Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Τετάρτης 18-07-12.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Κορινθίους Α΄ κεφ. ζ΄ 12 - 24

ζ΄ 12 - 24

Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον Κεφ. Ιδ΄ 35 - 36 & Ιε΄ 1 - 11

Ιδ΄ 35 - 36 & Ιε΄ 1 - 11 
                                                          
Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

http://hristospanagia1.wordpress.com/


http://www.hristospanagia.gr/

Πνευματικοί Διάλογοι μέ τόν Ρουμάνο ἡσυχαστή π. Ἡλίε Κλεόπα. Ἕκτη συνομιλία (ερωτ. 156-154)

Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα
  Έκτη συνομιλία (ερωτ. 156-154)

156. Μπορεί πράγματι να βοηθήσει ό διάβολος τους ανθρώπους με την μαγεία από ότι θα μπορούσε να τους βοηθήσει ή δύναμις καί ή Χάρις του Θεού;

    Ας είναι σ' όλους γνωστό ότι οί δαίμονες δεν έχουν καμία δύναμη να θεραπεύσουν κάποιον, να αποκαλύψουν κακά έργα ή τους κακοποιούς. Αυτοί δεν μπορούν να επιτελέσουν πραγματικά θαύματα, αλλά μόνο κατά φαντασία εξαπατούν τους ολιγόπιστους καί απίστους.
 Αυτό μας το φανερώνει ό θειος πατήρ Ιωάννης ο Χρυσόστομος, λέγοντας: «Δεν βλέπεις ότι οί δαίμονες δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν ούτε ακόμη καί αυτούς τους μάγους καί υπηρέτες των από τα έλκη καί τίς καυτερές φυσαλίδες, πού τους προξένησε ό Μωυσής στην Αίγυπτο καί συ νομίζεις ότι έχουν να σε θεραπεύσουν; (Εξοδ. 9,11).
Καί εάν οί δαίμονες δεν λυπήθηκαν την ψυχή σου πώς θα λυπηθούν το σώμα σου; Εάν πασχίζουν να σε απομακρύνουν από την Βασιλεία του Θεού, πώς θα σε λυτρώσουν από την ασθένεια σου;

Δάκρυα κατανύξεως.Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος

«ΤΡΙΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ»

ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ

Βασισμένα σέ κείμενα τοῦ ὁσίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου

2. Δάκρυα κατανύξεως

Μέσα στά θεόπνευστα κείμενα τοῦ ὁσίου Συμεών τοῦ Στουδίτη, ἀνάμεσα στίς ἄλλες θαυμάσιες διδαχές του, βρέθηκε γραμμένο καί τοῦτο: «Ἀδελφέ, νά μήν κοινωνήσεις ποτέ σου τά ἄχραντα μυστήρια χωρίς δάκρυα». Αὐτό τό φύλαξε ὁ ἴδιος σ᾿ ὅλη του τή ζωή, γι᾿ αὐτό τό δίδαξε καί σέ μᾶς. Ἀλλά μόλις τ᾿ ἄκουσαν μερικοί, ὄχι μόνο λαϊκοί ἀλλά καί μοναχοί ὀνομαστοί στήν ἀρετή, παραξενεύτηκαν καί εἶπαν: “Ἐμεῖς λοιπόν πρέπει νά μένουμε σχεδόν πάντα ἀκοινώνητοι, γιατί εἶν᾿ ἀδύνατο νά κοινωνοῦμε κάθε φορά μέ δάκρυα”.

Ἀκούγοντάς τους ἐγώ ὁ ἀθλιος, ἀποτραβήχθηκα κι ἔκλαψα πικρά. Ἀλλοίμονο στήν τύφλωση καί τήν ἀναισθησία τους! Ἄν φρόντιζαν νά ἔχουν ἀδιάλειπτη μετάνοια, δέν θά τό ἔλεγαν ἀδύνατο. Ἄν εἶχαν καρπούς πνευματικούς, δέν θά ἦταν ἀμέτοχοι σ᾿ αὐτό τό θεῖο χάρισμα. Ἄν ἀποκτοῦσαν γνήσιο φόβο Θεοῦ, θά παραδέχονταν πώς μπορεῖ κανείς νά κλαίει ὄχι μόνο ὅταν κοινωνεῖ, ἀλλά πάντα.

