Με κάποιο τρόπο οφείλουμε να συνεχίσουμε την Λατρεία μας προς τον Άγιο Τριαδικό Θεό!
Χωρίς όμως κανέναν εντός τού Ναού, απλού πιστού που δεν είναι ρασοφόρος, δεν μπορεί να υπάρξει η Κοινωνία Κλήρου και Πιστού Λαού!
Τις τελευταίες ημέρες ήθελα να γράψω σχολιάζοντας τις απαράδεκτες απόψεις και στάσεις κάποιων Αρχιερέων και Ιερέων, οι οποίοι έδωσαν αφορμή με τα όσα προβάλλουν μέσω δημοσιευμάτων τους!
Έχω συγκεντρώσει αρκετό υλικό από τα δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών και σήμερα είχα σκοπό να γράψω για αυτό το θέμα.
Μέχρι που συνάντησα κάτι ισχυρότερο και δραματικότερο από την κατάντια των λόγων κάποιων που κατέχουν Επισκοπικές και Ποιμαντικές θέσεις.
Την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, για πρώτη φορά ίσως στη ζωή τής Εκκλησίας, η Κυριακή και Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία είχε χαρακτήρα βαρύτατου πένθους!
Οι Αρχιερείς, Ιερείς, Διάκονοι και Μοναχοί, με τις πύλες των Ενοριακών Ναών και Μονών κλειστές για να μην εισέλθουν πιστοί εντός (αφού είναι απαγορευμένο από την Κυβέρνηση και σιωπηλά το αποδέχεται η Σύνοδος) θα λειτούργησαν, θα έψαλαν, θα έκαναν την Τελετή της Περιφοράς του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού και τέλος θα Κοινώνησαν και θα έλαβαν μέσα τους Σώμα και Αίμα Χριστού.
Καλώς έκαναν, όσοι το έπραξαν!
Με κάποιο τρόπο οφείλουμε να συνεχίσουμε την Λατρεία μας προς τον Άγιο Τριαδικό Θεό!
Χωρίς όμως κανέναν εντός τού Ναού, απλού πιστού που δεν είναι ρασοφόρος, δεν μπορεί να υπάρξει η Κοινωνία Κλήρου και Πιστού Λαού!
Μόνον ο Κλήρος δεν αρκεί για Δοξολογική Λατρεία!
Άλλωστε, ο Κλήρος πηγάζει από τον Πιστό Λαό!
Όσο όμορφα και με πάθος να έψαλαν οι Ιεροψάλτες ή οι Μοναχοί, όσα φώτα κι αν άναψαν, όση κατάνυξη κι αν προσπαθούσε κάποιος να αισθανθεί, δίχως τον απλό πιστό με την απλή ευσεβή του επιθυμία να ανάψει ένα κερί, να προσκυνήσει τις Άγιες Εικόνες, να συμψάλλει το Μυστήριο που επιτελείται και τέλος να Μεταλάβει Χριστό, δεν μπορούσε να υπάρξει Δοξολογία Του Μυστηρίου και Ευχαριστιακή Κοινωνία.-
Όπως προανέφερα, υπήρχε έντονο πένθος στους Ναούς που τελέσθηκε η Θεία Λειτουργία!