Τό σκάνδαλο τοῦ μητρυιομίκτου καί ὁ ἀφορισμός (Α΄ Κορ. 5, 1-5),Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τό σκάνδαλο τοῦ μητρυιομίκτου καί ὁ ἀφορισμός (Α΄ Κορ. 5, 1-5), 23-8-2020, Ἀρχιμ. Σάββα ἉγιορείτουἹ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Περί μελλούσης κρίσεως, περί Ἁγίου Πνεύματος,περί ψυχῆς,Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων 4η κατήχηση_3ο μέρος Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Περί μελλούσης κρίσεως, περί Αγίου Πνεύματος,περί ψυχής,Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων 4η κατήχηση_3ο μέρος 11-06-2011 Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτου

Κυριακή ΙΑ Ματθαίου. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν παραβολή τοῦ ἀγνώμονος ὀφειλέτου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ[:Ματθ.18,23-35] 

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΓΝΩΜΟΝΟΣ ΟΦΕΙΛΕΤΟΥ 

Όπως στην περίπτωση της κιθάρας δεν αρκεί μόνον μια χορδή για να προκληθεί μελωδία, αλλά πρέπει όλες να τις κρούουμε με τον κατάλληλο τρόπο και ρυθμό, έτσι και στην περίπτωση της ψυχικής αρετής δεν αρκεί για τη σωτηρία μας η τήρηση μόνο μίας εντολής του Κυρίου, αλλά πρέπει να τις τηρούμε όλες με ακρίβεια και αυστηρότητα, εάν βέβαια έχουμε διάθεση να επιτύχουμε πραγματική μελωδία. 

Έμαθε το στόμα σου να μην ορκίζεται, όπως ορίζει μία εντολή; Έχει ασκηθεί η γλώσσα σου να λέγει σε κάθε περίσταση μονάχα «ναι» και «όχι», όπως ορίζει μία άλλη; Ας μάθει λοιπόν να αποφεύγει και κάθε κακολογία και να δείχνει περισσότερο ενδιαφέρον για την εντολή αυτή, επειδή χρειάζεται και περισσότερος κόπος εκ μέρους μας για την εκπλήρωσή της. Και αυτό διότι στην περίπτωση του όρκου χρειαζόταν να υπερνικήσουμε απλώς μία συνήθεια, ενώ στην περίπτωση της οργής χρειάζεται μεγαλύτερος αγώνας, επειδή αυτό είναι πάθος τυραννικό και πολλές φορές παρασύρει όσους δεν έχουν νήψη και τους γκρεμίζει στο βάραθρο της απώλειας. 

Υπομείνετε λοιπόν τον εκτεταμένο λόγο μου που θα ακολουθήσει· διότι θα ήταν παράλογο να τραυματίζεστε κάθε μέρα στις αγορές, στα σπίτια σας από φίλους, από συγγενείς, από εχθρούς, από γείτονες, από δούλους, από γυναίκα, από παιδί, από τις ίδιες σας τις σκέψεις και να μη φροντίζετε για τη θεραπεία των τραυμάτων αυτών ούτε μία φορά την εβδομάδα και μάλιστα όταν γνωρίζετε ότι ο τρόπος αυτός της θεραπείας είναι και δωρεάν και ανώδυνος· διότι τώρα δεν κρατώ σίδερο στο χέρι μου, αλλά μεταχειρίζομαι λόγο αντί σιδήρου, λόγο όμως κοπτερότερο από κάθε σίδηρο, ο οποίος αποκόπτει από τη ρίζα τη σήψη της αμαρτίας, χωρίς να προκαλεί πόνο σε εκείνον που πάσχει. Δεν κρατώ φωτιά στο δεξί μου χέρι, αλλά κρατώ διδασκαλία σφοδρότερη και από τη φωτιά, που δε φέρει καυτήρα στην πληγή, αλλά ματαιώνει την εξάπλωση της κακίας και αντί πόνου, παρέχει πολλή ευχαρίστηση στον απαλλασσόμενο από την κακία. Εδώ δεν χρειάζεται χρόνος, δεν χρειάζονται μόχθοι, δεν χρειάζονται χρήματα. Αρκεί μόνο θέληση και θα επιτύχουμε αμέσως όλα όσα έχουν σχέση με την αρετή. Και αν εννοήσουμε την αξίωση του Θεού που μας προστάσσει και νομοθετεί, θα δεχτούμε αρκετή διδασκαλία και προτροπή· διότι δεν σας διδάσκουμε με δική μας έμπνευση, αλλά σας οδηγούμε όλους στον Νομοθέτη. Ακολουθείτε λοιπόν και ακούστε τους θείους νόμους. 

