Σελίδες

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ





ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:

Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.

Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

Finis Grecia!

Finis Grecia!

Γέροντα, ακούγεται όλο και συχνότερα το επιχείρημα ότι λόγω της δυσκολίας της ελληνικής γλώσσης, οι μαθητές αφιερώνουν πολύ χρόνο και κόπο για την εκμάθησί της, ενώ θα μπορούσαν να διδάσκωνται τα αγγλικά και άλλες επίκαιρες γνώσεις πιο χρήσιμες για την επιβίωσί τους στην εποχή μας.
— Εάν αρνηθούμε και καταργήσουμε την ελληνική γλώσσα, κόβουμε κάθε γέφυρα με το παρελθόν μας. Αποσπώμεθα από τις ρίζες μας. Μετά από μερικές δεκαετίες θα εμφανιζώμεθα ως ένας λαός νομάδων, που απέκτησε κρατική υπόστασι και εθνική οντότητα το σωτήριον έτος 1976! Ιστορία τριών χιλιάδων χρόνων ελληνισμού, κλασσικού και βυζαντινού, χριστιανικού, διαγράφεται με μία μονοκονδυλιά. Φαντάσου την κοινωνία μας μετά από 20 και 30 χρόνια, που τα παιδιά τα σημερινά θα είναι τότε η ιθύνουσα τάξις της κοινωνίας. Δεν θα μπορούν να διαβάσουν ούτε Παπαρρηγόπουλο.
Όλη η γραμματεία η μέχρι σήμερον γραφείσα, θα είναι για πολτοποίησι. Αι, τί μεγαλύτερη εθνική συμφορά μπορεί να γίνη απ’ αυτό; Η Μικρασιατική; Είναι μικρή μπροστά σ’ αυτό. Η Κυπριακή; Είναι μικρή επίσης. Το ότι μετά από δύο-τρεις γενεές θα εμφα­νιζώμεθα τελείως αποκομμένοι από το παρελθόν μας. το παρελθόν μας θα είναι ένα ερμητικά κλεισμένο ντουλάπι, το οποίο κανείς δεν θα μπορή ν’ ανοίξη και να πλησίαση. μία γραμματεία τριών χιλιάδων ετών θα είναι απρόσιτη. Αυτό είναι ασύλληπτα χειρότερο!
Μας πήραν την Μικρά Ασία. Εθνική τραγωδία! Ο ελληνισμός όμως, δόξα τω Θεώ, έμεινε. Θα έλεγα ότι και μεγαλούργησε το 1940-41. Καταλήφθηκε ένα μέρος της Κύπρου. Πονάμε βαθύτατα. Μας πνίγει η αδικία. Δεν χάθηκε όμως ο ελληνισμός. Ο ελληνισμός τείνει να χαθή μ’ αυτά που κάνουμε τώρα. Σ’ αυτή την χοάνη, που λέγεται Ε.Ε., σ’ αυτή την πανσπερμία των εθνών, μετά από λίγο θα μας αφομοιώσουν τελείως. Μετά από λίγο θα καθιερώσουν φωνητική ορθογραφία. Και το επόμενο βήμα θα είναι το λατινικό αλφάβητο. Οπότε, όπως έλεγαν και στο Ζάλογγο, θα ισχύση το «έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι, βουνά, ραχούλες». Finis Grecia!
Από το βιβλίο του μακαριστού αρχιμανδρίτου Επιφανίου Θεοδωροπούλου
Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα, έκδ. Ι. Ησυχ. Κεχαριτωμένης Τροιζήνος, 2003, σ. 149-150.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ»
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ-ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2006
ΤΕΥΧΟΣ 46
 http://www.impantokratoros.gr/finis-grecia.el.aspx

Η ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΑΡΧΙΖΕΙ-ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑ ΠΡΟΣΕΧΕ(MP3)



Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 25-03-09.
Πηγή εἰκόνας τῆς οἰκογενείας τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ:
Η ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΑΡΧΙΖΕΙ-ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑ ΠΡΟΣΕΧΕ(MP3)

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΕΩΣ (ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ)(MP3)



Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 11-10-09.
Πηγή φωτογραφίας:
http://1myblog.pblogs.gr/files/248162-photographs10.jpg

Γέροντος Παΐσιου του Αγιορείτου Λόγοι Α΄ Μέρος Δ΄ Κεφάλαιο 1ο. Η Παιδεία. «Η θεωρία της εξελίξεως»

Λόγοι Α΄
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 
Μέρος 4ο. Κεφάλαιο 1ο.  Η παιδεία
«Η θεωρία της εξελίξεως»

 
Τι ανοησίες λένε τώρα στα σχολεία με την θεωρία του Δαρβίνου κ.λπ.! Ενώ οι ίδιοι αυτές τις ανοησίες δεν τις πιστεύουν, τις λένε όμως, για να μολύνουν τα παιδιά, να τα απομακρύνουν από την Εκκλησία. Μου είπε κάποιος: «Αν πούμε ότι το χώμα είχε διάφορα συστατικά, διάφορους οργανισμούς, και ο Θεός πήρε από αυτά και έκανε τον άνθρωπο…» «Δηλαδή, λέω, αν δεν υπήρχαν αυτά, δεν μπορούσε ο Θεός να κάνη τον άνθρωπο; Δύσκολο πράγμα!» «Αν πούμε, μου λέει, ότι πήρε πρώτα από τον πίθηκο και τον τελειοποίησε;» «Καλά, του λέω, δεν μπορούσε ο Θεός να κάνη το τέλειο δημιούργημα, τον άνθρωπο, που διέθεσε γι΄ αυτόν ολόκληρη ημέρα; Έπρεπε να βρη ανταλλακτικά; Διάβασε να δης τι λέει στην Προφητεία του Ιώβ (2), στο Ανάγνωσμα της Μεγάλης Πέμπτης. Τώρα αυτά για τον πίθηκο ούτε η επιστήμη τα παραδέχεται. Πόσα χρόνια έχει που οι άνθρωποι ανέβηκαν στο φεγγάρι; Οι πίθηκοι τόσα χρόνια δεν εξελίχθηκαν να κάνουν αν όχι ένα ποδήλατο τουλάχιστον ένα πατίνι. Είδες κανέναν πίθηκο με πατίνι; Άλλο, αν πάρης έναν πίθηκο και του μάθης να κάνη πατίνι!...» «Αν πούμε, λέει, εκείνο, αν πούμε εκείνο…;» «Μη λες τίποτε, του λέω, για νάσαι πιο σίγουρος».Αυτήν την θεωρία δίδασκε και ένας καθηγητής του Πανεπιστημίου. Του είπα μια φορά: «Σιγά-σιγά, με την περιποίηση, η φασολιά θα γίνη καλύτερη φασολιά, η μελιτζανιά καλύτερη μελιτζανιά. Ο πίθηκος, άμα τον ταΐσης, άμα τον περιποιηθής, θα γίνη καλύτερος πίθηκος· δεν μπορεί να γίνη άνθρωπος. Αν ένας μαύρος είναι σε ψυχρό κλίμα και δεν βγαίνη στον ήλιο, λιγάκι θα διορθωθή το δέρμα του· δεν θα πάψη όμως να είναι μαύρος». Και ύστερα, αν σκεφθής ότι από άνθρωπο, την Παναγία μας, γεννήθηκε ο Χριστός! Δηλαδή πρόγονος του Χριστού ήταν ο πίθηκος; Τι βλασφημία! Και δεν το καταλαβαίνουν ότι βλασφημούν. Ρίχνουν μια πέτρα και δεν κοιτούν πόσα κεφάλια θα σπάση. Σου λέει: «Εγώ την έρριξα πιο μακριά από τον άλλον». Αυτό κάνουν σήμερα· θαυμάζουν ποιος θα πετάξη πιο μακριά την πέτρα. Πόσα κεφάλια θα σπάση από αυτούς που περνάνε εκεί κάτω, δεν το σκέφτονται.

- Γέροντα, μερικοί νομίζουν ότι με αυτές τις θεωρίες θα κάνουν τους Μαρξιστές να πλησιάσουν στην Εκκλησία.

- Στην αρχή, μπορεί να πλησιάσουν οι Μαρξιστές, αλλά μετά θα έρθουν σαν κόμμα. Θα λένε: «Τώρα να εκκλησιάζεσθε, τώρα όχι. Τώρα να κάνετε αυτό, τώρα εκείνο». Θα κανοναρχούν δηλαδή· και στο τέλος θα πουν: «Ποιος σας είπε ότι υπάρχει Θεός; Δεν υπάρχει Θεός. Σας γελούν οι παπάδες». Και έτσι, χωρίς να το καταλαβαίνουν, τους χρησιμοποιούν οι Μαρξιστές, για να πετύχουν τον σκοπό τους. Όσοι Μαρξιστές έχουν καλή διάθεση, έρχονται, μετανοούν, εξομολογούνται. Όσοι δεν έχουν καλή διάθεση, δεν πρόκειται να αλλάξουν.


2) Ιώβ 38, 14: «Η συ λαβών γην πηλόν έπλασας ζώον και λαλητόν αυτόν έθου επί γης;».
 
 
συνεχίζεται ...

Επόμενο : Μέρος Δ΄ Κεφάλαιο 1ο.  Η Εκκλησία στην εποχή μας.  Η παιδεία.  «Απομακρύνουν τα παιδιά από την Εκκλησία»

Οἱ γονεῖς καί οἱ ἐλεύθερες σχέσεις. Μέρος Η΄

Οἱ γονεῖς καί οἱ ἐλεύθερες σχέσεις  
Μέρος Η΄
Ὁμιλίες μέ τον  ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη
(Κυριακή τοῦ τυφλοῦ)
απομαγνητοφωνημένη ομιλία που θα ακούσετε εδώ 
 
 
 
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ :

 - Εἴπατε γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα σέ δύο περιστατικά ἐαν …..ἡ καθολική , δυτική ἐκκλησία δέχεται τό Ἅγιο Πνεῦμα ὡς μόνο …
(Σημ. δέν ἀκουγόταν  ἡ ἐρώτηση δυνατά. Ἀφοροῦσε στό Ἅγιο Πνεῦμα καί τούς Παπικούς).

Ἀπάντηση:
 - Κατ’ ἀρχήν δέν εἶναι Ἐκκλησία ὁ παπισμός.  Τό συνοθύ-λευμα αὐτό ἄς τό λέμε καλύτερα παπισμό ἤ καθολική ἤ  παπι-κή αἵρεση.  Δέχονται ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι κτίσμα.  Δέν τό λένε ἔτσι ἀπροκάλυπτα, ἀλλά οὐσιαστικά  αὐτό λένε,  ὅταν διδάσκουν ὅτι ἡ χάρις εἶναι κτιστή.  Ἡ Χάρις εἶναι ἡ ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτή ἡ ἐνέργεια στήν Ἁγία Γραφή ὀνομάζεται καί Ἅγιο Πνεῦμα. Ὀνομάζεται ἐπίσης καί Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.  Λοιπόν αὐτό (ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος) οἱ παπικοί λένε ὅτι εἶναι κτίσμα.  Λένε ὅτι εἶναι κάτι σάν τό τραπέζι, κάτι τό ὁποῖο γίνεται καί ξεγίνεται, ἀπογίνεται.  Ἐμφανίζεται καί ἐξαφανίζεται.
Ἄν εἶναι ἔτσι, τότε καί τό Ἅγιο Πνεῦμα πλέον, ὡς  Πρόσωπο πού ἔχει αὐτήν τήν ἐνέργεια,  εἶναι καί αὐτό κτίσμα.  Ἄρα λατρεύουμε ἕνα κτίσμα, ἄρα εἴμαστε εἰδωλολάτρες.  Καταλάβατε πού  φτάνουμε; Οἱ παπικοί εἶναι εἰδωλολάτρες.
Μιλᾶμε ἁπλά γιά εἰδολωλατρεία, δέν μποροῦμε νά μιλᾶμε γιά Ἐκκλησία, οὔτε κἄν γιά σχίσμα. Εἶναι αἵρεση πού καταλήγει σέ εἰδωλολατρεία.

Οἱ ἴδιοι τό λένε καί ἐπιμένουν γιά αἰῶνες στήν πλάνη ὅτι ἡ Χάρη εἶναι κτιστή.  Γιά  αὐτό καί βρίζουνε τόν Ἅγιο μας, τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ.  Ὁ ὁποῖος κατεξοχήν  τόνισε τήν ἀλήθεια ὅτι ἡ Χάρις εἶναι Ἄκτιστη.  Ἡ ἐνέργεια  τοῦ Ἁγίου Πνεύματος  δηλαδή εἶναι ἄκτιστη.  Εἶναι Θεός δηλαδή. Ἡ Χάρη εἶναι ἀδημιούργητη, αὐτό θά πεῖ ἄκτιστη.  Ἄκτιστος εἶναι μόνο ὁ Θεός, ἡ οὐσία καί ἡ ἐνέργεια Του.  Ὅλοι ἐμεῖς εἴμαστε κτίσματα, εἴμαστε δημιουργήματα.
Ἔ! Γιά αὐτό πάλεψε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς καί ἐνῶ αὐτοί μέχρι σήμερα συνεχίζουν νά τόν βρίζουν  ἐμεῖς πᾶμε καί κουβεντιάζουμε μ’ αὐτούς ἐπί ἴσοις ὅροις. Ἀκόμη καί ἄν ἔλειπαν ὅλες
οἱ ἄλλες κακοδοξίες τους (τό ἀλάθητο, τό φιλιόκβε, ἡ ἄσπιλη σύλληψη, τό πρωτεῖο κ.λ.π.) καί μόνο γιά αὐτό τόν λόγο δέν θά ἔπρεπε νά κουβεντιάζουμε μαζί τους. Τώρα μάλιστα θά τούς  ὑποδεχτοῦμε καί στήν Κύπρο καί λοιπά καί λοιπά... (ἡ ὁμιλία ἔγινε λίγες ἡμέρες πρίν τήν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στήν Κύπρο στίς 4-06-10).
Ἐπειδή βρίζουν τήν Θεία Χάρη καί τήν ὑποβιβάζουν σέ κτίσμα γιαυτό καί ἀποτυγχάνουν καί δέν ὑπάρχει ἀρετή.  Καμμιά ἀρετή. Παρ’  ὅλο πού φαινομενικά εἶναι πιό αὐστηροί ἀπό ἐμᾶς.  Νά σᾶς πῶς ἕνα παράδειγμα.  Ἔχουν ὑποχρεωτική τήν ἀγαμία τοῦ κλήρου, ὑποχρεωτική.  Δηλάδη ἕνας «παπάς» τους (δέν ἔχουν ἱερωσύνη στήν πραγματικότητα, οὔτε κάποιο ἄλλο μυστήριο ἀφοῦ στεροῦνται τῆς Θείας Χάρης τήν Ὁποία ὑβρίζουν) δέν πρέπει, δέν μπορεῖ νά εἶναι παντρεμένος στούς παπικούς.   Ξέρετε τί γίνεται τώρα μέ τά  σκάνδαλα καί μέ τά  χίλια δυό.  Εἶναι ἐντελῶς φυσικό ὅταν λείπει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ. Χωρίς τήν Θεία Χάρη δέν μπορεῖς νά κρατήσεις οὔτε παρθενία, οὔτε ἁγνό¬τητα, οὔτε τίποτα.
Ἀλλά ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι εἴμαστε ἀδικαιολόγητοι, διότι ἐνῶ ἔχουμε τήν Χάρη, ἔχουμε τό Ἅγιο Πνεῦμα, δέν τό «ἀξιοποιοῦμε».  Ἀντίθετα ἔχουμε καί πρωτιά, δηλαδή τούς ἔχουμε ξεπεράσει ὅλους αὐτούς τούς ἀβάπτιστους, στήν ἀνηθικότητα.  Οἱ Ἔλληνες εἶναι πρῶτοι στήν ἀνηθικότητα.  Δέν ξέρω ἄν τό ξέρετε ἐσεῖς...  Μέ ἐπίσημες στατιστικές...
Λοιπόν κάτι ἄλλο .. Ναί

Ἐρώτηση:
 - Ὅταν προσπαθεῖς τό παιδί νά τοῦ πεῖς ὅτι ἄς ποῦμε ὅτι ἐμεῖς δέν ἔχουμε τήν …… (δέν ἀκούγεται καθαρά ἡ ἐρώτηση. Ἀφοροῦσε στό πῶς καί γιατί κάποια παιδιά δέν ἀκολουθοῦν τούς χριστιανούς γονεῖς στήν ἐν Χριστῷ ζωή).


