Στή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ΙΑ΄ μέρος, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη

Στή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ΙΑ΄ μέρος, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη, 31 -12-2018 ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Στή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ Θ΄ μέρος, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη

Στή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ Θ΄ μέρος, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη, 29-12-2018, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Ἡ θαυμαστή προσωπικότητα τοῦ ἐν ἁγίοις Μεγάλου Βασιλείου.Ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ Ἀθανασίου Μυτιληναίου

Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Σήμερα η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, άγει τρεις γιορτές. Την οκταήμερο περιτομή του Χριστού, τη μνήμη του αγίου Βασιλείου και την πρωτοχρονιά. Αφού η έννοια του χρόνου απασχολεί τον Χριστιανό και είναι πολύτιμη για τη σωτηρία του. Θα μείνουμε όμως να δούμε τη θαυμαστή προσωπικότητα του ἐν ἁγίοις Μεγάλου Βασιλείου.

Ο Μέγας Βασίλειος γεννήθηκε στη Νεοκαισάρεια το 330. Ανήκε σε μια αγιασμένη οικογένεια, και κοσμικά εξέχουσα. Ο πατέρας του, ονόματι και αυτός Βασίλειος- ήταν συνήθεια, πολλές φορές, ο πατέρας να δίνει το δικό του όνομα στο παιδί του-, ήταν διδάσκαλος εγκυκλίων μαθημάτων, αλλά και της ρητορικής. Η γιαγιά του, από τον πατέρα του, ονόματι Μακρίνα, ήταν ενάρετη γυναίκα, και χρημάτισε μαθήτρια του μεγάλου ιεραποστόλου, Γρηγορίου του Θαυματουργού. Είναι αξιοσημείωτο ότι όταν ξέσπασε διωγμός από τον Μαξιμίνο, αυτή, η Μακρίνα δηλαδή με το σύζυγό της, έμειναν αρκετά χρόνια στα δάση του Πόντου και τρέφονταν με το κυνήγι ελαφών, όπως μας πληροφορεί ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος στον Επιτάφιο του Μεγάλου Βασιλείου.

Η μητέρα του Μεγάλου Βασιλείου, η Εμμέλεια, καταγόταν και αυτή από επιφανή οικογένεια της Καισαρείας. Αρκεί να σημειωθεί ότι ο πατέρας της ανεδείχθη σε μάρτυρα κατά τους τελευταίους διωγμούς κατά των Χριστιανών. Ο δε αδελφός της, Γρηγόριος, ανεδείχθη επίσκοπος σε κάποια πόλη της Καππαδοκίας. Από τα αγόρια της οικογένειας, ο Βασίλειος, ο Γρηγόριος και ο Πέτρος διηκόνησαν την εκκλησία ως Επίσκοποι. Ο δε Ναυκράτιος έγινε μοναχός.Από τα πέντε κορίτσια, η πρώτη,η Μακρίνα, τιμάται ως αγία. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι το στενό και το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον του Μεγάλου Βασιλείου υπήρξε σημαντικό και αγιασμένο.

Η ανατροφή και η παιδεία του Μεγάλου Βασιλείου υπήρξε πολύ, πάρα πολύ επιμελημένη-και το βλέπουμε από τους λόγους του, τα έργα του, τις συγγραφές του. Την πρώτη του γραμματική παιδεία έλαβε από τον πατέρα του, τον Βασίλειο· κατόπιν μαθήτευσε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Εκεί γνωρίστηκε με τον Γρηγόριο τον από Αριανζού και μετέπειτα άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο-αυτό συνέβη στην Αθήνα· αλλά επίσης γνωρίστηκε και με τον νεαρό εξάδελφο των αυτοκρατόρων, τον Ιουλιανό- στην Αθήνα κι αυτό-, τον μετέπειτα διώκτη.

Φιλοκαλικές Σελίδες - «Ταξείδιον διά τούς οὐρανούς»

 περί τοῦ Ἁγιορείτου πνευματικοῦ Χαρίτωνος

Ἡ «Φιλοκαλική Ἀναγέννηση» τοῦ ΙΗ΄ αἰῶνος, ἡ ἀναζωογόνηση δηλαδή τοῦ Χριστιανικοῦ καί ἰδιαιτέρως τοῦ Μοναχικοῦ βίου ἀπό τά πλούσια νάματα τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας, ὁμοιάζει μέ ἕναν ἰσχυρό πνευματικό 

σεισμό πού ἀνακίνησε τίς στάσιμες θεολογικές πλάκες τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος καί ἐνεργοποίησε τά ἐν πολλοῖς ἀνενεργά Προφητικά, Ἀποστολικά καί Πατερικά ρήγματα.

  

Τῶν ἰσχυρῶν σεισμῶν συνήθως προηγεῖται μία προσεισμική καί ἕπεται μία ἔντονη μετασεισμική ἀκολουθία. Ἔτσι στήν προσεισμική ἀκολουθία τοῦ παρόντος σεισμοῦ περιλαμβάνονται ἅγιοι ὅπως ὁ ὅσιος Ἀκάκιος ὁ Καυσοκαλυβίτης καί ὁ ἱερομάρτυς Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, καθώς καί ὁ ὁσιακῆς βιοτῆς καί μεγίστης συμβολῆς στά "Φιλοκαλικά" δρώμενα, ἱερομόναχος Διονύσιος ὁ Ζαγοραῖος. Ἀντίστοιχα στήν ἔντονη Ἁγιορειτική μετασεισμική ἀκολουθία ἐντάσσονται μοναχοί, ἱερομόναχοι καί ἐπίσκοποι πού φθάνουν μέχρι καί τίς ἡμέρες μας, ὅπως γιά παράδειγμα ὁ "Ἀνώνυμος Ἡσυχαστής", συγγραφέας τῆς «Νηπτικῆς Θεωρίας», ὁ περίφημος ἀσκητής τοῦ Ἄθω Χατζη-Γεώργης καί ἄλλοι γνωστοί ἀλλά καί ἀκόμα περισσότεροι ἄγνωστοι Ἀθωνίτες ἀσκητές.

Ἡ κυρία Ἀρετή . Ὄνομα νεκραναστημένης: Ἀρετή Μόσχου. Τόπος γεννήσεως: Ραψάνη Λαρίσης. Τόπος νεκρανάστασης: ’Έσσεν Δυτικής Γερμανίας. Χρόνος νεκρανάστασης: 20-10-1976. Ἡλικία κατά τήν ὥρα τῆς νεκρανάστασης: ἐτῶν (30) τριάντα.

Ή κυρία Αρετή

Όνομα νεκραναστημένης: Αρετή Μόσχου. Τόπος γεννήσεως: Ραψάνη Λαρίσης. Τόπος νεκρανάστασης: ’Έσσεν Δυτικής Γερμανίας. Χρόνος νεκρανάστασης: 20-10-1976. Ηλικία κατά τήν ώρα τής νεκρανάστασης: έτών (30) τριάντα. Μου τά άφηγήθηκε ή ίδια.

Ή προσωπική της διήγηση, όπως μου τήν είπε

«Μετά άπό μία χειρουργική έπέμβαση άφαίρεση νεφρού, ένώ όλα πήγαιναν καλά, συνήλθα καί άκουσα τό γιατρό νά μού λέει.

- Τελειώσαμε. Άνοίξτε τά μάτια σας.

Τότε έγώ άνοιξα τά μάτια, μετά τή νάρκωση καί έβλεπα θαμπά. Τήν ίδια στιγμή άκούω τούς γιατρούς νά μιλάνε ζωηρά μεταξύ τους λέγοντας.

-        Πεθαίνει, πεθαίνει. Γιατί, αφού όλα πήγαιναν καλά; Ταυτόχρονα ένιωσα πολύ δυνατό πόνο στό κεφάλι καί άμέσως βρέθηκα σέ ένα σκοτάδι τελείως άγνωστο καί τελείως διαφορετικό άπό τό συνηθισμένο σκοτάδι.

Κυριεύθηκα άπό φόβο κι άγωνία.

Παρακαλούσα τήν Παναγία νά πεθάνω ή νά ζήσω, αρκεί νά γλυτώσω άπό αυτό τό σκοτάδι.

Τότε όπως κάνω μιά βαθειά εκπνοή, ένιωσα νά ξεχωρίζει ή ψυχή από τό σώμα.

Ό έαυτός μου τότε αίσθάνθηκε ύπαρξιακά νά είμαι όλοκληρωμένη προσωπικότητα, άλλά χωρίς σώμα.

Ανέβηκα ψηλά (άνυψώθηκα) μέσα στόν ίδιο χώρο πού ήταν οί γιατροί, δηλαδή μέσα στό μεταχειρουργικό θάλαμο.

Τούς έβλεπα πού προσπαθούσαν ιατρικά έπάνω στό σώμα μου. Είδα καί τό δικό μου σώμα νά είναι πτώμα καί τό σιχάθηκα. Ένιωσα γι’ αύτό ό,τι θά ένιωθε κάποιος γιά τά άπόβλητα μιάς πληγής του πού έγχειρίζεται ή γιά τά άπόβλητα τής τροφής του, πού άπορρίπτονται από τόν όργανισμό, χωρίς νά ύπάρχει γι’ αύτά κανένα ένδιαφέρον τού προσώπου.

Όταν είδα καί σιχάθηκα τό νεκρό μου σώμα σκεφθηκα.

-        Εκεί μέσα ήμουνα!

Δέν μπορούσα νά μετρήσω τό χρόνο. Δέν είχα αίσθηση τού χρόνου.

Μέσα σ’ αύτό τό διάστημα είδα ότι πέρασα σέ άλλη κατάσταση, σέ νέο χώρο τελείως διαφορετικό από τά γήινα.

Ένιωθα στην αίσθησή μου, σ’ αύτόν τόν νέο κόσμο πού μεταφέρθηκα, μιά καμάρα φωτεινή πού έμοιαζε μέ ούράνιο τόξο, άλλά πολύ ώραιότερη καί λαμπρότερη. Ήταν τόσο εύχάριστη αύτή ή λαμπερή καμάρα πού καμία γήινη εικόνα δέν μπορεί νά συγκριθεί μαζί της.

17 Ἡ Ἀλήθεια εἶναι ἡ προστασία μας Α΄ Ἰωαν 2, 26 29, Ἁγ Νικοδήμου Ἁγι...

17. Ἡ Ἀλήθεια εἶναι ἡ προστασία μας (Α΄ Ἰωαν. 2, 26-29), Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου καί Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, 16-12-2018
ζωντανή μετάδοση,
http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

Ὁ Προσκοπισμός, ἡ ἠθικὴ κατάπτωση καὶ τὰ λόγια τοῦ πατρός Ἀθανασίου Μυτιληναίου !

 ...Δυστυχῶς, ἔτσι ποὺ κατάντησε ὁ κόσμος, τὸ λιγότερο ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ κάνουν οἱ γονεῖς εἶναι νὰ προσέχουν πάρα πολύ, ὅταν πρόκειται νὰ παραδώσουν τὰ παιδιά τους σὲ ἄλλα χέρια...

