The Mystery of Baptism by Metropolitan Hierotheos of Nafpaktos

“The Church lives in the context of Pentecost. Illumination — which is the aim of Baptism and is assumed to be identical with Chrismation, as Chrismation is illumination — is the heart of the Mysteries, and Pentecost is the heart of the heart. The two go together, because anyone who reaches illumination, when and if God wills, arrives at glorification. Glorification, however, is not a continuing state, and he returns to illumination. Glorification is not a permanent state in this life. Thus illumination is supposed to be a permanent state. If someone is not in the state of illumination it means, according to the Fathers of the Church, that he has fallen. He returns to illumination through the Mystery of Confession. So we have the first Baptism, we have Chrismation and afterwards we have the second Baptism. The second Baptism may be the monk’s repentance in order to reach illumination, which he did not find at Baptism. Or it may be the Mystery of Confession that is sometimes accompanied by Chrismation, when those concerned have denied Christ.

Οἱ προγαμιαῖες σχέσεις 1ο μέρος-Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου

Οἱ προγαμιαῖες σχέσεις 1ο μέρος-Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου-Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 30-04-2010 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης)

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Ἀγώνας Πνευματικός, πίστη, μετάνοια καί προσευχή μέχρι τέλους γιά τή σωτηρία.

«Εκείνος που ζητά και χτυπά την θύρα και αιτεί μέχρι τέλους (Ματθ. 7, 8), σύμφωνα με το λόγο του Κυρίου», διδάσκει ὁ Ἅγιος Μακάριος ὁ Μέγας στή Φιλοκαλία, «επιτυγχάνει τα αιτήματά του. Μόνο ας έχει θάρρος να ζητά αδιάλειπτα με το νου και με το στόμα, και να επιμένει ανένδοτα στη σωματική λατρεία του Θεού, χωρίς να περιπλέκεται στα κοσμικά πράγματα, ούτε να ευχαριστείται με τα πάθη της κακίας.
Γιατί είναι αψευδής Εκείνος που είπε: «Κάθε τι που θα μου ζητήσετε στην προσευχή με πίστη, θα το λάβετε»(Ματθ. 21, 22). Εκείνοι τώρα που λένε ότι και αν κάνει κανείς όλα τα διαταγμένα, αλλά δε λάβει τη θεία χάρη σ' αυτόν τον κόσμο, δεν ωφελήθηκε τίποτε, νομίζουν και λένε εσφαλμένα και ασύμφωνα με τις θείες Γραφές.

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Δευτέρας 29-09-2014

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2014. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εφεσίους κεφ. α΄ 1 - 9  

α΄ 1 - 9



Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Στ΄ 12 - 19 
 

Στ΄ 12 - 19 
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ὡς ἁγιορείτης

Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ὡς ἁγιορείτης

 

Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

 

Ἀπομαγνητοφωνημένο κήρυγμα στό Ἀρχιερατικό Συλλείτουργο τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ, στό Θέρμο.

 

Κάθε χρόνο, τήν 24η Αὐγούστου, ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν ἑορτή τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ, πού μαρτύρησε τό ἔτος 1779. Εἰδικά ἐφέτος ἑορτάζουμε καί τά τριακόσια χρόνια ἀπό τήν γέννησή του τό ἔτος 1714 μ.Χ.. Ἑπομένως, ἔχουμε δυό ἐπετείους, τήν γέννησή του καί τόν θάνατό του. Γέννηση και θάνατος, εἶναι αὐτό πού προσδιορίζει τόν ἄνθρωπο. Γεννιέται κανείς, ἔρχεται σέ αὐτήν τήν ζωή καί φεύγει ἀπό τόν κόσμο αὐτόν. Ὅπως λέγει ὁ ἱερός Νικόλαος Καβάσιλας, σέ ὅλη τήν ζωή μας κυοφορούμαστε σάν νά βρισκόμαστε σέ μιά μήτρα, ἕως ὅτου ἔρθει ἡ ὥρα νά φύγουμε ἀπό τόν κόσμο αὐτόν καί νά γεννηθοῦμε στήν ἄλλη ζωή. Γέννηση καί ἀναγέννηση, ζωή καί θάνατος.  Στό διάστημα μεταξύ τοῦ 1714, πού ἐγεννήθη ὁ ἅγιος Κοσμᾶς, καί τοῦ 1779 πού ἐτελειώθη μέ τό ἔνδοξο μαρτύριό του, σέ ἡλικία 65 ἐτῶν, κρύβεται μιά ὁλόκληρη ζωή, μιά ζωή ἁγιασμοῦ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. 

