«Οὐκ ἔσται σκεύη ἀνδρός ἐπί γυναικί οὐδέ μή ἐνδύσηται ἀνήρ στολήν γυναικείαν», Ἀρχ. Σάββα ἁγιορείτου

 

Εὐκαιρίες ὁμολογίας/καλῆς μαρτυρίας, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 

Ὁ ἅγιος Πατήρ ἡμῶν Ἰωάννης Καλαΐδης - Ἀναμνήσεις ἀπό τόν ἅγιο Γέροντα!

Η ευλογία να γνωρίσει και να ζήσει κάποιος κοντά σε έναν άγιο είναι πιστεύω μία από τις μεγαλύτερες ευεργεσίες του Θεού στον άνθρωπο! Οι άγιοι του Θεού είναι στολισμένοι με την Θεία Χάρη και επιδρούν ευεργετικά και σωτήρια σε όσους ανθρώπους τους προσεγγίζουν με καλή διάθεση και σεβασμό.

Όσοι είχαμε την ευλογία να ζήσουμε κοντά στον πατέρα Ιωάννη, βιώσαμε αυτήν την μεγάλη ευεργεσία του Θεού, που άλλαξε ριζικά τη ζωή μας. Οι άγιοι στηρίζουν, παρηγορούν και δίνουν χαρά και ευλογία στα πνευματικά τους τέκνα. Θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα χαριτωμένο περιστατικό που έζησα κοντά στον άγιο Πατέρα.

Πριν από αρκετά χρόνια ο πατήρ Ιωάννης νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο Σερρών και από την πρώτη στιγμή ήμασταν κοντά του για να συμπαρασταθούμε σ' αυτόν και την πρεσβυτέρα του. Ζήτησα από ένα συγγενικό του πρόσωπο να του δώσει το κομποσχοίνι μου και να τον παρακαλέσει εκ μέρους μου να προσευχηθεί αυτός και η πρεσβυτέρα του Πολυξένη ώστε να μείνει η ευλογία τους σ' αυτό.

Ὁ βίος τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος

Παρακλητικός κανών εις τον εν Αγίοις Πατέρα ημών και Θαυματουργόν Σπυρίδωνα Επίσκοπον Τριμυθούντος ΕΔΩ

ΠΗΓΗ:ΕΔΩ

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ

Ο όσιος πατήρ ημών Σπυρίδων ζούσε στην Κύπρο στις αρχές του 4ου αιώνος και ασκούσε ειρηνικά το επάγγελμα του βοσκού. Απλός στους τρόπους και ολιγογράμματος, δεν είχε όμως όμοιό του στην αγάπη για τον πλησίον, στην πραότητα, στην αγαθοεργία, στην ελεημοσύνη, στην φιλοξενία και στον ενάρετο βίο. Όπως ο πατριάρχης Αβραάμ, έτσι και ο δούλος του Θεού Σπυρίδων, έσπευδε να υποδεχθεί στην κατοικία του κάθε ξένο που εμφανιζόταν, και περιποιόταν τον επισκέπτη σαν να επρόκειτο για τον Ίδιο τον Χριστό. Και δεν υπήρχε άνθρωπος φτωχός ή άπορος που δεν βρήκε από τον αγαθό Σπυρίδωνα κάποια βοήθεια. Ο άνθρωπος του Θεού φύλαγε τα χρήματά του σ’ ένα σεντούκι που δεν κλείδωνε ποτέ, αφήνοντάς το στην διάθεση όλων, χωρίς ποτέ να νοιάζεται αν ήταν άδειο ή γεμάτο ή αν εκείνοι που έπαιρναν χρήματα από αυτό ήταν άξιοι ή ανάξιοι ελεημοσύνης. Ζούσε με εγκράτεια και ευλάβεια τον έγγαμο βίο του και ο Θεός τού χάρισε μια θυγατέρα, την Ειρήνη· μετά από κάποια χρόνια, όμως, η σύζυγός του απεβίωσε. Απαλλαγμένος πλέον από τις βιοτικές μέριμνες, ο Σπυρίδων δεν είχε άλλη μέριμνα παρά μόνο πώς να προκόψει στην αρετή και να πλουτίσει με τις αιώνιες δωρεές της θείας Χάριτος.

