Ὁ Ἅγιος Πορφύριος γιά τόν Οἰκουμενισμό – Πανθρησκεία καί τούς διαλόγους, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος γιά τόν Οἰκουμενισμό – Πανθρησκεία καί τούς διαλόγους, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 2-12-2017 (Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://www.HristosPanagia.gr

Κυριακή ΙΔ Λουκᾶ, Ἡ θεραπεία τοῦ τυφλοῦ τῆς Ἰεριχοῦς, Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Κυριακή ΙΔ΄Λουκά (Λουκ. ιη΄35-43)

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ από Ιω. Κολιτσάρα

«Καθώς δε πλησίαζε ο Κύριος προς την Ιεριχώ, ένας τυφλός καθόταν δίπλα στον δρόμο και ζητιάνευε. Όταν δε άκουσε τον θόρυβο του λαού που περνούσε, ρώτησε, τι τάχα είναι αυτά που άκουγε. Τον πληροφόρησαν δε ότι περνά από εκεί ο Ιησούς ο Ναζωραίος. Και φώναξε με μεγάλη φωνή και είπε· “Ιησού, απόγονε του Δαυίδ, ελέησέ με”. Και αυτοί που προπορεύονταν, τον επέπλητταν και του έλεγαν να σιωπήσει, για να μην ενοχλεί τον διδάσκαλο. Αυτός όμως πολύ περισσότερο κραύγαζε· “απόγονε του Δαυίδ, ελέησέ με”.

Στάθηκε δε ο Ιησούς και έδωσε εντολή να φέρουν τον τυφλό πλησίον Του. Όταν λοιπόν αυτός πλησίασε, τον ρώτησε λέγοντας· “τι θέλεις να σου κάνω;” Εκείνος δε είπε· “Κύριε, θέλω να αποκτήσω και πάλι το φως των οφθαλμών μου”. Και ο Ιησούς του είπε· “ανάβλεψε· η πίστη, που έχεις σ' εμένα, σε έσωσε από την τύφλωσή σου”. Και αμέσως απέκτησε το φως των οφθαλμών του και γεμάτος χαρά ακολουθούσε τον Χριστό, δοξάζοντας τον Θεό. Και όλος ο λαός, όταν είδε το θαύμα, έδωσε δόξα στον Θεό. (Οι καλοπροαίρετοι δοξάζουν τον Θεό και για το καλό, που γίνεται στους άλλους).»

ΠΗΓΗ: http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh_Diathikh/Kata_Loukan_Euaggelio/Kata_Loukan_Euaggelio_kef.18.htm

Αποσπάσματα από την ομιλία ΞΣΤ΄του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου σχετικά με τη θεραπεία του τυφλού της Ιεριχούς

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Ὁ θυμός ἔχει μέσα δικαιολογία, ὑπερηφάνεια, ἀνυπομονησία, ἀναίδεια»

 – Γέροντα, εγώ νομίζω ότι δεν θυμώνω, αλλά απλώς νευριάζω.

– Πώς γίνεται αυτό, βρε παιδί; Αν νευριάζης, πρέπει να εξετάσης να δης μήπως έχεις το πάθος του θυμού. 

Άλλο αν κάποιος νευριάση και πη καμμιά κουβέντα, επειδή είναι νευριασμένος ή έχει κάποιο πρόβλημα, έναν πόνο κ.λπ. Τότε «καλημέρα» να του πη ο άλλος , «δεν με παρατάς κι εσύ!» – μπορεί να του απαντήση. Μα καλά, «καλημέρα» του είπε∙ δεν του είπε κάτι κακό. Αυτός όμως είναι κουρασμένος, έχει τον πόνο του, γι’ αυτό αντιδρά έτσι. Βλέπεις, και το πιο υπομονετικό γαϊδουράκι, όταν το παραφορτώσης, θα κλωτσήση.

– Γέροντα, όταν δεν είμαι συμφιλιωμένη με τον εαυτό μου, μου φταίει το καθετί και αντιδρώ.

