Ἡ ἀρετὴ ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τοὺς γύρω μας ἀκόμα καὶ ἀπό τούς ἐχθρούς μας , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ ἄσκηση κατὰ τὸν Ἅγιο Πορφύριο, ἡ νηστεία καί οἱ μετάνοιες- Τὰ θεραπευτικὰ μέσα τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὸν Ἅγιο Πορφύριο, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἄσκηση κατὰ τὸν Ἅγιο Πορφύριο, ἡ νηστεία καί οἱ μετάνοιες- Τὰ θεραπευτικὰ μέσα τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὸν Ἅγιο Πορφύριο, 28-4-2024,

 Αρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Πῶς μπορεῖ νὰ ἔχει κανεὶς καλοὺς λογισμοὺς γιὰ ὅσους νομοθετοῦν ἀνομήματα; ,Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ πραγματικὴ ἀγάπη πρός τον πλησίον πρέπει νὰ εἶναι σὰν αὐτὴ ποὺ ἔχει ἡ μάνα γιὰ τὸ παιδί της; , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ πραγματικὴ ἀγάπη πρός τον πλησίον πρέπει νὰ εἶναι σὰν αὐτὴ ποὺ ἔχει ἡ μάνα γιὰ τὸ παιδί της;  , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ ἀρετὴ τῆς ἀνεξικακίας καὶ συγχωρητικότητας- Ὁ Πάγκαλος Ἰωσὴφ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀρετὴ τῆς ἀνεξικακίας καὶ συγχωρητικότητας- Ὁ Πάγκαλος Ἰωσὴφ/ Μ. ΔΕΥΤΕΡΑ, 29-4-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἄδικες καταδίκες ἀπὸ ἐκκλησιαστικὰ ἡ κοσμικὰ δικαστήρια & ἀντιμετώπιση τῆς ἀδικίας, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ ἀνεξικακία του Παγκάλου Ἁγίου Ἰωσήφ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀνεξικακία του Παγκάλου Ἁγίου Ἰωσήφ- Μ. Δευτέρα, 29-4-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Μέγα Αποδειπνο Μ. Τρίτης, 30-4-2024

Μέγα Αποδειπνο Μ. Τρίτης, 30-4-2024 

https://www.youtube.com/live/xhk4qmHiHjI?si=JCjoYKB2yros5Q7y

«Ὑπέρ τήν πόρνην, ἀγαθέ, ἀνομήσας, δακρύων ὄμβρους οὐδαμῶς σοι προσῆξα...»

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

Τό Κοντάκιον.

«Ὑπέρ τήν πόρνην, ἀγαθέ, ἀνομήσας, δακρύων ὄμβρους οὐδαμῶς σοι προσῆξα· ἀλλά σιγῇ δεόμενος προσπίπτω σοι, πόθῳ ἀσπαζόμενος τούς ἀρχάντους σου πόδας, ὅπως μοι τήν ἄφεσιν, ὡς Δεσπότης, παράσχῃς τῶν ὀφλημάτων κράζοντι, Σωτήρ· Ἐκ τοῦ βορβόρου τῶν ἔργων μου ῥῦσαί με».Ἀγαθέ Κύριε, ἄν καί ἁμάρτησα πιό πολύ ἀπό τήν πόρνη ὅμως δέ σοῦ πρόσφερα (ὅπως ἐκείνη) βροχή δακρύων μετανοίας ἀλλά πέφτω στά πόδια σου, σιωπηλά δεόμενος καί ἀσπαζόμενος τά ὁλοκάθαρα πόδια σου, νά μοῦ χορηγήσεις συγχώρηση τῶν πταισμάτων μου, κράζοντας Σωτήρα μου: Λύτρωσέ με ἀπό τόν ἠθικό βόρβορο τῶν ἁμαρτημάτων μου καί σῶσε με.

Ὁ πιστός στό Κοντάκιο παραβάλλει τόν ἑαυτό του πρός τήν πόρνη γυναίκα, πού ἄλειψε τά πόδια τοῦ Χριστοῦ μέ μύρο. Ἡ γυναίκα πληγωμένη ἀπό τή χάρη τοῦ Θεοῦ, στρέφεται μετανιωμένη στόν Κύριο καί ἐκφράζει τή μεγάλη ἀγάπη, πού ἄρχισε νά φεγγίζει στή σκοτισμένη της ψυχή, μέ τρόπο ἄκρως συγκινητικό· μύρισε τά πόδια τοῦ Χριστοῦ, ἐκδήλωση τῆς μεγάλης τρυφερότητας πού ἔτρεφε στό Σωτήρα της, κλαίοντας συγχρόνως καί βρέχοντας μέ τά δάκρυά της τά ἄχραντα πόδια του. Ἐνῶ αὐτός (ὁ πιστός) ἄν καί πολύ ἁμαρτωλότερος, οὔτε ἕνα δάκρυ δέν ἔχυσε, ἐκφραστικό τῆς μετάνοιας τῆς καρδιᾶς του. Εἶναι λιγοστός μπροστά στό πλάσμα ἐκεῖνο, πού τράπηκε ξαφνικά στήν ἀγάπηση Ἐκείνου!

Τό μόνο πού μπορεῖ νά κάνει εἶναι νά σωπαίνει καί νά προσεύχεται. Στή σιγή τῆς ψυχῆς του νά νιώθει τόν ἄπειρο Θεό του. Τί χρειάζονται τάχα τά λόγια στό ἀχανές μυστήριο τῆς θείας ἀπειρίας, πού ὅλα τά περιλαμβάνει καί ὅλα τά γνωρίζει; Ὡς ἄνθρωπος ὅμως δέν μπορεῖ παρά νά ἐκφράζεται. Δέν ἔχει ἄλλη δυνατότητα. Στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ μόνο δέ θά ὑπάρξει ἀνάγκη προσευχῆς. Οἱ Ἄγγελοι καί οἱ μάκαρες δέν προσεύχονται στό Θεό. Τόν ζοῦν καί τόν δοξάζουν. Ἡ προσευχή εἶναι ἀναφορά, πού προϋποθέτει ἀπόσταση. Εἶναι σχῆμα τοῦ κόσμου καί τῆς γῆς. Ὁ οὐρανός εἶναι βίωση, ἕνωση, ἀνάχυση πνευματική, ἄυλη ἀμεσότητα. Ἐκεῖ δέν προσευχόμαστε, ἀγαπᾶμε.

Ὁ πιστός, λοιπόν, πέφτει νοερά στά ἄχραντα πόδια τοῦ Κυρίου καί τά ἀσπάζεται μέ πόθο, ζητῶντας ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν του καί κράζοντας: Ἀπό τό βόρβορο τῶν ἔργων μου λύτρωσέ με, Κύριε.

Ὁ Οἶκος.

Ἱστορίες γιά τόν Ἅγιο Σεραπίωνα τόν Σινδονίτη

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΕΡΑΠΙΩΝΑ ΤΟΝ ΣΙΝΔΟΝΙΤΗ ( +7ΑΠΡΙΛΙΟΥ )

Έλεγαν για τον αββά Σεραπίωνα, ότι η ζωή του ήταν σαν ενός πουλιού.

Δεν απόκτησε ποτέ κανένα πράγμα του κόσμου αυτού ούτε έμεινε σε κελί, αλλά τυλιγμένος ένα σεντόνι και κρατώντας ένα μικρό Ευαγγέλιο τριγυρνούσε εtσι σαν να μην είχε σώμα.

«Με επαινείτε», έλεγε ο Άγιος Ιωάννης, ο Ελεήμων, «διότι δεν γνωρίζετε τι θα πεί χριστιανική τελειότης. Ακούστε, λοιπόν, για να την γνωρίσετε».

«Ο αββάς Σεραπίων δίδει στους πτωχούς όλα τα χρήματά του, και τέλος το επανωφόρι του. Προχωρεί πιο πέρα και βλέπει άλλον γυμνόν να τρέμει από το κρύο και του δίδει και το εσωτερικό ρούχο. Τέλος, προσφέρεται και πωλείται δούλος αυτός ο ίδιος, για να ενισχύσει μια χήρα με ορφανά…».

Ο Άγιος Σεραπίων ο Σινδωνίτης, ταξίδευε µια φορά για προσκύνηµα στη Ρώµη. Εκεί του είπαν για µια περίφηµη έγκλειστη, µια γυναίκα που ζούσε πάντα σ’ ένα µικρό δωµάτιο, χωρίς ποτέ να βγαίνει έξω. ∆υσπιστώντας για τον τρόπο της ζωής της -γιατί ο ίδιος ήταν ένας µεγάλος περιπλανώµενος- ο Σεραπίων την επισκέφθηκε και τη ρώτησε:

Ὁ Μοναχὸς Κοσμᾶς Φλαμιάτος προεῖδε τὸν ὕπουλο ρόλο τῶν Ὑπουργείων Θρησκευμάτων ὡς μέσου παράκαμψης καὶ διάλυσης τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Πίστεως καὶ Πράξεως. (ἀποσπάσματα)

ΚΟΣΜΑ ΜΟΝΑΧΟΥ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ

ΑΠΑΝΤΑ

ἤτοι

Φωνὴ Ὀρθόδοξος περὶ τῶν μελλόντων

καθώς

καὶ Ἐπιστολὴ πρὸς τοὺς ἐν τῷ ἁγίῳ Ὄρει Πατέρας

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Μεταξὺ τῶν μετὰ τὴν Ἑλληνικὴν παλιγγενεσίαν ὀρθοδοξοτάτων, ἅμα δὲ καὶ προφητικωτάτων Διδασκάλων τοῦ Ἔθνους, πρωτίστην θέσιν κατέχει ἀναμφιβόλως ὁ «θεοφιλής καὶ ἀθλητὴς τοῦ Χριστοῦ» Κοσμάς Φλαμιάτος. Οὗτος εἶχεν ἁγιώτατον βίον καὶ ἀσκητικὰς ἀρχάς, ἦτο ὄντως ζηλωτὴς τῆς Ὀρθοδοξίας, ὑπῆρξε δὲ ἐκ τῶν πρώτων παραγόντων τῆς πνευματικῆς ἀναζωπυρώσεως τῆς νεωτέρας Ἑλλάδος, μεταδώσας τὸν εὐσεβῆ ἐνθουσιασμόν καὶ τὸν ἱεραποστολικὸν ζῆλον του.

Ἐγεννήθη εἰς Πουλάτα Κεφαλληνίας, ἐγένετο δὲ διδάσκαλος καὶ ἱεροκήρυξ καὶ ἐδίδαξεν εἰς διαφόρους πόλεις και χωρία. Τῷ 1836 τοῦ ἐπροτάθη ἡ θεολογικὴ ἕδρα τῆς Ἰονίου Ακαδημίας τῆς Κερκύρας, ἀλλὰ δὲν τὴν ἐδέχθη, κατηγορών μᾶλλον σφοδρῶς τὸ ἐν λόγω «σεμινάριον», ὅτι εἶναι ἵδρυμα προτεσταντῶν ἢ προτεσταντιζόντων, ἐν ᾧ ἡ νεολαία ἐφθείρετο ὀρθοδόξως καὶ ἠθικῶς. Ὁμοῦ μὲ ἄλλους ἐπεδίωκον: νὰ βαπτισθῆ Ὀρθόδοξος ὁ παπολάτρης βασιλεύς Οθων καὶ νὰ ἐπανασυνδεθῆ μετὰ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία, διὰ τῶν ἐνεργειῶν τῶν τότε κυβερνώντων, ἀνορθοδόξων ὄντων, ἀπεσχίσθη τούτου καὶ ἦτα σχισματική μέχρι τοῦ 1850. Οἱ «Αγγλοι, οἱ ὁποῖοι κατεῖχον τότε τὰ Επτάνησα, γνωρίζοντες ποίαν δύναμιν ἀποτελεῖ διὰ τοὺς Ελληνας ἡ Ὀρθοδοξία, εἰργάζοντο καταχθονίως εἰς βάρος αὐτῆς, δπως καὶ εἰς τὴν δύσμοιρον Κύπρον, ἀπαιτήσαντες καὶ ἀπὸ τοὺς ιερεῖς τῆς Ἑπτανήσου να συνεργάζωνται μὲ τὴν ἀγγλικὴν κατοχήν. Ὁ Κοσμάς Φλαμιάτος ἔγραψε κατὰ τῶν ἀντορθοδόξων ἐνεργειῶν τῶν προτεσταντών Αγγλων, οἱ ὁποῖοι τὸν ἐξώρισαν ὁμοῦ μὲ ἄλλους ἱερεῖς, οἵτινες ἐπίσης ἀντέδρασαν κατὰ τῶν τοιούτων ἐνεργειῶν καὶ ἀπαιτήσεων.