Μήν ἀπελπίζεσαι – Μήν αὐτοκτονεῖς!

 

«Ἐγώ πατήρ, ἐγώ ἀδελφός, ἐγώ νυμφίος, ἐγώ οἰκία, ἐγώ τροφή, ἐγώ ἱμάτιον, ...πᾶν ὅπερ ἄν θέλῃς ἐγώ· μηδενός ἐν χρείᾳ καταστῆς...
Ἐγώ καί φίλος... μόνον οἰκείως ἔχε πρός ἐμέ.
Ἐγώ πένης διά σέ·
καί ἀλήτης διά σέ· ...
Πάντα μοι σύ καί ἀδελφός, καί συγκληρονόμος, καί φίλος, καί μέλος. Τί πλέον θέλεις;»

(ἁγ. Ἰω. Χρυσο., τ. ΙΒ΄, σελ. 35, ΕΠΕ 1979)

  Τά παραπάνω θεόπνευστα λόγια βάζει ὁ ἱερός Χρυσόστομος στό στόμα τοῦ Χριστοῦ μας. Τόσο ἐπίκαιρα ὅσο ποτέ ἄλλοτε!

  Γι᾿ αὐτό λοιπόν μήν ἀπελπίζεσαι! Μήν αὐτοκτονεῖς! Μήν τούς κάνεις τή χάρη! Μετασχημάτισε τήν δυσκολία σέ εὐκαιρία... Ζῆσε, γιά νά ἀγωνισθεῖς γιά τή δικαιοσύνη καί τήν Ἀλήθεια· γιά τήν οἰκογένειά σου, τόν συνάνθρωπό σου. Καί παράλληλα μέ τούς κοσμικούς ἀγῶνες, ἀγωνίσου καί γιά τή δική σου καί τή δική τους προσωπική σωτηρία, κοντά στόν Χριστό, διά τῆς ὑπομονῆς καί τῆς δοξολογίας ἀκόμα καί στά δύσκολα.

  Ἀκόμη καί ἄν δέν καρποφορήσουν οἱ ἀγῶνες σου γιά κοινωνική δικαιοσύνη, τίποτα δέν μπορεῖ νά ἐμποδίσει τήν πνευματική σου καρποφορία. Μήν ξεχνᾶς πώς ἡ πνευματική χαρά ὑπερτερεῖ, καί δέν προϋποθέτει τήν ¨ὑλική¨ χαρά.

Ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος:Ὅλες οἱ δεήσεις σέ μιά μόνο εύχή-Νά εὔχεσαι στό Θεό νά σοῦ δώσει φωτισμό

 

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Ό Θεός δεν ακούει αμέσως τις ικεσίες των αμελών και ανώριμων
Όλες οί δεήσεις σε μια μόνο ευχή
Όταν προσεύχεσαι, πες αυτή την ευχή: Κύριε Ιησού Χριστέ, αξίωσε με να νεκρωθώ πραγματικά, και να μην έχω καμιά κοινωνία με τα μάταια πράγματα αυτού του κόσμου. Και να ξέρεις ότι σ' αυτή την ευχή συμπύκνωσες όλες μαζί τις δεήσεις και τις ευχές. Αγωνίσου να πραγματοποιήσεις αύτη τη νέκρωση μέσα σου διότι εάν, κατά την ευχή, τελειώσεις, με τη βοήθεια του Θεού, και το έργο της νέκρωσης, βρίσκεσαι αληθινά στην ελευθερία του Χριστού.