– Αν δεν είσαι συμφιλιωμένη με τον εαυτό σου , αυτό σημαίνει ότι έχεις μια πνευματική αδιαθεσία και είναι φυσικό μετά να αντιδράς. Όπως, όταν κάποιος είναι σωματικά άρρωστος, χάνει καμμιά φορά την υπομονή του και κουράζεται λ.χ. να ακούη τους άλλους να μιλάνε, έτσι και όταν δεν είναι σε καλή πνευματική κατάσταση, του λείπει η εγρήγορση, η υπομονή , η ανεκτικότητα.

Νά μήν τό μάθει κανείς!

π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος

 Αὐτή τή στιγμή μοῦ ἔρχεται στή μνήμη μου τό παράδειγμα μιᾶς πολύ ἁπλῆς γυναίκας τοῦ λαοῦ, πού εἶχα συναντήσει στό ἐξομολογητάριο, πρίν ἀπό πολλά χρόνια. Δέν τήν γνώριζα, οὔτε τήν γνωρίζω· οὔτε ἄν τή δῶ στό δρόμο θά τή θυμηθῶ. Θά πλησίαζε τά 70. Ἲσως νά τήν ἔχει καλέσει ὁ Θεός τώρα.

Ἀφοῦ ἐξομολογήθηκε, δέν θυμᾶμαι πῶς, ἦλθε τό θέμα γιατί αὐτό δέν εἶχε σχέση μέ ἁμαρτίες, τή ρώτησα ἄν ἐργάζεται.

- Ὄχι, πάτερ μου, σταμάτησα· δέν μπορῶ πιά ἄλλο νά ἐργάζομαι.

- Καί πῶς ζῆς; Ἔχεις σύνταξη;

- Ὄχι, οὔτε σύνταξη ἔχω.

Μέ κοίταξε λίγο ἔτσι καχύποπτα, ἀγράμματη ἡ καημένη καί μοῦ λέει:

- Πνευματικός εἶσαι, θά στό πῶ. Ἀλλά δέν θά τό πεῖς πουθενά! Ἡ ἐνορία μας ἔκτισε ἕνα νέο ναό, μεγάλο καί ὡραῖο. Ἔγιναν πάρα πολλά ἔργα μέσα στό ναό· εἶχε μείνει τό τέμπλο. Οἱ ἱερεῖς εἶπαν, καί μία καί δυό καί τρεῖς φορές, ὅτι τώρα θά ἀρχίσουμε τόν ἔρανο γιά νά φτιάξουμε τό τέμπλο ξυλόγλυπτο.

Ἐγώ ἀπό μικρή κοπέλα, ὅλη μου τή ζωή, ἐργαζόμουνα «ὑπηρέτρια» καί μέ τά χρήματα πού ἔπαιρνα ἔφτιαξα ἕνα σπίτι. Ἔμενα σ΄ ἕνα δωματιάκι καί τά ὑπόλοιπα τά νοίκιαζα καί ἔτσι ζοῦσα. Πάω, βρίσκω τόν προϊστάμενο τοῦ ναοῦ καί τοῦ λέω: «Πάτερ μου, πόσο θέλει νά γίνει τό τέμπλο;». Μοῦ εἶπε, ἑνάμισι ἑκατομμύριο - τῆς ἐποχῆς ἐκείνης βέβαια, (σημερινά χρήματα εἴκοσι - εἴκοσιπεντε ἑκατομμύρια).

Αὐτό εἶναι ρατσισμός!

Πάντοτε οί άνθρωποι, τά παιδιά του πρώτου άνθρώπου, πού έπεσε στήν άμαρτία καί τήν μετέδωσε σ’ όλους τούς άπογόνους του, έχουμε τή ροπή πρός τό κακό. Μάς κερδίζει ή γή, ή ύλη, ή σάρκα. Αμαρτάνουμε και πέφτουμε. Ή άμαρτία είναι ή μεγαλύτερη άρρώστια μας, ή έξαχρείωση της φύσεώς μας, ή καταστροφή καί ό θάνατος. Καί γι’ αύτό πονούμε όταν άμαρτάνουμε, ντρεπόμαστε, θέλουμε νά το κρύψουμε.

