Τό ἔργο τῶν Ἁγίων ἀγγέλων, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (κήρυγμα)

 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ἡ ἐπισκοπή τοῦ νοῦ γιά τόν Χριστό, Ἅγιου Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου -Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Κήρυγμα 465.Ἡ ἐπισκοπή τοῦ νοῦ γιά τόν Χριστό, Ἅγιου Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου - Πρός τόν Θεόδουλο, Λόγος περί νήψεως καί ἀρετῆς χωρισμένος σέ 203 κεφάλαια (τά λεγόμενα ἀντιρρητικά καί εὐκτικά), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου, 7-11-2022

Σχετικά μέ τήν καύση τῶν νεκρῶν, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ὁ Χριστός ἐξακολουθεῖ νά εἰναι ἄνθρωπος μέχρι σήμερα μέ τό σῶμα Τοῦ; , Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Οἱ συνέπειες τοῦ ὀρθολογισμοῦ στή ζωή μας

Ὁ ὀρθολογισμός θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι εἶναι ἡ ὑπερβολική ἐμπιστοσύνη στή λογική μας, ἡ ἀναγωγή της σέ ὑπέρτατη αὐθεντία καί ἀπόλυτη ἀξία. Εἶναι ἁμαρτητική νοοτροπία καί βιοθεωρία, καί ὄχι κάποια ἁπλή ἁμαρτία. Εἶναι κατ’ οὐσίαν ἀπιστία. Ὁ ὀρθολογισμός εἶναι ἡ πιό χαρακτηριστική καί ὕπουλη ἐκδήλωση τῆς ὑπερηφάνειας, ἡ ὁποία ὑποκρύπτεται κάτω ἀπό ὅλες τίς ἁμαρτίες μας, ὑφέρπει σέ κάθε μας πράξη καί δηλητηριάζει ὅλα τά καλά ἔργα μας. Αὐτή ὁδηγεῖ στήν αὐτοδικαίωση καί τελικά στήν ἀμετανοησία, κλείνοντας ἔτσι τή θύρα τοῦ θείου ἐλέους. Ἡ ὑπερηφάνεια... εἶναι ἡ ἀρχή καί τό τέλος ὅλων τῶν κακῶν. Κατά τόν μακαριστό Γέροντα Σωφρόνιο τοῦ Ἔσσεξ ἡ ὑπερηφάνεια «ἀποτελεῖ τήν μόνιμη ἀπειλή τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς», «βρίσκεται στήν ρίζα ὅλων τῶν τραγωδιῶν τοῦ ἀνθρώπινου γένους» καί ἀποτελεῖ «τήν οὐσία τοῦ ἅδη». Ὁ ὑπερήφανος ἄνθρωπος, λαϊκός, κληρικός ἤ μοναχός, γίνεται ἄτομο καί προσφέρει τόν πνευματικό θάνατο καί τόν ἅδη, τήν κόλαση, ὄχι μόνο στόν ἑαυτό του, ἀλλά καί στήν οἰκογένειά του, στό κοινόβιό του καί σέ ὅλο τό περιβάλλον του.

Ὁ ὀρθολογιστής ὑποβάλλει τήν ἁγνή καί πηγαία πίστη σέ λογικές διαδικασίες, ζητώντας ἐπιχειρήματα καί ἀποδείξεις. Πιστεύει μόνο σέ ὅ,τι μπορεῖ νά κατανοηθεῖ καί νά γίνει ἀποδεκτό μέ τό μυαλό. Γι’ αὐτό καί οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι σήμερα, ἀλλά καί πολλοί χριστιανοί μας, ἀμφιβάλλουν ἤ καί δέν πιστεύουν στήν ἀθανασία τῆς ψυχῆς, στήν ὕπαρξη τῆς ἄλλης ζωῆς, στήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, στόν παράδεισο καί τήν κόλαση. Ἀρνοῦνται ἀκόμη τήν ὕπαρξη τοῦ διαβόλου, τοῦ προαιώνιου αὐτοῦ ἐχθροῦ μας. Ἀγνοοῦν ὅτι ὁ διάβολος εἶναι πρόσωπο μέ νοῦ καί μέ θέληση, καί ὅτι αὐτός ἀποτελεῖ τήν αἰτία καί τήν πηγή τοῦ κακοῦ, δεχόμενοι γενικά καί ἀόριστα τήν ὕπαρξη μόνο «δυνάμεων τοῦ κακοῦ».

