4. Νηστεία καί ἐγκράτεια, Πνευματικό Ἀλφάβητο, Ἁγ. Δημητρίου Ροστώβ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

4. Νηστεία καί ἐγκράτεια, Πνευματικό Ἀλφάβητο, Ἁγ. Δημητρίου Ροστώβ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 4-12-2018, ζωντανή μετάδοση, Καλή Σκύδρας, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Πατρικαί Νουθεσίαι Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου - «Περί θλίψεων, πόνων καί κόπων» [Ἐπιστολή 23η - 25η]

23) Επιστολή

Δια την εσωτερικήν σου λύπην και το πένθος, αν είναι ωφέλιμα ή όχι, σου λέγω: είναι λίαν ωφέλιμα, διότι σε συγκρατούν από την αμαρτίαν, ιδίως από την προσπάθειαν και ηδονήν του κόσμου, ως αλλότρια του Θεού. Ναι, αλλά και εδώ χρειάζεται διάκρισις, να μη βγαίνουν έξω του ορίου, διότι κατόπιν γίνονται βλαβερά. Ιδού ένα σημείον: Όταν πενθής αναλογιζόμενος τας παλαιάς αμαρτίας σου και το πένθος εξέλθη του κανονικού ορίου, καταλήγει εις την απόγνωσιν και κατόπιν θεωρείς τον Θεόν αδυσώπητον τιμωρόν, όπερ άτοπον, διότι ο Θεός παιδεύει ως πατέρας και το εννοεί ούτως ο χριστιανός, όταν δεν βγη έξω του ορίου. Δια τούτο υπέρ πάντων η διάκρισις, διότι μας απαλλάσσει από υπερβολάς και από ελλείψεις. Όταν σε καταλαμβάνη απόγνωσις, γύριζε το φύλλον και αναλογίζου: Εάν ο Θεός εκέλευσε τοις ανθρώποις αφιέναι τοις συνανθρώποις αυτών τα παραπτώματα εβδομηκοντάκις επτά κάθε ημέραν, πόσον μάλλον θα αφήση ένας άπειρος εις την ευσπλαχνίαν Θεός; Ποίος μετενόησε και δεν εσώθη; Ποίος είπε το «ήμαρτον» και δεν συνεχωρήθη; Τις έπεσε και εζήτησε βοήθειαν και δεν εσηκώθη; Τις έκλαυσε και δεν παρεκλήθη από τον Θεόν; «Εάν υμείς, λέγει ο Κύριος, πονηροί όντες οίδατε δόματα αγαθά διδόναι τοις τέκνοις υμών, πόσω μάλλον ο πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς δώσει αγαθά τοις αιτούσιν Αυτόν;» (Ματθ.7,11 ). Μας παιδεύει ο ουράνιός μας Πατήρ όχι δια να απογνώσωμεν, αλλά δια να μετανοήσωμεν και να διορθωθώμεν. Όταν παρανοήσωμεν την έννοιαν της παιδείας, καταλήγομεν εις την απόγνωσιν και εν συνεχεία θεωρούμεν τον ουράνιον Πατέρα χωρίς έλεος τιμωρόν, όπερ άτοπον, συνάμα συνεχομένη υπό μίαν τοιαύτην επήρειαν, αδύνατον να παρακληθή η ψυχή. Όταν λοιπόν υγιώς κρατήσωμεν την έννοιαν της παιδείας των θλίψεων, ακολουθεί πολλή θεϊκή παρηγορία. Ιδού λοιπόν, παιδί μου, υπό ποίον τρόπον το πένθος και η λύπη ωφελούν ή όχι.

 

24) Επιστολή

Οι άνθρωποι, παιδί μου, χωρίζονται εις αυτόν τον κόσμον εις καλούς και κακούς, εις πλουσίους και πτωχούς, εις μορφωμένους και αμορφώτους, εις ευγενείς και αγενείς, εις εξύπνους και ανοήτους. Ενώνονται όμως όλοι εις εν σημείον. Εις τον πόνον. Διότι όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως εις την ζωήν των θα πονέσουν.

