Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Δευτέρας 22-07-2013.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Ρωμαίους κεφ. ιβ΄ 4 - 6 & 15 - 21    

ιβ΄ 4 - 6 & 15 - 21
 

 

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Η΄ 1 - 3    

Η΄ 1 - 3 
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Μέ τήν κοινή Λατρεία, τή λατρευτική σύναξη στό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας φανερώνεται τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

 ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗ ΖΗΣΟΥΜΕ

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ:ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

 Καρποί τῆς Θείας Λειτουργίας

Μέ τήν κοινή Λατρεία, τή λατρευτική σύναξη στό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας φανερώνεται τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ παρουσία τοῦ ἱερέα ὡς λειτουργοῦ τοῦ Ὑψίστου, μεταβάλλει τήν ἁπλή σύναξη σέ λατρευτική σύναξη. Χωρίς τόν ἱερέα ἡ συγκέντρωση τῶν πιστῶν, εἷναι μιά ἁπλή θρησκευτική συγκέ­ντρω­ση. Μέ τόν ἱερέα ἡ σύναξη γίνεται ἕνα κομμάτι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Διότι ὁ ἱερέας εἶναι «εἰς τύπον Χριστοῦ».

Μέ τήν Θεία Λειτουργία πού τελεῖ, φέρνει τόν Κύριο ἀνάμεσα στούς πιστούς σωματικά. Αὐτή ἡ Θεία παρουσία ἀλλοιώνει, μεταμορφώνει καί ἀνυψώνει τήν σύναξη τῶν πιστῶν σέ Ἐκκλησία, σέ Σῶμα Χριστοῦ.

Οἱ πιστοί δέν εἶναι πιά ἕνα ἄθροισμα φυσικῶν ἀτόμων, ἀλλά «κάτι ἄλλο», μιά νέα κοινότης, ἕνα Σῶμα, μέ ἀπροσμέτρητες δυνατότητες, τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Κύριος μᾶς ὑποσχέθηκε ὅτι: «Ἐάν δύο ἀπό σᾶς συμφωνήσουν στή γῆ γιά κάθε πρᾶγμα, πού θά ζητήσουν ἀπό κοινοῦ στήν προσευχή τους, θά γίνει αὐτό σ' αὐτούς ἀπό τόν Πατέρα μου, πού εἶναι στούς οὐρανούς»⁵.

Ποιά εἶναι ἡ κατάστασις καταλλαγῆς μέ τόν Θεό. Περί τῆς ἐννοίας τοῦ δόγματος

Πατερική Θεολογία

Πρωτοπρ. Ιωάννου Σ. Ρωμανίδου (+)

Καθηγητού Πανεπιστημίου 

Επιμέλεια – Σχόλια: Μοναχού Δαμασκηνού Αγιορείτου

Μέρος Πρώτον: Στοιχεία Ορθοδόξου ανθρωπολογίας και Θεολογίας

6. Ποια είναι η κατάστασις καταλλαγής με τον Θεό

Η κατάστασις καταλλαγής με τον Θεό, που κάνει κάποιον φίλο του Θεού, ποια είναι από Ορθοδόξου απόψεως; Κοιτάξτε τις ακολουθίες της Εκκλησίας. Η Βάπτισις ταυτίζεται με την κάθαρσι. Του Βαπτίσματος προηγούνται οι εξορκισμοί, που είναι η απαλλαγή του ανθρώπου από την επήρεια και τα δικαιώματα των πονηρών πνευμάτων επάνω του. Κατά το Βάπτισμα με την τριπλή κατάδυσι και ανάδυσι στο νερό δίδεται άφεσις αμαρτιών και καταστρέφονται οι ενέργειες του διαβόλου μέσα στον άνθρωπο. Μετά ακολουθεί το Χρίσμα, που είναι η κατάστασις φωτισμού του ανθρώπου από την Χάρι του Θεού, δηλαδή την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.

