Ἁμαρτία καί μετάνοια κατά τούς Ἁγίους Πατέρες Δ΄ μέρος 10 7 2019 Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου
ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ
ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:
Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.
Σάββατο 7 Μαρτίου 2020
Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὁ Ἱερός Χρυσόστόμος γιά τήν κλήση τοῦ Φιλίππου καί τοῦ Ναθαναήλ. Μέρος Πρῶτο
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ[:Ιω. 1,44-52]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΑΘΑΝΑΗΛ
[Μέρος πρώτο: υπομνηματισμός στα εδάφια Ιω.1,44-49]
«Τῇ ἐπαύριον ἠθέλησεν ὁ Ἰησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. ἦν δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως Ἀνδρέου καὶ Πέτρου(:την άλλη μέρα αποφάσισε ο Ιησούς να αναχωρήσει για τη Γαλιλαία. Βρίσκει τότε τον Φίλιππο και του λέει: “Ακολούθησέ με στο ταξίδι που πρόκειται να κάνω”.
Ο Φίλιππος μάλιστα καταγόταν από τη Βηθσαϊδά, την πατρίδα του Ανδρέα και του Πέτρου)»[Ιω.1,44-45].
«Εκείνος που φροντίζει επιμελώς για κάτι, το λαμβάνει με περίσσεια», λέγει κάποια παροιμία. Ο Χριστός υπαινίχθηκε ωστόσο και κάτι επιπλέον, όταν είπε: «ὁ ζητῶν εὑρίσκει(:όποιος αναζητεί, βρίσκει.)»[Ματθ.7,8]. Από αυτό λοιπόν γεννιέται η απορία μου από ποια αιτία παρακινούμενος ο Φίλιππος ακολούθησε τον Χριστό· διότι ο μεν Ανδρέας ακολούθησε τον Χριστό, αφού πληροφορήθηκε γι’ Αυτόν από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή και ο Πέτρος αφού παρακινήθηκε από τα λόγια του Ανδρέα, ενώ ο Φίλιππος πείστηκε αμέσως και Τον ακολούθησε· και όχι μόνο δεν έφυγε, αλλά και κήρυξε γι’ Αυτόν και σε άλλους, χωρίς να ακούσει και να μάθει τίποτε από κανένα, παρά μόνο τον λόγο «Ακολούθησέ με», που του είπε ο Χριστός· διότι έτρεξε αμέσως στον Ναθαναήλ και του είπε: «ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν(:εκείνον για τον Οποίο έγραψε ο Μωυσής στο νόμο και προανήγγειλαν οι προφήτες, Τον βρήκαμε. Είναι ο Ιησούς, ο γιος του Ιωσήφ, και κατάγεται από τη Ναζαρέτ)»[Ιω.1,46]. Βλέπεις πόσο καλά πληροφορημένος και κατατοπισμένος ήταν και συνεχώς μελετούσε όσα έγραψε ο Μωυσής και προσδοκούσε την έλευσή Του; Διότι το «εὑρήκαμεν» φανερώνει ότι πάντοτε Τον αναζητούσαν.
«Τῇ ἐπαύριον ἠθέλησεν ὁ Ἰησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν(:την άλλη μέρα αποφάσισε ο Ιησούς να αναχωρήσει από την Ιουδαία για τη Γαλιλαία)»· διότι δεν προσκαλεί κανέναν κοντά Του, προτού ο ίδιος αποφασίσει αυτοπροαίρετα να Τον ακολουθήσει.Και ενεργεί κατ’ αυτόν τον τρόπο πράγματι όχι απλά και τυχαία, αλλά σύμφωνα με τη δική Του υπέρτατη σοφία και σύνεση· διότι, εάν ο Ίδιος τους είχε προσελκύσει κοντά Του, χωρίς αυτοί μόνοι τους εξ ιδίας προαιρέσεως και τελείως αυθόρμητα να Τον είχαν ακολουθήσει, υπήρχε η πιθανότητα να απομακρυνθούν· τώρα όμως, επειδή οι ίδιοι προτίμησαν με δική τους απόφαση να Τον ακολουθήσουν, παρέμεναν κοντά Του στο εξής σταθεροί και πιστοί μαθητές.