Ὁ Μάρτυρας ἱεραπόστολος παπα-Κοσμᾶς Γρηγοριάτης θαυματουργεῖ στήν Ἀφρική

Σκλαβωμένη χώρα η Αφρική και κουρσεμένη από την δύση χρειαζόταν ανθρώπους της δύσης που θα της αφοσιωθούν για να πιστέψει ότι υπάρχει μετάνοια και να γιατρευτούν οι πληγές της. Ο παπα-Κοσμάς Γρηγοριάτης μια μεγάλη μορφή της Ορθόδοξης Ιεραποστολής αγάπησε χωρίς προϋποθέσεις και πότισε πριν τριάντα χρόνια με το αίμα του το αφρικανικό χώμα, προσφέροντας θυσία τον εαυτό του. Με αυτό το αίμα ο παπα-Κοσμάς ξέπλυνε μέρος της αδικίας του δυτικού κόσμου προς τις αποικίες και ας μην ήταν υπεύθυνη γι’ αυτό η χώρα του. Αλλά είναι χαρακτηριστικό του χριστιανού να σηκώνει και ξένες ευθύνες.

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος θα πει σήμερα για τον πρώτο Ορθόδοξο μάρτυρα Ιεραπόστολο του Κονγκό: «Καρπός ευλαβούς και ένδοξης ποντιακής ρίζας ο παπα-Κοσμάς, οδηγήθηκε από τους μακαριστούς γονείς του Δημήτριο και Δέσποινα Ασλανίδη, από παιδί στην Εκκλησία, ενώ σαν νέος εμαθήτευσε παρά τους πόδας του ανεπανάληπτου Ομολογητού και Αγίου Ιεράρχου Αυγουστίνου Καντιώτη, από τον οποίο μυήθηκε στην Ιεραποστολή και το ακούραστο και φλογερό του σθένος.

Με τον παπα-Κοσμά μάς συνδέουν δύο σπουδαία γεγονότα. Το πρώτο, ότι είμαστε και οι δύο ομογάλακτοι Ριζαρίτες σπουδαστές, και το δεύτερο ότι είχαμε κοινό πνευματικό Πατέρα, τον Μακαριστό π. Γεώργιο Καψάνη, Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους.

Η μορφή του μακαριστού π. Κοσμά είναι σπάνια, διότι δεν ήταν μόνο ένας φλογερός Ιεραπόστολος, αλλά κατέβηκε στην Αφρική με μεγάλα οράματα. Δεν έκτιζε μόνο εκκλησίες και δεν δίδασκε μόνο το Ευαγγέλιο.

Είχε καταλάβει, όπως ο προστάτης του Άγιος Ιερομάρτυς Κοσμάς ο Αιτωλός, ότι έθνος χωρίς κατά Θεόν μόρφωση δεν έχει μέλλον, γι αυτό έχτιζε σχολεία, δίδασκε τους ανθρώπους να καλλιεργούν την γη, τους πρόσφερε γεωργικά μηχανήματα, ίδρυσε την περίφημη φάρμα, από την οποία συντηρούσε το Ιεραποστολικό Κλιμάκιο και το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας, με πράξη και όχι με λόγια, δίδασκε στους ιθαγενείς την προσευχητική παράδοση της Εκκλησίας μας. Έτσι στο σύντομο πέρασμά του από το Κονγκό, υπήρξε φωτιστής και διαμορφωτής, όντως ένας επίγειος Άγγελος, που άφησε τα ίχνη του στις ψυχές των Αφρικανών, και το αίμα του μαρτυρίου του στην αγαπημένη Αφρική.»

Ὁ Ἅγιος Γέροντας Παΐσιος θεραπεύει Ρωσίδα πού ἔχασε τό φῶς τοῦ ματιοῦ της

 Μαρτυρία Ρωσσίδος, κυρίας Λαρίσας Νικολάεβνα Μάσλοβα, ιατρού, από την Μόσχα: «Έπαθα δυστύχημα με αποτέλεσμα το αριστερό μου μάτι να χάση τελείως το φως του. Με έφεραν στο πρώτο Γενικό Νοσοκομείο της Μόσχας. 

  Οι θάλαμοι ήταν γεμάτοι, γι αυτό με έβαλαν στον διάδρομο. Τη νύχτα δεν κοιμήθηκα καθόλου. Έκανα προσευχή και στενοχωριόμουν πολύ. Προς το πρωί, ενώ ήμουν σε μια κατάσταση μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, ήρθε ο μπάτουσκα Παΐσιος, τον είδα μπροστά μου ολοφάνερα και τον αναγνώρισα, γιατί είχα διαβάσει ένα βιβλίο σχετικό με την ζωή του.

