Ὁ Ἅγιος Συμεών λέγει γιατί δέν νηστεύουμε μόνο τήν πρώτη καί τήν τελευταία ἑβδομάδα

Δυστυχώς πολλοί χριστιανοί νηστεύουν την πρώτη καί την τελευταία εβδομάδα των νηστειών. Αυτή η συνήθεια υπάρχει από παλιά.
  Ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος το 1000 μ.Χ. την ονόμασε ενέργεια του διαβόλου υποδεικνύοντας ότι ο διάβολος προτρέπει σ' αυτήν την κακή συνήθεια. Ο άγιος συνιστά να νηστεύουμε όπως την πρώτη, έτσι και την δεύτερη εβδομάδα, «και καθεξής ομού και τας λοιπάς», δηλαδή να νηστεύουμε με τον ίδιο τρόπο όλες τίς εβδομάδες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Ὁμολογίες δύο Πνευματικῶν γιά τό μέγα ἔγκλημα τῆς ΕΚΤΡΩΣΕΩΣ!

Ο πρώτος: «...Όταν βλέπω μια γυναίκα να πονάει, να κλαίει, να υποφέρει για ένα μεγάλο πρόβλημα που τη βασανίζει και να σπαράζει κυριολεκτικά, της κάνω μια ερώτηση:
—Μήπως έχεις κάνει στη ζωή σου έκτρωση;
Ε λοιπόν, το 90% μου απαντά «ναι». Βλέπω δηλαδή ότι πίσω από κάθε πόνο κρύβεται μια παλιά αμαρτία του ανθρώπου. Και επιτρέπει αυτό τον πόνο ο Θεός, όχι για εκδίκηση, όχι για τιμωρία. Ο Θεός δεν τιμωρεί, ο πατέρας δεν τιμωρεί. Το επιτρέπει για το καλό του παιδιού του.

Καφές καί μαντεία στήν... ἐπιστημονική μας ἐποχή;

ΚΑΦΕΣ ΚΑΙ ΜΑΝΤΕΙΑ ΣΤΗΝ…

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΟΧΗ;

Μιχαήλ Γ. Χούλη

Θεολόγου 

   Στην εποχή μας, 2.012 χρόνια μετά τον Χριστό, μια εποχή προόδου και μεγάλων επιστημονικών, ιατρικών και τεχνολογικών ανακαλύψεων, κάποιοι συνάνθρωποί μας εμφανίζονται να σκέπτονται και να συμπεριφέρονται με δεισιδαιμονικό και θρησκόληπτο τρόπο, που θα έπρεπε να ισχύει μόνο στις πρωτόγονες φυλές και τους μάγους των ειδωλολατρικών χρόνων. Ακόμη και σήμερα δυστυχώς, μετά τη ζωογόνο επικράτηση του Χριστιανισμού και αφού ήδη από τον Ιουδαϊσμό της Παλαιάς Διαθήκης τα ουράνια σώματα και οι φυσικές δυνάμεις έχουν απομυθοποιηθεί -διότι θεωρήθηκαν, πολύ σωστά, δημιουργήματα και όχι θεοί (αρχή της επιστήμης)- πολλοί άνθρωποι αρέσκονται να επισκέπτονται μάγους και πνευματιστές, να καταφεύγουν σε μάντεις, ονειροερμηνευτές, καφετζούδες, χαρτορίχτρες, οραματίστριες, ταρωγνώστες κ.λπ. για να μάθουν υποτίθεται το μέλλον τους, να λύσουν τα προβλήματά τους, να διαλευκάνουν αν τους απατά το ταίρι τους, να βρουν τα χαμένα τους αντικείμενα, να μιλήσουν με συχωρεμένους γονείς, συγγενείς, φίλους κ.α.

