Πῶς πρέπει νά ἀντιστεκώμαστε στόν διάβολο, … … ὅταν προσπαθεῖ νά μᾶς παραπλανήσει μέ τήν ἀδιακρισία.

Όταν ο πονηρός διάβολος γνωρίζει ότι βαδίζουμε σωστά στην οδό της αρετής, με ζωντανές επιθυμίες και σωστά τοποθετημένες και με τάξη, από τις οποίες δεν μπορεί να μας αποσπάσει με φανερές απάτες, τότε μεταμφιέζεται σε άγγελο φωτός και με φιλικούς λογισμούς και με ρητά των θείων Γραφών και με παραδείγματα των αγίων, μας παρακινεί, ευκαίρως ακαίρως, να βαδίσουμε αδιάκριτα στο ύψος της τελειότητος, για να μας κάνη κατόπιν να πέσουμε στον γκρεμό.

Έτσι μας παρακινεί να ταλαιπωρούμε σκληρά το σώμα μας με νηστείες, εγκράτειες, μαστιγώσεις, χαμαικοιτίες και άλλες παρόμοιες θλίψεις, ή για να υπερηφανευθούμε νομίζοντας ότι κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα ή για να μας συμβεί κάποια ασθένεια και να μην μπορούμε να κάνουμε καλά έργα, ή από τον κόπο και την άσκηση να αηδιάσουμε και να συγχαθούμε τις πνευματικές ασκήσεις” και έτσι σιγά σιγά, αφού κρυώσουμε για το καλό, να πέσουμε με περισσότερη επιθυμία από πριν στις επίγειες ηδονές και ξεφαντώματα. Κι αυτό συνέβη σε πολλούς.

Ἅγιος Ἰγνάτιος Brianchaninov, Ὁ προσευχόμενος νοῦς ζητᾶ ἔνωση μέ τήν καρδιά

Κλείστηκαν οι θύρες των αισθημάτων: Η γλώσσα σωπαίνει, τα μάτια είναι σφαλισμένα, τ’ αυτιά δεν ακούνε τίποτε απ’ όσα συμβαίνουν γύρω μου. Ο νους, αποτινάζοντας τον ζυγό των γήινων λογισμών, ντύνεται την προσευχή και κατεβαίνει στον εσωτερικό θάλαμο της καρδιάς. Η θύρα, όμως, του θαλάμου είναι κλειστή. Παντού σκοτάδι, σκοτάδι απροσπέλαστο. Και ο νους, καθώς βρίσκεται σε απορία, αρχίζει να χτυπά με την προσευχή τη θύρα της καρδιάς. Στέκεται υπομονετικά μπροστά της και τη χτυπά· περιμένει· πάλι χτυπά· πάλι περιμένει· πάλι προσεύχεται… Καμιά απάντηση, καμιά φωνή δεν ακούγεται! Νεκρική ησυχία, ταφική σιωπή και ζοφερό σκοτάδι. Ο νους φεύγει από τη θύρα της καρδιάς λυπημένος, θρηνώντας πικρά και ζητώντας παρηγοριά. Δεν του επιτράπηκε να σταθεί μπροστά στον Βασιλέα των βασιλέων μέσα στο αγιαστήριο του εσωτερικού θαλάμου της καρδιάς.

— Γιατί; Γιατί απορρίφθηκες:

Η Γερόντισσα Μαρία της Γκατσίνα

ΑΘΕΙΣΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ

Η ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΡΙΑ ΤΗΣ ΓΚΑΤΣΙΝΑ*
 Ivan Andreyev, Russia's Catacomb Saints, Lives of the New Martyrs, Saint Herman of Alaska Press, Platina, California, 1982, σ.σ. 85-88.

Τριάντα περίπου μίλια μακρυά από την Πετρούπολη βρίσκεται η κωμόπολις Γκατσίνα, φημισμένη για τους κήπους της, τα πάρκα και τα μέγαρά της. Εκεί ζούσε πριν από την επανάσταση του 1917 μία μοναχή, η Μαρία, που ήταν γνω­στή όχι μόνο στους κατοίκους της Γκατσίνα, αλλά ακόμη και σε πολλούς κατοίκους της Πετρουπόλεως.