Σχόλιο Ρωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ: Καθημερινὰ τὰ δελτία εἰδήσεων «διανθίζονται» ἀπὸ γεγονότα, ποὺ ἀποδεικνύουν «πανηγυρικὰ» τὴν ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ κατάπτωση τοῦ σημερινοῦ κόσμου, τοῦ ὁποίου «ὁ βίος καὶ ἡ πολιτεία» ἔχει λάβει πλέον καθαρὰ ἐσχατολογικὸ περιεχόμενο. Παραθέτουμε μία εἴδηση ἀπὸ τὸ διαδίκτυο, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ γεγονὸς τεράστιας ἐμβέλειας, ἀλλὰ παράλληλα προκαλεῖ καὶ μεγάλη θλίψη. Θλίψη, ὡς πρὸς τὸ μέγεθος τῆς διαφθορᾶς, διαστροφῆς καὶ ἐντέλει τῆς ἐγκληματικότητας, ἡ ὁποία ἐπικρατεῖ σ` αὐτοὺς τοὺς ἀποκαλούμενους θρησκευτικούς, κοινωνικούς, φιλανθρωπικούς, ἀθλητικούς, πολιτιστικοὺς καὶ λοιποὺς παγκόσμιους ὀργανισμούς. Ἡ εἴδηση προέρχεται ἀπὸ τὸ χῶρο τοῦ προσκοπισμοῦ. Ἂς τὴν διαβάσουν καλά, ὅσοι...

τὸν ἐμπιστεύονται.

Δυστυχῶς, ἔτσι ποὺ κατάντησε ὁ κόσμος, τὸ λιγότερο ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ κάνουν οἱ γονεῖς εἶναι νὰ προσέχουν πάρα πολύ, ὅταν πρόκειται νὰ παραδώσουν τὰ παιδιά τους σὲ ἄλλα χέρια. Ὅπου ἐπιχειρεῖται σήμερα συγκέντρωση ἀνθρώπων καὶ μάλιστα νέων, μὲ τὸ πρόσχημα τῆς διενέργειας κάποιας «καλῆς» δραστηριότητας, εἶναι ἰδιαίτερα αὐξημένος ὁ κίνδυνος προσβολῆς τῆς ψυχικῆς καὶ σωματικῆς ἀκεραιότητάς τους.

Ἰδοὺ ἡ εἴδηση:

Ὁμιλία γιά τήν γέννηση τοῦ Κυρίου τοῦ Ὑιοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἁγίου Νικολάου Ἀχρίδος

ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.

ΕΞΗΛΘΟΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΕΛΗΛΥΘΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ

(ΙΩΑΝ 16,28)

Αδελφοί μου, ό μονογενής Υιός του Θεού – ο αμητωρ ο προαιωνίως εκ πατρός γεννηθείς καί άπάτωρ έν χρόνω εκ μητρός σαρκωθείς- ήλθε στον κόσμο εν χρόνω, άπό μία μητέρα, χωρίς πατέρα.  Ή πρώτη, αΐδιος εκ του

Πατρός γέννηση αποτελεί ανεξιχνίαστο μυστήριο της Άγιας Τριάδος στην αιωνιότητα. Και ή δεύτερη, ή έν χρόνω, είναι τό ανεξιχνίαστο μυστήριο τής δυνάμεως του Θεού και τής αγάπης Του για τό ανθρώπινο γένος. Τό μεγαλύτερο μυστήριο τής Ιστορίας αντιστοιχεί στο μεγαλύτερο μυστήριο τής αίωνιότητος! 

Χωρίς νά προσπαθούμε να παρεισδύσουμε στο κορυφαίο καί άπερινόητο αύτό μυστήριο, με τό κεράκι τής πεπερασμένης μας κατανοήσεως, ας είμαστε εύχαριστημένοι, αδελφοί μου, μέ την επίγνωση ότι ή σωτηρία μας έχει τις ρίζες της όχι σε άνθρωπο ούτε καν σε οτιδήποτε γήινο, άλλα στα άκρότατα ύψη τού Θείου καί αοράτου κόσμου! 

Τά Ψευτούγεννα, ἦρθαν καί φέτος!

  Ἴσως πολλοί νά παραξενευτοῦν ἀπό τόν τίτλο τοῦ ἄρθρου, ἐκτός φυσικά ἀπό αὐτούς πού ἔχουν μάθει νά βασανίζουν τό μυαλό τους, νά προβληματίζονται συχνά, καί νά «κοσκινίζουν» τά ὅσα ἐντέχνως, μᾶς σερβίρονται. Γι’αὐτό χωρίς εἰσαγωγές καί προλόγους, θά προσπαθήσω νά ἐξηγηθῶ.

  Κατ' ἀρχάς, θά ἤθελα νά διευκρινίσω, γιά νά προλάβω κάποιους πού πιθανόν νά τό διανοηθοῦν, ὅτι τά Ψευτούγεννα δέν ἔχουν καμμία σχέση μέ τά Χριστούγεννα, ἀσχέτως ἐάν ἑορτάζονται καί ἀπό βαπτισμένους ὀρθοδόξους χριστιανούς.

  Τά Ψευτούγεννα ἑορτάζονται ταυτόχρονα μέ τά Χριστούγεννα, μέ τήν τεράστια διαφορά ὅτι ὅσοι τά ἑορτάζουν, δέν χαίρονται τήν γέννηση τοῦ Φωτός, τῆς Ἀληθείας, τοῦ σαρκωμένου Λόγου· χαίρονται ἤ νομίζουν ὅτι χαίρονται μέ τήν, γιά ἄλλη μιά χρονιά, γέννηση τοῦ Ψεύδους (καί τῶν καρπῶν του) στήν ζωή τους καί οὐσιαστικά τήν ἐμμονή στήν ἀμετανοησία! «Χαίρονται» μέ τό Ψεῦδος καί τόν Πατέρα αὐτοῦ!

  Ψευτούγεννα λοιπόν, καί ὅπως εἴπαμε, εἶναι τά ἄκρως ἀντίθετα τῶν Χριστουγέννων. Προσφέρονταν λόγου χάριν, ἡ περίοδος τῆς χριστουγεννιάτικης σαρακοστῆς γιά νηστεία, ἐγκράτεια, πνευματική ἄσκηση, προσευχή, ἐλεημοσύνη, ἀγρυπνία, ἐκκλησιασμό, ἐξομολόγηση καί Θεία Κοινωνία; Ἔ, λογαριάστε τά ἀκριβῶς ἀντίθετα: πολύ φαΐ, κρέατα, γλέντια, πανηγύρια, χοροί, ἀσωτίες, φιληδονίες, ἀσυδοσίες, ὕπνος καί ὅ,τι ἄλλο μπορεῖ νά φανταστεῖ κανείς. Ὅσο γιά ἐκκλησιασμό, ἀγρυπνίες καί τά σχετικά, ἔ, μιά μέρα ἔχουμε νά κοιμηθοῦμε λίγο παραπάνω, ἐκτός καί ἐάν πρέπει νά ἀγρυπνήσουμε σέ κάποιο ξενυκτάδικο, μέχρι πρωίας! Τότε ἀλλάζει τό θέμα.

  Ἄλλη μιά νέα χρονιά λοιπόν, ἀναμένεται, καί τό ψεῦδος ξαναγεννιέται. Καμμία ἀλλαγή στήν ζωή μας, ὥς πρός τό χριστιανικότερον. Θά συνεχίσουμε νά γιορτάζουμε τά ξενόφερτα γενέθλιά μας (οὔτε μέ τό ὄνομα τοῦ ἁγίου μας θέλουμε νά ἔχουμε σχέση, καί πολλοί τό ἔχουν ἀλλάξει!

Ἀναφορές στά Ἅγια Νήπια τοῦ Ἁγίου Παϊσίου

Έχοντας δηλαδή υπ’ όψιν Του ο Θεός την ανταπόδοση που θα λάβει στον Ουρανό όποιος περνάει δοκιμασίες και γνωρίζοντας τι τον περιμένει στην άλλη ζωή, αυτό Τον κάνει να μπορεί να «αντέχει» τον πόνο.

Εδώ επέτρεψε να κάνει  τόσα εγκλήματα ο Ηρώδης. Δεκατέσσερις χιλιάδες νήπια έσφαξε και πόσους γονείς, που δεν άφηναν τους στρατιώτες να σκοτώσουν τα παιδιά τους, τους σκότωναν κι εκείνους! Οι βάρβαροι 

στρατιώτες, για να φανούν στους αρχηγούς τους καλύτεροι, έκοβαν τα παιδάκια κομματάκια.

Όσο πιο πολύ βασανίζονταν τα παιδάκια, τόσο περισσότερο πονούσε ο Θεός, αλλά και τόσο περισσότερο χαιρόταν για την μεγαλύτερη δόξα που θα είχαν να απολαύσουν στον Ουρανό.Χαιρόταν για τα Αγγελουδάκια αυτά, που θα αποτελούσαν το αγγελικό μαρτυρικό τάγμα. Άγγελοι από Μάρτυρες!”

από το βιβλίο ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Δ΄ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ, σ.197-198

  

Για τα άρρωστα παιδάκια- τους σύγχρονους μάρτυρες…

Ὅταν διαβάζουμε τὸν 145ο Ψαλμό, μὲ τὸν ὁποῖο παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ νὰ σταματήσουν οἱ αἱμοραγίες, νὰ προσευχώμαστε νὰ βοηθήση ὁ Θεὸς τὰ παιδάκια ποὺ ἔχουν λευχαιμία, ἀλλὰ καὶ νὰ ὑπάρχη αἷμα στὰ νοσοκομεῖα γιὰ τὰ παιδιὰ ποὺ ἔχουν μεσογειακή ἀναιμία. 

Ἅγιος Ἀθανάσιος

 http://apantaortodoxias.blogspot.com/2018/12/blog-post_949.html?m=1

31 Δεκεμβρίου Συναξαριστής. Ἀπόδοσις ἑορτῆς τῆς τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, Μελάνης Οσίας, Ζωτικού Ορφανοτρόφου, Γελασίου Οσίου, Γαΐου Οσίου, των Αγίων Δέκα Παρθένων, Ολυμπιοδώρας, Βούσιρι, Νέμης, Γαυδεντίου, Γεωργίου Μαχαιρωμένου.

Ἀπόδοσις ἑορτῆς τῆς τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ

Ἀπόδοση τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Ὀρθοδοξίας μας.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.Ὁ χρόνων ἐπέκεινα, καὶ τῶν αἰώνων Θεός, τὴν δέησιν πρόσδεξαι, τῇ συμπληρώσει Χριστέ, τοῦ ἔτους δεόμεθα, θείαν ἰσχύν δὲ δίδου, ἐν εἰρήνῃ τελέσαι, ἅμα καὶ εὐσεβείᾳ τὸ ἀρχόμενον ἔτος, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε.
 