Σύγχρονο θαῦμα τῆς Ἁγίας Μαρίνης, τῆς ὁποίας τὴν μνήμη ἐπιτελοῦμε σήμερα

Ὁ Κυριάκος ἐπρόκειτο νὰ κάνει μία ἐγχείρηση στὸ πόδι καὶ εἰσήχθη στὸ νοσοκομεῖο τὴν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, ὅπως χαρακτηριστικά μας λέει ὁ ἴδιος: Μετὰ τὴν ἐκκλησία πῆγα στὸ νοσοκομεῖο μαζὶ μὲ τὴν κόρη μου, ποὺ εἶναι νοσοκόμα. Μοῦ ἔκαναν τὶς ἀπαραίτητες ἐξετάσεις καὶ ὅταν πῆγα στὸ δωμάτιό μου, πῆρα τηλέφωνο στὸ μοναστήρι νὰ ἀναφέρω ὅτι θὰ κάνω ἐγχείρηση. Οἱ πατέρες μὲ καθησύχασαν καὶ μοῦ εἶπαν, ὅτι θὰ προσευχηθοῦν καὶ ὅλα θὰ πᾶνε καλά. Ἔκλεισα τὸ τηλέφωνο καὶ πλάγιασα νὰ ξεκουραστῶ, διότι δὲν τὸ κρύβω εἶχα μεγάλο φόβο, ἐπειδὴ τὸ πόδι μου ἦταν σὲ ἄθλια κατάσταση ἀπὸ προηγούμενες ἐγχειρήσεις. Ἄρχισα νὰ καλῶ τοὺς Ἁγίους νὰ μὲ βοηθήσουν καὶ ἰδιαιτέρως τὴν Ἁγία Μαρίνα ποὺ πολὺ τὴν εὐλαβοῦμαι. 

Δευτέρα πρωὶ 27 Μαρτίου, ἑτοιμάστηκα, ἔκανα τὸ Σταυρό μου καὶ ξεκινήσαμε γιὰ τὸ χειρουργεῖο, ξαπλωμένος πάνω σ' ἕνα τρόλεϊ. Μπήκαμε στὸν προθάλαμο τοῦ χειρουργείου περιμένοντας τὶς τελευταῖες διαδικασίες. Ἀφοῦ ἑτοιμάστηκαν ὅλα πήραμε τὸ δρόμο γιὰ τὸ χειρουργεῖο. Πίσω ἡ κόρη μου, μπροστὰ ἕνας νοσοκόμος καὶ στὸ πλάι μία νοσοκόμα ντυμένη μὲ τ' ἄσπρα.

Ὁμιλία Μητροπολίτου Λεμεσοῦ Ἀθανασίου γιά τόν Ἅγιο Ἀρσένιο - Γέροντα Παΐσιο

Άγιος Αρσένιος - Πατήρ Παΐσιος
Ομιλία Μητροπολίτου Λεμεσού Αθανασίου που πραγματοποιήθηκε στην Δασούπολη Κύπρου στις 9/11/1994 μερικούς μήνες μετά την κοίμηση του γέροντα Παϊσίου.


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)
Πηγή αρχείων  omilies.net
http://anavaseis.blogspot.gr/2012/07/blog-post_9381.html 

Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος, «Διάλογοι» καί ἑνότητα

«Διάλογοι» καί ενότητα

 Η σύγχρονη «Εκκλησία» τής Ρώμης δέν έχει καμμιά σχέση μέ τήν αρχαία Ορθόδοξη Εκκλησία τής Ρώμης, όπως τήν περιγράφει ένας σημαντικός εκπρόσωπός της καί μάλιστα άγιος, πού εγγράφεται στό κοινό εορτολόγιο Ανατολής καί Δύσεως, ο άγιος Γρηγόριος Διάλογος, Πάπας Ρώμης, στό βιβλίο του «Διάλογοι»...

Στό βιβλίο αυτό, από τά πολλά παραδείγματα τών αγίων πού αναφέρονται, φαίνεται ότι όλοι αυτοί (Επίσκοποι, Πρεσβύτεροι, μοναχοί, λαϊκοί) ζούσαν τήν ησυχαστική παράδοση τής Εκκλησίας, είχαν μεγάλη γνώση καί εμπειρία τής νοεράς προσευχής, τού ακτίστου Φωτός, τού πολέμου εναντίον τού διαβόλου καί αναδείχθηκαν Ομολογητές καί Μάρτυρες τής πίστεως.

Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι ἡ πιό δυνατή προσευχή.

 

     

   ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ  ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗ ΖΗΣΟΥΜΕ

Καρποί τῆς Θείας Λειτουργίας

Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι ἡ πιό δυνατή προσευχή.