Ἡ φυλακὴ τῆς ἀκοῆς (Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης)

Από τις ηδονικές μελωδίες προκύπτουν τριών ειδών ζημίες

Τα αυτιά είναι το δεύτερο κατά σειρά αισθητήριο που συναντάμε’ φρόντισε λοιπόν να απομακρύνης απ’ αυτά τις διεφθαρμένες μελωδίες, τις οποίες έχουν συνθέσει με σκοπό την ηδονή και στάζουν μέσα στα αυτιά, για να το πω έτσι, το γλυκύτατο μέλι του αέρα. Γιατί όπως εγώ νομίζω, αυτές προξενούν τριών ειδών βλάβες.

Πρώτον, εξασθενίζουν εκείνο το υπερήφανο και ανδρείο φρόνημα της ψυχής και την οδηγούν σε τέτοιο σημείο, ώστε να εκθηλύνεται και πολλές φορές να αποκοιμιέται με την γλυκειά τους ακοή και να γίνεται αναίσθητη σαν να βρίσκεται σε κάποιο γλυκό λήθαργο. Δεύτερον, από εκείνα τα λεγόμενα άσματα, ο νους, μέσω της φαντασίας, δεν σταματά να σχηματίζη τα εννοούμενα από τα άσματα και έτσι γεμίζει από τόσες εμπαθείς εικόνες. Και τρίτον, ακόμα και αν τύχη, ας υποθέσουμε, τα πρόσωπα των τραγουδοποιών να μη φαίνωνται και μάλιστα όταν αυτά είναι γυναικεία, και όμως, και μόνο απ’ τη φωνή είναι ικανά να σχηματισθούν στην φαντασία και να υποκινήσουν στην καρδιά την επιθυμία και να ελκύσουν την ψυχή στη συγκατάθεσι. Γι’ αυτό και ο θείος Βασίλειος διδάσκει: «Να μην εκχύνετε μέσω των αυτιών διεφθαρμένη μελωδία στις ψυχές. Γιατί από τη φύσι της αυτού του είδους η μουσική γεννά πολλά πάθη ελευθεριότητος». (Λόγ. προς τους νέους). Αλλά και ο Θεολόγος στο λόγο του εις το Πάσχα λέει: «Να μην διασκεδάζουμε με αυλούς την ακοή». Και στους Ίαμβους: «Φράξε τα αυτιά με κερί ενάντια στους φαύλους λόγους και στις τερπνές ωδές και τις βδελυρές μελωδίες».1

Φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ. Ὁ δύσκολος ἀγῶνας τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση. 25 χρόνια ἀταλάντευτη Ὀρθόδοξη πορεία μὲ τὴν ἔκδοση τῆς Θεοδρομίας. (ΒΙΝΤΕΟ)

 

ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΑ ΝΑ ΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΑΣ ΣΤΟΝ Π. ΘΕΟΔΩΡΟ ΖΗΣΗ.

Ο π. Θεόδωρος Ζήσης είναι η μοναχική λαμπρή πυξίδα η οποία δείχνει το σημείο στο οποίο θα έπρεπε να βρισκόμασταν και δεν είμαστε. Ο π. Θεόδωρος με την αταλάντευτη αγιοπατερική του στάση (λόγω και έργω) δείχνει σε όλους μας πόσο έχουμε παρεκκλίνει από την ορθή πορεία λόγω του οικουμενισμού.

«Όλα τα οχυρά που αρνούνται να δουν την πραγματικότητα, που δεν έχουν συνέπεια και συνέχεια στον αγώνα, θα πέσουν, εκτός από την ιεροκανονική αποτείχιση.»

Η ΕΠΑΛΗΘΕΥΜΕΝΗ ΤΡΟΜΕΡΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΦΕΡΕΙ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΔΙΑΔΕΧΘΗΚΕ. (αναφέρεται στο βίντεο)

«Πριν αναφερθώ στην πολύ χειρότερη κατάσταση της δεύτερης δεκαετίας του Ιερωνύμου, κρίνομε αναγκαίο να αναφέρομε μία επαληθευθείσα προφητεία του νέου Αγίου της Εκκλησίας μας, Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη, την οποία μας εξεμυστηρεύθη τηλεφωνικώς ιερομόναχος πνευματικός γυναικείας Ιεράς Μονής της Αττικής, πνευματικό τέκνο του Αγίου Γέροντος.

Όταν λοιπόν εκδηλώνονταν οι πανελλαδικές εκκλησιαστικές αντιδράσεις για την επίσκεψη του πάπα (το 2001), θεώρησε χρέος του ο ιερομόναχος πνευματικός να μας ενισχύσει και με την γνώμη του Αγίου Πορφυρίου.

Μας είπε λοιπόν ότι σε συζήτηση με πνευματικά του παιδιά ο Άγιος είπε:

Ἐπισημαίνει ὁ Ἅγ. Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης:

Επισημαίνει ὁ Ἅγ. Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης:

«Ο μισθός τῶν ἐργατῶν τοῦ ἀμπελῶνος τοῦ Κυρίου ἀποδίδεται στο τέλος. Καί, ἀκόμη κι ἂν δουλεύη κάποιος εἰς Αὐτόν ἀπό τήν πρώτη ὥρα τῆς ἡμέρας, δηλ. ἀπό τή νεότητα τῆς ζωῆς του, κι ἂν ἀπό τήν τρίτη καί ἕκτη ὥρα, δηλ. ἀπό τό μέσο τῆς ἡλικίας του, κι ἂν ἐδούλευσεν κατά τήν ἑνδεκάτη ὥρα, δηλ. στα γηρατειά του κανένας ἀπό αὐτούς ὅλους δέν παίρνει μισθό, ἐπειδή ὁ Κύριος τοῦ ἀμπελῶνος καί δίκαιος Κριτής, ἀποβλέπει στό τέλος τῆς ἡμέρας, δηλ. στο τέλος τῆς ζωῆς τοῦ καθενός.

Διαβάζουμε στὰ Κείμενα τῶν Βαρσανουφίου καί Ἰὠάννου:

Διαβάζουμε στα Κείμενα τῶν Βαρσανουφίου καί Ἰωάννου:

 «Στούς ζωγράφους οἱ ζωγραφιές τῶν προσώπων γίνονται μέ τά χρώματα. Ἄν προλάβης καί γράψης ἀπό πρίν στό σανίδι σου, δέν μπορεῖ πιά νά μποῦν πάνω σ' αυτό ζωγραφιές προσώπων οὔτε χρώματα, διότι τά πρόσωπα καί τά χρώματα γίνονται συγχρόνως καί ἑνοποιοῦνται σέ ἕνα πράγμα. Η ελευθερία σου λοιπόν ἔγκειται στό νά προλάβης τὰ γράψης ἐσύ, πρίν ἀπό τό διάβολο, στη σανίδα σου»

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/04/blog-post_88.html

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ Τ. ΔΩΡΩΝ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΡΙΤΗΣ, 30-4-2024

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ Τ. ΔΩΡΩΝ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΡΙΤΗΣ, 30-4-2024 

https://www.youtube.com/live/DflkXJ4kU6U?si=_-8XxpZuG6B0ddp6

30 Ἀπριλίου. † Μεγάλη Τρίτη. «Ἡ παραβολὴ τοῦ Κυρίου περὶ τῶν δέκα παρθένων». Ἰακώβου ἀποστόλου, ἀδελφοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου (†44). Κλήμεντος ὁσίου, Δονάτου ἐπισκόπου Εὐροίας, Ἀργυρῆς νεομάρτυρος (†1725). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα. Τριθέκτης (Ἰεζεκιήλ Α´ 21-28).

Ιεζ. 1,21            ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτὰ ἐπορεύοντο, καὶ ἐν τῷ ἑστάναι αὐτὰ εἱστήκεισαν καὶ ἐν τῷ ἐξαίρειν αὐτὰ ἀπὸ τῆς γῆς ἐξῄροντο σὺν αὐτοῖς, ὅτι πνεῦμα ζωῆς ἦν ἐν τοῖς τροχοῖς.

Ιεζ. 1,21                     Οταν τα υπερφυσικά αυτά όντα επορεύοντο εις την γην, μαζή των επορεύοντο και οι τροχοί. Οταν αυτά ίσταντο, εσταματούσαν και εκείνοι. Οταν αυτά επετούσαν και ανέβαιναν επάνω από την γην, ανέβαιναν μαζή με αυτά και οι τροχοί, διότι υπήρχε πνεύμα ζωής στους τροχούς.

Ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς καί οἱ ἑορτές-Πῶς νά ἐορτάζουμε, Ἀγ. Παϊσἰου-Μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς καί οἱ ἑορτές-Πῶς νά ἐορτάζουμε, Ἀγ. Παϊσἰου-Μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο, 28-4-2024,

 Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com, 

 

Ὁ φθόνος Γ'- Ἡ χαρὰ στὴ λύπη τοῦ ἄλλου καὶ ἡ λύπη στὴ χαρὰ τοῦ ἄλλου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ φθόνος Γ'- Ἡ χαρὰ στὴ λύπη τοῦ ἄλλου καὶ ἡ λύπη στὴ χαρὰ τοῦ ἄλλου, 28-4-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ὁ φθόνος Β'- Ἡ χαρὰ στὴ λύπη τοῦ ἄλλου καὶ ἡ λύπη στὴ χαρὰ τοῦ ἄλλου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ φθόνος Β'- Ἡ χαρὰ στὴ λύπη τοῦ ἄλλου καὶ ἡ λύπη στὴ χαρὰ τοῦ ἄλλου, 28-4-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν- Σάββατο τοῦ Λαζάρου, Δὲν χάνονται οἱ νεκροὶ ἀλλὰ κοιμοῦνται, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν- Σάββατο τοῦ Λαζάρου, Δὲν χάνονται οἱ νεκροὶ ἀλλὰ κοιμοῦνται, 27-4-2024

 

Ἡ γενικὴ ἐξομολόγηση ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρὸν εἶναι ἐξαιρετικὰ ὠφέλιμη , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Μ. ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ Μ. ΔΕΥΤΕΡΑΣ, 29-4-2024

Μ. ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ Μ. ΔΕΥΤΕΡΑΣ, 29-4-2024 

https://www.youtube.com/live/bLPg07lZ2vc?si=WS_WFcIPWWKO6Eoh

Ἑρμηνεία τῶν εὐαγγελικῶν περικοπῶν τῆς Μ. Τρίτης ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο:α)Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν Παραβολή τῶν Βασιλικῶν Γάμων,β)Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν πονηρή ἐρώτηση τῶν Φαρισαίων σχετικά μέ τήν καταβολή φόρων στόν Καίσαρα καί τή θαυμαστή ἀπόκριση τοῦ Κυρίου,γ)Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος σχετικά μέ τό πονηρό ἐρώτημα τῶν Σαδδουκαίων γιά τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν καί τή θαυμαστή ἀπόκριση τοῦ Κυρίου,δ)Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τόν ἔλεγχο τοῦ Κυρίου πρός τούς Γραμματεῖς καί τούς Φαρισαίους,ε)Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν παραβολή τῶν Δέκα Παρθένων,στ)Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν παραβολή τῶν ταλάντων

  

α)Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν Παραβολή τῶν Βασιλικῶν Γάμων

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ ΓΑΜΩΝ

[Υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ.22,1-14]

Αντιλήφθηκες και στην προηγούμενη παραβολή του υιού του νοικοκύρη εκείνου που, εκτός από τους απεσταλμένους δούλους του για τη συγκομιδή τω καρπών στο αμπέλι που τους εμπιστεύτηκε να καλλιεργούν, θανάτωσαν οι κακοί γεωργοί[βλ. Ματθ.21,33-46]και σε αυτήν εδώ την παραβολή του υιού και των απεσταλμένων δούλων, το ενδιάμεσο κεντρικό νόημα; Αντιλήφθηκες ότι υπάρχει βέβαια μεγάλη συγγένεια ανάμεσα στις δύο αυτές παραβολές, αλλά και πολύ μεγάλη διαφορά ταυτόχρονα; Καθόσον και αυτή δείχνει και του Θεού τη μεγάλη μακροθυμία και την πρόνοια, αλλά και την ιουδαϊκή αγνωμοσύνη.

