«Θα βάλουν μπροστά σας τον ΣΤΑΥΡΟ και το ΨΩΜΙ και θα σας πούν «Διαλέξτε!»-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ

ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΣ ΒΙΟΣ ΤΗΣ

«Θα βάλουν μπροστά σας τον ΣΤΑΥΡΟ και το ΨΩΜΙ και θα σας πούν «Διαλέξτε!»-ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ

...: Η Αννα Βιμπόρνοβα θυμάται... «Επισκέφθηκα τήν Ματρώνα  ( ΕΔΩ )  τίς μέρες τής Μεγάλης Σαρακοστής, λίγο πρίν πεθάνει. - Μή φοβάσαι μού λέει...

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Tετάρτης 02-05-12.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.


Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. ιγ΄ 7 - 16

ιγ΄ 7 - 16

Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον Κεφ. Ε΄ 14 - 19

Ε΄ 14 - 19
                                                        
Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

«Ἕνας ἀπό τούς τελευταίους» γέροντας Εὐθύμιος Ἁγιορείτης.Ἐπίλογος

«ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ  ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ»
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
(Ι.Μ. ΚΩΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ, ΒΙΓΛΑ, Ι.Μ. Μ. ΛΑΥΡΑΣ) 1915-2004

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ὁ Γέροντας Εὐθύμιος ἦταν ἕνας ἀπό τούς τελευταίους μεγάλους ἀσκητές τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

Ἦταν ἴσως ἀπό τούς μεγαλύτερους νηστευτές τοῦ Ἁγίου Ὄρους πού πέρασαν.

Ἡ ἀγωνιστικότητά του εἶναι πρότυπο γιά ἐμᾶς τούς ράθυμους.

Ἡ σταθερότητά του παράδειγμα γιά ἐμᾶς τούς ἀσταθεῖς.

Ἡ πτωχεία καί ἡ ἀκτημοσύνη του μᾶς δείχνει τόν ἀληθινό μοναχικό δρόμο.

Ἡ ξενιτεία καί ἡ ἀπροσπάθεια του στούς συγγενεῖς, μᾶς παρακινεῖ στήν ὁλοκληρωτική ἀποξένωση ἀπό τόν κόσμο καί τήν ἀπάρνηση τῆς φιλοσυγγένειας.

Ἡ πίστη του καί οἱ κατά Θεόν ἐμπειρίες του, τονώνουν τή δική μας χλιαρή καί ἀναιμική πίστη, πού μᾶλλον μέ ἀπιστία μοιάζει.

Λόγος εἰς τήν Κυριακή τῶν Μυροφόρων.Ἅγιος Λουκᾶς,Ἀρχιεπίσκοπος Κριμαίας

τα τριάμιση τελευταία χρόνια της επίγειας ζω­ής του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, όταν Αυτός κήρυττε το Ευαγγέλιο της δικαιοσύνης και έκανε αμέ­τρητα θαύματα, μαζί Του βρίσκονταν συνεχώς οι άγι­οι απόστολοι και οι μυροφόρες γυναίκες. Οι από­στολοι τους οποίους ο ίδιος διάλεξε ήταν περισσό­τεροι από τις μυροφόρες. Και μόνο τους αποστόλους έστελνε ο Κύριος να κηρύττουν το Ευαγγέλιο. Μό­νο στους αποστόλους έδωσε την εξουσία να διώ­χνουν τα δαιμόνια και να θεραπεύουν τους ασθενείς. Οι μυροφόρες, αν και δεν τις αγαπούσε ο Κύριος λι­γότερο από τους αποστόλους, δεν έλαβαν απ' Αυτόν τέτοια χαρίσματα.

Πρέπει να σκεφτούμε ποιοι είναι οι λόγοι που ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός άλλη στάση κρατούσε απέναντι στους άνδρες και άλλη απέναντι στις γυ­ναίκες, τα δύο αυτά φύλα του ανθρωπίνου γένους. Δεν μπορούμε βέβαια να δώσουμε μία εξαντλητική απά­ντηση σ' αυτό το ερώτημα.