Μοῦ εἶπε ὅτι ἐκεῖνα τά βρέφη πού εἶχα ὀνειρευτεῖ ἦταν τά 187 παιδιά πού δέν κατάφεραν νά δοῦν τό φῶς τοῦ ἡλίου...

Είμαι μαιευτήρας χειρουργός γυναικολόγος και για σχεδόν δύο δεκαετίες έζησα ειρηνικά και εν αφθονία.Από το 1999 η ζωή μου πήρε άλλη τροπή. Ένα βράδυ είδα στον ύπνο μου ένα πλήθος βρεφών τα οποία σαν να κολυμπούσαν σ'ένα τεράστιο ενυδρείο,το οποίο βρισκόνταν μπροστά μου,και σαν να πνιγόνταν αφού προσπαθούσαν απεγνωσμένα να βρουν μία διέξοδο σπρώχνωντας το γυαλί.Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα μεγάλα εκείνα μάτια που με κοίταζαν απεγνωσμένα.

Από την επόμεη ημέρα άρχισαν να μου συμβαίνουν διάφορα γεγονότα που με οδήγησαν στην απόγνωση.Η σύζυγος διαγνώστηκε με καρκίνο στο στήθος και υπέφερε μία εγχείρηση.Ο γιός μου-μαθητής λυκείου τότε-μας ομολόγησε ότι χρωστάει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό και ότι κινδυνεύει η ζωή του αν δεν το επιστρέψει.Γρήγορα έμαθα ότι είχε αρχίσει η εξάρτησή του από την ηρωίνη και χρειαζόνταν χρήματα για να προμηθεύεται τις δόσεις του.Μετά από μία εβδομάδα μου έκλεψαν το καινούργιο μου αμάξι και το ένα μέρος του σπιτιού μου έπιασε φωτιά

Πίστευα με τον τρόπο μου χωρίς να πηγαίνω συχνά στην εκκλησία.Ξαφνικά μου ήλθε η σκέψη να ανεβώ στον Πατριαρχικό Ναό να προσκυνήσω.Ήταν 27 Οκτωβρίου η μέρα μνήμης του Οσίου Δημητρίου του Μπασαράμπη,του πολιούχου της πόλης.Όσην ώρα περίμενα στην ουρά για να προσκυνήσω το λείψανο του Οσίου προσευχόμουν σιωπηλά και ρωτούσα τον Άγιο τι λάθος έκανα και με βρήκαν τόσες συμφορές και τι έπρεπε να κάνω.Όταν έφτασα μπροστά στο λείψανό του δεν μπορούσα πια να σκεφτώ, μόνο ξέσπασα σ'ένα δυνατό κλάμα και με δυσκολία σταμάτησα να κλαίω.

Δεν ξέρω αν με πιστεύετε αλλα το επόμενο βράδυ είδα στον ύπνο μου τον Όσιο Δημήτριο ο οποίος μου μιλούσα γαλήνια και αποκάλυψε την αλήθεια που αγνοούσα σε εμένα τον άνομο!

Halloween: Μιά ξενόφερτη γιορτή πού μοιάζει ἀθῶα, ἄλλα ἐξοικειώνει τά παιδιά μέ τόν ἀποκρυφισμό

Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης

Τό Halloween εἶναι μιά «εἰσαγόμενη» γιορτή πού ὄχι μόνο δέν συμβαδίζει μέ τήν Ὀρθοδοξία, ἄλλα ἀποτελεῖ καί πνευματικό κίνδυνο γιά τά παιδιά, λόγῳ τῆς παγανιστικῆς προέλευσης τῆς.

