St. Seraphim (of Sarov) calls all by his example to follow the path shown by Christ. St. John (Maximovich)

In the name of the Father, the Son, and the Holy Spirit!

Despite the changes that have taken place in the world, the memory of St. Seraphim not only does not fade, but it remains a lamp that shines ever brighter to humanity.

It was the same during his earthly life. Cities were being destroyed, kingdoms were being established, Napoleon advanced upon Russia with twelve nations and then left in disgrace, Moscow burned and was again raised from the ashes, Decembrists organized revolts and were then sentenced; but was as if these events did not touch St. Seraphim.

He was wholly occupied with the acquisition of “the one thing needful,” worked on his “spiritual growth”. An “egoist, introverted,” “ignorant, not interested in anything other than what concerned him personally”—that is what many thinkers who do not wish to see even the slightest benefit in the podvig of self-perfection would say about him.

«Μέγα τό τῆς εὐσεβείας μυστήριον Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί» Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

«Μέγα τό τῆς εὐσεβείας μυστήριον Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί» Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης.Ὁμιλία στίς 24-12-2014
(Κήρυγμα στήν ἀγρυπνία τῶν Χριστουγέννων)

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

Τίποτε ἄλλο δέ δίνει συντριβή στήν καρδιά καί ταπείνωση στήν ψυχή, ὅσο τό νά παραμένει κανείς σέ μόνωση μέ γνώση καί σιωπή γιά ὅλα τά πράγματα

 Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης: 137 ωφέλιμα κεφάλαια

104. Τίποτε άλλο δε δίνει συντριβή στην καρδιά και ταπείνωση στην ψυχή, όσο το να παραμένει κανείς σε μόνωση με γνώση και  σιωπή για όλα τα πράγματα.

Και τίποτε άλλο δεν διαφθείρει τόσο την κατάσταση της ησυχίας και δεν αφαιρεί από αυτήν τη θεία δύναμη, όσο τα έξι αυτά περιεκτικά πάθη: παρρησία, γαστριμαργία, πολυλογία, περισπασμός, έπαρση και οίηση, το κυριότερο πάθος. Εκείνος που συνήθισε σ' αυτά με προθυμία και που μετά την προκοπή του σ' αυτά σκοτίζεται ακόμη περισσότερο, γίνεται αναίσθητος. Κι αν μεν ανανήψει και ξαναβάλει αρχή με πίστη και προθυμία, θα επιτύχει πάλι αυτό που επιδιώκει, και μάλιστα αν ταπεινώνεται και ζητεί μ' επιμονή. Αν όμως, εξαιτίας της αμέλειάς του, βασιλέψει μέσα του κάποιο από τα πάθη που προείπαμε, τότε εκστρατεύει εναντίον του όλη η στρατιά των κακών, μαζί με την ολέθρια απιστία, κι ερημώνει την ψυχή που έγινε σαν τη Βαβυλώνα από τις ταραχές και τους θορύβους των δαιμόνων.

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΙ Η ΜΑΓΕΙΑ "ΠΩΣ Η ΖΗΜΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΕΡΔΟΣ"

ΠΩΣ Η ΖΗΜΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΕΡΔΟΣ

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Σε λύπησε ο διάβολος όταν σου αφήρεσε τα χρήματα;  Λύπησέ τον και συ, μην του δώσης ευχαρίστησι.  Αν έλθης σε μάντεις, ευχαρίστησες το διάβολο.  Αν ευχαριστήσης το Θεό, έδωσες στο διάβολο το θανάσιμο κτύπημα.  Και πρόσεχε τι γίνεται.  Ούτε τα χρήματα θα βρης, αν έλθης στους μάντεις, διότι δεν είναι στο χέρι εκείνων να γνωρίζουν – αν και κάπου είπαν και επέτυχαν -.  Και την ψυχή σου ακόμη χάνεις και από τους αδελφούς σου θα χλευασθής, και πάλι αυτά κακώς θα τα χάσης.  Διότι ο διάβολος γνωρίζοντας ότι δεν υποφέρεις τη ζημία, αλλά για τα χρήματα αρνείσαι και το Θεό σου, πάλι σου δίνει χρήματα για να μπορέσει, πάλι, να σε εξαπατήση και να σε απομακρύνη από το Θεό.