Η επανάστασις βρήκε την γερόντισσα Μα­ρία στο κρεββάτι του πόνου. Κατ' αρχάς υπέ­φερε από εγκεφαλίτιδα —φλεγμονή του εγκε­φάλου. Αργότερα την βρήκε η νόσος του Πάρκινσον —όλο της το σώμα ήταν ακίνητο, το πρόσωπο της αναιμικό σαν μάσκα· μπο­ρούσε να μιλήση μόνο με μισάνοικτο το στό­μα, ανάμεσα από τα δόντια, προφέροντας τις λέξεις αργά και μονότονα. Ήταν εντελώς α­νήμπορη, χρειαζόταν πάντα βοήθεια και προ­σεκτική φροντίδα.

Α΄. Πρίν τήν ἐξομολόγηση-Νοερά εξομολόγηση

 

 

 ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ

Α΄. Πρίν τήν ἐξομολόγηση

3) Νοερά ἐξομολόγηση

Ἀφοῦ ἐξετάσουμε τόν ἑαυτό μας καί σημειώσουμε τίς ἁμαρτίες μας, ἄς προσπαθήσουμε νά τίς συναισθανθοῦμε. Ἄς προσπαθήσουμε νά πονέσουμε καρδιακά διότι καταφρονήσαμε τίς Θεῖες Ἐντολές τοῦ Πολυέλεου Κυρίου μας. Ἄς συντρίψουμε τήν καρδία μας μέ τό κατά Θεόν πένθος, πού ὁδηγεῖ στήν ἀληθινή διόρθωση καί μετάνοια. Κατόπιν ἄς ἐξομολογηθοῦμε ὅλες αὐτές μας τίς ἁμαρτίες νοερά στόν Κύριο. Ἄς προσευχηθοῦμε μέ συντριβή, μετάνοια, ἀπόφαση γιά ὁλοκληρωτική ἀπομάκρυνση ἀπό ὅλες τίς κακίες καθώς καί ἀπό τίς αἰτίες αὐτῶν τῶν ἁμαρτιῶν καί παθῶν. Ἄς δακρύσουμε…καί ἔτσι ἄς ζητήσουμε τό ἔλεος καί τήν συγχώρηση γι’ αὐτές.

Ἄς Τόν παρακαλέσουμε νά μᾶς βοηθήσει ὥστε νά μήν τίς ἐπαναλάβουμε, ἀλλά ἀντίθετα νά πράξουμε τίς ἀντίθετες μέ αὐτές ἀρετές.

Ὡς βοήθημα καί πρότυπο νοερᾶς ἐξομολόγησης παραθέτουμε ἕνα κείμενο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κροστάνδης μέ τίτλο: Στοχασμοί γιά ἐκείνους πού ἑτοιμάζονται νά σταθοῦν ἐνώπιον τοῦ Δημιουργοῦ καί τῆς κοινότητας τῆς Ἐκκλησίας στό φοβερό μυστήριο τῆς ἱερῆς ἐξομολόγησης, ἔτσι ὥστε νά λάβουν τήν ἀνακαίνιση ἑνός δεύτερου βαπτίσματος.

Τό κείμενο-νοερά ἐξομολόγηση τοῦ Ἁγίου ἔχει ὡς ἑξῆς:

Οἱ Νηστεῖες τῆς Ἐκκλησίας (Ἐορτές, Ἱστορικό)