Ὁ ἱερέας τῆς Σπιναλόγκα πού κοινωνοῦσε τούς λεπρούς καί χρησιμοποιοῦσε τήν ἴδια λαβίδα γιά τόν ἑαυτό του…
Τους έδινε πάντα το χέρι του και έφυγε από το νησί τελευταίος…
Για δέκα ολόκληρα χρόνια ο ιερομόναχος Χρύσανθος Κουτσουλογιαννάκης ήταν η παρηγοριά των λεπρών στη Σπιναλόγκα. Ευλογούσε και κοινωνούσε τους αρρώστους απλώνοντας το χέρι και λαμβάνοντας θεία κοινωνία από το ίδιο κουτάλι χωρίς να φοβηθεί την ασθένεια και τις συνέπειες της.
Όσοι τον γνώρισαν μιλούν για μια πληθωρική, καλοσυνάτη μορφή που είχε σκοπό να απαλύνει τα βάσανα των ανθρώπων που νοσούσαν. Τον χαρακτηρίζουν «θεόσταλτο» και «άγιο». Περισσότερες πληροφορίες για τον ιερομόναχο Χρύσανθο, έρχονται μέσα από την εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια» και την μαρτυρία του Δημήτρη Παπαδάκη, πρώην λυκειάρχη και πρόεδρο του Λογοτεχνικού Συνδέσμου Ηρακλείου Κρήτης, ο οποίος τον γνώρισε από κοντά.
«Πεταμένοι σαν κοπριά σ’ έναν κοπρόλακκο βρωμερό»
«Το 1947 ο εφημέριος των λεπρών της Σπιναλόγκας π. Μελέτιος Βουργούρης έλαβε από τον Επίσκοπο Πέτρας Διονύσιο Μαραγκουδάκη διμηνιαία άδεια, από 20 Ιουλίου ως 20 Σεπτεμβρίου, για να μεταβεί στους Αγίους Τόπους. Μετά τη λήξη της άδειάς του δεν επέστρεψε στη θέση του. Ο Επίσκοπος δεν μπορούσε να βρει ιερέα για την αντικατάστασή του» αναφέρει ο κ. Παπαδάκης.
Ἀπό τήν ΛΕΣΒΟ μας πού δοκιμάζεται ΣΚΛΗΡΑ ΤΩΡΑ. Ἐπί 20 ἕτη ἀντί γιά καλημέρα μᾶς χαιρετοῦσε μέ τό: « Oἱ σιωνιστές ἐργάζονται, ἐμεῖς τί κάνουμε;»
5 Μαρτίου 2020 στην μνήμη του νέου δια Χριστού Σαλού Πατέρα και Γέροντος της ΑΓΙΟΤΟΚΟΥ Νήσου της Λέσβου, Παπά Φώτη του Λαυριώτη
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
ΠΑΠΑ-ΦΩΤΗΣ Ο ΛΑΥΡΙΩΤΗΣ, το αηδόνι της Μυτιλήνης που ξετρελάθηκε από την Χαρά της ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ και έκανε ευλογημένες σαλότητες για να μας συνετίσει εν ΧΡΙΣΤΩ.
Όταν του δείξαμε το απόκομμα της παραπάνω φωτογραφίας που ήταν πρωτοσέλιδο γνωστής αθηναϊκής εφημερίδας η οποία γνώριζε από τότε , εν ζωή τα πνευματικά κατορθώματα του.
Έσκυψε το κεφάλι και όταν το σήκωσε μας χαμογελούσε λέγοντας .
Είδες με βλακείες γίνεσαι και πρωτοσέλιδο, τέλος πάντων ποιος δημοσιογράφος τα έγγραψε αυτά για να τον ευχαριστήσω;
Όποιος συναντούσε τον Παπά- ΦΩΤΗ ήταν σαν να εισερχόταν σε ένα λουλουδιαστό πνευματικό περιβόλι.