Ἀπάντηση:
 -  Ἐμεῖς θά ποῦμε τήν ἀλήθεια, θά ποῦμε τό σωστό καί ἀπό ἐκεῖ καί μετά τό παιδί εἶναι ἐλευθερο.  Δέν μπορεῖς νά τό ἀναγκάσεις νά ἀκολουθήσει αὐτό πού λέει ὁ Χριστός.  Οὔτε ὁ Χριστός μᾶς ἀναγκάζει.  Ὅ,τι κάνουμε, πρέπει νά τό κάνουμε ἐλεύθερα.  Ἀλλά πολύ φοβᾶμαι ὅτι ὅταν ἕνα παιδί δέν θέλει νά πάει στήν Ἐκκλησία σ΄ αὐτό φταῖμε καί ἐμεῖς (δηλ. οἱ γονεῖς, οἱ μεγάλοι).  Φταῖμε διότι δέν εἴμαστε σωστοί ἀπ’ τήν  ἀρχή.
Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν ἀρχιζει ἀπό πολύ νωρίς: ἀπό τήν ἐκλογή ἀκόμη τοῦ/τῆς συζύγου.
Ὅταν ἐμεῖς δέν εἴμαστε σωστοί ἀπ’ τήν ἀρχή· ὅταν στήν ρίζα τῆς ὕπαρξής μας ὑπάρχει ἡ ὑπερηφάνεια, ὑπάρχει ὁ ἐγωισμός, τόν ὁποῖο ἐμεῖς τόν μεταδίδουμε καί στά νεαρά βλαστάρια μας τότε ἤδη ἔχει συντελεστεῖ μία μεγάλη καταστροφή. Ὅταν οἱ γονεῖς δέν γνωρίζουν ἐξ ἀρχῆς τῆς συζυγικῆς τους ζωῆς γιά τούς τρεῖς μεγάλους ἐχθρούς  (τήν κενοδοξία, τήν φιλαργυρία καί τήν φιληδονία) καί δέν τούς καταπολεμοῦν πρῶτα στόν ἑαυτό τους, τότε μεταδίδουν τά μικρόβιά τους καί στά παιδιά. Ἔτσι ἔχουμε πολλά μετανοημένα ζευγάρια πού tά  πρῶτα χρόνια τῶν παιδιῶν τους κύλησαν μέσα στήν  ὑπερηφάνεια, μέσα στήν κενοδοξία.
Μετά οἱ γονεῖς βέβαια  μετάνιωσαν ἄλλαξαν ζωή, ἀλλά ἡ ζημιά ἔχει ἤδη γίνει. Θά πρέπει μετά νά παλέψεις γιά τήν ζημιά πού ἔχει γίνει στήν ψυχή τοῦ παιδιοῦ. Θά πεῖς βέβαια καί στό παιδί τήν ἀλήθεια, θά παραδεχθεῖς ὅτι ἔκανες λάθος ὥς τώρα καί ὁ Θεός βοηθός.  Θά κάνεις καί προσευχή πολλή.  Τίποτε δέν εἶναι ἀδύνατον στόν Θεό. Ἡ Ἁγία Μόνικα τριάντα χρόνια προσευχότανε καί ἔβγαλε τελικά  ἕναν Ἅγιο.  Πρέπει νά λιώσεις στήν προσευχή.  Θέλει γόνατα.  Νά ματώσουν τά  γόνατα, ἀπ’ τήν προσευχήΚαί αὐτό θά ἁγιάσει καί ἐσένα καί τό παιδί.  Ἡ προσευχή δημιουργεῖ μία ἁγία ἀτμόσφαιρα στό σπίτι .
Κάποτε ἦταν ἕνας Σουλτάνος, ὁ ὁποῖος εἶχε στό  σπίτι του, στό Χαρέμι του ἕναν Ἅγιο, ἕναν Ὀρθόδοξο μέ τό παιδάκι του. Αὐτός ἔκανε συνέχεια  προσευχή γιά τόν Σουλτάνο.  Τελικά κατάφερε καί ἔγινε Χριστιανός ὁ Σουλτάνος.  Εἶναι πάρα πολύ μεγάλη ἡ δύναμη τῆς προσευχῆς.  Ἄν μπορεῖ νά ἀλλάξει ἕναν Τοῦρκο μουσουλμάνο, πόσο μᾶλλον τά  παιδιά μας, πού εἶναι βαπτισμένα.  Μήν ἀπογοητευόμαστε.
Σᾶς ἔλεγα καί γιά τήν μητέρα πού ξεπορτίζανε οἱ κόρες της καί τῆς λέγανε: «μάννα μήν κάνεις προσευχή   γιατί μᾶς τά  χαλᾶς ὅλα».  Μέ τήν προσευχή της,  τά  χαλοῦσε ὅλα τά ἄσχημα, πού σχεδίαζαν νά κάνουν οἱ κόρες της.  Πήγαιναν νά γλεντήσουνε καί δέν χαιρόντουσαν τίποτα.  Ἔχει πολύ δύναμη ἡ προσευχή. Ὁπότε μήν τό βάζουμε κάτω.  Ἁπλῶς νά εἴμαστε σταθεροί καί θά ἔλεγα ἄψογοι, ἀπέναντι στόν Θεό, ὅσο μποροῦμε. Νά εἴμαστε ἄψογοι καί μεταξύ μας.
Ἄν οἱ γονεῖς μέ τήν μεταξύ τους ἀγάπη εἰκονίσουν τήν Ἁγία Τριάδα, αὐτό ἀσκεῖ  καταλυτική ἐπίδραση στά παιδιά.
 Ὅταν ὑπάρχει αὐτή ἡ ἑνότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος·  ἄν  στόν ἄντρα καί στήν γυναῖκα ὑπάρχει αὐτή ἡ ταύτιση τοῦ θελήματος, ὅπως ὑπάρχει καί στήν Ἁγία Τριάδα ὅπου καί τά  Τρία Πρό¬σωπα ἔχουν τό ἴδιο θέλημα...Τότε  αὐτό δημιουργεῖ  μιά παραδείσια ἀτμόσφαιρα στό  σπίτι.  Τότε καί τό/τά παιδάκια θά χαίρονται καί δέν  θά ξέρουν καί γιατί χαίρονται. Θά ἀναπαύονται στό  σπίτι.  Διότι ἀκριβῶς αὐτή ἡ ἀγαπητική κοινωνία τῶν μεγάλων,  δημιουργεῖ αὐτήν τήν ἀληθινά χαρούμενη ἀτμόσφαιρα.  Τότε τά παιδάκια θά ἔχουν τό σπίτι τους σάν τήν καλή τους φωλιά καί δέν θά θέλουν νά πάνε ἔξω, οὔτε νά πάνε ἀλλοῦ γιά νά δοῦν τηλεόραση, οὔτε τίποτα.  Ἀλλά ἄν τό σπίτι δέν εἶναι ἔτσι, ἔ μετά σοῦ λέει πότε νά φύγω, νά πάω νά δῶ τήν ξένη τηλεόραση μπᾶς καί παρηγορηθῶ λίγο καί – προσέξτε- γεμίσει τό κενό μου.  Γιατί  τά  παιδιά ἔχουν κενό.
Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουν κενό. Ὅσο δέν ἔχουν  τόν Θεό εἶναι κενοί καί θά ψάξουν ἕνα τρόπο νά τό γεμίσουν τό κενό.  Ἄν δέν τό γεμίσει ὁ πατέρας καί ἡ μάνα μέ τόν Θεό,  ἔ θά ψάξουν νά βροῦν τά  ὑποκατάστατα
τά  εὔκολα, πού τούς λανσάρει ἡ σύγχρονη δαιμονοποιημένη καί εἰδωλολατρική πραγματικότητα.  Φυσικά πάλι δέν γεμίζουνε , καί πάλι ἀναζητοῦν κάτι ἄλλο καί πέφτουν ἀπό τήν διαστροφή σέ ἄλλη διαστροφή. Πονᾶμε πάρα πολύ καί πονᾶνε καί τά  παιδιά.  Μέχρι νά καταλάβουμε ὅτι πρέπει νά μετανοήσουμε.  Καί νά ποῦμε: «ὅλοι πίσω», ὅπως ἔλεγε ὁ Γέροντας  Πορφύριος,  «ὅλοι πίσω» νά φωνάξουμε καί νά γυρίσουμε ὅλοι πίσω, δηλαδή στόν Θεό.



συνεχίζεται ......
 Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα
http://anavaseis.blogspot.com/2010/06/blog-post_4041.html#more
 

Στάρετς Σάββας Ο Παρηγορητής. Ἑρμηνεία τεσσάρων βασικῶν προσευχῶν : β) «Πάτερ ἡμῶν»

Στάρετς Σάββας  Ο Παρηγορητής»  - Διδαχές τοῦ στάρες Σάββα
Μετάφραση ἀπό τήν ρωσική γλῶσσα  π.Ιωάννου Φωτοπούλου
Ἀποσπάσματα ἀπό τό ἡμερολόγιό του (σελ. 220 -221)

  Ἑρμηνεία τεσσάρων  βασικῶν προσευχῶν : γ) «Θεοτόκε Παρθένε»
Ὤ Σύ Χαρά τῶν Ἀγγέλων! Ὤ παρθενικό θαῦμα! Ἀγάπη ἐνέκφραστη, θάλασσα εὐσπλαχνίας καί γενναιοδωρίας πρός τό ἀνθρώπινο γένος!  Μαζί μέ τόν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ Σέ  μεγαλύνει πᾶν γόνυ ἐπιγείων καί ἐμεῖς οἱ ἀνάξιοι μέ τά ἀκάθαρτά μας χείλη τολμοῦμε μετά φόβου καί εὐλαβείας νά ὑμνήσουμε τά μεγαλεῖα Σου!

«Θεοτόκε Παρθένε, χαῖρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετά Σοῦ».  Τό νόημα αὐτῶν τῶν λόγων τῆς προσευχῆς καθαρά τό αἰσθάνεται ἡ ψυχή: Παρθένε, ἡ ἀνέκφραστως καθαρωτάτη Περιστερά, γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπινου γένους συνέλαβες καί ἐχώρησες στήν κοιλία Σου τόν Ἀχώρητο Θεό.  Μετά Σοῦ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, μετά Σοῦ ὁ Κύριος, ἐν Σοί ὅλη ἡ δύναμις καί ἡ δόξα.  Πῶς ἐμεῖς οἱ γηγενεῖς νά μή Σέ μεγαλύνουμε τήν ὑπερυμνούμενη ἀπό τοῦς Ἀγγέλους καί ὅλους τούς ἁγίους!

Μέσα στήν ψυχή μου νοιώθω τή χαρά τῆς Ἰδίας τῆς Μακαριωτάτης παρθένου, τῆς Θεοτόκου, ὅταν Ἐκείνη ἔψαλλε τή δική Της Ὠδή μπροστά στήν ἁγία καί δικαία Ἐλισάβετ: «Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τόν Κύριον καί ἠγαλλίασε τό πνεῦμα μου ἐπί τῷ Θεῷ τῷ Σωτῆρί μου».
Διά τῆς μεσιτείας τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ ὁ Κύριος καί σέ μᾶς τούς ἁμαρτωλούς στέλνει τή χαρά πού εἶναι ἰδιαιτέρως αἰσθητή μετά τά δάκρυα τῆς μετάνοιας,  κατά τό χρόνο τῆς ἐγκάρδειας και ἀπεριόριστης προσευχῆς.  Μετά τή νίκη πάνω στόν ἑαυτό μας, πάνω στά πάθη μας, ὡς βραβεῖο στέλνει στήν ψυχή χαρά καί κατάνυξη.

«Εὐλογημένη Σύ ἐν γυναιξί καί εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας σου». Ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἀνάμεσα στό πλῆθος τῶν γυναικῶν ἀπό τή δημιουργία τοῦ κόσμου εἶναι ἀνώτερη ἀπ΄ὅλες κι εὐλογημένη καί εἶναι γιό ὅλους μας Μητέρα. Αὐτή δέχθηκε στήν κοιλιά Της τόν Εὐλογημένο Καρπό,
τόν Ἀχώρητο Θεό διά τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅταν εὐαγγελίσθηκε τό Μυστήριο τῆς Ἐνσαρκώσεως διά τοῦ Ἀρχάγγελου Γαβριήλ.

«Ὅτι Σωτῆρα ἔτεκες τῶν ψυχῶν ἡμῶν». Ἡ ‘Υπεραγία Θεοτόκος γέννησε τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, τόν Ἰησοῦ Χριστό.  Κατά τή γέννηση τοῦ Σωτήρος τοῦ κόσμου, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἐφυλάχθη ἡ παρθενία Της καί γιά πάντα ἔμεινε Παρθένος. Ὤ παρθενικό θαῦμα!   Καί γι’ αὐτό Ἐκείνη ὀνομάζεται Θεοτόκος καί Παρθένος. Δι΄Αὐτῆς ὁ Θεός ἀπεκάλυψε τό μυστήριο τῆς Ἐνσαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ Του, ὁ ὁποῖος διά τοῦ Σταυρικοῦ Του Πάθους ἔσωσε τό ἀνθρώπινο γένος ἀπό τήν  ἁμαρτία, τήν κατάρα καί τό θάνατο.  Διά τῆς ὑπακοῆς Του ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἱκανοποίησε  τό δικαιοκριτή Θεό, ἀφαίρεσε τήν κατάρα ἀπό τό ἀνθρώπινο γένος, τήν κατάρα πού προῆλθε ἀπό τήν ἀνυπακοή τοῦ Ἀδάμ.  Διά τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ ἦλθε ἡ σωτηρία στόν κόσμο.  Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη μας προστάτις καί μεσίτριά μας ἐνώπιον τοῦ Υἱοῦ Της καί Θεοῦ, ὅλα τά βλέπει, ὅλα τά ἀκούει καί φανερά μᾶς βοηθεῖ σέ ὅλα.


Οι προηγούμενες προσευχές 

Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα
http://anavaseis.blogspot.com/2010/06/blog-post_8641.html

ΠΕΡΙ ΛΟΓΙΣΜΩΝ-ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ(ΜP3)

Π. Σάββας 2009-03-18_Περὶ λογισμῶν_Γέροντος Παϊσίου_mp3


Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 18-03-2009 (Συνάξεις Κυριακῆς στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)
Πηγή φωτογραφίας:http://1myblog.pblogs.gr/files/f/276530-621.jpg

30 Ιουνίου Συναξαριστής Σύναξις των 12 Αποστόλων, Φυγελλού Αποστόλου εκ των 70, Μελίτωνος, Πέτρου εκ Σινώπης, Των 1040 Μαρτύρων, Μιχαήλ Πακνανά,Μαρίας Αγίας μητέρας Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου,Μαρτιάλιου Οσίου, Μελίτου Αγίου ,Δηναρίας Αγίας,Ὅσιος Γεώργιος ὁ Ἁγιορείτης ,Ἅγιος Γελάσιος,Ἅγιος Πέτρος ,Ἁγία Παρασκευὴ,Μετακομιδὴ Τιμίων Λειψάνων Ἁγίου Σωφρονίου Ἐπισκόπου Ἰρκούτσκ,Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Βαλικίν.

