Τριώδιο - Προετοιμασία γιά τή Μ. Τεσσαρακοστή. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Τριώδιο - Προετοιμασία γιά τή Μ. Τεσσαρακοστή. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης.Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 28-01-2017
(Σύναξη στό Ἐνοριακό κέντρο Ἁγίας Παρασκευῆς Πετραίας Πέλλας)

http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου - Οἱ διαδοχικές κρίσεις θανάτου

Χαίρομαι για την συνάντησή μου με φοιτητές της Θεολογικής Σχολής στο παρόν Συνέδριο, στο οποίο αντιμετωπίζεται το μεγάλο γεγονός του θανάτου και ο πόνος ο οποίος προέρχεται από αυτόν. Είναι πράγματι ένα υπαρξιακό θέμα που απασχολεί όλους τους ανθρώπους, ιδιαίτερα τους νέους.

Τα ερωτήματα για το τι είναι η ζωή και τι είναι θάνατος, ποιό είναι το νόημα της ζωής και του θανάτου είναι πάντοτε επίκαιρα. Ο Γερμανός φιλόσοφος Χάϊντεγκερ έχει υπογραμμίσει ότι το ερώτημα «γιατί να υπάρχουν τα όντα και όχι το τίποτα», είναι το κεντρικό ερώτημα της κλασσικής μεταφυσικής.

Επέλεξα να σας παρουσιάσω, με μεγάλη συντομία μερικές σκέψεις μου γύρω από το θέμα «οι διαδοχικές κρίσεις θανάτου».

1. Ο θάνατος αποτέλεσμα και πρόξενος της αμαρτίας

Στην διδασκαλία της Εκκλησίας φαίνεται η αλήθεια ότι ο άνθρωπος δεν δημιουργήθηκε από τον Θεό για να πεθαίνη, αλλά ο θάνατος είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας των Πρωτοπλάστων. Είναι γνωστά τα γεγονότα τα οποία περιγράφονται στο βιβλίο της Γενέσεως σχετικά με την πτώση του ανθρώπου και δεν τα αναφέρω εδώ.

« Ἡ Παναγία Τριάδα εἶναι ἡ τελειότερη ἕνωση τριῶν προσώπων σέ μιά Ὕπαρξη, γιατί στήν ἕνωση αὐτή ὑπάρχει ἡ ὑπερτέλεια ἰσότητα »

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

Ὅταν ἐκτελεῖ κάποιος τό μυστήριο τῆς ἐξομολόγησης, νιώθει καί τή δική του φρικτή ἁμαρτωλότητα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καθώς κι ὅλη τήν ἀθλιότητα, τήν ἄγνοια καί τήν ἁμαρτωλότητα τῆς ἀνθρώπινης φύσης. Ἡ ἐξομολόγηση εἶναι σταυρός, πραγματικός σταυρός.

Πόσο ὀφειλέτης πρέπει νά νιώθει ὁ ἱερέας πρός τά πνευματικά του παιδιά τήν ὥρα τῆς ἐξομολόγησης!

Πρέπει νά αἰσθάνεται πώς εἶναι ἕνας χρεωκοπημένος ὀφειλέτης, ἔνοχος ἐνώπιον τῆς οὐράνιας ἀλήθειας καί ἀξίζει νά καταδικαστεῖ σέ χίλιες πύρινες γέεννες. Παρατηρεῖ καί ζεῖ τήν ἄγνοια τῶν ἀνθρώπων, τήν ἄγνοια πού ἔχουν γιά τίς ἀλήθειες τῆς πίστης μας, γιά τῆς ἁμαρτίες τους, γιά τήν πέτρινη ἀναισθησία τους. Ὁ ἐξομολόγος πρέπει νά προσεύχεται γι᾿ αὐτούς θερμά, νά τούς διδάσκει μέρα νύχτα, ἀπό τό πρωί ὥς τό βράδυ.

Ὁμιλία τοῦ Ἀρχιμ/τη Σάββα Ἁγιορείτη στίς Ἀμπελειές Πέλλης μέ θέμα «Πρόσωπα και Προσωπεῖα»

Τήν Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2017 καί ὥρα 17.30-19.00 μ.μ.,  στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Ἀθανασίου στίς Ἀμπελειές Πέλλης,ὁ Ἀρχιμ/της Σάββας Ἁγιορείτης, θά ἀναπτύξει  τό θέμα:«Πρόσωπα καί Προσωπεῖα».