«Οι σιωνιστές εργάζονται, εμείς τι κάνουμε;»
Με το "ευλογείται Γέροντα", αυτή την φράση μας έλεγε κάθε φορά που τον συναντούσαμε επί 20 και συναπτούς χρόνους γνωριμίας.
Τότε αναρωτιόμουν γιατί το έλεγε κατ' επανάληψη και πεισματικά ενώ σήμερα το βιώνουμε όλοι μας.
Όταν έλεγε αυτή την φράση το πρόσωπο του μόρφωνε συσπάσεις οργής , πονούσε πάρα πολύ και επί πολλά χρόνια για τα δόλια σχέδια που εξύφαιναν εναντίον της Ορθοδοξίας και της Πατρίδας μας.
Στα γαλάζια μάτια του έβλεπες ΧΡΙΣΤΟ και ΕΛΛΑΔΑ.
Μετά την συζήτηση πάντα, μα πάντα μας αποχαιρετούσε με το « ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» για την πατρίδα και καλή αντάμωση στην επουράνια Πατρίδα μας.
5-3-1988, συγκράτησα αυτή την ημερομηνία γιατί ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα στην Μυτιλήνη για να προσκυνήσω τους Νεοφανείς Αγίους της, τον ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ, τον ΔΙΑΚΟΝΟ ΝΙΚΟΛΑΟ και την ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΑ ΕΙΡΗΝΗ.
Τον πρώτο άνθρωπο που συναντήσαμε μόλις βγήκαμε από το πλοίο της γραμμής, εκεί κοντά στην καταπακτή, ήταν ένας ρακένδυτος Λευίτης με γυμνά πόδια που έσερνε ένα καροτσάκι με παλιοσίδερα και πέτρες.
-Μα καλά τι έπαθε αυτός αναρωτήθηκα, τρελάθηκε;
Την απορία μου την έλυσε ο ταξιτζής.
Ἐπιτρέπεται ἡ ψαλμωδία τῶν γυναικῶν στήν ἐκκλησία;
Μήπως θά μπορούσατε νά παραθέσετε βιβλιογραφία καί ἱκανά ἐπιχειρήματα πατέρων τῆς Ἐκκλησίας γιά τή θέση τῆς γυναίκας στήν Ἐκκλησία, ἰδιαιτέρως γιά τό ἄν εἶναι ὠφέλιμο νά ψάλλει ἡ γυναῖκα στίς ἀκολουθίες ή ὄχι;
Τή θέση τῆς γυναίκας στήν Ἐκκλησία καθορίζει ἡ Ἁγία Γραφή, οἱ Ἅγιοι Πατέρες καί ἡ ἱερά Παράδοση. Ὁ Ἀπ. Παῦλος γράφει ὅτι στήν καινή πραγματικότητα τῆς Ἐκκλησίας, στούς βαπτισμένους χριστιανούς δέν ὑπάρχουν διακρίσεις: «Πάντες γάρ υἱοί Θεοῦ ἐστέ διά τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ·………… ὅσοι γάρ εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε............. οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδέ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καί θῆλυ· πάντες γάρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. εἰ δέ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ Ἀβραάμ σπέρμα ἐστέ καί κατ’ ἐπαγγελίαν κληρονόμοι» ( Γαλ. 3, 26-28). Ἡ προσεκτική ἀνάγνωση τοῦ ἁγιογραφικοῦ χωρίου μᾶς βοηθεῖ νά κατανοήσουμε ὅτι ὁ Παράδεισος εἶναι ἀνοικτός γιά κάθε ἄνθρωπο ὀρθοδόξως βαπτισμένο καί ζῶντα κατα Χριστόν, ἡ κληρονομία τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ προσφέρεται σέ κάθε ἄνθρωπο πού υἱοθετήθηκε διά τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος ἀπό τόν Χριστό ἀνεξαρτήτως φύλου, φυλῆς καί κοινωνικῆς θέσεως. Ὁ ἄνθρωπος ἀντιμετωπίζεται ἀπό τόν Ἀπόστολο ἀρχετυπικά, μέ τίς προδιαγραφές πού τόν ἔπλασε ὁ Θεός, ὡς πορευόμενον πρός τό «καθ’ ὁμοίωσιν» χωρίς τίς διακρίσεις πού ἔφερε ἡ ἀποστασία ἀπό τόν Θεό.