Ἀόρατος Πόλεμος, Ἁγίου Νικοδήμου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ. ΑΡΧΙΜ. ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

1. Τά τέσσερα ὅπλα τοῦ χριστιανοῦ. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, 10-8-2007
2. Πόλεμος κατά τῶν παθῶν. Ἀόρατος πόλεμος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, 31-1-2008
3. Πόλεμος κατά τῶν σαρκικῶν παθῶν, 1ο Μέρος, Ἀόρατος πόλεμος, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 7-2-2008
4. Πόλεμος κατά τῶν σαρκικῶν παθῶν. 2ο Μέρος. Ἀόρατος πόλεμος.Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης,11-2-2008
5. Περί διορθώσεων τῶν ἐξωτερικῶν αἰσθήσεων. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, 27-3-2008
6. Περί διορθώσεως τῆς φαντασίας 1, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 3-4-2008
7. Περί διορθώσεως τῆς φαντασίας 2, Ἀόρατος πόλεμος, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 10-4-2008
8. Ὁ στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ πρέπει νά ἀποφεύγει τίς ταραχές, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 17-4-2008
   

Ἐγκώμιον εἰς τόν Ἅγιο Ἀπόστολο Ἀνδρέα (Ἁγ.Ἀθανάσιος ὁ Μέγας)

 ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ο Μέγας

Ἐγκώμιον εἰς τὸν Ἅγιον Ανδρέαν τὸν Ἀπόστολον

Ἑλληνικὴ Πατρολογία Μιγνίου (Migne), τ. 28ος, σ. 1101 κ' ἑξῆς, ἢ ΒΕΠΕΣ, τ. 36ος, σ. 303-306.

  Α' . Ὁρῶν τὴν λαμπρὰν ταύτην ἀγέλην τοῦ Πνεύματος καὶ εἰς τὸ γαληνὸν ἀληθῶς καὶ ἀκύμαντον πέλαγος, ἀποστολικὴν ὑπερβεβλημένην σαγήνην, τῆς δεσποτικῆς φωνῆς ὑπομιμνήσκομαι βοώσης• «Δεῦτε ὀπίσω μου, καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων»(2). Ὢ φωνῆς ἐνεργοῦς! Ὢ ρημάτων διὰ πραγμάτων γνωριζομένων! Ὢ τῆς ἀληθοῦς ὑποσχέσεως καθ' ἡμέραν αὐξανομένης! 

 Τίνος γὰρ ἡ πολυάνθρωπος αὕτη θήρα; Τὶς ὁ τὴν περιφανῆ ταύτην ἀθροίσας πανήγυριν, ἢ δῆλον, ὡς ὁ περιφανὴς τῶν ἀποστόλων Ἀνδρέας; ὁ ἁπλώσας τῆς γλώττης καὶ τῆς μνήμης τὰ θήρατρα• ἵνα, τὴν ἱεράν ταύτην ἐμπλήσας ὁλκάδα(3) τοῖς οἴαξι(4) τῆς ἀποστολῆς, πρὸς οὐρανὸν ἰθύνη(5) τὸ σκάφος. Καὶ ποῖα τὰ τῆς ἄγρας πρωτεῖα; Ποῖα δὲ τῶν καμάτων τὰ ἀκροθίνια(6); Οἱ τὸν τῆς ἱερωσύνης περίβολον ταῖς ἀρεταῖς περιφαιδρύνοντες. Οἱ πρῶτοι τὰς ἀποστολικὰς ταύτας ὑπερθέντες(7) ἀγκάλας, καὶ τοὺς ἔξω πλανωμένους πρὸς σωτηρίαν ἀγρεύσαντες. 

 Ἀλλ' ἢ καὶ τῆς παρούσης ἡμῖν πανηγύρεως ὁ μέγας οὗτος Ἀνδρέας τὰς προφάσεις δέδωκεν• ἀλλ' ὅ γε πᾶς τῶν ἀποστόλων συνεκτιμᾶται χορός. Οὕς γὰρ ἡ χάρις συνῆψεν, οὐ διίστησι τόπος.