Οἱ ἄθεοι ἄνθρωποι ἀγάπησαν περισσότερο τό σκοτάδι ἀπό τό φῶς καί τό δρόμο τοῦ σατανᾶ ἀπό τό δρόμο τοῦ Χριστοῦ

Αδερφοί μου, εσείς είστε η εκκλησία του Θεού. Γνωρίζετε πώς εσείς είστε κάτι ιερό για το Θεό; Γνωρίζετε πώς τα σώματα σας είναι οι ναοί του Αγίου Πνεύματος; Γνωρίζετε πώς δεν ανήκετε στον εαυτό σας, άλλα στο Θεό; Γνωρίζετε πώς σας περιμένει ο ουράνιος Πατέρας να σας φέρει στον αιώνιο και χωρίς σύνορα ναό;

Εάν αυτό το γνωρίζετε, πρέπει να προσέχετε την κάθε ρυπαρότητα, το κάθε στίγμα στις πράξεις σας, στις επιθυμίες σας, στις σκέψεις σας.

Πρέπει να ζείτε με το φόβο της κρίσης του Θεού και να συμπεριφέρεστε σαν να ζείτε στο ιερό βήμα του ναού του Αληθινού και Ζωοποιού Θεού.

Νέα στοιχεία γιά τό θαῦμα τοῦ Ἅγ. Νικολάου πού συγκλόνισε τήν Σ. Ένωση το 1956

Γέροντας Σεραφείμ Τσιαπότκιν

Νέα στοιχεία για το

θαύμα του Αγ. Νικολάου

που συγκλόνισε

την Σ. Ένωση το 1956.

Ποιός πήρε την εικόνα

από τα χέρια της Ζωής;

μετάφραση-επιμέλεια -www.proskynitis.blogspot.com

Από το βιβλίο «Stareţul din Belgorod. Arhimandritul Serafim»

Δείτε  εδώ το το θαύμα του Αγ. Νικολάου :
ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ.

Κάποια νέα στοιχεία για το θαύμα που συγκλόνισε την κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση το 1956, γεγονός που έγινε ταινία με τον τίτλο «Το θαύμα(The Miracle) θέλω να προσθέσω με αυτό το άρθρο. Πρόκειται για μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν το γεγονός, αλλά και μαρτυρίες που αποδεικνύουν ότι ενώ η Ζωή έμεινε πετρωμένη για 128 ημέρες, την εικόνα του Αγίου Νικολάου τελικά την είχε πάρει από τα χέρι της ο ιερομόναχος Σεραφείμ Τσιαπότκιν. (κάτι που δεν αναφέρεται στο προηγούμενο άρθρο http://proskynitis.blogspot.com/2010/06/iracle-1956.html

Όπως είδαμε στο παραπάνω άρθρο την Ζωή την επισκέφθηκαν

1) Εγνωσμένου κύρους καθηγητής της ιατρικής που κατέφθασε από την Μόσχα. Αυτός βεβαίωσε ότι η καρδιά δεν σταμάτησε να χτυπά.

2) Επίσκοποι και ιερείς, τους οποίους προσκάλεσε η μητέρα της για να πάρουν από τα χέρια της Ζωής την εικόνα του Αγίου Νικόλαου και 3) Ο γέροντας Σεραφείμ(Τσιαπότκιν) από την έρημο του Γκλίνσκ, ο οποίος ήρθε στο Κουιμπίσεβ για την εορτή των Χριστουγέννων και τέλεσε αγιασμό και άγιασε την εικόνα. Κατόπιν είπε: «Τώρα πρέπει να περιμένουμε κάποιο σημείο το Πάσχα! Αν δεν γίνει τίποτε , σημαίνει ότι πλησιάζει το τέλος του κόσμου!», δείχνοντας με τα λόγια αυτά την βαθειά του πίστη σ’ ένα θαύμα.

Β΄ Στήν ἐξομολόγηση-Συνήθη λάθη, ἐπιπολαιότητες καί δαιμονικές παγίδες

 

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ

Β΄ Στήν ἐξομολόγηση

 

6. Συνήθη λάθη, ἐπιπολαιότητες καί δαιμονικές παγίδες

῞Οταν ὁ πονηρός δέν κατορθώσει νά ἀποτρέψει τούς ἀνθρώπους -μέ τίς συνεχεῖς ἀναβολές πού τούς ὑποβάλλει- ἀπό τόν Πνευματικό, τότε προσπαθεῖ νά ἐκμηδενίσει τήν πνευματική ὠφέλεια τοῦ Μυστηρίου. Κάνει τό πᾶν ὥστε ὁ προσερχόμενος στό Ἐξομολογητήριο νά μήν ἐξομολογηθεῖ θεαρέστως τίς ἁμαρτίες του.

