Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα του Σαββάτου 12-01-13.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εφεσίους κεφ. στ΄ 10 - 17

στ΄ 10 - 17

Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Δ΄ 1 - 11

Δ΄ 1 - 11

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ἀγάπη καί συναίσθημα. Μέρος Α'. Ἀρχιμανδρίτη Εὐσέβιου Βίττη

Αγάπη και συναίσθημα

Μέρος Α'

Η αγάπη, είπαμε, πρέπει να είναι αγάπη πρώτιστα στον Ιησού και διά Ιησού η έκφρασή της στους αδελφούς μας. Θα πρέπει να αγνοηθεί ο ρόλος του συναισθήματος; Θα ήταν λάθος η παραγνώρισή του. Ο άνθρωπος δεν είναι άγγελος, για να αγαπάει σαν άγγελος.
Και ως άνθρωπος έχει την ιδιοτυπία του στην έκφραση της αγάπης του. Μιλώντας για αγάπη δεν μπορούμε να αποφύγουμε να μιλήσουμε για τρυφερότητα καρδιάς, για ευαισθησία κ.λπ. Η αγάπη λειτουργεί μέσα μας όχι ως κάτι ξένο προς το μηχανισμό του ψυχικού μας κόσμου. Όμως η χριστιανική αγάπη δεν είναι μόνο συναισθηματισμός. Είναι χάρισμα του Θεού, στο οποίο καλείται να συμμετάσχει και ο συναισθηματισμός μας εξαγιαζόμενος.

Ἡ αὐτογνωσία τοῦ χριστιανοῦ. Μέρος Γ'. Ἰλαρίωνος Φέλεα Ρουμάνου ἱερομάρτυρος (+1940).

Ἡ αὐτογνωσία τοῦ χριστιανοῦ

Μέρος Γ'

13. Ἐρωτήσεις πού ἀφοροῦν τίς 9 ἐντολές τῆς Ἐκκλησίας

Ἄν περιφρόνησε ἤ ἐβεβήλωσε τίς ὀρθόδοξες γιορτές ἀγοράζοντας, πουλώντας ἤ ἐργαζόμενος ἀνεπίτρεπτα ἔργα ἤ ἄν χρησιμοποίησε αὐτές τίς ἡμέρες γιά νά ὑπηρετήσει καί νά δοξάσει τόν Θεό.
Ἄν ἀπουσίασε ἀπό τήν Θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς καί τῶν μεγάλων γιορτῶν.
Ἄν παρακολούθησε τήν Θεία Λειτουργία, χωρίς προσοχή καί σεβασμό.
Ἄν πέρασαν δώδεκα μῆνες χωρίς νά ἐξομολογηθεῖ.
Ἄν, εἶχε πνευματική προετοιμασία, γιατί δέν μετάλαβε στήν ἐνορία του πρίν τό Πάσχα.
Ἄν ἡ ἐξομολόγησή του ἦταν ἀνειλικρινής ἡ πασχαλινή του κοινωνία ἦταν μία ἱεροσυλία.

Πρωτ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πρὸς μία κοινὴ γιὰ ὅλους θρησκεία - «Ἐκκλησία»; [19]

Πρωτ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΗΤΑ

Ή ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΤΗΤΑ

Κριτικὲς τοποθετήσεις στό βιβλίο

«Παγκοσμιότητα καί Ορθοδοξία»

Ἀρχιεπ. Ἀλβανίας κ. Ἀναστασίου

  

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

ΠΡΟΣ ΜΙΑ «ΝΕΑ» ΘΕΟΛΟΓΙΑ

στ) Πρὸς μία κοινὴ γιὰ ὅλους θρησκεία - «Ἐκκλησία»;