Χωρίς να το θέλει, απέκτησε έτσι μεγάλη φήμη στην μεγαλόνησο Κύπρο και, όταν εκοιμήθη ο επίσκοπος της μικρής πόλης Τριμυθούντας, κοντά στην Σαλαμίνα, ομόφωνα οι πιστοί εξέλεξαν τον Σπυρίδωνα διάδοχό του και ποιμενάρχη του πνευματικού ποιμνίου του Χριστού. Παρά την τιμή και το αξίωμα, ο ταπεινός βοσκός δεν άλλαξε καθόλου την βιοτή του: φορούσε πάντα τα ίδια πτωχά ενδύματα, τον ίδιο σκούφο από πλεγμένα φοινικόφυλλα· παντού πήγαινε με τα πόδια, βοηθούσε στις γεωργικές εργασίες και, όπως και πριν, φύλαγε ατάραχος το κοπάδι του. Μια νύχτα μπήκαν στο μαντρί του ληστές για να κλέψουν πρόβατα· όταν θέλησαν όμως να φύγουν με τα κλοπιμαία, ένιωσαν σαν να τους είχε δέσει και ακινητοποιήσει μια αόρατη δύναμη.

Ἐπίκαιρα καί ἀξιοπρόσεκτα μηνύματα ἀπό τόν βίο τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Αἰκατερίνης

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΟΣΕΚΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ

1. Τὰ νέα εἴδωλα καὶ ἡ κρατικὴ τρομοκρατία

Πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες γιορτάσαμε τὴν μνήμη τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος καὶ πανσόφου Αἰκατερίνης (25 Νοεμβρίου). Μεταξὺ ἄλλων κειμένων ποὺ διαβάσαμε γιὰ νὰ ἐφοδιασθοῦμε μὲ ὑλικὸ στὴν προετοιμασία τοῦ κηρύγματος ἦταν καὶ τὸ κείμενο τοῦ Ἁγίου Συμεὼν τοῦ Μεταφραστοῦ μὲ τίτλο «Μαρτύριον τῆς Ἁγίας καὶ Καλλινίκου Μεγαλομάρτυρος τοῦ Χριστοῦ Αἰκατερίνης»[1]. Τὸ εἴχαμε ξαναδιαβάσει καὶ παλαιότερα. Τώρα ὅμως προσέξαμε ὁρισμένα σημεῖα του, τὰ ὁποῖα δίνουν ἀφορμὴ νὰ κάνουμε παραλληλισμοὺς μὲ τὴν ἐποχή μας καὶ νὰ ἀποκομίσουμε διδάγματα καὶ μηνύματα ἐπωφελῆ γιὰ τὴν κατὰ Χριστὸν πορεία μας.

Ὅσοι ἀπὸ πεποίθηση ἢ ἀπὸ συμφέρον εἰδωλοποιοῦν κτιστὰ πράγματα, κτιστὰ ὄντα, καὶ ἀθετοῦν τὸν ἄκτιστο Δημιουργό, τὸν κτίστη τους, προσπαθοῦν μὲ ποικίλους τρόπους, τὶς περισσότερες φορὲς μὲ τρομοκράτηση τῶν λαῶν, νὰ ἐπιβάλουν τὴν τιμὴ καὶ τὴν λατρεία τῶν εἰδώλων, τῶν ψεύτικων καὶ ἀδύναμων θεῶν, ἀθετώντας τὴν τιμὴ τοῦ μόνου ἀληθινοῦ καὶ παντοδύναμου Θεοῦ, τοῦ ἐν Τριάδι Ἁγίᾳ προσκυνουμένου καὶ τιμωμένου. Ἔχουν καταγραφῆ στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία οἱ φοβεροὶ διωγμοὶ ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους αὐτοκράτορες κατὰ τοὺς τρεῖς πρώτους χριστιανικοὺς αἰῶνες. Πολλοὶ Χριστιανοὶ ὑπέκυπταν στὶς ἀπειλὲς καὶ στὴν κρατικὴ τρομοκρατία καὶ ἐθυσίαζαν στὰ εἴδωλα, θεωρούμενοι ἔτσι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ὡς πεπτωκότες (lapsi), ἐνῶ ἀρκετοὶ μὲ θάρρος καὶ παρρησία δὲν ἐδέχοντο νὰ ἀρνηθοῦν τὴν πίστη τους καὶ ὑφίσταντο φοβερὰ βασανιστήρια, τελικῶς δὲ καὶ τὸν μαρτυρικὸ θάνατο, τιμώμενοι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ὡς Ἅγιοι Μάρτυρες.