Παρά ταῦτα δέν μποροῦμε νά παραβλέψουμε τή μεταπτωτική κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, τή θέση πού ὥρισε ὁ Θεός γιά τόν ἄνδρα καί τή γυναῖκα. Στή Γένεση ὁ Θεός λέγει στή γυναῖκα: «πρός τόν ἄνδρα σου ἡ ἀποστροφή σου καί αὐτός σου κυριεύσει» ( γεν. 3,16). Ὁ Κύριος βέβαια ἀνεβάζει τή γυναῖκα στή θέση πού τῆς πρέπει. Συνομιλεῖ μέ τή Σαμαρείτιδα καί τῆς ἀποκαλύπτει τήν Ἀλήθεια, προστατεύει τή μοιχαλίδα ἀπό τό λιθοβολισμό ( Ἰω. 8, 3-11), ἐπαινεῖ τήν ἀδελφή τοῦ Λαζάρου Μαρία γιά τήν πρός Αὐτόν πίστη καί ἀγάπη, τήν μετανοοῦσα πόρνη γιά τή μετάνοια καί τήν ἀγάπη της, ἐνῷ πρῶτα στίς Μυροφόρες φανερώνεται ἀναστημένος.
Παρά ταῦτα γιά τό εὐόλισθο τῆς γυναίκας, τόν ὑπερβολικό συναισθηματισμό της τήν ἀδυναμία της καί τή μικροψυχία της γιά τήν ὁποία ὁμιλεῖ καί ὁ ἀπόστολος Πέτρος στήν Α´ Ἐπιστολή του («οἱ ἄνδρες... ὡς ἀσθενεστέρῳ σκεύει τῷ γυναικείῳ ἀπονέμοντες τιμήν») ἄν καί ὁ Κύριος ἔχει πολλές μαθήτριες δέν παραλαμβάνει γυναῖκα στόν χορό τῶν 12 Ἀποστόλων. Δέν ἀποστέλλει γυναῖκες ὡς Ἀποστόλους γιά νά κηρύξουν στά ἔθνη. Δέν παραδίδει σ’ αὐτές τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας οὔτε τήν τέλεση τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος. Πολλές φορές ἐμφανίζονται γυναῖκες στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων καί στίς Ἐπιστολές ἀλλά πάντοτε ἐπικουρικά, ὡς βοηθοί τῶν Ἀποστόλων. Οἱ κάποιες ἅγιες γυναῖκες καί ἰσαπόστολοι ὅπως ἡ Ἁγία Θέκλα, ἡ συνέκδημος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ἡ μυροφόρος Μαρία ἡ Μαγδαληνή, ἡ Ἁγία Φωτεινή ἡ Σαμαρεῖτις, Ἁγία Νίνα τῆς Γεωργίας πού κηρύττουν ἀποτελοῦν τήν ἐξαίρεση πού ἀπαντᾶται στά ἀποστολικά καί τά πρῶτα χριστιανικά χρόνια καί επιβεβαιώνουν τόν κανόνα. Ἡ διακονία αὐτῶν τῶν Ἁγίων σέ καμμιά περίπτωση δέν ἀποτελεῖ θεσμοθετημένη διακονία τῆς Ἐκκλησίας.
Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο. Μέρος Τρίτο
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ [:Εβρ.11,24-26 και 32-40]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
[Μέρος τρίτο: υπομνηματισμός των εδαφίων Εβρ.11,37-40]
«Περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς(:φορούσαν για ρούχα προβιές και γιδοδέρματα, ζώντας μέσα σε στερήσεις, θλίψεις και κακοπάθειες. Ολόκληρος ο κόσμος δεν άξιζε όσο οι άγιοι αυτοί άνδρες, και ούτε μπορούσε να συγκριθεί με αυτούς. Περιπλανιόνταν σε ερημιές και σε βουνά, σε σπηλιές και σε τρύπες της γης)»[Εβρ.11,37].
Πάντοτε βέβαια, κυρίως όμως όταν σκέπτομαι τα κατορθώματα των αγίων, τότε μου έρχεται να ξεχνώ όλα τα δικά μου, διότι ούτε στο όνειρό μας δεν γνωρίσαμε αυτά που εκείνοι οι άνδρες πέρασαν σε όλη τους τη ζωή, και αυτά δεν ήταν τιμωρία για τα αμαρτήματά τους, αλλά, αν και σημείωναν πάντοτε κατορθώματα, όμως πάντοτε αντιμετώπιζαν θλίψεις. Πράγματι, σκέψου τον Ηλία, στον οποίο αναφέρεται ο λόγος σήμερα· διότι γι’ αυτόν το λέγει αυτό εδώ, το «φορούσαν προβιές» και τελειώνει σε αυτόν τα παραδείγματα χωρίς να αφήσει ούτε αυτό που τους ήταν γνωστό. Και αφού αναφέρθηκε στους αποστόλους, ότι υπέστησαν τον θάνατο με μάχαιρα, ότι λιθοβολήθηκαν, επανέρχεται πάλι στον Ηλία, που έπαθε τα ίδια με αυτούς. Επειδή δηλαδή ήταν φυσικό να μην έχουν ακόμη αυτοί τόση μεγάλη ιδέα για τους αποστόλους, από αυτόν που αναλήφθηκε και υπερβολικά θαυμάστηκε, δηλαδή τον προφήτη Ηλία, φέρνει την παρηγοριά και την παράκληση.
«Φορούσαν», λέγει, «δέρματα προβάτων και δέρματα γιδιών, γεμάτοι στερήσεις, θλίψεις και κακοπαθήματα, και όλων αυτών δεν ήταν άξιος ο κόσμος αυτός». Ούτε ένδυμα είχαν, λέγει, να ντυθούν, εξαιτίας των υπερβολικών θλίψεων, ούτε πόλη, ούτε σπίτι, ούτε κατάλυμα· αυτό ακριβώς που ο Χριστός έλεγε: «αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσι καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ(:οι αλεπούδες έχουν τρύπες που τις χρησιμοποιούν ως φωλιές, και τα πουλιά του ουρανού έχουν μέρη για να κουρνιάζουν, ενώ ο υιός του ανθρώπου (δηλαδή εγώ που γεννήθηκα από την Παρθένο και είμαι ο κατεξοχήν άνθρωπος γνωστός από τις υποσχέσεις του Θεού στον Αδάμ, και ως Μεσσίας πρόκειται να έλθω πάλι Κριτής ένδοξος πάνω στις νεφέλες του ουρανού) δεν έχει ούτε πού να ακουμπήσει το κεφάλι του. Μην περιμένεις λοιπόν κι εσύ να έχεις σωματικές ανέσεις και αναπαύσεις, αλλά πάρε τις αποφάσεις σου γνωρίζοντας από πριν ότι η ζωή των ακολούθων μου είναι γεμάτη από στερήσεις και θυσίες, όπως η δική μου)» [Ματθ.8,20].