Αυτή όμως η παραβολή, η παραβολή των βασιλικών γάμων, έχει και κάτι επιπλέον από την παραβολή των κακών γεωργών· διότι προλέγει βέβαια και την έκπτωση των Ιουδαίων ως περιούσιου λαού του Θεού και την κλήση των εθνικών, αλλά μαζί με αυτά δείχνει και την ορθότητα του βίου και πόση τιμωρία επιφυλάσσεται για εκείνους που θα επιδείξουν αδιαφορία. Και πολύ ορθά αυτή η παραβολή αναφέρεται μετά από εκείνη των κακών γεωργών· διότι, επειδή μετά από εκείνη την παραβολή τούς είπε ότι «ἀρθήσεται ἀφ᾿ ὑμῶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς(: θα αφαιρεθεί από εσάς η βασιλεία και η ιδιαίτερη προστασία του Θεού, και θα δοθεί σε έθνος το οποίο θα παράγει τα αγαθά έργα, που είναι οι καρποί της βασιλείας αυτής)»[Ματθ.21,43], αποκαλύπτει λοιπόν εδώ και σε ποιο έθνος θα δοθεί.

Και όχι μόνο αυτό, αλλά δείχνει και πάλι την απερίγραπτη πρόνοια του Θεού προς τους Ιουδαίους· διότι σε εκείνη μεν την παραβολή φαίνεται να τους καλεί πριν από την σταύρωση Του, ενώ σε αυτήν και μετά τη σφαγή Του φροντίζει να τους προσκαλεί κοντά Του. Και τότε που έπρεπε αυτοί να υποστούν την πιο φοβερή τιμωρία, ακριβώς τότε και στους γάμους τούς προσκαλεί και τους τιμά με την ανωτάτη τιμή. Και πρόσεχε ότι και στην παραβολή των κακών γεωργών δεν προσκαλεί πρώτα τους εθνικούς, αλλά τους Ιουδαίους για να Του αποδώσουν τους καρπούς του αμπελώνα και να τους ανταμείψει, το ίδιο επίσης κάνει και εδώ με την πρόσκληση στους βασιλικούς γάμους πρώτα σε αυτούς. Αλλά όπως ακριβώς εκεί τότε έδωσε τον αμπελώνα στους άλλους, όταν δεν θέλησαν να Τον δεχθούν αλλά και Τον σφαγίασαν όταν ήλθε, έτσι και εδώ, τότε κάλεσε άλλους στους γάμους, όταν δεν θέλησαν αυτοί να έλθουν. Τι λοιπόν θα μπορούσε να θεωρηθεί μεγαλύτερο από αυτήν την αχαριστία τους, από τη στιγμή που αποσκιρτούν την ώρα που προσκαλούνται στους γάμους; Διότι ποιος δεν θα προτιμούσε να έλθει σε γάμους βασιλέως και μάλιστα σε γάμους του υιού του βασιλέως;

Χαῖρε, ὀσφράδιον τοῦ πάντων Βασιλέως

Χαῖρε, ὀσφράδιον τοῦ πάντων Βασιλέως

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

Ἀληθινὰ στολίδια τοῦ λόγου ἀποτελοῦν πράγματι οἱ λέξεις καὶ οἱ φράσεις μὲ τὶς ὁποῖες ὁ ὑμνογράφος τοῦ Κανόνος τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου κοσμεῖ τὴν Παναγία Μητέρα μας: «ἔμψυχος βίβλος, τράπεζα, Παράδεισος», «ζῶσα καὶ ἄφθονος πηγή», «χώρα ἀνήροτος» (=ἀκαλλιέργητος, λόγῳ τῆς Παρθενίας της), «πύλη καὶ θύρα τοῦ Παραδείσου», «θρόνος πύρινος», «ὄρος πῖον καὶ τετυρωμένον» (=συμπαγὲς καὶ στερεό), «γέφυρα καὶ κλίμαξ», «οὐρανὸς καὶ πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν», «νυμφὼν καὶ παστάς τοῦ Λόγου», «ἄμπελος ἀληθινή» εἶναι μερικὲς μόνον ἀπὸ τὶς ὑπέροχες ποιητικὲς συλλήψεις τοῦ ἐμπνευσμένου δημιουργοῦ τοῦ Κανόνος στὴν προσπάθειά του νὰ ἀποδώσῃ τὸ ἀσύγκριτο μεγαλεῖο τῆς παρθενικῆς δόξης καὶ τὴν ἀνεκτίμητη προσφορά της στὴν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

Εἶναι γνωστὴ ἄλλωστε ἡ τακτικὴ τῶν ποιητῶν, ἀπὸ τὸν Ὅμηρο κιόλας, νὰ χρησιμοποιοῦν γιὰ τὴν περιγραφή τους οἰκεῖες ἀπὸ τὴν φύση εἰκόνες, ὥστε νὰ ἐπιτυγχάνουν μεγαλύτερο αἰσθητικὸ ἀποτέλεσμα καὶ νὰ καθιστοῦν τὸ περιγραφόμενο πιὸ προσιτὸ στὸ «κοινό» των.

Εἶναι ὡστόσο ἀξιοθαύμαστο ὅτι, παρ’ ὅλον ὅτι ὁ ὑμνογράφος ἐξαντλεῖ σχεδὸν τὶς ἀναφορές του στὴν φύση, προκειμένου νὰ ζωντανέψῃ καλύτερα τὴν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου στὰ μάτια μας, ὁμολογεῖ ἐν τέλει ὅτι «ῥητορεύουσα οὐ σθένει γλῶσσα, Δέσποινα, ὑμνολογῆσαί σε». Παραδέχεται κοινῶς ὅτι καὶ ὁ πλέον δεινὸς ρήτορας καὶ ὁ πλέον θεόπνευστος ὕμνος «ἡττῶνται» στὴν ἀπόδοση τοῦ μυστηρίου τῆς θεϊκῆς συλλήψεως ἀλλὰ καὶ στὴν περιγραφὴ τῆς παρθενικῆς μεγαλειότητος.

Σὲ μία ἀπὸ τὶς ἐξαίρετες αὐτὲς περιγραφές του ὁ ὑμνογράφος καλεῖ τὴν Παρθένο «ὀσφράδιον τοῦ πάντων Βασιλέως», δηλ. ἄρωμα, εὐωδία τοῦ Βασιλιά τῶν ὅλων Χριστοῦ. Ὡς γνωστὸν τὸ ὀσφράδιον ἦταν ἀρωματικὸ φυτὸ ἤ οὐσία ποὺ ἔφεραν μαζί των οἱ βασιλεῖς στὸ Βυζάντιο, ὅταν εἰσέρχονταν στὸ «ἱπποφόρβιον», στὸν στάβλο τῶν ζώων, γιὰ νὰ ἀντέξουν τὴν δυσοσμία τοῦ χώρου. Ἐπίσης εἶχε ἰατρικὴ χρήση, καθ’ ὅτι, λόγῳ τῆς ἔντονης καὶ εὐχάριστης μυρωδιᾶς του, ἐχρησιμοποιεῖτο γιὰ τὴν ἐπαναφορὰ τῶν λιποθυμισμένων!

Πολεμικές τέχνες (Μαρία Δημητριάδου)

Τα τελευταία χρόνια όλο και συχνότερα ακούμε να γίνεται λόγος για «πολεμικές τέχνες». Σχολές, περιοδικά, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, μας παρουσιάζουν διάφορα στυλ των τεχνών αυτών και διαφημίζουν τα αποτελέσματά τους, ενώ διάφοροι εκπαιδευτές μιλούν για «εκρηκτική εξάπλωσή τους». Είναι λοιπόν απαραίτητο να γνωρίζουμε τι ακριβώς είναι αυτό που «εξαπλώνεται εκρηκτικά», ιδίως από τη στιγμή που η εξάπλωσή του συμβαίνει κυρίως στις νεαρές ηλικίες και μάλιστα ενθαρρύνεται ακόμα και από κρατικούς φορείς (βλ. περίπτωση εισαγωγής του ταεκβοντό στα ελληνικά σχολεία και διδασκαλίας του τάι τσι σε ορισμένα άλλα).

Οι πολεμικές τέχνες (κουνγκ-φου, καράτε, αικίντο κτλ.) περιλαμβάνουν διάφορες τεχνικές άμυνας κι επίθεσης τόσο με όπλα όσο και χωρίς, γι’ αυτό και συνήθως προωθούνται ως “αυτοάμυνα”. Όμως είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένες με τον κεντρικό θρησκευτικό στόχο του ασιατικού ινδο-βουδο-ταοιστικού πολιτισμού, δηλ. την επίτευξη της θέωσης του ανθρώπου με έναν τρόπο αναποτελεσματικό και αυθαίρετο, ανάλογο με το «και ως θεοί έσεσθε» του όφεως, και όχι με τον τρόπο τον οποίο συνέστησε ο ίδιος ο Θεός στους ανθρώπους.

Για το σκοπό της αυτοθέωσης η όλη κινησιολογία των πολεμικών τεχνών είναι δομημένη με τέτοιο τρόπο ώστε να επικαλείται διάφορα στοιχεία και δυνάμεις της φύσης, αστέρια, πνεύματα πραγματικών και μυθικών ζώων που κατ’ άλλους αντιπροσωπεύουν πραγματικά πνεύματα και κατ’ άλλους «καταστάσεις της συνείδησης», ή ακόμα και τα δύο, σε μια αντιστοιχία του εξωτερικού περιβάλλοντος κόσμου των πνευμάτων με τον εσωτερικό ψυχικό κόσμο των ανθρώπων. Η βασική πηγή δύναμης στις πολεμικές τέχνες δεν είναι η σωματική δύναμη, ούτε καν η εκπαιδευμένη θέληση ή η σωστή γεωμετρική τοποθέτηση του σώματος, όπως πιστεύουν κάποιοι «ρεαλιστές» οπαδοί τους που δεν κατανοούν τη θρησκευτική διάσταση των τεχνών αυτών. Βέβαια τόσο η θέληση, όσο και η σωστή γεωμετρική τοποθέτηση του σώματος είναι πράγματα που εξασκούνται και που απαιτούνται κατά την εκπαίδευση στις πολεμικές τέχνες.

Όμως το κυρίως ζητούμενο είναι ο έλεγχος της λεγόμενης «εσωτερικής ενέργειας» (τσι ή κι). Υποτίθεται ότι ο έλεγχος αυτής της ενέργειας, σύμφωνα με τη φιλοσοφία αυτών των τεχνών, μπορεί όχι μόνο να μετατρέψει το μαχητή σε υπεράνθρωπο, αλλά να μετατρέψει κι ένα απλό άγγιγμα ή κάποια νοητική τεχνική («μαγνητική προβολή» κτλ.) που εφαρμόζεται εξ αποστάσεως, σε θανατηφόρο χτύπημα.