Δημόσια ἐξομολόγηση τῶν ἁμαρτιῶν στή Θεία Λειτουργία - Ἕνα συγκινητικό περιστατικό ἀπό τόν π. Στέφανο Ἀναγνωστόπουλο

Μᾶς ἀναφέρει ὁ καλός Κληρικός καί Πνευματικός Πατέρας τοῦ Πειραιᾶ, π. Στέφανος Ἀναγνωστόπουλος, ἀπό τίς προσωπικές του σημειώσεις:

«“Τό ἔτος 1978, τήν Ε´ Κυριακή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἔκανα ἕνα κήρυγμα στόν Ἅγιο Βασίλειο Πειραιῶς, ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἑορτῆς τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, περί μετανοίας.

Ἀναφέρθηκα στίς διάφορες κατηγορίες μετανοούντων καί στήν ἐξομολόγησι, πού γινόταν δημόσια τά πρῶτα χρόνια τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας μας, μέσα στίς Κατακόμβες καί στούς τότε Ἱερούς Ναούς.

Ἕνας ἐκκλησιαζόμενος χριστιανός, γύρω στήν ἡλικία τῶν 60 ἐτῶν, εἶχε ἕνα μεγάλο πάθος, ἀπ᾽ τό ὁποῖο —καί στήν ἡλικία αὐτή— δέν μποροῦσε νά ἀπαλλαγῆ καί ἔτσι ἐστερεῖτο τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.

28 χρόνια ἀπό τόν θάνατο τοῦ Θεσσαλονικιοῦ ἱεραποστόλου τοῦ Κονγκό π. Κοσμᾶ Γρηγοριάτη

Τα χρόνια φεύγουν, και εμείς μένουμε έκθαμβοι στο σχέδιο του Θεού.

Κατανοούμε περίτρανα, μέσα απ' τη ζωή του παπά-Κοσμά, τη σημαίνει θυσία, αγάπη, και προσφορά αλλά και το όφελος που ανέκυψε από το μαρτυρικό τέλος του. Ο βίαιος θάνατος του, αφύπνισε συνειδήσεις, ενεργοποίησε την Εκκλησία στον τομέα της εξωτερικής Ιεραποστολής, καθώς και πολλές  Ιερές Μονές και Αδελφότητες. Ανεδείχθησαν νέοι Ιεραπόστολοι, ιδρύθηκαν Ιερές Επισκοπές και Ιεραποστολικά Σωματεία κ.λ.π. Σήμερα  το έργο της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας συνεχίζεται σε περισσότερα από πενήντα Κράτη στην Αφρική, την Ασία και την Κετρώα Αμερική.

Οἱ ἰδιότητες τῶν πνευμάτων γίνονται φανερές ἀπό τίς σχετικές διηγήσεις τῆς Γραφῆς:

Οι ιδιότητες των πνευμάτων γίνονται φανερές από τίς σχετικές διηγήσεις της Γραφής:

Δύο άγγελοι με τη μορφή ανδρών έφτασαν βράδυ στα Σόδομα. Ο δίκαιος Λώτ, πού καθόταν κοντά στήν πύλη της πόλης, βλέποντάς τους καί περνώντας τους γιά οδοιπόρους, τους κάλεσε στο σπίτι του. Πράγματι, πήγαν. Οι Σοδομίτες, μόλις τό έμαθαν, αποφάσισαν να ασελγήσουν πάνω στούς ξένους. Περικύκλωσαν, λοιπόν, το σπίτι του Λώτ καί με φωνές απαιτούσαν να τούς παραδώσει τούς φιλοξενουμένους του. Ο Λώτ βγήκε έξω γιά να τους μεταπείσει, αλλά μάταια- εκείνοι, εξαγριωμένοι, του μίλησαν αισχρά καί απειλητικά. Ύστερα, σπρώχνοντάς τον βίαια, προσπάθησαν να σπάσουν την πόρτα. Τότε οι άγγελοι «άπλωσαν τά χέρια τους, τράβηξαν τον Λώτ μέσα στο σπίτι κι έκλεισαν την πόρτα. Καί τούς άνδρες, πού βρίσκονταν εκεί, στήν πόρτα του σπιτιού, τους τιμώρησαν με τύφλωση». Όταν ξημέρωσε, επειδή ο Λώτ καί η οικογένειά του αργούσαν να εγκαταλείψουν τά Σόδομα, πού θα καταστρέφονταν από τον Θεό, οι άγγελοι «πήραν από τό χέρι αυτόν, τη γυναίκα του καί τις κόρες του» καί «τους έβγαλαν έξω από την πόλη».