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.Εἰς τὸ τέλος φθάσαντες, τοῦ χρόνου μόνε Οἰκτίρμον, τὴν σὴν ἀτελεύτητον, ὑμνοῦμεν χάριν ἀπαύστως· πάντας γὰρ, ἐκ πάσης βλάβης θᾶττον ἐρρύσω, δίδου δέ, καὶ τὰ ἐλέη σου δυσωποῦμεν, τῷ ἐνιαυτῷ τῷ νέῳ, τοῖς προσκυνοῦσι τὴν δυναστείαν σου.

Μεγαλυνάριον. 

Τῇ τοῦ χρόνου λήξει Χριστὲ Σητήρ, διάρρηξον Λόγε, τῶν ἀμέτρων ἁμαρτιῶν, ἡμῶν τὸ δελτίον, καὶ χάριτος ἁγίας, ἡμῶν τὰς διανοίας πλήρωσον Κύριε.

31 Δεκεμβρίου. Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων. Μελάνης ὁσίας τῆς Ῥωμαίας. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Δευτ. λα΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἑβρ. ια΄ 17-31).

Εβρ. 11,17         Πίστει προσενήνοχεν Ἀβραὰμ τὸν Ἰσαὰκ πειραζόμενος, καὶ τὸν μονογενῆ προσέφερεν ὁ τὰς ἐπαγγελίας ἀναδεξάμενος,

Εβρ. 11,17                 Ενεκα της μεγάλης του πίστεως επρόσφερε θυσίαν τον Ισαάκ ο Αβραάμ, όταν εδοκιμάζετο από τον Θεόν. Και αυτός ο οποίος προηγουμένως είχε δεχθή και πιστεύσει ολοψύχως εις τας υποσχέσστου Θεού, ότι δια του Ισαάκ θα εγεννάτο αναρίθμητος λαός, επρόφερε με πίστιν τον μονάκριβον υιόν του.

Στή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ Ι΄ μέρος, Ἁγ Νικολάου Ἀχρίδος, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιιορείτη

Στή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ Ι΄ μέρος, Ἁγ Νικολάου Ἀχρίδος, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιιορείτη,30-12-2018, ζωντανή μετάδοση, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://www.hristospanagia.gr/ καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.com/2...

Ἡ ἀμφισβήτηση τῆς εἰλικρίνειας καί τῆς ἀγάπης στήν κοινωνία σήμερα, Ἱ.Ν. Ἁγ. Νικολάου Μαρκόπουλου Ἀττικῆς, Ἁρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ ἀμφισβήτηση τῆς εἰλικρίνειας καί τῆς ἀγάπης στήν κοινωνία σήμερα, Ἱ.Ν. Ἁγ. Νικολάου Μαρκόπουλου Ἀττικῆς, Ἁρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης,14-10-2018, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Ν. Ἁγ. Νικολάου Μαρκόπουλου Ἀττικῆς http://hristospanagia3.blogspot.com, http://www.hristospanagia.gr/ καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.com/2...

Ὁ γε­ρω–Μι­χα­ήλ Καυσοκαλυβίτης

Ἀπὸ τὴν Ἀσκητικὴ καὶ Ἡσυχαστικὴ Ἁγιορείτικη Παράδοση

Ὁ γε­ρω–Μι­χα­ήλ, κα­τά κό­σμον Δη­μή­τριος Γ. Κα­λα­μιᾶς, γεν­νή­θη­κε στήν Σύμη τό ἔ­τος 1906. Ὁ πα­τέ­ρας του ἦ­ταν ὀρ­γα­νο­πα­ί­κτης, ἔ­παι­ζε μπου­ζο­ύ­κι. Ὅ­ταν ἔ­γι­νε 15–16 ἐ­τῶν, ὁ πα­τέ­ρας του τόν πῆ­ρε μα­ζί του καί πῆ­γαν στήν Ρόδο νά τοῦ ἀ­γο­ρά­ση μπου­ζο­ύ­κι γιά νά ἐρ­γά­ζε­ται ἐπαγ­γελ­μα­τι­κά. Κα­τά τήν ἐ­πι­στρο­φή μέ τό κα­ρά­βι συν­τα­ξί­δευ­ε μέ μί­α χρι­στι­α­νι­κή οἰ­κο­γέ­νεια. Ἕ­νας ἀπ᾿ αὐ­τή τήν οἰ­κο­γέ­νεια εἶ­δε τόν μι­κρό μέ τό μπου­ζο­ύ­κι νά χα­ί­ρε­ται καί νά τό θαυ­μά­ζη. Τόν ρώ­τη­σε σάν νά μήν ἤ­ξε­ρε:

–Τί εἶ­ναι αὐ­τό;

–Μπου­ζο­ύ­κι, τοῦ ἀ­πάν­τη­σε.

–Νά ξέ­ρης ὅ­τι ὅ­σα σύρ­μα­τα (χορ­δές) ἔ­χει, τό­σα δαι­μό­νια ἔ­χει πά­νω του. Ὅ­ταν πα­ί­ζης μπου­ζο­ύ­κι, χο­ρε­ύ­ουν οἱ δα­ί­μο­νες.

Γιά τόν μι­κρό, αὐ­τό ἦ­ταν κα­θο­ρι­στι­κό. Ἔ­κτο­τε πα­ρά­τη­σε τό...

μπου­ζο­ύ­κι καί ἀ­πε­φά­σι­σε νά γί­νη μο­να­χός. Οὔ­τε στήν δου­λειά του πή­γαι­νε πλέ­ον, ἀλ­λά ἑ­τοι­μα­ζό­ταν γιά τήν μο­να­χι­κή ζωή. Ὁ πα­τέ­ρας του τοῦ ἔ­λε­γε: «Τοὐ­λά­χι­στο δο­ύ­λε­ψε νά ξε­χρε­ώ­σου­με τό μπου­ζο­ύ­κι». Αὐ­τός ὅ­μως εἶ­χε πά­ρει τήν με­γά­λη ἀ­πό­φα­ση καί τό ἔ­το­ς 1­9­22 ἔ­φυ­γε γιά τό Ἅ­γιον Ὄ­ρος.

Ἦρ­θε καί κοι­νο­βί­α­σε στά Καυ­σο­κα­λύ­βια στήν Κα­λύ­βη τοῦ Εὐ­αγ­γε­λι­σμοῦ. Γέροντάς του ἦ­ταν ὁ γε­ρω–Ἀρ­σέ­νιος. Εἶ­χε ἔρ­θει ἀ­πό ἕ­να Μο­να­στή­ρι ἀ­πό τόν κό­σμο. Ἐ­πει­δή ἦ­ταν ἐ­νά­ρε­τος καί τα­πει­νός, οἱ κο­σμι­κοί τόν ἐ­παι­νοῦ­σαν. Αὐ­τός στε­νο­χω­ρι­ό­ταν καί φο­βο­ύ­με­νος μήν βλα­φτῆ ἀ­πό το­ύς ἐ­πα­ί­νους εἶ­πε στόν ἑ­αυ­τό του: «Ἀρ­σέ­νι­ε, φεῦ­γε καί σώ­ζου». Εἶ­χε ὡς ἐρ­γό­χει­ρο τά κου­τά­λια καί ἔ­κα­νε τόν μά­γει­ρα στο­ύς Ἰ­ω­σα­φα­ί­ους. Ἔ­τσι οἰ­κο­νο­μοῦν­ταν μα­ζί μέ τό κα­λο­γέ­ρι του, τό ὁ­ποῖ­ο με­τά τήν δο­κι­μή τό ἔ­κα­νε μο­να­χό μέ τό ὄ­νο­μα Μι­χα­ήλ τό ἔ­τος 1923. Ἔ­μα­θε καί ὁ π. Μι­χα­ήλ νά κά­νη κου­τά­λια. Τά ἔ­κα­νε μά­λι­στα πο­λύ κα­λά, ἴ­σια, σάν λαμ­πά­δα, ἐ­νῶ ὁ Γέροντάς του, ἐ­πει­δή δέν ἔ­βλε­πε κα­λά, τά ἔ­κα­νε στρα­βά.

Κάποιος προ­σκυ­νη­τής πέ­ρα­σε νά ἀ­γο­ρά­ση κου­τά­λια καί ὁ π. Μι­χα­ήλ τοῦ ἔ­δω­σε ἀ­πό τά κα­λά τά δι­κά του. Ἐ­κεῖ­νος τοῦ εἶ­πε: «Ἔ­χε­τε τί­πο­τε κα­λύ­τε­ρα;». Τόν π. Μι­χα­ήλ τόν φώ­τι­σε τό­τε ὁ Θε­ός καί τοῦ ἔ­δει­ξε τά στρα­βά: «Αὐ­τά ἤ­θε­λα», εἶ­πε καί πῆ­ρε τά στρα­βά, ἴ­σως για­τί γίνονταν μέ προ­σευ­χή καί εἶ­χαν χά­ρι.

Ὁ π. Μι­χα­ήλ ἦ­ταν κα­λός ὑ­πο­τα­κτι­κός καί ἀ­γω­νι­στής. Συν­δέ­θη­κε μέ ἀ­γά­πη ἀ­δελ­φι­κή μέ τόν τό­τε μο­νά­ζον­τα στά Καυ­σο­κα­λύ­βια γε­ρω–Πορ­φύ­ριο. Ἀ­γω­νί­ζον­ταν μα­ζί ἀ­πό νέοι μοναχοί. Δέν ἦ­ταν ἁ­πλή συμ­πά­θεια ἡ φι­λί­α τους. Μέ τό χά­ρι­σμά του ὁ γε­ρω–Πορ­φύ­ριος ἔ­βλε­πε ἐμ­φα­νῶς τήν χά­ρι πού εἶ­χε ὁ π. Μιχαήλ. Γι᾿ αὐ­τό καί πρίν ­κοι­μη­θῆ εἶ­πε νά τόν θά­ψουν στόν τά­φο τοῦ π. Μι­χα­ήλ, ὅ­πως καί ἔ­γι­νε.