Σύναξις Ἁγίων Ἐνδόξων καὶ Πανευφήμων Ἀποστόλων

  Τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει μὲ ξεχωριστὴ λαμπρότητα τὴ Σύναξη τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων. Βεβαίως ὑπάρχουν καὶ οἱ μνῆμές τους σὲ διάφορες ἡμερομηνίες τοῦ λειτουργικοῦ ἔτους, ἀλλὰ μὲ αὐτὸ τὸ συλλογικὸ ἑορτασμὸ τιμᾶται σύμπασα ἡ χορεία τῶν μεγάλων αὐτῶν ἀνδρῶν, οἱ ὁποῖοι ὡς συνεχιστὲς τοῦ σωτηριώδους ἔργου τοῦ Κυρίου ἐπὶ τῆς γῆς, ἔστρεψαν τὸ ροῦ τῆς ἱστορίας καὶ ἄλλαξαν κυριολεκτικὰ τὴ μορφὴ τοῦ κόσμου. Χάρη στὸν ἰδικό τους ἀγώνα, τὶς ἀφάνταστες προσωπικὲς τους θυσίες, τὴ μαρτυρία καὶ τὸ μαρτύριό τους ἐθεμελιώθηκε ἡ Ἐκκλησία στὸν κόσμο.
Ἡ λέξη «Ἀπόστολος» σημαίνει τὸν ἀπεσταλμένο. Ἐν προκειμένῳ Ἀπόστολοι ὀνομάσθηκαν οἱ ἐκλεγμένοι καὶ καλεσμένοι ἀπὸ τὸν Κύριο Μαθητές Του νὰ συνεχίσουν τὸ σωστικό Του ἔργο, μετὰ τὴν εἰς τοὺς οὐρανοὺς Ἀνάληψή Του. Ἐπίσης, σύμφωνα μὲ τὴν χαρακτηριστική Του προτροπὴ ἔγιναν οἱ μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεώς Του «ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς».
Ἡ ἐκλογὴ καὶ ἡ κλήση τῶν Ἀποστόλων, οἱ ὁποῖοι ὡς τὴν Πεντηκοστὴ καλοῦνταν Μαθητές, ἔγινε ἀμέσως μὲ τὴν ἀρχὴ τῆς δημόσιας δράσεως τοῦ Κυρίου, στὴ Γαλιλαία. Εὐθὺς μετὰ τὴ Βάπτισή Του κατευθύνθηκε  στὶς ὄχθες τῆς λίμνης Γενησαρέτ, ὅπου ἀπευθύνθηκε στοὺς ἐκεῖ ἁλιεῖς, στοὺς ὁποίου εἶπε: «δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων». Αὐτοὶ «εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῶ». Ἄλλοι, «ἀφέντες τὸν πατέρα αὐτῶν Ζεβεδαῖον ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ τῶν μισθωτῶν, ἀπῆλθον ὀπίσω αὐτοῦ».
Οἱ μαθητὲς ὁρίσθηκαν ἀπὸ τὸν Κύριο σὲ τρεῖς κύκλους ἤτοι: τὸ στενὸ κύκλο τῶν Δώδεκα, τὸν εὐρύτερο κύκλο τῶν Ἑβδομήκοντα καὶ τὸν εὐρύτατο κύκλο τῶν πολυπληθῶν φίλων Του. Μεγαλύτερη σημασία εἶχε ὁ κύκλος τῶν Δώδεκα. Αὐτοὶ εὑρίσκονταν πλησίον Του καὶ σ’ αὐτοὺς ἀποκάλυψε τὰ
μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Αὐτοὶ εἶχαν τὴν εὐλογία καὶ τὴ δόξα νὰ ὁρισθοῦν ὡς οἱ κατ’ ἐξοχὴν συνεχιστὲς τοῦ ἔργου Του, διότι μόνο σὲ αὐτοὺς εἶπε: «Ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς, καὶ ἔθηκα ὑμᾶς, ἵνα ὑμεῖς ὑπάγητε καὶ καρπὸν φέρητε, καὶ ὁ καρπὸς ἡμῶν μένῃ». Μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοὺς κατέστησε ἐπίσημα διαδόχους καὶ συνεχιστὲς τοῦ ἔργου Του: «καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ Πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον, ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται». Ἐπίσης στὸ ὄρος τῆς Γαλιλαίας, ὅπου εἶχαν συναχθεῖ οἱ
ἕνδεκα μαθητές, λίγο πρὶν τὴν Ἀνάληψη, τοὺς εἶπε: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν».
Ὡς πρὸς τὴν ἐκλογὴ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων εἶναι χαρακτηριστικοὶ οἱ λόγοι τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Ἐπειδὴ γὰρ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τῆς σοφίας τὸν Θεόν... τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός, ἵνα τοὺς σοφοὺς καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά, καὶ τὰ ἀγενῆ τοῦ κόσμου καὶ τὰ ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ Θεός, καὶ τὰ μὴ ὄντα, ἵνα τὰ ὄντα καταργήσῃ, ὅπως μὴ καυχήσηται πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ».
Τὸ ἔργο τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων συνεχίσθηκε καὶ συνεχίζεται διὰ τῶν διαδόχων αὐτῶν. Αὐτὴ ἡ άδιάκοπη διαδοχὴ συνεχίζεται ἔως σήμερα καὶ χαρακτηρίζεται ὡς ἀδιάκοπη διαδοχὴ προσώπων καὶ πίστεως καὶ γι’ αὐτὸ ὀνομάζεται ἡ Ἐκκλησία μας Ἀποστολική.
Οἱ Ἅγιοι Δώδεκα Ἀπόστολοι εἶναι: ὁ Ἀπόστολος Πέτρος († 29 Ἰουνίου), ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας († 30 Νοεμβρίου), ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ζεβεδαίου († 30 Ἀπριλίου), ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ἀλφαίου († 9 Ὀκτωβρίου), ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης († 24 Σεπτεμβρίου), ὁ Ἀπόστολος Φίλιππος († 14 Νοεμβρίου), ὁ Ἀπόστολος Βαρθολομαῖος († 11 Ἰουνίου), ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς († 6 Ὀκτωβρίου), ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος († 16 Νοεμβρίου), ὁ Ἀπόστολος Ἰούδας († 19 Ἰουνίου), ὁ Ἀπόστολος Ματθίας († 9 Αὐγούστου), ὁ Ἀπόστολος Σίμων ὁ Ζηλωτής († 10 Μαΐου).

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Ὡς δωδεκάπυρσος, λυχνία ἔλαμψαν, οἱ Δωδεκάριθμοι, Χριστοῦ Ἀπόστολοι, Πέτρος καὶ Παῦλος σὺν Λουκᾷ, Ἀνδρέας καὶ Ἰωάννης, Βαρθολομαῖος Φίλιππος, σὺν Ματθαίῳ καὶ Σίμωνι, Μᾶρκος καὶ Ἰάκωβος, καὶ Θωμᾶς ὁ μακάριος, καὶ ηὔγασαν τοὺς πίστει βοῶντας· χαίρετε Λόγου οἱ αὐτόπται.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ἡ δωδεκάχορδος καὶ εὔσημος νάβλα, τῶν πανευφήμων καὶ σοφῶν Ἀποστόλων, ἐμπνεομένη Πνεύματος ταῖς θείαις αὐγαῖς, πᾶσι μὲν ἐκήρυξεν, εὐσεβείας τὸν φθόγγον, γλώσσας δὲ ἐφίμωσεν, ἀσεβείας τῷ λόγῳ· οὓς εὐφημοῦντες εἴπωμεν τρανῶς· χαίρετε μύσται, Χριστοῦ καὶ διάκονοι.

Μεγαλυνάριον.
Πέτρον Παῦλον Μᾶρκον σὺν τῷ Λουκᾷ, Φίλιππον Ἀνδρέαν, Ἰωάννην τε καὶ Θωμᾶν, Σίμωνα Ματθαῖον, καὶ τὸν Βαρθολομαῖον, σὺν θείῳ Ἰακώβῳ, ὕμνοις τιμήσωμεν.