Στους αρχαίους Χριστιανούς οι νεοφώτιστοι¹², αφού βαπτιζόντουσαν το Μεγάλο Σάββατο και έπαιρναν την Χάρι του αγίου Βαπτίσματος και με το άγιο Χρίσμα, που ακολουθούσε, συμπλήρωναν τον αρχικό φωτισμό, εβάδιζαν προς πλήρη φώτισι, η οποία ανεμένετο να λάβη χώραν κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, μετά δηλαδή από πενήντα ημέρες από την Βάπτισί τους.

Αλλά τι είναι η πλήρης φώτισι του ανθρώπου;

Ξεκόλλα, μὴ εἶσαι κολλημένος! Νεανικά ζητήματα. Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

Ξεκόλλα, μὴ εἶσαι κολλημένος!

Τὸ πρῶτο, ποὺ θὰ ἀκούσεις, ὅταν εἶσαι σταθερὸς καὶ ἀταλάντευτος στὶς ἀρχές σου, εἶναι πώς… εἶσαι κολλημένος! Κι ἂν ἀπʼ τὸν διάλογο, ποὺ θὰ γίνει, ἀντιληφθοῦν πὼς δὲν μποροῦν νὰ σὲ πείσουν νὰ ἀκολουθήσεις τὶς δικές τους ἀτραπούς, δὲν ὑπάρχει περίπτωση νὰ μὴ ἀκούσεις τὸ «ξεκόλλα»! Ἀξίζει νὰ τὸ δοῦμε…

* * *

Κατ᾽ ἀρχὴν εἶναι μεγάλο προτέρημα καὶ εὐλογία ἀπʼ τὸν Θεό, τὸ νὰ ἔχει κανεὶς ἀρχές, ἀξίες, ἰδανικά, ὁράματα, σκοπούς, καὶ στόχους, ἰδιαίτερα στὴν τόσο ἰσοπεδωτικὴ ἐποχή μας. Ἂν κάτι γιὰ τὸ ὁποῖο πάσχουν σήμερα πολλοὶ νέοι, εἶναι αὐτὰ ἀκριβῶς!
Ὁ νέος δέ, ποὺ διακατέχεται ἀπὸ αὐτά, ἀσφαλῶς γνωρίζει τί θέλει, ποῦ βρίσκεται καὶ ποῦ θέλει νὰ φθάσει. Καὶ κάτι ἀκόμη γνωρίζει. Πώς γιὰ νὰ εἶναι συνεπὴς μὲ τὶς ἀρχές του καὶ προκειμένου νὰ ἐπιτύχει τὰ ὁράματα καὶ τοὺς σκοπούς του, πρέπει ἀσφαλῶς νὰ ἔχει ὅρια καὶ φραγμούς.

Ἡ ραγδαία στροφή στήν Ὀρθοδοξία ἐκατομμυρίων Tούρκων! Tό Bυζάντιο ἐπανέρχεται AΛΛA ΣTHN… TOYPKIA