Στήν Σκή­τη τῶν Καυ­σο­κα­λυ­βί­ων ζοῦ­σε τό­τε κά­ποι­ος γε­ρω–Θε­ό­πεμ­πτος. Ἔ­με­νε σ᾽ ἕ­να ἡ­συ­χα­στι­κό καί μι­σο­ε­ρει­πω­μέ­νο κα­λύ­βι πού ἦ­ταν στήν ἄ­κρη τῆς Σκή­τε­ως. Ἦ­ταν βια­στής, ἐρ­γά­της τῆς νο­ε­ρᾶς προ­σευ­χῆς καί ἔ­κα­νε τόν διά Χρι­στόν σα­λό. Ὅ­λη τήν ἑ­βδο­μά­δα ἡ­σύ­χα­ζε καί τίς Κυ­ρια­κές καί ἑ­ορ­τές ἐ­λει­τουρ­γεῖ­το καί κοι­νω­νοῦ­σε στό Κυ­ρια­κό. Μα­ζί του συν­δέ­θη­κε πνευ­μα­τι­κά ὁ π. Μι­χα­ήλ. Τοῦ οἰ­κο­νο­μοῦ­σε τό πα­ξι­μά­δι καί τήν κουμ­πά­νια του, ἐ­νῶ ὁ γε­ρω–Θε­ό­πεμ­πτος τόν κα­θω­δη­γοῦ­σε στή νο­ε­ρά προ­σευ­χή. Κά­πο­τε ὁ π. Μι­χα­ήλ εἶ­χε αἱ­μο­πτύ­σεις καί ἔ­τρε­ξε ἀ­νή­συ­χος στόν γε­ρω–Θε­ό­πε­μπτο. Ἐ­κεῖ­νος τόν κα­θη­σύ­χα­σε λέ­γον­τάς του ὅ­τι αὐ­τό ὠ­φεί­λε­το στήν βί­α τῆς εὐ­χῆς.

«Στίς φλόγες τῆς πίστης,τῆς ἀγάπης,τῆς προσευχῆς…( τρεῖς ἱστορίες ἀπό τά Χριστούγεννα τῆς Κατοχῆς)»

Τρεις αληθινές ιστορίες Ορθοδόξων Χριστιανών που συνεχώς προσηύχοντο κι αγρυπνούσαν

Η γιαγιά μέσα στις φλόγες!

Μια κυρία μου διηγείτο, όταν ήτο επτά χρονών περίπου, συνέβη κάτι το συνταρακτικό την παραμονή των Χριστουγέννων.

Σε μια επαρχιακή πόλη της Μακεδονίας, στη μαύρη και φοβερή Κατοχή του ’41 με ’42, όπου οι εκτελέσεις και οι σφαγές των αθώων ανθρώπων ήσαν ανελέητες και αθρόες, οι φυλακίσεις και οι εξορίες φοβερές, το ξύλο και τα βασανιστήρια τρομακτικά, και η πείνα ως γνωστόν θέριζε τους πάντες. Σε όλα αυτά δυστυχώς έχω και γω προσωπική πείρα διότι πολλά είδαν τότε τα παιδικά μου μάτια.
Η οικογένεια της κυρίας αυτής όταν ήτο παιδούλα, ήτο πολύ ευσεβής και ακόμα ευσεβέστεροι ο παππούς και η γιαγιά. Άνθρωποι της πολλής προσευχής και της πολλής ελεημοσύνης.
Το βράδυ που ξημέρωνε Χριστούγεννα, η πεντάχρονη αδελφή της ξύπνησε και της ζήτησε να βγουν έξω στην αυλή, για να πάει στην τουαλέτα. Δυστυχώς εκείνη την εποχή οι τουαλέτες ήσαν έξω στις αυλές. Έξι παιδιά κοιμόντουσαν όλα κάτω στο πάτωμα, στρωματσάδα, – δεν υπήρχαν κρεβάτια και πούπουλα και παπλώματα σαν τα σημερινά.
Σιγά σιγά βγήκαν έξω στο μικρό διάδρομο. Απέναντί τους ήταν το δωμάτιο του παππού και της γιαγιάς.
Ξαφνιάστηκαν όμως γιατί είδαν, έντονο φως να βγαίνει από τις χαραμάδες και από τα πολλά ανοίγματα της σαραβαλιασμένης πόρτας. Πλησίασαν πιο κοντά και είδαν έντρομοι τη γιαγιά τους τυλιγμένη στις φλόγες. Άρχισαν να τσιρίζουν δυνατά, και η μεγάλη να φωνάζει:

Ὀνοματοδοσία τοῦ βρέφους. Ἐπιτρέπονται τά 2 ὀνόματα;

 Η ονοματοδοσία είναι μία σημαντική απόφαση και απασχολεί πολλούς νέους γονείς. Δυστυχώς σε αρκετές περιπτώσεις, γίνεται αιτία στενοχώριας και παρεξηγήσεων ανάμεσα στις οικογένειες.

Αναφoρικά με την oνoματoδoσία τoυ βρέφoυς χρειάζεται, κάτ΄ αρχήν να πoύμε και να τoνίσoυμε κάτι πoύ o περισσότερoς κόσμoς τo αγνoεί ίσως. Ποιό;

 

Ότι σύμφωνα με την Εκκλησιαστική παράδοση το όνομα δίδεται εις το παιδί κατά την όγδοη ημέρα της γεννήσεώς του (υπάρχει για τούτο και ειδική ευχή στα Ευχολόγια της Εκκλησίας μας) «εις το κατασφραγίσαι παιδίον λαμβάνον όνομα τη ογδόη ημέρα από της γεννήσεως αυτού» και όχι κατά την ακολουθία του εκκλησιασμού του βρέφους την τεσσαρακοστή ημέρα, ακόμα δε χειρότερα όπως δυστυχώς έχει επικρατήσει, κατά την ημέρα της βαπτίσεώς του.

 

Κατά την παράδοση της Εκκλησίας το βρέφος φέρεται στο Ναό την όγδοη ημέρα από την μαία «του λαβείν όνομα».

Προ των πυλών δε του Ναού τελείται η μικρή ακολουθία της ονοματοδοσίας.

Δυστυχώς η ακολουθία αυτή έχει πέσει σε αχρηστία.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ (Ματθ.2,13-23) Ἑρμηνεία Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στά ἐδάφια 19-23 τοῦ δευτέρου κεφαλαίου τοῦ «κατά Ματθαῖον» εὐαγγελίου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ (Ματθ.2,13-23)

Ἑρμηνεία Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στά ἐδάφια 19-23

τοῦ δευτέρου κεφαλαίου

τοῦ «κατά Ματθαῖον» εὐαγγελίου

[ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ:Η επιστροφή από την Αίγυπτο και η εγκατάσταση στη Ναζαρέτ]

«Τελευτήσαντος δὲ τοῦ Ἡρῴδου ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ φαίνεται τῷ Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ. λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ πορεύου εἰς γῆν Ἰσραήλ· τεθνήκασι γὰρ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου(:Όταν πέθανε λοιπόν ο Ηρώδης, ιδού ένας άγγελος Κυρίου φάνηκε στον Ιωσήφ σε όνειρο στην Αίγυπτο και του είπε: ‘’Σήκω και πάρε το παιδί και τη μητέρα του και πήγαινε με την ησυχία σου στη χώρα των Ισραηλιτών. Διότι έχουν πεθάνει πλέον εκείνοι που ζητούσαν να πάρουν τη ζωή του παιδιού’’)». Δε λέγει: «Φεύγε», αλλά «πορεύου».

Είδες πάλι μετά τον πειρασμό την άνεση και μετά την άνεση τον κίνδυνο πάλι; Διότι ελευθερώθηκε μεν από την ανάγκη του εκπατρισμού, και επέστρεψε πάλι στην πατρική του γη και είδε να έχει πεθάνει ο φονιάς των παιδιών, όταν όμως επανήλθε στην πατρίδα του, βρίσκει εκεί υπόλοιπα των παλαιών κινδύνων· βρήκε να ζει δηλαδή εκεί και να έχει το βασιλικό αξίωμα ο υιός του τυράννου. Και γιατί τώρα βασίλευε στην Ιουδαία ο Αρχέλαος[:ο Αρχέλαος, αποδείχτηκε σκληρότερος από τον πατέρα του, από τον οποίο και ο φόβος του Ιωσήφ να εγκατασταθεί στην περιοχή του. Καταγγέλθηκε στη Ρώμη για τη σκληρότητά του, εξορίστηκε έπειτα από εννέα ετών ηγεμονία και πέθανε στη Βιέννη], ενώ ηγεμόνας ήταν ο Πόντιος Πιλάτος; Ήταν πρόσφατος ο θάνατος του Ηρώδη και δεν είχε ακόμη διαμοιραστεί και διαιρεθεί σε πολλά μέρη η βασιλεία. Επειδή πριν λίγο μόλις καιρό είχε πεθάνει ο Ηρώδης ο Μέγας, είχε τώρα την εξουσία ο υιός στη θέση του πατρός του. Είχε βέβαια και αδελφό ο Ηρώδης ο Μέγας με το ίδιο όνομα, γι’ αυτό ο Ευαγγελιστής προς διάκρισή τους πρόσθεσε: «ἀντὶ Ἡρῴδου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ(:βασίλευε ο Αρχέλαος στη θέση του πατέρα του του Ηρώδη)».

Ἀναχωρησάντων τῶν μάγων..

 Ἀναχωρησάντων τῶν μάγων...

Εὑρισκόμεθα ἀκόμη, ἀγαπητοί μου, στό κλίμα τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων. Τά Χριστούγεννα κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο εἶναι ἡ μητρόπολις τῶν ἑορτῶν. Διότι, ἄν δέν εἴχαμε Χριστούγεννα, δέν θά εἴχαμε οὔτε Ὑπαπαντή οὔτε Βάπτιση οὔτε Μεταμόρφωση οὔτε Ἀνάσταση οὔτε Πεντηκοστή. Προχθές, κατά τήν πρώτη ἡμέρα τῆς ἑορτῆς ἤρθαμε στούς ναούς καί προσκηνύσαμε τόν Χριστό ὡς Θεῖο Βρέφος ἐσπαργανωμένον καί κείμενον ἐν φάτνῃ.

Λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης: Ὅταν βλέπεις τό σπήλαιο, στό ὁποῖο γεννήθηκε ὁ Χριστός, φέρε στό νοῦ σου τόν σκοτεινό καί ὑπόγειο βίο τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Χριστός, πού εἶναι τό φῶς τό ἀληθινό, ἔρχεται καί γεννᾶται, φανερώνεται στούς ἀνθρώπους, τούς ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου καθημένους. Ράκη καθάπερ βρωτός σπαργανοῦται, μᾶς εἶπε ἕνα τροπάριο τῆς ἑορτῆς. Περιτυλίσσεται σφικτά μέ σπάργανα αὐτός πού ἔχει φορέσει τά δεσμά τῶν δικῶν μας ἁμαρτιῶν. 

Τό σπήλαιο εἶναι ὁ σταῦλος τῶν ἀλόγων ζώων. Σ᾿ αὐτό γεννᾶται, γιά νά γνωρίσει τό βόδι τόν ἰδιοκτήτη του καί ὁ ὄνος τήν φάτνη τοῦ κυρίου του. Ἔτσι λέει ὁ προφήτης. Βόδι εἶναι αὐτός πού εὑρίσκεται στό ζυγό τοῦ νόμου καί ὄνος αὐτός πού εἶναι φορτωμένος μέ τήν ἁμαρτία τῆς εἰδωλολατρείας. 