α) Πῶς μποροῦμε νά ἔρθουμε στόν ὀρθό δρόμο; β) Ἡ αἵρεση τῆς μεταπατερικῆς θολολογίας.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

α) Πῶς μποροῦμε νά ἔρθουμε στόν ὀρθό δρόμο;

β) Ἡ αἵρεση τῆς μεταπατερικῆς θολολογίας

(Ἀπόσπασμα)

Ἄν ἀποφασίσουμε, θά ’ρθοῦμε στόν ἴσιο δρόμο, ἔτσι; Βλέπετε, ὅταν ἄς ποῦμε κάποιος ἀγαπάει ἕνα πρόσωπο -νά τό ποῦμε στά ἀνθρώπινα- κάνει θυσίες γι’ αὐτό τό πρόσωπο. Προσπαθεῖ νά δεῖ τί τοῦ ἀρέσει γιά νά τοῦ τό δώσει, γιά νά τόν κάνει χαρούμενο (γιά νά τήν κάνει χαρούμενη ἀντιστοίχως). Λοιπόν, ἄν ἀγαπήσουμε τόν Χριστό μας λοιπόν, ἔχουμε αὐτή τήν καλή προαίρεση, μετά θά ψάξουμε νά δοῦμε τί ἀρέσει στόν Χριστό καί θά τό κάνουμε. Πολύ εὔκολα θά τό κάνουμε μετά, ἔτσι; Τό πρόβλημα εἶναι ἐκεῖ: Ἀγαποῦμε τόν Χριστό; Ἔχουμε αὐτή τήν καλή προαίρεση; Ἐκεῖ εἶναι τό θέμα. Γι’ αὐτό δυσκολευόμαστε. Ἄν ἀποκτήσουμε αὐτή τήν καλή προαίρεση, μετά θά κάνουμε κάθε θυσία.

Καί φυσικά χρειάζεται καί ταπείνωση. Εἴδατε πού εἶπε ὁ Ἅγιος, γιά νά ἀγαπήσουμε τόν Χριστό, χρειάζεται αὐτή ἡ προετοιμασία. Αὐτή ἡ προετοιμασία εἶναι ἡ ταπείνωση, εἶναι ἡ ἀνιδιοτελής προσευχή καί εἶναι καί ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν. Σοῦ λέει ὁ ἄλλος, γιατί νά τό κάνω αὐτό; Μά πολύ ἁπλά,, γιατί τό λέει ὁ Χριστός! Ποῦ τό λέει ὁ Χριστός, σοῦ λέει. Μά τό λέει, ὅταν σοῦ λέει ὅτι θά πρέπει νά ἀρνηθεῖς τόν ἑαυτό σου καί νά σηκώσεις τόν σταυρό σου, ἔτσι; Ὅλη ἡ ζωή τοῦ χριστιανοῦ εἶναι σταυρική. Εἶναι μία ζωή σταυρωμένου ἀνθρώπου ἡ ζωή μας ἐδῶ στή γῆ. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας πῶς ἔζησε στή γῆ; Ἔζησε μέ ἄνεση, μέ καλοπέραση; Καθόλου! Ἤτανε συνεχῶς κακοπαθῶν… οὔτε σπίτι δέν εἶχε! Ἄν τό σκεφτοῦμε, εἶχε σπίτι ὁ Χριστός μας; Δέν εἶχε. Εἶχε ντουλάπες μέ ροῦχα, ἄς ποῦμε; Τίποτα δέν εἶχε, ἐλάχιστα, ἐλαχιστότατα ἐνδύματα. Εἶχε μήπως μισθό; Εἶχε χρήματα σταθερά νά ἔρχονται κάθε μήνα ἄς ποῦμε ἤ κάθε δεκαπενθήμερο; Καθόλου, τίποτα! Πῶς ζοῦσε; Μέ ἐλεημοσύνες ἀπό εὐλαβεῖς γυναῖκες, ἀπό δωρεές. Ὑπῆρχε ἕνα κοινό ταμεῖο, καί τό ὁποῖο ξέρετε πού τό εἶχε ὁ Ἰούδας καί ἔκλεβε κιόλας. Λοιπόν.. καί εἶπε, ὁ Χριστός μας ὁ ἴδιος εἶπε, ὅτι δέν ἔχω «ποῦ τήν κεφαλήν κλῖναι»[1], δέν ἔχω ποῦ νά γείρω τό κεφάλι μου.

Ἐγκώμιο στὸν Ἅγιο Ἱερομάρτυρα Λεωνίδη καὶ τὴν Συνοδία του

Ο άγιος Μάρτυρας Λεωνίδης και η συνοδία του. (Εικόνα από https://argolika.gr).

Το εγκώμιο έγραψε ο Επίσκοπος Αθηνών Μιχαήλ Γ’ Χωνιάτης (1182-1222).

Λεωνίδης ο Άγιος Μάρτυς μετά των συναθλησασών μετ’ αυτού Αγίων Γυναικών Χαρίσσης*, Νίκης, Γαληνής, Καλλίδος, Νουνεχίας, Βασιλίσσης και Θεοδώρας, έζων επί της βασιλείας του Δεκίου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σμθ’-σνα’ (249-251), κατήγοντο δε εκ της Πελοποννήσου.

* Εν άλλοις γράφεται Χαριέσσης.

Κατά την αρχαίαν εποχήν υπήρχεν εις τας Αθήνας νόμος τις, ο οποίος καθώριζεν ότι οι γενναίως πίπτοντες εις τους πολέμους έπρεπε να κηδεύωνται δημοσία δαπάνη και εκτός των άλλων τιμών, αι οποίαι θα απεδίδοντο εις αυτούς, θα έπρεπεν οι θαπτόμενοι να εγκωμιάζωνται και με επιταφίους λόγους1. Τούτο δε εκρίθη επιβεβλημένον αφ’ ενός μεν διότι οι επιτάφιοι λόγοι θα απετέλουν δημοσίαν αναγνώρισιν της αρετής των απερχομένων, αφ’ ετέρου δε θα απετέλουν παρόρμησιν διά τους επιζώντας προς επιτέλεσιν γενναίων πράξεων.

Ημείς λοιπόν τόσην αδιαφορίαν θα δείξωμεν διά τον έπαινον της αρετής και διά την πρόθυμον άμιλλαν περί του καλού, ώστε να περιφρονήσωμεν, όσον εξαρτάται από ημάς, τους καλλινίκους Μάρτυρας, οι οποίοι είναι εδώ ενταφιασμένοι και να μη αποδώσωμεν εις αυτούς τας οφειλομένας θρησκευτικάς τιμάς, των οποίων είναι άξιοι;

Διαβάζουμε στά Κείμενα τῶν Βαρσανουφίου καί Ἰωάννου:

Διαβάζουμε στά Κείμενα τῶν Βαρσανουφίου καί Ἰωάννου:

 «Γιά τή νηστεία νά μή στενοχωριέσαι, ὅπως ἤδη σοῦ εἶπα, γιατί δέν ἀπαιτεῖ ὁ Θεός ἀπό κανέναν τίποτε παραπάνω ἀπό τή δύναμί του. Διότι, τί εἶναι νηστεία; Δέν εἶναι ἡ παιδεία πού γίνεται στό σῶμα, γιά νά ὑποταχθῆ, ἂν εἶναι ὑγιές καί νά ἐξασθενήση ὡς πρός τά πάθη; Διότι λέει, “ὅταν ἀσθενῶ, τότε εἶμαι δυνατός"(Β' Κορ 12, 10). Πράγματι, ἡ ἀσθένεια

εἶναι πιό καρποφόρα καί ἀπό τήν παιδεία πού γίνεται μέ τή νηστεία καί ὑπολογίζεται περισσότερο καί ἀπό τήν ἄσκησι σ᾿ αὐτόν πού τή σηκώνει μέ ὑπομονή καί εὐχαριστεῖ τό Θεό.

Σπάνιες φωτογραφίες τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ Μ. ΔΕΥΤΕΡΑΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ Τ. ΔΩΡΩΝ, 29-4-2024

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ Μ. ΔΕΥΤΕΡΑΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ Τ. ΔΩΡΩΝ, 29-4-2024 

https://www.youtube.com/live/Ya6oDMe7n_E?si=n1azuGWHFSxXumNx

29 Ἀπριλίου. † Μεγάλη Δευτέρα. «Μνείαν ποιούμεθα Ἰωσὴφ τοῦ παγκάλου καὶ τῆς ὑπὸ τοῦ Κυρίου καταραθείσης καὶ ξηρανθείσης συκῆς». Ἰάσωνος καὶ Σωσιπάτρου ἀποστόλων ἐκ τῶν 70· Κερκύρας μάρτυρος. Ἰωάννου μητροπολίτου Θηβῶν (ιβ΄ αἰ.). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα. Τριθέκτης (Ἰεζεκιήλ Α´ 1-20).

Ιεζ. 1,1              Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ τριακοστῷ ἔτει, ἐν τῷ τετάρτῳ μηνὶ πέμπτῃ τοῦ μηνὸς καὶ ἐγὼ ἤμην ἐν μέσῳ τῆς αἰχμαλωσίας ἐπὶ τοῦ ποταμοῦ τοῦ Χοβάρ, καὶ ἠνοίχθησαν οἱ οὐρανοί, καὶ εἶδον ὁράσεις Θεοῦ.

Ιεζ. 1,1                        Κατά το τριακοστόν έτος, την πέμπτην ημέραν του τετάρτου μηνός, καθώς ευρισκόμην μεταξύ των Ιουδαίων συναιχμαλώτων μου, πλησίον στον ποταμόν Χοβάρ, εκεί ηνοίχθησαν οι ουρανοί και είδον οράματα παρά Θεού.

Ὁ φθόνος- Ἡ χαρὰ στὴ λύπη τοῦ ἄλλου καὶ ἡ λύπη στὴν χαρὰ τοῦ ἄλλου, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ φθόνος- Ἡ χαρὰ στὴ λύπη τοῦ ἄλλου καὶ ἡ λύπη στὴν χαρὰ τοῦ ἄλλου, 27-4-2024, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Πῶς μποροῦμε νὰ ξεχωρίσουμε ἂν ἔχουμε ἀληθινὴ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ & τὸν πλησίον, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Γιορτές καί ἀργίες-Πῶς νά ἑορτάζουμε, Ἀγ. Παϊσἰου-Μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

Γιορτές καί ἀργίες-Πῶς νά ἑορτάζουμε, Ἀγ. Παϊσἰου-Μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο, 27-4-2024, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com, 

 http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο

 http://agiapsychanalysi.blogspot.com

 

Ὄρθρος Μεγάλης Δευτέρας:α)Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν ἄκαρπη συκιά πού ξεράθηκε,β)Ἀποστωμοτικές ἀπαντήσεις τοῦ Κυρίου πρός τούς Φαρισαίους.Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος,γ) Ἡ παραβολή γιά τούς δύο γιούς.Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος,δ) Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν παραβολή τῶν κακῶν γεωργῶν.

α)Ὄρθρος Μεγάλης Δευτέρας:Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν ἄκαρπη συκιά πού ξεράθηκε. Μέρος Πρῶτο

ΟΡΘΡΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ[:Ματθ.21,18-43]

O IEΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΑΡΠΗ ΣΥΚΙΑ ΠΟΥ ΞΕΡΑΘΗΚΕ

[Μέρος πρώτο: υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ.21,18-22]

«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐπανάγων ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὴν πόλιν, ἐπείνασε(:κι όταν το πρωί επέστρεφε στην πόλη, πείνασε)»[Ματθ.21,18]. Μα πώς πεινά ο Κύριος πρωί-πρωί; Όταν το επέτρεψε στη σάρκα, τότε αυτή φανερώνει και το πάθος της.