Ἡ Ἁγία Μαρία ἡ μητέρα τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου

Ἡ Ἁγία Μαρία, μητέρα τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου, εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πρῶτα ἐκεῖνα ἱερὰ πρόσωπα ποὺ προσέφερε σημαντικὲς ὑπηρεσίες γιὰ τὴ ζωὴ καὶ ὀργάνωση τῆς πρωτοχριστιανικῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων. Μία καὶ μοναδικὴ εἶναι ἡ ἀναφορὰ στὸ πρόσωπό της μέσα στὴν Καινὴ Διαθήκη, ἀλλὰ ἀρκετὴ γιὰ νὰ συμπεράνει κάποιος πὼς ἦταν ἀπὸ τὶς γυναῖκες ἐκεῖνες ποὺ διακρίθηκαν καὶ διασώθηκαν τὰ ὀνόματά τους ὡς διακόνισσες τοῦ Κυρίου στὴν Ἐκκλησία. Ἡ συγκεκριμένη ἀναφορὰ βρίσκεται στὸ βιβλίο τῶν Πράξεων (ιβ’, 12). Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἀμέσως μετὰ τὴ θαυμαστὴ ἀπελευθέρωσή του ἀπὸ τὴ φυλακή, μέσα στὴ νύχτα, «συνιδών τε (ὅταν κατάλαβε ποῦ ἦταν) ἦλθεν ἐπὶ τὴν οἰκίαν Μαρίας, τῆς Μητρὸς Ἰωάννου, τοῦ ἐπικαλουμένου Μάρκου, οὗ ἦσαν ἱκανοὶ συνηθροισμένοι καὶ προσευχόμενοι». [Στὴ συνέχεια, μᾶς πληροφορεῖ τὸ κείμενο τῶν Πράξεων πὼς ὁ Πέτρος ἐκτύπησε τὴν ἐξώπορτα, βγῆκε μία ὑπηρέτρια, ἡ Ρόδη, γιὰ νὰ ἀνοίξει καί, ὅταν ἀναγνώρισε τὴ φωνὴ τοῦ Πέτρου, ἀπὸ τὴ χαρά της δὲν ἄνοιξε καὶ ἔτρεξε μέσα νὰ ἀναγγείλει ὅτι στὴν ἐξώπορτα στέκεται ὁ Πέτρος. Αὐτοὶ ποὺ ἦταν συνηγμένοι μέσα τῆς εἶπαν: Εἶσαι τρελή. Ἐκείνη ὅμως ἐπέμενε ὅτι εἶναι ἀλήθεια. Αὐτοὶ ἔλεγαν ὅτι εἶναι ὁ ἄγγελός του. Ὁ Πέτρος στὸ μεταξὺ κτυποῦσε ἐπίμονα. Ἐπιτέλους τοῦ ἀνοιξαν καὶ ὅταν τὸν εἶδαν ἔμειναν κατάπληκτοι. Αὐτὸς τοὺς ἔκανε νόημα μὲ τὸ χέρι νὰ σιωπήσουν καὶ τοὺς διηγήθηκε πῶς ὁ Κύριος τὸν ἔβγαλε ἀπὸ τὴν φυλακὴ καὶ συμπλήρωσε: Διηγηθεῖτε τα αὐτὰ στὸν Ἰάκωβο καὶ στοὺς ἀδελφούς. Ὕστερα ἔφυγε ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα γιὰ ἄλλο τόπο].
Ὁ συγγραφέας τῶν Πράξεων Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς μὲ τὰ γραφόμενά του, τόσο γιὰ τὴ Μαρία ὄσο καὶ τὴν «οἰκίαν» της, θέλει νὰ δείξει πὼς τὸ σπίτι αὐτὸ ἦταν τὸ πιὸ κατάλληλο στὴν Ἱερουσαλήμ, γιὰ νὰ ἀποτελέσει κέντρο θαυμαστῶν γεγονότων ποὺ συνδέονται μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴ ζωὴ τῆς πρώτης Χριστιανικῆς κοινότητας. Εἶναι ἄξιο προσοχῆς καὶ λόγου ὅτι ἀρχαῖοι ἀλλὰ καὶ νεώτεροι ἑρμηνευτὲς τῆς Καινῆς Διαθήκης θεωροῦν πὼς ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος τοῦ Κυρίου μὲ τοὺς Μαθητές Του ἔγινε στὸ σπίτι τῆς Μαρίας.
Ἐπίσης, ἀπὸ τὰ συμφραζόμενα λόγια τῶν Πράξεων διαφαίνεται στοὺς ἑρμηνευτὲς ὅτι ἡ Μαρία ἦταν κατὰ πᾶσα πιθανότατα  εὐκατάστατη χήρα, ἀφοῦ διέθετε τόσο μεγάλη οἰκία, ὥστε νὰ συγκεντρώνεται πολυπληθὴς Χριστιανικὴ κοινότητα, γιὰ νὰ ἀκούσει τὸ κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων, νὰ τελέσει τὴ Θεία Εὐχαριστία καὶ τὶς «ἀγάπες» καὶ ἀφοῦ διέθετε ὑπηρετικὸ προσωπικό. Ὁ μακαριστὸς Καθηγητὴς Π. Τρεμπέλας, στὸ Ὑπόμνημά του «Εἰς τὸ κατὰ Μᾶρκον Εὐαγγέλιον», στὰ Προλεγόμενα, παραθέτει καὶ τὰ ἑξῆς: «Ἐκ τῶν πληροφοριῶν τῶν πράξεων τῶν Ἀποστόλων μανθάνομεν, ὅτι ὁ Μᾶρκος ἦτο υἱὸς τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις κατοικούσης καὶ ἐνωρὶς εἰς τὰ μέλη τῆς πρώτης Ἐκκλησίας συγκαταριθμηθείσης Μαρίας, ἥτις φαίνεται νὰ εἶχεν εὐπορίαν τινά, ὡς δύναται νὰ συναχθῆ ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι κατεῖχεν οἰκίαν μετὰ πυλῶνος καὶ μετὰ αἰθούσης ἀρκούντως εὐρείας, ὥστε νὰ περιλαμβάνει ἐν αὐτῇ ἱκανὸν ἀριθμὸν συναθροιζομένων μαθητῶν (Πραξ. Ιβ’, 12). Καὶ ὁ Πέτρος μετὰ τὴν ἐν νυκτὶ θαυμασίαν ὑπ’ ἀγγέλου ἀποφυλάκισιν αὐτοῦ εἰς τὴν οἰκίαν ταύτην κατηυθύνθει ὡς εἰς τόπον συνήθη συγκεντρώσεως τῶν ἀδελφῶν, ἐκ τῶν ὁποίων καὶ εὑρέθησαν ἐκεῖ παρὰ τὸ προκεχωρημένον τῆς νυκτὸς “ἱκανοὶ συνηθροισμένοι”. Ἡ οἰκία τῆς Μαρίας λοιπὸν εἶχεν ἀποβῆ εἷς ἐκ τῶν τόπων συγκεντρώσεως καὶ λατρείας τῶν πρώτων Χριστιανῶν ἐν Ἱεροσολύμοις, ὑπεστηρίχθη δὲ ὐπό τινων νεωτέρων, ἰδίᾳ Γερμανῶν, ὅτι ἐκεῖ ἐτέλεσεν καὶ ὁ Κύριος τὸν Μυστικὸν Δεῖπνον».
Ἀρχαιότερη, γνωστὴ μαρτυρία γιὰ τὴν Ἁγία Μαρία, περιλαμβάνεται στὸ ἔργο ἢ καλύτερα τὸν ἐγκωμιαστικὸ λόγο Ἀλεξάνδρου Μοναχοῦ τοῦ Κυπρίου, ποὺ ἐκφώνησε στὴν πανήγυρη γιὰ τὴ μνήμη τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα, στὴν ἱερὰ Μονή, γύρω στὸ 525 μ.Χ. Προτάσσεται ὁ τίτλος «Ἀλεξάνδρου μοναχοῦ ἐγκώμιον εἰς τὸν Ἅγιον Βαρνάβα τὸν Ἀπόστολον, προτραπέντος υπὸ τοῦ πρεσβυτέρου καὶ κλειδούχου τοῦ σεβασμίου αὐτοῦ ναοῦ, ἐν ᾧ ἱστορεῖται καὶ ὁ τρόπος τῶν ἀποκαλύψεων, τῶν Ἁγίων αὐτοῦ λειψάνων». Ἀναφέρει λοιπὸν ὁ μοναχὸς Ἀλέξανδρος πὼς ὁ Ἀπόστολος Βαρνάβας εἶδε ὁ ἴδιος πολλὰ ἀπὸ τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου. Ὕστερα ἀπὸ τὸ θαῦμα τοῦ παραλύτου τῆς Βηθεσδᾶ ἔγινε ἀκόλουθος καὶ μαθητὴς τοῦ Κυρίου. Καὶ συνεχίζει (παραθέτουμε αὐτούσιο τὸ κείμενο, γιατὶ εἶναι πολὺ γλαφυρό, κα;τατοπιστικὸ καὶ πειστικό, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ γνωρίσουμε μέρος αὐτοῦ τοῦ ἐξαιρατικοῦ ἀρχαίου Ἐγκωμίου): «Ὁ δὲ Βαρνάβας πλέον ἐξεκαίετο εἰς τὴν τοῦ Κυρίου ἀγάπην. Καταλαβὼν δὲ τὸ τάχος τὴν οἰκίαν Μαρίας, τῆς μητρὸς Ἰωάννου τοῦ ἐπικαλουμένου Μάρκου, ἥτις ἐλέγετο εἶναι αὐτοῦ θεία – διὸ καὶ Μᾶρκον τὸν ἀνεψιὸν Βαρνάβα ἐκάλουν αὐτόν – εἶπε πρὸς αὐτήν· “Δεῦρο, λέγων, ὦ γύναι, ἴδε ἅπερ ἐπεθύμουν ἰδεῖν οἱ πατέρες ἡμῶν· ἰδοῦ γὰρ Ἰησοῦς τις προφήτης ἀπὸ Ναζαρὲτ τῆς Γαλιλαίας ἐστὶν ἐν τῷ ἱερῷ μεγαλοπρεπῶς θαυματουργῶν, καὶ ὡς τοῖς πολλοῖς δοκεῖ, αὐτὸς ἐστὶ Μεσσίας ὁ μέλλων ἔρχεσθαι”. Ἀκούσασα δὲ ταῦτα ἡ θαυμασία γυνὴ καὶ καταλιποῦσα τὰ ἐν χερσί, κατέλαβε τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ, καὶ ἰδοῦσα τὸν Κύριον καὶ Δεσπότην τοῦ ναοῦ, ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ, δεομένη καὶ λέγουσα “Κύριε, εἰ εὗρον χάριν ἐναντίον σου, δεῦρο εἰς τὸν οἶκον τῆς δούλης σου καὶ εὐλόγησον τῇ εἰσόδῳ σου τὰ οἰκετικά σου”. Ὁ δὲ Κύριος ἐπένευσε τῇ παρακλήσει· ὃν παραγενόμενον ὑπεδέξατο χαίρουσα εἰς τὸ ὑπερῶον αὐτῆς. Ἀπ’ ἐκείνης οὖν τῆς ἡμέρας, ἡνίκα ἤρχετο ὁ Κύριος εἰς Ἱεροσόλυμα, ἐκεῖ ἀνεπαύετο μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ἐκεῖ ἐποίησε τὸ Πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ἐκεῖ ἐμυσταγώγησε τοὺς μαθητὰς διὰ τῆς μεταλήψεως τῶν ἀπορρήτων μυστηρίων. Λόγος γὰρ ἦλθεν εἰς ἡμᾶς ἀπὸ γερόντων ὅτι ὁ τὸ κεράμιον βαστάζων τοῦ ὕδατος, ᾧ κατακολουθῆσαι προσέταξεν ὁ Κύριος τοῖς μαθηταῖς, Μᾶρκος ἦν, ὁ υἱὸς ταύτης τῆς μακαρίας Μαρίας· ὁ δὲ Κύριος “πρὸς τὸν δεῖνα” εἶπεν οἰκονομικῶς, ὡς φασὶν οἱ πατέρες, ἑρμηνεύοντες τοῦτο τὸ χωρίον, διδάσκων ἡμᾶς διὰ τοῦ αἰνίγματος ὅτι παντὶ τῷ εὐτρεπίζοντι ἑαυτόν, παρ’ αὐτῷ ὁ Κύριος αὐλίζεται. Ἐν αὐτῷ τοίνυν τῷ ὑπερώῳ ἐποίησεν ὁ Κύριος τὸ Πάσχα· ἐν αὐτῷ ἐφάνη τοῖς περὶ τὸν Θωμᾶν, ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν· ἐκεῖ μετὰ τὴν ἀνάληψιν ἀνῆλθον οἱ μαθηταί, ἐλθόντες ἀπὸ τοῦ ὄρους τῶν Ἐλαιῶν μετὰ τῶν λοιπῶν ἀδελφῶν, ὄντως τὸν ἀριθμὸν ὡς ἑκατὸν εἴκοσι, ἐν οἷς ἦν Βαρνάβας καὶ Μᾶρκος· ἐκεῖ κατέβη τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐν πυρίναις γλώσσαις ἐπὶ τοὺς μαθητὰς ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς Πεντηκοστῆς· ἐκεῖ ἵδρυται νῦν ἡ μεγάλη καὶ ἁγιωτάτη Σιών, ἡ μήτηρ πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν».
Καὶ ἀπὸ τὸ κείμενο αὐτὸ φαίνεται ἡ ἀγαθὴ πίστη τῆς Μαρίας πρὸς τὸν Χριστό, ἀλλὰ καὶ ἡ προσφορά της στὴν πρώτη Χριστιανικὴ Ἐκκλησία. Ὅσον ἀφορᾶ τὴ συγγένεια τῆς Ἁγίας Μαρίας μὲ τὸν Ἀπόστολο καὶ ἱδρυτὴ τῆς Ἐκκλησίας μας Βαρνάβα δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία. Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ καθίσταται πρόβλημα εἶναι ὁ βαθμὸς συγγενείας τους. Εἴδαμε πὼς στὶς Πράξεις στὸ ιβ’ 12 καθαρὰ φαίνεται πὼς ἡ Μαρία εἶναι μητέρα τοῦ Μάρκου. Στὸ Κολοσσαεῖς δ’ 10 ἀναγράφεται ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο πὼς ὁ Μᾶρκος εἶναι «ὁ ἀνεψιὸς Βαρνάβα». Ἄρα γιὰ νὰ εἶναι ὁ Μᾶρκος, ὁ υἱὸς τῆς Μαρίας, «ἀνεψιὸς» τοῦ Βαρνάβα, σίγουρα ὁ Βαρνάβας καὶ ἡ Μαρία εἶναι συγγενεῖς. Ἔτσι στὴν Κυπριακὴ ἁγιολογία παρουσιάσθηκαν καὶ οἱ δύο ἀπόψεις. Εἴδαμε ὅτι ὁ μοναχὸς Ἀλέξανδρος στὸ Ἐγκώμιό του σημειώνει ὅτι ἡ Μαρία ὑπῆρξε θεία τοῦ Βαρνάβα καὶ ἄρα Μᾶρκος καὶ Βαρνάβας εἶναι «ἀνεψιοί», δηλαδὴ ξαδέλφια. (Μὲ τὴν ἔννοια αὐτὴ τοῦ ξαδέλφου ἐπικρατεῖ στὴν Κύπρο ἡ λέξη ἀνεψιός). Ὅμως περισσότερο ἐπικράτησε σὲ ἁγιολογικὲς πηγές, ὅπως καὶ στὴ συνείδηση τῶν Κυπρίων, ὅτι ὁ Βαρνάβας καὶ ἡ Μαρία ἦταν ἀδέλφια. Αὐτὸ τὸ καταστάλαγμα κατέγραψε καὶ ὁ ἀείμνηστος Μακάριος, αὐτὸ καταγράφεται καὶ στὴν ἀκολουθία ποὺ ἐξέγραψε ἡ ἱερὰ μονὴ Σταυροβουνίου γιὰ ὅλους τοὺς Κυπρίους Ἁγίους.
Μία ἄλλη Τρίτη παραλλαγὴ ποῦ ἀφορᾶ τὴ συγγένεια τῶν δύο, περιλαμβάνεται σὲ κάποια Μηνολόγια, ἀλλὰ καὶ σὲ Κοπτικὸ Συναξάριο, πὼς ἡ Μαρία ὑπῆρξε νήμφη τοῦ Βαρνάβα, ἀφοῦ ἦταν γυναίκα τοῦ ἀδελφοῦ του Ἀριστόβουλου (φωτιστοῦ τῶν Βρετανικῶν νήσων).
Ἂν λοιπὸν ἡ Ἁγία Μαρία, μητέρα τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου, εἶναι ἀδελφὴ τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα, τότε θὰ πρέπει νὰ θεωρηθεῖ ὅτι καὶ αὐτῆς ἡ καταγωγὴ ἦταν Κυπριακή, βεβαίως ἀπὸ ἑλληνιστὲς Ἰουδαίους ποὺ ἔζησαν στὴν Κύπρο καὶ ποὺ βρέθηκαν τὸν καιρὸ τῆς ἐπὶ γῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου στὰ Ἱεροσόλυμα.





Ὁ Ἅγιος Φυνέλλος ὁ Ἀπόστολος ἐκ τῶν Ἑβδομήκοντα

Ἡ μνήμη του ἀναφέρεται σὲ ὁρισμένους Συναξαριστὲς καὶ μνημονεύεται μεταξὺ τῶν Ἑβδομήκοντα Ἀποστόλων. Σημειώνεται δὲ χαρακτηριστικὰ ὅτι ὁ Ἅγιος φρονήσας τὰ τοῦ Σίμωνος ἔγινε Ἐπίσκοπος Ἐφέσου.





Ὁ Ὅσιος Μαρτιάλιος Ἐπίσκοπος Λιμὸζ Γαλλίας
Ὁ Ἅγιος Μαρτιάλιος ἔζησε τὸν 3ο αἰώνα μ.Χ. καὶ διετέλεσε πρῶτος Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως Λιμὸζ τῆς Γαλλίας, ἀφοῦ κατὰ τὴν παράδοση ἀπεστάλη, γιὰ νὰ κηρύξει στὴ Γαλλία τὴν ὀρθόδοξη πίστη, ὑπὸ τοῦ Ἐπισκόπου Ρώμης Βαβιανοῦ (236 – 250 μ.Χ.).
Ὁ Ὅσιος Μαρτάλιος ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.





Ὁ Ἅγιος Μελίτων ὁ Μάρτυρας

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Μελίτων ἐτελειώθηκε διὰ ξίφους.





Ὁ Ἅγιος Πέτρος ὁ Μάρτυρας ἐκ Σινώπης

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Πέτρος ἐμαρτύρησε συρόμενος ἐπάνω σὲ πέτρες.





Ἡ Ἁγία Δηναρία βασίλισσα Γεωργίας

Ἡ Ἁγία Δηναρία ἔζησε τὸν 10ο αἰώνα μ.Χ. Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν Βίο τῆς Ἁγίας.





Ὁ Ὅσιος Γεώργιος ὁ Ἁγιορείτης ἐξ Ἰβηρίας

Ὁ Ὅσιος Γεώργιος, βλαστὸς ἀρχοντικῆς οἰκογένειας, ὑπῆρξε κτίτορας τῆς ἱερᾶς μονῆς Ἰβήρων τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἐπισκέφθηκε τὴν Ἀντιόχεια, ὕστερα ἀπὸ παράκληση τοῦ Πατριάρχου Ἀντιοχείας Ἰωάννου (1051 – 1062), πρὸς παραμυθία αὐτοῦ καὶ τοῦ ποιμνίου του γιὰ τὴν καταστροφὴ ποὺ ἔπαθε ἀπὸ πυρκαγιὰ ὁ ἐκεῖ μεγάλος ναὸς τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου. Προσκλήθηκε ἐπίσης, ἀπὸ τὴ βασίλισσα Μαριὰμ στὴ Γεωργία, γιὰ νὰ ἀναλάβει σπουδαῖες ἀποστολές. Μία πενταετία παρέμεινε ἐκεῖ καὶ ἐστάθηκε ἱκανὴ γιὰ νὰ ἐξυψώσει τὰ ἤθη τῆς κοινωνίας. Ἐκοιμήθηκε ὁσιακά, τὸ 1066, στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὰ ἱερὰ λείψανά του μετεκομίσθησαν στὴ μονὴ τῶν Ἰβήρων καὶ ἐνταφιάσθηκαν στὴ Λιτὴ τῆς μονῆς.





Ὁ Ἅγιος Γελάσιος ὁ ἐν τῇ μονῇ Ραμέτι Ρουμανίας ἀσκήσας

Ὁ Ἅγιος Γελάσιος ἔζησε στὴ Ρουμανία κατὰ τὸν 14ο αἰώνα μ.Χ. καὶ διετέλεσε ἡγούμενος τῆς ἱερᾶς μονῆς Ραμέτι στὴν Τρανσυλβανία. Αὐστηρὸς στὴν ἄσκηση καὶ ἄνθρωπος ἀδιαλείπτου προσευχῆς προσείλκυσε κοντά του πολλοὺς μοναχοὺς καὶ ἐρημίτες τοῦ ὄρους Ραμέτι. Ἀργότερα ἐξελέγη Ἐπίσκοπος καὶ ἐποίμανε, ὡς Ὅσιος, θεοφιλῶς τὸ ποίμνιό του.
Ὁ Ὅσιος Γελάσιος ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.





Ὁ Ἅγιος Πέτρος ὁ Θαυματουργός ὁ πρίγκιπας

Ὁ Ἅγιος Πέτρος, πρίγκιπας τῆς χρυσῆς Ὀρδῆς, ἦταν ἀνεψιὸς τοῦ Χάνου τῆς Χρυσῆς Ὀρδῆς. Ὅταν, τὸ 1253, ὁ Ἅγιος Κύριλλος († 21 Μαΐου), Ἐπίσκοπος Ροστώβ, ἐπισκέφθηκε τὸν Χὰν καὶ ὁμίλησε γιὰ τὶς ἀνάγκες τῶν ἐκκλησιῶν τῆς περιοχῆς καὶ περὶ τῶν θαυμάτων τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Λεοντίου τοῦ Ροστώβ († 23 Μαΐου), ἔκανε μεγάλη ἐντύπωση στὸν Πέτρο καὶ ἄγγιξε τὴν καρδιά του. Ἔτσι ἀκολούθησε τὸν Ἅγιο Ἐπίσκοπο, ἐβαπτίσθηκε καὶ ἐνυμφεύθηκε. Στὸ βίο του διακρίθηκε γιὰ τὴν ἀγάπη του στὴν ἡσυχία καὶ τὴν προσευχή. Μετὰ ἀπὸ μία θαυμαστὴ ἐμφάνιση ἐνώπιόν του τῶν Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου, ὁ Πέτρος ἀνήγειρε μονὴ κοντὰ στὴ λίμνη Νέρα πρὸς τιμήν τους. Μετὰ τὸ θάνατο τῆς συζύγου του, ὁ Πέτρος πρέπει νὰ ἔγινε μοναχὸς καὶ ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη, τὸ  1290.




