Ὑπερηφάνεια, Ἡ πικρή ρίζα τῶν παθῶν, 8-10-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη συνομιλία μέ τόν κ. Ἀνδρέα Μπλάνο (Ρωμαίικος λόγος)

Ὑπερηφάνεια, Ἡ πικρή ρίζα τῶν παθῶν, 8-10-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη συνομιλία μέ τόν κ. Ἀνδρέα Μπλάνο (Ρωμαίικος λόγος) http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Κυριακή Ζ Λουκᾶ. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν ἀνάσταση τῆς κόρης τοῦ Ἰαείρου καί τή θεραπεία τῆς αἱμορροούσης γυναικός

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκ. 8,41-56] 

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ ΙΑΕΙΡΟΥ 

ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΑΙΜΟΡΡΟΟΥΣΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΣ 

«Ταῦτα αὐτοῦ λαλοῦντος αὐτοῖς ἰδοὺ ἄρχων εἷς προσελθὼν προσεκύνει αὐτῷ λέγων ὅτι ἡ θυγάτηρ μου ἄρτι ἐτελεύτησεν· ἀλλὰ ἐλθὼν ἐπίθες τὴν χεῖρά σου ἐπ᾿ αὐτὴν καὶ ζήσεται(:Κι ενώ τους έλεγε αυτά ο Ιησούς, την ώρα εκείνη κάποιος άρχοντας της συναγωγής Τον πλησίασε και Τον προσκύνησε λέγοντας ότι “η κόρη μου πριν από λίγο πέθανε. Έλα όμως και βάλε το χέρι σου πάνω της και θα ζήσει”)»[Ματθ.9,18].

Τα λόγια τα πρόφτασαν τα έργα, ώστε ακόμη περισσότερο να αποστομωθούν οι Φαρισαίοι· διότι αυτός που ήρθε ήταν αρχισυνάγωγος και το πένθος του ήταν βαρύ· επειδή το είχε μονάκριβο το παιδί και είχε γίνει δώδεκα χρονών, δηλαδή αυτό βρισκόταν στο άνθος της ηλικίας του· αυτό λοιπόν το ανέστησε ευθέως ο Κύριος. Εάν όμως ο ευαγγελιστής Λουκάς λέει ότι απεσταλμένοι από την οικία του αρχισυνάγωγου ήλθαν λέγοντας «μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου (:Πέθανε η κόρη σου˙ μην κουράζεις άλλο και μην ενοχλείς πια τον διδάσκαλο)»[Λουκ.8,49], ερμηνεύουμε ως εξής, ότι η φράση «ἡ θυγάτηρ μου ἄρτι ἐτελεύτησεν (:η κόρη μου πριν λίγο πέθανε)»[Ματθ.9,18] που είπε ο Ιάειρος, όπως μας αναφέρει ο ευαγγελιστής Ματθαίος, προήλθε από τις σκέψεις που έκανε ο αρχισυνάγωγος, ενώ βάδιζε προς τον Ιησού ή ότι Του το είπε για να παρουσιάσει με δραματικότερο τρόπο την συμφορά του· διότι είναι συνήθεια σε εκείνους που παρακαλούν και ζητούν κάτι, να μεγαλοποιούν με τα λόγια τα βάσανά τους και να λένε κάτι παραπάνω από την πραγματική τους κατάσταση, με σκοπό να αποσπάσουν μεγαλύτερη την συμπάθεια από εκείνους που ικετεύουν. 

Πρόσεξε επίσης το ασθενές της πίστεως αυτού του ανθρώπου· διότι απαιτεί δύο πράγματα από τον Χριστό, και να πάει στο σπίτι του και να βάλει το χέρι Του επάνω στο παιδί, κάτι που αποδεικνύει ότι πριν την αφήσει και φύγει, η μικρή κοπέλα ανέπνεε ακόμη. Και βέβαια όσοι έχουν ασθενή πίστη έχουν ανάγκη και από την προσωπική παρουσία και από τα αισθητά πράγματα.