Εἶναι κι ἕνα ἄλλο ἐρώτημα. Ἂν ἔχουν καθαρότητα καρδίας τότε μήπως ἔχουν δεῖ καὶ τὸν Θεό, σύμφωνα μὲ τὸν Μακαρισμὸ τοῦ Χριστοῦ; Τότε δὲν διαφέρουν σὲ τίποτε ἀπὸ τοὺς Ἁγίους μας καὶ τὶς ἁγιοπνευματικὲς ἐμπειρίες τους. Νὰτη καὶ πάλι ἡ κοινὴ μονοθεϊστικὴ ἐμπειρία, νὰτη καὶ ἡ ν έ α Ἐκκλησία ποὺ ὀνειρεύονται οἱ Οἰκουμενιστές. «Ὄχι δά, καὶ Ἐκκλησία»! θὰ ἐπαναστατήσει ὁ καλοπροαίρετος ἀναγνώστης. Ἰδοὺ λοιπὸν τί γράφει ὁ γνωστὸς καθηγητὴς Εὐάγγελος Θεοδώρου στὸ περιοδικὸ «ΕΚΚΛΗΣΙΑ»: «Τόσο στὴν Πρωταποκάλυψη τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς πρώτους ἀνθρώπους... ὅσον καὶ στὴν παραδοχὴ τοῦ συνενοῦντος τοὺς ἀνθρώπους "σπερματικοῦ λόγου" στηρίχθηκε ἡ ἐπισήμανσις τοῦ ἐπιφανοῦς θρησκειολόγου Friedrich Max Muller, κατὰ τὴν ὁποία μία elite ὀπαδῶν ὅλων τῶν Θρησκειῶν μὲ μία ἐσωτερικὴ ἀδελφοσύνη συναντῶνται καὶ συζητοῦν στὰ πλαίσια τοῦ διαθρησκευτικοῦ διαλόγου.

Ἡ ταπεινοφροσύνη εἶναι ἐντελῶς ἀκατανίκητη

Ἡ ταπεινοφροσύνη εἶναι ἐντελῶς ἀκατανίκητη ἀπὸ τοὺς δαίμονες. Πῶς γεννιέται καὶ ποιὰ εἶναι ἡ δύναμή της.

Ἀπὸ τὸ Γεροντικό

Ρώτησαν τὸν Ἀββᾶ Λογγίνο:
- Ποιὰ ἀρετὴ εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπ᾿ ὅλες;
Καὶ ἀπάντησε:
- Σκέφτομαι, ὅτι, ὅπως ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι τὸ μεγαλύτερο ἀπ᾿ ὅλα τὰ πάθη, ἀφοῦ καὶ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ μπόρεσε νὰ ρίξει κάποιους (δηλαδὴ τὸν Ἑωσφόρο καὶ τὸ τάγμα του), ἔτσι καὶ ἡ ταπεινοφροσύνη εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπ᾿ ὅλες τὶς ἀρετές, γιατὶ κι ἀπ᾿ αὐτὰ τὰ τάρταρα μπορεῖ ν᾿ ἀνεβάσει ἕνα ἄνθρωπο, ἀκόμα κι ἂν εἶναι ἁμαρτωλὸς σὰν δαίμονας.

Ἡ ζωή του στόν μοναχισμό. Ἱερομόναχος Ἠλίας Τσιορούτσα. Μέρος Γ'