Γέρων Ἐφραὶμ ὁ Κατουνακιώτης.Λόγοι διδαχῆς-Μετεωρισμὸς – Συγκέντρωση

 Μετεωρισμὸς – Συγκέντρωση

Σ᾿ ἕνα μοναστήρι , δὲν θέλω νὰ τὸ ὀνομάσω, ὁ παπὰς θυμίαζε. Κι ὅταν ἔφτασε σ᾿ ἕναν προϊσταμένο, δὲν τὸν ἐθυμίασε. Ὁ προϊστάμενος, ὅταν προχώρησε παραπέρα:

- Παπά, γιατί δὲν μὲ θυμιάζεις;

- Γέροντα, εὐλόγησον, δὲν σὲ εἶδα στὸ στασίδι.

- Στὸ στασίδι ἤμουνα, πάτερ, λέει.

- Ὄχι, δὲν σὲ εἶδα στὸ στασίδι.

Οἱ ἄλλοι ποὺ ἄκουσαν αὐτὴ τὴ φιλονικία τοῦ προϊσταμένου καὶ τοῦ ἱερέως, λένε:

- Γέροντα, ὁ παπὰς εἶναι διορατικός, ξέρει τί σοῦ λέει.

Σκέφθηκε, σκέφθηκε… – Ἔχει δίκιο ὁ παπάς, λέει, διότι δὲν ἤμουνα ἐδῶ, ἤμουνα σ᾿ ἕνα μετόχι. Ὁ λογισμός του. Βλέπετε;

*

Ὁ ἅγιος Νεκτάριος στὴν Αἴγινα, ὅταν πῆγε μία νὰ γίνει καλόγρια, νὰ ποῦμε, ἦταν δόκιμη, λέει: «Παιδί μου, νὰ βοσκήσεις, ἔχουμε πέντε-δέκα προβατάκια, νὰ τὰ βοσκήσεις».

- Ἔ, νά ῾ναι εὐλογημένο.

Μία μέρα, δύο, «Γέροντα», λέει, «μὲ πιάνουν καὶ μένα οἱ λογισμοί, ἐγὼ ἦρθα νὰ γίνω καλόγρια, δὲν ἦρθα νὰ γίνω τσοπάνης».

- Παιδάκι μου, λέει, ὅταν θυμιάζω σὲ βλέπω στὸ στασίδι.

Ἡ καλόγρια, καίτοι ἦταν τσοπάνης, ἀλλὰ ὁ λογισμός της ἤτανε στὴν εὐχούλα, μέσα στὴν ἐκκλησία ἦταν ὁ λογισμός της, ὁπότε καὶ ὁ ὁ ἅγιος τὴν ἔβλεπε μέσα.

Τά μέν ὅπισθεν ἐπιλανθανόμενος τοῖς δέ ἔμπροσθεν ἐπεκτεινόμενος

Ολόκληρο το μήνα αυτό κάθε εκκλησιαστική τελετή και ακολουθία θα διαπνέεται από ένα έντονο αναστάσιμο χαρακτήρα. Ο πασχαλινός παιάνας «Χριστός ανέστη εκ νεκρών...» θα είναι η προμετωπίδα, αλλά και η κατάληξη κάθε ιερουργίας. Αποτελεί τούτο την ενσυνείδητη προσπάθεια της Εκκλησίας να μας εμποτίσει στη βέβαιη πραγματικότητα ότι «τα αρχαία παρήλθαν, ιδού γέγονε καινά τα πάντα».

Η νίκη της ζωής πάνω στο θάνατο, της αλήθειας πάνω στο ψέμα, της χαράς πάνω στη λύπη, του θεού πάνω στο διάβολο, είναι οριστική αλλά και καθοριστική για τη ζωή μας. Το αμαρτωλό παρελθόν, με όλο τον πόνο που προκάλεσε, πρέπει πια να ξεπεραστεί. Η κατήφεια που προκαλούσε ο θάνατος πρέπει να δώσει τη θέση της στην αισιοδοξία της ζωής. «Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται».

Εἶναι ἀνάγκη νὰ ἐπαγρυπνοῦμε ὥστε νὰ μὴ κρίνουμε κανένα

Σὲ κάποιον ἀδελφὸ ποὺ ἔμενε στὸ κοινόβιο τοῦ ἀββᾶ Ἠλία, συνέβη κάποτε ἕνας πειρασμός. Γι᾿ αὐτὸ τὸν ἔδιωξαν ἀπὸ κεῖ καὶ πῆγε κοντὰ στὸν ἀββᾶ Ἀντώνιο, στὸ ὅρος. Ἀφοῦ ἔμεινε ὁ ἀδελφὸς κοντά του κάποιο χρονικὸ διάστημα, τὸν ἔστειλε ὁ ἀββᾶς στὸ κοινόβιο ἀπ᾿ ὅπου εἶχε φύγει. Ἐκεῖνοι ὅμως μόλις τὸν εἶδαν, τὸν ξανάδιωξαν καὶ ὁ ἀδελφὸς γύρισε πάλι στὸν ἀββᾶ Ἀντώνιο καὶ τοῦ εἶπε:

«Δὲν θέλησαν νὰ μὲ δεχθοῦν, πάτερ».