Και ο μεν ευαγγελιστής Μάρκος λέει ότι πήρε μαζί Του τους τρεις μαθητές, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη [Μάρκ.5,40: «ὁ δὲ ἐκβαλὼν πάντας παραλαμβάνει τὸν πατέρα τοῦ παιδίου καὶ τὴν μητέρα καὶ τοὺς μετ᾿ αὐτοῦ, καὶ εἰσπορεύεται ὅπου ἦν τὸ παιδίον ἀνακείμενον(:Αυτός όμως, αφού τους έβγαλε όλους έξω, παίρνει μαζί Του τον πατέρα του κοριτσιού και τη μητέρα και τους τρεις μαθητές που ήταν μαζί Του, και μπαίνει εκεί που ήταν το παιδί ξαπλωμένο)»],καθώς επίσης και ο Λουκάς[Λουκ.8,51: «ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ Ἰωάννην καὶ Ἰάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα(:κατόπιν, όταν έφθασε στο σπίτι του Ιαείρου, δεν άφησε να μπει κανείς άλλος στο δωμάτιο της νεκρής παρά μόνο ο Πέτρος, ο Ιωάννης, ο Ιάκωβος και ο πατέρας του κοριτσιού και η μητέρα)»]· ο Ματθαίος όμως λέει απλώς ότι ο Ιησούς πήρε μαζί Του τους μαθητές Του. Για ποιον λόγο, όμως, δεν πήρε μαζί Του και τον Ματθαίο, αν και βέβαια προ ολίγου είχε προσέλθει στην ομάδα των μαθητών Του; Ίσως για να του αυξήσει την επιθυμία Του και επειδή ακόμη βρισκόταν σε πνευματική ατέλεια. Γι’ αυτό λοιπόν τιμά τους τρεις εκείνους μαθητές, για να προσπαθήσουν και οι άλλοι να γίνουν όπως εκείνοι. Προς το παρόν ήταν αρκετό να δει τα όσα συνέβησαν με την αιμορροούσα και να τιμηθεί με την συμμετοχή του στο τραπέζι και να συμπεριληφθεί στον κύκλο των μαθητών Του.

«-Γέροντα, ξέρεις γιατί εὐωδιάζει ἡ κάρα τοῦ Γέροντα Ἰωσήφ ἀπ’ τό στόμα;»

Γέρων Εφραίμ Φιλοθεΐτης και νυν Αριζονίτης

-Γέροντα, ξέρεις γιατί ευωδιάζει η κάρα του Γέροντα Ιωσήφ απ’ το στόμα;

Ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους ασκητές της Ορθοδοξίας ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής. 

Η πνευματική παρακαταθήκη που μας άφησε είναι πολύ μεγάλη και σπουδαία. Από την «ρίζα» του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού προέρχονται άμεσα περισσότεροι από χίλιοι μοναχοί και μοναχές, που ανάγουν την πνευματική τους πατρότητα στον μακάριο αυτόν Γέροντα… Την ευχή του να έχουμε.

Όταν κάναμε την εκταφή του Γέροντος, τρία χρόνια μετά την κοίμησί του, τον βγάλαμε κεχριμπάρι, αυτό είναι σημείο αγιότητος. Όλα τα άγια λείψανά του ήσαν όπως το κεχριμπάρι.

Στην εκταφή, όλοι οι παραδελφοί έλεγαν, εγώ θα πάρω αυτό, εγώ θα πάρω το άλλο κι’ εγώ έλεγα μέσα μου: «Εγώ δεν θα μιλήσω καθόλου, ο,τι μου δώσουν».

Ο πατήρ Αθανάσιος πήρε το χέρι του, λέγοντας: -Αυτό το χεράκι με έσωσε, με τις μπαταριές που έτρωγα! Και ενώ όλοι έπαιρναν κάποιο κομμάτι από το άγιο Λείψανό του για ευλογία, εγώ καθόμουν παράμερα. Γυρνάει τότε ο Γερο-Αρσένιος και λέει:

–Την κάρα να την δώσετε στον παπα-Εφραίμ.

–Να ’ναι ευλογημένο. Σ’ ευχαριστώ πολύ.

Άλλος είχε σκοπό να την πάρη, γιατί όλοι της συνοδείας μας είμαστε εκεί. Έτσι δεν έβαλα θέλημα πουθενά και πήρα την κάρα του αγίου Γέροντός μου.

Στη Νέα Σκήτη την έβαλα στο παρεκκλήσι δίπλα στο κελλί μου. Στην Ιερά Μονή Φιλοθέου την είχα στο κελλί μου και τώρα στην Αριζόνα είναι τοποθετημένη στο παρεκκλήσι του αγίου Παντελεήμονος και ευωδιάζει, από την Νέα Σκήτη μέχρι σήμερα συνεχώς. Και είναι πολύ παράδοξο μυστήριο, ότι όσο περνούν τα χρόνια, ευωδιάζει και περισσότερο. Και ξεκινώντας είτε την αγρυπνία μου είτε την θεία Λειτουργία είτε οποιαδήποτε διακονία, πηγαίνω βάζω μετάνοια, παίρνω την ευχή του και κάνω υπακοή ακόμα και σήμερα.