ΑΓΙΟΣ ἀπό αὐτήν τήν ζωή. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ στό παπα- ΕΦΡΑΙΜ τόν Κατουνακιώτη «Σ΄ἀγαπῶ, γιατί μοῦ μοιάζεις!»

«Η δουλειά του παπά είναι να διαβάζει ονόματα, χιλιάδες ονόματα, ειδικά των κεκοιμημένων.

Οι ζωντανοί όλο και κάποιον θα βρουν να του πουν τον πόνο τους, όλο και κάποιος θα τους στηρίξει έστω λίγο. Στην άλλη ζωή όλοι είναι εν μετανοία, αλλά δεν μπορούν οι ίδιοι να κάνουν τίποτα.

Δουλειά του παπά, είναι να μνημονεύει ονόματα κεκοιμημένων στην Προσκομιδή».

«Μια φορά», έλεγε ο παπά-Εφραίμ, κοιμήθηκε ένα καλογέρι μου. Είδα κατόπιν ότι το καλογέρι δεν είχε πάει σε καλό μέρος… Έκανα λοιπόν μεγάλη προσευχή για την ψυχή του καλογεριού μου.

Το βράδυ εμφανίζεται ο Χριστός και μου λέει:

«Σταμάτα να προσεύχεσαι για το καλογέρι σου, γιατί αυτός έχει τελειώσει».

Ο παπα-Εφραίμ, τίποτα. Συνέχιζε ακάθεκτος τις προσευχές και τα κομποσχοίνια και τη μνημόνευση του καλογεριού του στην Προσκομιδή.

Σκεπάστηκε ἀπό οὐράνιο φῶς, πού τόν θέρμαινε καί τόν λάμπρυνε ὁλόκληρο

Σκεπάστηκε από ουράνιο φως, πού τον θέρμαινε και τον λάμπρυνε ολόκληρο

Ένας επίσκοπος, περιοδεύοντας στην επαρχία του, έφθασε ένα Σάββατο βράδυ σ’ ένα χωριό. Πρώτη φορά περνούσε από εκεί. Τον φιλοξένησε ο πρόεδρος του χωρίου και σε λίγο ο επίσκοπος ζήτησε να δη τον ιερέα.

– Είναι στο χωράφι, του είπαν, δεν ήρθε ακόμα.

Ύστερα από αρκετή ώρα παρουσιάστηκε μπροστά του ο Ιερεύς, ντυμένος βέβαια με τα ρούχα της δουλειάς και καταλαβαίνετε σε ποια κατάστασι ήταν. Δεν έμεινε ευχαριστημένος ο δεσπότης, τον ήθελε πιο ευπρεπισμένο.

Την άλλη μέρα ήταν Κυριακή. Ετοιμάσθηκε ο ιερεύς για τη Θεία Λειτουργία. Ο επίσκοπος, ο οποίος θα παρευρίσκετο στη Θεία Λειτουργία, θα την παρακολουθούσε στην αρχή από τον επισκοπικό θρόνο και εν συνεχεία από το Ιερό Βήμα. Θα εύρισκε ασφαλώς πολλά λάθη σ’ εκείνον τον αγροίκο παπα!

Παράδοξο όμως! “Όταν ο παππούλης “έβαλε” “Ευλογημένη ή Βασιλεία…”, σκεπάστηκε από ουράνιο φως, πού τον θέρμαινε και τον λάμπρυνε ολόκληρο, χωρίς να τον καίει... κι αυτό συνεχίσθηκε μέχρι το “Δι ευχών”! Αφού μοίρασε Αντίδωρο ο ιερεύς στους εκκλησιαζόμενους χριστιανούς του χωριού και τελείωσε, πέρασε μέσα στο Ιερό Βήμα.