Ἡ Ἁγία Παρασκευὴ ἐν Κέβρολσκ Ρωσίας

Δὲν ὑπάρχουν ἀκριβεῖς συναξαριστικὲς πληροφορίες γιὰ τὴν Ἁγία Παρασκευὴ τοῦ Κέβρολσκ τῆς Ρωσίας καὶ δὲν γνωρίζουμε οὔτε τὴν ἀκριβὴ ἡμερομηνία τῆς κοιμήσεώς της, ποὺ ἐπῆλθε μᾶλλον σὲ νεανικὴ ἡλικία. Ἡ Ἁγία ἔζησε τὸν 16ο αἰώνα μ.Χ. καὶ ἡ λαϊκὴ παράδοση τὴν θεωρεῖ ἀδελφὴ τοῦ Ἁγίου Ἀρτεμίου τῆς Βέρκολα. Στὶς 30 Ἰουνίου 1610 σὲ ἕνα χωριὸ τῆς περιοχῆς τοῦ Κεβρόλσκ, στὴν περιοχὴ τοῦ Ἀρχαγγέλσκ, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς συντηρήσεως ἑνὸς παρεκκλησίου, εὑρέθηκε κάτω ἀπὸ τὸ πάτωμα τοῦ ναοῦ ἕνας τάφος μέ λείψανα. Τὸ 1611 ἀποκαλύφθηκε σὲ ὅραμα στὸν ἐφημέριο τοῦ ναοῦ ὅτι ἐκεῖνος ὁ τάφος περιεῖχε τὰ ἱερᾶ λείψανα τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς. Στὸ ὅραμα ἐπαρουσιάσθηκε ἡ ἴδια ζητώντας νὰ τὴν τιμοῦν μὲ ὕμνους καὶ προσευχές. Ἔτσι τὸ παρεκκλήσι ἐκεῖνο ἔγινε τόπος προσκυνήματος γιὰ πολλοὺς πιστοὺς καὶ ἐπραγματοποιήθηκαν πολλὰ θαύματα καὶ θεραπεῖες. Τότε οἱ ἱερεῖς μετέφεραν τὰ ἱερὰ λείψανα τῆς Ἁγίας σὲ ἄλλη λάρνακα καὶ ἄρχισαν νὰ καταγράφουν τὰ θαύματα. Ἡ μνήμη της ἑορτάζεται σήμερα, ἡμέρα τῆς εὑρέσεως τῶν λειψάνων της. Τὸ 1981 τὸ ὄνομά της καταχωρήθηκε στὰ ὀνόματα τῶν Ἁγίων τοῦ Νόβγκοροντ.
Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ, ἐπίσης, τὴ μνήμη της, τὴν Τρίτη Κυριακὴ μετὰ τὴν Πεντηκοστή.





Ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ ὁ Νεομάρτυρας ὁ Πακνανᾶς

Ὁ Ἅγιος Νεομέρτυς Μιχαὴλ ὁ Πακνανᾶς ἐγεννήθηκε στὴν Ἀθήνα ἀπὸ γονεῖς φιλόθεους καὶ εὐσεβεῖς. Ἐπειδὴ οἱ γονεῖς του ἦσαν φτωχοὶ καὶ δὲν διέθεταν τὰ πρὸς τὸ ζῆν, δὲν ἐσπούδασε καὶ ἔγινε κηπουρός. Κάποια ἡμέρα ποὺ ἐπέστρεφε ἀπὸ ἕνα χωριό, ποὺ εἶχε μεταφέρει κάποια πράγματα, συνελήφθη ἀπὸ τοὺς Τούρκους φύλακες καὶ συκοφαντήθηκε ἀπὸ αὐτοὺς ὅτι δῆθεν μετέφερε μπαρούτι γιὰ τοὺς ἐπαναστάτες Ἕλληνες. Ὁδηγήθηκε, λοιπόν, στὸν κριτὴ καὶ καταδικάσθηκε σὲ θάνατο, ἐκτὸς καὶ ἂν ἀποδεχόταν νὰ ἀλλαξοπιστήσει. Ὁ Νεομάρτυς Μιχαὴλ μὲ πνευματικὴ ἀνδρεία ὁμολογοῦσε τὸ Ὄνομα τοῦ Κυρίου του καὶ ἀπαντοῦσε, παρὰ τὶς ἀπειλὲς τῶν Τούρκων, «δὲν τουρκεύω». Τότε ὁδηγήθηκε στὸν τόπο τῆς ἐκτελέσεως καὶ ἐγονάτισε μὲ χαρὰ περιμένοντας τὸ μαρτυρικό του τέλος. Ὁ δήμιος ἐκτύπησε τὸν Ἅγιο μὲ ἀντεστραμμένο ξίφος στὸ λαιμό, γιὰ νὰ τὸν ἐκφοβίσει, προσδοκώντας τὴ μεταστροφή του. Ἀλλ’ ὁ γενναῖος Μιχαὴλ τοῦ εἶπε μὲ γενναιότητα: «Χτύπα γιὰ τὴν πίστη». Τότε ὁ δήμιος ἀπέκοψε τὴν κεφαλὴ τοῦ Νεομάρτυρος, τὸ 1771. Στὴν π΄ρωτη κολόνα τοῦ Ὀλυμπίου Διὸς στὴν Ἀθήνα, διακρινόταν τὸ ἀκόλουθο ἐπιγραφικὸ χάραγμα: «1771, Ἰουλίου 9 ἀπεκεφαλίσθη ὁ Πακνανᾶς Μιχάλης». Ἡ μνήμη του ὅμως τελεῖται σήμερα.





Μετακομιδὴ Τιμίων Λειψάνων Ἁγίου Σωφρονίου Ἐπισκόπου Ἰρκούτσκ

Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Σωφρονίου, Ἐπισκόπου Ἰρκούτσκ Ρωσίας, τιμᾶται τὴν 30η Μαρτίου, ὅπου καὶ ὁ βίος του.




Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Βαλικίν, ἐν Τσέρνιγκωφ Ρωσίας

Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸ γεγονός. 




Οι Άγιοι 1040 Μάρτυρες

Άγνωστοι στους Συναξαριστές. Η μνήμη τους, μαζί με τους μάρτυρες Φωκά, Κόνωνα, Συμεών και Ισαάκ, αναφέρεται στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο (σελ. 97).
http://anavaseis.blogspot.com/
Μέγας Συναξαριστής

Prophecies on Antichrist by Archimandrite Lavrentios of Chernigov (+1950)

You will live to see the Antichrist!
The Abbess of Domnitskaya monastery, accompanied by two sisters came to have tea with Fr Lavrentios. During dinner he told them: “You and I, mother abbess, will not live to see the Antichrist, but they will live to see him!” This happened in 1948. Both sisters had been born in 1923. Sister N was one of the two and relayed the story to us. read more…
I must see.
Whenever Fr Lavrentios would sit down to have dinner, while waiting for everyone to take their seats, he would tell them: “ I am not hungry, but I must see all of you and talk to you about what will happen in the future”. Then his eyes would fill with tears and would say: “If only you knew what is going to happen to the world and what is going to happen in the future! If only you knew how much people are suffering in Hell!”
And how he will turn back!
This was cited by sister M.
Fr Lavrentios would say: “Do not be surprised if you hear that people will run to churches in every way they can, to pray. When those who wear the golden clothes, (Archimandrites and Patriarchs) forbid the reading of the Psalms and later of the Hours- the Lord will show patience for all these, but for a short while. And then, oh, how will He abandon them! Then the Second Coming will not be far away!”
Remember this!
“This happened when my father was still alive” said I. M, while remembering her conversation with Fr Lavrentios.
“We were very poor and it was impossible for us to build up our lives again after the destruction of the war. I went to see Fr Lavrentios, to receive his blessing in order to wear an inner robe ( so that I could become a nun secretly) , but he told me: “Not everyone who lives in the world will be lost, neither will all the monks inside a monastery be saved. “ Do you understand me? It is not yet time.”
I again started pleading with him to give me his blessing to enter a monastery, adding that it was extremely difficult for one to save his soul in the world. But Father told me: “The monks and those who wear the robes in the monasteries will succeed to enter the Seventh Heaven, but if only you knew what those who are pure at heart and live in the world will find! The Lord will tell the monks to make room for those who secretly lived a chaste life in the world and did not enter a monastery. And the latter will be in front of the former! Do you understand that for God the secret ones will be more privileged than those who live in the monasteries? Do you understand me?” asked Father.
“I do not understand anything”, I said.
“Just remember what I have told you just now, at least!” said Father.
If one lives according to the law of Love
A devout widow had this dream: “I saw Fr Lavrentios inside the Holy Trinity monastery of Servingov together with its inhabitants. There were many sisters there and the chorus was chanting: “ Hail Thou Queen”. Then suddenly, the elders were being lifted up in the air, but there were only 7-8 women along with the Father. I run to ask him why did he only have so few women with him but just as I was about to ask the question, I woke up without getting any reply”.
When I went to see Father Lavrentios he told me: “It is true that you had this dream! We have lived through this spiritual state together, but then everything ended. If one has a piece of bread he must share it with someone else, who in turn will pray for him. Therefore, both will benefit from their offerings and all will be saved. However, exactly the opposite happens with us. He, who has a piece of bread, tries to get many more pieces for himself. That’s why there are so few who are being advanced spiritually. It’s because there is no Love!”
Few will be saved
Blessed Father Lavrentios would often repeat that peoples’ souls descend to Hell, just like the people who go to Church on a feast day. But go to Heaven like those who go to Church during an ordinary day.
He would often sit and cry. He was feeling sorry for the people who could not be saved. “Ah! If only you knew how many people are cramped in Hell! They are like sardines in a barrel”.
His spiritual children would try to console him but he would not stop crying and would say to them: “You cannot see… But if you could see… it is very distressing! During the final days Hell will be filled with young people”.
Think about this.
“I tell you, and I say this with great distress. You will buy houses and you will spend your days smartening up the large and wonderful monasteries. But you will not have time for prayer, despite having given the oath of poverty!
It will not be difficult to be saved during the final days, but only if you act prudently and patiently. Anyone who rides over all these temptations will be saved! Such a person will be among the privileged. The first will glow like the lamps; the latter will shine like the sun. You must prepare another kind of residence for you. Therefore, listen and think about this.”
This is what the respected father would repeatedly say, seeing the future with his enlightened mind and warning many of his spiritual children.
During the awful years
“Not long before the appearance of the Antichrist, even those churches, which have been abandoned, will be repaired and restored- not only on the inside but also on the outside. They will spray gold on the domes of the Cathedrals, and when they finish the main one, the time has come for the enthronement of the Antichrist. Pray to the Lord, to lengthen this time, so that we are encouraged and find solace. There will be terrible times ahead of us. The restoration of the Cathedrals will last until the time of the enthronement of the Antichrist. There will be unprecedented cheerfulness”.
Father Lavrentios would also say: “Can you see how cunningly and slyly they prepare all this?”
Then, he would continue crying: “All the Cathedrals will be exceptionally magnificent, like they have never been before, but you must not go inside for the sacrifice of Jesus Christ, because it will not be offered there. You must remember: There will be many churches, but the Orthodox Christians must not enter them because the ‘Synagogue of Satan’ ( Rev. 2-9) will assemble there. I repeat once again. No one must assemble in the Cathedrals, because there will be no clemency to those who enter them!”
On Antichrist
“The Antichrist will be enthroned in a beautiful, restored temple (church) in Jerusalem in front of the clergy and the Russian Patriarch. There will be free entry into and out of Jerusalem for everyone, but do not try to go there because everything will be made so that ‘you will be deceived’. ( Math. 24-24) He (the Antichrist) will use perfectly well all the satanic flattery and will perform great wonders. The whole world will hear him and see him. He will stamp all people with Satan’s seal and will hate orthodox Russia”.
There is no need to be afraid
Father Lavrentios told a deacon, who is still alive but very old:
“You will live to see the times when the Antichrist will assume all authority. Do not be afraid. Warn everyone that it is him, but that there is no need for them to be scared! There will be a war and wherever he will pass by, no one will be left alive! But before this time, the Lord will send secondary illnesses to those who are weak, so that they may die, because during his time there will no longer be any death. The third world War will not be for repentance but for extermination. However,the Lord will allow those who are stronger to live, so that they will be able to face him.
The highest ‘peace maker’
Devout father Lavrentios, speaking often about the Antichrist, would say: “There will be a time when there will be fighting and fighting and a world war will break out. And in all this turmoil they will say: ‘Let us chose a King who will unite the whole world’. And they will elect him! They will elect Antichrist as the only King and the highest world ‘peace maker’. It is important that you listen very carefully. It is necessary that you exercise your ears so that they listen carefully! As soon as they start electing one man to lead the whole world, know that it is none other than him and that it is forbidden for the orthodox Christians to vote for him”.
My words are totally true
Father Lavrentios was sitting in the attic and was talking about the final days and the end of this world, and about the details regarding the enthronement of the Antichrist and those who have moved away from God. Then three priests, Nikiforos, Gregory and Basil Ganzin, opposed Father Lavrentios, saying that he was telling them different things about these matters. But he replied to them:
“ Fathers and brothers in Christ, there is one thing which you neither know nor understand. I speak not only about Russia but about the whole world! Everything I have said about the future events is true because the Holy Spirit has revealed these to me with His grace”.
For a short time
Archimandrite Theophanis was citing how Father Lavrentios was saying with a smile: “The Russians will repent for their deadly sins: because they had allowed the antichrist’s profanity to prevail in Russia so that they could keep their authority, because they did not protect God’s kingdom, the orthodox churches and monasteries and all that is sanctified in Russia and because they had ignored piety and loved satanic profanity. However, there will come a time when a sudden spiritual change will take place! Russia, together with the other Slav territories, will become a strong kingdom. It will be governed by an Orthodox King and God’s grace will be upon him. Because of him all schisms and heresies will disappear from Russia. There will be no more persecution of the Orthodox Church. The Lord will show His mercy upon Russia, because the terrible times which will come before the appearance of Antichrist, would have already come to pass in Russia. Even Antichrist himself will fear the Russian orthodox Kingdom.
The kingdom
“The Antichrist will govern all nations, apart from Russia and the Slav territories, and they will suffer all the calamities and persecutions written in the Scriptures. In Russia, however, there will be a feast and rejuvenation of Faith, but only for a short while, since the Judge will come to test both the living and the dead”.
On Antichrist occupying the Holy Seat
“Blessed will be he who will not be deceived from now on and will not see God in the dreadful face of Antichrist. Whoever will see him and listen to his blasphemies with which he will be promising earthy pleasures, will be deceived and will worship him. He who will do such a thing will be lost along with him and will burn in the eternal fire”.
We asked Father: “How will it be?”
He replied in tears: “This abomination of trouble will sit on the holy throne and will deceive, by his sorcerers ( those who perform deceitful wonders) those who will live far from God. After this, Antichrist will reveal himself! The whole world will see him at the same time.”
We asked him on which throne will he seat himself, in church or elsewhere and he replied: “Not in church, in the house”. In the old times people had the iconostasis, where they placed the holy icons. Nowadays, he will perform deceitful deeds to cheat people. Those who find themselves far from the Truth will say: ‘We must be careful and listen to the news. The Antichrist will be on the news and they will receive him”.
Source: www.Athos.edo.gr
Translated into English by: Olga Konaris Kokkinos, journalist
http://vatopaidi.wordpress.com/2010/06/29/

Προφητείες Αρχιμανδρίτη Λαυρέντιου του Chernigov (+1950)


(1) ΘΑ ΖΗΣΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟΝ ANTIΧΡΙΣΤΟ!
Συνοδευόμενος από δύο Κελεϊνιτσιώτισσες [λαϊκές-αδελφές], η ηγουμένη της μονής Domnitskaya ήρθε να έχει το τσάι με τον πατέρα Λαυρέντιο. Κατά τη διάρκεια του γεύματος, είπε: “Εσείς και εγώ, μητέρα-ηγουμένη , δεν θα ζούμε για να δούμε τον αντίχριστο αλλά, αυτές οι Κελεϊνιτσιώτισσες σας, θα ζήσουν για να τον δούνε!” Αυτό το περιστατικό έγινε το 1948. Και οι δύο καλόγριες είχαν γεννηθεί το 1923. Η μοναχή καλόγρια Ν. Ήταν η μία που μας είπε την ιστορία.