  Καὶ καθάπερ εἴ τις τῶν ἐκ πολυτελείας διηνθισμένων λίθων ἐπαινεῖν ἐθελήσειε στέφανον, ὅτου ἂν τοῖς ἐπαίνοις περιδράξηται μέρους, τὸν ὅλον συνθαυμάζει τοῖς μέρεσι• ἢ καθάπερ, χρυσῆν τινα σειρὰν ὁρῶν τις, ὅπη(8) ἂν ἅψαιτο(9), τὸ πᾶν συνεκίνησεν• οὕτω καὶ ὁ πρὸς ἕνα τῶν ἀποστόλων λόγος βαδίζων δι' αὐτοῦ συνέχει τοὺς ἅπαντας κατὰ τὴν τοῦ θεσπεσίου Παύλου φωνὴν• «Εἰ χαίρει ἕν μέλος, συγχαίρει πάντα τὰ μέλη»(10).

  Ποίαν γὰρ ἂν μελῶν ἁρμονίαν οὕτως ἡ φύσις ἐξύφηνεν, ὡς τὴν τῶν ἀποστόλων χορείαν ἡ τοῦ Πνεύματος χάρις συνήρμοσε; Μία γὰρ ὄντως χάρις, ἡ τοὺς ἀποστόλους τῷ Δεσπότῃ στρατολογήσασα.

Β' . Δεῦρο οὖν ἐπὶ τοὺς πάντας, καὶ διὰ πάντων τὸν καθ' ἕνα θαυμάσωμεν. Ἀνδρέας ὁ τῆς ἀποστολικῆς ἀνδρείας ἐπώνυμος, ὁ πρῶτος διδάσκαλον τὸν Δεσπότην ἐπιγραψάμενος• ἡ τῆς ἀποστολικῆς χορείας ἀρχή• ὁ πρὸς τὴν δεσποτικὴν παρουσίαν ὀξυδερκής, ὁ τῆς Ἰωάννου μαθητείας τὴν Χριστοῦ διδασκαλίαν ἀνταλλαξάμενος• ἡ τῶν τοῦ Βαπτιστοῦ ρημάτων σφραγίς. Ἦν μὲν γὰρ τῶν Ἰωάννου μαθητῶν ὁ δοκιμώτατος• ἐν λυχνιαίῳ φέγγει ζητῶν τοῦ φωτὸς τὴν ἀλήθειαν, ὥσπερ τις ἐν ἀμυδροτέραις αὐγαῖς πρὸς τὰς Χριστοῦ μαρμαρυγὰς ἐθιζόμενος.

Ἡ ἀλήθεια δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ πλῆθος.Ἔστω καὶ ἕνας φτάνει!

 Ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου (11 Νοεμβρίου)

 

Ἐπιστολὴ 48 (ΜΗ) στὸ τέκνο του Ἀθανάσιο...

 

... Πρόσεχε λοιπόν, ἀδελφέ, τί λέγει ὁ μέγας Βασίλειος σ΄ἐκείνους ποὺ κρίνουν τὴν ἀλήθεια ἀπὸ τὸ πλῆθος.

«Αὐτὸς ποὺ δὲν τολμᾶ», λέγει, «νὰ δικαιολογήσει τὴ συζήτηση ποὺ γίνεται, οὔτε ἔχει νὰ παρουσιάσει ἀποδείξεις, καὶ ἐξαιτίας αὐτοῦ καταφεύγει στὸ πλῆθος, ὁμολογεῖ τὴν ἥττα του, ἐπειδὴ δὲν ἔχει κανένα ἐφόδιο θάρρους». 

Καὶ μετὰ ἀπὸ ἄλλα: «Ἄς μου δείξει τὴν ὀμορφιὰ τῆς ἀλήθειας, ἔστω καὶ ἕνας, καὶ πολὺ σύντομα θὰ πεισθῶ. Ὅμως πλῆθος πολὺ χωρὶς ἀποδείξεις, εἶναι βέβαια ἱκανὸ νὰ ἀπειλήσει, ἀλλὰ νὰ πείσει καθόλου. Οἱ πόσες μυριάδες θὰ μὲ πείσουν νὰ πιστέψω ὅτι ἡ ἡμέρα εἶναι νύχτα, ἢ τὸ χάλκινο νόμισμα νὰ τὸ θεωρήσω χρυσὸ καὶ ἔτσι νὰ δεχθῶ, ἢ νὰ πιστέψω ὁλοφάνερο δηλητήριο, ἀντὶ γιὰ κατάλληλη τροφή;».