Λέει κάτι ἀκόμη σπουδαῖο ὁ ἅγιος Γρηγόριος: Ἡ κατάλληλη τροφή γιά τά ἄλογα ζῶα εἶναι τό χόρτο. Ἐνῷ τό λογικό ζῶο ὁ ἄνθρωπος τρέφεται μέ ἄρτον. Ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς ἄρτος τῆς ζωῆς τοποθετεῖται στήν φάτνη, ὥστε οἱ ἄνθρωποι πού κατήντησαν ἄλογα ζῶα, νά γευθοῦν τήν λογική τροφή καί νά γίνουν καί αὐτά λογικά. Νά ἐλευθερώσει τόν ἕνα ἀπό τόν βαρύ ζυγό τοῦ Νόμου καί νά ἀπαλλάξει τόν ἄλλο ἀπό τό φορτίο τῆς εἰδωλολατρείας.

Ἀπό τήν φυλή τοῦ Ἰούδα ἀνέτειλε ὁ Χριστός, ἀλλά οἱ Ἰουδαῖοι δέν φωτίζονται ἀπό τήν ἀνατολή του. Πρῶτοι πού τόν προσκυνοῦν δέν εἶναι οἱ πλούσιοι, οἱ μεγιστάνες, οἱ ἄρχοντες, ἀλλά οἱ ἀγράμματοι καί ἁπλοϊκοί ποιμένες, οἱ ἀγράμματοι βοσκοί, αὐτοί πού περιφρονοῦνται ἀπό τόν πολύ κόσμο.

Ὕμνος γιά τήν γέννηση τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἁγίου Νικολάου Ἀχρίδος

ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.

Με διάπυρη αγάπη, Κύριε, συγκατέβης από τον ουρανό

- από την αιώνια άνωθεν ομορφιά, κατήλθες στον ζοφώδη πόνο-

 από τό αιώνιο Φώς, κατήλθες στο πυκνό σκοτάδι του κακού.

Έτεινες τό άγιο χέρι Σου στους ανθρώπους, πού τούς στραγγάλιζε η αμαρτία.

Ό ουρανός κατεπλάγη, η γη εσείσθη!

Καλώς όρισες, Χριστέ! Χαίρετε, λαοί, και αγαλλιάσθε!

Με διάπυρη αγάπη, Θεέ,

από την οποία Σύ έπλασες τον κόσμο,

εκένωσας Εαυτόν, μορφήν δούλου λαβών,

τούς δέσμιους για νά λυτρώσεις-

γιά νά αναπλάσεις τον  οικο του Θεού

πού έφθειρε ο Άδάμ-

γιά νά φωτίσεις τούς εσκοτισμένους,

νά ελευθερώσεις τούς αμαρτωλούς.

Σπορέας

 

30 Δεκεμβρίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Κυρ. μετά τά Χριστούγεννα. Κυρ. κ΄ ἐπιστ. (Γαλ. α΄ 11-19).

Γαλ. 1,11           Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ᾿ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον·

Γαλ. 1,11                    Σας καθιστώ δε γνωστόν, αδελφοί, ότι το Ευαγγέλιον, το οποίον εγώ εκήρυξα εις σας δεν είναι έργον ανθρώπου και δεν εκφράζει σκέψεις ανθρώπων.

Στή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ Η΄ μέρος, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη

Στή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ Η΄ μέρος, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη, 29-12-2018, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Στή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ Ζ΄ μέρος, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη

Στή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ Ζ΄ μέρος, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη, 28-12-2018, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Στή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ΣΤ΄ μέρος, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη

Στή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ΣΤ΄ μέρος, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη, 27-12-2018, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ (Ματθ.2,13-23) Ἑρμηνεία Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στά ἐδάφια 16-18 τοῦ δευτέρου κεφαλαίου τοῦ «κατά Ματθαῖον» εὐαγγελίου [ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ:Ἡ σφαγή τῶν νηπίων]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ (Ματθ.2,13-23)

Ἑρμηνεία Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στά ἐδάφια 16-18

τοῦ δευτέρου κεφαλαίου

τοῦ «κατά Ματθαῖον» εὐαγγελίου

[ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ:Ἡ σφαγή τῶν νηπίων]

«Τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων(:Τότε ο Ηρώδης, όταν είδε ότι οι μάγοι τον εξαπάτησαν και τον ξεγέλασαν, θύμωσε πολύ. Έστειλε λοιπόν στρατιώτες, οι οποίοι σκότωσαν όλα τα παιδιά που ήσαν στη Βηθλεέμ και σε όλα τα περίχωρα και τα σύνορά της, από ηλικία δύο ετών και κάτω, σύμφωνα με το χρονικό διάστημα που εξακρίβωσε από τους μάγους)»[Ματθ.2,13].

Δεν έπρεπε βέβαια ο Ηρώδης να οργιστεί αλλά να φοβηθεί και να μαζευτεί και να εννοήσει ότι επιχειρεί ακατόρθωτα πράγματα. Δε συγκρατείται όμως. Όταν η ψυχή είναι αχάριστη και ανεπίδεκτη δεν υποχωρεί σε κανένα από τα φάρμακα, που δίνει ο Θεός. Ιδού, παρατήρησε και τούτον πώς συναγωνίζεται τους προηγούμενούς του σε κακία· προσθέτει φόνο στους φόνους και παντού τρέχει κατά κρημνού. Σαν να ήταν κυριευμένος από κάποιον δαίμονα της οργής αυτής και του μίσους. Δεν υπολογίζει κανένα, μανιάζει και εναντίον των μάγων που τον γέλασαν, αφήνει την οργή του να ξεσπάσει κατά των παιδιών, που δεν τον είχαν σε τίποτε βλάψει και αποτολμά στην Παλαιστίνη ένα δράμα συγγενικό με όσα είχαν τότε συμβεί στην Αίγυπτο[:αναφέρεται εδώ ο Ιερός Χρυσόστομος στη διαταγή του Φαραώ να θανατώνονται όλα τα αρσενικά παιδιά που γεννούσαν οι Ισραηλίτες: βλ. Εξοδ.1,15 κ.ε.]. Διότι λέγει: «καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων(:Έστειλε λοιπόν στρατιώτες, οι οποίοι σκότωσαν όλα τα παιδιά που ήσαν στη Βηθλεέμ και σε όλα τα περίχωρα και τα σύνορά της, από ηλικία δύο ετών και κάτω, σύμφωνα με το χρονικό διάστημα που εξακρίβωσε από τους μάγους)».

Στο σημείο αυτό δείξτε παρακαλώ πολλή προσοχή. Πολλοί λένε πολλές φλυαρίες για τα παιδιά αυτά, και χαρακτηρίζουν ως αδικία αυτά που συνέβησαν. Και άλλοι από αυτούς διατυπώνουν μετριοπαθέστερα την απορία τους, άλλοι πάλι με μεγαλύτερο θράσος και πείσμα. Για να απαλλάξουμε λοιπόν τους μεν από το πείσμα τους και τους δε από την απορία, ζητώ να έχω την ανοχή σας, για να σας ομιλήσω για το ζήτημα αυτό.

Ἀσκητής Γαβριήλ Καρουλιώτης

 

Απο την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση

 

O γέ­ρων Γα­βρι­ήλ, ὁ με­γά­λος Κα­ρου­λι­ώτης ἀ­σκη­τής, γεν­νή­θη­κε τό ἔ­τος 1903 στό χω­ριό Πλα­τά­νι Ἀ­χα­ΐ­ας. Ὁ πα­τέ­ρας του ὠ­νο­μα­ζό­ταν Δη­μή­τριος Βο­γι­α­τζό­γλου καί ἡ μη­τέ­ρα του Πα­γώ­να. Στήν βά­πτι­σή του τόν ὠ­νό­μα­σαν Γε­ώρ­γιο.

Ὅ­ταν ὁ Γε­ώρ­γιος ἦ­ταν ἀ­κό­μη νή­πιο, ἡ μη­τέ­ρα του μί­α μέ­ρα πού τόν εἶ­χε στήν ἀγ­κα­λιά της, εἶ­πε: «Ἐ­γώ τό παι­δί μου, ὅ­ταν με­γα­λώ­ση, θά τό παν­τρέ­ψω». Τό νή­πιο ἀ­πάν­τη­σε: «Ἐ­γώ θά γί­νω κα­λό­γε­ρος». «Κού­φια–κού­φια ἡ ὥ­ρα», ἀ­παν­τᾶ ἐ­κεί­νη.

Ὅ­ταν ἐ­νη­λι­κι­ώ­θη­κε, ἔ­γι­νε Ἀ­στυ­νο­μι­κός καί ὑ­πη­ρέ­τη­σε στήν Κα­λα­μά­τα. Ὅ­ταν πῆ­ρε τήν ἀ­με­τά­κλη­τη ἀ­πό­φα­ση νά γί­νη μο­να­χός, ἡ ἀ­δελ­φή του εἶ­δε ὄ­νει­ρο ὅ­τι...πή­γαι­νε γιά μο­να­χός καί αὐ­τή τόν ἔρ­ραι­νε μέ λου­λού­δια. Τήν ρώ­τη­σε: «Θέλεις νά γί­νω μο­να­χός;», καί ἐ­κε­ί­νη ἀ­πάν­τη­σε: «Ὑ­πάρ­χει κα­λύ­τε­ρο πρᾶγμα;». Ὅ­σες φο­ρές οἱ γο­νεῖς της τό ἐ­θυ­μοῦν­το αὐ­τό, ἐ­στε­νο­χω­ροῦν­το, για­τί τό ἤ­ξε­ρε καί δέν τούς τό εἶ­χε πεῖ. Γι᾽ αὐ­τό τήν ἔ­δερ­ναν, κα­θώς ἔ­λε­γε ἀρ­γό­τε­ρα ὁ Γέ­ρον­τας.

 

Τό ἔ­τος 1930, σέ ἡ­λι­κί­α εἴ­κο­σι ἑ­πτά ἐ­τῶν, ἄ­φη­σε τήν μα­ται­ό­τη­τα τοῦ κό­σμου καί ἦλ­θε στό Ἅ­γιον Ὄ­ρος νά μο­νά­ση. Ὁ πο­λύς του ζῆ­λος καί οἱ ἀ­να­ζη­τή­σεις του γιά μί­α ἀ­νώ­τε­ρη ἀ­σκη­τι­κή ζω­ή, τόν ὡ­δή­γη­σαν στά φρι­κα­λέ­α Κα­ρού­λια, τόν πιό ξη­ρό καί ἀ­πα­ρη­γό­ρη­το τό­πο τοῦ Ἄ­θω­νος. Ἐ­κεῖ, σέ μία σπη­λιά μέ Ἐκ­κλη­σά­κι τῶν Τα­ξια­ρχῶν, ζοῦ­σε τό­τε ὁ γέ­ρον­τας Σε­ρα­φείμ.