(2) ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩ

Όποτε καθόταν ο πατήρ-Λαυρέντιος στο τραπέζι για να δειπνήσει, ενώ περίμενε τον καθέναν που θα συνέτρωγε μαζί του, έλεγε: “Δεν πεινάω, αλλά πρέπει να σας δω όλους, και να σας μιλήσω λίγο σχετικά με το τι πρόκειται να γίνει στο μέλλον.” Κατόπιν έκλαιγε και έλεγε: “Εάν ξέρατε ποια μοίρα περιμένει τον κόσμο και τι πρόκειται να γίνει στο μέλλον. Εάν ξέρατε πώς οι άνθρωποι υποφέρουν στην κόλαση!”

(3) ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΟΠΙΣΘΟΧΩΡΗΣΕΙ!

Αυτό καταγράφηκε από τα λόγια της αδελφής Μ. Ο πατήρ-Λαυρέντιος έλεγε:
“Να μη μείνετε έκπληκτοι όταν ακούσετε ότι οι άνθρωποι τρέχουν με κάθε τρόπο στις εκκλησίες και προσεύχονται.Όταν εκείνοι που στα χρυσά-καλύμματά τους [Αρχιμανδρίτες - και Πατριάρχες] απαγορεύσουν την ανάγνωση του ψαλτηρίου — και, αργότερα, των ωρών — ο Κύριος (ο Θεός) θα τα υπομείνει όλα αυτά αλλά για λίγο και, Ο πώς θα τους εγκαταλείψει!

Η Δευτέρα Παρουσία δεν θα είναι τότε πλέον μακριά!”

(4) ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΑΥΤΟ!
“Αυτό συνέβη τότε που ο πατέρας μου ήταν ακόμα ζωντανός,”Η Ι.Μ. θυμάται, τη συνομιλία της με τον πατήρ Λαυρέντιο. “Ήμαστε εξαιρετικά φτωχοί, ανίκανοι να ανακτήσουμε τις αισθήσεις μας μετά από την καταστροφή του πολέμου. Πήγα να δω τον Άγιο γέροντα Λαυρέντιο, προκειμένου να του ζητήσω να μου δώσει ευλογία, να φορέσω κρυφά ένα podriasnik [ένα εσωτερικό ράσο, (για να είμαι κρυφή καλόγρια)] αλλά μου είπε: “Δεν θα χαθούν όλοι που είναι στον κόσμο (κοσμικοί) ούτε ο καθένας θα σωθεί μέσα σε μοναστήρι.
Καταλαβαίνετε; Δεν είναι ακόμα ο καιρός.
” Πάλι άρχισα να τον εκλιπαρώ [για να μου δώσει την άδειά του] να μπω σε ένα γυναικείο μοναστήρι, γιατί είναι εξαιρετικά πολύ δύσκολο για έναν να σωθεί στον κόσμο, αλλά ο Γέροντας μου είπε: “Οι μοναχοί και οι σχήμα-μοναχοί στα μοναστήρια θα επιτύχουν να μπουν στον έβδομο ουρανό (Παράδεισο) αλλά εάν ξέρατε μόνο τι περιμένει εκείνους τους αγνούς που ζουν στον κόσμο!
Ο Κύριος θα πει σε εκείνους τους σχηματοφόρους να κάνουν τόπο για αυτούς τους μυστικούς, για αυτούς που δεν έζησαν σε ένα μοναστήρι. Και αυτοί αργότερα οι τελευταίοι θα προηγηθούν υπερβολικά των πρώτων! Καταλαβαίνετε ότι, ενώπιον του Θεού, οι μυστικοί θα είναι ανώτεροι από εκείνους στα μοναστήρια; Καταλαβαίνετε;” ρώτησε ο γέροντας.
“Δεν καταλαβαίνω τίποτα,” απάντησα.
“Θυμηθείτε ακριβώς τι σας είπα τώρα μόλις, τουλάχιστον!” είπε ο γέροντας.”

(5) ΕΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΖΕΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Συγκεκριμένα κάποια ευσεβής χήρα είχε ένα όνειρο: “Έβλεπα, τρόπον τινά, τον Πατέρα Λαυρέντιο στη μονή Αγίας Τριάδας του Σέρνίγκοβ, με τους κατοίκους του. Υπήρξαν πολλές αδελφές εκεί, και η χορωδία έψελνε: “Χοίρε, ω Βασίλισσα”. Κατόπιν, ξαφνικά, οι starets (γέροντες-γερόντισσες) άρχισαν να αιωρούνται πάνω στον αέρα, αλλά υπήρχαν μόνο μερικές matushki [μητέρες-καλόγριες (γερόντισσες)] με τον γέροντα επτά ή οκτώ σύνολο! Έτρεξα να τον ρωτήσω: “Γιατί είχε τόσες λίγες καλόγριες μαζί του;”, αλλά επάνω στην άρθρωση αυτών των λέξεων, ξύπνησα, χωρίς να πάρω μια απάντηση.”
“Όταν πήγα να δω πατήρ-Λαυρέντιο, μου είπε: “Είναι γεγονός ότι ονειρευτήκατε! Είχαν ζήσει μαζί αυτή την πνευματική κατάσταση, κατόπιν όλα είχαν τελειώσει. Εάν κάποιος έχει ένα κομμάτι ψωμί, είναι επιθυμητό να το μοιραστεί με τον άλλο, ο οποίος θα προσεύχεται έπειτα για αυτόν.
Κατά συνέπεια, και οι δύο θα ελάμβαναν μισθό για την προσφορά τους, και όλοι θα είχαν σωθεί. Αλλά, με μας,
είναι ακριβώς το αντίθετο: Αυτός που έχει το κομμάτι του ψωμιού αγωνίζεται να μαζέψει κι άλλα πολλά κομμάτια . Γι’ αυτό υπάρχουν έτσι λίγοι που ανυψώνονται πνευματικά, επειδή δεν υπάρχει αγάπη!”
(6) ΛΙΓΟΙ ΣΩΖΟΝΤΑΙ
Ο σεβάσμιος πατέρας Λαυρέντιος του Σερνιγκοβ συχνά επαναλάμβανε ότι οι ψυχές πηγαίνουν στην κόλαση ακριβώς όπως τους ανθρώπους που βγαίνουν από την εκκλησία μια γιορτινή μέρα’ αλλά πηγαίνουν στον Παράδεισο όπως τους ανθρώπους που πηγαίνουν στην εκκλησία σε μια εργάσιμη μέρα.
Ο Γέροντας καθόταν συχνά και έκλαιγε: Λυπόταν τους ανθρώπους που χάνονταν. “Πόσοι άνθρωποι υπάρχουν, οι οποίοι συμπιέζονται στην κόλαση όπως τις ρέγκες σε ένα βαρέλι,”
Ο πατήρ Λαυρέντιος έλεγε: Τα πνευματικά του παιδιά τον παρηγορούσαν, αλλά μέσω των δακρύων του, απαντούσε:
“Δεν βλέπετε. αλλά εάν θα μπορούσατε να δείτε… πόσο θλιβερό είναι! Και τις έσχατες (τελευταίες μέρες), η κόλαση θα γεμίζει με νέους ανθρώπους.”
(7) ΣΤΡΙΨΤΕ ΓΥΡΩ ΓΥΡΩ ΤΟ ΜΟΥΣΤΑΚΙ ΣΑΣ Μ’ ΑΥΤΟ
“Και το λέω σε εσάς, και το λέω με μεγάλη λύπη, ότι θα αγοράζετε σπίτια, και θα σκοτώνεται την ώρα σας με τον εξωραϊσμό των μεγάλων και υπέροχων μοναστικών κτηρίων. Αλλά δεν θα έχετε χρόνο για προσευχή, αν και κάνατε όρκο μη-κατοχής (ιδιοκτησίας)! Δεν θα είναι δύσκολο να σωθείτε κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών, αλλά σοφά (φρόνημα-υπομονετικά) έτσι.
Ένας που υπερνικά όλους αυτούς τους πειρασμούς, θα σωθεί! Ένας τέτοιος θα είναι μεταξύ των πρώτων. Οι πρώτοι θα είναι όπως τους λαμπτήρες’ οι τελευταίοι θα είναι σαν τον ήλιο. Προετοιμάστε άλλες κατοικίες για σας. Έτσι ακούστε, και στρίψτε γύρω-γύρω το μουστάκι σας μ’ αυτό!” Αυτά έλεγε κατά συνέπεια ο σεβάσμιος starets, κοιτάζοντας στο μέλλον με το οξυδερκές μυαλό του, προειδοποιώντας πολλά πνευματικά παιδιά του.
(8) Ο ΦΟΒΕΡΟΣ ΚΑΙΡΟΣ (ΤΑ ΦΟΒΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ)
“Όχι πολύ πριν την βασιλεία του αντίχριστου, ακόμη και εκείνες οι εκκλησίες που έχουν κλείσει θα επισκευαστούν και θα αποκατασταθούν — όχι μόνο τα εξωτερικά τους, αλλά το εσωτερικό τους, επίσης. Θα επιχρυσώσουν τους θόλους των καμπαναριών και των καθεδρικών ναών, και όταν θα ολοκληρώσουν και τον κύριο, τότε θα έχει έρθει ο καιρός για την ενθρόνιση του αντίχριστου. Προσευχηθείτε ο Θεός να μακραίνει εκείνον τον χρόνο, για να ενθαρρυνθούμε και να στηριχτούμε’ είναι μια φοβερή χρονική περίοδος που μας αναμένει. Η αποκατάσταση των καθεδρικών ναών θα συνεχιστεί μέχρι την στιγμή της στέψης του αντίχριστου. Θα έχουμε πρωτοφανή λαμπρότητα, “Ο πατήρ Λαυρέντιος έλεγε: “Βλέπετε με πόσο πανουργία και ύπουλα προετοιμάζεται όλο αυτό;” Ο Γέροντας συνέχισε, με δάκρυα. “Όλοι οι καθεδρικοί ναοί θα είναι υπερβολικά θαυμάσιοι, όπως ποτέ πριν, αλλά δεν πρέπει να παρευρεθείτε σε αυτούς τους ναούς, για την αναίμακτη θυσία του Ιησού Χριστού δεν θα προσφερθεί εκεί. Θυμηθείτε, θα υπάρξουν εκκλησίες, αλλά οι ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν πρέπει να παρευρεθούν σε αυτές, ως πλήρης “Σατανική συναγωγή” (Aποκ. 2.9) θα συναθροίζονται εκεί. Επαναλαμβάνω για ακόμη μία φορά ότι κανείς δεν πρέπει να παρευρεθεί σε εκείνους τους καθεδρικούς ναούς’ δεν θα υπάρξει καμία επιείκεια σε αυτούς πού θα πάνε!”

(9) ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ANTIΧΡΙΣΤΟ

“Ο Αντίχριστος θα στεφθεί βασιλιάς σε έναν θαυμάσιο επανοικοδομημένο ναό στην Ιερουσαλήμ, με την συμμετοχή του κλήρου και του πατριάρχη της Ρωσίας. Θα υπάρξει ελεύθερη είσοδος και έξοδος από την Ιερουσαλήμ για τον καθένα, αλλά μη δοκιμάσετε να πάτε εκεί έπειτα, δεδομένου ότι όλα θα ‘χουν γίνει έτσι ώστε “να εξαπατηθείτε.” (Ματ 24.24) Αυτός [ο αντίχριστος] θα γνωρίζει υπερβολικά καλά όλα τα σατανικά καλοπιάσματα και θα παρουσιάσει μεγάλα σημάδια. Ο ολόκληρος κόσμος θα τον ακούσει και θα τον δει. “Θα σφραγίσει” τους ανθρώπους του με την σφραγίδα του Σατανά’ θα μισήσει την ορθόδοξη Ρωσία, “

Ο σεβάσμιος Starets Λαυρέντιος του Σερνιγκοβ έλεγε:

(10) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ
Σε κάποιον διάκονο που είναι ακόμα ζωντανός, αλλά που είναι τώρα αρκετά μεγάλης ηλικίας, ο Γέροντας Λαυρέντιος είπε ευθέως:
“Θα ζήσετε για να δείτε τον καιρό που θα ‘ρθεί ο αντίχριστος
στην εξουσία. Να μην είστε φοβισμένοι, αλλά πείτε στον
καθέναν ότι ο αντίχριστος είναι αυτός — και ότι δεν είναι ανάγκη να είναι φοβισμένοι! Θα υπάρξει ένας πόλεμος, και από όπου θα περάσει, δεν θα μείνει κανένας ζωντανός! Αλλά, πριν από εκείνο τον καιρό, ο Κύριος θα στείλει τις δευτερεύουσες ασθένειες στους αδύνατους κι αυτοί θα πεθάνουν, γιατί κατά τη διάρκεια του καιρού του αντίχριστου δεν θα υπάρξει πλέον οποιοσδήποτε θάνατος. Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος δεν θα είναι για τη μεταμέλεια, αλλά για την εκμηδένιση’ αλλά ο Κύριος θα αφήσει ζωντανούς τους ισχυρότερους, για να τον αντιμετωπίσουν.

(11) Ο ΑΝΩΤΑΤΟΣ “ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΣ”

Ο σεβάσμιος Starets Λαυρέντιος του Σερνιγκοβ μιλώντας συχνά για τον αντίχριστο, έλεγε: “Θα έρθει ένας καιρός που θα παλεύουν και θα παλεύουν, και ένας παγκόσμιος πόλεμος θα ξεσπάσει. Και μέσα στην πολύ ασάφεια της κατάστασης, θα πουν, “αφήστε μας να διαλέξουμε μόνοι μας έναν ενιαίο βασιλιά για όλη την κατοικημένη γη.” Και θα τον εκλέξουν! Θα εκλέξουν τον αντίχριστο ως καθολικό βασιλιά και ανώτατο παγκόσμιο “ειρηνοποιό”. Είναι απαραίτητο να ακούετε προσεκτικά ‘θα είναι αναγκαίο να ασκηθεί η προσοχή! Μόλις αρχίζουν να ψηφίζουν για ένα ενιαίο άτομο σε όλο τον κόσμο, να ξέρετε ότι δεν είναι κανένας άλλος εκτός από αυτόν, και ότι είναι απαγορευμένο στους ορθόδοξους Χριστιανούς να ψηφίσουν για αυτόν.”