Ἔπειτα, ἐξαιτίας γήινων πραγμάτων δὲν θὰ φοβηθοῦμε τοὺς πολλοὺς ποὺ ψεύδονται, καὶ γιὰ χάρη τῶν δογμάτων θὰ ἀκολουθήσω μὲ νεύματα ἀναπόδεικτα, ἐγκαταλείποντας ἐκεῖνα ποὺ παραδόθηκαν ἀπὸ παλιὰ καὶ ἀπὸ μακρὸ χρόνο μὲ πολλὴ συμφωνία καὶ τὶς μαρτυρίες τῶν ἁγίων Γραφῶν;

Δὲν ἀκούσαμε τὸν Κύριο ποὺ λέγει...

«Πολλοὶ εἶναι οἱ καλεσμένοι, λίγοι ὅμως οἱ ἐκλεκτοί», καὶ ἀλλοῦ πάλι, «Στενὸς καὶ γεμάτος θλίψεις εἶναι ὁ δρόμος ποὺ ὁδηγεῖ στὴ ζωή, καὶ εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι ποῦ τὸν βρίσκουν»; Ποιὸς λοιπὸν λογικὸς δὲν εὔχεται νὰ εἶναι μεταξὺ τῶν λίγων, πού μέσα ἀπὸ τὴ στενὴ πύλη μπαίνουν στὴ σωτηρία, παρὰ μεταξὺ τῶν πολλῶν, οἱ ὁποῖοι μέσω τῆς πλατειᾶς ὁδοῦ σπρώχνονται πρὸς τὴν ἀπώλεια;

«Πάτερ, ἐγώ δέν πιστεύω στόν Θεό…»

 Απόσπασμα από ομιλία του π. Σάββα Αγιορείτη.

.... Εἶχε ἔρθει στό Ἅγιο Ὄρος ἕνας ἀστυνομικός καί μιλούσαμε γιά πνευματικά θέματα. Μοῦ εἶπε κάποια στιγμή: «Πάτερ, ἐγώ δέν πιστεύω στόν Θεό…». Ἀναρωτήθηκα τότε τί εἶναι αὐτό πού λέει. Συμπλήρωσε ὅμως: «…ἐγώ Τόν εἶδα τόν Θεό». 

Τότε μοῦ εἶπε τήν σχετική ἐμπειρία του. Εἶχε μετανοήσει σέ μεγάλη ἡλικία, γύρω στά πενήντα καί ἀπό τότε ἄρχισε νά διαβάζει πάρα πολύ πατερικά βιβλία. Ἔλεγε ὅτι διάβαζε τίς Πατερικές ἐκδόσεις (ΕΠΕ) πού ἀποτελοῦνται ἀπό τόμους 500 σελίδων ὁ καθένας.

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης - Ἡ δουλειά εἶναι εὐλογία, εἶναι δῶρο Θεοῦ

 Έργο του Ανδρέα Πιπερίδη.

- Γέροντα, παλιά έλεγαν: «Καλύτερα να λειώνεις σόλες παρά κουβέρτες».Τι εννοούσαν; 

-Ήθελαν να πουν: «Καλύτερα να λειώνεις σόλες δουλεύοντας παρά να μένεις στο κρεββάτι τεμπελιάζοντας». Η δουλειά είναι ευλογία, είναι δώρο Θεού. 

Δίνει ζωντάνια στο σώμα, φρεσκάδα στον νου. Εάν δεν έδινα ο Θεός την δουλειά,θα μούχλιαζε ο άνθρωπος. Όσοι είναι εργατικοί, ακόμη και στα γεράματά τους δεν σταματούν να δουλεύουν.

Ὅταν ἕνας μεγάλος Ἅγιος "ἔφευγε", ἕνας ἄλλος μεγάλος Ἅγιος γεννιόταν!

 Όταν ενας μεγάλος Άγιος "έφευγε", ένας άλλος μεγάλος Άγιος γεννιόταν!

Ο μεν Αγιος Νεκταριος "φευγει"στις 9 Νοεμβριου του 1920,

το δε Ιακωβάκι τότε ειναι ενα βρέφος μολις 4 ημερων!