Ἔτσι βλέπουμε ἀρκετούς, οἱ ὁποῖοι ἐπειδή προσέρχονται ἐπιφανειακά στό Μυστήριο, ἔχουν τή ψευδαίσθηση ὅτι πηγαίνουν γιά συζήτηση καί προσωπική προβολή. Δέν προηγεῖται καμμιά προσευχή, περισυλλογή καί αὐτοκριτική. Τό ὅλο παρουσιαστικό τους καί ὁ τρόπος τῆς ὁμιλίας τους, κάθε ἄλλο παρά μετάνοια φανερώνουν. Κυριευμένοι ἀπό τό κοσμικό φρόνημα, ἐπιτηδεύονται, προσποιοῦνται, θέλουν νά ἐντυπωσιάσουν. Σκοπός τους δέν εἶναι νά σώσουν τίς ψυχές τους, ἀλλά νά ἀποκτήσουν τήν εὔνοια τοῦ Πνευματικοῦ, ὥστε στό μέλλον νά τούς διευκολύνει στήν πραγματοποίηση ὑλικῶν στόχων καί προσωπικῶν συμφερόντων.

Ὅταν τά παιδιά ἀπομακρύνονται ἀπό τό Θεό_Ἐξομολογήσεις Ἁγίου Αὐγουστίνου_mp3

Π. Σάββας 2012-02-12_ΟΤΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ (ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΑΓ. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ)_mp3 

 
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 12-02-2012 (Συνάξεις γονέων).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία

Ἡ ἀνθρώπινη δόξα

«Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΔΟΞΑ»

Ἀπό τό βιβλίο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ»

Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστώφ

Ἡ δόξα τῶν ἀνθρώπων σοῦ στερεῖ τή δόξα τοῦ Θεοῦ. Μή γλυκαίνεσαι μέ τήν τιμή τοῦ κόσμου τούτου, γιά νά μήν πικραθῆς ξαφνικά κι ἀναπάντεχα ἀπό τήν ἀτίμωσι τοῦ κόσμου τούτου. Γιατί, σ΄ αὐτή τή γῆ, τή δόξα ἀκολουθεῖ συνήθως ἡ ἀτίμωσις. Μετά τήν εὐδαιμονία ἔρχεται ἡ δυστυχία, μετά τήν εὐφροσύνη ἡ θλῖψις, μετά τή χαρά ὁ πόνος, μετά τή ζωή ὁ θάνατος. Ὅλα μεταβάλλονται, ὅλα ἔρχονται καί παρέρχονται, ἐκτός ἀπό τόν αἰώνιο Θεό καί τήν αἰώνια δόξα Του.

Οἱ Ἰουδαῖοι τίμησαν καί ὑποδέχθηκαν τόν Κύριο σάν βασιλιά, “μετά βαΐων καί κλάδων”. Καί μετά ἀπό λίγο Τόν ἀτίμωσαν, Τόν ἐχλεύασαν, Τόν ἐρράπισαν...

Ὀρθοδοξία: Ἡ Μεγαλομάρτυς τοῦ Χριστοῦ (Φ. Κόντογλου)