«Καὶ ἰδὼν συκῆν μίαν ἐπὶ τῆς ὁδοῦ, ἦλθεν ἐπ᾿ αὐτήν, καὶ οὐδὲν εὗρεν ἐν αὐτῇ, εἰ μὴ φύλλα μόνον καὶ λέγει αὐτῇ· Μηκέτι ἐκ σοῦ καρπὸς γένηται εἰς τὸν αἰῶνα. Καὶ ἐξηράνθη παραχρῆμα ἡ συκῆ(:και μόλις είδε κάποια συκιά στο δρόμο, ήλθε κοντά της, αλλά δεν βρήκε τίποτε επάνω της παρά μόνο φύλλα, ακριβώς όπως και η συναγωγή των Ιουδαίων τότε είχε να επιδείξει μόνο φύλλα και εξωτερικούς τύπους, όχι όμως και καρπούς αρετής. Και για να δώσει μάθημα για το ποια θα είναι η κατάληξη κάθε ανθρώπου άκαρπου σαν τη συκιά, λέει σε αυτήν: “Να μην ξαναβγάλεις ποτέ πια καρπό”. Κι αμέσως ξεράθηκε η συκιά)»[Ματθ.21,19].

Άλλος ευαγγελιστής λέει ότι δεν ήταν ακόμη η εποχή των καρπών[Μάρκ.11,13: «οὐ γὰρ ἦν καιρὸς σύκων(:διότι δεν ήταν η εποχή των σύκων. Αλλά η συκιά εκείνη ούτε άγουρα σύκα είχε πάνω της)»]· εάν όμως δεν ήταν καιρός των καρπών, πώς ο ευαγγελιστής Μάρκος λέγει ότι ο Ιησούς πείνασε, είδε από μακριά τη συκιά και «ἦλθεν εἰ ἄρα τι εὑρήσει ἐν αὐτῇ(:ήλθε μήπως βρει τίποτε να φάει)»[Μάρκ.11,13]; Άρα γίνεται φανερό ότι αυτό ήταν σκέψη των μαθητών Του, αφού ακόμη πνευματικά ήσαν ατελείς, καθόσον σε πολλές περιπτώσεις οι ευαγγελιστές γράφουν τις σκέψεις των μαθητών Του. Όπως ακριβώς λοιπόν αυτό ήταν σκέψη των μαθητών Του, έτσι και ήταν δική τους σκέψη το να νομίζουν ότι γι΄αυτόν τον λόγο την καταράστηκε,επειδή δηλαδή δεν είχε καρπό.

Για ποιο λόγο, λοιπόν, την καταράστηκε; Εξαιτίας των μαθητών Του, ώστε να λάβουν θάρρος. Επειδή δηλαδή παντού ευεργετούσε και δεν τιμωρούσε κανένα, αλλά έπρεπε και την τιμωρητική Του δύναμη να δείξει, για να γνωρίσουν και οι μαθητές Του και οι Ιουδαίοι, ότι μπορεί να ξηράνει και αυτούς που θα Τον σταυρώσουν, αλλά με τη θέλησή Του τους συγχωρεί και δεν τους ξηραίνει, και επειδή αυτό δεν ήθελε να το φανερώσει στους ανθρώπους, απέδειξε την τιμωρητική ενέργειά Του στο φυτό.

Όταν λοιπόν κάτι παρόμοιο συμβαίνει σε τόπους ή σε φυτά ή σε άλογα ζώα, μην εξετάζεις με λεπτομέρεια τα πράγματα, ούτε να λες: «Πώς λοιπόν ήταν δικαιολογημένη η ξήρανση της συκιάς, εάν δεν ήταν καιρός των καρπών»; Διότι αυτό είναι δείγμα της χειρότερης μωρολογίας· αλλά πρόσεχε το θαύμα και θαύμαζε και δόξαζε τον θαυματουργό Κύριό μας· διότι και για τους χοίρους που πνίγηκαν πολλοί το είπαν αυτό, εξετάζοντας εάν αυτό ήταν δίκαιο, αλλά ούτε και στην περίπτωση αυτή πρέπει να προσέξουμε τα λόγια τους, καθόσον και αυτά ήταν άλογα ζώα, όπως ακριβώς και εκείνο φυτό άψυχο.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 28-4-2024

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 28-4-2024 

https://www.youtube.com/live/eGceGNnaijg?si=1fsV2QTmgjRDUBcd

Γονατισμένος ὅπως ἦταν ἀπήγγειλε νοερά ὁλόκληρο τό Ψαλτήριο" Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης, τῆς Κλίμακος: Κλῖμαξ, Λόγος 4ος, περὶ Ὑπακοῆς

"Μὴ θέλοντας ὁ Κύριος νὰ μοῦ στερήση τὴν εὐχὴ ἑνὸς ὁσίου μοναχοῦ, μία ἑβδομάδα πρὶν ἀναχωρήσω ἀπὸ τὸ Μοναστήρι αὐτό, ἐκάλεσε κοντά του τὸν δεύτερο, μετὰ τὸν Ἡγούμενο, ἕνα θαυμάσιο ἄνδρα ποὺ ὠνομαζόταν Μηνᾶς. Αὐτὸς ἔζησε πενήντα ἐννέα ἔτη στὸ Κοινόβιο καὶ πέρασε ἀπὸ ὅλα τὰ διακονήματα.

Τὴν Τρίτη λοιπὸν ἡμέρα μετὰ τὴν κοίμησί του, ἐνῷ ἐτελούσαμε τὴν καθωρισμένη Ἀκολουθία, ξαφνικὰ γεμίζει εὐωδία ὅλος ὁ χῶρος, ὅπου εἶχε ἐνταφιασθῆ ὁ Ὅσιος.

Τότε ὁ μέγας, (ὁ Ἡγούμενος δηλαδή), ἐπέτρεψε νὰ ξεσκεπάσωμε τὸν τάφο.

Καὶ μόλις ἀνοίξαμε, βλέπομαι νὰ ξεχύνεται ἀπὸ τὰ εὐλογημένα πέλματά του, σὰν ἀπὸ δυὸ πηγές, εὐωδιαστὸ μύρο!

Λέγει τότε σ᾿ ὅλους ὁ διδάσκαλος: «Κοιτᾶτε! Νά, οἱ ἱδρῶτες ἀπὸ τὰ πόδια του καὶ τοὺς κόπους του! Σὰν μύρο προσεφέρθησαν στὸν Θεὸν καὶ σὰν μύρο ἔγιναν πράγματι δεκτοί»!

Ὁ Ἅγιος νεο-ἱερομάρτυς Γεράσιμος ἐπίσκοπος Ρεθύμνης

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΟ-ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΡΕΘΥΜΝΗΣ

Τοῦ Δρ. κ. Ἐμμανουήλ Κ. Δουνδουλάκη, ἐκλ. Ἐπικούρου Καθηγητοῦ Ἀνωτάτης Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας Ἡρακλείου Κρήτης

Σέ τρεῖς, κυρίως, κατηγορίες διακρίνουμε τούς Ἁγίους τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας: τούς Μάρτυρες, οἱ ὁποῖοι συνδέονται μέ τήν περίοδο τῶν διωγμῶν τῆς πρώτης Ἐκκλησίας, ὑπέμειναν τό «μαρτύριο τοῦ αἵματος» καί διαιροῦνται -μεταξύ τῶν ἄλλων- σέ Ἱερομάρτυρες, Παιδομάρτυρες, Ὁσιομάρτυρες, Παρθενομάρτυρες, Μεγαλομάρτυρες, κ.ἄ.

Τούς Ὁσίους, στούς ὁποίους ἐντάσσονται ὅσοι ἁγίασαν διαχρονικά βιώνοντας τό «μαρτύριο τῆς συνειδήσεως», καί προέρχονται ἀπό τίς τάξεις τοῦ Μοναχισμοῦ, π.χ. Ἀναχωρητές, Στυλίτες, Δενδρίτες, Γυμνίτες, Σαλοί, κ.ἄ. καί τέλος τούς Νεομάρτυρες, οἱ ὁποῖοι ὑπέμειναν τό «μαρτύριο τοῦ αἵματος» -ὅπως καί οἱ Μάρτυρες- ἀλλά ἡ μαρτυρική τελείωσή τους τοποθετεῖται ἀπό τήν πτώση τοῦ Βυζαντίου μέχρι τίς ἡμέρες μας.

Ἡ Ἁγιοτόκος Κρήτη ἀνέδειξε καί ἀναδεικνύει Ἁγίους καί τῶν τριῶν παραπάνω κατηγοριῶν.

Ὁ Ἅγιος Νέο-ἱερομάρτυρας Γεράσιμος, Ἐπίσκοπος Ρεθύμνης, τοποθετεῖται στήν τρίτη κατηγορία, ἐκείνη τῶν Νεομαρτύρων. Ἐπιπροσθέτως, μέ δεδομένη τήν ἀρχιερατική του ἰδιότητα, ἀποκαλεῖται «Νέο-ἱερομάρτυρας». Ἐλάχιστα εἶναι σ’ ἐμᾶς γνωστά γιά τό βίο του, καί τά σπάργανα τῶν πληροφοριῶν πού ἐντοπίζουμε στίς πηγές ἀφοροῦν τήν περίοδο πρίν ἀπό τή μαρτυρική τελείωσή του, τό 1822. Σύμφωνα μέ τούς, κατά καιρούς, ἐκδεδομένους καταλόγους τῆς Ἐπισκοπῆς Ρεθύμνης, ὁ Γεράσιμος, ὁ ἐπονομαζόμενος «Καστρινός», φέρεται μέ τό ἐπώνυμο «Περδικάρης» ἤ «Κοντογιαννάκης», ἐνῶ στό χειρόγραφο τῶν Ἐπισκοπικῶν Καταλόγων τοῦ ἰατροῦ καί Ἐκκλησιάρχη Γεωργίου Νικολετάκη καταχωρίζεται μέ τό ἐπώνυμο «Μακριγιανναδάκης». Ἡ διαφοροποίηση αὐτή, ὡς πρός τό ἐπώνυμο τοῦ Ἐπισκόπου, ὤθησε τόν ὁμότιμο, πλέον, Καθηγητή τοῦ Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Θεοχάρη Δετοράκη, νά διατυπώσει τήν ἄποψη -κατά τό παρελθόν- ὅτι ἕνα ἀπό τά δύο θά πρέπει νά θεωρηθεῖ ὡς παρώνυμο.

Στὴν ἐποχή μας προσπαθοῦμε νὰ περάσουμε τὰ ὅρια τοῦ δόγματος. (βίντεο)

†.Τό ξέρετε ότι στην εποχή μας προσπαθούμε να ξεπεράσουμε τα όρια του δόγματος; Ξέρετε πόσοι θεολόγοι θέλουν να παρουσιαστούν πρωτότυποι, κοινωνιολόγοι, φιλόσοφοι, να γυαλίσουν οι άνθρωποι, να κάνουν την καριέρα τους; Ο καθένας, αν θέλει να κάνει την καριέρα του, ας την κάνει όπως θέλει, αλλά, ο θεολόγος να κάνει καριέρα από πλευράς τί; Να υπερβεί τα όρια της Εκκλησίας, τα όρια του δόγματος; Πόσα πράγματα παρουσιάζουν!

Στη Δύση, μή μιλάμε πιά για το θέμα αυτό. Στη Δύση όχι έχουνε ξεπεραστεί τα όρια, αλλά ούτε κάν μπορούν να γνωρίζουν η να μιλάνε για όρια, αυτά υπάρχουνε μόνο είς την Ανατολή, μόνο, προσέξατέ το. Θα δεί κανείς, μια Αγγλικανική θεολογία να τραβάει τα μαλλιά του. Προσέξτε, Αγγλικανική θεολογία, με την οποία Αγγλικανική εμείς τώρα συνδιαλεγόμεθα… Να τραβάει τα μαλλιά του! Γιατί; Υπερέβησαν τα όρια!