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Αὐτὸς δὲν εἶναι τρόπος. Αὐτὸ δὲν εἶναι ὀρθόδοξο, δὲν εἶναι χριστιανικό»

— Γέροντα, δὲν μπορῶ νὰ συνεργασθῶ μ’ αὐτὸν τὸν ἀδελφό… Εἶναι γκρινιάρης. 

— Μωρέ, ἐσὺ ἔχεις ἐγωισμό. Τὸ ξέρεις; Ἀπ’ αὐτὸν τὰ παθαίνεις ὅλα.
— Τὸ ξέρω, Γέροντα, τὸν ἔχω ἀπὸ μικρός. Εὔχεσθε νὰ μοῦ δώσει ὁ Θεὸς ταπείνωση στὴν καρδιά μου. 

— Ὅταν ἡ καρδιὰ ἔχει τὴν ἁγία ταπείνωση, ὅλα τὰ βλέπει καλὰ καὶ ζεῖ στὴν ἐπίγειο Ἄκτιστο Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τώρα.

Ταπείνωση ὄχι αὐτὴ ποὺ τὴ λέμε μὲ λόγια, οὔτε αὐτὴ ποὺ νομίζουμε ὅτι ἀποκτήσαμε. Ἡ ταπείνωσις ἡ Ἁγία, εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ στὴν ψυχή. Τὸ δίνει ὁ Θεός, ὅταν εὕρει καθαρὴ προετοιμασία. Τότε ἐπιβλέπει μὲ εὐχαρίστηση καὶ ἕλκει τὴν ψυχὴ αὐτὴ πρὸς ἑαυτόν. 

Λοιπὸν κι ἐσὺ μὴ λὲς αὐτὸς εἶναι γκρινιάρης, αὐτὸς ζηλιάρης, αὐτὸς θυμώνει κ.λπ. Μὴ λὲς δὲν μπορῶ νὰ κάνω μαζί του, δὲν κάνω ποτέ. 

Ὁ Ἁγιος Γέροντας Πορφύριος συζητᾶ μέ πνευματικά του παιδιά γιά τήν κατάθλιψη. Ποιό εἶναι τό μεγάλο μυστικό;

https://paraklisi.blogspot.gr/2017/01/blog-post_48.html

Ὁμιλία στό κέντρο ἐνοριακῆς διακονίας Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν

ΚΕΝΤΡΟ ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ Ι. Ν. ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

την Τετάρτη 1. 2. 2017 ώρα  6:00 μμ

με θέμα: «Οι Ε΄ και Στ΄ Οικουμενικές Σύνοδοι. Εκκλησιολογικές παράμετροι στις σύγχρονες διορθόδοξες και διαχριστιανικές σχέσεις».

Η ομιλία αυτή εντάσσεται στα πλαίσια σειράς εισηγήσεων με γενικό θέμα: «ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΥΝΟΔΟΥ ΕΣΤΙΝ ΟΝΟΜΑ», όπου αναφερόμαστε στο συνοδικό θεσμό και ιδιαιτέρως στην πλέον αγιοπνευματική του έκφραση, που είναι οι Οικουμενικές Σύνοδοι.

Στο ίδιο πλαίσιο εκδόθηκε και το ημερολόγιο 2017 της ενορίας μας, το οποίο είναι και αυτό αφιερωμένο στις Οικουμενικές Συνόδους 

Εύχεσθε!

π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος

πηγή:ἠλεκτρονικό ταχυδρομεῖο

 

Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης - Τί φοβερά ὑπόθεσις τό πού θά καταλήξη ἡ ψυχή ἑκάστου!