Ο δεσπότης πήγε κοντά του, έπεσε στα γόνατα και ζήτησε συγχώρηση για την κατάκριση, πού έκανε μέσα του γι’ αυτόν, και τον παρεκάλεσε να τον ευλόγηση.

Ο απλοϊκός εκείνος ιερεύς σάστισε.

Πως είναι δυνατόν, λέει, ο ανώτερος να ευλογηθεί από τον κατώτερο του; Συ ευλόγησε με, άγιε δέσποτα!

Αδύνατον να ευλογήσω εκείνον, πού στέκεται μέσα στη θεϊκή άκτιστη φλόγα, όταν ιερουργεί στο πανάγιο Θυσιαστήριο! “Το έλαττον υπό του κρείττονος ευλογείται”, απάντησε ο δεσπότης, κι ο ιερεύς ρώτησε:

Υπάρχει, τάχα, Σεβασμιότατε, δεσπότης ή παπάς, πού να τελή τη Θεία Λειτουργία και να μην κυκλώνεται από ουράνιο φως;

Ἀπό τή διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Συμεών Θεσσαλονίκης γιά τούς ἱερούς ναούς

Από τη διδασκαλία του Αγίου Συμεών Θεσσαλονίκης για τους ιερούς ναούς

Ιωάννης Λίτινας

Για τους ορθοδόξους πιστούς η ιερότητα των ναών είναι δεδομένη. Ο ιερός ναός δεν είναι ένας κοινός χώρος, δεν έχει καμμία ομοιότητα με οποιοδήποτε άλλο κτίριο, και ο νεότερος εξ΄αυτών είναι ασυγκρίτως ανωτέρας αξίας και σπουδαιότητος ακόμα και από το σημαντικότερο προχριστιανικό αρχαιολογικό μνημείο του κόσμου.

Σύγχρονη αμφισβήτηση εγείρεται κατά των ιερών ναών, εξισώνοντάς τους με οποιοδήποτε άλλο χώρο, ή κτίριο. Ο σκοτισμένος άνθρωπος, εγκλωβισμένος στην ολιγοπιστία -ή μάλλον απιστία του- αδυνατεί να παραδεχθεί ότι «ὅπου Θεός βούλεται νικᾶται φύσεως τάξις», πράγμα που ιδιαιτέρως συμβαίνει μέσα στον κατ΄εξοχήν χώρο παρουσίας του Θεού, τους ιερούς ναούς. Εμπιστεύεται, δυστυχώς, περισσότερο αυτό που του συστήνει η πεπερασμένη επιστήμη -με τους διαφωνούντας εκατέρωθεν "ειδικούς"- παρά αυτό που η πίστη υπαγορεύει και αποδεικνύει με τη δισχιλιόχρονη πείρα.

Τι θα έλεγαν οι σύγχρονοι επιδημιολόγοι στους δέκα λεπρούς που θεράπευσε ο Χριστός μας και έστειλε στους ιερείς να τους δουν από κοντά; Θα πλησίαζαν τους πρώην λεπρούς; Θα εμπιστεύονταν την επιστήμη τους που αρνείται το θαύμα ή τον Χριστό που τους θεράπευσε; Και όταν τελικά θα διαπίστωναν το θαύμα, θα το ομολογούσαν άραγε ή θα το έκρυπταν; Πιθανότατα το δεύτερο, καθώς δύο μήνες μετά το άνοιγμα των εκκλησιών, με τους κατά χιλιάδες προσερχομένους στον εκκλησιασμό και στο Μυστήρια της Θείας Ευχαριστίας, κοινωνώντας από την ίδια λαβίδα, η καμπύλη του ιού δε μεταβλήθηκε ούτε λίγο προς το χειρότερο και οι επιστήμονες το έκρυψαν επιμελώς.