«Ὡραῖος ἔγινε ὁ πίνακας καί πολύ καλή ἤτανε Λουκᾶ ἡ προσπάθειά σου, τοῦ εἶπε ἡ Παναγία. Ὅμως ἕνα δέν πρόσεξες»

Δημήτριος Παναγόπουλος

Κάποτε ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Λουκάς, ρώτησε την Παναγία, αν του επέτρεπε να ζωγραφίσει το ''πορτραίτο'' της. Η Παναγία μας, δεν του αρνήθηκε. Σε λίγο έρχεται ο αρχάγγελος Γαβριήλ, που πάντα την διακονούσε, και δίνει στον Απόστολο Λουκά 3 σανίδες. 

Ο Ευαγγελιστής παραξενεύτηκε που πήρε τρεις σανίδες και όχι μία. Ωστόσο, δεν είπε τίποτα. Τις πήρε και πήγε σπίτι του. Εκεί άρχισε να Την ζωγραφίζει, όπως Την φανταζόταν και όπως Την έβλεπε συνήθως.

Όταν τελείωσε τον πίνακα, τον πήρε και πήγε δειλά-δειλά, με σεμνότητα στην Παναγία να τον δείξει. 

- Ωραίος έγινε ο πίνακας και πολύ καλή ήτανε Λουκά η προσπάθειά σου, του είπε η Παναγία. Όμως ένα δεν πρόσεξες: Μόνη μου είμαι; 

Ο Απόστολος Λουκάς, κοκκάλωσε! Είχε φτιάξει την Παναγία μόνη Της, δεόμενη, χωρίς τον Χριστό. Αυτή η συγκεκριμένη εικόνα βρίσκεται στην Παναγία Σουμελά στο Βέρμιο της Βεροίας. 

Ο Απόστολος Λουκάς ζήτησε συγγνώμη από την Παναγία και επέστρεψε σπίτι του, για να κάνει ένα νέο ''πορτραίτο'' Της. Ύστερα από πολύ κόπο και επιμέλεια, ο Απόστολος Λουκάς τελείωσε και το δεύτερο πίνακα. Τον πήγε στην Παναγία, για να του πει, την γνώμη Της. 

Π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος : « Ἡ Ἀποτείχιση ἀπό ὁλόκληρη τήν Ἐκκλησία εἶναι αἵρεση ».

Απόσπασμα από τό βιβλίο τού π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου :

'' Τά δύο άκρα - Οικουμενισμός καί Ζηλωτισμός ''

'' Επιστολή πρός π. Νικόδημον ''.

Εδώ, ο μακαριστός π. Επιφάνιος , αναιρεί τίς πλάνες τών Παλαιοημερολογιτών , καθώς καί τών νεο « ζηλωτών » Ευθυμίου Τρικαμηνά , Σάββα Λαυριώτη κ.λ.π. περί τής, δήθεν, υποχρεωτικής διακοπής τής εκκλησιαστικής κοινωνίας , όχι μόνο μετά τού οικείου Επισκόπου , αλλά καί μέ ολόκληρη τήν Εκκλησία , επειδή , δήθεν μολύνεται από τούς Οικουμενιστές ( καθαρός Προτεσταντισμός ) !!! 

Τίς αιρέσεις περί '' Υποχρεωτικής διακοπής τού μνημοσύνου '' καί περί '' Μολυσμού '' από τίς συμπροσευχές καί κακόδοξες δηλώσεις ορισμένων Επισκόπων τής Εκκλησίας , τίς επινόησαν οί Παλαιοημερολογίτες , επειδή ξεσκεπάσαμε τήν απάτη τού πλαστογραφημένου τούς Σιγγιλίου , στό οποίο στήρίξαν τήν απόσχισή τούς τό 1924 ! Από τήν αίρεση αυτή, τού ''Μολυσμού'', προκύπτει καί η αίρεση τής ''Αποτείχισης από όλη τήν Εκκλησία''.'' Αφού Μολύνεστε, είστε υποχρεωμένοι να Αποτειχιστείτε '' μάς λένε εδώ καί δεκαετίες οί « ΓΟΧ » .

Πουθενά όμως δέν αναφέρεται ''υποχρέωση'', παρά μόνο τό προαιρετικό δικαίωμα τής διακοπής τού μνημοσύνου τού, αιρετικά διδάσκοντος Επισκόπου καί μόνον.

Λέγει ο κανὼν ΙΕ΄ τῆς ΑΒ΄ Συνόδου:

«…Οἱ γὰρ δι’ αἵρεσίν τινα παρὰ τῶν ἁγίων Συνόδων ἢ Πατέρων κατεγνωσμένην τῆς πρὸς τὸν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτούς διαστέλλοντες, ἐκείνου δηλονότι τὴν αἵρεσιν δημοσίᾳ κηρύττοντος καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ’ ἐκκλησίαις διδάσκοντος, οἱ τοιούτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑπόκεινται πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτοὺς τῆς πρὸς τὸν καλούμενον Ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, άλλὰ καὶ τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται.

Κυριακή Ζ Λουκᾶ.Ἑρμηνεία τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο.Μέρος Δεύτερο

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ΛΟΥΚΑ[:Β΄Κορ.11,31-33 και 12,1-9]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

Μέρος δεύτερο: υπομνηματισμός στα χωρία Β΄Κορ. 12,1-10

«Καυχᾶσθαι δὴ οὐ συμφέρει μοι· ἐλεύσομαι γὰρ εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις Κυρίου(:να σας μιλήσω λοιπόν και για άλλους διωγμούς μου, δεν με συμφέρει να καυχιέμαι. Σταματώ λοιπόν γι' αυτό να μιλώ για τους διωγμούς και τους άλλους κόπους μου. Θα αναφερθώ όμως σε οπτασίες και αποκαλύψεις που μου χάρισε ο Κύριος)»[Β΄Κορ.12,1]. 

Τι σημαίνει αυτό; Αυτός ο οποίος είπε τόσα, λέγει τώρα «το να καυχιέμαι λοιπόν δεν με συμφέρει», σαν να μην έχει πει τίποτε; Εννοεί όχι σαν να μην έχει πει τίποτε, αλλά επειδή πρόκειται να μεταβεί σε άλλο είδος καυχήσεως, το οποίο δεν έχει μεν τόση αμοιβή, αλλά φαίνεται στους πολλούς ότι τον αναδεικνύει λαμπρότερο, όχι σε εκείνους οι οποίοι εξετάζουν με ακρίβεια, λέγει «το να καυχώμαι λοιπόν δεν είναι συμφέρον μου». Τα μεγάλα δηλαδή καυχήματα είναι αυτά τα οποία απαρίθμησε, οι δοκιμασίες, αλλά έχει και άλλα να πει, τα αναφερόμενα στις αποκαλύψεις, στα απόρρητα μυστήρια. Και γιατί λέγει «δεν είναι συμφέρον μου;». «Για να μην επαρθώ για αφροσύνη», λέγει· Τι λες; Αν δηλαδή δεν τα πεις, δεν τα γνωρίζεις; Αλλά δεν επαιρόμαστε εξίσου όταν τα γνωρίζουμε οι ίδιοι και όταν τα φανερώνουμε και σε άλλους· διότι δεν επαιρόμαστε συνήθως από αυτά τα ίδια τα κατορθώματά μας, αλλά από το να τα γνωρίζουν και να μαρτυρούν γι' αυτά οι πολλοί. Για τον λόγο αυτόν, λοιπόν, λέει, «δεν είναι συμφέρον μου» και «για να μη δημιουργήσω μεγαλύτερη ιδέα για εμένα σε όσους ακούνε». 

Εκείνοι λοιπόν οι ψευδαπόστολοι έλεγαν για τον εαυτό τους και πράγματα που δεν έγιναν, ενώ αυτός και αυτά που έγιναν αποκρύπτει, και αυτό παρ’ ό,τι υπάρχει τόσο μεγάλη ανάγκη για να τα πει· και λέει: «δεν είναι συμφέρον μου», διδάσκοντας σε όλους να το αποφεύγουν αυτό με μεγάλη επιμέλεια· διότι κανένα κέρδος δεν έχει αυτό το πράγμα, αλλά και βλάβη προξενεί, εάν δεν υπάρχει μεγάλη ανάγκη που να ωφελεί από το ότι οδηγεί σε αυτό. 

Αφού μίλησε λοιπόν για τους κινδύνους, τους πειρασμούς, τις επιβουλές, τις θλίψεις, τα ναυάγια, έρχεται σε άλλη αιτία καυχήσεως, λέγοντας: «οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων· εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ(:γνωρίζω έναν άνθρωπο που βρίσκεται σε στενή σχέση και επικοινωνία με τον Χριστό. Ο άνθρωπος αυτός πριν από δεκατέσσερα χρόνια αρπάχθηκε και ανυψώθηκε μέχρι τον τρίτο ουρανό, όπου διαμένουν οι αγγελικές δυνάμεις. Δεν γνωρίζω όμως εάν ήταν με το σώμα του την ώρα εκείνη ή ήταν σε έκσταση, έξω από το σώμα του. Ο Θεός ξέρει)»[Β΄Κορ.12,2]. Μεγάλη είναι μεν αυτή η αποκάλυψη. Όμως δεν έγινε αυτή μόνη, αλλά και πολλές άλλες· αυτός όμως εκθέτει μία από τις πολλές· διότι για το ότι ήσαν πολλές, άκουσε τι λέει: «και για να μην υπερηφανεύομαι για τις πολλές αποκαλύψεις».

Τίποτε δέν μπορεῖ νά διαιρέσει τήν Ἐκκλησία, ὅσο ἡ φιλαρχία. (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

Τίποτε δέν μπορεῖ νά διαιρέσει τήν Ἐκκλησία, ὅσο ἡ φιλαρχία.\

(Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Ἡ λεγόμενη ἁγία καί μεγάλη σύνοδος τῆς Κρήτης ἑτοιμαζόταν ἐδῶ καί πενήντα χρόνια περίπου. Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ζοῦσε ἀκόμα τότε. Παρακολουθῶντας τίς μεθοδευμένες προετοιμασίες τοῦ ληστρικοῦ Κολυμπαρίου ἔλεγε: Αὐτή ἡ Σύνοδος εἶναι καλύτερα νά μή γίνει. Διότι, ἄν πραγματοποιηθεῖ, μονάχα σχίσματα καί αἱρέσεις θά προκαλέσει.

Πόσο προφητικός ἦταν ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου! Δυστυχῶς, ὅπως ἀκριβῶς ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος προέβλεψε, οἱ ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης ἔγιναν αἰτία ὄχι μονάχα οἱ κάθε λογῆς αἱρέσεις νά ἀναγνωρισθοῦν ὡς ἐκκλησίες, ἀλλά καί νά ὁδηγηθοῦμε σήμερα, μέ ἀφορμή τό ‘’Οὐκρανικό αὐτοκέφαλο’’, σέ πρόκληση σχίσματος στήν Ἐκκλησία.

Ἡ παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ, γιά τίς ἁμαρτίες μας, θριάμβευσε στήν Κρήτη. Οἱ προειδοποιητικές διδαχές γιά τίς ὀλέθριες συνέπειες τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἀπό τόν Ἅγιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς, τόν Ἄγιο Παΐσιο, τόν ὅσιο γέροντα Ἐφραίμ τόν Κατουνακιώτη, τόν θρυλικό π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη, τόν μακαριστό πατέρα Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο, δυστυχῶς, στό ἀμαυρό Κολυμπάρι περιφρονήθηκαν ἐντελῶς.

Ἄς μη γελιόμαστε. Ἡ μήτρα, πού λόγῳ τοῦ Οὐκρανικοῦ γέννησε τό σχίσμα, δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν θεσμοθέτηση τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ, τήν πραγματοποιηθεῖσα στήν ληστρική σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου.

Ἐάν ἡ ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης εἶχε καταδικάσει ἐμπράκτως τήν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ, σήμερα δέν θά φτάναμε στήν ταραχή, τήν σύγχυση, τήν διαίρεση καί τό σχίσμα. 

Ἐάν στό Κολυμπάρι οἱ συνελθόντες Πατριάρχες καί Ἐπίσκοποι δέν ὑπέκυπταν στόν πειρασμό τῆς ἐκκοσμίκευσης, σήμερα ἡ Ἐκκλησία θά συνέχιζε νά πορεύεται ἐν Εἰρήνῃ καί ὁμονοίᾳ.