 
Η Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού κι απαρτίζεται από όσους ανθρώπους πιστεύουνε σ' Αυτόν ορθά κι αληθινά όπως εδίδαξε Εκείνος.
Η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι «η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία», όπως λέγει το Σύμβολον της Πίστεως. Λέγει «Μία», που θα πη πως δεν υπάρχουν άλλες Εκκλησίες. Κι αυτή η Μία Εκκλησία είναι η Ορθόδοξος. Οι άλλες που παρουσιάζονται σαν Εκκλησίες δεν είναι εκκλησίες, αλλά είναι αιρέσεις. Η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι η μόνη που κράτησε έως σήμερα όσα παρέλαβε από τους Αποστόλους κι από τους διαδόχους των, τους αγίους Πατέρας. Η Παπική, η Προτεσταντική κι οι άλλες, μικρότερες, λεγόμενες Εκκλησίες, δεν κρατήσαμε ανάλλαχτα όσα παραλάβανε από καταβολής της Χριστιανικής Εκκλησίας, αλλά τα αλλάξανε, κατά τις γνώμες και κατά τα θελήματα των ανθρώπων, και γι' αυτό σήμερα είναι παραμορφωμένες, σε πολλά μάλιστα σε τέτοιο σημείο που να αναρωτιέται κανείς τι σχέση έχουνε με τη διδασκαλία του Χριστού ορισμένα πράγματα που διδάσκουνε και κάνουνε. Κατεβάσανε τη θεϊκή διδασκαλία στα μέτρα του αμαρτωλού ανθρώπου, με τις μικρότητες του, με τις μωροφιλοδοξίες του, με τα συμφέροντα του, με τους φυλετικούς εγωισμούς του. Μ' αυτό τον τρόπο, αυτές οι λεγόμενες Εκκλησίες καταντήσανε σαν συστήματα εγκόσμια, όπως όλα τ' άλλα που αποβλέπουνε σε εγκόσμιες σκοπιμότητες, πολλές φορές με τον πιο αποκρουστικό και σατανικό τρόπο, τόσο, που αντί να τραβούνε προς τον Χριστό τις ψυχές που διψάνε τη σωτηρία, τα απολωλότα αυτά πρόβατα, τα διώχνουνε και τα ρίχνουνε στην αθεΐα και στην αδιαφορία για την ψυχή τους, όπως κάνανε οι Φαρισαίοι, που γι' αυτούς είπε ο Κύριος, ωργισμένος: «Αλλοίμονο σας, Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, γιατί κλείνετε τη Βασιλεία των Ουρανών (τη σωτηρία) μπροστά στους ανθρώπους. Επειδή, μήτε εσείς οι ίδιοι μπαίνετε μέσα, μήτε τους άλλους αφήνετε να μπουν». (Ματθ. κ.γ' 14).

Ἀπό τήν πατερικότητα στήν μεταπατερικότητα, Ἡ αὐτοαναίρεση τῆς ὀρθόδοξης ἡγεσίας

 

Εισήγηση του π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού στην θεολογική ημερίδα με θέμα "Πατερική Θεολογία και μεταπατερική αίρεση" που έλαβε χώρα την 15η Φεβρουαρίου 2012, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ 
Η ΑΥΤΟΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ 

Του π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Ομότιμου καθηγητού Παν/μίου Αθηνών 
Α) Η συνέχεια της πατερικής παραδόσεως κατά την Τουρκοκρατία.

Η Θεολογία και ποιμαντική πράξη της Ορθοδόξου Εκκλησίας μέχρι την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Οθωμανούς είχε ως κύριο στόχο της την διαφύλαξη της Ορθοδοξίας, ως της «άπαξ τοις αγίοις παραδοθείσης πίστεως» (Ιούδ. 3, ) συνεχίζοντας την ομολογία και παράδοση των αρχαίων αγίων Πατέρων. Αυτό όμως απαιτούσε και την λόγω και έργω απόκρουση των αιρέσεων για την προστασία του Ποιμνίου και την διασφάλιση της δυνατότητας σωτηρίας, δηλαδή θεώσεως. Η ευθύνη, συνεπώς, της εκκλησιαστικής ηγεσίας, που σε κάθε εποχή επωμίζεται το έργο αυτό, είναι τεράστια. Διότι από την στάση της απέναντι στην αιρετική πλάνη εξαρτάται η συνέχεια ή ασυνέχεια της θεολογικής μας παραδόσεως και συνεπώς και η διαχρονική και συγχρονική ενότητα της Ορθοδοξίας.  Με βάση τα επίσημα δογματικοσυμβολικά κείμενα της Εκκλησίας μας θα διερευνηθεί αυτή η πορεία και κατά την μεταβυζαντινή περίοδο, για την διακρίβωση της σχέσης τής σημερινής Ορθόδοξης Ηγεσίας με εκείνην της βυζαντινής και ματαβυζαντινής περιόδου. Τα κείμενα αυτά, Ομολογίες Πίστεως και Ομολογιακές Εγκύκλιοι, ενσαρκώνουν την πανορθόδοξη συνείδηση, μέσα στο κλίμα και με την θεολογική γλώσσα της εποχής τους, και φανερώνουν την πιστότητά τους στην αποστολική και πατερική πίστη και πράξη.