Αγαπητοί μου, όλοι μας μπορούμε να συντελέσουμε σ αυτό, στο να μήν υπερβούμε τα όρια. Ακόμα κι όταν βλέπουμε κάποιους να τα υπερβαίνουν, ως λαός, να διαμαρτυρηθούμε και να πούμε : «Όχι κύριοι! Κάτω τα χέρια από τα όρια που οι Πατέρες μας έχουν θέσει.»

Αυτά στο θέμα του δόγματος.

Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Ὁμιλία στήν Κυριακή τῶν Βαΐων

Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

«Καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι καὶ ἔπλασά σε καὶ ἔδωκά σε εἰς διαθήκην ἐθνῶν τοῦ καταστῆσαι τὴν γῆν καὶ κληρονομῆσαι κληρονομίας ἐρήμους (:Στον κατάλληλο και ευνοϊκό καιρό σε άκουσα με προσοχή και σε ημέρα που δίνεται η σωτηρία, σε βοήθησα και σε έπλασα και σε έδωσα για να συναφθεί Διαθήκη με τα έθνη, για να αποκατασταθεί η γη με τους κατοίκους της και να κληρονομήσεις ερημωμένες εκτάσεις και λαούς ως μόνιμο κτήμα κληρονομίας ηθικής)», είπε ο Θεός μέσω του Ησαΐα[Ησ. 49,8]. Καλό λοιπόν είναι να πω σήμερα το αποστολικό εκείνο προς την αγάπη σας: «Ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας Να λοιπόν, τώρα είναι καιρός κατάλληλος, να, τώρα είναι ημέρα σωτηρίας)»[Β΄ Κορ. 6,2]· «ἡ νὺξ προέκοψεν͵ ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους͵ ἐνδυσώμεθα δὲ τὰ ὅπλα τοῦ φωτός»(:Η ζωή αυτή, που μοιάζει με νύχτα σκοτεινή, προχώρησε, ενώ η ημέρα της άλλης ζωής πλησίασε. Κι αν ακόμη δεν έλθει ο Κύριος σύντομα με την ένδοξη δευτέρα Του παρουσία, έρχεται όμως για τον καθένα μας με τον θάνατο. Πλησιάζει λοιπόν για τον καθένα μας η ημέρα της άλλης ζωής. Ας αποθέσουμε λοιπόν σαν νυκτερινά ενδύματα τα έργα της αμαρτίας, που γίνονται στο σκοτάδι, και ας ντυθούμε σαν άλλα όπλα τα φωτεινά έργα της αρετής)»[Ρωμ. 13,12].

Διότι προσεγγίζει η ανάμνηση των σωτηριωδών παθημάτων του Χριστού και το νέο και μέγα και πνευματικό Πάσχα, το βραβείο της απαθείας, το προοίμιο του μέλλοντος αιώνος. Και το προκηρύσσει ο Λάζαρος που επανήλθε από τα βάραθρα του άδη, αφού αναστήθηκε από τους νεκρούς την τετάρτη ημέρα με μόνο τον λόγο και το πρόσταγμα του Θεού, που έχει την εξουσία ζωής και θανάτου, και προανυμνούν παιδιά και πλήθη λαού άκακα, με την έμπνευση του θείου Πνεύματος, Αυτόν που λυτρώνει από τον θάνατο, που ανεβάζει τις ψυχές από τον άδη, που χαρίζει αΐδια ζωή στην ψυχή και το σώμα.

«Ὁ γὰρ θέλων ζωὴν ἀγαπᾶν καὶ ἰδεῖν ἡμέρας ἀγαθὰς παυσάτω τὴν γλῶσσαν αὐτοῦ ἀπὸ κακοῦ καὶ χείλη αὐτοῦ τοῦ μὴ λαλῆσαι δόλον(:Προσέχετε πολύ τις παρεκτροπές της γλώσσας· διότι, όπως λέει η Αγία Γραφή, εκείνος που θέλει να απολαμβάνει ζωή ακούραστη, άνετη και ειρηνική και να δει ημέρες καλές και ευτυχισμένες, ας σταματήσει τη γλώσσα του από το να λέει το κακό και ας προσέχει να μη βγαίνουν από τα χείλη του ψέματα και απάτες)»[Α΄ Πέτρ. 3,10]· ας εκκλίνει από το κακό και ας πράττει το αγαθό [Ψαλμ. 33, 13-15: «Τίς ἐστιν ἄνθρωπος ὁ θέλων ζωήν, ἀγαπῶν ἡμέρας ἰδεῖν ἀγαθάς; παῦσον τὴν γλῶσσάν σου ἀπὸ κακοῦ καὶ χείλη σου τοῦ μὴ λαλῆσαι δόλον. ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ καὶ ποίησον ἀγαθόν, ζήτησον εἰρήνην καὶ δίωξον αὐτήν(:Ποιος άνθρωπος θέλει να ζήσει ζωή μακρόχρονη και ειρηνική και να απολαύσει ημέρες ανέσεως και ευτυχίας; Εσύ που ποθείς αυτό, πάψε τη γλώσσα σου από κακολογίες πικρές και κλείσε τα χείλη σου, για να μη λαλούν κατασκευάσματα δόλια και συκοφαντικές επινοήσεις με σκοπό την καταστροφή του πλησίον. Τα παρακολουθεί αλάνθαστα Αυτός που μόνος και χωρίς τη βοήθεια κανενός έπλασε τις καρδιές τους και ο Οποίος κατανοεί τα έργα τους, γνωρίζοντας και αυτά τα μυστικά ελατήρια, από τα οποία προήλθαν αυτά)» ].

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

Κατά Ιωάννην, κεφ.ΙΒ΄, εδάφια 1-18

1 Ὁ οὖν ᾿Ιησοῦς πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος ὁ τεθνηκώς, ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. 2 Ἐποίησαν οὖν αὐτῷ δεῖπνον ἐκεῖ, καὶ ἡ Μάρθα διηκόνει· ὁ δὲ Λάζαρος εἷς ἦν τῶν ἀνακειμένων σὺν αὐτῷ. 3 Ἡ οὖν Μαρία, λαβοῦσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτίμου, ἤλειψε τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ καὶ ἐξέμαξε ταῖς θριξὶν αὐτῆς τοὺς πόδας αὐτοῦ· ἡ δὲ οἰκία ἐπληρώθη ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ μύρου. 4 λέγει οὖν εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ᾿Ιούδας Σίμωνος ᾿Ισκαριώτης, ὁ μέλλων αὐτὸν παραδιδόναι· 5 διατί τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς; 6 Εἶπε δὲ τοῦτο οὐχ ὅτι περὶ τῶν πτωχῶν ἔμελεν αὐτῷ, ἀλλ' ὅτι κλέπτης ἦν, καὶ τὸ γλωσσόκομον εἶχε καὶ τὰ βαλλόμενα ἐβάσταζεν. 7 Εἶπεν οὖν ὁ ᾿Ιησοῦς· ἄφες αὐτήν, εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου τετήρηκεν αὐτό. 8 Τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ' ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε. 9 ῎Εγνω οὖν ὄχλος πολὺς ἐκ τῶν ᾿Ιουδαίων ὅτι ἐκεῖ ἐστι, καὶ ἦλθον οὐ διὰ τὸν ᾿Ιησοῦν μόνον, ἀλλ' ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἴδωσιν ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. 10 Ἐβουλεύσαντο δὲ οἱ ἀρχιερεῖς ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἀποκτείνωσιν, 11 ὅτι πολλοὶ δι' αὐτὸν ὑπῆγον τῶν ᾿Ιουδαίων καὶ ἐπίστευον εἰς τὸν ᾿Ιησοῦν.

12 Τῇ ἐπαύριον ὄχλος πολὺς ὁ ἐλθὼν εἰς τὴν ἑορτήν, ἀκούσαντες ὅτι ἔρχεται ᾿Ιησοῦς εἰς ῾Ιεροσόλυμα, 13 ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν αὐτῷ, καὶ ἔκραζον· ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ ᾿Ισραήλ. 14 Εὑρὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ὀνάριον ἐκάθισεν ἐπ' αὐτό, καθώς ἐστι γεγραμμένον· 15 μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου. 16 Ταῦτα δὲ οὐκ ἔγνωσαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ τὸ πρῶτον, ἀλλ' ὅτε ἐδοξάσθη ὁ ᾿Ιησοῦς, τότε ἐμνήσθησαν ὅτι ταῦτα ἦν ἐπ' αὐτῷ γεγραμμένα, καὶ ταῦτα ἐποίησαν αὐτῷ. 17 ᾿Εμαρτύρει οὖν ὁ ὄχλος ὁ ὢν μετ' αὐτοῦ ὅτε τὸν Λάζαρον ἐφώνησεν ἐκ τοῦ μνημείου καὶ ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν.18 Διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ ὁ ὄχλος, ὅτι ἤκουσαν τοῦτο αὐτὸν πεποιηκέναι τὸ σημεῖον.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

1 Ο Ιησούς λοιπόν, χωρίς να εμποδιστεί από την επιβουλή αυτή των εχθρών Του, έξι ημέρες πριν από την εορτή του Πάσχα ήλθε στη Βηθανία, όπου έμενε ο Λάζαρος που είχε πεθάνει και ο Κύριος τον είχε αναστήσει από τους νεκρούς.

Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

Προς Φιλιππησίους, κεφ. Δ΄, εδάφια 4-9

4 Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε. 5 Τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις. ὁ Κύριος ἐγγύς. 6 μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ' ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν. 7Καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ. 8 Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί, ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε· 9 ἃ καὶ ἐμάθετε καὶ παρελάβετε καὶ ἠκούσατε καὶ εἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε· καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ' ὑμῶν.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παναγιώτη Τρεμπέλα

4 Να χαίρεστε πάντοτε με τη χαρά που προέρχεται από την ένωση και την κοινωνία μας με τον Κύριο. Πάλι θα πω, να χαίρεστε. 5 Η επιείκειά σας και η υποχωρητικότητά σας ας γίνει γνωστή σε όλους τους ανθρώπους, και σε αυτούς ακόμη τους απίστους. Ο Κύριος πλησιάζει να έλθει, και Αυτός θα αποδώσει στον καθένα ό,τι του ανήκει. 6 Μην κυριεύεστε από αγωνιώδη φροντίδα για τίποτε, αλλά για καθετί που σας παρουσιάζεται, να κάνετε γνωστά τα αιτήματά σας στον Θεό με την προσευχή και τη δέηση, οι οποίες πρέπει να συνοδεύονται και με ευχαριστία για όσα ο Θεός μας έδωσε. 7 Και έτσι, όταν διώχνετε κάθε μέριμνα και εμπιστεύεστε τον εαυτό σας στη Θεία Πρόνοια, η ειρήνη που έχει ο Θεός και τη μεταδίδει στους δικούς Του, της οποίας την τελειότητα δεν μπορεί να νιώσει κανένας νους, είτε ανθρώπινος είτε αγγελικός, θα φρουρήσει τις καρδιές σας και τις σκέψεις σας, εφόσον μένετε ενωμένοι με τον Ιησού Χριστό.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΒΑΐΩΝ, 28-4-2024

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΒΑΐΩΝ, 28-4-2024 

https://www.youtube.com/live/FmJS39X5AQs?si=4t2hpNTbm-27i3gB

Ὁ τόπος ποὺ ἔγινε ἡ συνάντηση τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ μὲ τὴν Ἁγία Μαρία Μαγδαληνή

Ο ΤΟΠΟΣ ΟΠΟΥ ΕΓΙΝΕ Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΑ ΤΗΝ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ . ΤΟ " ΜΗ ΜΟΥ ΑΠΤΟΥ " .

