Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Τετάρτης 09-05-12.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.


Απόστολος: Πράξεις Των Αποστόλων κεφ. ιδ΄ 6 - 18

ιδ΄ 6 - 18

Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην Κεφ. Ζ΄ 14 - 30

Ζ΄ 14 - 30
                                                                
Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Δίψα γιά τό Θεό_4ο. (Ἁγ. Σιλουανοῦ)_mp3

Π. Σάββας 2012-03-10_ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ_4ο ΜΕΡΟΣ_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 10-03-2012 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία

Προτεινόμενα:

• Ἡ συνεχής πνευματική προσπάθεια ὡς θεραπευτικό μέσο καί ἡ δίψα γιά τό Θεό_1ο. (Ἁγ. Σιλουανοῦ)_mp3
• Τά βιβλία μας
• ‘H προσευχή ὡς θεραπευτικό μέσο_6ο Μέρος_mp3
• Ἡ πνευματική μελέτη ὡς θεραπευτικό μέσο τῆς ψυχῆς_(mp3)
• Σκέψεις πού ἐνισχύουν τήν ἐμπιστοσύνη μας στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, Ἁγ. Νικοδήμου_Ἀόρατος Πόλεμος_mp3

Ἀγρυπνία καί μετάνοια στή ζωή τοῦ μοναχοῦ

Αρχιμ. Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Μερικοί νομίζουν ότι πρέπει να έχουν πολλή μελέτη στην αγρυπνία τους, άλλοι πολλή προσευχή, άλλοι ότι πρέπει να τους χαρίση ο Θεός οράματα, ακροάματα, θεοπτίες, για να αποδείξη ότι υπάρχει ή ότι τους αγαπά. Όλα αυτά αναμφιβόλως είναι υπερβολές, τις οποίες εκμεταλλεύεται ο αντίδικος για να μας καταπιή.

 Πώς λοιπόν ιστάμεθα ενώπιον του Θεού; Κατ’ αρχάς, ιστάμεθα σαν απλά παιδιά του. Η αγρυπνία μας είναι η ώρα της αγάπης μας με τον Θεόν. Όπως οι άνθρωποι έχουν τις ώρες που θέλουν να αγαπούν και να αγαπιούνται, έτσι και εμείς έχομε τις ώρες που ζούμε μαζί με τον Χριστόν μας, τις ώρες που τον περιμένομε και μας περιμένει, που προσπαθούμε να δείξωμε την αγάπη μας κατά τον τρόπο που καταλαβαίνει εκείνος. Εμένα, αν μου φέρης ένα γλυκό, μου κερδίζεις την καρδιά. Του άλλου την κερδίζεις με το να του πας ένα βιβλίο· αν του πας γλυκό, θα αποτύχης. Το ίδιο και ο Θεός· θέλει να του πας τα δικά του δώρα, τα δικά του δωρήματα, αυτά που τα καταλαβαίνει. Επί πλέον, εφ’ όσον η ψυχή μας είναι αδύνατη και τρικυμίζεται, και εφ’ όσον υπάρχει «αντίδικος ωρυόμενος», η ψυχή μας θέλει ενίσχυσι, θέλει τον τρόπο της για να μπορή να ξεπερνά τον εαυτό της και να νικά και να χαίρεται τον Θεόν. Γι’ αυτό θα αναφερθούμε σε μερικά πολύ απλά θέματα.

«Σημεία ἀπό τόν Οὐρανό» Μεταξύ ἐπιστήμης, φαντασίας καί δεισιδαιμονίας.Μέρος 2ο

 

 «Σημεία ἀπό τόν Οὐρανό» Μεταξύ ἐπιστήμης, φαντασίας καί δεισιδαιμονίας

Δείτε εδώ:Μέρος 1ο
1. Το πνεύμα της επιστημονικής φαντασίας

Ιστορικοί της επιστημονικής φαντασίας ιχνηλατούν συνήθως την προέλευση αυτής της μορφής λογοτεχνίας πίσω στις αρχές του 19ου αιώνα. Μερικοί προτιμούν να βλέπουν την αρχή της στις σύντομες ιστορίες του Edgar Allen Poe, οι οποίες συνδύαζαν ένα πειστικό ρεαλισμό στο ύφος με ένα θέμα-υλικό πάντα χρωματισμένο με το «μυστήριο» και το απόκρυφο. Άλλοι βλέπουν την πρώτη συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας στην σύγχρονη του Poe, Mary Wollstonecraft Shelley (σύζυγο του διάσημου ποιητή)· ο «Frankenstein, ή νεώτερος Προμηθέας» της, συνδυάζει φανταστική επιστήμη και αποκρυφισμό με έναν τρόπο χαρακτηριστικό πολλών ιστοριών επιστημονικής φαντασίας από τότε.