Τὸν ἔστειλε πάλι ὁ Γέροντας καὶ τοὺς μήνυσε τὸ ἑξῆς:

«Ἕνα καράβι ναυάγησε μέσα στὸ πέλαγος, ἔχασε τὸ φορτίο του καὶ μὲ κόπο πολὺ ἔφθασε στὴ στεριά. Καὶ ἐσεῖς ὅ,τι σώθηκε καὶ ἔφθασε στὴ στεριά, θέλετε νὰ τὸ καταποντίσετε;»

Κι ἐκεῖνοι ὅταν ἄκουσαν ὅτι ὁ ἀββᾶς Ἀντώνιος τὸν ἔστειλε, εὐθὺς τὸν δέχθηκαν.

Μιά συγκλονιστική ἱστορία Ἑλλήνων φυλακισμένων στίς φυλακές μωαμεθανικῶν κρατῶν

Μας είχαν συλλάβει οικογενειακώς με το πρόσχημα μη πληρωμής των φόρων. Κάθε πρωί σηκωνόμασταν πριν φέξει για την δουλειά. Η μητέρα καθάριζε τα γραφεία της φυλακής. Έπρεπε πριν τις 8 να λάμπουν όλα. Να είναι τα τζάμια καθαρά, τα κομπιούτερ, οι ναργιλέδες και ειδικά το γραφείο του διευθυντού.

Μια μέρα, δεν θα την ξεχάσω ποτέ, πήγα μαζί της να την βοηθήσω, επειδή είχε πυρετό. Έκαιγε ολόκληρη και έτρεμε. Με μια κουβέρτα σκεπαζόμασταν όλοι, κι’ αυτή ήταν και τρύπια. Εκείνη έκανε την ηρωίδα, δήθεν ότι δεν κρύωνε, για να σκεπαζόμαστε εμείς...Το κρύο στους 10 υπό το μηδέν και το νερό παγωμένο. Εκείνο το πρωί, σαν άνοιξαν την πόρτα του κελιού για να βγει, παρακάλεσα τον υπάλληλο να πάω να την βοηθήσω γιατί ζαλιζόταν, κρύωνε και έτρεμε. Είδαν τα χάλια της και με άφησαν.

Ἐλευθερία. Ἡ «ἐλεύθερη» ὅραση τοῦ Χριστοῦ Μας.

 

Β΄ ΜΕΡΟΣ

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

1)Ἡ ζωή στήν Ἐκκλησία.

 

Δ) Ἐλευθερία. Ἡ «ἐλεύθερη» ὅραση τοῦ Χριστοῦ Μας.

Μέσα στήν Ἐκκλησία ἐλευθερωνόμαστε ἀπό κάθε λανθασμένη καί καταπιεστική ἀντίληψη γιά τόν Θεό καί τόν τρόπο προσέγγισής Του. Ὁ Θεός δέν εἶναι Ἀστυνόμος ἤ Δικαστής ἤ Ἐκδικητής. Εἶναι φίλος μας πού μᾶς ἀγαπᾶ. Μποροῦμε καί πρέπει νά Τόν προσεγγίζουμε μέ ἁπλότητα καί ἁπαλότητα, χωρίς ἄγχος καί σφιξίματα.

Ἡ ὅρασή τοῦ Γέροντα καί ἡ ἀντίληψή του γιά τόν Θεό, δέν εἶναι νομικιστική, δικανική, ἀντίληψη φοβισμένου ἀνθρώπου. Εἶναι ὅραση «ἐλεύθερη», ὅραση φιλική, ὅραση ἀγαπητική, ὅραση παρόμοια μέ τοῦ Μ. Ἀντωνίου, πού ἔλεγε: «Ἐγώ οὐκέτι φοβοῦμαι τόν Θεόν, ἀλλ’ ἀγαπῶ Αὐτόν»⁶⁰.