Ἡ ἀγάπη πρός τόν Κύριο ὅλων τῶν πιστῶν, πού συν-οδεύουν γιά νά λειτουργηθοῦν καί νά συλλειτουργήσουν μετά τοῦ λειτουργοῦ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ εἶναι αὐτή, πού τρέφει καί ζωογονεῖ τίς κοινές λειτουργικές προσευχές. Αὐτή ἡ ἀγάπη κάνει τίς κοινές προσευχές παντοδύναμες, καρδιακές καί ὁμόφωνες.
Κάνει νά σαλεύεται ὁ τόπος, ὅπου γίνεται ἡ λατρευτική σύν-οδος. Διαβάζουμε στίς Πράξεις: «Καί δεηθέντων αὐτῶν (τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν πιστῶν) ἐσαλεύθη ὁ τόπος ἐν ᾧ ἦσαν συνηγμένοι».

 «Τόση εἶναι ἡ δύναμη τῆς ἱκεσίας τοῦ πλήθους. Γι’ αὐτό καί ἐμεῖς μαζευόμαστε ὅλοι ἐδῶ στό ναό, γιά νά τραβήξουμε περισσότερο τό Θεό νά μᾶς λυπηθεῖ... Μέσα ἀπό τό σύνδεσμο τῆς ἀγάπης ἱκετεύουμε τό Θεό νά μᾶς δώσει ὅ,τι τοῦ ζητᾶμε... Γιατί μεγάλη εἶναι ἡ δύναμη τῆς προσευχῆς πού γίνεται στήν ἐκκλησία καί ἀναπέμπεται ὁμόφωνα ἀπό ὅλο τό λαό».

Αὐτοδιαλύεται ὁ μῦθος τῶν Ψευδομακεδόνων. Κωνσταντίνος Χολέβας

Αυτοδιαλύεται ο μύθος των Ψευδομακεδόνων

Κωνσταντίνος Χολέβας- Πολιτικός Επιστήμων

Το όνομα αυτού Λιούπτσο Γκεοργκίεφσκι. Φιλόλογος, πρώην Πρωθυπουργός των Σκοπίων και ιδρυτής του εθνικιστικού κόμματος ΒΜΡΟ-ΔΠΜΗΕ, το οποίο εμφανίσθηκε ως συνέχεια του ΒΜΡΟ (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση) των κομιτατζήδων του 1893-1908. 

Προ δεκαπενταετίας παρουσιαζόταν ως ο πιο φανατικός οπαδός του τεχνητού μακεδονικού έθνους και δήλωνε ότι το επόμενο συνέδριο του κόμματός του θα γίνει στην «κατεχόμενη» από τους Έλληνες Θεσσαλονίκη. 

Σήμερα έχει μετατραπεί στον φανατικότερο  αντίπαλο των σκοπιανών μύθων που ο ίδιος υπηρέτησε. Προ ολίγων ημερών (βλέπε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ της 2.7.2012) τόνισε δημοσίως ότι οι Σλάβοι των Σκοπίων, οι γνωστοί μας ψευδομακεδόνες, είναι οι μεγαλύτεροι πλαστογράφοι της ιστορίας και παραχαράσσουν την ιστορία των Ελλήνων και των Βουλγάρων. Η στάση του πάντως δεν προκύπτει από έναν ξαφνικό φιλελληνισμό. Έχει δηλώσει ξεκάθαρα ότι αισθάνεται Βούλγαρος και ότι θα ήθελε να αναλάβει ως Πρέσβυς της Βουλγαρίας στην ΠΓΔΜ.

Γιά ποιούς ΝΟΜΙΚΟΥΣ λόγους δέν θέλουν τό τέμενος στήν Ἀθήνα

ΕΝΑΝΤΙΩΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΜΟΔΙΩΝ ΥΠΟΥΡΓΕΙΩΝ

Για ποιους ΝΟΜΙΚΟΥΣ λόγους δεν θέλουν το τέμενος στην Αθήνα

Ο ΧΡΟΝΟΣ φέρνει στην δημοσιότητα για πρώτη φορά την προσφυγή του μητροπολίτη Πειραιά Σεραφείμ και τις αιτιάσεις εννέα πολιτών στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας την ακύρωση της κοινής υπουργικής απόφασης του 2011.