Η τυπική ιστορία επιστημονικής φαντασίας, πάντως, επρόκειτο να έρθει στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα, από τον Ιούλιο Verne και τον H. G. Wells μέχρι τις μέρες μας. Από μια κατά ένα μεγάλο μέρος δεύτερης κατηγορίας μορφή λογοτεχνίας στα φτηνά λαϊκά αμερικανικά περιοδικά της δεκαετίας του 1930 και 1940, η επιστημονική φαντασία ενηλικιώθηκε κι έγινε ένα αξιοσέβαστο διεθνές λογοτεχνικό είδος στις πρόσφατες δεκαετίες.

Μελέτημα 14ο.Σοφά ἀποφθέγματα τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

«Μελέτημα 14ο»

Ἀπό τίς ἁγιοπνευματικές ἐμπειρίες τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου.

Ἀπό τό βιβλίο «475 ΣΟΦΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ»

Ἁγιορείτου μοναχοῦ

126. Τό νά ἡσυχάζει κανείς πίσω ἀπό τή θύρα τοῦ κελλιοῦ του, εἶναι Θεῖο χάρισμα!...

127. Καί χωρίς νά φθάσει κανείς στήν τελειότητα, ἔχει ἐλπίδα σωτηρίας καί ἀξιώνεται Θείας Χάριτος, ἐάν ἀποφεύγει τά ἄτοπα ἔργα τῆς ἁμαρτίας καί πιάσει τά καλά ἔργα τῆς ἀρετῆς. Ὅποιος ὅμως ἐπλησίασε τό τέλειο, συνέλαβε στήν ψυχή του τό μυστήριο τῆς αἰωνίου μακαριότητος!...

128. Ἐάν δέν ἀποθάνει ὁ ἐξω ἄνθρωπος ἀπ᾿ ὅλα τά πράγματα τοῦ κόσμου καί ἀπό τήν ἁμαρτία καί ἀπό τίς κακές ἐνθυμήσεις καί τούς πονηρούς λογισμούς, δέν θά κινηθεῖ στόν ἄνθρωπο ἡ γλυκύτητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!...

Δημήτριος Τσελεγγίδης: "...Γιατί τό ἀντίκρισμα τῆς πίστεως εἶναι ἡ ζωή"

Η υποδομή της Χριστιανικής μας ταυτότητας, υπόθεση ζωής

Η τέταρτη ερώτηση από  ομιλία που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού στις 16 Δεκεμβρίου 2011 με τον κ. Δημητρίου Τσελεγγίδη, Καθηγητή Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ

Δημήτριος Τσελεγγίδης

    Άλλο ερώτημα. Εδώ ο πατήρ. Νομίζω ότι ακολουθείτε το πράγμα πιστά ιεραρχικώς· πρώτα θα μιλήσουν οι εν τη Εκκλησία ηγέτες και μετά θα ακολουθήσει και το ποίμνιον.
Ορίστε, πάτερ.

 -  Κύριε καθηγητά, ήθελα να ρωτήσω το εξής: Επειδή ακόμα κι η αναφορά στην υπακοή, την οποία κάματε, και η απάντηση που δώσατε στον π. Τρύφωνα και η περίοδος, στην οποία ζούμε, θυμίζει ακριβώς τα χρόνια, οι διαδικασίες, οι θεολογικές σκέψεις, οι οποίες κυριαρχούν ή συγκρούονται στον Ορθόδοξο χώρο, θυμίζουν γεγονότα, τα οποία έγιναν περίπου πριν εκατό χρόνια.
Πιστεύετε, φοβάστε, έχετε στην σκέψη κατά νου, ότι πιθανόν τα πράγματα εκεί που οδηγούνται, είτε από ανθρώπους οι οποίοι νιώθουν να έχουν την αυθεντία της Ορθοδοξίας είτε από ανθρώπους οι οποίοι νιώθουν να είναι οι ζηλωτές της πίστης και να είναι αυτοί, οι οποίοι έχουν ακέραια την πίστη,
σε μία εξέλιξη των πραγμάτων και ίσως υποβοηθούμενα και από τις όποιες κοινωνικοπολιτικές παρεκτροπές θα έχουμε στο ιστορικό πλαίσιο του Γένους μας, παράλληλα με την επαναπροσδιόριση της διεκδίκησης των Σλάβων επί της Ορθοδοξίας, εάν μπορούμε να οδηγηθούμε σε ένα νέο σχίσμα των Ελληνορθοδόξων.