 

Ὁ π. Σε­ρα­φείμ ὅ­ταν ἦ­ταν νέ­ος μο­να­χός, κά­πο­τε ἔ­κα­νε πα­ρα­κο­ή στόν γέ­ρον­τά του Γα­βρι­ήλ, τόν κτί­το­ρα τοῦ Ἀ­σκη­τη­ρί­ου, καί κα­τά πα­ρα­χώ­ρη­ση Θε­οῦ ­δαι­μο­νί­σθηκε. Ὁ γέ­ρον­τάς του Γα­βρι­ήλ ἀ­πευ­θύν­θη­κε μέ πό­νο μία ἡ­μέ­ρα στήν εἰ­κό­να τοῦ Ἀρ­χαγ­γέ­λου λέ­γον­τας:

 

–Τί εἶ­ναι αὐ­τά, ἅ­γι­ε Ἀρ­χάγ­γε­λέ μου;

 

Ἀ­κού­στη­κε τό­τε φω­νή ἀ­πό τήν εἰ­κό­να:

 

–Τόν παι­δεύ­ω τόν ἀ­πει­θῆ, γιά νά σω­φρο­νι­σθῆ.

Τό φοβερό ὄραμα στό πόλεμο τοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ ἀπό στρατιωτῶν

ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΟΡΑΜΑ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ

Ή νίκη επί του πειρασμού είναι νίκη επί του θανάτου!

 Τούτο φαίνεται σέ μία θαυμαστή εμπειρία του όσιου Νικολάου «του από Στρατιωτών». Όταν ό άξιωματικός αυτός προήλαυνε μέ τον στρατό του βυζαντινού αύτοκράτορα Νικηφόρου εναντίον τών Βουλγάρων, συνέβη να περάσουν τη. νύχτα σέ ένα πανδοχείο. Ό πανδοχέας είχε μία θυγατέρα, ή όποια γοητεύτηκε από τον Νικόλαο και προσπάθησε να τον προσελκύσει στην αμαρτία. Ό Νικόλαος της άρνήθηκε εξ άρχης, έλέγχοντάς την ότι τον προκαλούσε σέ κάτι σατανικό. Όμως, ή άναίσχυντη κοπέλα έπέμεινε καί πήγε δύο καί τρεις φορές στην κάμαρα του στρατιωτικού προσπαθώντας να τον δελεάσει, ώστε νά συναινέσει στην πράξη. Ό αξιωματικός την άπέκρουσε μέ άκόμη μεγαλύτερη άποφασιστικότητα την δεύτερη και την τρίτη φορά. 

Τη συμβούλεψε μάλιστα νά διατηρήσει την παρθενία της και νά μην παραδώσει το σώμα και την ψυχή της στόν διάβολο. Τελικώς, τής είπε ότι ήταν στρατιώτης καί πήγαινε στόν πόλεμο καί πώς ήταν άνάξιο καί συνάμα επικίνδυνο για έναν στρατιώτη νά σπιλωθεί με μία πράξη ή όποια δεν ήταν ευάρεστη ενώπιον του Θεού καί θά τον οδηγούσε σε βέβαιο θάνατο. Έτσι, ό φιλόθεος αύτός άνδρας νίκησε τον πειρασμό τό βράδυ εκείνο.

Την έπόμενη ήμερα προχώρησαν με τον στρατό πιο μακριά καί τό βράδυ κατέλυσαν κάπου γιά διανυκτέρευση. Τότε ό Νικόλαος είδε την έξης οπτασία: Στεκόταν όρθιος σ’ ένα άχανές λιβάδι καί είδε κοντά του έναν μεγαλοπρεπή άνδρα καθισμένο σταυροπόδι, με τό δεξί πόδι του σταυρωμένο πάνω από τό άριστερό. Μπροστά τους είχαν άντιπαραταχθεί δύο στρατοί, ό ένας άπέναντι στόν άλλο -Έλληνες (σ.τ.μ. ένν. Βυζαντινοί) καί Βούλγαροι. Ό μεγαλοπρεπής άνδρας είπε στόν Νικόλαο νά παρακολουθήσει προσεκτικά τί έπρόκειτο νά συμβεί.

Ένώ εκείνος κοίταζε την εξέλιξη τής μάχης, παρατήρησε τό έξής:

Κατάβαση Θεοῦ καί Ἀνάβαση Ἀνθρώπου (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος)

  [ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2018]

Εἶναι λαμπρά ἡ σημερινή ἑορτή. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς προετοίμασε μέ ὅλη τήν ζωή της κατά τήν περίοδο τῶν σαράντα ἡμερῶν γιά νά ἑορτάσουμε τό γεγονός αὐτό μέ νηστεία, προσευχή καί μέ τήν θεολογία της. Ὅλα τά τροπάρια πού ψάλαμε ἀναφέρονται στήν ἑορτή καί αὐτά πού ψάλλουμε σήμερα παρουσιάζουν τήν θεολογία τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων.

Παράλληλα, ὅμως, ὅλον αὐτόν τόν καιρό δεχόμασταν καται­γι­στικά μιά ἄλλη ἑρμηνεία τῆς ἑορτῆς τῶν Χρι­στου­γέννων, πού ἀπέχει πολύ ἀπό τό ἀληθινό θεολογικό νόημά της. Συμπλέκονταν τά δένδρα τῶν Χριστου­γέννων μέ τούς δυτικόφερτους «ἀϊβασίληδες», οἱ διακοπές μέ τούς κωμικούς τύπους τῆς παντομίμας ἤ τοῦ τσίρκου, τά ταξίδια μέ τίς διασκεδάσεις, δηλαδή συμπλέκονταν ἡ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μέ τήν κοσμική νοοτροπία τῶν ἀνθρώπων.

Καί διερωτᾶται κανείς: Τί σχέση ἔχουν ὅλα αὐτά μέ τόν Χριστό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας; Τί σχέση ἔχει ὁ Χριστός κάθε χριστια­νικῆς ἰδεολογίας μέ τήν θεολογία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας; Τί σχέση ἔχει ὁ συναισθηματικός Χριστός τῶν ἐκκοσμικευμένων Χριστια­νῶν μέ τόν Χριστό τῆς Ὀρθοδόξου λατρείας; Τί σχέση ἔχει ὁ Χριστός τῆς δεϊστικῆς νοοτροπίας μέ τόν Θεάνθρωπο Χριστό, ὅπως τόν ὁμολογοῦν οἱ Πατέρες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων;

Δυστυχῶς, ἡ δυτική καί ἀνατολική παράδοση ἐπη­ρεάζουν σέ μερικά σημεῖα καί τήν δική μας Ὀρθόδοξη παράδοση. Καί παρατηρεῖται τό γεγονός ὅτι ἄλλο νόημα δίνουμε στόν Θεάνθρωπο Χριστό πού πανηγυρίζουμε μέσα στούς Ὀρθο­δό­ξους Ναούς καί ἄλλο νόημα δίνουμε στόν Χριστό τῶν ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων στά καταστήματα, τίς ἀγορές, τίς πλατεῖες, τά σπίτια μας. Ὁπότε, παρατηρεῖται μιά σύγχυση, πού συνιστᾶ μιά ἀλλοτριωμένη ζωή.

Δυστυχῶς, ὁ πλουραλισμός, ὁ συγκρητισμός, ἡ ἐκκο­σμίκευση, ἡ ἀλλοτρίωση, πού κυριαρχοῦν σέ ὅλη τήν σύγχρονη ζωή ἐπηρεάζουν καί τούς Ὀρθοδόξους Χριστια­νούς.

Ὅλα ὅσα ἀνέφερα μέχρι τώρα δέν πρόκειται γιά κά­ποιες μελαγχολικές σκέψεις, ἀλλά γιά μιά καταγραφή τῆς πραγ­μα­τικότητας πού ζοῦμε ὅλοι μας στήν καθημερινή ζωή.

Δεύτερο ἐγκώμιο στόν ἅγιο Στέφανο τόν Πρωτομάρτυρα (Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης)

  Ο Χριστός ήρθε στο κόσμο για να τον σώσει και μετά από αυτόν βλάστησαν οι καρποί της Εκκλησίας. Έλαμψε ο μάρτυρας της αλήθειας και μαζί του έλαμψαν οι μάρτυρες της μεγάλης οικονομίας. Ακολούθησαν οι μαθητές το δάσκαλο βασίζοντας τα ίχνη του Κυρίου. Μετά τον Χριστό οι Χριστοφόροι, μετά τον ήλιο της δικαιοσύνης οι φάροι της οικουμένης. Και πρώτος για χάρη μας άνθησε ο Στέφανος, όχι στεφάνι πλεγμένο από ιουδαϊκά αγκάθια, αλλά από την άφθονη εκκλησιαστική σοδειά πρώτος καρπός που προσφέρθηκε στον Κύριο. Οι Ιουδαίοι έπλεξαν στεφάνι από αγκάθια και το έβαλαν στο κεφάλι του Σωτήρα, παρουσιάζοντας στον Κύριο του αμπελώνα καρπούς αντάξιους της κακής γεωργίας τους, όπως προανήγγειλε με την προφητεία λέγοντας˙ «αμπελώνας του Κυρίου Σαβαώθ είναι ο οίκος του Ισραήλ και ο άνθρωπος από τη φυλή του Ιούδα είναι νέος αγαπημένος βλαστός. Περίμενα να κάνει σταφύλια, αλλά έκανε αγκάθια»1. Οι εργάτες όμως της ευαγγελικής αλήθειας ως πρώτο προοίμιο της ευσέβειας και πρώτες απαρχές της καλλιέργειας προσφέρουν στον Κύριο τονάγιο άνδρα Στέφανο, σαν κάποιο αληθινό στέφανο συναρμοσμένο από πολλές και διάφορες αρετές. Κατά πρώτον στον θαυμάσιο αυτόν άνθρωπο αναθέτουν τη φροντίδα των χηρών, έχοντας τη μαρτυρία των Αποστόλων που κατά την κρίση και την εκλογή τους ήταν πιστός και γεμάτος από Πνεύμα άγιο, κι έπειτα εξαιτίας της πνευματικής του σοφίας. Γιατί έδειχνε τόσο θερμό ζήλο για το κήρυγμα του θείου λόγου, ώστε ακολουθούσαν τις διδασκαλίες του θαυμαστές εκδηλώσεις της θείας ενέργειας. Γιατί λέει, «ο Στέφανος γεμάτος πίστη και δύναμη πραγματοποιούσε μεγάλα σημεία»2. Τίποτε δε θεωρούσε ικανό να τον εμποδίσει στη φροντίδα του για τις χήρες, αλλά και τη φροντίδα αυτή εκτελούσε πρόθυμα και τη διδασκαλία δεν εγκατέλειπε. Και ήταν μεγάλος ο θαυμασμός γι ‘αυτόν για την υπεροχή της φιλόπονης διάνοιάς του. Του ανέθεσαν την επιμέλεια των χηρών και καταγινόταν με τη φροντίδα των ψυχών˙ τις πρώτες έτρεφε με ψωμί, ενώ τις άλλες τις παιδαγωγούσε με το λόγο˙ σ’ εκείνες παρέθετε τραπέζι υλικό, στις άλλες πρότεινε τραπέζι πνευματικό.