Halloween: Μέ πίκρα διαπιστώνει κανείς πώς σέ αὐτή τή χώρα βασιλεύει ἀκόμα ὁ μιμητισμός, σέ μιά ἀέναη λογική «ψωροκώσταινας». Κυριαρχεῖ ἡ τάση νά μαϊμουδίζουμε ξενόφερτα ἔθιμα, σάν νά μήν ζοῦμε σέ μιά χώρα πού διαθέτει τόν... μεγαλύτερο πολιτισμικό πλοῦτο τοῦ κόσμου.

Κρατᾶμε τόν πολιτισμό μας κλειδαμπαρωμένο στό σκονισμένο μπαοῦλο τῆς λησμονιᾶς καί πότε - πότε τοῦ ρίχνουμε μιά κλεφτή ματιά γιά νά θυμηθοῦμε τί μας κάνει Ἕλληνες, ἄν τό κάνουμε καί αὐτό. Ἀντιμετωπίζουμε ὡς «μπανάλ» τά γνήσια ἑλληνικά ἔθιμα πού βασίζονται στίς μακραίωνες παραδόσεις μας, καί υἱοθετοῦμε καταναλωτικά πανηγυράκια πού μᾶς ὑπαγορεύει τό Hollywood.

Ἔθιμα πού «κοστίζουν» καί ἔθιμα πού βολεύουν

Ἀγκαλιάζουμε σάν ἔθιμο ὄχι αὐτό πού προστάζει ἡ ἱστορία τῶν προγόνων μας, ἄλλα ἐκεῖνο πού μᾶς κάνει νά περνᾶμε περισσότερο καλά, ἐκεῖνο πού δέν στοιχίζει τίποτα στήν «πάρτη» μας, ἐκεῖνο πού «χαϊδεύει» τήν ωραιοπάθεια μᾶς, ἐκεῖνο πού δέν μᾶς βάζει σέ περισυλλογή γιά τήν σημερινή κατάντια μας. Καλοβλέπουμε ό, τί δέν μᾶς φέρνει πρό τῶν εὐθυνῶν μας, ἀπέναντι σέ αὐτούς πού θυσιάστηκαν γιά τήν Ἑλλάδα καί τήν Ὀρθοδοξία.

Γιά νά τιμήσεις ὀρθά την 25η Μαρτίου ἤ την 28η Ὀκτωβρίου (καί ἄλλες ἐθνικές μας ἑορτές) πρέπει νά μπεῖς σέ μιά διαδικασία νά μάθεις τήν ἱστορία σου, νά μπεῖς σέ μοιραῖες συγκρίσεις τοῦ «τότε» μέ τό «τώρα», νά ἀναλογιστεῖς τά διαχρονικά χρέη σοῦ πρός τούς ἐλευθερωτές σου, νά συντονιστεῖς στό συλλογικό πνεῦμα τῆς Ἑλλάδας καί ὄχι νά ἐγκλωβιστεῖς στό ἀτομικό σκεπτικό τῆς καλοπέρασης. Τίς ἴδιες ἀξίες ἐμπνέουν καί τά ἔθιμα τῆς λαϊκῆς παράδοσης, ἀλλά καί θρησκευτικά ἔθιμα πού ἔχουν νά κάνουν μέ τιμές πρός ἁγίους τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἡ σιωπηλή προσευχή καί ἡ ἀληθινή χαρά, Βίος καί Λόγοι Ἁγίου Πορφυρίου.Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

63. Ἡ σιωπηλή προσευχή καί ἡ ἀληθινή χαρά, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 13-2-2019

