:
« Κατά το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα διήλθε από την Κεφαλληνία μία από τις πιο λαμπρές και χαρισματικές εκκλησιαστικές μορφές, που κοσμούν το αγιολόγιο των νεοτέρων χρόνων και διδάσκουν με τη ζωή και το έργο τους. Ο λόγος για τον θαυματουργό Άγιο Μακάριο τον Νοταρά Αρχιεπίσκοπο Κορίνθου (1731 – 1805), ο οποίος αναδείχθηκε ταπεινός και ευκλεής ιεράρχης, φωτεινός ασκητής και ουρανόσταλτος οδηγός ψυχών, πολύτιμος συγγραφέας και Γενάρχης του Φιλοκαλισμού.
Ὁ Πεντηκοστιανισμός
Σειρά τριών,πάντοτε επίκαιρων, απομαγνητοφωνημένων ομιλιών του μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
Περί αιρέσεων
Ὁμιλία 3η – Ο ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ
Κυριακή 3-6-1979
Εἰσαγωγικά
Οἱ Πεντηκοστιανοί
Ἐμφάνισις καί δρᾶσις των
Ἡ Χ.Ο.Ε.
Ἡ διδασκαλία της
Ἀναβαπτίζονται εἰς τό πῦρ τῆς Πεντηκοστῆς ;
Ποῦ στηρίζουν τήν ἀναβάπτισίν των
Πότε ἐκπληροῦται ἡ προφητεία τοῦ Ἰωήλ
Πῶς ἐννοεῖται ἡ προφητεία τοῦ Ἰωήλ
«Ὑμεῖς δὲ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι Ἁγ ίῳ οὐ μετὰ πολλὰς ταύτας ἡμέρας.»
Χαρακτηριστικά σημεῖα πρό τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν
Ἡ ἐσχατολογία τῶν Πεντηκοστιανῶν
Χιλιετής βασιλεία τοῦ Χριστοῦ: κοινή πίστις Χιλιαστῶν καί Πεντηκοστιανῶν
«Ὁ Χριστός θά ἔλθη τό 2000.» !
Μόνον 144.000 Πεντηκοστιανοί θά σωθοῦν !
Ἡ Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ καί οἱ δύο Προφῆται κατά τούς Πεντηκοστιανούς
Ἐξελισσομένη Πεντηκοστή: «Καταλαβαίνουμε καλύτερα ἀπό τούς Ἀποστόλους.»!
Ποῦ στηρίζουν τήν ἐξελισσομένην Πεντηκοστήν
Ἡ ἀπάντησις τῆς Ἐκκλησίας μας
Ἁγία Γραφή – Ἱερά Παράδοσις
Ὁ ἀπόλυτος προορισμός
Τά ἱερά Μυστήρια
Ἡ θεωρία τῆς ἐξελίξεως
Γιατί ἔπεσε ἡ βυζαντινή αὐτοκρατορία;
ΓΙΑΤΙ ΕΠΕΣΕ Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ;
Αρθρο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
Τίποτε, ἀγαπητοί μου, δὲν εἶνε τυχαῖο στὸν κόσμο. Οὔτε μιὰ σταγόνα νεροῦ οὔτε ἕνα φύλλο ἀπὸ τὰ δέντρα δὲν πέφτει χωρὶς κάποια αἰτία. Κάθε πρᾶγμα ἢ γεγονὸς ἔχει τὴν αἰτία του.
Οἱ ἄνθρωποι ἐρευνοῦν γιὰ νὰ βροῦν τὰ βαθύτερα αἴτια. Ἀξιέπαινη ἡ ἔρευνα τῆς ἐπιστήμης. Ἀλλ᾿ ὄχι σπάνια ἡ ἔρευνα γιὰ νὰ βρεθῇ ἡ αἰτία ἀποτυγχάνει· ὁ νοῦς τῶν ἐπιστημόνων πλανᾶται, λοξοδρομεῖ, πέφτει σὲ λαβύρινθο ἀμφιβολιῶν καὶ βγάζει σφαλερὰ συμπεράσματα, ποὺ δὲν δίνουν τὴν εἰκόνα τῆς πραγματικῆς αἰτίας τῶν γεγονότων. Ἔτσι καὶ προκειμένου γιὰ τὴν αἰτία τῆς πτώσεως τοῦ Βυζαντίου.
