Η ειρήνη μετά του Θεού ασυγκρίτως προτιμωμένη και προηγουμένη της ειρήνης μετά του κόσμου
Η υπερεκτιμώμενη και εγωιστικώς και ανθρωποκεντρικώς προτιθέμενη της ειρήνης του Θεού, απροσδιόριστη και «αθεμελίωτη» ειρήνη του κόσμου και η ψευδεπίγραφος ειρήνη της Εκκλησίας μετ΄ αυτού, με τις συνεχείς αναφορές και ποικίλες εκδηλώσεις και δράσεις, για την εδραίωσή της σε όλον τον πλανήτη, ακόμη και από ποιμένες της Εκκλησίας, χωρίς την προϋπόθεση της οριοθέτησης και αναζήτησης αυτής εν Αγίω Πνεύματι, θα παραμένει πάντοτε ένα μάταιο, εύθραυστο και "αχυρόπλαστο" κατασκεύασμα.
Η αληθινή ειρήνη εκπηγάζει ως περίσσευμα της καρδιάς, ως δώρο του Θεού, όταν πάντες ομονοούν "εις τον της ευσεβείας λόγον". Αυτός εξάλλου είναι ο ιερός σκοπός, το ιεραποστολικό καθήκον, το υπό του Αγίου Πνεύματος ανατεθέν εις τους ποιμένες της Εκκλησίας και κατ΄ επέκταση σε κάθε μέλος αυτής.
Γράφει ο Άγιος Χρυσόστομος στην Α' ομιλία της προς Κορινθίους: "Ουδέν όφελος ημίν, κάν προς πάντας ώμεν ειρηνικοί, προς δε τον Θεόν εκπεπολεμωμένοι• ώσπερ ουδέν βλάβος ημίν, κάν παρά πάντων πολεμώμεθα, τω δε Θεώ ειρηνεύομεν. Και πάλιν ουδέν όφελος, κάν παρά πάσιν ευδοκιμώμεν, τω δε Κυρίω προσκρούωμεν• ουδείς κίνδυνος, κάν πάντες ημάς αποστρέφονται και μισώσιν, ο δε Θεός αποδέχηται και φιλή. Η γαρ όντως χάρις, η όντως ειρήνη παρά του Θεού".
Δηλαδή: "Δεν μας προκύπτει καμιά ωφέλεια, αν έχουμε ειρήνη με όλους τους ανθρώπους, αλλά βρισκόμαστε σε πόλεμο με τον Θεό. Όπως δεν μπορεί να μας συμβεί τίποτε κακό, αν μας καταπολεμούν, εμείς όμως έχουμε ειρήνη με τον Θεό. Αλλά πάλι, τίποτε δεν κερδίζουμε, αν τα έχουμε καλά με όλους και ερχόμαστε σε αντίθεση με το θέλημα του Θεού. Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος, ακόμη και αν μας αποστρέφονται όλοι οι άνθρωποι και μας μισούν, αλλά ο Θεός μας έχει στην αγκαλιά του και μας αγαπά. Διότι, η πραγματική χαρά, η πραγματική ειρήνη είναι αυτή που μας χαρίζει ο Θεός".