H Tουρκία διεκδικεί τη βυζαντινή κληρονομιά ως εναλλακτική λύση σε περίπτωση πτώσης του κεμαλισμού και ως μανδύα για την ευρωπαϊκή της προοπτική
Toυ Γιώργου Aλεξάνδρου
Δεν έχουμε το δικαίωμα να πούμε ότι το Bυζάντιο δεν είναι δικό μας»! Aυτά δεν είναι λόγια ενός Έλληνα ούτε ενός Oρθοδόξου. Eίναι η εισηγητική εκφώνηση του υπουργού Tουρισμού και Πολιτισμού της Tουρκίας, Aττίλα Kοτς στο A’ Διεθνές Eρευνητικό Συμπόσιο για το Bυζάντιο, του 2007.
Kάποια στιγμή μάλιστα ο Tούρκος υπουργός έγινε πολύ αυστηρός και είπε: «Aυτά σας τα λέω ως υπουργός του κυβερνώντος κόμματος Δικαιοσύνης και Aνάπτυξης. Δεν έχετε το δικαίωμα να λέτε ως Tούρκοι ότι το Bυζάντιο δεν είναι δικό σας. Δεν μπορείτε να το λέτε αυτό γιατί μετά δεν θα έχετε κανένα δικαίωμα σε αυτή τη γη. Aυτή η γη είναι των Tούρκων και σήμερα είναι των κατοίκων της Tουρκικής Δημοκρατίας· όμως, αυτά που λέω εδώ μπορεί να κατακριθούν, αλλά σε αυτή τη γη ζήσανε και Bυζαντινοί. Tο Mουσείο της Aγίας Σοφίας που το μετέτρεψε σε τζαμί ο Σουλτάνος Φατίχ Mεχμέτ, είναι βυζαντινή κληρονομιά. Δεν το γκρεμίσαμε, το χρησιμοποιήσαμε. Δεν έχετε το δικαίωμα να λέτε ότι το Bυζάντιο δεν είναι δικό μας. Πρέπει όμως να είμαστε προσεκτικοί στα θέματα αυτά για λόγους εθνικής ενότητας».

Ἕνα θαῦμα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

Ἕνα θαῦμα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

 

 Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

 

Στήν ἀνατολή εἶναι μία μεγάλη χώρα, πού λέγεται Ἰνδία μέ ἑκατομμύρια λαό, γεμάτη ἀπό ἀγαθά καί φροῦτα, περισσότερο ἀπο ἄλλες χῶρες πού περιβάλλονται ἀπό θάλασσα καί εἶναι πλησίον μέ τήν Κίνα. Αὐτή ἡ χώρα στήν ἀποστολική ἐποχή δέχθηκε τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου ἀπό τόν Ἀπόστολο Θωμᾶ, ἀλλά τελικά παρέμεινε στήν εἰδωλολατρεία, διότι πολλοί σκληροί ἄνθρωποι δέν δέχθηκαν τήν σωτηριώδη διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ μας.
Στήν χώρα αὐτή τώρα ἱεραπόστολοι τῆς Ἐκλησίας μας κηρύττουν τόν Χριστόν μας μέ πολύ ζῆλο. Ἕνας ζηλωτής ἱεραπόστολος κατώρθωσε νά ὁδηγήση στήν ὀρθόδοξη πίστι μερικές οἰκογένειες ἰνδῶν, οἱ ὁποῖοι πρίν προσκυνοῦσαν τόν Βράχμα Κρίσνα. Στόν τόπο ἐκεῖνον τῶν νέων χριστιανῶν, ὁ ἱεραπόστολος ὕψωσε ἕνα ξυλόγλυπτο σταυρό μέ τόν Κύριο σταυρωθέντα σέ φυσικές διαστάσεις καί τόν ἐστόλισε πολύ ὡραία.
Αὐτοί πού εἶχαν πιστεύσει στόν Χριστό, προσκυνοῦσαν τόν Σταυρό του καί τόν σταυρωθέντα Κύριό μας. Οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, οἱ περισσότεροι, περνοῦσαν ἀπό ἐκεῖ νά χλευάσουν καί κτυπήσουν τούς χριστιανούς, διότι ἐπίστευσαν στόν Χριστό.

Ὁ Μητροπολίτης Καστορίας Σεραφείμ γιά τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς

 Ο Μητροπολίτης  Καστορίας Σεραφείμ για την αργία της Κυριακής

«Υιέ, μη παραρρυής, τήρησον δε εμήν βουλήν και έννοιαν, ίνα ζήση η ψυχή σου, και χάρις η περί σω τραχήλω» (Παροιμ. 3,21-22). Σε ελεύθερη απόδοση: «Παιδί μου, μην πέσης, μην παρεκτρέπεις, αλλά τήρησε τον νόμο που εκφράζει την θέληση και τη σκέψη μου, ώστε και να ζήσεις πολλά χρόνια στη γη και η ψυχή σου να γλυτώση από τον αιώνιο θάνατο και να είναι η χάρις και η ευλογία του Θεού πάνω σου»
Ο λόγος του Θεού στον στίχο αυτό του Βιβλίου των Παροιμιών είναι χαρακτηριστικός. Ομιλεί για τα πρακτέα και για τα θεωρητικά. Είναι μία παραίνεση για το τι οφείλουμε να κάνουμε καθημερινά και πως πρέπει να βιώνουμε εδώ στη γη την παρουσία του Θεού, αν πραγματικά θέλουμε να έχουμε την ευλογία του Θεού στη ζωή μας.

Ἔλλειψις Ἱερέων. Πρωτοπρ. Διονυσίου Τάτση

Ἔλλειψις  Ἱερέων

Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΟΙ ΜΙΚΡΕΣ παραμεθόριες ἐνορίες τῆς Πατρίδας μας γιὰ ἕξι μῆνες τὸ χρόνο εἶναι ἐρημωμένες, βρίσκονται θὰ ἔλεγα σὲ παρατεταμένη χειμερία νάρκη.
Ἡ κατάσταση αὐτὴ ἀλλάζει τὸν Ἀπρίλιο, ὅταν ἐπιστέφουν μερικοὶ κάτοικοι, οἱ ὁποῖοι βάζουν ἕνα κηπάκο καὶ ἐπιδιορθώνουν τὰ σπίτια τους. Συνήθως οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ εἶναι μεγάλης ἡλικίας καὶ οἱ δυνατότητές τους εἶναι μικρές.
Γιὰ νὰ ξεπεράσουν τὶς δυσκολίες τους πληρώνουν μερικοὺς ἀλλοδαπούς, οἱ ὁποῖοι συνήθως εἶναι μόνιμοι κάτοικοι ἢ ἔρχονται καθημερινὰ ἀπὸ τὶς γειτονικὲς χῶρες.
Ἔτσι παρατηρεῖται μιὰ μικρὴ δραστηριότητα, ἀπὸ τὸν Ἀπρίλιο μέχρι τὸ Φθινόπωρο. Παράλληλα διαπιστώνει κανεὶς τὴν ἔλλειψη ἱερέων στὶς ἐνορίες αὐτές, γεγονὸς ποὺ ἀπογοητεύει τοὺς ἀνθρώπους, ἀφοῦ δὲν μποροῦν νὰ ἐκκλησιαστοῦν.

Ὁ Νεομάρτυς τοῦ Κοσσόβου μοναχός Χαρίτων

Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΣΟΒΟΥ ΜΟΝΑΧΟΣ ΧΑΡΙΤΩΝ.

Του ιερομόναχου Στέφανου της Ι.ΜΟΝΗΣ DECANI-ΚΟΣΟΒΟΥ

Στις 10 Μαΐου 1998, πριν την αγρυπνία του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς της Ζίτσας, έγινε ή κουρά του π. Χαρίτωνος από τον επίσκοπο Αρτέμιο. Εφ' όσον έλαβε την κουρά ό π. Χαρίτων πρόσθεσε τώρα παραπάνω κόπους και έγινε περισσότερο ζηλωτής στην υπακοή. Του ανέθεσαν την σοβαρή διακονία της παραλαβής σημαντικών έγγραφων για τον επίσκοπο και τούς βοηθούς του. Σ' αυτές τις δύσκολες αποστολές ήταν εξαιρετικά έμπιστος.