Ω! πόσον μας πλανά η λήθη και η ραθυμία, εμέ πρώτον! Τρομερά υπόθεσις, εάν σκεφθώμεν, το αν θα επιτύχωμεν ή όχι του προορισμού μας. Τρόμος καταλαμβάνει την όλην υπόστασιν του ανθρώπου, όταν καλώς σκεφθή, τι άρα έσται επ’ εσχάτων! 

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Τρίτης 31-01-2017

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανo. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2016. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Κορινθίους B΄ κεφ. θ΄ 6 - 11

θ΄ 6 - 11

Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Κα΄ 18 - 22

Κα΄ 18 - 22

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Τό Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας. 6ο Μέρος.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Τό Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας. 6ο Μέρος.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 02-07-2013
(Σύναξη καλοκαριοῦ, γυναικῶν)
http://www.hristospanagia.gr

Διά τούς κατηγοροῦντας τόν Θεό διατί δέν ἐξαφανίζει τόν διάβολον - Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Δια τους κατηγορούντας τον Θεό διατί δεν εξαφανίζει τον διάβολον∙ και ότι δεν μας βλάπτει καθόλου η πονηρία του αν προσέχουμε.

Έχουμε ειπεί είς πρηγουμένην ομιλίαν ότι ο διάβολος δεν επικρατεί διά της βίας, ούτε με την τυραννίαν, τον καταναγκασμόν, ή την ωμήν επιβολή, διότι αν συνέβαινε τούτο θα μας είχε καταστρέψει όλους.

Και εις απόδειξιν τούτου εφέραμεν ως παράδειγμα τους χοίρους, εναντίον των οποίων δεν ετόλμησαν να επιτεθούν οι δαίμονες πρίν λάβουν την αδειαν από τον Κύριον (Ματθ.8,31). Επίσης εφέραμεν ως παράδειγμα τα βουκόλια και τα ποίμνια του Ιώβ∙ διότι ούτε αυτά ετόλμησε ο διάβολος να τα καταστρέψει παρά μόνον όταν έλαβεν άνωθεν την εξουσίαν (Ιώ 1,12). Το πρώτον λοιπόν που εμάθομεν είναι ότι δεν μας επιβάλλεται διά της βίας ούτε από καμμίαν ανάγκην∙ μετά από αυτό επροσθέσαμεν ότι αν και νικά με απάτην, ούτε έτσι κατορθώνει να τους νικήσει όλους. Και πάλιν εφέραμεν ως παράδειγμα τον αγωνιστικόν Ιώβ, εναντίον του οποίου εχρησιμοποίησε αμέτρητα τεχνάσματα και ούτε έτσι κατόρθωσε να τον νικήσει , αλλά απεσύρθη ηττημένος.

«....ὁ «φέρων τά πάντα τῷ ρήματι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ». Τά σύμπαντα ὁλόκληρα στηρίζονται στό Λόγο τοῦ Θεοῦ»

 

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

Μερικές φορές ὁ διάβολος σέ τυραννᾶ μέ ἀπιστία στά ἅγια καί ζωοποιά μυστήρια. Σοῦ ψιθυρίζει:

«εἶναι ἀδύνατο τό ψωμί καί τό κρασί νά μετατραποῦν σέ σῶμα καί αἶμα Χριστοῦ».

Ἐσύ νά τοῦ ἀπαντᾶς:

«Ναί, ἔχεις δίκιο. Αὐτό εἶναι ἀδύνατο γιά σένα καί γιά μένα, μά ὄχι γιά τό Θεό. “πάντα γάρ ἐστι παρά τῷ Θεῷ”» (Μάρκ. Ι΄: 27.

Γιά τό Θεό καί μόνο ἡ σκέψη γίνεται ἔργο.

«Εἶπε. . . καί ἐγένετο οὕτως» (Γέν. Α΄ : 9).