Ὁποῖος ζεῖ σύμφωνα μέ τίς θεῖες ἐντολές ἀπολαμβάνει ὄχι μόνο τά ἐπουράνεια ἀλλά καί τά ἐπίγεια ἀγαθά_Νικηφόρου Θεοτόκη_mp3

Π. Σάββας 2012-09-23_Ὁποῖος ζεῖ σύμφωνα μέ τίς θεῖες ἐντολές ἀπολαμβάνει ὄχι μόνο τά ἐπουράνεια ἀλλά καί τά ἐπίγεια ἀγαθά_Νικηφόρου Θεοτόκη_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 23-09-2012 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι ).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Ὁ Ἅγιος Σέργιος τοῦ Ραντονέζ ὁ Θαυματουργός (με πλούσιο φωτογραφικό υλικό)

Ο όσιος Σέργιος ήταν ο δεύτερος από τους τρεις υιούς ευσεβών βογιάρων, του Κυρίλλου και της Μαρίας, οι οποίοι διεκρίνοντο γιά τον πλούτο και την ισχύ τους στην ηγεμονία του Ροστώφ.

Λίγες ημέρες πριν από την γέννησι του αγίου, ο Θεός με σημείο προεμήνυσε την μελλοντική δόξα του δούλου Του. Μία Κυριακή φώναξε δυνατά τρεις φορές κατά την διάρκεια της θείας Λειτουργίας μέσα από την κοιλιά της μητέρας του. Γεννήθηκε το 1314 και οι γονείς του στό βάπτισμα τον ονόμασαν Βαρθολομαίο. Το σκεύος αυτό της Αγίας Τριάδος τις Τετάρτες, τις Παρασκευές και όταν η μητέρα του κρεοφαγούσε, δεν θήλαζε το μητρικό γάλα.
Σε ηλικία επτά ετών, ο Βαρθολομαίος εστάλη από τους γονείς του να μάθη γράμματα. Παρ’ όλη όμως την επιμέλειά του, δεν προόδευε και με πολλά δάκρυα ζητούσε την θεία βοήθεια. Του συνέβη τότε κάτι παρόμοιο με τον Σαούλ (βλ. Α΄ Βασ. κεφ. 9). Μία ημέρα ο πατέρας του τον έστειλε να βρή τα χαμένα τους άλογα και ο Βαρθολομαίος συνάντησε έναν ιερομόναχο, που προσευχόταν κάτω από μία βελανιδιά. Με απλότητα τού είπε την δυσκολία του και ο γέροντας τον ευλόγησε και τού έδωσε να φάη ένα κομμάτι πρόσφορο ως σημείον της χάριτος του Θεού για την κατανόησι των γραμμάτων. Του προφήτευσε δε ότι θα γίνη κατοικητήριο της Αγίας Τριάδος και θα οδηγήση πολλούς στην κατανόησι του θείου θελήματος.