Σε μια πολυσέλιδη προσφυγή του ο μητροπολίτης Πειραιά Σεραφείμ, ο Γεώργιος Νιάρχος καθηγητής πανεπιστημίου Αθηνών, η Ζωή Μπαχλή ιατρός, ο Γεώργιος Κούβελας ιατρός, ο εξωραΪστικός φυσιολατρικός σύλλογος «Η ΑΘΗΝΑ», με την πρόεδρό του Καλλιόπη Μπελιά, οι Παναγιώτης Σχοινέζος, Αικατερίνη Θανοπούλου, Ευγένιος Χριστοδούλου και Ιωάννης Πορίκος κάτοικοι Βοτανικού στρέφονται κατά του ελληνικού Δημοσίου του υπουργού υποδομών Μεταφορών και Δικτύων, κατά του υπουργού Παιδείας Δια βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων για την ακύρωση της κοινής υπουργικής απόφασης που αφορά στην υλοποίηση ισλαμικού τεμένους στην Αθήνα με τεχνική σύμβαση που υπογράφηκε στις 25-10-2011 σε χώρο του πρώην κεντρικού συνεργείου αυτοκινήτων ναυτικού (ΣΚΑΝ). Ο ΧΡΟΝΟΣ προσπάθησε να διατηρήσει μόνο τα σημεία που γίνεται η επίκληση των λόγων ακυρότητας  και την επιχειρηματολογία που αναπτύσσεται χωρίς να παρεμβαίνει επί του περιεχομένου όπου αναμένεται να ασκηθούν παρεμβάσεις από τους μουφτήδες της Θράκης καθ ύλην αρμόδιους για θέματα λατρείας των μουσουλμάνων. 

Ἡ ἀκυβέρνητη οἰκογένεια (Ἀρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ἱεροκήρυκας Ἱ. Μ. Πατρῶν)

 Βρισκόμαστε σε μια εποχή, κατά την οποία η κοινωνία των ανθρώπων διέρχεται βαθύτατη κρίση σε όλους τους κοινωνικούς και διανθρώπινους θεσμούς, εξαιρέτως δε στους παραδοσιακούς. Πολλοί είναι εκείνοι, οι οποίοι ομιλούν περί «κρίσεως πάσης αυθεντίας». Για τον λόγο αυτό σήμερα περισσότερο παρά ποτέ είναι επίκαιρος ο ιερός Ψαλμωδός, όταν λέει: «... πάντες εξέκλιναν, άμα ηχρειώθησαν, ουκ έστι ποιών χρηστότητα ουκ έστιν έως ενός» (Ψαλμ. 13, 3).

Μεταξύ των αξιών που πλήττονται με ιδιαίτερη σφοδρότητα είναι και ο παραδοσιακός – φυσικός θεσμός της οικογένειας.

Ο θεσμός αυτός διέρχεται πραγματικά βαθύτατη κρίση και υφίσταται ουσιαστική διάβρωση σε τέτοιο βαθμό, ώστε εξαιρετικά σύντομα απομακρύνθηκε από την ελληνορθόδοξη παράδοση και ζωή. Αφενός τα μεταρρυθμιστικά κινήματα στην Δύση – τα οποία δυστυχώς επέδρασαν καταλυτικά και στην ορθόδοξη χώρα μας –  και αφετέρου η υπερέξαρση του ατόμου και του ατομισμού και όχι του προσώπου, καθώς και η ατομική εγωκεντρική ασυδοσία έναντι πάσης αυθεντίας σε όλους τους τομείς της ζωής, διασάλευσαν τον θεσμό της ελληνορθοδόξου οικογενείας.