Ήταν πράγματι άνθρωπος αγαθός και γεμάτος από Πνεύμα άγιο. Με την αγαθότητα της προαίρεσής του εργαζόταν στην υπηρεσία των φτωχών, ενώ με την παρρησία και τη δύναμη του Πνεύματος αποστόμωνε τους εχθρούς της αλήθειας. Αντέκρουε τους πάντες και κατανικούσε τους πάντες με το λόγο της αλήθειας, γκρεμίζοντας συλλογισμούς και κάθε έπαρση που υψωνόταν κατά της γνώσης του Θεού3.

Ποιοί ἦταν οἱ τρεῖς μάγοι. Ἁγίου Νικολάου Ἀχρίδος

ΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΓΟΙ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.

Όταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, Τον προσκύνησαν πρώτοι οι ποιμένες καί οι σοφοί (οι αστρονόμοι) από ανατολών, δηλαδή οί πιο απλοι καί οί πιο σοφοί άνθρωποι τού κόσμου τούτου! Ακόμη καί σήμερα, αυτοί πού ειλικρινέστερα άπ’ όλους λατρεύουν τον Ιησού Χριστό, ώς Θεό καί Σωτήρα, είναι οί πιο απλοί καί οί πιο σοφοί τού κόσμου. Απεναντίας, η διεστραμμένη απλοϊκότητα καί η ήμιμάθεια υπήρξαν πάντοτε εχθροί τής Θεότητος τού Χριστού καί πολέμιοι τού Εύαγγελίου Του.

Ποιοι ήταν οί σοφοί αύτοί άνθρωποι πού ήρθαν άπό άνατολών; Τό ερώτημα μελέτησε έπισταμένως ό άγιος Δημήτριος τού Ροστώφ. Λέει, λοιπόν, ότι την εποχή εκείνη υπήρχαν κάποιοι βασιλείς ορισμένων μικρότερων περιοχών ή καί μεμονωμένων πόλεων στήν Περσία, τήν Αραβία καί τήν Αίγυπτο. Αύτοί ήταν επίσης καί ειδήμονες άστρονόμοι. Τό λαμπρό άστρο, πού είδαν , τούς φανερώθηκε για νά άναγγείλει τή γέννηση τού Νέου Βασιλέως (σ.τ.μ. τού Καινού Άδάμ).

Κατά τον άγιο Δημήτριο τού Ροστώφ τό άστέρι αύτό εμφανίστηκε σ’ αυτούς εννέα μήνες πριν άπό τή γέννηση τού Ιησού Χριστού, ήτοι κατά τον χρόνο τής υπερφυούς συλλήψεως Αυτού στήν παρθενική μήτρα τής Ύπεραγίας Θεοτόκου. Οί σοφοί άστρονόμοι πέρασαν εννέα μήνες μελετώντας αύτό τό άστέρι καί προετοιμαζόμενοι γιά τό ταξίδι το όποιο  τελικώς πραγματοποίησαν. ’Έφτασαν στη Βηθλεέμ λίγο άφότου γεννήθηκε ό Σωτήρας του κόσμου.

Οἱ δύο Κανόνες (Πεζός καί Ἰαμβικός) τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως (Πρωτ. Ἀθανάσιος Στ. Λαγουρός)

 ΜΕ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ

ΣΤHN ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚH

ἐπὶ τῇ βάσει τῆς ἑρμηνείας

τοῦ ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου

Ἐκδόσεις «ΤΗΝΟΣ»

ΑΘΗΝΑΙ 2017

[Νέα ἔκδοση]

Μιὰ ἐνδιαφέρουσα, πρωτότυπη καὶ χρήσιμη ἔκδοση. Ἀπὸ τὸν Πρόλογο παρατίθεται κατωτέρω μικρὸ ἀπόσπασμα:

«…Τὴν πίστη, τὴν ἐμπειρία, τὴν θεολογία καὶ τὴν εὐφρόσυνη ἐξύμνηση αὐτῆς τῆς πραγματικότητας, τοῦ Μυστηρίου δηλαδὴ τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως, περιέχουν οἱ δύο Ἀσματικοὶ Κανόνες τῶν Χριστουγέννων. Μαζὶ μὲ ὅλο τὸ σῶμα τῆς προχριστουγεννιάτικης ὑμνογραφίας, ποὺ ἔχει παραγάγει ὁ ἄφθαστος ποιητικὸς κάλαμος καὶ ὁ βαθὺς θεολογικὸς στοχασμὸς τῶν ἱερῶν Ὑμνο­γράφων, οἱ δύο Κανόνες τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως βοηθοῦν στὴν καλύτερη προσοικείωση τῶν δωρεῶν τῆς Σαρκώσεως.

Ὁ ἕνας Κανὼν εἶναι ὁ πεζός, ποίημα τοῦ Ἁγ. Κοσμᾶ τοῦ Μελωδοῦ (685-750 περ.), ὁ ὁποῖος ἔχει γράψει ὅλους τοὺς Κανόνες τῆς Μ. Ἑβδομάδος καὶ ἑπτὰ Κανόνες σὲ ἰσάριθμες Δεσποτικὲς ἑορτές. Καὶ ὁ ἄλλος Κανὼν εἶναι ὁ ἰαμβικός, ποίημα τοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ (680-754 περ.) μεγάλου θεολόγου καὶ οἰκουμενικοῦ Διδασκάλου, ὁ ὁποῖος ἐκτὸς τῶν θεολογικῶν ἔργων του συνέθεσε 14 Κανόνες -ἄλλωστε εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς εἰσηγητὲς τοῦ ποιητικοῦ εἴδους τῶν Κανόνων- καὶ θεωρεῖται ὁ κατ᾽ ἐξοχὴν συντάκτης τῆς Ὀκτωήχου (ὕμνοι τῶν Ἑσπερινῶν καὶ Ὄρθρων τῶν Κυριακῶν στὸ βιβλίο τῆς Παρακλητικῆς).

Γι᾽ αὐτοὺς τοὺς Κανόνες τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως ὁ Φώτης Κόντογλου γράφει: “… Διάβαζα τ᾿ ἀρχαῖα τροπάρια, καὶ βρισκόμουνα σὲ μιὰ κατάσταση ποὺ δὲν μπορῶ νὰ τὴ μεταδώσω στὸν ἄλλον. Πρὸ πάντων ὁ ἰαμβικὸς Κανόνας ‘Ἔσωσε λαόν’, μὲ κεῖνες τὶς παράξενες καὶ μυστηριώδεις λέξεις, μ᾿ ἔκανε νὰ θαρρῶ πὼς βρίσκουμαι στὶς πρῶτες μέρες τῆς δημιουργίας, ὅπως ἦταν πρωτόγονη ἡ φύση ποὺ μ᾿ ἔζωνε, ὁ θεόρατος βράχος, ποὺ κρεμότανε ἀπάνω ἀπὸ τὴ μικρὴ ἐκκλησιά, ἡ θάλασσα, τ᾿ ἄγρια δέντρα καὶ τὰ χορτάρια, οἱ καθαρὲς πέτρες, τὰ ρημονήσια ποὺ φαινότανε πέρα στὸ πέλαγο, ὁ παγωμένος βοριὰς ποὺ φυσοῦσε κ᾿ ἔκανε νὰ φαίνουνται ὅλα κατακάθαρα, τ᾿ ἀρνιὰ ποὺ βελάζανε, οἱ τσομπάνηδες ντυμένοι μὲ προβιές, τ᾿ ἄστρα ποὺ λάμπανε σὰν παγωμένες δροσοσταλίδες τὴ νύχτα!

Κάποιον ἄλλον μακρινό χειμώνα στό Μοναστήρι τοῦ Ὁσίου Δαβίδ...Ὁ Γέροντας Κύριλλος μέ τούς πατέρες Γαβριήλ καί Νικόδημο....

29 Δεκεμβρίου Συναξαριστής. Των υπό Ηρώδου αναιρεθέντων νηπίων, Μνήμη Πάντων των Χριστιανών, Μαρκέλλου οσίου, Θαδδαίου Ομολογητού, Εγκαίνια Ναού Αγίων Τεσσαράκοντα, Βενιαμιν Οσίου, Αθηνοδώρου Οσίου, Γεωργίου Οσίου.

Τα Άγια Νήπια (περίπου 14.000) που εσφάγισαν με διαταγή του Ηρώδη

Όταν οι Μάγοι δεν επέστρεψαν στον Ηρώδη να του πουν που είναι ο Χριστός, ο πονηρός αυτός βασιλιάς μηχανεύθηκε άλλο σχέδιο για να εξοντώσει το Θείο Βρέφος. Είχε ακούσει ότι, σύμφωνα με τις Γραφές, τόπος γέννησης του Χριστού θα ήταν η Βηθλεέμ.
Επειδή όμως δε γνώριζε ποιος ήταν ο Ιησούς αν βρισκόταν μέσα στη Βηθλεέμ ή στα περίχωρα της και επειδή συμπέρανε ότι το παιδί θα ήταν κάτω από δύο χρονών, έδωσε διαταγή να σφαγούν όλα τα παιδιά της Βηθλεέμ και των περιχώρων της, μέχρι της ηλικίας των δύο ετών.
Η σφαγή έγινε ξαφνικά, ώστε να μη μπορέσουν οι οικογένειες να απομακρυνθούν με τα βρέφη τους. Και οι δυστυχισμένες μητέρες είδαν να σφάζονται τα παιδιά τους μέσα στις ίδιες τις αγκαλιές τους.
Η χριστιανική Εκκλησία, πολύ σωστά ανακήρυξε Άγια τα σφαγιασθέντα αυτά παιδιά, διότι πέθαναν σε μια αθώα ηλικία και υπήρξαν κατά κάποιο τρόπο οι πρώτοι μάρτυρες του χριστιανισμού. Μπορεί βέβαια να μη βαπτίσθηκαν εν ύδατι, βαπτίσθηκαν όμως, μέσα στο ίδιο ευλογημένο αίμα του μαρτυρίου τους.

29 Δεκεμβρίου. Σάββατον μετά τά Χριστούγεννα. Τῶν ἁγίων νηπίων τῶν ὑπό τοῦ Ἡρῲδου ἀναιρεθέντων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Σαβ. μετά τά Χριστούγεννα. Σαβ. λδ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Τιμ. ς΄ 11-16).

Α Τιμ. 6,11         Σὺ δέ, ὦ ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ταῦτα φεῦγε· δίωκε δὲ δικαιοσύνην, εὐσέβειαν, πίστιν, ἀγάπην, ὑπομονήν, πρᾳότητα.

Α Τιμ. 6,11                Συ δε, ω άνθρωπε του Θεού, απόφευγε όλα αυτά τα αμαρτήματα και πάθη. Επιδίωκε δε να αποκτήσης την δικαιοσύνην, την ευσέβειαν, την πίστιν, την αγάπη, την υπομονήν, την πραότητα.