Ας έλθουμε όμως επί το προκείμενον. Τι μας διδάσκουν λοιπόν οι Άγιοι; Καταφεύγουμε στη διδασκαλία ενός εξ΄αυτών, του Αγίου Συμεών αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης. Στους λόγους του είναι διάχυτη η ευλάβεια και το δέος απέναντι στο χριστιανικό ναό. Ιδιαιτέρως η διδασκαλία του «περὶ τοῦ ἁγίου ναοῦ καὶ τῆς τούτου καθιερώσεως»[1] προκαλεί θαυμασμό καθώς ερμηνεύει τα τελούμενα. Πόσο ευλογημένοι είμαστε οι ορθόδοξοι, τι χάριτες μας έχουν δοθεί και εμείς αγνοούμε!

Ὅταν κοινωνοῦμε ἀραιά δέν ἐκπληρώνουμε σωστά τήν θεία ἐντολή, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

  Ὅταν κοινωνοῦμε ἀραιά δέν ἐκπληρώνουμε σωστά τήν θεία ἐντολή- Ἐνστάσεις- Περί Συνεχοῦς Μεταλήψεως, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορ., 22-8-2020, Ἀρχιμ. Σάββα ἉγιορείτουἹ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 7-8-2020 ἕως 9-8-2020.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί

Δόξα τῇ Ἁγίᾳ καί ὁμουσίῳ καί ζωοποιῷ καί ἀδιαιρέτῳ Τριάδι πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων

Εἴθε ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός μας, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, νά εὐλογεῖ τήν ζωή μας.

Εἴθε καί ἐμεῖς νά ἀγωνιζόμαστε ζώντας ἀσκητικά καί μυστηριακά μέσα στήν μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία, τήν Μία, Ἅγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.

Ἔτσι θά μετέχουμε στήν θεία Του εὐλογία σ' ὅλη τήν διάρκεια τοῦ νέου ἔτους, ἀλλά καί στήν αἰωνιότητα.

 

Λαμβάνετε αὐτό τό μήνυμα ὡς ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο 

http://hristospanagia3.blogspot.gr, την ἱστοσελίδα https://www.hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr γιά τίς 7-8-2020 ἕως 9-8-2020.

 

1) Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο: http://hristospanagia3.blogspot.gr

▼  2020 (3295)

• ▼  Αυγούστου (271)
  • ▼  09 Αυγ (14)
    • π.Σάββας Ἁγιορείτης - Τά αἴτια δημιουργίας τῆς Λύπης
    • Προκατήχηση 4ο Μέρος-Η ακρόαση του λόγου του Θεού ...
    • «Ἔθελξας πόθῳ με Χριστέ», Β΄Κανών Μεταμορφώσεως, ...
    • Κυριακή Θ Ματθαίου. Ἑρμηνεία τῆς Εὐαγγελικῆς περικ...
    • Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3...
    • Ἡ συνάντηση τοῦ Ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου μέ...
    • Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3...
    • Ἡ καθαρτικὴ θεία δύναμη
    • Ἀρχιμανδρίτης Σαράντης Σαράντος: Στόν ἱερό Ναό φορ...
    • Κυριακή Θ Ματθαίου. Ἑρμηνεία τῆς Εὐαγγελικῆς περικ...
    • Μὴ λυπᾶστε τὴ ζωή, τῆς ὁποίας ἢ στέρηση εἶναι ἀναπ...
    • Και πίσω του,θά βλέπετε πάντα τό χέρι τοῦ μεγάλου ...
    • Κανείς δέν κόλλησε ἀσθένεια, μόνο Αἰώνια Ζωή!
    • 9 Αὐγούστου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ μετά τήν ἑορτήν. Τοῦ Ἁγίου ...

Κυριακή ΙΑ Ματθαίου:Τί ἔχει νά πεῖ ὁ Ἁπόστολος Παῦλος στούς Ἕλληνες.π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Α΄Κορ.9,2-12 

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου 

με θέμα: 

«ΤΙ ΕΧΕΙ ΝΑ ΠΕΙ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ 

ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ» 

«Εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι· ἡ γὰρ σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ»[Α΄Κορ.9,2]. 