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2024/04/blog-post_41.html

28 Ἀπριλίου. † ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ. «Ἡ εἰς Ἰερουσαλὴμ εἴσοδος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ». Τῶν ἐν Κυζίκῳ ἐννέα μαρτύρων (γ΄ αἰ.), Μέμνονος ὁσίου. Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυριακῆς Βαΐων (Φιλιπ. δ´ 4-9).

Φιλιπ. 4,4           Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε.

Φιλιπ. 4,4                 Χαίρετε πάντοτε με την αγίαν και πλουσίαν χαράν, που δίδει ο Κυριος· πάλιν θα πω· χαίρετε.

Φιλιπ. 4,5           τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις. ὁ Κύριος ἐγγύς.

Φιλιπ. 4,5                 Η επιείκειά σας, η υποχωρητικότης και ανεξικακίας σας ας γίνη γνωστή και ας διδάξη όλους τους ανθρώπους, πιστούς και απίστους· ο Κυριος είναι κοντά, έρχεται δια να αποδώση στον καθένα κατά τα έργα του.

Ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς καί οἱ ἑορτές-Πῶς νά ἐορτάζουμε, Ἀγ. Παϊσἰου, 28-4-...

«Διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν» , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ δόξα καὶ ἡ ἀποφυγή της- Ὅποιος ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ ζητεῖ τὴν δόξα Του, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικής- Φιλοκαλία τόμος Α ', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

636. Ἡ δόξα καὶ ἡ ἀποφυγή της- Ὅποιος ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ ζητεῖ τὴν δόξα Του, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικής- Φιλοκαλία τόμος Α ', 26-4-2024, 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον πρέπει νὰ εἶναι ἰσότιμη πρὸς ὅλους, ἡ ὑπάρχει κάποια διάκριση;Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 

Ἡ θυσιαστικὴ ἀγάπη γιὰ τὸν πλησίον , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Πῶς μποροῦμε νὰ ἔχουμε ἀγάπη πρὸς ὅσους δὲν μᾶς συμπεριφέρονται καλά; , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 27-4-2024

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 27-4-2024 

https://www.youtube.com/live/HXamGoGZXIk?si=EDFa1joXY7rejF6s

Κυριακή τῶν Βαΐων. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν θριαμβευτική εἴσοδο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στά Ἱεροσόλυμα

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ[:Ιω. 12,1-18]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟ

ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ

«Ὁ οὖν Ἰησοῦς πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος ὁ τεθνηκώς, ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. ἐποίησαν οὖν αὐτῷ δεῖπνον ἐκεῖ, καὶ ἡ Μάρθα διηκόνει· ὁ δὲ Λάζαρος εἷς ἦν τῶν ἀνακειμένων σὺν αὐτῷ(:Ο Ιησούς λοιπόν, χωρίς να εμποδιστεί από την επιβουλή των εχθρών Του, έξι ημέρες πριν από την εορτή του Πάσχα ήλθε στη Βηθανία, όπου έμενε ο Λάζαρος που είχε πεθάνει και ο Κύριος τον είχε αναστήσει από τους νεκρούς. Οι συγγενείς λοιπόν του Λαζάρου, επειδή αισθάνονταν μεγάλο σεβασμό και ευγνωμοσύνη προς τον Ιησού για το θαύμα που είχε επιτελέσει, Του έκαναν δείπνο εκεί, και η Μάρθα υπηρετούσε. Ο Λάζαρος μάλιστα ήταν ένας από εκείνους που κάθονταν και έτρωγαν στο τραπέζι μαζί Του)»[Ιω.12,1-2].

Αυτό κυριότατα ήταν σημείο της πραγματικής του αναστάσεως, το ότι δηλαδή ο Λάζαρος μετά από πολλές ημέρες και ζει και τρώει. Εκ τούτου είναι φανερό ότι στην οικία της Μάρθας παρατέθηκε το γεύμα· διότι επειδή ήσαν φίλοι και αγαπητοί, υποδέχονται τον Ιησού. Μερικοί όμως υποστηρίζουν ότι σε ξένη οικία έλαβε χώρα αυτό το γεύμα.

Η Μαρία όμως δεν διακονούσε· διότι ήταν μαθήτρια. Πάλι εδώ αυτή ενεργεί κατά τρόπο πνευματικότερο· δηλαδή δεν διακονούσε ως προσκεκλημένη, ούτε παρέχει την υπηρεσία προς όλους, αλλά σε Αυτόν μόνον αποδίδει την τιμή, και δεν προσέρχεται σε Αυτόν ως σε άνθρωπο αλλά ως σε Θεό· διότι το μύρο γι’ αυτόν τον λόγο το έχυσε στα πόδια Του και το σφούγγισε με τις τρίχες της κεφαλής της, πράγματα τα οποία είναι χαρακτηριστικά μιας γυναίκας η οποία δεν είχε περί Αυτού την ίδια γνώμη που είχαν οι πολλοί.

Την επιτίμησε όμως ο Ιούδας, υπό το πρόσχημα δήθεν της ευλαβείας[Ιω.12,4-6: « Ἡ οὖν Μαρία, λαβοῦσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτίμου, ἤλειψε τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐξέμαξε ταῖς θριξὶν αὐτῆς τοὺς πόδας αὐτοῦ· ἡ δὲ οἰκία ἐπληρώθη ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ μύρου. λέγει οὖν εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, Ἰούδας Σίμωνος Ἰσκαριώτης, ὁ μέλλων αὐτὸν παραδιδόναι·διατί τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς; εἶπε δὲ τοῦτο οὐχ ὅτι περὶ τῶν πτωχῶν ἔμελεν αὐτῷ, ἀλλ᾿ ὅτι κλέπτης ἦν, καὶ τὸ γλωσσόκομον εἶχε καὶ τὰ βαλλόμενα ἐβάσταζεν(:Ύστερα λοιπόν από την πράξη αυτή της Μαρίας είπε ένας από τους μαθητές Του, ο Ιούδας ο γιος του Σίμωνος, ο Ισκαριώτης, εκείνος που σκόπευε να Τον προδώσει και να Τον παραδώσει στους σταυρωτές Του: ‘’Αντί να χυθεί και να σπαταληθεί άσκοπα το μύρο αυτό, γιατί δεν πουλήθηκε στην τιμή των τριακοσίων δηναρίων, δηλαδή τριακοσίων ημερομισθίων, και δεν δόθηκε το αντίτιμό του ελεημοσύνη στους φτωχούς;’’. Και το είπε αυτό, όχι γιατί ενδιαφερόταν για τους φτωχούς, αλλά διότι ήταν κλέφτης˙ και καθώς διαχειριζόταν το κοινό ταμείο και είχε το κουτί των συνεισφορών, κρατούσε κρυφά για τον εαυτό του από τα χρήματα που έριχναν σε αυτό)»].

Χαῖρε, ἡδύπνοον κρίνον

Χαῖρε, ἡδύπνοον κρίνον

Γράφει η Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος – Θεολόγος

Μέσα στήν καταχνιά τῆς ἐποχῆς μας καί ἐνῶ τό πάθος τῆς σαρκολατρίας με­τέρχεται μύριους τρόπους γιά τήν ἱκανοποίησή του ἐπιστρατεύοντας ἀκόμη καί τή νομική κατοχύρωσή του μέ τόν ἐσχάτως ἐπαίσχυντο ψηφισθέντα νόμο, ἡ Ἐκ­κλησία μᾶς καλεῖ νά τιμήσουμε τήν κα­τανυκτική αὐτή περίοδο τήν πάναγνη Θεοτόκο καί Μητέρα τοῦ Κυρίου μας.

Αἰῶνες τώρα, ἀδιαλείπτως καί ἀμεταθέτως, κατά τίς ἐαρινές νύχτες τῆς ἁ­γίας καί μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἀντι­- λαλοῦν οἱ ναοί μας ἀπό ὅλα ἐκεῖνα τά ἀγγελομίμητα «Χαῖρε» πρός τήν «Ἀνύμφευτη Νύμφη», ὅταν νηπτικῷ φρονήμα­- ­τι τελεῖται ἡ λαοφιλής Ἀκολουθία τῶν «Χαιρετισμῶν». «Ὀρθοστάδην» ἔψαλε γιά πρώτη φορά τήν ἐν λόγῳ Ἀκολουθία τό εὐγενές καί εὐσεβές Γένος τῶν Ρω­μαί­ων τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων. Ἦ­ταν τό ἔ­τος 626 μ.Χ., τότε πού ἡ «Ὑπέρμαχος Στρατηγός», ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος μέ τόν κραταιό βραχίονά της ἔσωσε τή Βασιλεύουσα, ἀποκρούοντας τίς ἀδηφάγες ἐπιθέσεις τῶν Ἀβάρων. Στήν πορεία τῶν αἰώνων ἔγινε ὁ Ἀκάθιστος ὁ ἐμβληματικός ὕμνος τοῦ Βυζαντίου, ἕ­να εἶδος ἄ­τυπου ἐθνικοῦ ὕμνου κι ἀργότερα ὁ πιό ἀγαπητός ὅλων τῶν ὀρθο­δόξων. Ἐμπεριέχει βαθιά θεολογική σημασία, ἀφοῦ συνδέει τήν ὑπερφυσική γέννηση τοῦ Κυ­­­ρίου μας μέ τή σωτηριώδη ἀνάστασή του. Ταυτοχρόνως ἡ ὑπαρξιακή σημασία του εἶναι ἀ­σύλλη­πτη· ἀναρίθμητες γενεές ἀνά τούς αἰ­ῶνες τόν ἔψαλαν, κα­θώς μέ τά τρο­πάριά του ὑμνοῦμε τήν Παναγία ὡς Μητέρα διαχρονικά ὅλων μας. Καί Ἐ­κεί­νη μέ τήν ἀμέτρητη ἀγάπη της δέεται πάντοτε στόν Χριστό νά μᾶς βοηθήσει σέ κάθε δυσκολία, πειρασμό καί δοκι­μα­σία. Μᾶς θυμίζει, δηλαδή, ὅτι δέν εἴμαστε ποτέ μόνοι μας· ἡ Παναγία εἶναι πάντοτε μαζί μας.

Ἀναθεώρησις Συντάγματος καὶ θρησκευτικὴ οὐδετερότης

Ἀναθεώρησις Συντάγματος καὶ θρησκευτικὴ οὐδετερότης

Ὑπὸ τοῦ Δρ. Ἀλεξίου Παναγοπούλου, Ἀκαδημαϊκοῦ & Καθηγητοῦ

(Phd Δρ. Νομικῶν & Πολιτικῶν Ἐπιστημῶν, Phd Δρ. Βιοηθικῆς, Phd Δρ. Θεολογίας, Post Doc Δικαίου, Habil.,-Διπλωμ. Ὑφηγητῆ, Καθηγητῆ Νομικῆς Δ.Δικαίου Fpsp, & Ἀκαδημαϊκοῦ MCA)

Τὸ ἱστορικὸ προοίμιο τοῦ Ἑλλ. Συντάγματος ἢ ἀλλιῶς ἡ Προμετωπίδα σὰν νὰ ἐνοχλεῖ κάποιους σήμερα, ἐπειδὴ στὸν 21ο αἰῶνα προτάσσεται ἔναντι τοῦ Συντάγματος ἡ ἱερὰ ἐπίκληση «εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος».

