α)Γιατί εὐημεροῦν οἱ κακοί; (Β΄μέρος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη

30. α)Γιατί εὐημεροῦν οἱ κακοί; (Β΄μέρος), β) Τί εἶναι ὁ μαμμωνᾶς τῆς ἀδικίας (Α΄) Ἁγ. Ἀναστασίου Σιναΐτου-Ἐρωταποκρίσεις (11η-12η), 26-2-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, Ἀμπελειές (Ἱ.Ν. Ἁγ. Ἀθανασίου) Πέλλας

Ἁγίου Ἰσιδώρου Πηλουσιώτου. Γιά τήν ἱερωσύνη, ἡ ὁποία ἀτιμάζεται ἀπό ἐκείνους πού τή χρησιμοποιοῦν κακῶς

ΑΓΙΟΥ ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΘΕΟΔΟΣΙΟ

Η ιερωσύνη βέβαια είναι θείο πράγμα και το πιο πολύτιμο από όλα, την ατιμάζουν όμως περισσότερο από όλους αυτοί που τη χρησιμοποιούν κακώς, οι οποίοι δεν έπρεπε να χειροτο­νούνται καθόλου, ώστε οι ανόητοι να μη τολμούν να αποδίδουν σ’ αυτήν τα εγκλήματα αυτών που την ασκούν. 

Γιατί, αφήνο­ντας αυτούς που την ατιμάζουν, στρέφουν σ’ αυτήν τις κατηγο­ρίες, η οποία έπρεπε και να δικαστεί, επειδή ασχημονεί με ανθρώπους αχρείους, και οι οποίοι δεν έπρεπε να συγκαταριθμούνται σ’ αυτήν.

Γιατί, εάν στις κοσμικές εξουσίες, άλλο είναι το αξίωμα, και άλλος εκείνος που δεν το ασκεί όπως πρέπει, και η αρχή, έχοντας τη δική της τάξη και αξία, εκείνον που παρεκτρέπεται σ’ αυτήν, τον τιμωρεί με την πιο βαρειά τιμωρία, για ποιόν λόγο στην ιεροσύνη συγχέουν τα πράγματα, και τις αμαρτίες εκείνων που δεν την υπηρετούν όπως πρέπει, προσπαθούν να τις αποδώσουν σ’ αυτήν;

Ας παύσουν λοιπόν εκείνοι που εξαιτίας τού Ευσεβίου και τού Ζωσίμου και τού Παλλαδίου και τού Μάρωνα εξευτελίζουν την ιερωσύνη, και ας μη ακονίζουν το ξίφος της τιμωρίας εναντίον τους, αλλά εκείνους βέβαια που δεν ανέχονται να ζουν με ευσέβεια, να τους κατηγορούν ως μιαρούς και εχθρούς της ευσέβειας και της αρετής, ενώ αυτήν να την εξυμνούν και να την στεφανώνουν, επειδή παρέχει σε όλους αυ­τά που πρέπει.

Εἴδαμε θαύματα κοντά στόν ἅγιο Πορφύριο

Ο Γέροντας Πορφύριος –διηγείται η Γερόντισσα Στυλιανή της Ι. Μ. Παντοκράτορος Νταού Πεντέλης– μάς βοήθησε πολύ, και είδαμε θαύματα κοντά του. Χρόνια υπέφερα από κρίσεις ημικρανίας. 

Σε μία τέτοια μεγάλη κρίση, κάποιοι δικοί μας ευεργέτες μου έκλεισαν επίσκεψη σε έναν διάσημο Γερμανό γιατρό, ο οποίος ερχόταν στην Ελλάδα κάθε Ιούνιο. Μετά την εξέταση, μου είπε «όσο υπάρχετε, θα έχετε αυτούς τους πονοκεφάλους λόγω μεγάλης ευαισθησίας» και μου έδωσε κάποιο δύσκολο φάρμακο. Επιστρέφοντας από τον γιατρό, πήρα τηλέφωνο τον Γέροντα Πορφύριο και μου είπε ο Παππούλης «δεν θα πάρης κανένα φάρμακο».