Ή άμαρτία στήν έποχή μας παρουσιάζεται μέ άλλο πρόσωπο. Είναι θρασύτατη, άδιάντροπη, ύπερήφανη, άπαιτητική. Ή παράβαση τοϋ νόμου τοϋ Θεού καλύπτεται πλέον άπό τό νόμο των άνθρώπων. Αύτοί πού τήν τολμούν και προχωρούν μάλιστα στήν άκραία άμαρτία, στή διαστροφή, βγαίνουν στους δρόμους καί τό διαλαλούν ύπερήφανα, χωρίς ντροπή. Καί έπιπλέον δέν άνέχονται νά άκούσουν όσους διαφωνοϋν μέ τήν τακτική τους, όσους θεωρούν ολέθρια τήν πορεία τους καί προειδοποιούν ότι διατρέχει τόν έσχατο κίνδυνο ή ψυχή τους. Αύτούς τούς ονομάζουν≪ρατσιστές≫. Τούς χλευάζουν, τους πολεμούν, τούς όδηγούν στα δικαστήρια. Είδαμε στις μέρες μας τό πρωτοφανές- νά μηνύονται, μέ έπίκληση τού άντιρατσιστικού νόμου, άρχιερείς τής ’Εκκλησίας μας, διότι είπαν όσα ό νόμος του Θεού λέει, διότι δίδαξαν όσα τό Εύαγγέλιο διδάσκει, διότι δηλαδή έκαναν όσα επιβάλλει τό καθήκον τους νά ύπερασπίζονται τό ποίμνιό τους καί νά καλούν στήν άλήθεια αύτούς πού την άγνοούν.

Αλλά πώς έξηγείται τό φαινόμενο; Γιατί αύτή ή άντίδραση; Γιατί αύτή ή πολεμική κατά τών διαφωνούντων;

Ἡ δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου

  

Πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντίνος Παπαγιάννης (†)

Εξέχουσα θέσι ανάμεσα στα δημιουργήματα του Θεού έχει αναμφισβήτητα ο άνθρωπος. Κορωνίδα και βασιλέα της κτίσεως τον έχουν ονομάσει. Και η αγία Γραφή κάνει ιδιαίτερο λόγο και περιγράφει αναλυτικά τον τρόπο της δημιουργίας του και της πρώτης ζωής του επάνω στη γη (Γεν. 1:26-28, 2:4-25).

«Και έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον, χουν από της γης, και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» (Γεν. 2:7). Με την εικόνα αυτή της πλάσεως του ανθρώπου η Γραφή μάς διδάσκει τη διπλή φύσι του ανθρώπου, υλική και πνευματική.

Το χώμα, από το οποίο μας λέει ότι πλάσθηκε το σώμα του, φανερώνει τη στενή σχέσι του με τον υλικό κόσμο. Από υλικά στοιχεία είναι πλασμένο το σώμα του και από υλικές τροφές έχει ανάγκη, για να συντηρηθή. Το σώμα του επίσης είναι εκείνο που τον φέρνει σε επαφή και επικοινωνία με τον υλικό κόσμο· κι ακόμη είναι το όργανο, με το οποίο εκτελεί όλες τις ενέργειές του και διαπράττει το καλό ή το κακό. Γι’ αυτό το όνομα του πρώτου ανθρώπου είναι Αδάμ, που στα εβραϊκά σημαίνει χωματένιος.

Αλλά δεν είναι μόνο χωματένιος ο άνθρωπος· έχει και ψυχή, που είναι πνεύμα, όπως ο Θεός που του την έδωσε. Η ψυχή είναι εκείνη που ζωογονεί το σώμα και του δίνει την ικανότητα να σκέπτεται και να ενεργή. Κι ακόμη του δίνει την ικανότητα να έρχεται σε σχέσι με τον Θεό και να επικοινωνή μαζί του. Κι αυτό ακριβώς είναι που κάνει τον άνθρωπο να διαφέρη από τα ζώα. Η αγία Γραφή κάνει μερικές φορές λόγο και για ψυχή των ζώων· εννοεί όμως απλώς τις ζωϊκές δυνάμεις που τα κάνει ικανά να κινούνται και να ενεργούν. Όταν το ζώο πεθάνη, δεν μένει τίποτε απ’ αυτό· ενώ, όταν πεθάνη το σώμα του ανθρώπου, μένει η αθάνατη ψυχή του.

