Γιά τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Γιά τά φυτά καί τά ζῶα.Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης. Π. Σωφρονίου. 14ο Μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Γιά τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Γιά τά φυτά καί τά ζῶα.Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης.
Π. Σωφρονίου. 14ο Μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 26-04-2015 (Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι
στόν Ἱ.Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Οἱ πειρασμοί τοῦ διαβόλου (Γέροντας Κλεόπας Ἡλίε, Ρουμάνος ἡσυχαστής καί διδάσκαλος)

Γιατί ο σατανάς έχει τόσο μίσος για τον άνθρωπο και γιατί του επιτρέπει ο Θεός να φέρνει πειρασμούς και να απατά με αμαρτίες το πλάσμα του;

Ο σατανάς δεν έχει δύναμη και άδεια να εξουσιάζει, να απατά ή να βιάσει την θέληση του ανθρώπου προς την αμαρτία. Αυτός απλώς τον βάζει σε πειρασμό με διάφορα τεχνάσματα, φαντασιώσεις και ενθυμήσεις, με τις αισθήσεις, με τις αδυναμίες της φύσεως, με τις ηδονές, με τους λογισμούς. Ο σατανάς ποτέ δεν εμφανίζεται στον άνθρωπο κατά πρόσωπο, ποτέ δεν αποκαλύπτεται άμεσα ως εχθρός του ανθρώπου, αλλά τον μάχεται κρυφά, έμμεσα ή μέσω των κακών ανθρώπων, χρησιμοποιώντας παντός είδους διαβολικά τεχνάσματα, για να μην αποκαλύπτεται ότι ο ίδιος επιθυμεί την πτώση και την απώλειά μας.

Η ΜΟΝΑΧΗ ΠΕΛΑΓΙΑ ΜΑΡΑΒΕΛΛΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΚΕΧΡΟΒΟΥΝΙΟΥ ΤΗΝΟΥ. «Νόμιζα πώς δέν πατοῦσα στήν γῆ! Οἱ ἀπόκοσμες μελωδίες πού μέ συνόδευαν μοῦ ἔδιναν θάρρος καί ἀνέκφραστη χαρά!»

Γεννήθηκε στο χωριό Μολάοι της Μάνης το έτος 1860. Ήταν το μόνο κορίτσι ανάμεσα στα έξι αγόρια αδέλφια της. Από μικρή στην ηλικία είχε τον πόθο να μονάσει. Ντυνόταν σεμνά με μονόχρωμα ρούχα και αποσυρόταν σε μακρινά εξωκκλήσια, όπου στην ησυχία επιδιδόταν στο θεάρεστο έργο της προσευχής.

Οι δικοί της όμως, και ιδίως ο πατέρας της, επιθυμούσαν να την δουν αποκατεστημένη σε γάμο και μάλιστα μέ συντοπίτη τους για να μην ξενιτευτεί. Η κόρη βέβαια αντιδρούσε σθεναρά. Όταν όμως η κατάσταση έγινε έκρυθμη η ίδια μηχανεύτηκε το εξής: δέχτηκε να αρραβωνιαστεί τον γαμπρό που της διάλεξαν και ορίστηκε και η ημερομηνία του γάμου. Στις προετοιμασίες του γάμου συμμετείχε χαρούμενη για να μην κινήσει τις υποψίες κανενός. Δύναμη έπαιρνε από την προσευχή και την ακλόνητη πίστη της στον Χριστό και την σκέψη ότι ο εκλεκτός Νυμφίος της ψυχής της άξιζε κάθε θυσία...

Ἅγιος Γέρων Παΐσιος: Ἡ σωτηρία μας, ἡ ὑπομονή τοῦ Θεου καί ἡ πνευματική λεβεντιά.