Ἁγιοκατατάσσεται Δανιὴλ ὁ Κατουνακιώτης
Ἁγιοκατατάσσεται Δανιὴλ ὁ Κατουνακιώτης
Σφοδρὸς πολέμιος πνευματιστοῦ
καὶ μασόνου Μητροπολίτου «Νέων Χωρῶν»…
Θὰ τρίζουν τὰ κόκκαλα ὅλων ἐκείνων τῶν κατὰ καιροὺς μασόνων ὀφφικιαλίων τοῦ Πατριαρχείου Κω/λεως1 καὶ πάντων τῶν τεκτόνων Πατριαρχῶν, Μητροπολιτῶν καὶ λοιπῶν, ὅπως π.χ. τῶν Μελετίου Μεταξάκη2, Ἀθηναγόρα3, Χρυσοστόμου Κωνσταντινίδη4 (Ἐφέσου) καὶ πλήθους μεγάλου ἄλλων κληρικῶν ποὺ φέρεται ὅτι κατὰ καιροὺς καὶ κατὰ τόπους αἰχμαλώτισε ἡ «σαγήνη» τῆς Μασονίας…
Ἀλλὰ γιατὶ θὰ τρίζουν τὰ κόκκαλα παντὸς πνευματιστῆ καὶ μασόνου, ἰδιαίτερα κληρικοῦ; Μὰ διότι ὁ ὑπὸ ἁγιοκατάταξιν παρὰ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη μας, Δανιὴλ ὁ Κατουνακιώτης, πέραν τῆς ἁγιότητάς του ἦτο ταυτοχρόνως καὶ σφοδρὸς πολέμιος ἑνὸς κληρικοῦ, ποὺ ἦταν πνευματιστὴς μεντιουμιστὴς καὶ μασόνος!
Ποιὸς ἦταν αὐτὸς ὁ κληρικὸς ποὺ καταγράφεται ὡς πνευματιστὴς καὶ μασόνος; Ἦταν ὁ ἀρχιδιάκονος τοῦ Ἁγίου Τέκτονα5 Χρυσοστόμου Καλαφάτη, τοῦ ἐθνομάρτυρα Σμύρνης… Ποιὸς δηλαδὴ ἀκριβῶς ἦταν αὐτός; Μὰ ὁ Βασίλειος Παπαδόπουλος6, ποὺ ἀργότερα ἔγινε μητροπολίτης Πρεσπῶν καὶ Ἐορδαίας τῶν «Νέων Χωρῶν»7!
Εἶναι ἀπίστευτον;
Ναί, ἀλλὰ γίνονται κάτι τέτοια ἤ καὶ ἀκόμη χειρότερα.
Ἄς δοῦμε ὅμως τὰ ντουκουμέντα περὶ τοῦ Μητροπολίτου ἐκείνου, τὸν ὁποῖον σφοδρῶς ἐπετίμησεν ὁ ὑπὸ ἁγιοκατάταξιν σήμερα Δανιὴλ ὁ Κατουνακιώτης.
Εἰς τὴν Σμύρνην τῶν ἐτῶν 1919 – 1922…
Κατὰ τὸ ἔτος 1919 ξεκίνησε ἡ ἑλλαδικὴ ἐκστρατεία γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Μικρᾶς Ἀσίας… Ἡ χαρὰ τῶν Σμυρναίων -καὶ ὅλων- ἦταν μεγάλη.8 Τότε ὅμως ἦταν πολὺ τῆς μόδας σὲ ὁλόκληρη τὴν Εὐρώπη καὶ τὴν Σμύρνη ὁ πνευματισμός/μεντιουμισμός9 ἀγκαλιὰ μὲ τὴν Μασονία.
Σ’ αὐτὸ δυστυχῶς τὸ κλῖμα ἐκινεῖτο ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης καὶ τὸ περιβάλλον του10, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἦτο καὶ ὁ ἀρχιδιάκονος αὐτοῦ Βασίλειος Παπαδόπουλος. Ἦτο τόσο μεγάλος ὁ ζῆλος τοῦ ἀρχιδιακόνου ἐκείνου γιὰ τὸν πνευματισμό/μεντιουμισμό, ποὺ ἐν μέσῳ τοῦ φοβεροῦ πολέμου στὴν Μικρὰ Ἀσία ἔγραψε καὶ ἐξέδωσε βιβλίο -122 σελίδων- πνευματιστικοῦ περιεχομένου, τὸ ὁποῖο ὄχι μόνο κυκλοφορήθη μὲ τὴν σφραγίδα τῆς «ἀρχιδιακονίας» τῆς Μητροπόλεως Σμύρνης, ἀλλὰ καὶ ἀφιερώθηκε Τῷ Σεβασμιωτάτῳ Μητροπολίτῃ Ἁγίῳ Σμύρνης Κυρίῳ Χρυσοστόμῳ (!).