Με συγκίνηση, αγαπητοί μου, και παράπονο γράφει ο Απόστολος Παύλος προς τους Κορινθίους στην πρώτη του επιστολή, αλλά και δι’ αυτών των Κορινθίων προς όλους τους Έλληνας, αυτούς τους λόγους που σας είπα. Δηλαδή «εάν σε άλλους πιθανό να μην είμαι απόστολος, αλλά οπωσδήποτε είμαι σε σας απόστολος, σε σας τους Κορινθίους, σε σας τους Έλληνες· είμαι απόστολος. Διότι η δική μου η σφραγίδα, διότι η σφραγίδα της δικής μου αποστολής είσαστε εσείς οι ίδιοι εν Κυρίω». 

Έτσι βλέπουμε, αγαπητοί μου, ότι πραγματικά προβάλλεται εδώ ο Απόστολος Παύλος ως ο απόστολος των Ελλήνων. Βεβαίως είναι των εθνών. Εμείς οι Έλληνες ανήκουμε εις τα έθνη. Δεν είμεθα εις τον λαόν του Ισραήλ. Αλλά όμως κατεξοχήν είναι ο απόστολος των Ελλήνων. Με τη στενή σημασία της λέξεως. Διότι τότε, όλη η οικουμένη «Έλληνες» ελέγοντο, αλλά εννοούμε εδώ την ηπειρωτικήν Ελλάδα. Γι' αυτό και έχομε τις επιστολές του δύο προς Κορινθίους, δύο προς Θεσσαλονικείς, και μία προς Φιλιππησίους. Πέντε από τις δέκα τέσσερις επιστολές του αναφέρονται σε Έλληνες, σε ελληνικές πόλεις, δηλαδή ειδικά στην ηπειρωτική Ελλάδα. Αυτό για μας είναι μία ξεχωριστή τιμή, αλλά και ταυτοχρόνως μία ξεχωριστή υποχρέωση. 

Λέγει λοιπόν ο Απόστολος ότι η σφραγίδα του δικού του έργου είμαστε εμείς. Δηλαδή με άλλα λόγια, εκείνο που θα αποδεικνύει πραγματικά ότι ο Απόστολος ειργάσθη εις τον χώρον της Ελλάδος, είναι η δική μας η χριστιανική πραγματικότητα. 

Αλλά τίθεται το ερώτημα: Αυτή η σφραγίδα του Αποστόλου Παύλου, η σφραγίδα του έργου εδώ στον ελληνικόν χώρον, σήμερα, σε εμάς τους Νεοέλληνες, διατηρείται; Εάν δηλαδή ήρχετο σήμερα ο Απόστολος Παύλος στην Ελλάδα, πώς θα μας εύρισκε; Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό σημείο, διότι μας οδηγεί σε μία αυτοκριτική. Συγκρίνοντας εκείνα που γράφει με εκείνα που εργάστηκε εδώ στον χώρο τον δικό μας, με εκείνο που είμαστε εμείς σήμερα, ίσως θα μας οδηγούσε σε πολύτιμα συμπεράσματα. Πολύ ευφυώς θα μπορούσαμε να πούμε ότι παρετήρησε ο Απόστολος Παύλος ότι όταν ήρθε εδώ μας κήρυξε, βλέποντας ότι ζητούσαμε, αναζητούσαμε έναν άγνωστον Θεόν. «Είδα», λέγει, «στους Αθηναίους, γυρίζοντας στην πόλη σας έναν βωμόν αφιερωμένον ‘’τῷ ἀγνώστῳ Θεῷ’’ και αυτόν τον άγνωστο Θεόν εγώ ήρθα να σας κηρύξω». 

Αλλά ερωτούν: Εάν ο απόστολος ήρθε να μας κηρύξει αυτόν τον αναζητούμενον από μας άγνωστον Θεόν, σήμερα, εμείς οι Νεοέλληνες τι αναζητούμε; Σήμερα αφήσαμε και αυτόν τον άγνωστον Θεόν και θεοποιήσαμε τον εαυτό μας. Πέφτομε μέρα την ημέρα σε έναν γνωστικισμόν, σε μία αθεΐα. Και αυτό ακριβώς είναι το δράμα μας. 

Γιά τή λιτανεία (Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Στὸν αλουμινά Στόγιμιρ Π.