Τροφή του ἦταν ἡ Θεία Κοινωνία μία φορά τήν ἑβδομάδα

Η Θεία Μετάληψη, Ιερά Μονή Αγ. Νεοφύτου Κύπρου, 1441

Ο αββάς Απελλής, μας έλεγε, ότι ήταν εδώ στην έρημο ένας αδελφός που ονομαζόταν ‘Ιωάννης, όχι και πολύ γέροντας, όμως όλους τους ξεπερνούσε στις αρετές και ούτε μπορούσε κανένας να το συναντήσει εύκολα, επειδή δε στέκει σ’ ένα μέρος, αλλά περιπατεί από τόπο σε τόπο μέσα στην έρημο. ‘Ένα καιρό στάθηκε κάτω από μία πέτρα και έκανε τρία χρόνια, χωρίς καθόλου να καθίσει ούτε να κοιμηθεί, παρά μόνο εκεί που στεκόταν άρπαζε λίγο ύπνο.
Η τροφή του ήταν η αγία Κοινωνία μόνο, από εβδομάδα σε εβδομάδα. Μια μέρα μετασχηματίστηκε ο σατανάς σε μορφή ιερέα πού έπαιρνε τη θ. Κοινωνία στον ‘Όσιο, για να τον μεταλάβει. Ό μακάριος ‘Ιωάννης, γνωρίζοντας την πονηρία του διαβόλου, είπε σ’ αυτόν. “‘Ω δολιότατε και εργάτη πάσης πονηρίας, εχθρέ και επίβουλε του καλού, δεν παύεις από του να πλανάς τους χριστιανούς, αλλά τόλμησες και σ’ αυτά τα άχραντα Μυστήρια; Και ο διάβολος είπε στον όσιο:

«Διάλογος Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν»

«Διάλογος Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν»

 

τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

 

Ὁ ὁμότιμος καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης Ἀντώνιος Παπαδόπουλος, γνωστός μου ἀπό τά φοιτητικά μου χρόνια, μέ τόν ὁποῖο διατηροῦμε συχνή ἐπικοινωνία καί ἀνταλλάσσουμε θεολογικές ἀπόψεις, μοῦ ἔστειλε τήν εἰσήγησή του τήν ὁποία ἔκανε πρόσφατα στήν συνάντηση «Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν» στήν Μονή Βλατάδων Θεσσσαλονίκης, ἡ ὁποία ἔχει τίτλο: «Ὁ Διάλογος Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν ὁδεύει πρός καταλλαγή;». Στήν εἰσήγηση αὐτή διερευνᾶ καί ἐξετάζει, ὅπως φαίνεται ἀπό τό ἐρωτηματικό πού θέτει, ἄν ὁ διάλογος αὐτός ὁδηγῆται πρός τήν καταλλαγή, τήν συμφιλίωση τῶν δύο πλευρῶν.

Τό κείμενο τῆς εἰσηγήσεως εἶναι ἐνδιαφέρον, γιατί ἀφ’ ἑνός μέν κάνει μιά συνοπτική ἱστορική ἀναδρομή τοῦ θέματος αὐτοῦ, ἀφ’ ἑτέρου δέ περιέχει σημαντικά σημεῖα, τά ὁποῖα κανείς πρέπει νά ἀνατρέξη σέ πολλές πηγές γιά νά τά βρῆ. Γιά μένα ἦταν γνωστά τά στοιχεῖα αὐτά ἀπό τίς μελέτες μου, ἀλλά χάρηκα πού τονίζονται καί ἀπό τόν καθηγητή. Ἡ εἰσήγηση, ὅπως μέ πληροφόρησε ὁ ἴδιος, θά μεταφρασθῆ στά Ἰταλικά καί θά δημοσιευθῆ ἀργότερα μαζί μέ τίς ἄλλες εἰσηγήσεις πού ἔγιναν στήν συνάντηση αὐτή.
Στήν συνέχεια, θά παρουσιάσω τό διάγραμμα τῆς εἰσηγήσεως αὐτῆς καί θά τονίσω μερικά ἐνδιαφέροντα σημεῖα της.

Ἐπιστολή ΙΓ σέ ἀδελφό πού δοκιμάζεται ἀπό πειρασμό

ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΙΓ΄

ΣΕ ΑΔΕΛΦΟ ΠΟΥ ΔΟΚΙΜΑΖΕΤΑΙ 
ΑΠΟ ΠΕΙΡΑΣΜΟ

Ἀββᾶ Δωροθέου ἔργα ἀσκητικά

Όπως ακριβώς οι σκιές ακολουθούν τα σώματα, έτσι και οι πειρασμοί τις εντολές του Θεού. Γιατί, όπως λέει ο Μέγας Αντώνιος*, όποιος δεν γεύτηκε πειρασμούς δεν θα μπει στη Βασιλεία των Ουρανών. Μην απορήσεις λοιπόν, παιδί μου, αν συναντήσεις θλίψεις και πειρασμούς, ενώ ζητάς συμβουλές για τη σωτηρία της ψυχής σου.