Ὁ Γέροντας βίωνε τό Γραφικό «ἡ ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον»⁶¹· διά τοῦτο διακήρυσσε: «τόν Χριστό νά Τόν αἰσθανόμαστε φίλο μας. Εἶναι ὁ φίλος μας. Τό βεβαιώνει ὁ Ἴδιος, ὅταν λέει: “Ὑμεῖς φίλοι μου ἐστέ…”»⁶².

Διαπίστωσαν πράγματι, ὅτι καλύτερη προσευχή εἶναι ἡ προσευχή μέ τό κομποσχοίνι!!

 

Ένας ασκητής έστελνε τον υποτακτικό του να πουλήσει το εργόχειρό του στις Καρυές.... Εκεί ο υποτακτικός του άκουσε στο Πρωτάτο ωραιότατες ψαλμωδίες, μουσική κ.λ.π.
Μια μέρα λέει στον γέροντά του.
Γέροντα έχω ένα λογισμό. Εμείς εδώ πέρα στην έρημο δεν κάνουμε τίποτα. Να δεις πως εκεί υμνούν τον Θεό. Ψαλμωδίες, πράγματα, χορωδίες.
Εμείς εδώ μόνο κομποσχοίνι, μόνο ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ…
Τον παίρνει ο Γέροντας τότε μια άλλη μέρα και του λέει.
Ας, πάμε παιδί μου να δούμε τι κάνουν αυτοί οι πατέρες. Να κάνουμε κι εμείς το δικό τους τυπικό.
Και όταν πήγαν σκύβει στο αυτί του, μέσα στην εκκλησία και του λέει ψιθυριστά.

Ὁ θαυμαστός κόσμος τῶν πτηνῶν (φωτογραφίες)

Το κυριότερο χαρακτηριστικό των πτηνών είναι ασφαλώς οι πτέρυγές τους, και τα φτερά που καλύπτουν το σώμα τους. Τα φτερά αποτελούνται απ' τον κάλαμο, δηλ. το γυμνό μέρος, και τη ράχη. Στη ράχη βγαίνουν δεξιά κι αριστερά "μύστακες", που ενώνονται μεταξύ τους σχηματίζοντας το "γένειο". Τα φτερά έχουν τις ρίζες τους μέσα στο δέρμα (όπως οι τρίχες) και σχηματίζουν ένα είδος μόνωσης από τις ατμοσφαιρικές συνθήκες. Το χρώμα του φτερώματος των πτηνών ποικίλλει.

Πολλά πουλιά βάζουν το ράμφος στην πλάτη όταν κοιμούνται, όπως αυτό το φλαμίνγκο.

Τουλάχιστον μια φορά το χρόνο, τα φτερά των πτηνών πέφτουν και ξαναφυτρώνουν άλλα (πτερόρροια). Άλλο κύριο χαρακτηριστικό είναι το ράμφος τους. Αυτό αποτελείται από κεράτινες πλάκες που καλύπτουν τις γνάθους.

Ἡ ἀδιάκριτη ὑπακοή

Βίος καί πολιτεία

τοῦ ὁσίου Μαξίμου τοῦ Καυσοκαλύβη

(3ο Μέρος)

Ἀπό τό βιβλίο «Ὅσιος Μάξιμος ὁ Καυσοκαλύβης»

Ἡ ἀδιάκριτη ὑπακοή

Σύντομα ὁ Μανουήλ πῆρε τό μέγα καί ἀγγελικό σχῆμα καί ὀνομάστηκε Μάξιμος. Καθώς εἶχε ἀπό πρίν μάθει νά ζεῖ ὡς μοναχός, δέν δυσκολεύτηκε νά προσαρμοστεῖ στίς ἀπαιτήσεις καί τίς συνθῆκες τῆς νέας του ζωῆς.

Ἡ ὑπακοή του στό γέροντα Μάρκο ἦταν ἀδιάκριττη. Ἡ ἄρνηση τοῦ ἑαυτοῦ του ὁλοκληρωτική. Ἡ ἐκκοπή τοῦ θελήματός του συνεχής... Τό λογισμό του τόν θεωροῦσε πλάνο. Τίς συμβουλές καί ἐντολές τοῦ γέροντά του τίς δεχόταν σάν ἀπό τό στόμα τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ. Δέν ἤξερε τί θά πεῖ ἀντιλογία, προπέτεια, παρρησία...