* * *
Ἀπὸ ὅσα μαρτυροῦν αὐτόπτες καὶ αὐτήκοοι βγαίνει τὸ συμπέρασμα, ὅτι «ἡ ἀπερίγρα πτη ἐκείνη συμφορὰ δὲν ἐπῆλθε μόνη της· ἦταν ἀποτέλεσμα μιᾶς γενικῆς ἐξαχρειώσεως τοῦ ἔθνους, ὅτι κυρία αἰτία δὲν ἦταν τόσο ἡ δύναμι τοῦ κατακτητοῦ ὅσο οἱ ἁμαρτίες ποὺ πλημμύρισαν τὸν πολιτικό, κοινωνικὸ καὶ ἰδιωτικὸ βίο»(Νικηφόρος Καλογερᾶς μτφρ.).
Πράγματι ἡ Πόλις καὶ μαζί της ἡ Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία ἔπεσε γιὰ τὶς ἁμαρτίες τῶν κατοίκων της. Μπορεῖ ὁ μαθητὴς τῆς σχολῆς τοῦ ἱστορικοῦ ὑλισμοῦ (σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία μόνο ὁ οἰκονομικὸς παράγων εἶνε ἐκεῖνος ποὺ ῥυθμίζει τὴν ἐξέλιξι τῶν κοινωνιῶν), νὰ μᾶς εἰρωνευθῇ γιὰ τὴν ἀφελῆ, κατ᾿ αὐτόν, ἑρμηνεία ποὺ δίνουμε. Ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀποκλείει ἀ πὸ τὴν ἱστορία τὴν ὕπαρξι ἠθικοῦ καὶ πνευ μα τικοῦ παράγοντος καὶ ἀποδίδει τὰ πάντα στὴ συστολὴ ἢ διαστολὴ τοῦ στομάχου καὶ Θεὸ ἔχει τὴν ὕλη, αὐτὸς μυωπάζει καὶ δὲν μπορεῖ νὰ δῇ τὰ ἀπώτερα αἴτια καὶ τοὺς παράγοντες ἐκείνους ποὺ ἡ ἐπίδρασί τους στὴν ἐξέλιξι τῶν ἀνθρωπίνων κοινωνιῶν εἶνε τεραστία. Πίσω ἀπὸ τὴν ὕλη κρύβεται τὸ πνεῦμα. Πίσω ἀπὸ τοὺς φυσικοὺς νόμους ὑ πάρχουν οἱ ἠθικοὶ νόμοι, ποὺ ἡ μὲν αὐστηρὴ τήρησί τους ἐπιφέρει τὴν κοινωνικὴ ἀκμὴ καὶ πρόοδο, ἐνῷ ἡ ἀσύστολη παράβασί τους ἀπὸ τοὺς ἄρχοντες καὶ τὸ λαὸ ἐπιφέρει τὴν ἐξασθένησι, τὸν ἐκφυλισμὸ καὶ τὸν ὁλοκληρωτικὸ ὄλεθρο τῶν ἐθνῶν.
Ἅγιοι Πατέρες:Τά στόματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ: ΤΑ ΣΤΟΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
(Θεολογικό Σχόλιο στην Κυριακή των Αγίων Πατέρων)
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού
Η έβδομη Κυριακή από του Πάσχα, αποκαλείται Κυριακή των Αγίων Πατέρων και είναι αφιερωμένη στους 318 θεοφόρους Πατέρες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου. Όπως είναι γνωστό, η αγία και μεγάλη αυτή Σύνοδος συγκλήθηκε το 325, στη Νίκαια της Βηθυνίας, από τον πρώτο χριστιανό αυτοκράτορα, Μ. Κωνσταντίνο, για να αντιμετωπίσει τον Αρειανισμό, μια από τις πλέον δαιμονικές αιρέσεις, η οποία συντάραξε την Εκκλησία τον 4ο μ. Χ. αιώνα και απείλησε αυτή την ίδια την ύπαρξή της.