7 Δεκεμβρίου Συναξαριστής. Ἀμβροσίου Μεδιολάνων, Ἀθηνοδώρου, Νεοφύτου, Δομετίου, τῶν Ἁγίων Ἰσιδώρου, Ἀκεψιμᾶ καὶ Λέωντος, Ἀμμοῦν Ὁσίου, Γαΐου καὶ Γαϊανού, τῶν Ἁγίων 300 Μαρτύρων, τῶν Ἁγίων Ὀρθοδόξων Μαρτύρων ποὺ κάηκαν ἐντὸς Ναοῦ, τῶν Ἁγίων 2 Ἱερέων, τῶν Ἁγίων 60 Ἱερέων, τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξης Γυναίκας, Ἰγνατίου Ὁσίου, Παύλου Ὑποτακτικοῦ, Πρίσκου, Μαρτίνου, Νικολάου, Ἐγκαίνια Ναοῦ Ὑπεραγίας Θεοτόκου, Γρηγορίου Ἠσυχαστοῦ, Ἰωάννη Νηστευτῆ, Γερασίμου ἐξ Εὐρίπου, Τυχικοὺ Ἀποστόλου.

Ὁ Ἅγιος Ἀμβρόσιος Ἐπίσκοπος Μεδιολάνων

Ὁ Ἀμβρόσιος, διακεκριμένος Ρωμαῖος πολίτης, γεννήθηκε περίπου τὸ 340 μ.Χ.
Σπούδασε ρητορική, φιλοσοφία καὶ νομικά. Στὰ Μεδιόλανα ἀσχολήθηκε μὲ τὸ ἐπάγγελμα τοῦ δικαστή. Φύλασσε μὲ λόγια καὶ ἔργα τὴν ἀλήθεια καὶ ἀπέδιδε ἀντικειμενικὰ τὴν δικαιοσύνη , ἂν καὶ δὲν εἶχε βαπτισθεῖ ἀκόμα χριστιανός. Ὅσον ἀφορὰ σ’ αὐτὸ ὅμως, ἀπαντᾶ ὁ θεόπνευστος λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς:
«Ἀλλ’ ἐν παντὶ ἔθνει ὁ φοβούμενος αὐτὸν καὶ ἐργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτὸς αὐτῷ ἐστι». Δηλαδή, σὲ κάθε ἔθνος, ὅποιος σέβεται τὸν Θεὸ καὶ πολιτεύεται στὴν ζωή του μὲ δικαιοσύνη, εἶναι δεκτὸς ἀπ’ Αὐτὸν καὶ εἶναι δυνατὸν νὰ ἀρέσει σ’ Αὐτόν.
Καὶ πράγματι, ὁ Ἀμβρόσιος μὲ τὴν ζωή του ἄρεσε στὸν Θεό. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸν ἀξίωσε νὰ βαπτισθεῖ χριστιανός, νὰ γίνει ἔπειτα ἀναγνώστης, καὶ ἀφοῦ μέσα σὲ λίγο χρονικὸ διάστημα πέρασε ὅλους τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς βαθμούς, μετὰ ἀπὸ ἀπόφαση τοῦ βασιλιὰ Οὐαλεντιανοῦ τοῦ Α’, χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Μεδιολάνων.

7 Δεκεμβρίου. Ἁμβροσίου ἐπισκόπου Μεδιολάνων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Παρ. κη΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Τίτ. α΄ 15 - β΄ 10).

Τιτ. 1,15            πάντα μὲν καθαρὰ τοῖς καθαροῖς· τοῖς δὲ μεμιαμμένοις καὶ ἀπίστοις οὐδὲν καθαρόν, ἀλλὰ μεμίανται αὐτῶν καὶ ὁ νοῦς καὶ ἡ συνείδησις.

Τιτ. 1,15                     Να μη λαμβάνουν υπ' όψιν των όσα περί καθαρών και ακαθάρτων φαγητών διδάσκουν οι ψευδάδελφοι Ιουδαίοι. Διότι εις μεν τους καθαρούς κατά την καρδίαν είναι όλα καθαρά· εις δε τους μολυσμένους από την αμαρτίαν και απίστους τίποτε δεν είναι καθαρόν, αλλά έχει μολυνθή ο νους των και η συνείδησίς των.