Η Νηστεία είναι Εντολή του Θεού. Είναι η μία από τις δύο πρώτες που έδωσε στον Αδάμ μέσα στον Παράδεισο. Συγκεκριμένα, η πρώτη ήταν «να εργάζεται και να φυλάττει τον Παράδεισο», ενώ η δεύτερη «να μην φάει από τον καρπό του δέντρου της γνώσεως του καλού και του κακού».  Το Νόημα αυτής της Εντολής ήταν το εξής: Με «όπλο» τη Νηστεία, να συνηθίσουν οι άνθρωποι στην Υπακοή προς τον Θεό και στην Πάλη κατά του διαβόλου. Ο Κύριος τόνισε ακόμη περισσότερο την αξία της Νηστείας, όταν περί του γένους των δαιμόνων ανέφερε χαρακτηριστικά: «Τούτο δε το γένος ουκ εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία». Δηλαδή, το γένος αυτό, δεν είναι δυνατόν να νικηθεί από κανέναν άνθρωπο, ο οποίος δεν προσεύχεται και δε νηστεύει. Αξίζει ακόμη να σημειωθεί ότι όταν νηστεύουμε, πρέπει και να ομολογούμε όποτε χρειαστεί τη Νηστεία μας (π.χ. όταν μας προσκαλέσουν σε γεύμα με αρτίσιμα φαγητά, ενώ είναι καιρός Νηστείας, θα πρέπει να αρνηθούμε ευγενικά τη συμμετοχή μας σε αυτό, ομολογώντας ότι νηστεύουμε), χωρίς όμως ποτέ να την επιδεικνύουμε, δηλαδή χωρίς να την φανερώνουμε σε κανέναν για να υπερηφανευτούμε ή για να δείξουμε το πόσο αγωνιζόμαστε. Ο Κύριος άλλωστε μας διδάσκει να κρατάμε κρυφή, κάθε Προσευχή και Νηστεία μας.

Εἰς κήρυγμα νηστείας - Λόγος Α΄ - Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

Ἐπὶ θεραπείαν τήμερον ὁ Θεὸς τὸ γένος καλεῖ.
Ἰατρείαν γὰρ διὰ τοῦ προφήτου τὴν νηστείαν ὡρίσατο, Ἁγιάσατε, λέγων, νηστείαν, κηρύξατε θεραπείαν.
Ἐπειδὴ γὰρ εἶδεν ὁ Θεὸς ἐκ παραδείσου πολυτραυμάτιστον τὸν Ἀδὰμ βληθέντα, θεραπείαν τούτῳ τὴν νηστείαν ἀπένειμε·  καλῶς.
Τί γὰρ οὐκ ἰατρεύει νηστεία;
Ποῖον δὲ πάθος οὐκ ἀφανίζει τοῦ νοῦ;
Τὸν τῆς ἀκρασίας κόρον ἀποδιώξασα, ἀνακαινίζει καρδίαν·
τοῦ βίου τὸ ὑγρὸν ἐκκενώσασα, τοῦ θυμοῦ τὰς φλεγμονὰς καταστέλλει, τοῦ φθόνου τὴν σκληρότητα καταπλάττει, τῶν ἐπιθυμιῶν τοὺς ὄγκους χειρουργεῖ, τῶν ἡδονῶν τοὺς πυρετοὺς ἀφανίζει, τῆς κενοδοξίας τὰς φαντασίας ἐλαύνει, τῆς μερίμνης τὰς ἀγρυπνίας ἀποδιώκει, ὀφθαλμῶν τὰς λήμας καθαίρει, σώματος καὶ ψυχῆς τὰς αἰσθήσεις ἐκκαθαίρει·
τεχνῖτις γὰρ αὕτη ἄνωθεν τὸ ἰατρεύειν δεξαμένη παρὰ τοῦ κτίσαντος.

Μητέρα πρόσεχε!_7ο Μέρος (Κείμενο + Ὁμιλία mp3), Ἀπαλλαγή ἀπό τόν ἐγωισμό!

Π. Σάββας 2009-06-10_(ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ)_ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΓΩΙΣΜΟ

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 10-06-09 (Σύναξη Νέων Μητέρων).

Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία).

ΜΗΤΕΡΑ ΠΡΟΣΕΧΕ!

Z!

ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΓΩΙΣΜΟ

Εἴπαμε ὅτι οἱ γονεῖς, στήν πάλη τους μέ τίς κακές ροπές τῶν παιδιῶν τους, πρέπει πρῶτ' ἀπ' ὅλα νά φροντίσουν γιά τό ξερίζωμα τοῦ βασικοῦ ἐλαττώματος τοῦ κάθε παιδιοῦ. Καί τό πιό συνηθισμένο εἶναι ὁ ἐγωισμός.

Τί θά κάνουμε λοιπόν, ὅταν διακρίνουμε στήν παιδική ψυχή τό πρῶτο φύτρο τοῦ φοβεροῦ αὐτοῦ πάθους; Πῶς θά καλλιεργήσουμε ἐκεῖ τήν ἀντίθετη ἀρετή, τή μετριοφροσύνη καί τήν ταπείνωση;

«Ὁ Θεός περιμένει πάντοτε τήν μετάνοιάν μας»

«Ο ΘΕΟΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑΝ ΜΑΣ»

Ἀπό τό βιβλίο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ»

τοῦ παμμακαρίστου πυρσοῦ τῆς οἰκουμένης Ἁγίου ΙΩΑΝΝΟΥ τοῦ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ,

τοῦ κήρυκος τῆς μετανοίας καί ἐλεημοσύνης

ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ

Σᾶς παρακαλῶ νά ξυπνήσετε καί νά στρέψετε τό βλέμμα σας πρός τόν ἥλιον τῆς δικαιοσύνης. Ὅποιος κοιμᾶται δέν ἠμπορεῖ νά ἰδῇ τόν ἥλιον καί νά εὐχαρίστησῃ τήν δράσιν του μέ τήν ὡραιότητα τῆς ἀκτινοβολίας του, ἀλλά ὅ,τι ἰδῇ, τό βλέπει ὅπως μέσα εἰς ὄνειρον. Δι' αὐτό ἔχομεν ἀνάγκην ἀπό λεπτομερῆ ἐξομολόγησιν καί ἀπό δάκρυα πολλά καί ἐπειδή χωρίς συναίσθησιν ἁμαρτάνομεν καί ἐπειδή τά ἁμαρτήματά μας εἶναι μεγάλα καί ἀπό συγγνώμην βαρύτερα. Ὅτι αὐτό δέν εἶναι ψεῦδος μοῦ μαρτυροῦν οἱ περισσότεροι ἀπό ὅσους μέ ἀκούετε. Ἐν τούτοις, καί ἄν ἀκόμη τά ἁμαρτήματά μας εἶναι μεγαλύτερα ἀπό τήν συγγνώμην, ἄς μετανοήσωμεν καί θά ἀπολαύσωμεν τούς στεφάνους.

Ἀνακοινωθέν Μητ. Πειραιῶς κ. Σεραφείμ γιά δημοσιεύματα τοῦ π. Δανιήλ Ἀεράκη καί τοῦ καθ. Ἀριστείδη Πανώτη

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4528332 e-mail: impireos@hotmail.com

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 24ῃ Φεβρουαρίου 2012

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ὁ πολιός Ἀρχιμανδρίτης π. Δανιήλ Ἀεράκης μέ ἄρθρο του στό περιοδικό πού ἐκδίδει (Μάρτιος 2012) καί ὁ ἐμβριθέστατος Καθηγητής κ. Ἀριστείδης Πανώτης μέ τό κείμενό του «Τό πρότυπο τοῦ Ἐπισκόπου κατά τόν μακαριστό φίλο μου Ἐπιφάνιο (Ἑτεοκλῆ) Θεοδωρόπουλο» συνηγοροῦν  μετ’ ἐπιτάσεως στήν προσπάθεια φερομένων ἐκσυγχρονιστῶν τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως καί χρησιμοποιοῦντες πλάγιον λόγον ἀποπειρῶνται νά ἀπομειώσουν τά αὐτονόητα.