Ιθύνων νουν της ένας επιφανής κληρικός της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας, ο διαβόητος Άρειος, ο οποίος κατείχε τη θύραθεν παιδεία και κόμπαζε ότι ήταν μέγας θεολόγος και φιλόσοφος. Καταλήφτηκε από εωσφορικό εγωισμό, όπως όλοι οι αιρεσιάρχες και πίστεψε ότι μόνο αυτός κατανόησε το μυστήριο της Εκκλησίας. Επηρεασμένος από την αριστοτελική φιλοσοφία, αρνούνταν να δεχτεί ότι μείχτηκαν δύο διαφορετικές φύσεις, του Θεού και του ανθρώπου στο πρόσωπο του Λόγου. Για τον αρχαίο σταγιρείτη φιλόσοφο αυτό είναι αδύνατο και γι’ αυτό αρνήθηκε τη θεότητα του Λόγου, θεωρώντας Τον ως κτίσμα, το πρώτο κτίσμα του Θεού. Με την άρνησή του αυτή χτύπησε στην καρδιά της χριστιανικής πίστεως. Πρόσβαλε το θεμελιώδες δόγμα της χριστιανικής πίστεως, το τριαδικό δόγμα και ταυτόχρονα προσπάθησε να κατεδαφίσει το όλο οικοδόμημα της θείας οικονομίας. Αρνούμενος τη θεότητα του Ιησού Χριστού αναιρεί το επί γης απολυτρωτικό Του έργο, διότι ο Χριστός σώζει ως Θεάνθρωπος, ως αληθινός και τέλειος Θεός και συνάμα ως αληθινός και τέλειος άνθρωπος. Η υποβίβασή Του στην κατηγορία των κτισμάτων Του αφαιρεί τη δύναμη να σώσει το ανθρώπινο γένος από την αιχμαλωσία του Σατανά, τη δουλεία της αμαρτίας, τη φθορά και το θάνατο, διότι το κτίσμα δε μπορεί να σώσει άλλο κτίσμα.
Δεῖτε τό ὑπόγειο πού ἔζησε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ρῶσος καί ἡ Ἐκκλησία πού προσευχόταν
Το σπίτι βρίσκεται στον Άγιο Προκόπιο ή Προκόπι (σήμερα Urgup) στην κορυφή ενός μεγάλου βράχου, σε μια τοποθεσία που λέγεται Temenni (λόφος των ευχών).
Επίσης θα δείτε και την εκκλησία που προσευχόταν ο Άγιος.
22 ΨΑΛΜΟΙ ΤΟΥ ΔΑΥΙΔ (1-5)
Οἱ ψαλμοί ἕνα θεόπνευστο βιβλίο γιά ὅλες τίς περιπτώσεις τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς.
Οἱ ψαλμοί εἶναι ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἕνας ἁγιορείτης Γέροντας κρατώντας τό ψαλτήρι ἔλεγε:"Ὁ Θεός ἔσκυψε καί εἶπε στό παιδί του τόν Δαβίδ αὐτά πού θέλει ν' ἀκούη"!
"Τά νοήματα τῶν ψαλμῶν ἀθόρυβα ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ τά ἀπο τυπώνει στά πιό βαθειά ἱερά βάθη τῆς καρδιᾶς.
Ποτέ δέν φοβόταν τόσο πολύ ὁ ἄνθρωπος τή φτώχεια...
| κυρ Φώτης Κόντογλου (8/11/1896 - 15/7/1965) |
https://ixthis3.blogspot.com/2020/04/blog-post_67.html
3 Ἰουνίου. Τοῦ ἁγίου μάρτυρος Λουκιλλιανοῦ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Τετ. ζ΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. κγ΄ 1-11).
Πραξ. 23,1 Ἀτενίσας δὲ ὁ
Παῦλος τῷ συνεδρίῳ εἶπεν· ἄνδρες ἀδελφοί,
ἐγὼ πάσῃ συνειδήσει ἀγαθῇ πεπολίτευμαι τῷ
Θεῷ ἄχρι ταύτης τῆς ἡμέρας.
Πραξ. 23,1 Ο δε Παύλος, αφού προσήλωσε το βλέμμα στο συνέδριον,
είπε· “άνδρες αδελφοί, εγώ έχω πολιτευθή απένεντι του Θεού με καθαράν
συνείδησιν έως την ημέραν αυτήν”.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