Μιλάει, κι ὁ λόγος Του μετατρέπεται σέ πράξη. Καθαρά καί ξάστερα. Τά σύμπαντα ὁλόκληρα στηρίζονται στό Λόγο τοῦ Θεοῦ. Αὐτός εἶναι ὁ «φέρων τά πάντα τῷ ρήματι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ» ( Ἑβρ. Α΄ : 3). Μήπως μποροῦν τά πόδια νά ᾿ ναι ψηλότερα ἀπό τό κεφάλι καί νά συμβεῖ τό παράδοξο, νά διδάξουμε τό Δημιουργό ὅλης τῆς κτίσης;

Εἶναι δυνατό ν᾿ ἀμφισβητήσουμε τήν ὕπαρξη ἐκείνου πού ἡ ἐμπειρία μας, βεβαιώνει πώς ὑπάρχει;

Σέ τί συνίσταται τό μυστήριο τῆς ὕπαρξης ὅλων τῶν κτισμάτων;

Γέροντας Ἰάκωβος Τσαλίκης - Τριήμερη πλημμύρα εὐωδίας τοῦ Γέροντα

 

Νέος μοναχός ο Ν. και ζούσε κάτω από τις φτερούγες του γέροντα. Οι μοναχοί όλοι πρέπει να έχουνε απόλυτη εμπιστοσύνη στο γέροντα τους και αφοσίωση. Και του είχανε πράγματι.

Μα λίγη παρηγορία πάντα ενισχύει και τον πιο τέλειο. Ο Ν. ευτύχησε να την έχει σχεδόν καταιγιστικά για τρεις συνεχείς ημέρες.

Ήτανε Κυριακή απόγευμα, 17 Ιουνίου του 1990, κι έπρεπε να τακτοποιήσει την αποθήκη τροφίμων. Αυτό έκανε, όταν άνοιξε η πόρτα και απρόσμενα μπήκε ο γέροντας. Ο Ν. έβαλε μετάνοια και πήρε την ευχή του γέροντα. Μα την ίδια στιγμή σ' όλη την αποθήκη απλώθηκε άρρητη ευωδιά. Έκπληκτος ο μοναχός, στρέφει ερευνητικά να εξηγήσει μα είχε ήδη χαθεί και ο γέροντας. 'Ήτανε η πρώτη φορά πού έζησε κάτι τέτοιο ο μοναχός και γέμισε ο νους του ερωτηματικά.

Ἡ στάση τοῦ Ἁγίου Παϊσίου ἀπέναντι στίς αἱρέσεις

Από το Στόμιο είδαμε τον Γέροντα σφοδρό πολέμιο των αιρέσεων. Στα θέματα της πίστεως ήταν ακριβής και ασυγκατάβατος.  Είχε μεγάλη ορθόδοξη ευαισθησία, γι' αυτό δεν δεχόταν συμπροσευχές και κοινωνία με πρόσωπα μη ορθόδοξα. Τόνιζε: «Για να συμπροσευχηθούμε με κάποιον, πρέπει να συμφωνούμε στην πίστη». Διέκοπτε τις σχέσεις του ή απέφευγε να δη κληρικούς που συμμετείχαν σε κοινές προσευχές με ετεροδόξους. Τα «μυστήρια» των ετεροδόξων δεν τα αναγνώριζε και συμβούλευε οι προσερχόμενοι στην Ορθόδοξη Εκκλησία, να κατηχούνται καλά πριν βαπτισθούν.  Καταπολέμησε τον οικουμενισμό και μιλούσε για το μεγαλείο και την μοναδικότητα της Ορθοδοξίας, την πληροφορία του αρυόμενος από την εν καρδία του θεία χάρι. Ο βίος του αποδείκνυε την υπεροχή της Ορθοδοξίας.  Για ένα διάστημα είχε διακόψει, μαζί με όλο σχεδόν το υπόλοιπο Άγιον Όρος, το μνημόσυνο του πατριάρχου Αθηναγόρα για τα επικίνδυνα ανοίγματά του προς τους Ρωμαιοκαθολικούς. Αλλά το έκανε με πόνο:

Περί τῆς πρός τόν Θεόν πρεσβείας τῶν Ἁγίων

Περί τής προς τον Θεόν πρεσβείας τών Αγίων Κεφάλαιον Β΄

Ή έννοια τής Εκκλησίας κατά τό ορθόδοξον φρόνημα ένέχει τό περί πρεσβείας τών άγιων δόγμα, όπερ ήν καθολικόν παρ’ άπάση τή Έκκλησίμ τών πρώτων αιώνων καί έθεωρήθη άνέκαθεν ώς άλήθεια άναμφήριστος καί έπρεσβεύθη ώς τοιούτον καθ’ όλους τούς αιώνας.