Οποιαδήποτε ώρα της ημέρας ή της νύχτας θυσιαζόταν χωρίς να σκέπτεται τον εαυτό του. Μια φορά ήταν έτοιμος να φύγει με το αυτοκίνητο μέσα στο βράδυ κατά τη διάρκεια των χειρότερων επιθέσεων από τον δήθεν Απελευθερωτικό Στρατό του Κοσσόβου (KLA Kosovo Liberation Army) περνώντας το πιο επικίνδυνο μέρος του Dulje και Crnoljeva, προκειμένου να φέρη θεραπευτικό νερό για έναν άρρωστο εν Χριστώ αδελφό. Είχε ειρήνη και ήταν πλήρως προετοιμασμένος να κάνη αύτη την υπακοή. Ωστόσο τον σταμάτησαν πριν βάλει μπρος το αυτοκίνητο. Με την ίδια εσωτερική γαλήνη, χωρίς να μουρμουρίσει ή να σχολιάσει, δέχθηκε την εντολή να παραμείνει.

Ἀποδείξεις τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον

  Ποιές εἶναι οἱ ἀποδείξεις τῆς ἀγάπης μας πρός τόν πλησίον;

Εἶναι, μᾶς διδάσκει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, τό νά μιμούμαστε τόν Κύριο πού:

α)δέν σταματοῦσε νά εὐεργετῇ,

β)μακροθυμοῦσε ὅταν ἀντιμετώπιζε τήν ἀχαριστία καί τήν βλασφημία στό πρόσωπό Του καί

γ)ὑπέμεινε ὅταν τυπτόταν καί θανατωνόταν χωρίς νά σκέπτεται τίποτε τό κακό.

«Ὁ ἀγαπῶν τὸν Χριστόν, πάντως καὶ μιμεῖται αὐτὸν κατὰ δύναμιν· οἷον ὁ Χριστὸς τοὺς ἀνθρώπους εὐεργετῶν οὐκ ἐπαύσατο· καὶ, ἀχαριστούμενος καὶ βλασφημούμενος, ἐμακροθύμει· καὶ, τυπτόμενος ὑπ᾽ αὐτῶν καὶ φονευόμενος, ὑπέμεινε, μηδενὶ τὸ σύνολον τὸ κακὸν λογιζόμενος. Ταῦτα δὲ τὰ τρία, τὰ ἔργα εἰσὶ τῆς εἰς τὸν πλησίον ἀγάπης· ὧν χωρὶς, ὁ λέγων ἀγαπᾶν τὸν Χριστὸν, ἢ τῆς Βασιλείας αὐτοῦ τυχεῖν, ἑαυτὸν ἀπατᾷ. Οὐ γὰρ ὁ λέγων μοι (φησί) Κύριε, Κύριε, οὗτος εἰσελεύσεται εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾽ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ Πατρός μου¹· καὶ πάλιν, ὁ ἀγαπῶν με, τὰς ἐντολάς μου τηρήσει, καὶ τὰ ἑξῆς²» (Ἁγ. Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Ἑκατοντάς Τετάρτη τῶν περί ἀγάπης κεφαλαίων, κεφ. νε΄, Φιλοκαλία, τόμ. Γ. Ἔκδ. Ι.Μ. Μπούρας, σελ.149-150, Ἀρκαδία 2012).

Τό παράδειγμα τοῦ ἑκατοντάρχου Κυριακή Δ' Ματθαίου (Ματθ.η΄5-13)

π. Γεωργίου Μεταλληνού

«Ακούσας δε ο Ιησούς εθαύμασε...» (Ματθ. η' 10)

1. Το σημερινό Ευαγγέλιο μας δίνει το αδρό πορ­τραίτο ενός στρατιωτικού που ελκύσθηκε από τη γοη­τεία του Χριστού μας. Όταν βλέπει δε κάποιος στη ψυχή του τόσα προσόντα, νοιώθει δικαιολογημένα κάποια έκπληξη. Η ζωή και η ιστορία μας έχει συνη­θίσει να βλέπουμε κάπως διαφορετικά ένα στρατιωτι­κό. Σαν άνθρωπο σκληρό και βίαιο. Όχι σπάνια δε α­πό τις καταχρήσεις ωρισμένων δημιουργείται και μιά αποστροφή προς την τάξη των στρατιωτικών, και γε­νικά προς κάθε ένστολο, διότι (πιστεύεται ότι) συνδέ­ονται με την βία και την επιβολή.