(12) ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΟΥ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΑ

Ο Γέροντας Λαυρέντιος καθόταν στη σοφίτα κάνοντας αρχονταρίκι, μιλώντας για τις τελευταίες ημέρες και για το τέλος αυτού του κόσμου, σχετικά με τις λεπτομέρειες που αφορούν την ενθρόνιση του αντίχριστου πέρα από εκείνους που έχουν απομακρυνθεί από το Θεό… Και οι ιερείς Νικηφόρος, Γρηγόριος και Βασίλειος Ganzin αντιτέθηκαν στον πατήρ Λαυρέντιο για το ότι είχε μιλήσει διαφορετικά σχετικά με αυτά τα πράγματα. Αλλά απάντησε σ’ αυτούς: “Πατέρες και αδελφοί, υπάρχει ένα πράγμα που ούτε ξέρετε ούτε καταλαβαίνετε. Μιλώ όχι μόνο για τη Ρωσία, αλλά για ολόκληρο τον κόσμο! Τα λόγια μου όλα σχετικά με τα μελλοντικά γεγονότα είναι αληθινά, επειδή το Άγιο-Πνεύμα τις έχει αποκαλύψει σε με την χάρη [του].”

(13) ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

Ο σχήμα-αρχιμανδρίτης Θεοφάνης αναφορικά με το ότι ο Γέροντας Λαυρέντιος έλεγε χαρωπά, με ένα χαμόγελο:
“Οι Ρώσοι θα μετανοήσουν των θανάσιμων αμαρτιών τους:
*για το ότι επέτρεψαν… [την αντίχριστη] ασέβεια για να κρατήσουν την εξουσία στη Ρωσία’
*ότι δεν υπερασπίστηκαν το Θεϊκό βασίλειο, οι ορθόδοξες εκκλησίες και τα μοναστήρια, και όλα αυτά που είναι ιερά και Άγια στη Ρωσία.
*ότι περιφρόνησαν την ευσέβεια και φτάσανε να αγαπήσουν τη δαιμονική ασέβεια. Αλλά θα υπάρξει μια ραγδαία πνευματική αλλαγή! Και η Ρωσία, μαζί με όλα τα σλαβικά έθνη και τα εδάφη, θα αποτελέσει ένα δυνατό Βασίλειο. Θα κυβερνηθεί από έναν ορθόδοξο Βασιλέα, με Θεϊκό χρίσμα(ο εκλεκτός του Θεού).
Λόγω αυτού, όλα τα σχίσματα και οι αιρέσεις θα εξαφανιστούν μακριά από τη Ρωσία. Δεν θα υπάρξει καμία δίωξη της ορθόδοξης εκκλησίας. Ο Κύριος θα δείξει το έλεος του στην Αγία Ρωσία επειδή ο φοβερός χρόνος που θα προηγηθεί αυτού του αντίχριστου θα έχει πραγματοποιηθεί ήδη σ’ αυτήν. Ακόμη και ο αντίχριστος ο ίδιος θα φοβηθεί το ρωσικό ορθόδοξο Βασίλειο
- το Samoderzhets [Αυτοκρατορικό-Βασίλειο].
Αλλά όλα τα άλλα έθνη, εκτός μόνο από τη Ρωσία και τα σλαβικά εδάφη, θα κυβερνηθούν από τον αντίχριστο και θα υποβληθούν σε όλες τις φρίκες και τα βασανιστήρια που γράφονται στις Ιερές Γραφές. Στη Ρωσία, εντούτοις, θα υπάρξει μια χαρά (εορτασμός) και μια άνθηση της πίστης — αλλά μόνο για ένα μικρό διάστημα ενώ, γιατί ο φοβερός δικαστής θα έρθει να δοκιμάσει και τους ζωντανούς και τους πεθαμένους.”

(14) ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ANTIΧΡΙΣTΟΥ ΣΤΗΝ ΙΕΡΗ ΘΕΣΗ

“Ευλογημένος και τρις-ευλογημένος θα είναι αυτός που δεν θα παρασυρθεί από ‘δω και πέρα , και ως εκ τούτου, δεν δει ως Θεό- το αηδιαστικό πρόσωπο του αντίχριστου. Οποιοσδήποτε θα τον δει και θα ακούσει τα βλάσφημα λόγια του υποσχόμενος όλες τις γήϊνες ευλογίες (χαρές), ο ίδιος θα πράγμα θα παραπλανηθεί και θα πάει εμπρός του να τον λατρέψει. Και θα χαθούν, μαζί με αυτόν, όσον αφορά την αιώνια ζωή’ θα καίγονται στο αιώνιο πυρ!”
Ρωτήσαμε τον σεβασμιότατο, “πώς θα είναι;” Και μας απάντησε με δάκρυα: “Η απέχθεια της θλίψης, θα σταθεί στον ιερό θρόνο και θα επίδειξη-εμπρός στους αποκρουστικούς εκμαυλιστές (γόητες) του κόσμου που, εργάζονται με ψεύτικα θαύματα , θα εξαπατήσουν όλους αυτούς πού έχουν πέσει μακριά από το Θεό.
Και, μετά από αυτούς, ο αντίχριστος θα εμφανιστεί!
Ο κόσμος ολόκληρος θα τον δει ταυτόχρονα με μιας.” Στην ερώτηση “Σε ποιόν ιερό Θρόνο — στην εκκλησία;” Ο σεβάσμιος Λαυρέντιος είπε: “Όχι στην εκκλησία, αλλά στο σπίτι! Παλιότερα, χρησιμοποιούσαν το εικονοστάσι στη γωνία όπου ήταν οι ιερές εικόνες. Κατόπιν, εντούτοις, εκείνο το διάστημα θα καταλάβει σαγηνευτικά μέσα (εργαλεία-όργανα-τρόπους) εξαπάτησης των ανθρώπων. Πολλοί που έχουν αναχωρήσει μακριά από την Αλήθεια θα πουν:
“πρέπει να προσέχουμε και να ακούμε τα νέα τις ειδήσεις.”
Και θα είναι στις ειδήσεις ότι ο αντίχριστος θα εμφανιστεί και θα τον δεχτούν.”

Πηγή:
www.athos.edo.gr
http://vatopaidi.wordpress.com/2010/06/29

Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΗ ΣΕΡΒΙΑ. Ομιλία επισκόπου Αρτεμίου και συμπαράσταση από μοναχούς, μοναχές και τον πιστό λαό (27/6/2010)

Τα δύο παρακάτω video περιέχουν κήρυγμα του επισκόπου Αρτεμίου και τραγούδια από μοναχούς, μοναχές και τον πιστό λαό που συμπαρίσταται στον αγωνιστή επίσκοπο (27/6/2010)

 
http://thriskeftika.blogspot.com/2010/06/2762010.html

Θαύματα Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς (μέρος 1ο καί 2ο)

Θαύματα Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς (μέρος 1ο)

1952
Το 1952, πραγματοποιήθηκε ένα μεγάλο θαύμα στο αρτοποιείο του μοναστηριού Chelije. Στο μοναστήρι διαβιούσαν σαράντα αδελφές και στην κουζίνα διακονούσε η αδελφή Νίνα. Ενώ ετοίμαζε το ψωμί για το δείπνο αντιλήφθηκε ότι είχε μείνει μόνο ένα φλιτζάνι αλεύρι. Ενώ παραπονιότανε στις άλλες αδελφές, ο π. Ιουστίνος( τώρα Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας) της είπε: « Ας προσευχηθούμε στον Κύριο και θα μας προστατέψει». Νωρίς το άλλο πρωί, μόλις μπήκε η αδελφή στην κουζίνα βρήκε δύο μεγάλα δοχεία αλεύρι. Ο π. Ιουστίνος η μητέρα Σάρα και όλες οι αδελφές είδαν το θαύμα και ευχαρίστησαν τον Κύριο.
1953
Η Stoijka Jankovits από το χωριό Leskovac , κοντά στην πόλη Βάλγιεβο, υπέφερε από δαιμονική επήρεια για δώδεκα χρόνια . Συχνά έβλεπε δαίμονες που την κτυπούσαν, την βασάνιζαν και την άφηναν πληγωμένη. Όταν η οικογένεια της θυμιάτιζε το σπίτι, έβλεπε τους δαίμονες να φεύγουν από το παράθυρο. Πήγαινε συχνά στον π. Ιουστίνο για εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία και τελικά  θεραπεύτηκε τελείως. Αργότερα ασπάστηκε τον μοναχικό βίο και τώρα ονομάζεται αδελφή Τατιάνα.
1959
Η κόρη κάποιου Νικόλαου από τη Strmne Gore, κοντά στη Lelich ήταν άρρωστη. Για τρία χρόνια ήταν κατάκοιτη στο κρεβάτι. Μια φορά την πήγαν με το αυτοκίνητο στο μοναστήρι και την μετέφεραν στην εκκλησία τυλιγμένη σε μια κουβέρτα. Ο π. Ιουστίνος της διάβασε μια προσευχή. Μετά την προσευχή κατάφερε να καθίσει και μετά από τρία χρόνια μπόρεσε να περπατήσει. Τότε όπως και την πρώτη φορά πήγε στο μοναστήρι και την μετέφεραν στην εκκλησία με μια κουβέρτα. Μετά την προσευχή, μπόρεσε να περπατήσει μόνη της στο αυτοκίνητο. Ωστόσο η μηχανή δεν έπαιρνε μπροστά. Οι άνδρες μάταια προσπαθούσαν να σπρώξουν το αυτοκίνητο. Τελικά η  μηχανή ξεκίνησε, αλλά μόλις μπήκε στο αυτοκίνητο η κοπέλα, σταμάτησε και πάλι. Τότε είπε: « Θα ανεβώ στο λόφο» ( Υπάρχουν πολλοί λοφίσκοι γύρω από το μοναστήρι) Την ακολουθούσε ένα μικρό παιδί το οποίο κρατούσε από το χέρι. Μαζί του περπάτησε και ανέβηκε στον πιο ψηλό λόφο της περιοχής.
1963
Ο π. Ιουστίνος λειτουργούσε στην γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Η εκκλησία ήταν γεμάτη και όλοι συμμετείχαν στην Θεία Κοινωνία. Ανάμεσά τους ήταν και ένας μουσουλμάνος που εργαζόταν στην εταιρεία Zhegrap, που κατασκεύαζε τη σιδηροδρομική γραμμή μεταξύ Βελιγραδίου και Μπάρ στο Μαυροβούνιο. Ονομαζόταν Ισμέτ και ο π. Ιουστίνος ποτέ δεν τον είχε δε προηγουμένως . Όταν πλησίασαν όλοι να κοινωνήσουν, πήγε και αυτός. Ο π. Ιουστίνος τον κοίταξε και είπε: «Δεν μπορείς να κοινωνήσεις γιατί δεν είσαι βαπτισμένος.»
Ο Radisha Miljokovich, ένα αγόρι έξι χρονων από το χωριό Trlicha κοντά στην πόλη Ub, υπέφερε από λιποθυμίες. Ο π. Ιουστίνος του διάβασε ευχές και το παιδί γιατρεύτηκε τελείως.
Ο Στάβκο Μόλοβιτς από το χωριό Pambukovice, κοντά στην πόλη Ub δεν έκανε παιδιά. Όταν τον διάβασε ο π. Ιουστίνος έκανε κατόπιν δύο γιούς.
Ο Μίλοβαν από το χωριό Στάβε, της περιοχής Βάλγιεβο, ήταν δάσκαλος αλλά ήταν σοβαρά άρρωστος ψυχικά. Ένα βράδυ η μητέρα του τον έφερε στο μοναστήρι Chlije για το απόδειπνο και πέρασαν τη νύκτα εκεί. Στις τέσσερεις το πρωί ξύπνησαν για την ακολουθία του όρθρου. Ενώ πήγαινε στην εκκλησία με την αδελφή Ανυσία, στην είσοδο της εκκλησίας αρρώστησε και έπεσε κάτω αναίσθητος. Η μητέρα του ήξερε ότι όταν συνέβαινε αυτό, πολλά κακά και κίνδυνοι ακολουθούσαν και έτσι φώναξε στην αδελφή να απομακρυνθεί από κοντά του. Εκείνο τον καιρό το παρεκκλήσιο βρισκόταν υπό ανέγερση και το επεισόδιο παρακολούθησαν είκοσι εργάτες. Κάθε πρωί στις 4, πήγαιναν πρώτα στην εκκλησία για τον όρθρο και μετά στη δουλειά.
Ο Μίλοβαν άρχισε να πετά πέτρες στη μητέρα του, η οποία πήγε να κρυφτεί στο κτίριο που έμεναν οι εργάτες και ετοιμάζονταν για τη λειτουργία. Μπροστά από το κτίριο βρισκόταν μια λάμπα. Με τις πέτρες ο Μίλοβαν κατάφερε να καταστρέψει όλες τις πόρτες και τους τοίχους του κτιρίου. Συνέχιζε να πετά ασταμάτητα, ώστε ήταν αδύνατο να βγει κάποιος από εκεί. Εκτός από τους εργάτες, δύο πατέρες από άλλο μοναστήρι έμεναν εκεί, μαζί με τον διευθυντή του έργου και κάποιους άλλους άνδρες. Την ώρα που πετούσε τις πέτρες ο Μίλοβαν ούρλιαζε: « Να μια μαύρη, μια άσπρη, μια κίτρινη, βοήθεια! Κτύπα! Πυροβόλα!» και συνέχιζε να στέλνει πέτρες στο κτίριο.
Πάνω από το μοναστήρι βρισκόταν ένας λόφος με δρόμο. Ο κόσμος που ταξίδευε στο δρόμο άκουγε τι συνέβαινε. Οι ξαφνιασμένες φωνές τους ακούγονταν από το μοναστήρι: «Μα τι συμβαίνει στο μοναστήρι;» ρωτούσαν. « Κάτι επικίνδυνο!»
Για δύο ώρες οι δύο πατέρες προσπαθούσαν και δεν μπορούσαν να ηρεμήσουν τον Μίλοβαν. Όταν τελικά τον έπιασαν τον έφεραν μέσα στην εκκλησία. Του έδεσαν τα χέρια και τα πόδια και την ώρα της λειτουργίας τον πρόσεχαν πέντε άνδρες. Μετά τη Θεία Λειτουργία ο π. Ιουστίνος επιτέλεσε Άγιο Ευχέλαιο. Στα μισά περίπου δεν έδειξε καμιά διαφορά. Ωστόσο είπε: «Λύστε μου τα χέρια, γιατί με πονάνε». Μέχρι το τέλος του Αγίου Ευχελαίου είχε συνέλθει εντελώς. Έφαγε πρόγευμα με τους εργάτες και επέστρεψε σπίτι με τη μητέρα του εντελώς καλά. Λίγες μέρες αργότερα ο π. Ιουστίνος πήγε στο Βελιγράδι. Όταν επέστρεψε, ο Μίλοβαν που ήταν τώρα απόλυτα υγιής, τον πλησίασε για να τον ευχαριστήσει. Από τότε εκείνος και η μητέρα του επισκέπτονταν το μοναστήρι συχνά.
Στο χωριο Stubo,στην περιοχή του Valjevo, ζούσαν τρείς αδελφές: η Milenja, η Obrenija και η Krynija. Και οι τρείς υπέφεραν από διάφορες νευρωτικές διαταραχές. Η πρώτη που αρρώστησε ήταν η Milenja και ύστερα ακολούθησαν και οι άλλες. Και οι τρείς επισκέφτηκαν το μοναστήρι. Ο π. Ιουστίνος τους διάβασε ευχές, τις εξομολόγησε και τις κοινώνησε. Και οι τρείς έγιναν τελείως καλά. Η τρίτη φόρεσε το μοναχικό σχήμα και ονομάστηκε, Παρασκευή.
1964
Μια μητέρα από το χωριό Velika Plane έφερε την κόρη της, Slavka, στο μοναστήρι γιατί υπέφερε από δαιμονική επήρεια. Το κορίτσι ήταν 26 χρονών και ο δαίμονας μιλούσε μέσω της. Ο π. Ιουστίνος προσευχόταν πολύ γι αυτήν. Την παραμονή της γιορτής του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, όταν ο π. Ιουστίνος διάβαζε το ευαγγέλιο, ο δαίμονας μιλούσε μέσω του κοριτσιού. Ο π. Ιουστίνος σταμάτησε και είπε: « Δεν είναι αυτή που μιλά αλλά ο δαίμονας! Τότε ο δαίμονας απάντησε: « Θα έμπαινα μέσα σου αλλά δεν μπορώ».
Η κοπέλα έμεινε στο μοναστήρι για πολύ καιρό και ο π. Ιουστίνος της διάβαζε ευχές κάθε μέρα. Έκανε και τρείς φορές το Άγιο Ευχέλαιο. Όλο αυτό το διάστημα εξομολογούταν και κοινωνούσε αλλά η κατάστασή της δεν βελτιωνόταν. Ο π. Ιουστίνος είπε τότε: « Σταματώ τις προσευχές. Εδώ υπάρχει ανεξομολόγητο μεγάλο αμάρτημα». Πρότεινε στις αδελφές να συνομιλήσουν μαζί της γιατί η κοπέλα μπορεί να μην γνώριζε για το αμάρτημα.
Στις συνομιλίες τους η Slavka, τους είπε: «Οι γονείς μου εκτός από εμένα έχουν και ένα γιο,  τον αδελφό μου που αρραβωνιάστηκε μια κοπέλα. Ήταν μοναχοπαίδι και εργαζόταν μαζί με τον αδελφό μου σαν τηλεφωνήτρια. Μια φορά αυτός μας ζήτησε να γνωρίσουμε την μέλλουσα γυναίκα του. Το κορίτσι ήταν καλή και όμορφη αλλά είχε ένα στράβωμα στο ένα πόδι, το οποίο εγώ και η μητέρα μου βρήκαμε ως απαράδεκτο και δεν δίναμε τη συγκατάθεσή μας για τον αρραβώνα. Ο αδελφός μου της τηλεφώνησε στη δουλειά και διέλυσε τον αρραβώνα.
Αργότερα οι συνάδελφοί της, είπαν ότι ενώ άλλες φορές έφευγε από τη δουλειά και πήγαινε κατ ευθείαν στο σπίτι της, αυτήν τη μέρα πήγε από το δρόμο απ όπου περνούσε ένα τραίνο. Όταν το είδε να έρχεται από μακριά άρχισε να τρέχει. Εκεί την είχε δει ένας ηλικιωμένος κύριος, ο οποίος αργότερα τα είχε εξιστορήσει όλα αυτά, και την έπιασε από το χέρι ρωτώντας την τι πάει να κάνει.  Αυτή του ξέφυγε και την τελευταία στιγμή έπεσε στις ράγες μπροστά στο τραίνο και σκοτώθηκε. Όταν τα έλεγε αυτά στις αδελφές, η Slavka δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι είχε αμαρτήσει.
Αργότερα η Slavka εξομολογήθηκε και έστειλε μήνυμα στον αρχιεπίσκοπο να τελέσει Θεία Λειτουργία στο όνομα της κοπέλας. Η κηδεία τελέστηκε στον τάφο της και ο π. Ιουστίνος τέλεσε σαρανταλείτουργο. Όταν συμπληρώθηκαν οι λειτουργίες, η Slalvka πήγε σπίτι της τελείως καλά.
Πηγή: Banat Messenger, Περιοδική Έκδοση της Σερβικής Ορθόδοξης Επισκοπικής περιφέρειας του Μπάνατ. Τόμος 51. Νο. 11. Ιούνιος 1991.
Μετάφραση από τα Σερβικά στα Αγγλικά: π. Μίλοραντ Ορλίκ.
Μετάφραση από τα Αγγλικά στα Ελληνικά: Όλγα Κονάρη Κόκκινου