Ἡ σύνοδος στή Φλωρεντία γιά τήν ἔνωση τῶν ἐκκλησιῶν

Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΣΤΗ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

   Ο σουλτάνος εξοργισμένος σκέφτηκε στην αρχή να πολιορκήσει την Κωνσταντι­νούπολη και δεν απομακρύνθηκε από την εκτέλεση της απόφασης αυτής παρά μόνο από το μεγάλο βεζίρη Χαλήλ πασά, ο οποίος από τότε επειδή έπαιρνε δώρα από τους δι­κούς μας και γι' αυτό τους υπεράσπιζε, παρατήρησε στον κύριό του ότι, αν παρου­σιαζόταν ο έσχατος εκείνος κίνδυνος, ο βα­σιλιάς με κάθε τρόπο θα συμφωνούσε την ένωση και θα πετύχαινε έτσι τη βοήθεια ολόκληρης της Δύσης, ενώ αν συνεχίσουν να ειρηνεύουν, θα είναι άγνωστη η έκβαση των διαπραγματεύσεων. Και αν μεν κατορ­θωθεί η ένωση, μπορούν να αναβάλουν την προσβολή, αν όχι, μπορούν να την επιχειρή­σουν με περισσότερη ελπίδα επιτυχίας. Γι' αυτό μέχρι σ' ένα σημείο είχε δίκιο ο Φραν­τζής να λέει ότι η υπόθεση αυτή της συνό­δου «ην αιτία πρώτη και μεγάλη, ίνα γένηται η κατά της Κωνσταντινουπόλεως των ασεβών έφοδος, και από ταύτης πάλιν η πο­λιορκία και η αιχμαλωσία και τοσαύτη συμ­φορά ημών». Η πολιορκία και η άλωση θα γίνονταν βέβαια και χωρίς τη σύνοδο και τα σκανδαλώδικα επακολουθήματά της, αλλ' ότι όλα αυτά, όπως έγιναν στο τέλος, επιτά­χυναν την κρίση, είναι αναμφισβήτητο. Απ' την άλλη τα πνεύματα στον ανατολικό χρι­στιανικό κόσμο δεν είχαν διάθεση να θυσιά­σουν ούτε ελάχιστο μέρος της εκκλησιαστι­κής ανεξαρτησίας, έστω και με την ελπίδα να σώσουν την πολιτική ανεξαρτησία.

Τί εἶναι ἡ Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία; Γέροντας Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος

Η Εκκλησία μας καθόρισε όλες τις Τετάρτες και Παρασκευές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής να τελείται μία άλλη Λειτουργία, η Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων.

Κατά τη Λειτουργία αυτή δεν τελείται Θυσία, δε γίνεται δηλαδή μεταβολή του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Τα Τίμια Δώρα, ο Άρτος και ο Οίνος είναι έτοιμα, έχουν προαγιασθή (γι' αυτό και λέγεται Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων) κατά την προηγηθείσα θεία Λειτουργία της Κυριακής, είναι πλέον Σώμα και Αίμα Χριστού, και απλώς προσφέρονται προς μετάληψη στους πιστούς.

Ἡ ἁγία Κυράννα-Νύμφη Χριστοῦ

Η Αγία Κυράννα γεννήθηκε στην Αβυσσώκα της Θεσσαλονίκης, σημερινή Όσσα της επαρχίας Λαγκαδά.