Πνευματική ἀφροσύνη

«Μακάριοι οἱ Πεινῶντες και διψῶντες την δικαιοσύνην,

ὅτι αὐτοί χορτασθήσονται» (Ματθ. Ε΄. 6)

Ἀπό τό βιβλίο «Πνευματικές Νουθεσίες»

Ὁσίου Μακαρίου τῆς Ὄπτινα

(ἀποσπάσματα ἐπιστολῶν)

1. Πνευματική ἀφροσύνη

Γιά νά διαφωτισθεῖς πάνω στό ζήτημα πού σέ βασανίζει, μελέτησε τά Ὑπομνήματα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου στά ἱερά Εὐεγγέλια*.

Ἀπό μένα τώρα ἄκουσε συνοπτικά τά ἑξῆς:

Ἡ πίστη εἶναι ἀληθινά δῶρο. Ἕνα δῶρο, πού ἀποκτήσαμε μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Κυρίου. Ἕνα δῶρο ὅμως, πού Ἐκεῖνος δέν μᾶς ἀναγκάζει ν᾿ ἀποδεχθοῦμε. Τό γεγονός λοιπόν αὐτό δέν καταργεῖ τήν ἐλευθερία μας – ἀλλά οὔτε καί τήν εὐθύνη μας. Ὁ Θεός δέν μᾶς ζητάει μόνο πίστη. Ζητάει καί ἔργα. Ὁπωσδήποτε, προηγεῖται πάντα ἡ χάρη Του, ἡ ὁποία, μέ τή φωνή τῆς συνειδήσεώς μας, μᾶς καλεῖ στό δίκαιο καί στήν ἀρετή. Γι᾿ αὐτό ἀκριβῶς, ἐπειδή στή χάρη Του ὀφείλουμε τά πάντα, δέν ἔχουμε κανένα λόγο νά ὑπερηφανευθοῦμε, εἴτε γιά τήν πίστη μας εἴτε γιά τά ἔργα μας. Τί ἔλεγε ὁ ἀπόστολος Παῦλος; «Χάριτι Θεοῦ εἰμι ὅ εἰμί» (Α΄ Κορ. 15. 10).

Ὁ Θεός, χρησιμοποιώντας τή συνείδησή μας, μᾶς καλεῖ στό ἀγαθό. Ὅταν ὅμως ἐμεῖς θεληματικά ἀρνούμαστε νά τό κάνουμε, Ἐκεῖνος σέβεται τήν ἐλευθερία μας καί ἐπιτρέπει νά γίνει τό θέλημά μας.

Εἶναι ἀληθινή ἱστορία...

...που διαδραματίστηκε λίγες ώρες μετά από σεισμό στην Ιαπωνία, πριν λίγους μήνες. Θα μπορούσε να είναι και αυτή ένα παραμύθι, όμως... δεν είναι. Είναι η πραγματικότητα που μας θυμίζει πως τα παραμύθια δεν είναι πάντα μύθος.

 Έχοντας πλέον ο σεισμός υποχωρήσει, διασώστες φτάνουν στα ερείπια του σπιτιού μιας νεαρής γυναίκας κι αντικρίζουν το πτώμα της μέσα στα χαλάσματα. Η στάση του σώματός της όμως ήταν σχετικά περίεργη, θυμίζοντας κατά πολύ

την στάση που παίρνει πιστός έχοντας λυγίσει στα γόνατά του για να λατρέψει και να προσευχηθεί τον Θεό του. Τα συντρίμμια του σπιτιού, είχαν καταπλακώσει την πλάτη και το κεφάλι της.
Αντιμετωπίζοντας όλες αυτές τις δυσκολίες, ο αρχηγός της ομάδας διάσωσης, αποφασίζει να βάλει το χέρι του μέσα από ένα στενό άνοιγμα στον τοίχο για να φτάσει το σώμα της άτυχης γυναίκας. Είχε ακόμη μέσα του την ελπίδα ότι αυτή η γυναίκα θα μπορούσε να είναι ζωντανή.

Ἡ Θεία Χάρη ἀκτινοβολεῖται

Β΄ ΜΕΡΟΣ

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

1)Ἡ ζωή στήν Ἐκκλησία.