Ὅλοι οἱ πατέρες στήν ἔρημο ἀγαποῦσαν καί θαύμαζαν ἐκεῖνο τόν τέλειο ὑποτακτικό, τόν γενναῖο στρατιώτη τοῦ Χριστοῦ, τόν ἀθλητή τοῦ πνεύματος, πού συγκέντρωνε ὅλα τά γνωρίσματα τοῦ γνήσιου μοναχοῦ.

Πῶς θά ἐλεηθοῦμε; Πῶς θά σωθοῦμε;

Πώς θα ελεηθούμε; Πώς θα σωθούμε; 

Εγώ θα σας το πω˙ ας έχουμε πάντοτε μέσα στην ψυχή μας την προσευχή και τους καρπούς της, εννοώ δηλαδή την ταπεινοφροσύνη και την πραότητα. Διότι λέγει: «Μάθετε από μένα ότι είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά και θα βρήτε ανάπαυσι στις ψυχές σας» (Ματθ. 11, 29)˙ και πάλι ο Δαυίδ λέγει˙ «Θυσία για το Θεό είναι το συντριμμένο πνεύμα˙ καρδιά συντριμμένη και ταπεινωμένη ο Θεός δεν θα την περιφρονήση» (Ψαλμ. 50, 19). Διότι ο Θεός τίποτε δεν αποδέχεται και δεν αγαπά τόσο, όσο ψυχή πράη, ταπεινή και ευχάριστη.

Πρόσεχε λοιπόν και συ αδελφέ, και όταν δης κάτι από τα απροσδόκητα να έρχεται και να σε ενοχλή, μην καταφύγης στους  ανθρώπους και στηρίξης την ελπίδα σου σε θνητή βοήθεια αλλά αφήνοντας τους όλους κατά μέρος, τρέξε με τη σκέψι σου στο γιατρό των ψυχών. Διότι μόνον Εκείνος μπορεί να θεραπεύση την καρδιά.

Ὁ Γέροντας σοῦ μεταδίδει τὸ βίωμά του.Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

 

Αἰσθάνομαι αὐτὴ τὴν παράξενη ἀλλαγὴ πάλι, μετάλλαξη μυστική. Ἕνα σιγανὸ κῦμα ἀγάπης χύνεται στὴν ψυχὴ καὶ μοῦ ἔρχεται ν’ ἀγκαλιάσω τὰ πόδια τοῦ Γέροντα. Τοῦ τὸ λέω καὶ χαμογελᾶ καθὼς ἁπλώνει τὸ χέρι καὶ μ’ εὐλογεῖ.
— Ἔ, ξέρεις, εἶναι ἡ Χάρις. Ἐγὼ ὑποθέτω, ἔτσι λέω, ὅτι μιλάω μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ κι αὐτὴ μεταδίδεται. Αὐτὰ ποὺ μπορεῖ νὰ σοῦ πεῖ ἕνας Γέροντας, τὰ λένε καὶ τὰ βιβλία.  Ὅμως ὁ Γέροντας καθὼς σοῦ τὰ λέει, σοῦ μεταδίδει καὶ τὸ βίωμά του. Ἔτσι σὲ λίγο πᾶς κι ἐσὺ κατὰ μόνας καὶ προσεύχεσαι καθὼς ὁ Γέροντας.

Μαθητεύοντας στὸν Γέροντα Πορφύριο

http://www.porphyrios.net/?p=2359

Φυτώριο ἀθεϊας; «Κατὰ τὸν ἡγούμενον τῆς πόλεως πάντες οἱ κατοικοῦντες αὐτήν».

ΦΥΤΩΡΙΟ ΑΘΕΪΑΣ; «Κατὰ τὸν ἡγούμενον τῆς πόλεως πάντες οἱ κατοικοῦντες αὐτήν».

ΦΥΤΩΡΙΟ ΑΘΕΪΑΣ;
Τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»
ἀρ. τ. 2044, 01.05.2012