Γιὰ κάποιους ποὺ δὲν γνωρίζουν τὴ Συνταγματική μας Ἱστορία ἢ δὲν ἀποδέχονται τὸ Ἐκκλησιαστικὸ καὶ Κανονικὸ Δίκαιο, αὐτὴ ἡ Προμετωπίδα προσδίδει γι’ αὐτοὺς δῆθεν θεοκρατικὸ χαρακτῆρα στὸ ἴδιο τὸ θεμέλιο τῆς συνταγματικῆς τάξης. Πιθανὸν ξεχνοῦν τοὺς βασικοὺς συνιδρυτὲς αὐτοῦ, ὅτι οἱ ἥρωες πρόγονοί μας τὸ αὐτὸ ἐπέλεξαν οἱ ἴδιοι, γιατί οἱ ἴδιοι πίστευαν ὅτι ἐλευθερώθηκαν ἀπ’ τὸ Ζυγὸ γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴ Πίστη τὴν Ἁγία καὶ κατόπιν τῆς Πατρίδος τὴν Ἐλευθερία. Προσωπικὰ νιώθω περήφανος ποὺ ἔχω καταγωγὴ ἀπὸ πρόγονο ποὺ πρωτοστάτησε στὴν ἀπελευθέρωση καὶ τὴν ἐπανάσταση τοῦ 1821 στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίας Λαύρας Καλαβρύτων, τῆς ὁποίας πολιοῦχος εἶναι ὁ ἅγιος στὰ λείψανα τοῦ ὁποίου ὁρκίστηκαν καὶ τοῦ ὁποίου φέρω καὶ τὸ ὄνομά του, ὡς πνευματικὸ κληρονόμημα ἐκ τῶν προγόνων μου τοῦ ἔνδοξου ἐκείνου τόπου τοῦ Μωριᾶ. Ἐὰν κάποιος δὲν ἔχει ἄμεσα ἔνδοξους προγόνους, ἔχει σίγουρα ἔμμεσα, γιατί στὸν ἡρωϊκὸ τόπο τοῦτο οἱ ἥρωες ἦταν πολὺ περισσότεροι ἀπ’ τοὺς ἐφιάλτες καὶ τοὺς νενέκους.

Κυριακή τῶν Βαΐων. Ἐρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ[: Φιλιπ.4,4-9]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε. τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις. ὁ Κύριος ἐγγύς. μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν. καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ(:Να χαίρεστε πάντοτε με την χαρά που προέρχεται από την ένωση και την κοινωνία μας με τον Κύριο. Πάλι θα πω, να χαίρεστε. Η επιείκειά σας και η υποχωρητικότητά σας ας γίνει γνωστή σε όλους τους ανθρώπους, και σε αυτούς ακόμη τους απίστους. Ο Κύριος πλησιάζει να έλθει, και Αυτός θα αποδώσει στον καθένα ό,τι του ανήκει. Μην κυριεύεστε από αγωνιώδη φροντίδα για τίποτε, αλλά για καθετί που σας παρουσιάζεται, να κάνετε γνωστά τα αιτήματά σας στον Θεό με την προσευχή και τη δέηση, οι οποίες πρέπει να συνοδεύονται και με ευχαριστία για όσα ο Θεός μας έδωσε. Και έτσι, όταν διώχνετε κάθε μέριμνα και εμπιστεύεστε τον εαυτό σας στη θεία Πρόνοια, η ειρήνη που έχει ο Θεός και τη μεταδίδει στους δικούς Του, της οποίας την τελειότητα δεν μπορεί να νιώσει κανένας νους, είτε ανθρώπινος είτε αγγελικός, θα φρουρήσει τις καρδιές σας και τις σκέψεις σας, εφόσον μένετε ενωμένοι με τον Ιησού Χριστό)»[Φιλιπ.4,4-7].

«Μακάριοι οἱ πενθοῦντες(:Μακάριοι είναι εκείνοι που πενθούν για τις αμαρτίες τους και για το κακό που επικρατεί στον κόσμο, διότι αυτοί θα παρηγορηθούν από τον Θεό)» [Ματθ.5,4] και «Οὐαὶ ὑμῖν οἱ γελῶντες νῦν, ὅτι πενθήσετε καὶ κλαύσετε(:Αλίμονο σε σας που έχετε ως μοναδικό σκοπό της ζωής σας τη σαρκική χαρά και γελάτε τώρα από τις διασκεδάσεις και τις απολαύσεις του σαρκικού σας βίου, ουαί και αλίμονό σας, διότι στην άλλη ζωή θα πενθήσετε και θα κλάψετε)» [Λουκά 6,25]., λέγει ο Χριστός. Γιατί λοιπόν λέγει ο Παύλος: «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε (:Να χαίρεστε πάντοτε με την χαρά που προέρχεται από την ένωση και την κοινωνία μας με τον Κύριο)»;

Δεν έρχεται σε αντίθεση προς τον Χριστό· μη γένοιτο να πούμε κάτι τέτοιο. Γιατί ο Χριστός είπε: «Αλίμονο σε αυτούς που γελούν», υπονοώντας το γέλιο του κόσμου τούτου, το γέλιο που προέρχεται από τις εκδηλώσεις της παρούσης ζωής, και μακάρισε αυτούς που πενθούν, όχι αυτούς που πενθούν απλώς την απώλεια των δικών τους, αλλά αυτούς που συγκινούνται υπερβολικά και πενθούν τα δικά τους κακά, αυτούς που σκέπτονται τα δικά τους αμαρτήματα ή και τα ξένα. Δεν είναι η χαρά αυτή αντίθετη προς το πένθος εκείνο, αλλά και αυτή προέρχεται από εκείνο, γιατί αυτός που πενθεί τα δικά του κακά και εξομολογείται, χαίρεται. Άλλωστε, είναι δυνατό να πενθούμε για τα δικά μας αμαρτήματα και να χαιρόμαστε για τον Χριστό.

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Λαζάρου. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

Κατά Ιωάννην, κεφάλαιο ΙΑ΄, εδάφια 1-45

1 Ἦν δέ τις ἀσθενῶν Λάζαρος ἀπὸ Βηθανίας, ἐκ τῆς κώμης Μαρίας καὶ Μάρθας τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς. 2 Ἦν δὲ Μαρία ἡ ἀλείψασα τὸν Κύριον μύρῳ καὶ ἐκμάξασα τοὺς πόδας αὐτοῦ ταῖς θριξὶν αὐτῆς, ἧς ὁ ἀδελφὸς Λάζαρος ἠσθένει. 3 Ἀπέστειλαν οὖν αἱ ἀδελφαὶ πρὸς αὐτὸν λέγουσαι· Κύριε, ἴδε ὃν φιλεῖς ἀσθενεῖ. 4 Ἀκούσας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· αὕτη ἡ ἀσθένεια οὐκ ἔστι πρὸς θάνατον, ἀλλ' ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ δι' αὐτῆς. 5 Ἠγάπα δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν Μάρθαν καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς καὶ τὸν Λάζαρον. 6 Ὡς οὖν ἤκουσεν ὅτι ἀσθενεῖ, τότε μὲν ἔμεινεν ἐν ᾧ ἦν τόπῳ δύο ἡμέρας· 7 ἔπειτα μετὰ τοῦτο λέγει τοῖς μαθηταῖς· ἄγωμεν εἰς τὴν ᾿Ιουδαίαν πάλιν.8 Λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταί· ῥαββί, νῦν ἐζήτουν σε λιθάσαι οἱ ᾿Ιουδαῖοι, καὶ πάλιν ὑπάγεις ἐκεῖ; 9 Ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὐχὶ δώδεκά εἰσιν ὧραι τῆς ἡμέρας; ἐάν τις περιπατῇ ἐν τῇ ἡμέρᾳ, οὐ προσκόπτει, ὅτι τὸ φῶς τοῦ κόσμου τούτου βλέπει· 10 ἐὰν δέ τις περιπατῇ ἐν τῇ νυκτί, προσκόπτει, ὅτι τὸ φῶς οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ. 11 ταῦτα εἶπε, καὶ μετὰ τοῦτο λέγει αὐτοῖς· Λάζαρος ὁ φίλος ἡμῶν κεκοίμηται· ἀλλὰ πορεύομαι ἵνα ἐξυπνίσω αὐτόν. 12 Εἶπον οὖν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· Κύριε, εἰ κεκοίμηται, σωθήσεται. 13 Εἰρήκει δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς περὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ· ἐκεῖνοι δὲ ἔδοξαν ὅτι περὶ τῆς κοιμήσεως τοῦ ὕπνου λέγει. 14 Τότε οὖν εἶπεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς παρρησίᾳ· Λάζαρος ἀπέθανε, 15 καὶ χαίρω δι' ὑμᾶς, ἵνα πιστεύσητε, ὅτι οὐκ ἤμην ἐκεῖ· ἀλλ' ἄγωμεν πρὸς αὐτόν.16 Εἶπεν οὖν Θωμᾶς ὁ λεγόμενος Δίδυμος τοῖς συμμαθηταῖς· ἄγωμεν καὶ ἡμεῖς ἵνα ἀποθάνωμεν μετ' αὐτοῦ.

17 ᾿Ελθὼν οὖν ὁ ᾿Ιησοῦς εὗρεν αὐτὸν τέσσαρας ἡμέρας ἤδη ἔχοντα ἐν τῷ μνημείῳ. 18 Ἦν δὲ ἡ Βηθανία ἐγγὺς τῶν ῾Ιεροσολύμων ὡς ἀπὸ σταδίων δεκαπέντε, 19 καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν ᾿Ιουδαίων ἐληλύθεισαν πρὸς τὰς περὶ Μάρθαν καὶ Μαρίαν ἵνα παραμυθήσωνται αὐτὰς περὶ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῶν. 20 Ἡ οὖν Μάρθα ὡς ἤκουσεν ὅτι ὁ ᾿Ιησοῦς ἔρχεται, ὑπήντησεν αὐτῷ· Μαρία δὲ ἐν τῷ οἴκῳ ἐκαθέζετο. 21 Εἶπεν οὖν ἡ Μάρθα πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν· Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, ὁ ἀδελφός μου οὐκ ἂν ἐτεθνήκει. 22 Ἀλλὰ καὶ νῦν οἶδα ὅτι ὅσα ἂν αἰτήσῃ τὸν Θεόν, δώσει σοι ὁ Θεός. 23 Λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἀναστήσεται ὁ ἀδελφός σου. 24 Λέγει αὐτῷ Μάρθα· οἶδα ὅτι ἀναστήσεται ἐν τῇ ἀναστάσει ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. 25 Εἶπεν αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. 26 Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. πιστεύεις τοῦτο; 27 Λέγει αὐτῷ· ναί, Κύριε, ἐγὼ πεπίστευκα ὅτι σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὁ εἰς τὸν κόσμον ἐρχόμενος. 28 Καὶ ταῦτα εἰποῦσα ἀπῆλθε καὶ ἐφώνησε Μαρίαν τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς λάθρᾳ εἰποῦσα· ὁ διδάσκαλος πάρεστι καὶ φωνεῖ σε. 29 Ἐκείνη ὡς ἤκουσεν, ἐγείρεται ταχὺ καὶ ἔρχεται πρὸς αὐτόν. 30 Οὔπω δὲ ἐληλύθει ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὴν κώμην, ἀλλ' ἦν ἐν τῷ τόπῳ ὅπου ὑπήντησεν αὐτῷ ἡ Μάρθα. 31 Οἱ οὖν ᾿Ιουδαῖοι οἱ ὄντες μετ' αὐτῆς ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ παραμυθούμενοι αὐτήν, ἰδόντες τὴν Μαρίαν ὅτι ταχέως ἀνέστη καὶ ἐξῆλθεν, ἠκολούθησαν αὐτῇ, λέγοντες ὅτι ὑπάγει εἰς τὸ μνημεῖον ἵνα κλαύσῃ ἐκεῖ. 32 Ἡ οὖν Μαρία ὡς ἦλθεν ὅπου ἦν ὁ ᾿Ιησοῦς, ἰδοῦσα αὐτὸν ἔπεσεν αὐτοῦ εἰς τοὺς πόδας λέγουσα αὐτῷ· Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, οὐκ ἂν ἀπέθανέ μου ὁ ἀδελφός.