Ι) Ζώντας ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ κοινωνοῦμε μέ τόν Χριστό μας ἀλλά καί μεταξύ μας. Μετέχουμε στή Θεία Χάρη καί στά χαρίσματα ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου.

Ἡ Θεία Χάρη ἀκτινοβολεῖται. Μέσα στό ἑνιαῖο καί ἑνοποιό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ Θεία ἐνέργεια περνάει ἀπό τό ἕνα μέλος στό ἄλλο. Ἄν ὑπάρχει δεκτικότητα, δηλαδή ἀγάπη γιά τόν Κύριο καί τόν συνάνθρωπο, τότε τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας μεταγγίζουμε ὁ ἕνας στόν ἄλλο τήν ἄκτιστη ζωή, πού εἶναι ὁ Χριστός καί τά Θεῖα Του χαρίσματα. Ὅπως τά κύτταρα τοῦ σώματος ἐπηρρεάζουν τό ἕνα τό ἄλλο, κατ' ἀναλογίαν καί τά ζωντανά ἔμψυχα κύτταρα τοῦ Θεανδρικοῦ σώματος ἀλληλοπεριχωροῦνται, ἀλληλοχαριτώνονται καί ἀλληλοαγιάζονται.

«Τό ἐκχείλισμα καί τό περίσσευμα τῆς Χάριτος», διηγεῖται ὁ Γεροντας, ἀναφερόμενος στό περιστατικό τῆς συνάντησης του μέ τόν ἁγιασμένο Ρῶσο Γέροντα Δημᾶ¹³², «ἦλθε σ' ἐμένανε τόν ταπεινό, ὅταν εἶδα αὐτόν, τόν Γερο-Δημᾶ, στό Κυριακό νά κάνει τίς μετάνοιές του καί ν' ἀναλύεται σέ λυγμούς στήν προσευχή του»¹³³.

Στή Βασιλίδα τῶν πόλεων--α' μέρος

Βίος καί πολιτεία

τοῦ ὁσίου Μαξίμου τοῦ Καυσοκαλύβη

(4ο Μέρος)

Ἀπό τό βιβλίο «Ὅσιος Μάξιμος ὁ Καυσοκαλύβης»

Στή Βασιλίδα τῶν πόλεων

Μέ τόν καιρό ξύπνησε στήν ψυχή του μιά ἐπιθυμία, νά ἐπισκεφθεῖ τήν Κωνσταντινούπολη καί νά προσκυνήσει τά ὅσια καί ἱερά πού ὑπῆρχαν ἐκεῖ.

Πῆγε λοιπόν στήν πρωτεύουσα τοῦ Βυζαντίου καί θαύμασε τούς μεγαλοπρεπεῖς ναούς καί τά ἀμέτρητα προσκυνήματα, πού κοσμοῦσαν καί ἁγίαζαν τή μεγαλύτερη πολιτεία τῆς χριστιανοσύνης. Μέ ἰδιαίτερη συγκίνηση γονάτισε καί προσκύνησε θαυματουργές εἰκόνες καί ἅγια λείψανα, πού μέ τούς αἰῶνες εἶχαν συγκεντρωθεῖ στήν αὐτοκρατορική πόλη.

Περισσότερο ὅμως τόν ἐντυπωσίασε ὁ ναός τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Ὁδηγήτριας, στίς Βλαχέρνες, γιά τά μεγάλα θαύματα πού εἶχαν γίνει κι ἐξακολουθοῦσαν νά γίνονται ἐκεῖ. Ἔμεινε ἔκθαμβος μέ τό πλῆθος τῶν ἀφιερωμάτων. Ἄρχισε νά στοχάζεται τή δόξα πού ἔχει ἡ Παναγία στούς οὐρανούς, ἀφοῦ κι ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους εἶναι τόσο μεγάλη. Βυθισμένος στή σκέψη αὐτή καί ἀπολαμβάνοντας μέ τήν καρδιά τό οὐράνιο μεγαλεῖο «τῆς τιμιωτέρας τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέρας ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ», παρέμεινε καί ἀγρύπνησε μέσα στό ναό.