Τέτοιο κλῖμα τρομοκρατίας εἶχε ἐπιβάλει ὁ αὐτοκράτωρ Μαξέντιος (306-312) καὶ στὴν Ἀλεξάνδεια, ὅπου εἶχε γεννηθῆ καὶ ζοῦσε ἡ Ἁγία Αἰκατερίνα, κόρη τοῦ ἡγεμόνα τῆς πόλεως Κώνστα, πανέμορφη καὶ πολυσπουδασμένη κοπέλα. Εἶχε ἐξαποστείλει διάταγμα ὁ Μαξέντιος, μὲ τὸ ὁποῖο καλοῦσε ὅλους ἀνεξαιρέτως, ὄχι ἁπλῶς νὰ προσφέρουν ζῶα, ἀνάλογα μὲ τὶς οἰκονομικές του δυνατότητες, μεγάλα ἢ μικρά, τὰ ὁποῖα ἐπρόκειτο νὰ θυσιασθοῦν στὸν ναὸ σὲ ὁρισμένη ἡμέρα καὶ ὥρα, ἀλλὰ καὶ νὰ ὁμολογήσουν τὴν πίστη τους στοὺς θεοὺς τῶν εἰδώλων, ἀρνούμενοι τὴν δική τους θρησκεία· διαφορετικὰ θὰ ὑφίσταντο τὰ χειρότερα τῶν κακῶν: «Εἰδότες ὡς ὁ τὸ τοιοῦτον ἡμῶν διάταγμα παρορῶν, καὶ πρὸς ἑτέραν ἀπηγορευμένην ἡμῖν ἀπονεύων θρησκείαν, αὐτῆς τε τῆς μεγάλης τῶν θεῶν ἐκπεσεῖται φιλανθρωπίας, καὶ παρ᾽ ἡμῶν κακοῖς τοῖς ἐσχάτοις ὑποβληθήσεται»[2]. Ὁ ἴδιος γιὰ νὰ δώσει τὸ καλὸ παράδειγμα προσφορᾶς ζώων γιὰ τὴν θυσία στοὺς θεοὺς πρόσφερε ἑκατὸν τριάντα (130) ταύρους.

Ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ μέ τό σῶμα καί τήν ψυχή, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 87. Ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ μέ τό σῶμα καί τήν ψυχή, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 18-3-2019

«Ἔπαρσις τῶν χειρῶν μου, θυσία ἑσπερινή»[1]. Θυσία καί προσφορά εἶναι ἡ προσευχή πού κάνει ὁ ἄνθρωπος στόν Θεό. Καί σέ αὐτή τήν θυσία καί προσφορά θά πρέπει νά μετέχει ὅλος ὁ ἄνθρωπος∙ ὄχι μόνο ἡ ψυχή, ἀλλά καί τό σῶμα. «Ὁ σωματικός κόπος στήν προσευχή εἶναι ἀναγκαῖος καί ἀπαραίτητος», ἔλεγε ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ. «Κάποτε συνέπεσε νά βρίσκομαι μέ ἕναν ἅγιο ἄνδρα, κι ἔλεγε συγκεκριμένα μέ ἐκεῖνον τόν εὐφυή ἄντρα πού γεύτηκε τό φυτό τῆς ζωῆς μέ τόν ψυχικό ἱδρῶτα ἀπό τήν πρώιμη νεότητα του μέχρι τήν δύση τῶν γηρατειῶν του. Καί ἀφοῦ μέ δίδαξε -αὐτός ὁ ἅγιος ἄνδρας ἐννοεῖ- μέ πολλούς τρόπους, μοῦ εἶπε, κάθε προσευχή στήν ὁποία δέν μοχθήσει τό σῶμα καί δέν ἔχει θλίψη ἡ καρδιά, ἔκτρωμα θεωρεῖται, γιατί χωρίς ψυχή γίνεται αὐτή ἡ προσευχή»[2].