Η σωτηρία της ψυχής μας

-                    Γέροντα, άλλοι νιώθουν σιγουριά ότι θα σωθούν και άλλοι αμφιβάλουν. Ποια είναι η πιο σωστή τοποθέτηση;

-                    Ο σκοπός είναι ο άνθρωπος να τηρή τις εντολές του Θεού. Ο πνευματικός άνθρωπος πρέπει να φτάση σε τέτοια κατάσταση, που, κι αν ο Θεός δεν του δώση τον Παράδεισο, να μην τον πειράξη. Πρέπει να καταλάβουμε καλά ότι σήμερα ζούμε, αύριο μπορεί να φύγουμε , και πρέπει να κοιτάξουμε πώς θα πάμε κοντά στον Χριστό. Όσοι κατόρθωσαν με την Χάρη του Θεού να γνωρίσουν την ματαιότητα αυτής της ζωής έλαβαν το μεγαλύτερο χάρισμα και δεν είναι ανάγκη να αποκτήσουν το διορατικό χάρισμα, για να προβλέπουν τα μέλλοντα, διότι αρκετό είναι κανείς να προβλέψη, να μεριμνήση για την σωτηρία της ψυχής του και να λάβη τα καλύτερα πνευματικά μέτρα, για να σωθή. Να, βλέπεις, ο Χριστός είπε: « Όσο αξίζει μια ψυχή, δεν αξίζει ο κόσμος όλος » . Πόση αξία δηλαδή έχει μια ψυχή! Για αυτό η σωτηρία της ψυχής είναι μεγάλο πράγμα!

-                    Δηλαδή, Γέροντα, δεν πρέπει να έχη κανείς την ελπίδα της σωτηρίας και τον φόβο της κολάσεως;

-                    Αν έχη την ελπίδα της σωτηρίας , δεν θα έχη τον φόβο της κολάσεως. Και για να έχη ο άνθρωπος την ελπίδα της σωτηρίας, θα πρέπει να είναι κάπως τακτοποιημένος.

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, «Χεῖρας ταχέως μηδενί ἐπιτίθει»

«Χεῖρας ταχέως μηδενί ἐπιτίθει»

 

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. ∆ιονυσίου Τάτση

 

H ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ

 ἀξίων κληρικῶν εἶναι τὸ δυσκολότερο πρόβληµα ἑνὸς Ἐπισκόπου, ἐνῶ ἡ χειροτονία ἀναξίων κληρικῶν εἶναι τὸ πιὸ εὔκολο ποὺ µπορεῖ νὰ κάνει.

∆υστυχῶς, ὑπάρχουν Ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι ἐπιλέγουν τὴ δεύτερη περίπτωση, γιὰ νὰ καλύψουν τὰ ἐφηµεριακὰ κενὰ καὶ νὰ ἔχουν τὸ µυαλό τους ἥσυχο, ἀφοῦ δὲν θὰ τοὺς ἐνοχλοῦν οἱ ἄνθρωποι, χωρὶς νὰ σκέφτονται τί πρόκειται νὰ ἀντιµετωπίσουν, ὅταν οἱ κληρικοὶ αὐτοὶ θὰ εἶναι πρωταγωνιστὲς πολλῶν σκανδάλων καὶ ὡς ἀνάξιοι θὰ ἀποµακρύνουν τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ἡ εὐθύνη σ’ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις δὲν εἶναι µόνο στοὺς κληρικούς, ἀλλὰ καὶ στοὺς Ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι µὲ ἐπιπολαιότητα τοὺς χειροτόνησαν.

«Τήν ἀρετή πρέπει νά τήν ἀσκοῦμε κρυφά, χωρίς ἐπίδειξη καί καυχησιολογία. Σχετικά μέ τήν κενοδοξία καί τήν ἀνθρωπαρέσκεια. Ἀπό ποῦ γεννιέται ἡ κενοδοξία, ποιά εἶναι τά ἔργα της καί πῶς ἐξαλείφεται.» μέρος γ΄

Ὑπόθεση ΚΣΤ΄(26)

«ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ

ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ»

Τοῦ ἀββᾶ Κασσιανοῦ

Τό πάθος τῆς κενοδοξίας εἶναι καί ἀδιόρατο καί δέν τό καταλαβαίνει κανείς γρήγορα, ἀκόμη καί ὅταν πειράζεται ἀπό αὐτό. Οἱ ἐπιθέσεις δηλαδή τῶν ἄλλων παθῶν εἶναι πιό φανερές καί ἀντιμετωπίζονται πιό εὔκολα, καθώς ἡ ψυχή καταλαβαίνει τόν πόλεμο καί τόν ἀποτρέπει ἀμέσως μέ τήν ἀντίκρουση καί τήν προσευχή. Τό πάθος ὅμως τῆς κενοδοξίας¹, πού εἶναι πολύμορφο, ὅπως εἴπαμε, εἶναι δύσκολο νά νικηθεῖ· γιατί βρίσκεται δίπλα σέ κάθε ἐκδήλωση: στήν ἔκφραση, στή φωνή, στόν λόγο, στό ἔργο, στίς ἀγρυπνίες, στίς νηστεῖες, στήν προσευχή, στήν ἀνάγνωση, στήν ἡσυχία, στή μακροθυμία·  μέ ὅλα αὐτά προσπαθεῖ νά τραυματίσει τόν στρατιώτη τοῦ Χριστοῦ.

Τό καλό κακό: Πότε δηλαδή τό καλό γίνεται κακό (Πρεσβ. Βασίλειος Σπηλιόπουλος)

Σύμφωνα με την διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας η αμαρτία δεν είναι πάντα η ίδια αλλά έχει βαθμούς και στάδια. Τα στάδια της αμαρτίας, όπως μας λέει ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης στο εξομολογητάριό του, είναι 12.

Πρώτος βαθμός της αμαρτίας είναι το να κάνει κανείς το καλό, όχι όμως και με το σωστό τρόπο, αλλά σμίγοντας το καλό με το κακό. Όταν για παράδειγμα δίνει κανείς ελεημοσύνη όχι όμως από αγάπη και συμπάθεια προς το πρόσωπο του συνανθρώπου αλλά από ανθρωπαρέσκεια.

Η διδασκαλία αυτή (περί του αμαρτωλού “καλού”) του αγίου Νικοδήμου είναι φυσικά κοινή σε όλους τους Πατέρες, ο άγιος Νικόδημος όμως την έχει δανειστεί και παραπέμπει στο Μέγα Βασίλειο ο οποίος στην Β ομιλία του για το βάπτισμα (στην ερώτηση Η “ει ευπρόσδεκτον εστί τω Θεώ το έργον της εντολής, μη ακολούθως κατ’ εντολήν του Θεού γινόμενον”) [P.G, τόμ 31, σελ. 1600] ασχολείται ακριβώς με το θέμα αυτό, με τον πρώτο βαθμό της αμαρτίας.

Το καλό, λοιπόν, μεταβάλλεται σε κακό, κατά τον Μέγα Βασίλειο, όταν “το έργον της εντολής, μη ακολούθως κατ’ εντολήν του Θεού” γίνεται.

Ἡ ζωή καί ὁ θάνατος εἶναι στή δύναμη τῆς γλώσσας

  Aυτό δεν επιβεβαίωσε ο Κύριος όταν είπε ότι οι άνθρωποι θα δώσουν λόγο κατά την Ημέρα της Κρίσεως για κάθε αργολογία τους; Δεν είπε σαφώς: «Από τα λόγια σου θα δικαιωθείς και από τα λόγια σου θα καταδικασθείς»(Ματθ. 12, 37); Όποιος δικαιωθεί θα λάβει τη ζωή. Όποιος καταδικαστεί θα λάβει τον θάνατο. Βλέπετε, επομένως, ότι η ζωή και ο θάνατος είναι στη δύναμη της γλώσσας; «Αν κάποιος δεν κάνει σφάλματα με τα λόγια, αυτός είναι τέλειος άνθρωπος και ικανός να χαλιναγωγήσει όλον τον εαυτό του»(Ιακ. 3,2).

  Το ανεξερεύνητο μυστήριο των λέξεων είναι πράγματι μεγάλο και η επιρροή των λέξεων δεν μπορεί να μετρηθεί ή να αξιολογηθεί. Σήμερα τα λόγια των ανθρώπων μπορούν να μεταφερθούν με τεχνητά μέσα (τηλεπικοινωνίας) από τη μία άκρη του πλανήτη στην άλλη.

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 04 Σεπτεμβρίου

Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων της Ὀρθοδοξίας πού ἑορτάζουν σήμερα 04 Σεπτεμβρίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

«Οἱ Ἅγιοι Πατέρες γιά τήν Ἐξομολόγηση»

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.