Τί εἶναι ὁ Πνευματισμός (ἤ μεντιουμισμός)

Η ΚΑΤΑΦΥΓΗ ΣΤΑ ΜΕΝΤΙΟΥΜ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΜΟΣ

(Συνοπτική παρουσίαση)

Πνευματισμός (ή μεντιουμισμός):  πνευματικό κίνημα «αποκαλύψεων» που συνίσταται στην επικοινωνία των  ανθρώπων με «πνεύματα», τα οποία υποτίθεται ότι είναι ψυχές προ-αποθανόντων ανθρώπων,  επιτυγχάνεται  δε η επικοινωνία αυτή μέσῳ ειδικευμένων προς τούτο «διαμέσων» ή «μεσαζόντων» (τα γνωστά “medium”). Προσεκτικότερη μελέτη της διδασκαλίας του Πνευματισμού αποδεικνύει, ότι πέραν μιας απλής φιλοσοφικής και ηθικής διδασκαλίας, η οποία βασίζεται στην «παραφυσική» ή «ψυχική» δραστηριότητα και τις αποκαλύψεις και διδασκαλίες «πνευμάτων», ο Πνευματισμός είναι ουσιαστικώς πίστη, «αποκάλυψη» και θρησκεία, αναγόμενη έως τα αρχαία ειδωλολατρικά μαντεία, πίστη συγγενής της μαγείας και της νεκυομαντείας (νεκρομαντείας).

Ο νεότερος Πνευματισμός αναπτύχθηκε από το β΄ ήμισυ του 19^ου αι. και εξής, πρώτα μέν στίς  Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, απ’ όπου σύντομα διαδόθηκε παντού (Σκωτία και Αγγλία, Γερμανία, Ρωσία, Γαλλία, Ιταλία κ.α.). Το έναυσμα για τη διάδοσή του δόθηκε από τις εμπειρίες της δραστηριότητος «πνευμάτων» που «έπαιζαν» με τις τρεις νεαρές θυγατέρες  της αμερικανικής οικογενείας Φόξ στην οικία τους, στο Hydesville του Wayne N.Y. (1847 και εξής).

Ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος τοῦ Ζαντόνσκ γιά τήν ἐξομολόγηση...

Ο Αντώνιος γεννήθηκε το 1726 μ.Χ. και καταγόταν από οικογένεια χωρικών της Ρωσικής πόλης Ζαντόσκ και έφερε το επίθετο Αλεξέγιεβιτς. Σέ ηλικία εφτά χρονών εξαφανίστηκε από το σπίτι του κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας. "Οταν τον βρήκαν δυο εβδομάδες αργότερα κοντά σ' ένα ποταμάκι στους αγρούς της περιοχής, συ­μπεριφερόταν πολύ παράξενα. Σ' όλες τις ερωτήσεις, τους απαντούσε ασυνάρτητα ή δεν μιλούσε καθόλου. Το μόνο γνωστό για το διάστημα των δυο αυτών εβδομάδων είναι ότι έτρωγε άγρια φασόλια. Από εκεί και πέρα συνέχισε να ζει ως ένας γιουροντύβι, μέχρι τα 125 του χρόνια πού κοιμήθηκε ειρηνικά. Ντυνόταν πολύ ιδιόρρυθμα, φορώντας πάντοτε άσπρα, ενώ μια κόκκινη μαντίλα τον έσφιγγε στη μέση και κρατούσε πάντοτε ένα μπαστούνι, καίτοι δεν είχε κανένα πρόβλημα στο περπάτημα.

Οι προσκυνητές που έρχονταν στο λείψανο του αγίου Τύχωνα στο Ζαντόσκ, τον αντιμετώπιζαν με πολλή αγάπη και συχνά ζητούσαν τις συμβουλές του και τις ευλογίες του. Κάποτε δυο γυναίκες πού πήγαν κοντά του, του είπαν ότι ή μια ήρθε να προσκυνήσει τον άγιο Τύχωνα και να προσευχηθεί για μια μεγάλη της αμαρτία και η άλλη ότι δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο που βάραινε τη συνείδησή της, εκτός από μικροπράγματα, αλλά παρ' όλα αυτά ήρθε να προσκυ­νήσει.

Αὐτό δέν πουλιέται...

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΠΟΥΛΙΕΤΑΙ...

Μια παλιά ιστορία λέγει:

     Κάποτε ο διάβολος το έριξε στο εμπόριο. Άνοιξε ένα μεγάλο κατάστημα, ένα σούπερ - μάρκετ, όπως θα λέγαμε σήμερα. Και κάθε μέρα διαφήμιζε και πουλούσε τα προϊόντα του.