Θαύματα Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς (μέρος 2ο)

1972
Ο Ζ από το Valjevo ήταν πολύ άρρωστος για έξι χρόνια. Είχε μάλιστα και έγγραφο που τον χαρακτήριζε ως τρελό. Όταν τον έφεραν στον π. Ιουστίνο και του διάβασε ευχές, έφυγε εντελώς καλά. Από τότε επισκέπτεται το μοναστήρι δύο , τρείς φορές το χρόνο και δουλεύει εθελοντικά.
Η Marija Petrovits από το Valjevo γέννησε ένα κοριτσάκι. Στο νοσοκομείο της είπαν ότι το δεξί του χεράκι ήταν παράλυτο. Αμέσως η ίδια έπεσε σε αμνησία και δεν ήξερε ποια ήταν. Της έκαναν θεραπεία στην πόλη και στο Βελιγράδι αλλά δεν είδε καμιά διαφορά. Κατά τη διάρκεια της αρρώστιας της έγινε πολύ εχθρική με τους γύρω της, τους πετούσε πέτρες και ότι άλλο μπορούσε να πάρει στα χέρια της. Όλοι την απέφευγαν. Μια φορά έπεσε σε πηγάδι 15 μέτρα βαθύ, αλλά με τη βοήθεια του Θεού, το νερό την ανέβασε πάνω και μπόρεσε να βγει έξω χωρίς να πάθει τίποτε.  Έκανε θεραπεία για περισσότερα από έξι χρόνια , αλλά τελικά την έκλεισαν στο ψυχιατρείο και της έδιναν τα πιο δυνατά φάρμακα. Ούτε αυτά την βοήθησαν. Η μητέρα της άκουσε για τον π. Ιουστίνο και έφερε στο μοναστήρι μερικά από τα ρούχα της μαζί με λίγη ζάχαρη. Ο π. Ιουστίνος διάβασε ευχές πάνω από τα ρούχα και τη ζάχαρη και η μητέρα τα πήρε στο νοσοκομείο. Η κοπέλα φόρεσε τα ρούχα και έφαγε τη ζάχαρη. Από τότε έγινε εντελώς καλά και επισκέπτεται συχνά το μοναστήρι.
1976
Ο Boshko Pashich από το Futog της περιοχής Novi Sad ήταν άρρωστος για τέσσερα χρόνια. Βασανιζόταν από τρομακτικά οράματα κατά τη διάρκεια του ύπνου αλλά και όταν ήταν ξύπνιος και έτσι δεν μπορούσε να κοιμηθεί καθόλου. Όταν ο π. Ιουστίνος του διάβασε ευχές, έγινε τελείως καλά.
1977
Κάποια Κυριακή ο π. Ιουστίνος τελούσε τη Θεία Λειτουργία. Η εκκλησία ήταν γεμάτη κόσμο. Μεταξύ του εκκλησιάσματος ήταν και ένας Τούρκος, ο Ρασίμ. Ο π. Ιουστίνος δεν τον είχε δει προηγουμένως. Όταν ο Ρασίμ προσπάθησε να πάρει αντίδωρο, ο π. Ιουστίνος του είπε: « Δεν μπορείς γιατί δεν είσαι βαπτισμένος».
1978
H Ranka Begovits , μια ιατρός από το χωριό Brezovice κοντά στην πόλη Ub βασανιζόταν από μια ψυχική ασθένεια. Ο π. Ιουστίνος προσευχήθηκε γι’ αυτή και της διάβασε ευχές. Έγινε τελείως καλά και εργάζεται τώρα σαν γιατρός σε νοσοκομείο του Βελιγραδίου.
***
O Zhivko  και η Malisha, που έσπαζα λίθους από το χωριό Divaca  κοντά στην πόλη Valjevo, δεν ήταν πολύ πιστοί και αγαπούσαν και οι δύο το ποτό. Συχνά περνούσαν μέρες και νύκτες ολόκληρες στις καφετέριες. Οι συγγενείς τους ζήτησαν από τον π. Ιουστίνο να μεσολαβήσει με τις προσευχές του. Οι προσευχές του τους ελευθέρωσαν και τότε ήρθαν στον π. Ιουστίνο να τον ευχαριστήσουν. Μετάνιωσαν επίσης για το χρόνο και τα χρήματα που ξόδεψαν σ’ αυτά τα κέντρα. «Γιατί δεν ξέραμε να έρθουμε σ’ αυτό το μοναστήρι προηγουμένως;» έλεγαν. Τώρα έχουν γίνει αληθινά πιστοί χριστιανοί και επισκέπτονται το μοναστήρι συχνά.
Πρέπει να πούμε ότι είναι αδύνατο να αναφέρουμε όλους όσοι ελευθερώθηκαν από τον αλκοολισμό , εξ αιτίας των προσευχών του π. Ιουστίνου. Για κάθε κακό που υπάρχει στον κόσμο: έχθρα, διαφωνία, διαλυμένες οικογένειες, παιδιά που εγκαταλείπουν τους γονείς τους, γονείς που καταδυναστεύουν τα παιδιά τους, οι προσευχές του π. Ιουστίνου διόρθωναν τα πράγματα και τα έκαναν όπως έπρεπε να είναι!
Τον καιρό που ακόμα ο π. Ιουστίνος ζούσε, συνέβη το ακόλουθο περιστατικό. Μια γυναίκα από το χωριό Lelich, βρισκόταν στον θάλαμο των λεχουσών του νοσοκομείου Valjevo. Μετά τη γέννα έπαθε ψυχολογικά και μεταφέρθηκε στον ψυχιατρικό θάλαμο. Όταν την επισκέφτηκαν ο σύζυγος και οι γονείς της σοκαρίστηκαν από την τροπή που πήραν τα γεγονότα. Κατάφεραν να την πάρουν από το νοσοκομείο και να την μεταφέρουν στο μοναστήρι ώστε ο π. Ιουστίνος να της διαβάσει ευχές. Μόλις τέλειωσαν οι προσευχές, συνήλθε και ένιωθε καλύτερα. Από τότε έχει συνέλθει σωματικά και ψυχικά.
1979
Τη γιορτή του Αγίου Σάββα βρίσκονταν πολλοί προσκυνητές στην εκκλησία. Υπήρχαν και πολλά παιδιά, κάπου τριάντα πέντε, τα οποία διάβαζαν μικρά αποσπάσματα από ομιλίες. Ο π. Ιουστίνος στο κήρυγμα του είπε: «Σήμερα μαζευτήκαμε εδώ για να γιορτάσουμε τον Άγιο Σάββα. Μακάρι να βρεθούμε όλοι μαζί, γύρω του στον παράδεισο!  Μακάρι να τον γιορτάσουμε όλοι μαζί στον ουρανό!»  Όλοι ακούσαμε αυτά τα λόγια και παρόλο που μας έκαναν να ανατριχιάσουμε, δεν είπαμε τίποτα. Όταν κοιμήθηκε ο π. Ιουστίνος, τα θυμηθήκαμε και συμπεράναμε ότι γνώριζε ότι θα πέθαινε και ότι η γιορτή αυτή του Αγίου Σάββα θα ήταν η τελευταία του στη γη . Πολλοί από τους προσκυνητές είπαν στις αδελφές ότι ο π. Ιουστίνος προγνώρισε τον θάνατό του γιατί σε προηγούμενες γιορτές πάντοτε έλεγε: « Ας ευχαριστήσουμε τον Κύριο γιατί πολλοί από σας βρίσκονται στην εκκλησία και ειδικά πολλά παιδιά. Ας γιορτάσουμε σήμερα τον Άγιο Σάββα εδώ στη γη και για πολλά ακόμη χρόνια!»
Την Τρίτη μέρα από τον θάνατό του πραγματοποιήθηκε το πρώτο θαύμα.
Βρισκόμαστε όλοι μαζεμένοι γύρω από το φέρετρό του και διαβάζαμε τηλεγραφήματα συλλυπητηρίων. Όλες οι αδελφές δάκρυζαν και έκλαιγαν όταν ξαφνικά ένα κύμα δυνατής , ευχάριστης ευωδίας μας συνεπήρε. Είχαμε όλοι ξαφνιαστεί, και είπαμε ταυτόχρονα: « Μια ευωδία!» Λίγο αργότερα η ίδια ευωδία  έγινε και πάλι αισθητή.
Την ημέρα της κηδείας του, ο επίσκοπος  Jovan του Shabac-Valjevo μπήκε στην εκκλησία και επειδή ευλαβούταν πολύ τον π. Ιουστίνο, έσκυψε το κεφάλι του πάνω στο ξύλο όπου βασταζόταν το φέρετρο. Έμεινε εκεί πολλή ώρα γονατιστός και έκλαιγε. Όταν σηκώθηκε είπε: « Ο π. Ιουστίνος κοιμάται. Δεν έχει πεθάνει». Το πρόσωπό του πατρός Ιουστίνου ήταν φωτεινό κι ας είχε κοιμηθεί τέσσερεις μέρες νωρίτερα.
Την ημέρα της ταφής του π. Ιουστίνου, ο επίσκοπος Domentijan είπε στην ομιλία του ότι ο π. Ιουστίνος αναφέρθηκε ονομαστικά σε κάποιον που δεν γνώριζε προηγουμένως και ότι αυτό το άτομο το είχε αναφέρει τον επίσκοπο.
Ο Π. από το Βελιγράδι ήταν σοβαρά άρρωστος. Είχε έλκος στον οισοφάγο και ήταν πολύ αναιμικός. Προσπαθούσαν να τον κάνουν καλά για πολλά χρόνια αλλά στο τέλος τον οδήγησαν σε νοσοκομείο για να χειρουργηθεί. Κατά τη διάρκεια του τεσσαρακοστού μνημόσυνου του π. Ιουστίνου, ήρθε και προσευχήθηκε στον τάφο του. Ένιωσε ότι κάτι τον έκαιγε στο στομάχι. Την επόμενη μέρα πήγε στο νοσοκομείο για τις προκαταρτικές εξετάσεις ( αναλύσεις και ακτινογραφίες). Ωστόσο είχε γίνει ένα μεγάλο θαύμα. Οι ακτινογραφίες δεν έδειξαν ούτε σημάδι από το έλκος και οι άλλες αναλύσεις δεν βρήκαν ούτε ίχνος οποιασδήποτε ασθένειας. Οι γιατροί, όλοι εξειδικευμένοι χειρούργοι και πολύ ικανοί επιστήμονες, έμειναν κατάπληκτοι όταν σύγκρινα τις παλιές με τις νέες ακτινογραφίες.   Από τότε ο Π είναι απόλυτα υγιής.
συνεχίζεται..
 http://vatopaidi.wordpress.com/2010/06/28/

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

1.Μπορεῖτε νά δεῖτε τίς προηγούμενες δημοσιεύσεις τοῦ ἱστολογίου μας πατώντας τό: Παλαιότερες ἀναρτήσεις (δεῖτε δεξιά)

2.Καλλίτερη θέαση τοῦ ἱστολογίου μέ τό Mozilla.

3.Ἐπιτρέπεται ἡ ἀναδημοσίευση τῶν ἀναρτήσεων μέ τήν προϋπόθεση ἀναγραφῆς τῆς πηγῆς

4.Ἐπικοινωνία:
Kyria.theotokos@gmail.com .
Γιά ἐνημέρωση μέσῳ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου στεῖλτε μας τό e- mail σας στό
Kyria.theotokos@gmail.com .
Home of the Greek Bible