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ἡ πηγή τῆς χαρᾶς, τῆς γλυκύτητος καί τῆς μακαριότητος. «Νά ἀγαπήσουμε τόν Χριστό», ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος. «Τότε ἀπό μέσα μας θά βγαίνει μέ λαχτάρα, μέ θέρμη, μέ θεῖο ἔρωτα τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Θά φωνάζουμε τό ὄνομά Του μυστικά, ἀλάλητα. Νά στεκόμαστε ἀπέναντι στόν Θεό μέ λατρεία, ταπεινά, πάνω στά χνάρια τοῦ Χριστοῦ. Νά μᾶς ἐλευθερώσει ὁ Χριστός ἀπό κάθε πτυχή τοῦ παλαιοῦ μας ἀνθρώπου. Νά παρακαλοῦμε νά μᾶς ἔλθουν δάκρυα πρίν τήν προσευχή. Ἀλλά προσοχή, «μή γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου»[1]. Νά προσεύχεστε μέ συντριβή. Εἶμαι ἄξιος νά μοῦ δώσεις τέτοια Χάρη, Χριστέ μου; Καί τότε τά δάκρυα αὐτά, γίνονται δάκρυα εὐγνωμοσύνης. Συγκινοῦμαι. Δέν ἔκανα τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ζητῶ τό ἔλεός Του» [2].

Βλέπουμε ἐδῶ πῶς ὁ Ἅγιος Πορφύριος διδάσκει τήν ταπείνωση, διδάσκει τήν ἀνιδιοτέλεια στήν προσευχή διδάσκει τόν θεῖο ἔρωτα, τήν ἀγάπη στόν Θεό. Καί ὅταν ὁ ἄνθρωπος θεωρεῖ τόν ἑαυτό του ἀνάξιο νά πάρει ὁποιαδήποτε δωρεά, ὁποιαδήποτε Xάρη, ὁποιαδήποτε κατάνυξη, τότε πλημμυρίζει ἡ καρδιά του ἀπό τήν Θεία Χάρη καί τό Θεῖο ἔλεος. «Νά προσεύχεσθε στόν Θεό», ἔλεγε ὁ Ἅγιος, «μέ λαχτάρα καί ἀγάπη, μέσα σέ ἠρεμία, μέ πραότητα, μαλακά χωρίς ἐκβιασμό. Καί ὅταν λέτε τήν εὐχή, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με», νά τήν λέτε ἀργά, ταπεινά, ἁπαλά, μέ θεῖο ἔρωτα. Μέ γλυκύτητα νά λέτε τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Νά λέτε μία-μία τίς λέξεις, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», ἁπαλά, τρυφερά, ἀγαπητικά, σιωπηλά, μυστικά, νοερά, ἀλλά καί μέ ἔξαρση, μέ λαχτάρα, μέ ἔρωτα, δίχως ἔνταση, βία ἤ ἄπρεπη ἔμφαση, χωρίς σφιξίματα καί σπρωξίματα. Πῶς ἐκφράζεται ἡ μάνα πού ἀγαπάει τό παιδί της; «Παιδάκι μου, κορούλα μου, Παναγιωτάκη μου, Χρηστάκη μου, μέ λαχτάρα, λαχτάρα! Αὐτό εἶναι τό μυστικό. Ἐδῶ μιλάει ἡ καρδιά: παιδάκι μου, ψυχή μου, Κύριέ μου, Ἰησοῦ, Ἰησοῦ μου, Ἰησοῦ μου.. Αὐτό πού ἔχεις στήν καρδιά σου, στόν νοῦ σου, αὐτό ἐκφράζεις, «ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καί ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καί ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου»[3]»[4].