4. Χάνει τούς κόπους του ἐκεῖνος πού πεθαίνει ἀμετανόητος;, Ἐρωταποκρίσεις Ἁγ. Ἀναστασίου Σιναΐτου (Ἐρώτηση 3η), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

4. Χάνει τούς κόπους του ἐκεῖνος πού πεθαίνει ἀμετανόητος;, Ἐρωταποκρίσεις Ἁγ. Ἀναστασίου Σιναΐτου (Ἐρώτηση 3η), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 19-12-2018, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος γιά τόν Οἰκουμενισμό καί τούς διαλόγους

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος γιά τόν Οἰκουμενισμό

καί τούς διαλόγους

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος, ὅπως καί ὅλοι οἱ σύγχρονοι Ἅγιοι (Ἅγιος Παΐσιος, ὁ Ὅσιος Φιλόθεος Ζερβᾶκος κ.λ.π.), ἀκολουθώντας τήν διαχρονική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι τελείως ἀντίθετοι μέ τόν σύγχρονο συγκρητισμό, πού καλεῖται Οἰκουμενισμός καί Πανθρησκεία. Ὅπως προκύπτει ἀπό τήν διδασκαλία καί τήν ζωή τους, δέν συμφωνοῦν οὔτε μέ τίς οἰκουμενιστικές διδασκαλίες-πρακτικές οὔτε μέ τούς διαλόγους μετά τῶν ἑτεροδόξων-ἑτεροθρήσκων καί τόν τρόπο πού διεξάγονται. Σχετικά διαβάζουμε: «Ἀμερικανίδα καθηγήτρια διαβίβασε σέ Ὀρθόδοξο κληρικό τήν ἐπιθυμία τοῦ πάπα νά προσκαλέσει τόν Γέροντα Παΐσιο καί Γέροντα Πορφύριο νά πᾶνε στό Βατικανό. Ἡ ἀπάντηση καί τῶν δύο ἦταν ἡ ἑξῆς: Ὄχι, δέν μποροῦμε νά πᾶμε. Διότι ἡ Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία καί ὁ Πάπας δέν εἶναι ἕτοιμοι. Ἔχουν πολύ ἐγωισμό. Ὄχι μόνο θέλουν νά μᾶς ὑποτάξουν, ἀλλά καί δέν πιστεύουν ὅτι ἐμεῖς ἔχουμε τήν ἀλήθεια. Δέν χρειάζεται νά πᾶμε. Καλύτερα θά βοηθήσουμε τήν ὑπόθεση μέ τήν προσευχή μας»¹.

Μαθητεύοντας στόν Γέροντα τῆς Ἀναλήψεως Ἱερώνυμο Σιμωνοπετρίτη

 ΜΙΑ ΟΣΙΑ ΜΟΡΦΗ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ 

ΤΟΥ 2Οού ΑΙΏΝΑ

ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΣΙΜΩΝΟΣ ΠΕΤΡΑΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ - 2018

Κάθε εποχή αναδεικνύει τους Αγίους της. Αν θέλουμε να είμαστε πιο ακριβείς τους Αγίους τους αναδεικνύει η Χάρις του Αγίου Πνεύματος μέσα από τον προσωπικό τους αγώνα. 

Ωστόσο κάθε Άγιος φέρει τα ιστορικά χαρακτηριστικά της εποχής του και τρόπον τινα, η παρουσία του αποτελεί μία ζωντανή απάντηση στα σύγχρονα φλέγοντα ερωτήματα, μία λύση στα παρόντα προβλήματα, μία διέξοδο στα εκάστοτε αδιέξοδα. 

Για τους λόγους αυτούς η ανάδειξη των αγιασμένων προσώπων μέσα από την καταγραφή του βίου τους είχε πάντοτε περίοπτη θέση στην ζωή της Εκκλησίας. Ο Γέρων Αιμιλιανός της Σιμωνόπετρας επέμενε ότι, αν υπάρχει ιεράρχηση στην μελέτη την οποία οφείλει να τηρεί κάθε χριστιανός ως μέρος του πνευματικού του αγώνα, οι βίοι των Αγίων κατέχουν σαφώς την πρώτη θέση.

Ὁ μπάρμπα Γιάγκος ὁ νεκραναστημένος καί οἱ μεταφυσικές του ἐμπειρίες

Περιγράφουμε μια αληθινή ιστορία ενός ανθρώπου, του μπάρμπα Γιάγκου, όπως λεγόταν ο Ιωάννης πού πέθανε και αφού είδε εικόνες του μεταφυσικού κόσμου ξαναγύρισε στή ζωή και περιέγραψε εκείνα πού είδε.

(Μου το διηγήθηκε η κόρη μου).

Ό μπάρμπα Γιάγκος καταγόταν από το Γαράλι τής περιοχής Κερασούντος. Διωγμένος από τίς χαμένες πατρίδες έγκαταστάθηκε στήν Έξοχή Νευροκοπίου στήν περιοχή Δράμας.

Το 1939 πρόβλεψε τόν πόλεμο άλλά και τήν κατοχή πού ήρθε άργότερα. Αναχώρησε από τήν Έξοχή και πήγε και βρήκε καταφύγιο στό χωριό Σφενδάμη Πιερίας.

Όμως το περιβάλλον του δέν πίστευε στις προβλέψεις του γιά τόν πόλεμο και γιά τήν κατοχή.

Ακόμη και ή γυναίκα του θεώρησε παράλογη τή μετακίνησή του τή γιά Σφενδάμη και άρνήθηκε νά τόν άκολουθήσει. Αύτή άποφάσισε νά παραμείνει στό χωριό τους στήν Έξοχή Νευροκοπίου.

Αλλά πρίν φύγει ό μπάρμπα Γιάγκος ό άνδρας της, είδε αύτή στό όνειρό της τόν πατέρα της ό όποιος τής είπε επιτακτικά.

-        Άκολούθα το στεφάνι σου.

Αύτή του άπάντησε.

-        Πού θά άφήσουμε το βιό μας;

Τότε βρίσκονταν σέ καλή οικονομική κατάσταση. Είχανε κερδοφόρο κρεοπωλείο και καφενείο. Όμως στό όνειρό της ό πατέρας της έπιμένοντας τής ξαναείπε.

-        ”Αν φύγετε θά δείτε τά σημάδια τού πολέμου. Σέ λίγο θά σάς άκολουθήσουν κι αύτοί στή φυγή.

Μετά από αύτό το όνειρό της ή γυναίκα του μπάρμπα Γιάγκου άκολούθησε τόν άνδρα της στή Σφενδάμη Πιερίας.

Ένώ έφευγαν, όταν πέρασαν από το χωριό Γρανίτη, είδαν στρατό έλληνικό πολυάριθμο. Τότε αύτή κατάλαβε ότι καλά έκανε και άκολούθησε τόν άνδρα της ό όποιος σωστά πρόβλεψε τόν πόλεμο χωρίς νά έχει πληροφορίες και ειδήσεις. 

Τέλος μέ τά πρωτόγονα μέσα μεταφοράς έχασαν στήν Πιερία και έγκαταστάθηκαν στό χωριό Σφενδάμη. Εκεί γεννήθηκαν τά διάφορα παιδιά τους. Έζησαν όμως μέ μεγάλες στερήσεις και μέ μεγάλη πείνα. Άκολούθησε ή κατοχή και ή γενική πείνα και αυτοί ξεπατρισμένοι, μακρυά από τά ύπάρχοντά τους, κυνηγημένοι από τόν πόλεμο, ύπέφεραν περισσότερο από όλους τούς χωρικούς πού ήταν ντόπιοι.

Ή σωματική κατάρρευση

π. Γεώργιος Μεταλληνός: Ὅ,τι δέν πέτυχαν μέχρι σήμερα οἱ διῶκτες καί πολέμιοι τῆς Ὀρθοδοξίας τό πραγματοποιεῖ ἕνα μέρος τῆς Διοικοῦσας Ἐκκλησίας

 Έχουν κορυφωθεί τελευταία οι συζητήσεις για τον «χωρισμό» Εκκλησίας – Πολιτείας σε συνδυασμό με την αναθεώρηση του Συντάγματός μας. Είναι δε πέρα για πέρα φανερό πώς νοείται, από την πλευρά τουλάχιστον, της Πολιτείας. 

Το σκοπούμενο είναι η πλήρης αποσύνδεση της Ορθοδοξίας από το Έθνος, η ιδιωτικοποίηση της παραδοσιακής μας Πίστης για τη μεταβολή του Έθνους –και όχι μόνο του Κράτους- σε ά-θρησκο και, τελικά, άθεο. 

Στην παγκοσμιοποίηση, που είναι ο τελικός προορισμός της ανθρωπότητας, κατά τους σχεδιασμούς της Υπερδύναμης, συμπορεύονται δύο τάσεις: η αθεΐα και η πανθρησκεία, που είναι πρακτική αθεΐα, ως πολυθεΐα.

Οι σχέσεις όμως Εκκλησίας και Έθνους (συνεπώς και της Πολιτείας) στην ελληνορθόδοξη παράδοση είναι ιστορικά διαμορφωμένες και αποτελούν ουσιώδες συστατικό της ταυτότητάς μας. Το σημαντικότερο δε, διακρατούν την ενότητα του Έθνους, κάτι που λειτουργεί σωτήρια σε δυσχείμερες περιόδους της ιστορίας του. Στην ουσία του Έθνους μας, που χαρακτηρίζεται στην παράδοσή μας ως Λαός του Θεού και Σώμα Χριστού, ήδη από την εποχή Αποστόλων (Πραξ. Κειμ. 2,4 και 6) καθιερώθηκαν δύο διακονίες (δεν λέμε εξουσίες) σύμφωνα με το δυσυπόστατο του ανθρώπου: διακονία του σώματος και διακονία της ψυχής, με όλα τα συναφή με τα δύο αυτά μεγέθη προβλήματα.

Παραθέτουμε χαρακτηριστικές στιγμές αυτής της πορείας και της αδιατάρακτης ως σήμερα συνέχειάς της. Αποφασιστική ήταν η πρόταση του Μ. Κωνσταντίνου (4ος αι.) να θεωρείται «επίσκοπος των εκτός». Δηλαδή, σε όσα αφορούν στον Λαό του Θεού –το εθνικό Σώμα- και βρίσκονται έξω από τα εσωτερικά της Εκκλησίας. Έτσι διαμορφώνονται οι σχέσεις Ιερωσύνης και Βασιλείας, και όχι κατά την δυτική και μη ορθόδοξη ορολογία: Εκκλησίας και Πολιτείας. Μη λησμονείται ότι ο Ρωμαιοκαθολικισμός ή Παπισμός και ο Προτεσταντισμός είναι χριστιανισμός άλλου είδους, σαφώς διακρινόμενος από την αρχαία εκκλησιαστική παράδοση, που συνεχίζεται στην Ορθοδοξία.