Εἰδικώτερα ὁ πρῶτος μέ ἀφορμή ἀσφαλῶς τήν Ἡμερίδα τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς: «Πατερική Θεολογία καί μεταπατερική αἵρεση» μέ τό γνωστό του «χαριτωμένο» ὕφος ἀποσιωπώντας ἐπιδεικτικά τά σαφέστατα ἐπιχειρήματα ἐγκρίτων καί εἰδικῶν ἀκαδημαϊκῶν θεολόγων κληρικῶν καί λαϊκῶν ἐπιχειρεῖ ἐνασχολούμενος μόνον μέ τήν λέξη «αἵρεση» νά ἀσκήση κριτική στήν οὐσία.

«Οἱ γαστρίμαργοι προσφέρουν πλούσιο τραπέζι στά σκουλήκια»

«ΟΙ ΓΑΣΤΡΙΜΑΡΓΟΙ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΠΛΟΥΣΙΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΣΤΑ ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ»

Ἀπό τό βιβλίο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ»

τοῦ παμμακαρίστου πυρσοῦ τῆς οἰκουμένης Ἁγίου ΙΩΑΝΝΟΥ τοῦ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ,

τοῦ κήρυκος τῆς μετανοίας καί ἐλεημοσύνης

ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ

«Δέν εἶναι ὁ ἀγώνας μας πρός τίς δυνάμεις πού ἔχουν αἷμα καί σάρκα» (Ἐφ. 6,12), καί ἐσύ παχαίνεις τόν ἑαυτόν σου, ἐνῶ πρόκειται νά παλαίψεις; Ὁ ἀντίπαλος διάβολος στέκεται τρίζοντας τά δόντια του, ἐνῶ ἐσύ βρίσκεσαι σέ κατάσταση ἀποχαυνώσεως καί συγκεντρώνεις τήν προσοχήν σου στήν τράπεζα; Γνωρίζω ὅτι αὐτά ἄδικα τά λέγω, ἀλλά ὄχι γιά ὅλους. «Ἐκεῖνος πού ἔχει αὐτιά γιά νά ἀκούει, ἄς ἀκούει» (Λουκᾶ 2).

Ὁ Χριστός λειώνει ἀπό τήν πείνα, ἐνῶ ἐσύ καταστρέφεις τόν ἑαυτόν σου ἀπό τή γαστριμαργία· δύο ἐντελῶς ἀσύμμετρα πράγματα. Ποιό κακό λοιπόν δέν προκαλεῖ ἡ ἀπολαυστική ζωή; Εἶναι ἀντίθετη μέ τόν ἑαυτό της· γι' αὐτό δέν γνωρίζω πῶς ἔχει καί τό ὄνομα αὐτό· διότι ὅπως ἀκριβῶς ἡ δόξα εἶναι ἀτιμία καί ὁ πλοῦτος, ἐνῶ εἶναι φτώχεια, ὅμως ἔχει τό ὄνομα αὐτό, ἔτσι καί ἡ τρυφηλή ζωή εἶναι ἀηδία.

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ἀνδρόνικος (1918)

 

ΑΘΕΪΣΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ

Βασικά βιογραφικά στοιχεία τον Ιερομάρτυρος

ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ

Ο άγιος ιερομάρτυς Ανδρόνικος γεννήθηκε την 1η Αυγούστου του 1870 στο χωριό Ποβόντνεβο της επαρχίας Γιαροσλάβ, στην κεντρική Ρωσία. Στο άγιο Βάπτισμα έλαβε το όνομα Βλαδίμηρος.

Στην ηλικία δέκα χρονών γράφτηκε σε Εκκλησιαστικό Σχολείο και μετά την αποφοίτηση του, το 1885 στο Εκκλησιαστικό Σεμινάριο του Γιαροσλάβ.

Το 1891, ως αριστούχος απόφοιτος του Σεμιναρίου, έγινε δεκτός στη Θεολογική Ακαδημία της Μόσχας. Τα χρόνια εκείνα ό νεαρός φοιτητής συναντήθηκε με τον άγιο Ιωάννη της Κρονστάνδης και ζήτησε τις φωτισμένες συμβουλές του.