Ἑρμηνεία τῆς περικοπῆς τῆς θαυμαστῆς ἁλιείας_mp3

Π. Σάββας 2012-09-23_Ἑρμηνεία τῆς περικοπῆς τῆς θαυμαστῆς ἁλιείας_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 23-09-2012 (Κήρυγμα στόν Ναό).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Πῶς νά εἰσέρχομαι στόν Ἱερό Ναό;

ΠΩΣ ΝΑ ΕΙΣΕΡΧΟΜΑΙ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ;

Όταν αποφασίζουμε να πάμε στον Ιερό Ναό 1 πρέπει προκαταβολικά να πιστεύουμε ότι μπαίνουμε σε χώρο ιερό, σε τόπο προσευχής και κατανύξεως, όπου ευρίσκεται και κατοικεί αόρατα ο Θεός, ο Βασιλεύς των Βασιλευόντων και ότι κάθε είσοδός μας σε Ναό μας προσθέτει αγιασμό και Θεία ευλογία.
Αυτό επιβάλλει να μπαίνουμε σιωπηλοί, το βάδισμα μας να γίνεται σεμνά και αθόρυβα, οι κινήσεις μας γενικά πρέπει να δεικνύουν ευλάβεια και η διάθεσή μας να μαρτυρεί διάθεση για λήψη ευλογίας και θείας Χάριτος.

α. Άναμμα του κεριού
Εισερχόμενοι στο Ναό κάνουμε το σταυρό μας με μικρή υπόκλιση λέγοντας μυστικώς: «Εισελεύσομαι εις τον οίκον Σου, προσκυνήσω προς Ναόν Άγιόν Σου εν φόβω Σου» (Ψαλ. Έ, 8). Κατευθυνόμαστε, (εάν θέλουμε), στο παγκάρι και παίρνουμε 1 ή 2 κεριά (η συνήθεια να ανάβουμε πολλά κεριά είναι λανθασμένη νοοτροπία και δημιουργεί προβλήματα). Ένα προς τιμή τού Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων Του και ένα για τη σωτηρία των ψυχών των δικών μας ζώντων και τεθνεώτων (ή ένα για όλα).
Έτσι θα χωρεί το μανουάλι τα κεριά όλων, θα καίονται περισσότερη ώρα και δεν θα μπαίνει σε πειρασμό ο νεωκόρος να τα μαζεύει γρήγορα (για... απόκερα!) πριν καούν. Και όταν το ανάβουμε με πολλή ευλάβεια, προσευχόμενοι μπορούμε να λέμε: «Χριστέ μου, Συ είσαι το Φως του κόσμου. Βοήθησέ με ώστε και η ζωή μου να λιώνει από αγάπη προς τον πλησίον μου και να φωτίζει σαν το ταπεινό φως αυτού του κεριού» 2.

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ἀγάπη

Ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ἀγάπη

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ συχνά προβληματίζονται γιά πολλά πνευματικά θέματα καί ρωτοῦν τούς Γέροντες, γιά νά πάρουν ἀπαντήσεις σύμφωνες μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Αὐτό δείχνει ὅτι ἐμπιστεύονται τήν πνευματική τους ἐμπειρία, ἡ ὁποία, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, δέν ὑπάρχει σέ ὅλους τούς κληρικούς.