Ἡ θέση καί στάση τοῦ Γέροντος Παΐσίου ἔναντι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Η ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑÏΣΙΟΥ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ
 πρεσβ. Άγγελος Αγγελακόπουλος εφημέριος Ι. Ν. Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Νέου Φαλήρου Πειραιώς
                                                                                                                    

Εν Πειραιεί  10-7-2012                                                                                               

Συμπληρώνονται φέτος 18 χρόνια από την κοίμηση του συγχρόνου οσίου Γέροντος Παϊσίου του αγιορείτου (12-7-1994). Πολλοί ισχυρίζονται, λανθασμένως βέβαια, ότι ο γέροντας ασχολήθηκε μόνο με τα μοναχικά του καθήκοντα, την άσκηση, την προσευχή, την κάθαρση από τα πάθη, την υπακοή, την ταπείνωση, την παρθενία, βοήθησε τους ανθρώπους με το προορατικό και διορατικό χάρισμά του, έκανε θαύματα, όμως δεν είχε εκφραστεί καθόλου περί πίστεως, τουλάχιστον δημόσια, επειδή στην εποχή του, όπως και σήμερα στη δική μας, η Εκκλησία αντιμετώπιζε τον κίνδυνο από τις αιρέσεις του Παπισμού και του Οικουμενισμού, με την συνέναινεση και σύμπραξη του τότε Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρα και ως εκ τούτου ήταν οικουμενιστής και συμφωνούσε με τις πράξεις του Αθηναγόρα.

Για τον λόγο αυτό, θα παρουσιάσουμε δύο επιστολές πόνου του Γέροντος Παϊσίου κατά των οικουμενιστών και των φιλενωτικών. Το θέμα και το μήνυμά τους είναι ιδιαίτερα επίκαιρα, καθώς ο οικουμενισμός Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, Επισκόπων και θεολόγων έχει υπερβεί τα «εσκαμμένα» όρια και είναι όσο ποτέ άλλοτε ακραίος και επικίνδυνος.

Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἱερεμίας: Ἡ ἀληθινή Ἐκκλησία, εἶναι ΜΙΑ. Καί αὐτή ἡ Ἐκκλησία εἶναι ΜΟΝΟΝ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ

 Ἡ Ἀποστολική Διαδοχή Της

Πολλές φορές σᾶς τό εἶπα, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, ὅτι τό ἀνώτερο ἀπό ὅλα εἶναι τό νά γνωρίζουμε τήν ὀρθόδοξη πίστη μας, νά τήν κρατήσουμε καθαρή και ἀνόθευτη, ὅπως τήν παραλάβαμε, καί νά τήν δώσουμε ἔτσι καί στά παιδιά μας, τήν νέα γενεά. Γι᾽ αὐτό καί ἐγώ, πού σάν Ἐπίσκοπος εἶμαι ὑπεύθυνος γιά την πίστη τοῦ λαοῦ πού ὑπηρετῶ, ἀφήνοντας τήν σειρά τῶν κηρυγμάτων μου στην Ἀποκάλυψη, πού μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ θά τήν ἐκδώσω σέ βιβλίο, ἀρχίζω μία νέα σειρά μαθημάτων, ἀφιερωμένων στήν ὀρθόδοξη πίστη. Στό σημερινό μου κήρυγμα θά σᾶς μιλήσω γιά τήν Ἐκκλησία.

1. Τί εἶναι «Ἐκκλησία», ἀδελφοί χριστιανοί; Ἄς προσέξουμε τό θέμα αὐτό, γιατί εἶναι σοβαρό. Καί παλαιότερα, ἀλλά καί σήμερα παρουσιάζονται διάφορα πρόσωπα πού λέγουν ὅτι ἀποτελοῦν «ἐκκλησία». Ἀκοῦμε, γιά παράδειγμα, να λένε γιά «ρωμαϊκή ἐκκλησία», γιά «εὐαγγελική ἐκκλησία», γιά τήν «ἐκκλησία τοῦ Σμίθ» κ.ἄ. Καί ὅμως ἡ Ἐκκλησία, ἡ ἀληθινή Ἐκκλησία, εἶναι ΜΙΑ. Εἶναι αὐτή τήν ὁποία ἵδρυσε ὁ Ἰησοῦς Χριστός διά τῶν ἁγίων Ἀποστόλων Του. Και αὐτή ἡ Ἐκκλησία εἶναι ΜΟΝΟΝ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

2. Ἀλλά γιατί μόνον ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία;

Ὅσιος Ἀντώνιος τοῦ Κιέβου, ὁ σπηλαιώτης

Αγιορείτης Άγιος Μνήμη 10 Ιουλίου

Ο Όσιος Αντώνιος ο σπηλαιώτης υπήρξε Μέγας Άγιος και φωτιστής της Ρωσσίας. Η επισημότατη και Μεγίστη Λαύρα του στο Κίεβο σώζεται ακόμη και είναι ένας εκ των μεγαλυτέρων πνευματικών οδηγών στην ευσέβεια των Ορθοδόξων Ρώσσων.