     Ανάμεσα στα εμπορεύματά του, υπήρχε και ένα εργαλείο με πολύ παράξενο και προκλητικό σχήμα. Επάνω στο εργαλείο αυτό ο διάβολος είχε βάλει μία πινακίδα που έλεγε:

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΠΟΥΛΙΕΤΑΙ. Πολλοί από τους πελάτες του ενδιαφέρθηκαν να το αγοράσουν, το παράξενο αυτό εργαλείο. Αλλά ο διάβολος έμεινε άκαμπτος και ανυποχώρητος.

     Μην κάνετε κουβέντα! έλεγε. Ότι άλλο θέλετε, μπορώ να το πουλήσω. Αυτό όχι! Αυτό είναι το πιο χρήσιμο, από όσα έχω. Και είναι πραγματικά παράξενο. Με αυτό κατορθώνω, εκείνα που δεν  θα μπορούσα να κατορθώσω με κανένα άλλο τρόπο. Μην κάνετε λοιπόν συζήτηση. Γιατί πουλώντας το εργαλείο αυτό, εγώ το έκλεισα το μαγαζί μου!...
    Ποιο ήταν αυτό το εργαλείο;

Ἀπό ποῦ προέρχεται ἡ φράση πού ἀκοῦμε στό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας: «Εἴη τό ὄνομα Κυρίου εὐλογημένο, ἀπό τοῦ νῦν καί ἔως τοῦ αἰῶνος»;

 

 Αγιος Ιώβ (6 Μαίου)

O Ιώβ ήταν άνθρωπος πολύ πλούσιος, ευσεβής, ενάρετος και δεν αδικούσε κανέναν. Aπέφευγε το κακό. Είχε επτά γιους και τρεις κόρες. Όμως απανωτές συμφορές του προέκυψαν. Ληστές έκλεψαν τρεις φορές τα κοπάδια του, έσφαξαν τους δούλους του, φωτιά έκαψε τα υπόλοιπα πρόβατά του και τέλος το σπίτι του κατέρρευσε σκοτώνοντας τα παιδιά του … και τα δέκα! Μετά από όλες αυτές τις συμφορές αρρώστησε κιόλας, κόλλησε κάτι σαν λέπρα. Παρόλα αυτά ποτέ δεν έπαψε να δοξάζει τον Θεό ούτε πριν, ούτε μετά.

Μια μέρα που καθόταν πάνω στην κοπριά και έξυνε τις πληγές του με ένα κεραμίδι, (φανταστείτε την εικόνα: ο πρώην ευκατάστατος Ιώβ, με μια ζωή καθόλα συνετή, ήρεμη, οικογενειακή, τώρα κάθεται πάνω στην κοπριά έχοντας χάσει τα πάντα, βασανιζόμενος από απίστευτη φαγούρα που του δημιουργούν οι πληγές της αρρώστιας και χρησιμοποιεί ένα κεραμίδι για να απαλύνει κάπως τον πόνο του) Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση, η άλλη τραγική φιγούρα της οικογένειας, η μάνα που δεν μπορούσε να αντέξει το χαμό των παιδιών της, αλλά τουλάχιστον είχε την υγεία της, γυρίζει και του λέει: Ζωή είναι αυτή που περνάς; Τι περιμένεις; Βλαστήμα τον Θεό και αυτοκτόνησε…Και ο Ιώβ της λέει:

Δάκρυα (Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος)

«Αν δεν φτάξεις στα δάκρυα, μην νομίσεις πως έφταξες κάπου στη διαγωγή σου και στην πολιτεία σου, γιατί ως τα τότε, τον κόσμο υπηρετούνε οι κρυφοί διαλογισμοί σου, δηλαδή με τον έξω άνθρωπο κάνεις το έργο του Θεού, ενώ ο μέσα άνθρωπος είναι ακόμα άκαρπος· επειδή ο καρπός του έρχεται από τα δάκρυα. 
Γιατί σαν φτάξεις στη χώρα τους, τότε να ξέρεις πως βγήκε η διάνοιά σου από τη φυλακή τούτου του κόσμου κι’ έβαλε το πόδι της στη στράτα του καινούριου κόσμου, κι’ άρχισε να μυρίζει εκείνον τον καινούριον αέρα τον θαυμαστόν. Και τότε αρχίζουνε να τρέχουνε τα δάκρυα, επειδή κοντεύει να γεννηθεί το πνευματικό νήπιο. Γιατί η χάρη, που είναι η μητέρα όλων, βιάζεται να γεννήσει στην ψυχή κάποιον θεϊκό τύπο μυστικά στο φως της μέλλουσας ζωής.

Αγίου Ισαάκ του Σύρου

 http://proskynitis.blogspot.com/2012/05/blog-post_04.html