Εν τή έννοίμ τής Εκκλησίας ώς σώματος Χριστού παραλαμβάνονται πάντες οί έν τή πίστει άναγεννηθέντες ζώντες καί τεθνεώτες καί γενόμενοι σώμα Χριστού.

Εν τή έννοία τής Εκκλησίας περιλαμβάνονται πλήν τών εις Χριστόν πιστευσάντων καί πάντες οί προ τού Νόμου καί έν τφ Νόμψ άποθανόντες δίκαιοι οί άπεκδεχόμενοι σωτηρίαν διά τού Τίού τής επαγγελίας, διά τού υιού τού άνθρώπου, τού άναμενομένου Σωτήρως κόσμου. Κατά τήν έννοιαν ταύτην τήν άποδιδομένην τή Έκκλησίμ, ή Εκκλησία περιλαμβάνει ώς μέλη έαυτης καί θεωρεί ώς μέλη Χριστού καί πάντας τούς Από Αδάμ δίκαιους τούς εις Χριστον πίστεύσαντας προς της έλεύσεως αύτού.

Ή ’Εκκλησία τού Χριστού δίακρίνεταί εις στρατευομένην καί θρίαμβεύουσαν, καί στρατευομένην μέν λέγομεν την έπί γης υπέρ τού έργου τού λόγου τού Θεού στρατευομένην καί άγωνίζομένην κατά των ύπεναντίων δυνάμεων της Απώλειας-θρίαμβεύουσαν δέ την έν ούρανφ αύλίζομένην, την αγωνίσθείσαν καί θρίαμβεύσασαν καί έν δόξη προς τον αγωνοθέτην Χριστον απελθούσαν.

Ἡ πρόταση τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν γιά τήν παιδεία τῆς Εὐρώπης (Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός Ὀμότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

  1. Η αποκτηθείσα εμπειρία από την προενταξιακή διαδικασία (από το 1958) και την μετέπειτα ένταξή μας στην Ενωμένη Ευρώπη, οδήγησε σε κάποιες α­ξιωματικές αρχές, ως σταθερές της πορείας μας μέσα σ' αυτήν. Η πρώτη αρχή είναι, ότι το πρόβλημα δεν είναι η Ευρώπη, όπως δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα κά­θε αναγκαστικός αναπροσανατολισμός της εθνικής μας πολιτικής σ' όλη την ιστορική μας διάρκεια. Το πρόβλημα είμαστε εμείς, η δική μας δηλαδή παρου­σία μέσα στην Ευρώπη. Η δεύτερη αρχή είναι, ότι το πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι πρώτιστα πολιτικό ή οικονομικό, αλλά πνευματικό και πολιτιστικό. Διό­τι το αμείλικτο ερώτημα είναι, ποιον άνθρωπο και ποια κοινωνία μπορεί να παραγάγει η Ενωμένη Ευ­ρώπη, και τελικά ποιον πολιτισμό.

Είναι πράγματι γεγονός, ότι μέσα στην νέα μεγά­λη μας Πατρίδα κρίνεται η ταυτότητά μας, αλλά και η ιστορική μας συνέχεια και συνεπώς η ιστορική (με ό,τι σημαίνει αυτό) επιβίωσή μας. Η αποτίμηση όμως της Ευρώπης, ως μητέρας του Δυτικού Κόσμου, είναι θέμα προοπτικής.

Οἱ μπερδεμένοι ψυχικά ἄνθρωποι γίνονται αἱρετικοί.

«Οι μπερδεμένοι ψυχικά άνθρωποι γίνονται αιρετικοί. Η αίρεσις όμως είναι σύστημα και, ως σύστημα που είναι, κάνει τους ανθρώπους δραστηρίους, ενεργητικούς, μεθοδικούς. Η Εκκλησία μας όμως δεν είναι σύστημα. Είναι αγάπη, είναι σεβασμός προσώπου, είναι ελευθερία προσώπου, είναι ο Χριστός, είναι το παν.
Για να είσαι μεθοδικός, ενεργητικός, αποτελεσματικός μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, πρέπει να έχεις σωστή σχέση με τον Χριστό.

Κύριε, λύτρωσαί με τῶν αἰωνίων κολάσεων

https://paraklisi.blogspot.gr/2017/01/blog-post_569.html

Πνευματικοί λόγοι...Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.