Κάποτε ρώτησε τόν ἅγιο Πορφύριο τόν Καυσοκαλυβίτη ἕνα πνευματικό του τέκνο πῶς πρέπει νά εἶναι ἡ πρός τόν Θεόν ἀγάπη τῶν χριστιανῶν κι ἐκεῖνος ἀπάντησε μέ σαφήνεια, χρησιμοποιώντας καί ἕνα παράδειγμα: «Ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Θεόν πρέπει νά εἶναι πάρα πολύ μεγάλη καί χωρίς νά ὑπάρχει καμία διάσπαση σέ ἄλλα πράγματα. Σοῦ φέρνω σάν παράδειγμα τό ἑξῆς: Ὁ ἄνθρωπος μοιάζει νά ἔχει ἐντός του μιά μπαταρία μέ ὁρισμένη ἐνέργεια. Ὅταν αὐτή τήν ἐνέργεια τήν ξοδεύει σέ ἄλλα διάφορα πράγματα ἐκτός τῆς ἀγάπης πρός τό Θεόν, ἡ ἐνέργεια πού ἀπομένει μέσα του γι᾿ Αὐτόν εἶναι ἐλάχιστη καί ἴσως πολλές φορές μηδαμινή.

 Ὅταν ὅμως διαθέτουμε ὅλη μας τήν ἐνέργεια πρός τόν Θεόν, τότε ἡ ἀγάπη μας εἶναι μεγάλη πρός Αὐτόν». Βέβαια, οἱ πολυάσχολοι καί πολυμέριμνοι ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας δέν συμφωνοῦν μέ τόν ἅγιο Πορφύριο. Δέν βάζουν σέ προτεραιότητα τῆς ζωῆς τους τήν ἀγάπη πρός τόν Θεόν, ἀλλά τίς ἐπαγγελματικές τους ὑποχρεώσεις καί τά μάταια καί περιττά ἔργα. Γι᾿ αὐτό καί δέν ἔχουν πνευματική πρόοδο, παρόλη τήν ἀγαθότητά τους.

Πῶς θά ἔρθει ἡ εὐλογία;

ΠΩΣ ΘΑ ΕΡΘΗ Η ΕΥΛΟΓΙΑ;

Η ίδια φωνή, ἀγαπητοί μου, ἀκούγεται καὶ πάλι. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι καὶ σήμερα κατηγορούμενος. Νεώτεροι γραμματεῖς καὶ φαρισαῖοι ἀπευθύνουν σφοδρὸ κατηγορητήριο. Καὶ τί λένε; Ὅτι ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐμπόδιο γιὰ τὸ σημερινὸ πολιτισμό, ὅτι ὑπνωτίζει τὸ λαό, ὅτι μὲ τὶς ὑποσχέσεις γιὰ αἰώνιο ζωὴ παραλύει τὸ δυναμισμὸ τοῦ ἀνθρώπου καὶ δὲν τὸν ἀφήνει νὰ προοδεύσῃ. εἶναι ἐμπόδιο, λένε, ἡ θρησκεία γιὰ τὴν πρόοδο καὶ τὴν εὐτυχία τοῦ ἀνθρώπου.
Αὐτὴ εἶναι ἡ κατηγορία. Τί ἔχουμε ν᾿ ἀπαντήσουμε;
εἶναι ἀλήθεια ―δὲν τὸ ἀρνούμεθα―, ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας διδάσκει καὶ θὰ διδάσκῃ, ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι ὅπως τὰ ζῷα. εἶναι ἡ κορυφὴ τῆς δημιουργίας. Ἔχει θεία προέλευσι. Πλάστηκε γιὰ τὰ μεγάλα καὶ ὑψηλά. Αὐτὰ ὑπενθυμίζει ἡ Ἐκκλησία. Σὲ κάθε θεία λειτουργία δείχνει μὲ τὸν ἱερέα τὰ ἄστρα καὶ λέει· «Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας». Ἡ ζωή μας δὲν τελειώνει στὸν τάφο μὲ τὸ φτυάρι τοῦ νεκροθάφτη. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀθανασία.
Ἀλλ᾿ ἐνῷ ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Ἐκκλησία διδάσκουν, ὅτι ὁ οὐρανὸς εἶναι τὸ τέρμα τῶν εὐγενῶν ἐπιδιώξεων τοῦ ἀνθρώπου, ἐν τούτοις δὲν ἀδιαφοροῦν γιὰ τὴν ἐπίγειο ζωή, ὅπως νομίζουν μερικοί. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἀδιαφορήσουν;

Ἄμα κλάψεις στή Λειτουργία, θά καταλάβεις ὅτι λειτούργησες-Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης

Ένας Ιερομόναχος: Και για τα δάκρυα που είπατε; Πώς μπορεί κανείς, έτσι, να ‘χει δάκρυα στην ώρα της Θεία Λειτουργίας;
Γέροντας: Να σου πώ, εγώ τώρα έχω κάναν χρόνο που σταμάτησα, διότι δεν βλέπω, αλλά όλην την ημέρα προπαρασκευαζόμουνα για τη Θεία Λειτουργία. Να μην περιορισθείς, παιδί μου, στις ευχές της Μεταλήψεως. Διότι τη Μετάληψη τη διαβάζει και ο λαϊκός, κι ο παπάς, κι ο δεσπότης, κι ο πατριάρχης. Αλλά δεν είναι όλοι ένα. Ο κόσμος τα παραλαμβάνει έτοιμα τα Δώρα. Ενώ ο παπάς είναι χασάπης. Θυσιάζει τον Χριστό και Τον μεταδίδει κατόπιν στο πλήρωμα του λαού. Έχει μεγάλη διαφορά, δεν είναι το ίδιο.

28 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Χαρίτωνος Ομολογητού, Βαρούχ Προφήτου, των Αγίων Μάρκου, Αλεξάνδρου, Αλφειού, Ζωσίμου, Νίκωνος, Νέωνος, Ηλιοδώρου και των λοιπών Μαρτύρων, Ευσταθίου και Καλλινίκου, Αλεξάνδρου & οι συν αυτώ μάρτυρες, Αυξεντίου Μοναχού, Ειρήνης και Σοφίας, Εύρεσις Λειψάνων Οσίου Νεοφύτου.

Ὁ Ὅσιος Χαρίτων ὁ Ὁμολογητής

Κατεῖχε μεγάλη κοινωνικὴ θέση στὸ Ἰκόνιο, ἀλλὰ καὶ μεγάλες χριστιανικὲς ἀρετές.
Ὅταν, λοιπόν, ὁ αὐτοκράτωρ Αὐρηλιανὸς (270 – 275) ἐξέδωσε διάταγμα κατὰ τῶν χριστιανῶν, ὁ ἔπαρχος Ἰκονίου συνέλαβε τὸν Χαρίτωνα ἀπὸ τοὺς πρώτους. Τὰ βασανιστήρια ποὺ ὑπέστη ἦταν σκληρά. Ὅμως ὁ Χαρίτων ἔμεινε ἀμετακίνητος στὴν πίστη του.
Στὸ διάστημα δὲ ποὺ βρισκόταν στὴ φυλακή, ὁ Αὐρηλιανὸς δολοφονήθηκε. Ὁ Διάδοχός του Πρόβος σταμάτησε τὸ διωγμὸ κατὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὁ Χαρίτων ἀπελευθερώθηκε.
Ἀποφάσισε, τότε, νὰ πάει προσκυνητὴς στὰ Ἱεροσόλυμα. Ἀλλὰ στὸν δρόμο συνελήφθη ἀπὸ λῃστές, ποὺ τὸν ὁδήγησαν στὸ κρησφύγετό τους. Ὅταν ἔφθασαν στὴ σπηλιά τους, ἔφαγαν καὶ ἤπιαν. Ἀλλὰ τὸ κρασὶ ἦταν δηλητηριασμένο καὶ πέθαναν ὅλοι. Τότε, ἡ σπηλιὰ ἐκείνη τῶν λῃστῶν μετατράπηκε ἀπὸ τὸν Ὅσιο σὲ ἐκκλησία τοῦ θεοῦ.
Ἡ φήμη τοῦ Χαρίτωνα ἔφερε κοντὰ του πολλοὺς μαθητές. Τοὺς κυβερνοῦσε μὲ στοργὴ καὶ τοὺς προήγαγε σὲ ὑψηλὲς βαθμίδες ἀρετῆς. Ποθώντας, ὅμως, περισσότερη ἡσυχία, ὅρισε διάδοχό του στὸ
μοναστῆρι καὶ ἀναχώρησε στὴν ἔρημο, ὅπου ἀσκήτεψε μέσα σὲ διάφορα σπήλαια.