Στην αγία Γραφή παρουσιάζεται ο Θεός να λέη ότι θα πλάση τον άνθρωπο «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν» του. Αυτό δείχνει ότι ο άνθρωπος υπερέχει από τα άλλα δημιουργήματα, γιατί μόνο αυτός έχει γνωρίσματα που τον κάνουν να μοιάζη με τον Θεό. Τα γνωρίσματα αυτά δεν αναφέρονται βέβαια στο σώμα του ανθρώπου, γιατί ο Θεός δεν έχει σώμα, αλλά στην ψυχή του. Αυτή είναι η εικόνα του Θεού, γιατί, όπως είπαμε, είναι πνεύμα, όπως και ο Θεός είναι πνεύμα. Αυτή έχει ανώτερα πνευματικά χαρίσματα, που τα έχει πρώτος και σε τέλειο βαθμό ο Θεός: το λογικό, τη συνείδησι, την ελεύθερη θέλησι, τη δημιουργικότητα, που τον κάνουν να ξεχωρίζη από τα ζώα.

Γεώργιος Κρουσταλλάκης: Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἦταν θεοδίδακτος.

Όταν πήγαινες στον Άγιο,αυτό που δεχόσουνα ήταν το εκχύλισμα της Χάριτος, μια ακτινοβολία του Αγίου Πνεύματος

Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου

Ο ομότιμος καθηγητής της Παιδαγωγικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, κ. Γεώργιος Κρουσταλλάκης ήταν ο προσκεκλημένος στο «ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς και του οικοδεσπότη Πρωτοπρεσβύτερου Βασίλειου Τσιμούρη.

Η συζήτηση που είχε ως θέμα «Ο Άγιος Πορφύριος ως πνευματικός πατέρας», πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου και εντάσσεται στο πλαίσιο του προγράμματος εκδηλώσεων του Ναού με τον τίτλο «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».

Η έννοια και η λειτουργία της πνευματικής πατρότητας

Η αρχή της συζήτησης περιελάμβανε μια γενική αναφορά στο πρόσωπο και τη λειτουργία του πνευματικού πατέρα και την πνευματική πατρότητα. Κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας, ο πνευματικός πατέρας είναι «ζώσα παρουσία Χριστού», τόνισε εξ’ αρχής ο καθηγητής. Είναι εκπρόσωπος του Κυρίου, δηλαδή λειτουργεί απέναντι του ανθρώπου, μπαίνει στην ψυχή του, κατευθύνει την πνευματική του πορεία, ως εκπρόσωπος του Κυρίου. Μπαίνει στα βάθη της υπάρξεως του ανθρώπου, στον βαθύτερο ψυχισμό του.

Λόγος πνευματικοῦ γέροντος Γαβριήλ Ἁγιοβαρναβίτη

 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΑΓΙΟΒΑΡΝΑΒΙΤΗΣ. Ο ΑΝΑΠΑΥΟΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΜΌΝΗ ΤΟΥ ΚΥΚΚΟΥ. ΔΡΟΣ ΧΑΡΆΛΑΜΠΟΣ ΜΠΟΥΣΙΑΣ

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/09/blog-post_880.html?m=1

Εἶπεν ὁ Γέρων

Κατά την διάρκεια της προσευχής υπέρ των ανθρώπων η καρδιά αισθάνεται μερικές φορές την πνευματική ή την ψυχική κατάσταση εκείνων, για τους οποίους απευθύνει στο Θεό την προσευχή.

Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ.

http://omothimadon.gr/?p=41019