Σε λίγες ημέρες με πιάνει φοβερός πονοκέφαλος. Κι έτσι όπως σηκώθηκα για αγρυπνία στις 02:00, χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ο Γέροντας. «Σε βλέπω, καημένη μου, σε βλέπω. Πω, πω! πώς πονάς πόσο υποφέρεις! Αύριο, έλα ‘δω και θα σου πω τι θα κάνης».

Το πρωί μαζί με δύο αδελφές ξεκινήσαμε για τον Γέροντα. Αφού πήραμε την ευχή του, μου είπε: «Άκου να σου πω, θα φύγετε τώρα για τον άγιο Ιωάννη τον Ρώσσο. Να πάρετε και την γερόντισσα Πορφυρία, την αδελφή μου, που τους ξέρει. Βάλε το σκουφάκι του Αγίου και προσευχήσου με όλη σου την καρδιά κι εγώ θα προσεύχωμαι για σένα. Μετά πήγαινε στην λάρνακα του Αγίου, γονάτισε και παρακάλεσέ τον και όλα θα πάνε καλά!».

Έτσι κι έγιναν όλα. Κι από τότε, αν και πέρασαν κοντά τριάντα τόσα χρόνια, το κεφάλι δεν ξαναπόνεσε!

Ἡ θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Γηροκομίτισσας

Η πανίερη και θαυματουργός εικόνα της Παναγίας Γηροκομίτισσας (4ος αι.) είναι η εφέστιος εικόνα της ιεράς μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Γηροκομείου Πατρών, που είναι μία από τις αρχαιότερες μονές της Ελλάδος, της οποίας κτήτωρ είναι ο άγιος μεγαλομάρτυρας Αρτέμιος. Πήρε το όνομά της διότι την βυζαντινή περίοδο στην μονή λειτουργούσε γηροκομείο και η εικόνα ήταν η παρηγοριά των ηλικιωμένων.

Όλοι μιλούν για τα θαύματα Της και συγκινούνται. Τους έχει βοηθήσει σε πολύ δύσκολες στιγμές. Γυναίκα με σοβαρό γυναικολογικό πρόβλημα, επικαλέστηκε τη Μεγαλόχαρη και Της ζήτησε να την απαλλάξει από το πρόβλημά της. Και εκεί που όλα έβαιναν κακώς, ένα θαύμα είθε να ξαναφωτίσει τη ζωή της πιστής γυναίκας. Η ίδια είχε χάσει το νόημα της ζωής, όχι και όμως και την πίστη της.

Θαύματα συμβαίνουν παντού γύρω μας, αρκεί να τα προσέξουμε.

Μία άλλη πιστή είχε πρόβλημα με τον δεξί νεφρό της. «Είχα φτάσει μέχρι και το εξωτερικό αλλά δεν γινόταν τίποτα. Πήγαινα και εφευγα από τη δουλειά μου κλαίγοντας. Προσευχόμουν στην Παναγία την Παντάνασσα. Το νεφρό μου είναι καλά. Η νεφρολόγος μου στις επόμενες εξετάσεις, αναρωτήθηκε: Τι είναι αυτό; – Ρώτησε την Παναγία, της είπα.» Είναι μέσα σου η πίστη», λέει η κ. Αγγελική.

Ο μοναχός από την μονή του Γηροκομείου αναφέρθηκε σε δυο θαύματα:

Γιῶργος Παπαθανασόπουλος, Στόν ἀπόηχο τῆς Ἱεραρχίας γιά τό Οὐκρανικό (Μέρος Ι΄) - Ἡ διάσπαση τῆς Ὀρθοδοξίας

Στον απόηχο της Ιεραρχίας Ι΄ Μέρος (Τελευταίο)