Ἡ ζωή του στόν μοναχισμό

Ἁγιασμένες μορφές τῆς Ὀρθοδόξου Ρουμάνικης Ἐκκλησίας

ὑπό πρωτοπρεσβυτέρου π. Κωνσταντίνου Γαλερίου

Συνταξιοδοτήθηκε τό 1971, ἐνῶ τό 1974 πεθαίνοντας ἡ πρεσβυτέρα του, μπῆκε αὐτός στό μοναστήρι Τσερνίκα, πλησίον τοῦ Βουκουρεστίου, στίς 16 Ἰουλίου 1976. Τήν ἴδια χρονιά ἐκάρη μοναχός ἀπό τόν Ἐπίσκοπο Ρωμανό τῆς Ἰαλομιτσιοάρας ἔχοντας ὡς ἀνάδοχο στήν κουρά του τόν ἡγούμενο π. Νήφωνα καί τόν ἀρχιμανδρίτη Βενέδικτο Γκίους.
Τόν πόθο γιά τόν μοναχισμό τόν εἶχε ἀφ᾿ ὅτου ἦτο παντρεμμένος. Μάλιστα εἶχε κάνει συμφωνία ἐνώπιον τοῦ Πνευματικοῦ τους μέ τήν πρεσβυτέρα του, ὅτι ὅποιος θά παραμείνη μόνος του, θά πάρη τόν σταυρό στό χέρι καί θά πάη στό μοναστήρι. Ἀφοῦ ἀπέθανε πρώτη ἡ πρεσβυτέρα, ὁ πατήρ ἐκράτησε τήν ὑπόσχεσί του.

Ὅταν ὁ πιστὸς δὲν ἀντέχει τὴ λέξη ὑπομονή.Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

- Μιὰ φορά, εἶπε, ἄκουγε τὰ βάσανα μιᾶς ψυχῆς κι ἦταν ἕτοιμος νὰ πεῖ: “Καλά, ἀλλὰ κάνε ὑπομονή!”.
Εἶδε ὅμως ὅτι ἡ λέξη ὑπομονὴ ἦταν ἡ χειρότερη συμβουλή, ποὺ θὰ ἔκανε τὴν ἤδη καταπιεσμένη ψυχὴ νὰ πιεσθεῖ ἀκόμη περισσότερο.
Καὶ εἶπε μόνο: “Εὔχομαι στὸν Θεό”.

Μαθητεύοντας στὸν Γέροντα Πορφύριο, σελ. 263

http://www.porphyrios.net/?p=2646

Ἀπό ποιό μέρος τοῦ ἄρτου τῆς προθέσεως ἐξάγουμε τίς μερίδες τῶν ζώντων καί τῶν κεκοιμημένων;

Πολλές φορές τίθεται αυτό το ερώτημα από πολλούς ιερείς. Όμως ευθύς εξ αρχής πρέπει να τονίσουμε ότι περί του ορθώς πρακτέου των τελουμένων κατά την ορθόδοξη Παράδοσή μας πρέπει να είμαστε πολύ επιφυλακτικοί. Συνηθίζουν κάποιοι ιερείς οι οποίοι ασχολούνται επισταμένως με τα θέματα της Τελετουργικής να αποφαίνονται ότι η δική τους άποψη περί του ενός ή του άλλου πρακτέου περί των τελουμένων είναι η σωστή και όχι η άποψη κάποιου άλλου. Η επιφύλαξη έγγειται στο γεγονός ότι περί των λεπτομερειών της τελετουργικής πράξεως πολύ ολίγα έχουν καταγραφεί στην χειρόγραφη παράδοσή μας. Οπότε ως ολίγα έχουν καταγραφεί στη χειρόγραφη παράδοσή μας.

Εἰς τάς ἀπαρχάς τῆς ἡμέρας. π.Σαράντης Σαράντος

Τοῦ ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου

Ἐφημερίου τοῦ Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου

 

Εἰς τάς «ἀπαρχάς»[1] τῆς ἡμέρας, στίς 5, ἤ στίς 6, ἤ στίς 7 π.μ., ἄς ἀφιερώνουμε λίγο χρόνο στήν προσευχή.  Ἄς προμηθευθοῦμε ἀπό ἕνα ὀρθόδοξο μοναστήρι ἕνα κομβοσχοίνι τῶν ἑκατό ἤ τρια­κοσίων κόμβων.  Κρατώντας κάθε κόμβο λέμε ἁπλά καί ταπεινά τήν εὐχή τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.  «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με» λένε ὡς πρώτη πρωϊνή προσευχή στόν προσωπικό τους κανόνα οἱ μοναχοί καί οἱ μοναχές της Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας, πιστεύοντας ὅτι αὐτή εἶναι ἡ ἄμεση καί ἀπαραίτητη ἀναφορά κάθε πιστοῦ πρός τόν ἀρχηγό τῆς πίστεώς μας, τόν Χριστό.