.         Πρὶν ἀπὸ 170 χρόνια ὁ ἀγωνιστὴς στρατηγὸς Μακρυγιάννης, ζώντας τὸ δράμα τῆς μετὰ τὴν μεγάλη ἐπανάσταση τοῦ 1821 Ἑλλάδας ἔγραφε: «Κάθε ἄνθρωπος πρέπει νὰ λυπᾶται καὶ νὰ κλαίγῃ, ὅτι τρελλαθήκαμεν μικροὶ καὶ μεγάλοι… Θέ, τί λέπομεν εἰς τὶς ἡμέρες μας!». Εἶχε δίκιο. Καὶ τί δὲν ἔβλεπε! Τοὺς πολιτικοὺς νὰ ἀλληλοτρώγονται, τοὺς μισσιοναρίους νὰ εἰσορμοῦν στὴν Ἑλλάδα καὶ τὸν Nεοέλληλα λόγιο, φιλόσοφο, διαφωτιστὴ κληρικὸ Θεόφιλο Καΐρη (1784-1853) νὰ ἀναπτύσσει, ἐπηρεασμένος ἀπὸ τοὺς Γάλλους δεϊστές, τὴν «Θεοσέβεια», μιὰ προσωπικὴ θρησκεία. Μιὰ μονοθεϊστικὴ διδασκαλία μὲ δικές της τελετὲς λατρείας καὶ ἀναφορὲς στὴν ἰσότητα καὶ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀτόμου. Ἔβλεπε τὸν κληρικὸ Θεόκλητο Φαρμακίδη νὰ ὑπερασπίζεται τὸν Καΐρη, ὁ ὁποῖος τελικὰ καθαιρέθηκε καὶ ἐξορίστηκε τὸ 1839, γιὰ νὰ τὸν ἐπαναφέρει ὅμως ὁ Κωλέττης τὸ 1843. Γιὰ τὸν Κωλέττη ὁ Μακρυγιάννης γράφει ὅτι μαζὶ μὲ τὴν «συντροφιά» του «ἔκαμεν μεγάλα λάθη ἐναντίον τῆς πατρίδος του καὶ τῆς θρησκείας του». Τόσο, ὥστε «τὸ ἔθνος ἀφανίστη ὅλως διόλου καὶ ἡ θρησκεία ἐκκλησία εἰς τὴν πρωτεύουσαν δὲν εἶναι καὶ μᾶς γελᾶνε ὅλος ὁ κόσμος». Ἐγώ, κηρύσσει ὁ γενναῖος στρατηγός, «ὅταν μοῦ πειράζουν πατρίδα καὶ θρησκεία μου, θὰ μιλήσω, θὰ ’νεργήσω, κι ὅ,τι θέλουν ἂς μοῦ κάμουν».

Κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανὸ δὲν ὑπάρχει ἄλλο ὄνομα ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς σώσῃ ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ.

Τί ἐδίδασκαν ὁ ἀπόστολος Πέτρος καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος; Δίδασκαν, ὅτι κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανὸ δὲν ὑπάρχει ἄλλο ὄνομα ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς σώσῃ ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Ἂν ἀνοίξω τὴν καρδιά σας, ποιό εἶναι γιὰ σᾶς τὸ γλυκύτερο ὄνομα; τῆς γυναίκας σας, τοῦ ἀντρός σας, τοῦ παιδιοῦ σας, τοῦ μνηστῆρος σας; Πέστε μου, γιὰ νὰ σᾶς πῶ πόσο ζυγίζετε. Δὲν λέω νὰ μὴν ἀγαπᾶτε τὰ πρόσωπα αὐτά. Ἀλλὰ πάνω ἀπὸ τὰ ὀνόματα τῶν οἰκείων σας, τῶν φίλων σας, τῶν εὐεργετῶν σας, ὑπάρχει ἕνα ὄνομα. Ὅλα τὰ ὀνόματα μιὰ μέρα θὰ σβήσουν· τὰ πάντα παρέρχονται. Ἕνα ὄνομα δὲν θὰ σβήσῃ ποτέ, ἀλλὰ θὰ μένῃ γραμμένο παντοῦ· τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστού. .Ὤ τὸ ὄνομα αὐτό, τί γλυκὸ εἶναι, τί φωτιὰ ἀνάβει στὴν καρδιά! Ὅποιος δὲν ἀγάπησε τὸ Χριστό, δὲν ἀξίζει νὰ ζῇ· δὲν ὑπάρχει ζωὴ χωρὶς τὸ Χριστό· ὅν, παῖδες, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΟΥ ΕΥΧΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ !!!