Επίλογος

Η διάσπαση της Ορθοδοξίας

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Το εκκλησιαστικό ζήτημα της Ουκρανίας και η εκ μέρους του Οικ. Πατριαρχείου αναγνώριση ως αυτοκεφάλου Εκκλησίας των σχισματικών της χώρας αυτής έχει προκαλέσει τη διάσπαση της Ορθοδοξίας. Πρόκειται για σοβαρότατο ποιμαντικό, πνευματικό και εκκλησιαστικό πρόβλημα, που έχει άμεσα ολέθριες επιπτώσεις στην εικόνα προς τα έξω της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές προβλήματα υπάρχουν και είναι γνωστά παγκοσμίως στις σχέσεις μεταξύ του Οικ. Πατριαρχείου και του Πατριαρχείου της Μόσχας, μεταξύ του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των Πατριαρχείων Ιεροσολύμων, Αντιοχείας και Σερβίας μεταξύ του Οικ. Πατριαρχείου και των Εκκλησιών Αλβανίας, Τσεχίας και Σλοβακίας, Πολωνίας, μεταξύ του Οικ. Πατριαρχείου και της πλειονότητας των ενοριών των ρωσικής παράδοσης εμιγκρέδων της Δυτικής Ευρώπης, μεταξύ του Πατριαρχείου της Μόσχας και του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, μεταξύ του Πατριαρχείου της Μόσχας και του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου και όσων Μητροπολιτών της Εκκλησίας της Ελλάδος τον ακολούθησαν στην απόφασή του να αναγνωρίσει τους σχισματικούς της Ουκρανίας. Αν αυτά προστεθούν στα προϋπάρχοντα ζητήματα αντιθέσεων που έχουν προκύψει στην Εσθονία, στην Ιαπωνία, στη Διασπορά και με τους Παλαιοημερολογίτες και στα επερχόμενα των εθνοφυλετιστών του Μαυροβουνίου και των Σκοπίων συμπληρώνεται η εικόνα μιας διασπασμένης Ορθοδοξίας, που μπλεγμένη στα δίχτυα των εσωτερικών διαμαχών στερείται κύρους και λόγου, για να πολεμηθεί η παρακμή, στην οποία βρίσκεται ο κόσμος και να ξεφύγει από τον γλιστερό και αυτοκαταστροφικό δρόμο του ωφελιμισμού και του ηδονισμού που ακολουθεί.

π. Ἀπόστολος Σακελλαρίου: Ἡ ἀξία τῆς Οἰκογένειας στή Σύγχρονη Παιδεία

Μετά την επικράτηση της επαναστάσεως των μπολσεβίκων το 1917 ο Λουνατσάρσκι Ανατόλι Βασιλίεβιτς επίτροπος του λαού για την παιδεία (υπουργός Παδείας δηλαδή) και οργανωτής της σοσιαλιστικής κουλτούρας, δίνει διάλεξη σε μια μεγάλη αίθουσα κατάμεστη από κόσμο. Κατ’ εντολή του κόμματος μιλά με στόμφο για το μύθο της αναστάσεως του Χριστού.

Διαφωτίζει το ακροατήριο για ώρες πολλές και με ύφος θριαμβευτικό καταλήγει.

- Μήπως έχει κανείς να πει τίποτε;

- Ένας σεβάσμιος γέροντας σηκώνεται και ζητά το λόγο.

- Επιτρέπεται να πω και εγώ κάτι;

- Τα ξεκαθάρισα όλα, δεν υπάρχει απορία, του απάντησε . Δίνω όμως δύο λεπτά να μιλήσεις.

- Ένα λεπτό μονάχα θέλω, δυο λέξεις να πω αποκρίθηκε ο γέροντας.

Ανεβαίνει στο βήμα. Ησυχία απλώνεται στην αίθουσα. Όλοι κρατούν την αναπνοή τους. Ένας αγράμματος σ’ ένα λεπτό πώς θα αντιμετωπίσει τον λόγιο ομιλητή;

Σταθερά και ήρεμα τονίζει ο γέροντας τις πανίσχυρες λέξεις του στα ρωσικά

ΧΡΙΣΤΟΣ ΒΟΣΚΡΕΣ (=ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ)

Μύρια στόματα αυθόρμητα χωρίς φόβο απαντούν

ΒΟΪΣΤΙΝΟ ΒΟΣΚΡΕΣ (=ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ)

Πρώτον. Δεν φοβήθηκε και νίκησε με δυό λέξεις.

Δεύτερον. Ήξεραν όλοι τους το “Αληθώς Ανέστη”.

Σήμερα τα παιδιά μας το ξέρουν; Το μαθαίνουν; Ακόμη και μεγαλύτεροι όταν τους λες “Χριστός Ανέστη” σου απαντούν λέγοντας: «Επίσης». Ας αναρωτηθουμε λοιπόν. Τι μαθαίνουν τα παιδιά μας στη συγχρονη Ελλάδα;Τι τους προσφερει η συγχρονη παιδεία;

Στο ποιός είναι ο ρόλος που πρέπει να διαδραματίσει, η Παραδοσιακή Ελληνική Οικογένεια σήμερα, η απάντηση πρέπει να είναι η εξής:

Η οικογένεια οφείλει να αναλάβει τη φροντίδα της διδασκαλίας της Αλήθειας παντού, τόσο στα σχολειά μας όσο και στα σπίτια μας χωρίς να φοβάται.