Καί ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Μπριαντσιανίνωφ στό βιβλίο του «Υἱέ μου, δός μοι σήν καρδίαν» λέει: «πᾶσα ἐργασία σωματική καί πνευματική μή ἔχουσα πόνο ἤ κόπο, οὐδέποτε καρποφορεῖ τῷ ταύτην µετερχοµένῳ, ὅτι βιαστήν ἐστί ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν καί «βιασταί ἁρπάζουσι αὐτήν»[3], βίαν εἰπών τήν τοῦ σώµατος ἐν πᾶσιν ἐπίπονον ἄσκησιν»[4]. Δηλαδή κάθε ἐργασία σωματική καί πνευματική πού δέν ἔχει πόνο ἤ κόπο, ποτέ δέν φέρνει καρπούς σέ αὐτόν πού τήν μετέρχεται. Γιατί ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν εἶναι βιαστή, βιάζεται καί βιασταί ἁρπάζουσιν αὐτήν. Δηλαδή αὐτοί οἱ ὁποῖοι πιέζουν τόν ἑαυτό τους νά κοπιάσει. Καί βία εἶναι ἡ τοῦ σώματος ἄσκησις ἐν πᾶσιν ἐπίπονος. Ἡ ὁποιαδήποτε ταλαιπωρία τοῦ σώματος, ἀσκητική ταλαιπωρία, μέ σκοπό τήν προσευχή, τήν εὐαρέστηση στόν Θεό.

Ἡ καλή συμβουλή ἑνός μάγου - Ἀπό τό Γεροντικό

Η καλή συμβουλή ενός μάγου

Από το Γεροντικό

Κάποιος άνθρωπος φιλόχριστος στη Βαβυλώνα (σημ. Κάιρο) της Αιγύπτου, από επιφανές γένος, πριν από λίγα χρόνια διορίστηκε από την εξουσία υπεύθυνος της φυλακής και φερόταν με καλοσύνη και ευμένεια στους φυλακισμένους. Το όνομά του δεν είναι ανάγκη να το πούμε, διότι ζει ακόμη.

Αυτός μας διηγήθηκε, βεβαιώνοντας τα λόγια του με πολύ φρικτούς όρκους, ότι 

«κάποιοι μάγοι κλείστηκαν κάποτε στη φυλακή που ήμουν υπεύθυνος, και εγώ πήγαινα συχνά στο κελλί τους για να τους ανακρίνω, όπως συνηθίζουν όσοι έχουν αναλάβει τέτοια υπηρεσία, καταγράφοντας τις καταθέσεις του καθενός για να υποβάλω σχετική αναφορά γι’ αυτούς στην εξουσία.

Ο ένας λοιπόν από αυτούς, ο πιο ηλικιωμένος, όταν είδε ότι φέρομαι με κατανόηση και δείχνω συμπάθεια σε όλους τους εκεί, με πήρε ιδιαιτέρως και μου λέει στα αιγυπτιακά· “Σε εξορκίζω στον Θεό που μας παρέδωσε στα χέρια σου, ποτέ να μην καθίσεις να ανακρίνεις εμάς τους τέσσερις μάγους αν προηγουμένως δεν κοινωνήσεις και δεν φορέσεις σταυρό στον λαιμό σου.

Μοῦ ἔδωσαν ἕνα σαρανταλείτουργο γιά ἕναν Ρῶσο μοναχό .

" Μου έδωσαν ένα σαρανταλείτουργο για έναν Ρώσο μοναχό .Έκανα 7 λειτουργίες με πολύ μεγάλη δυσκολία και αφού είδα τον πεθαμένο μοναχό με πληγές στο πρόσωπο , γύρισα πίσω τα χρήματα και σταμάτησα το σαρανταλείτουργο.Δεν ξέρω τι συνέβαινε αλλά δεν μπορούσα να συνεχίσω , δεν μπορούσα .

Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης...

Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης.Στην φωτογραφία ὁ ὅσιος εἶναι τυφλός.

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/12/blog-post_816.html

16 Δεκεμβρίου. Ἀγγαίου προφήτου (500 π.Χ.). Θεοφανοῦς βασιλίσσης (†894), Μοδέστου ἀρχιεπ. Ἰεροσολύμων (†634). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρ. κζ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Τιμ. α΄ 1-2, 8-18).

Β Τιμ. 1,1           Παῦλος, ἀπόστολος Χριστοῦ Ἰησοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ κατ᾿ ἐπαγγελίαν ζωῆς τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,

Β Τιμ. 1,1                   Εγώ, ο Παύλος, που εκλήθην απόστολος του Ιησού Χριστού με το θέλημα του Θεού δια να κηρύττω προς τους άλλους, δια να κερδήσω και εγώ ο ίδιος σύμφωνα με την θείαν υπόσχεσιν την αιωνίαν ζωήν, η οποία αποκτάτε δια του Ιησού Χριστού,