Ο εκατόνταρχος έχει συγκεκριμένο λόγο που έρ­χεται στο Χριστό. Τρέχει να τον συναντήσει, για να παρακαλέσει για τον δούλο του, που υπέφερε από πα­ραλυσία. Και μόνο η πράξη του αυτή ανεβάζει πολύ τον άνθρωπο αυτό στην συνείδησή μας, αν αναλογι­σθεί κανείς τη θέση των δούλων και μάλιστα την επο­χή εκείνη. Ήταν άνθρωποι οι δούλοι μόνο στη μορ­φή. Κοινωνικά δεν διέφεραν από τα ζώα.

Οπτικό Αγιολόγιο 21 Ιουλίου

Οπτικοποιημένο Ηχητικό Αγιολόγιο της 21ης Ιουλίου



Για να γνωρίσετε τους συντελεστές διαβάστε εδώ

Κυριακή Δ΄ Ματθαίου. Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

Κυριακὴ Δ΄ τοῦ Ματθαίου (Ματθ. η΄ 5-13)

Ὑπόμνημα εἰς τὸν Ἅγιον Ματθαῖον τὸν Εὐαγγελιστὴν

ὁμιλία κστ΄

 Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

α. Ὁ μὲν λεπρὸς καταβάντι ἀπὸ τοῦ ὅρους προσῆλθεν· ὁ δὲ ἑκατόνταρχος οὗτος εἰσελθόντι εἰς τὴν Καπερναούμ. Τίνος οὖν ἕνεκεν οὔτε οὗτος, οὔτε ἐκεῖνος εἰς τὸ ὄρος ἀνέβησαν; Οὐ διὰ ρᾳθυμίαν· καὶ γὰρ  ἀμφοτέρων ἡ πίστις θερμή·  ἀλλ’ ὥστε μὴ ἐγκόψει τὴν διδασκαλίαν Προσελθὼν δὲ φησίν·  Ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος. Τινὲς μὲν οὖν φασιν, ὅτι ἀπολογούμενος καὶ τὴν αἰτίαν εἴρηκε, δι’ ἥν αὐτὸν οὐκ ἤγαγεν. Οὐδὲ  γὰρ δυνατόν ἦν, φησί, παραλελυμένον καὶ βασανιζόμενον καὶ πρὸς ἐσχάτας ὄντα ἀναπνοάς φοράδην κομίζειν. Ὅτι γὰρ καὶ ἀποπνεῖν ἔμελλεν, ὁ Λουκᾶς φησιν, ὅτι καὶ ἔμελλε τελευτᾷν. Ἐγὼ δὲ τοῦ μεγάλην αὐτὸν ἔχειν πίστιν τοῦτο σημεῖον εἶναι φημι, καὶ πολλῷ μείζονα τῶν διὰ τοῦ στέγους χαλασάντων. Ἐπειδὴ γὰρ ἤδει σαφῶς, ὅτι καὶ ἐπίταγμα ἀρκεῖ μόνον εἰς τὴν ἀνάστασιν τοῦ κειμένου, περιττὸν εἶναι ἐνόμισεν αὐτὸν ἀγαγεῖν. Τί  οὖν ὁ Ἰησοῦς; Ὁ μηδαμοῦ πρότερον ἐποίησεν, ἐνταῦθα ποιεῖ. Πανταχοῦ γὰρ ἑπόμενως τῇ προαιρέσει τῶν ἱκετευόντων, ἐνταῦθα καὶ ἐπιπηδᾷ καὶ οὐχὶ θεραπεῦσαι ἐπαγγέλεται μόνον, ἀλλὰ καὶ παραγενέσθαι εἰς τὴν οἰκίαν. Ποιεῖ δὲ τοῦτο, ἵνα μάθωμεν τὴν ἀρετὴν τοῦ ἑκατόνταρχου.