Ο ρόλος της σύγχρονης Παιδείας μοιάζει να είναι διαφορετικός από αυτός που υπαγορεύει η Ελληνορθόδοξη παράδοση. Γκρεμίζει, αντί να κτίζει και να ανακαινίζει.

Ὅσιος Σεραφείμ: Θά φύγουν οἱ ἁμαρτίες σου καί θά θεραπευτοῦν οἱ ἀρρώστιες!

Όσιος Σεραφείμ της Βύριτσας (1866-1949).

Πολλοί στην Βύριτσα θυμούνται το απίστευτο περιστατικό, όταν χάρη στις προσευχές του π. Σεραφείμ [όσιος Σεραφείμ της Βύριτσας] μίλησε ένα κωφάλαλο κοριτσάκι.

Ο γέροντας είχε θεραπεύσει από πολλές αρρώστιες και την άρρωστη μητέρα του. Τότε την είχε καλύψει και αυτήν με το επιτραχήλιο και την ώρα που έβαλε τα χέρια του πάνω στο κεφάλι της, είπε:

Ὅπως σπείρεις, ἔτσι καί θά θερίσεις.

Λέει ο Ιερός Χρυσόστομος: Γνωρίζω πολλούς Χριστιανούς, που νηστεύουν, προσεύχονται, στενάζουν και αγαπούν κάθε ευλάβεια, αλλά μια δεκάρα δεν δίνουν ελεημοσύνη στον έχοντα ανάγκη. Ποιο όφελος έχουν αυτοί; Δεν τους δέχεται αυτούς ο Κύριος στην Βασιλεία Του.

Υπάρχουν δυστυχώς πολλοί άνθρωποι, που κρατάνε κομποσχοίνι και λένε: ''Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με'', πολλές φορές το 24ωρο, αλλά έλεος δεν κάνουν στους άλλους. Αυτοί, πώς να ελεηθούν από τον Κύριο;

Ὅλη ἡ βάση εἶναι ὁ θεῖος φωτισμός

Όλη η βάση είναι ο θείος φωτισμός. Και αν έρθει ο θείος φωτισμός, τότε ο άνθρωπος αναπαύει και το περιβάλλον του και ο ίδιος εξελίσσεται πνευματικά. Γι’ αυτό καλά είναι τα φώτα και τα πολύφωτα, οι εφευρέσεις του εγκεφάλου, αλλά ανώτερο είναι το θείο φως της Χάριτος του Θεού, το οποίο φωτίζει τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος που έχει θείο φωτισμό βλέπει πολύ καθαρά τα πράγματα, πληροφορείται χωρίς αμφιβολία, και ούτε εκείνος κουράζεται, αλλά και τους άλλους βοηθάει πολύ θετικά.

~ Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης ~

27 Φεβρουαρίου. Τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν καί ὁμολογητοῦ Προκοπίου τοῦ Δεκαπολίτου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Πέμ. Τυροφάγου. (Ἰούδα 11-25).

Ιου. 1,11           οὐαὶ αὐτοῖς, ὅτι τῇ ὁδῷ τοῦ Κάϊν ἐπορεύθησαν, καὶ τῇ πλάνῃ τοῦ Βαλαὰμ μισθοῦ ἐξεχύθησαν, καὶ τῇ ἀντιλογίᾳ τοῦ Κορὲ ἀπώλοντο.

Ιου. 1,11                     Αλλοίμονον εις αυτούς, διότι εβάδισαν τον δρόμον του Καϊν και εγκληματούν με το παράδειγμά των και τας ψευδολογίας των, εναντίον των αδελφών των. Αλλοίμονόν των διότι εχύθηκαν ασυγκράτητοι εις την πλάνην του Βαλαάμ, ένεκα υλικού κέρδους, και εχάθηκαν μέσα εις την επανάστασιν του Κορε κατά του Θεού.