 http://talantoblog.blogspot.com/2012/04/blog-post_2552.html

1 Μαΐου Συναξαριστής. Ἱερεμίου Προφήτου, Βατὰ Ἱερομάρτυρα, Φιλοσόφου Μάρτυρα, Σάββα Μάρτυρα, Ἀκακίου Ἱερομάρτυρα, Ἀκέλου Μάρτυρα, Ἰσιδώρας Ὁσίας, Μιχαὴλ Θαυματουργοῦ, Ἀγαπητοῦ Ἐπισκόπου, Ἀσαφίου Ἐπισκόπου, Ἐγκαίνια Νέας Ἐκκλησίας, Συμεὼν τοῦ Πενταγλώσσου, ἀνάμνηση τοῦ φοβεροῦ σεισμοῦ ἐν ἱερᾷ μονὴ Σινά, Ταμάρας βασιλίσσης, Νικήτα Ὁσίου ἐκ Ρωσίας, Παφνουτίου Θαυματουργοῦ, Μακαρίου Ἱερομάρτυρα, Ζωσιμᾶ ἐκ Γεωργίας, Γερασίμου Ὁσίου ἐκ Ρωσίας, Παναρέτου Ἐπισκόπου, Εὐθυμίου καὶ Ἰγνατίου Ὁσιομαρτύρων, Ἀκακίου Ὁσιομάρτυρα, Νικηφόρου Ὁσίου ἐκ Χίου, μνήμη Ἁγίας Κόρης, Μαρίας Νεομάρτυρος, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Ἀνδρονίκου, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Ἀπροσδοκήτου Χαρᾶς, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Τσαρεβοκοκσάισκ.

Ὁ Προφήτης Ἱερεμίας (ἑορτὴ Ἱερεμίας)

Ὁ Προφήτης Ἱερεμίας γεννήθηκε πιθανῶς κατὰ τὸ 650 π.Χ., στὴν μικρὴ πόλη τῆς φυλῆς Βενιαμὶν Ἀναθώθ, βορειοανατολικὰ τῆς Ἱερουσαλήμ. Ὁ πατέρας του ἦταν ἱερέας καὶ ὀνομαζόταν Χελκίας. Ἀνατράφηκε στὴν ἱερατικὴ αὐτὴ οἰκογένεια μὲ αὐστηρότητα. Μελετοῦσε τοὺς πρὸ αὐτοῦ Προφῆτες Ἠσαΐα καὶ Ὠσηέ.

Νεότατος στὴν ἡλικία, περίπου 23-25 ἐτῶν, περὶ τὸ 627-625 π.Χ., καλεῖται ἀπὸ τὸν Θεὸ στὸ προφητικὸ ἀξίωμα. Ἀνταποκρίνεται στὸ θέλημα τοῦ Κυρίου καὶ ἔτσι τὸ ὄνομά του (Ἱερεμίας), ποὺ σημαίνει ὁ Θεὸς ἀνυψώνει ἢ καθιστᾷ, ἐκφράζει καὶ τὴν ἀποστολή του.

Κατάπληκτος ἀπὸ τὴν τιμὴ αὐτὴ ὁ Ἱερεμίας, ἀρνεῖται τὴν ὑψηλὴ τιμητικὴ κλήση, προβάλλοντας τὶς ἀσθενεῖς νεανικές του δυνάμεις. Ὁ Θεὸς ὅμως ἐνισχύει αὐτὸν ὑποσχόμενος, ὄχι ὑλικὲς ἀμοιβὲς καὶ τιμές, ἀλλὰ τὸ πολυτιμότερο ὅλων: τὴ βοήθειά Του. Ὁ Ἱερεμίας ὑπακούει.

Ὁ Προφήτης Ἱερεμίας καθαγιάσθηκε πρὶν ἀπὸ τὴ γέννησή του, ὅπως γράφει ὁ Ἅγιος Ἱερώνυμος. Πράγματι, στὴν ἀρχὴ τοῦ προφητικοῦ του βιβλίου ὁ Ἴδιος ὁ Θεὸς τοῦ λέγει: «Πρὸ τοῦ μὲ πλᾶσαι σε ἐν κοιλίᾳ ἐπίσταμει σε καὶ πρὸ τοῦ σὲ ἐξελθεὶν ἐκ μήτρας ἠγίακα σε, προφήτην εἰς ἔθνη τέθεικα σε».

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Tρίτης 01-05-12.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Πράξεις Των Αποστόλων η΄ 5 - 17

η΄ 5 - 17

Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον Κεφ. ΚΖ΄ 3 - 32

ΚΖ΄ 3 - 20
                                                           
ΚΖ΄ 21 - 32
                                                          
Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.