Η ομορφιά της ψυχής της συμβάδιζε με την εξωτε­ρική της ωραιότητα, αφού ήταν προικισμένη με τις αρε­τές της σεμνότητας και της σωφροσύνης. Έτσι περνού­σε τη ζωή της κοντά στους γονείς της. Ο μισόκαλος ό­μως διάβολος τη φθόνησε για την αγνότητά της και α­φού δεν μπόρεσε με πονηρούς λογισμούς και αμαρτωλές σκέψεις να την παρασύρει στο κακό και να την μεταβά­λει σε όργανό του, βρήκε άλλο τρόπο να ταράξει την ευ­τυχία των δικών της και τη γαλήνη της νεανικής και πε­ντακάθαρης ψυχής της.

Ένας τούρκος λοιπόν γενίτσαρος, που ήταν σούμπασης, δηλαδή διοικητής του αστυνομικού τμήματος και εισπράκτορας των φόρων από τα εισοδήματα, ερωτεύθη­κε την Κυράννα και προσπαθούσε να την κατακτήσει με διάφορες κολακείες.

1 Μαρτίου Συναξαριστής. Εὐδοκίας Μάρτυρος, Ἀντωνίνης Μάρτυρος, Δομνίνης τῆς Νέας, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀντωνίου, Μαρκέλλου, Σιλβέστρου καὶ Σωφρονίου, Νεστοριανοὺ Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀγαπίου, Νικηφόρου καὶ Χαρισίου, Γερβασίου καὶ Λέοντος αὐταδέλφων, Σιλβέστρου, Ἀγαπίου Ὁσίου, Συνεσίου Ὁσίου, Δαβὶδ Ἀρχιεπισκόπου, Λουκᾶ Ὁσίου, Μαρτυρίου Ὁσίου, Παρασκευᾶ Νεομάρτυρος, Μεθοδίου Ἱερομάρτυρος, Ἀντωνίνης Ὁσιομάρτυρος, Ἀναστασίας Νεομάρτυρος.

Ἡ Ἁγία Εὐδοκία ἡ Μάρτυς (Ἑορτὴ Εὐδοκία, Εὐδοξία)

Ἡ Ἁγία Μάρτυς Εὐδοκία καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἠλιούπολη, τῆς ἐπαρχίας Λιβανησίας Φοινίκης καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Τραϊανοῦ (98-117 μ.Χ.). Στὸν πρότερό της βίο ζοῦσε ζωὴ ἀκόλαστη μέσα στὰ πάθη καὶ τὴν ἁμαρτία. Ὅμως ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ φώτισε τὴν καρδιά της καὶ μὲ τὶς νουθεσίες κάποιου γέροντος μοναχοῦ, ποὺ ὀνομαζόταν Γερμανός, μετανόησε. Στὴν συνέχεια, ἀφοῦ εἶδε ὀπτασία, προσῆλθε στὸν Ἐπίσκοπο Θεόδοτο καὶ βαπτίσθηκε.

Ἡ ὀπτασία ἦταν ἡ ἑξῆς: Παρατηροῦσε Ἄγγελο Θεοῦ νὰ ὁδηγεῖ αὐτὴν πρὸς τὸν οὐρανὸ καὶ ἄλλους Ἀγγέλους νὰ τὴ συγχαίρουν, ἐνῷ τὴν ἴδια στιγμὴ κάποιος μαῦρος οὔρλιαζε καὶ ἔλεγε ὅτι ἀδικεῖται πάρα πολύ, ἐπειδὴ ἡ Εὐδοκία ἔγινε Χριστιανή.

Μετὰ τὴν πνευματικὴ ἀναγέννησή της καὶ τὴν καλὴ ἀλλοίωσή της, διαμοίρασε τὰ πλούτη της στοὺς πτωχοὺς καὶ κατέφυγε σὲ μοναστῆρι, ὅπου σχόλαζε στὰ ἔργα τῆς ἀρετῆς.