Γεννήθηκε στην πόλη Λουβέσκου της Ρωσσίας κοντά στο Κίεβο το 983 και ονομάσθηκε στο άγιο Βάπτισμα Αντίπας. Φλεγόμενος από θείο έρωτα ήλθε στο Άγιον Όρος και αγάπησε τη ζωή των εδώ μοναχών. Διέμεινε στη Μονή του Εσφιγμένου και σε σπήλαιο στο απέναντι της Μονής βουνό της Σαμαρείας.

Διδάχθηκε τους μοναστικούς κανόνες και ευλογήθηκε από τον ηγούμενο της Μονής Θεόκτιστο τον Β', από τον οποίο εκάρη μοναχός και μετονομάσθηκε Αντώνιος περί το 1035. Κατόπιν θείας αποκαλύψεως ο Ηγούμενος τον έστειλε στην Ρωσσία, διότι προέβλεπε ότι έμελλε να διαλάμψει στην απέραντη εκείνη χώρα σαν φωστήρας των μοναχών.

17 Ιουλίου Συναξαριστής. Μαρίνης Μεγαλομάρτυρος, Σπεράτου και Βερονίκης, Ευφρασίου Επισκόπου, των Οσίων Κυρίλλου, Μεθοδίου, Κλήμη, Σάββα, Αγγελαρίου, Γορασδών και Ναούμ.

Ἡ Ἁγία Μαρίνα ἡ Μεγαλομάρτυς

Γεννήθηκε στὴν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας, στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Κλαυδίου τοῦ Β’, τὸ 270 μ.Χ. Λίγες μέρες μετὰ τὴ γέννησή της, ἡ μητέρα της πέθανε, καὶ ὁ πατέρας της Αἰδέσιος, ποὺ ἦταν Ἱερέας τῶν εἰδώλων, τὴν ἀνέθεσε σὲ μία χριστιανὴ γυναίκα, ἀπὸ τὴν ὁποία ἡ Μαρίνα διδάχθηκε τὸν Χριστό.
Ὅταν ἔγινε 15 χρονῶν, ἀποκαλύπτει στὸν πατέρα της ὅτι εἶναι χριστιανή. Ἔκπληκτος αὐτὸς ἀπ’ αὐτὸ ποὺ ἄκουσε, μὲ μίσος τὴν διέγραψε ἀπὸ παιδί του. Τὸ γεγονὸς αὐτό, μαθεύτηκε ἀμέσως καὶ ἔτσι ὁ ἡγεμόνας τῆς περιοχῆς διέταξε νὰ τὴν συλλάβουν καὶ νὰ τὴν φέρουν ἐνώπιόν του. Ἀμέσως θαμπώθηκε ἀπὸ τὴν ὀμορφιά της.
Τὴν ρώτησε ποὶα εἶναι καὶ ποὶα εἶναι ἡ πίστη της καὶ αὐτὴ τοῦ ἀπάντησε ὅτι ὀνομάζεται Μαρίνα καὶ εἶναι χριστιανὴ καὶ ὅτι εἶναι γέννημα θρέμμα τῆς Πισιδίας. Τότε ὁ ἡγεμόνας προσπάθησε νὰ τὴν πείσει νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη της. Ἡ Ἁγία ὅμως δὲν δέχτηκε.
Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ὁ τύραννος πρόσταξε καὶ τὴν ὑπέβαλαν σὲ βασανιστήρια φρικτὰ καὶ ἀφοῦ τὶς κατέσκισαν τὶς σάρκες, τὴν ἔριξαν στὴν φυλακή.