Ὁ ἱερὸς ζῆλος

Ὁ ἱερὸς ζῆλος

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Τὸ χαρακτηριστικὸ γνώρισμα τῶν ἀνθρώπων ποὺ διακόνουν στὴν Ἐκκλησία, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, εἶναι ὁ ἱερὸς ζῆλος. Ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔχει ὑπαλλήλους, ἔχει μόνον ἀφοσιωμένους πιστοὺς ποὺ ἀρνοῦνται τὴ νοοτροπία τοῦ δημοσίου ὑπαλλήλου, ἀλλὰ καὶ τὴ ρᾳθυμία τοῦ ἐργαζομένου στὸν ἰδιωτικὸ τομέα. Προσφέρουν καὶ δοξολογοῦν ἀδιάκοπα τὸ Θεό. Ὅπου καὶ νὰ βρεθοῦν ἔχουν τὴν ἰδιότητα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ διακόνου. Δὲν ὑπάρχει μέρα ποὺ νὰ μὴ σκεφτοῦν τὸ ναό, τὴν ἀποστολή τους καὶ τὰ διάφορα σχέδια γιὰ τὸ ποιμαντικὸ ἔργο. Ἔχουν μεγάλη θέρμη γιὰ τὴν ἐπίτευξη τοῦ ἔργου τῆς ἱεραποστολῆς.

Ὁ ζῆλος ποὺ διακρίνει τοὺς ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας εἶναι εὐγενὴς διαδικασία, εἶναι ἀδιάκοπη προσπάθεια γιὰ κάτι πληρέστερο, διαφορετικό, καλύτερο. Μὲ τὸ ζῆλο ὑπάρχει κίνηση καὶ ὅραμα.

* * *

Ζῆλο πρωτίστως ἔχει ὁ Ἐπίσκοπος. Αὐτὸς εἶναι ποὺ ἐμπνέει, καθοδηγεῖ καὶ ἀναδεικνύει. Δὲν ἔχει κοσμικὸ φρόνημα καὶ συνεχίζει τὴν παράδοση. Χαίρεται τοὺς ἄξιους ἱερεῖς του, καλλιεργεῖ τὴν εὐσέβεια καὶ ἔχει σταθερὸ χαρακτῆρα καὶ πνευματικὴ ἐγρήγορση.

Κέλτικο Λειμωνάριο:Ἑνότητα

Ενότητα

Στὴν ἐρημικὴ μονὴ τοῦ Μερνόκ, στὸ λεγόμενο Πανευφρόσυνο Νησὶ κοντὰ στὸ βουνὸ Σλήβ, τὰ οικήματα των αδελφών ηταν διασκορπισμένα αλλά ζοῦσαν μαζὶ στὴν ἑνότητα τῆς πίστεως, τῆς ἐλπίδας καὶ τῆς ἀγάπης.

Στούς ἐσχάτους καιρούς ἡ κόλαση θά ἀδειάσει ἀπ' τούς δαίμονες...

''Στους εσχάτους καιρούς η κόλαση θα αδειάσει απ' τους δαίμονες. Όλοι θα είναι στη γη και στους ανθρώπους''.

Όσιος Λαυρέντιος του Τσέρνιγκωφ(1868 -1950)

https://proskynitis.blogspot.com/2022/11/blog-post_32.html

9 Νοεμβρίου. Ὀνησιφόρου μάρτυρος (γ ́-δ ́ αἰ.), Ματρώνης ὁσίας. Θεοκτίστης τῆς Λεσβίας (†889), Νεκταρίου Πενταπόλεως τοῦ ἐν Αἰγίνῃ (†1920). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετ. κβ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Κλσ. γ΄ 17 - δ΄ 1).

Κολ. 3,17           καὶ πᾶν ὅ,τι ἂν ποιῆτε ἐν λόγῳ ἢ ἐν ἔργῳ, πάντα ἐν ὀνόματι Κυρίου Ἰησοῦ, εὐχαριστοῦντες τῷ Θεῷ καὶ πατρὶ δι᾿ αὐτοῦ.

Κολ. 3,17                   Και κάθε τι, το οποίον πράττετε με τα λόγια σας η με τα έργα σας, τα πάντα να τα κάμνετε εν ονόματι του Κυρίου και προς δόξαν αυτού, ευχαριστούντες δι' αυτού τον Θεόν και Πατέρα, ο οποίος τόσον πολύ μας έχει ευεργετήσει και μας ευεργετεί.