Οἱ λιτανεῖες γίνονται καὶ μέσα στοὺς ναούς. Ἀλλὰ ἐσὺ ρωτᾶς γιὰ τὶς λιτανεῖες στοὺς δρόμους καὶ στοὺς ἀγροὺς τί νόημα ἔχουν;

Τὴν ἔννοια τῆς παλλαϊκῆς προσευχῆς σὲ ἀνοιχτὸ χῶρο κάτω ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου καὶ τοῦ οὐράνιου θόλου ὑπὸ τὸ φῶς τοῦ ἱεροῦ του σύμπαντος τὸ ὁποῖο ἔκτισε ὁ ἴδιος ὁ Κτίστης μὲ τὴ δύναμη καὶ τὴν ἐπιδεξιότητά Του. Λιτανεία τέλεσαν καὶ οἱ ἀρχαῖοι ἰσραηλῖτες μὲ τὸ δικό τους τρόπο ὅταν κατακτοῦσαν τὴν πόλη τῆς Ἰεριχοῦς. Ἔτσι ἔπραξε ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ κάτ’ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ: μπροστὰ ἀπὸ τὴν κιβωτὸ τῆς Διαθήκης ἔμπαιναν ἱερεῖς σαλπίζοντας μὲ σάλπιγγες ἀπὸ κέρας καὶ ὁ λαὸς ἀκολουθοῦσε τὴν κιβωτό. Ἔτσι τριγύριζε ὁ λαὸς ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρες στὴν Ἰεριχὼ μὲ τὴν ἑορταστικὴ σιωπηρὴ προσευχή. Τὴν ἕβδομη μέρα τὰ τείχη τῆς Ἰεριχοῦς ἔπεσαν καὶ ἅλωσαν τὴν πόλη. Ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ ἀντὶ τῆς κιβωτοῦ τῆς Διαθήκης μεταφέρουμε τοὺς σταυρούς, τὶς εἰκόνες καὶ τὰ λάβαρα, καὶ ἀντὶ σαλπίγγων ἠχοῦν οἱ καμπάνες καὶ ψάλλονται πνευματικοὶ ὕμνοι. Ὁ λαός μας ἀποκαλεῖ τὶς λιτανεῖες καὶ «σταυροφορίες» καὶ μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους ἐκκλησιαστικοὺς ὕμνους ψάλει καὶ τὸν δικό του:

«Σταυροὺς φέρουμε τὸν Θεὸν παρακαλοῦμε Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον»!

Ἀπ’ ὅλα τὰ ἔνδοξα ποὺ μεταφέρουμε, τὸ πιὸ ἔνδοξο εἶναι ὁ σταυρός, ποὺ καταλαμβάνει τὴν πρώτη θέση γιατί σὲ αὐτὸ τὸ σύμβολο δόθηκε ἡ ἰσχὺς καὶ ἡ δύναμη ἤδη ἀπὸ τὸν Γολγοθᾶ τοῦ Χριστοῦ ποὺ διώχνει τὶς ἀκάθαρτες δυνάμεις, ἐξυγιαίνει, ἀνανεώνει καὶ ἁγιάζει τοὺς ἀνθρώπους, τὰ ζῶα, τίς ἀνθρώπινες κατοικίες, τὰ ἐργαστήρια καὶ τοὺς ἀγρούς. Αὐτὸ τὸ γνωρίζει ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ καὶ γιὰ αὐτὸ ἀποκαλεῖ τὶς λιτανεῖες «σταυροφορίες».