Ἡ παραχώρηση τοῦ λεγόμενου ‘’Οὐκρανικοῦ αὐτοκεφάλου’’, ἐάν ὄντως ἦταν προϊόν Θείου φωτισμοῦ καί στοιχίσεως Ἁγιοπατερικῆς, Εἰρήνη καί Ἑνότητα θά ἔφερνε στήν Ἐκκλησία καί σέ καμμιά περίπτωση δέν θά προκαλοῦσε διαίρεση, ταραχές καί ἀντιπαλότητες.

Ὁ τ. καθηγητής Δογματικῆς Θεολογίας κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, σέ πρόσφατη δήλωσή του, ξεκαθαρίζοντας πρῶτα, ὅτι τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο εἶναι ἀναρμόδιο γιά νά δώσει αὐτοκεφαλία, καθώς ἡ Οὐκρανία ἀνήκει στό Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας, δικαίως καί εὐστόχως ἀναρρωτιέται: Γιατί ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης ἀναγνωρίζει ἕνα μόρφωμα, τό ὁποῖο ὁ ἴδιος εἶχε καταδικάσει;(5)

Μάλιστα σέ ἐπιστολή του(4), πού ἀπευθύνει πρός τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁ καθηγητής κ. Δ. Τσελεγγίδης μεταξύ τῶν ἄλλων διευκρινίζει, ὅτι τό λεγόμενο Οὐκρανικό αὐτοκέφαλο είναι θέμα οὐσιαστικά Ἐκκλησιολογικό-Δογματικό μέ ἀναπόφευκτες σωτηριολογικές προεκτάσεις.

Πότε ἐπιτρέπεται οἱ Χριστιανοί νά κάνουν ἀνυπακοή πρός τούς Ἐκκλησιαστικούς Ἡγέτες;

Μιλά ο πρώην Μητροπολίτης Φλωρίνης, μακαριστός Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης.

Ο μακαριστός Επίσκοπος με την γλαφυρότητα και ζωντάνια που πάντοτε τον διέκρινε, μέσα από παραδείγματα των βίων των Αγίων (5 Οσιοπαρθενομάρτυρες, Όσ. Θεόδωρος ο Στουδίτης και Μάξιμος ο Ομολογητής, Αγ. Μάρκος ο Ευγενικός) απαντάει στα φλέγοντα πνευματικά ζητήματα:

Σε ποιες περιπτώσεις οι Χριστιανοί επιτρέπεται (ή επιβάλλεται) να κάνουν ανυπακοή πρός τους Εκκλησιαστικούς τους Ηγέτες;

Αυτοί (Πνευματικοί, Επίσκοποι, Πατριάρχες, Σύνοδοι) είναι δυνατόν να υποπέσουν σε βαριά πνευματικά σφάλματα;

Πώς συμπεριφέρθηκαν οι Άγιοι σε τέτοιες καταστάσεις; Θα έπρατταν κατά τον ίδιον τρόπο σήμερα;

Με ποιες προϋποθέσεις μπορεί να γίνει αποδεκτή η «ένωση των Εκκλησιών»;

Εμείς τι κάνουμε σήμερα; Πώς σκεφτόμαστε; Ποιο πνεύμα θα ακολουθήσουμε;

impantokratoros.gr &youtube.com

http://aktines.blogspot.com/2019/10/blog-post_602.html?m=1

«Καλύτερη βοήθεια, ἐκτός ἀπό τόν Ἰησοῦ, δέν θά βρεῖς σέ ὅλη τήν ζωή σου»

Καλύτερη βοήθεια, εκτός από τον Ιησού, δεν θα βρεις σε όλη την ζωή σου. Μόνο Αυτός ο Κύριος γνωρίζει, ως Θεός που είναι, τις πανουργίες και τις μεθόδους και τους δόλους των δαιμόνων.

Άγιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος

(Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, Τόμος Α΄ σελ. 180-215).


https://paraklisi.blogspot.com/2019/10/blog-post_169.html

26 Όκτωβρίου. ♰ Δημητρίου μεγαλομάρτυρος τοῦ μυροβλύτου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Τοῦ ἁγίου. 26 Ὀκτ. (Β´ Τιμ. β´ 1 - 10).

Β Τιμ. 2,1           Σὺ οὖν, τέκνον μου, ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, 

Β Τιμ. 2,1                  Συ λοιπόν, τέκνον μου, να ενδυναμώνεσαι με την χάριν, που δίδει ο Ιησούς Χριστός (δια να μένης πιστός εις αυτόν και εις εμέ, χωρίς να επηρεάζεσαι από το παράδειγμα εκείνων, που με εγκατέλειψαν).