Ὁ ἀποκρυφισμὸς
τοῦ ἀρχιδιακόνου ἐκείνου…
Οἱ ὀδύνες τοῦ τοκετοῦ καί ἡ ἐλευθερία τῆς μητρότητας...
1η Φεβρουαρίου
Η Φηλικιτάτη, έγκυος στον όγδοο μήνα, ένιωθε μεγάλη θλίψη στην σκέψη ότι θα ανέβαλλαν την θανάτωση της εξαιτίας της κατάστασης της. Δια των προσευχών των μαρτύρων, ο Θεός μερίμνησε ώστε να την πιάσουν οι οδύνες του τοκετού τρείς ημέρες πριν τις εορταστικές εκδηλώσεις. Ένας δεσμοφύλακας που την έβλεπε να βογγά από τους πόνους την ενέπαιξε, διαβεβαιώνοντας την πως την περίμεναν ασύγκριτα μεγαλύτερες οδύνες.
Λοιμωξιολόγος Ε. Γιαμαρέλλου: ''Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι σῶμα καί αἷμα Χριστοῦ δέν μεταδίδει μικρόβια''
«Ανήκω σε αυτούς που θα πήγαιναν στην εκκλησία δήλωσε στον Realfm 97,8 και την εκπομπή με τους Μάνο Νιφλή και Άκη Παυλόπουλο η καθηγήτρια λοιμωξιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ελένη Γιαμαρέλλου.
«Αδίκως έχει δημιουργηθεί ένα τέτοιο θέμα. Η θεία κοινωνία είναι ένα μυστήριο, όταν πηγαίνεις να λάβεις τη θεία κοινωνία δεν την παίρνεις από συνήθεια, τη λαμβάνεις γιατί είναι σώμα και αίμα Χριστού. Ή το πιστεύεις και κοινωνείς κανονικά ή δεν το πιστεύεις. Δεν υπάρχουν μεσοβέζικες λύσεις, κουταλάκια κλπ. Είμαι τελείως εναντίον αυτών. Αν το πιστεύουμε, δεν προκαλούμε την τύχη μας.
Ὕμνος στούς Τρεῖς Ἱεράρχες: τοῦ ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Νηστεία και προσευχή - Βασίλειος
Θεολογία - Γρηγόριος
Ελεημοσύνη - Χρυσόστομος.
Στόματα χρυσά, στόματα μελίρρυτα!
Εργάτες όλοι ενός έργου:
τρεις διακριτοί - τρεις άγγελοι.
Οι τρεις μαζί, ένα, όπως ο Τριαδικός Θεός,
κανένας τους αρχηγός, κανένας δεύτερος.
7 Μαρτίου. ♰ Σάββατον α΄ τῶν νηστειῶν. Θεοδώρου μεγαλομάρτυρος τοῦ Τήρωνος (μνήμη διά κολλύβων θαύματος). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ ἁγίου (26 Ὀκτ.). (Β΄ Τιμ. β΄ 1-10).
Β Τιμ. 2,1 Σὺ οὖν,
τέκνον μου, ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν
Χριστῷ Ἰησοῦ,
Β Τιμ. 2,1 Συ λοιπόν, τέκνον μου, να ενδυναμώνεσαι με την
χάριν, που δίδει ο Ιησούς Χριστός (δια να μένης πιστός εις αυτόν και εις εμέ,
χωρίς να επηρεάζεσαι από το παράδειγμα εκείνων, που με εγκατέλειψαν).
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