Σοῦ ἦρθε ἀπὸ κάπου ἡ κακὴ σκέψη ὅτι μὲ τὶς λιτανεῖες «τὰ ἅγια χάνουν τὴν αγιοσύνη τους καὶ ἐκτίθενται στὸν χλευασμὸ». ὄχι μόνο κατὰ αὐτὸ τὸν τρόπο τὰ ἴδια δὲν χάνουν τὴν αγιοσύνη τους, ἀλλὰ ἀκριβῶς μετὰ ἁγιάζεται ἐκεῖνο ποὺ μὲ τὶς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων ἔχασε τὴν ἁγιότητά του. Ἡ λιτανεία ἀποτελεῖ τὴν πνευματικὴ στρατιωτικὴ ἐκστρατεία ἐνάντια στὶς κακὲς δαιμονικὲς δυνάμεις καὶ ὁ λαὸς κατὰ τὴ λιτανεία μοιάζει σὰν στρατὸς τοῦ Θεοῦ. Ἄν τώρα κάποιος χλευάζει τὶς λιτανεῖες σημαίνει κάτι; Ὁ ἄνθρωπος ποὺ εἶναι κενὸς ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ χλευάζει μὲ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ τοὺς ναούς, καὶ αὐτοὺς ποὺ βρίσκονται μέσα σὲ αὐτοὺς τοὺς ναοὺς καθὼς καὶ τὴν πίστη καὶ τὴν προσευχὴ γενικά. Σημαίνει κάτι αὐτό; Μήπως αὐτὸ μπορεῖ νὰ φοβίσει τοὺς «σταυροφόρους» οἱ ὁποῖοι πολεμοῦν ἐνάντια στὶς ἀόρατες δυνάμεις ποὺ εἶναι φοβερότερες ἀπὸ τοὺς ἄθλιους χλευαστές;

Ἡ Μακροθυμία τοῦ θεοῦ καί ἡ Μακροθυμία τῶν Ἀνθρώπων. ΙΑ΄ Ματθαίου (Ματθ. 18, 23-35)

  Ἡ Μακροθυμία τοῦ θεοῦ καί ἡ Μακροθυμία τῶν Ἀνθρώπων. ΙΑ΄ Ματθαίου (Ματθ. 18, 23-35)

Κατάλαβες γιατὶ οἱ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας ἐπιβάλλουν αὐστηρὰ ἐπιτίμια σὲ ἐκείνους πού δὲν πηγαίνουν τὴν Κυριακὴ στὴν Ἐκκλησία;

-Η κάθε Κυριακὴ πού περνάει, εἶναι γιὰ μᾶς ἕνα σκαλοπάτι, πού πρέπει νὰ τὸ ἀνεβοῦμε, ἂν θέλουμε νὰ φτάσουμε ἐκεῖ, πού μᾶς περιμένει ὁ Χριστός. Καμμιά ἡμέρα δὲν μᾶς δίνει ὁ Θεὸς ἄσκοπα καὶ τυχαῖα.

Πολὺ περισσότερο τὴν Κυριακή.

Καὶ στὸν καθένα μας ὁ Θεὸς δίνει τόσες Κυριακές, ὅσες τοῦ χρειάζονται γιὰ νὰ ἀναστηθεῖ καὶ νὰ φτάσει κοντὰ Του.

Ἄν ἀκούσεις ὅτι, ἐπίσκοποι στρέφονται ἐναντίον ἐπισκόπων, καί κληρικοί ἐναντίον κληρικῶν...

Αν ακούσεις ότι, επίσκοποι στρέφονται εναντίον επισκόπων, και κληρικοί εναντίον κληρικών, και λαοί εναντίον λαών, και φτάνουν μέχρι να χυθεί αίμα, να μην ταραχθείς. Διότι κάτι τέτοιο είναι ήδη γραμμένο...Ο Κύριος λέγει· “και τότε θα σκανδαλισθούν πολλοί και θα παραδώσουν ο ένας τον άλλο και θα μισήσουν ο ένας τον άλλο” (Ματθ. Κ’, ις’).

Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων, ΕΠΕ 2, 130.
https://proskynitis.blogspot.com/2020/08/blog-post_7.html

23 Αὐγούστου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ´. Ἀπόδοσις τῆς Ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Εἰρηναίου, Ἐπισκόπου Λουγδούνου. Τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Λούπου καί τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Νικολάου τοῦ Σικελιώτου καί τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Καλλινίκου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Χαραλάμπους, τοῦ ἐν Καλυβιανῇ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Τῆς ἑορτῆς. 15ης Αὐγ. (Φιλιπ. β´ 5-11).

ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ Β´ 5 - 11

⁵ τοῦτο φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ⁶ ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, ⁷ ἀλλ’ ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, ⁸ καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ. ⁹ διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, ¹⁰ ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, ¹¹ καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός.