Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Πέμπτης 08-11-12.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. β΄ 2 - 10

β΄ 2 - 10

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Ι΄ 16 - 21 

Ι΄ 16 - 21

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Über die wahre Freiheit

Hl. Nektarios von Pentapolis
 Über die wahre Freiheit [1]
Homilie zu Mk 8,34-37

„Will einer Mir nachfolgen, so verleugne er sich selbst,
nehme sein Kreuz auf sich und folge Mir.
 Denn wer seine Seele retten will, wird sie verlieren,
 wer aber seine Seele verliert um Meinet und des Evangeliums willen,
der wird sie retten.
Denn was nützt es dem Menschen, wenn er die ganze Welt gewinnt,
aber Schaden nimmt an seiner Seele?
Oder was kann der Mensch geben als Gegenpreis für seine Seele“

 Die Freiheit des Menschen folgt aus
seiner Bestimmung auf Erden

Der Mensch, dazu erschaffen, das unendlich große Bild des Göttlichen Schöpfers auf Erden im Kleinen abzubilden, mußte notwendigerweise mit den Eigen-schaften Gottes ausgerüstet sein, damit er in allem auf Gott Selbst hin geordnet, auf Ihn bezogen war.[2] Als Abbild Gottes mußte der Mensch ein seiner selbst bewußtes,[3] freies und seiner selbst mächtiges[4] Wesen sein, denn ein Wesen ohne Bewußtsein seiner eigenen Existenz, ohne Freiheit, ohne Macht  über sich selbst, wäre der ihm durch den großen Ratschluß des Göttlichen Schöpfers vorbehaltenen hohen Berufung unwürdig.

Ἀγρυπνία Ὁσίου Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκου. (9/11/12 9μ.μ)

Τό χάρισμα τῆς προοράσεως

  Ο ΠΑΤΗΡ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

Τό χάρισμα τῆς προοράσεως

«Προχωρώντας, φθάσαμε στή γέφυρα τῆς Κολοκυνθοῦς καί μπροστά στήν ἐκκλησία τῆς Παναγίας τό λεωφορεῖο ἔκανε στάση. Ὁ Παππούλης μέ ρώτησε ποιά ἐκκλησία εἶναι αὐτή; Τοῦ ἀπάντησα τῆς Παναγίας.

• Ἔ, ἄς σέ φωτίσει νά μήν πᾶς ἄδικα στά Καμμένα Βοῦρλα, μοῦ εἶπε. Δέν ὑπάρχει λόγος νά ὑποβληθεῖς σ’ αὐτή τήν ταλαιπωρία, ἀφοῦ ἡ μητέρα σου δέν πρόκειται νά κάνει λουτρά!
• Μά, Παππούλη, ἔχει ἀπόλυτη ἀνάγκη γιά λουτροθεραπεία. Τῆς το συνιστᾶ ὁ θεράπων ἰατρός, της ὁ ὁποῖος τήν παρακολουθεῖ χρόνια. Ἐξάλλου, τήν ἐξήτασε καί τῆς εἶπε ὅτι, ὄχι μόνον μπορεῖ, ἀλλά καί ἐπιβάλλεται νά κάνει λουτρά.
  

Ὁ τέκτονας καί θεοσόφος Νίκος Καζαντζάκης

 Ο ΤΕΚΤΟΝΑΣ ΚΑΙ ΘΕΟΣΟΦΟΣ

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΝΙΚΟΠΟΥΛΟΣ

Νομικός με σπουδές Φιλοσοφίας-Θεολογίας και συγγραφέας

Η Μεταφυσική της Ανταρσίας 

   Από την πλευρά των μελετητών τώρα, και πέρα από φανατισμούς, ενώ ο Κα­ζαντζάκης αναγνωρίζεται ως «διανοού­μενος που θεολογεί περισσότερο από ό­λους τους Έλληνες διανοούμενους» (Μ. Αυγέρης), «μοναδικός Έλληνας λογο­τέχνης που έδωσε στο έργο του τόση θέ­ση στον Θεό και τον Χριστό που ούτε ο Παπαδιαμάντης δεν έδωσε» (Π. Χάρης) και «ο θρησκευτικώτερος όλων των συγγραφέων» (Κ. Τσάτσος), ελάχιστοι έχουν ασχοληθεί με τους επί μέρους φι­λοσοφικούς και μεταφυσικούς προβλη­ματισμούς του, όπως η ιδέα της επικρά­τησης του κοινωνικού Χριστιανισμού, το πρόβλημα συνύπαρξης καλού και κακού, η αλληλενέργεια Θεού και κό­σμου, το πρόβλημα της θεοδικίας κ.ά.

Πνευματικοί Διάλογοι μέ τόν Ρουμάνο ἡσυχαστή π. Ἡλίε Κλεόπα. Ἕνατη συνομιλία (ἐρωτ. 264 -267)

Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα. Ένατη συνομιλία (ερωτ. 264 -267)

264.  Ποιος είναι ο δυνατότερος λόγος που μπορεί να ωφελήσει τους άλλους; 

Ο  δυνατότερος λόγος πού μπορεί να οικοδόμηση τους άλλους είναι ό έμπρακτος, δηλ. το παράδειγμα της ζωής μας. Το 'ίδιο μας λέγει καί ό άγιος Ισαάκ ό Σύρος: «Άλλος είναι ό λόγος με το έργο καί άλλος ό ωραίος καί εγκωμιαστικός για τα έργα».

Σ' άλλο σημείο λέγει ό Ίδιος πατήρ: «Γνωρίζει ή σοφία να στολίζει τα λόγια της καί να μιλάει για την αλήθεια, την οποία αγνοεί καί ξέρει ακόμη να δείχνει τα καλά έργα, χωρίς όμως να έχει την επιδεξιότητα να τα εκτέλεση. Ό έμπρακτος λόγος είναι ο οίκος της ελπίδος, ενώ ή θεωρητική σοφία είναι το ενέχυρο της εντροπής».

Τό βίωμα τοῦ Νικολάε Στάινχαρτ,τοῦ πρώην ἐβραίου πού στίς ρουμάνικες φυλακές βαφτίστηκε χριστιανός ὀρθόδοξος

ΤΟ ΒΙΩΜΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΕ ΣΤΑΙΝΧΑΡΤ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΕΒΡΑΙΟΥ ΠΟΥ ΣΤΙΣ ΡΟΥΜΑΝΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΒΑΦΤΙΣΤΗΚΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ.

Όποιος   βαφτίστηκε μικρός δεν ξέρει και δεν μπορεί να φανταστεί τί σημαίνει βάπτισμα. Πάνω μου έρχονται κάθε τόσο όλο και πιο συχνά κύματα ευτυχίας. Τελικά είναι αλήθεια ότι το βάπτισμα είναι άγιο μυστήριο, γιατί όντως υπάρχουν άγια μυστήρια. Διαφορετικά αύτη ή ευτυχία που με κατακλύζει, με κυριεύει, με ντύνει , με νικά, δεν θα μπορούσε να είναι τόσο απίστευτα θαυμαστή και πλήρης. 

Ησυχία και τέλεια απάθεια. Για όλα. 'Αλλά και μια γλυκύτητα. Στο στόμα, στους μυς  όλο το σώμα.

Εἶναι καταδικασμένες παρά συνόδων οἱ αἱρετικές διδασκαλίες τῆς δύσεως;

ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑ ΣΥΝΟΔΩΝ

ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ;

α) Η Ορθόδοξος Εκκλησία δια της Συνόδου της Κωνσταντινουπόλε­ως τού 867 «κατεδίκασε τας λατινικάς ετεροδιδασκαλίας και καινο­τομίας, κατά δε τού Πάπα Νικολάου Α' και των συμφρονούντων αυτώ και των απεσταλμένων αυτού εις Βουλγαρίαν απήγγειλε καθαίρεσιν, ανάθεμα και αφορισμόν». (I. Καρμίρη, Τα Δογματικά και Συμβολικά Μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, εκδ. β', τόμ. Α', σελ. 318). 

β) Η μεγάλη Σύνοδος τού 879 εν Κωνσταντινουπόλει, η υπό πολλών θεωρουμένη ως Ογδόη Οικουμενική, δεχθείσα το Σύμβολον άνευ της προσθήκης τού Φιλιόκβε, εδογμάτισε: «Πάντες ούτω φρονούμεν, ούτω πιστεύομεν... Τους ετέρως παρά ταύτα φρονούντας ή έτερον όρον αντί τούτου προβαλέσθαι τολμώντας, τω αναθέματι καθυποβάλλομεν... Ει τις παρά τούτο το ιερόν Σύμβολον τολμήσειεν έτερον αναγράψασθαι ή προσθείναι ή αφελείν και όρον ονομάσαι αποθρασυνθείη, κατάκριτος και πάσης χριστιανικής ομολογίας απόβλητος...

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Βατάτζης καὶ ἡ ἑλληνικὴ συνείδησή του

Ο ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΤΑΤΖΗΣ: «Οὐδέποτε θὰ παύσουμε νὰ ἀγωνιζόμαστε καὶ νὰ πολεμοῦμε κατὰ τῶν κατακτητῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως».

Γράφει ὁ Κων. Χολέβας

ἐφημ. «Ὀρθόδοξος Τύπος»,
ἀρ. φύλ. 1948, 2 Νοεμβρίου 2012 

.       Σὲ πολλοὺς μελετητὲς προξενεῖ ἐντύπωση ἡ ὀνομασία «βασιλεὺς Ρωμαίων», τὴν ὁποία χρησιμοποιοῦσαν οἱ αὐτοκράτορες τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἡ ὁρολογία «Ρωμανία», τὴν ὁποία συναντοῦμε σὲ πολλὰ ἔγγραφα τῆς ἐποχῆς ὡς ὀνομασία τοῦ κράτους. Εἶναι γεγονὸς ὅτι ἡ ὀνομασία «Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία» εἶναι μεταγενέστερη καὶ δημιουργήθηκε τὸ 1562 ἀπὸ τὸν Γερμανὸ ἱστορικὸ Ἱερώνυμο Βόλφ. Σήμερα τὴν χρησιμοποιοῦμε γιὰ νὰ γινόμαστε κατανοητοὶ στοὺς πολλούς.

"Μιά σειρά θαυμάτων" Νεοεποχίτικος Ἀποκρυφισμός μέ χριστιανικόν προσωπεῖον

« ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ »
Νεοεποχίτικος Αποκρυφισμός με χριστιανικόν προσωπείον
Του Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

1. Βασικά χαρακτηριστικά του έργου

Το «Μία σειρά Θαυμάτων» ή Σπουδή Θαυμάτων (A Course in Miracles), σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή, αποτελεί μία από τις πλέον αντιπροσωπευτικές περιπτώσεις του Νεοεποχίτικου αποκρυφισμού, που με χριστιανικό προσωπείο κατάφερε να παραπλανήσει στις Η.Π.Α. και στην Ευρώπη ακόμη και μέλη διαφόρων προτεσταντικών κοινοτήτων.[1]

Πρόκειται για ένα τρίτομο έργο, με περισσότερες από χίλιες σελίδες, που ποικίλοι Νεοεποχίτικοι χώροι το προβάλλουν και το διαφημίζουν ως σειρά μαθημάτων άνευ διδασκάλου, για την πνευματική ανάπτυξη και εξέλιξη του ανθρώπου.[2]

Πνευματική καί ψυχική προετοιμασία τῶν μελλονύμφων. Ποιά ἡ σημασία τοῦ μυστηρίου τῆς ἐξομολογήσεως πρίν τό γάμο;

Σήμερα ο γάμος διέρχεται -συνηθίζεται να ακούγεται από πολλούς- μεγάλη κρίση. Κι αυτό είναι μια αλήθεια, που ωστόσο δεν λύνει αφ' εαυτού της και το πρόβλημα. Το να εντοπίζουμε προβλήματα και να μην τα επιλύουμε, δείχνει κάτι το τραγικό στην κοινωνία και την ζωή μας. Η ανευθυνότητα σήμερα είναι ίδιον γνώρισμα της ευμάρειας και της καλοπέρασης, του εγωισμού και ωχαδελφισμού. για εκείνους που σκέπτονται σοβαρά τον γάμο, σίγουρα η περίοδος προ του γάμου θα πρέπει πολύ να τους προβληματίσει και όχι μόνο να παραμείνει στο ενθουσιαστικό μέρος του έρωτα. Άλλωστε ο έρωτας είναι διφυής.

Ὅσες εὐχές καί νά διαβάστηκαν, ἡ λάρνακα τοῦ Ἁγίου Δημητρίου δέν ἄνοιξε ἐφέτος…

Σήμερα το απόγευμα, αναχώρησε αντίγραφο της Παναγίας Τριχερούσας από τον Άγιο Δημήτριο προς την Μητρόπολη Θεσσαλονίκης όπου ανήκει. Μετά την παράκληση προς την Παναγία ακολούθησε ο καθαγιασμός του Αγίου Μύρου από την λάρνακα του Αγίου. Την ώρα που ο Μητροπολίτης Άνθιμος διάβαζε ευχές και έκανε δεήσεις προς τον Άγιο, είδα με τα ίδια μου τα μάτια, όπως και όλος ο κόσμος την λάρνακα να ανοίγει μόνη της, να ξεχειλίζει από μύρο και να ευωδιάζει στο δευτερόλεπτο όλος ο ναός από το μύρο του Αγίου μας.

Χρεωστεῖς χριστιανέ νά ἀγαπᾶς τήν Πατρίδα

Χρεωστείς χριστιανέ να αγαπάς την Πατρίδα
του Κωνσταντίνου Οικονόμου του εξ Οικονόμων (1780-1857)

 

Λέγω πρώτον, ότι χρεωστείς χριστιανέ, καθώς χριστιανός να αγαπάς και να ευεργέτης την Πατρίδα. Σε προστάζει ο θείος νόμος «αγαπήσεις τον πλησίον ως σεαυτόν». Πλησίον σου είναι βέβαια πας άνθρωπος, αλλά ποίος δύναται να είναι πλησιέστερος σου παρά τους συγγενείς, και ομοπίστους και συμπολίτας σου; Ούτοι είναι αδελφοί σου, οίτινες συγκατοικούσι μετά σου εις μίαν και την αυτήν χώραν, ωσάν εις μίαν και την αυτην οικίαν ούτοι έχουσι τον αυτόν και συ πατέρα, τον Θεόν την αυτήν και συ μητέρα, την Εκκλησίαν, το αυτό γενέθλιον έδαφος, και τας αυτάς τροφάς, τους αυτούς νόμους, τους αυτούς άρχοντας και ποιμένας και διδασκάλους, τας αυτάς προς σε κοινάς και πανηγύρεις και απολαύσεις, και λύπας και χαράς·