«Στόν καπετάνιο πού ρωτᾶ τί χρωστοῦν οἱ Σέρβοι στόν Χριστό»

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Καλό τό ἐρώτημά σου. Οἱ Ἀγγλοι συχνά ἀσχολοῦνται μέ τό ἐρώτημα τί χρωστοῦν οἱ Ἄγγλοι στόν Χριστό; Καί ἀπαντοῦν ὁ ἕνας στόν ἄλλον ἀπαριθμώντας τά ἀγαθά πού ἔλαβαν ἀπό τόν Χριστό. Τώρα ἐσύ ρωτᾶς γιά τόν δικό σου λαό: «Τί χρωστοῦν οἱ Σέρβοι στόν Χριστό;». Πράγματι σοῦ λέω πολύ περισσότερα ἀπό ὅ,τι οἱ Ἄγγλοι. Γιατί οἱ Ἄγγλοι χρωστοῦν καί κάτι στή Ρώμη, ἐνῶ οἱ Σέρβοι χρωστοῦν τά πάντα ἀποκλειστικά στόν Χριστό.

Πρίν ἀπ᾿ ὅλα οἱ Σέρβοι χρωστοῦν στόν Χριστό τούς δικούς τους μεγάλους ἀνθρώπους. Οἱ ἄγιοι ἄνδρες καί οἱ ἅγιες γυναῖκες τῶν Σέρβων ὑψώθηκαν σέ μεγαλεῖο πού εἶναι ὁρατό ἀπό μακρινές ἐποχές καί γενεές. Καί ἡ ἀγιοσύνη προέρχεται ἀπό τόν Κύριο Χριστό, ἀπό τήν ἁγία Του πίστη.

Στιγμές ἀπό τήν ζωή τοῦ Ἀββᾶ Σισώη

4) Ἀδελφὸς ἀνακοίνωσε στὸν ἀββὰ Σισώη:
- Βλέπω ὅτι ἡ μνήμη τοῦ Θεοῦ παραμένει μέσα μου. Τοῦ λέγει ὁ Γέρων:
- Δὲν εἶναι σπουδαῖο τὸ νὰ εὑρίσκεται ὁ λογισμός σου στὸν Θεό· σπουδαῖο εἶναι τὸ νὰ βλέπεις τὸν ἑαυτό σου κατώτερο ἀπὸ ὅλη τὴν κτίση. Διότι αὐτὸ μαζὶ μὲ τὸν σωματικὸ κόπο ὁδηγεῖ στὸν τρόπο τῆς ταπεινοφροσύνης.
5) Ἐπισκέφθηκε ὁ ἀββὰς Ἀδέλφιος, ἐπίσκοπος Νειλουπόλεως, τὸν ἀββὰ Σισώη, στὸ ὄρος τοῦ ἀββᾶ Ἀντωνίου. Καὶ ὅταν ἐπρόκειτο ν᾿ ἀναχωρήσουν, πρὶν ἀρχίσουν τὴν πορεία, τοὺς ἔβαλε νὰ φάγουν τὸ πρωί, ἦταν δὲ νηστεία. Καὶ μόλις ἔστρωσαν τραπέζι, ἀδελφοὶ κρούουν τὴν θύρα. Εἶπε δὲ στὸν μαθητή του:

ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΣΒΗΝΟΥΝ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ «Ἐμπιστοσύνη μόνο στοὺς ἐνάρετους Γέροντες καὶ ὄχι στοὺς μεγαλόσχημους οἰκουμενιστὲς καὶ τοὺς «μεγάλους» θεολόγους»

ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΙ ΣΒΗΝΟΥΝ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
ἐφημ. «Ὀρθόδοξος Τύπος», 27.07.2012

.         Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ὁ μεγάλος πειρασμὸς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Εὑρισκόμενη σὲ μιὰ μουσουλμανικὴ σήμερα χώρα, χωρὶς ποίμνιο πιά, ἀσχολεῖται ἐντατικὰ μὲ τοὺς ἑτεροδόξους, παπικοὺς καὶ προτεστάντες, καὶ μὲ τοὺς ἀλλόθρησκους. Συμμετέχει στοὺς θεολογικοὺς διαλόγους, συσκέπτεται μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ συμπροσεύχεται μαζί τους, καλλιεργώντας στὸ λαὸ πνεῦμα χαλάρωσης καὶ ραθυμίας ἀπέναντι στὰ θέματα τῆς πίστεως, προκειμένου νὰ φτάσει στὴν ἕνωση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ τὶς καταχρηστικῶς λεγόμενες «ἐκκλησίες» τῶν ἑτεροδόξων!
.          Μερικῶς ἡ ἕνωση ἔχει γίνει, ἀφοῦ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ οἱ συνεργάτες του ἀναγνωρίζουν ὡς ἰσότιμες μὲ τὴν Ὀρθοδοξία τὶς «ἐκκλησίες» τους, συμπροσεύχονται καὶ παράλληλα διαλέγονται, γιὰ νὰ ταυτίσουν τὴν ἀλήθεια μὲ τὸ ψέμα.

Συμπερασματικά γιά τήν κατάθλιψη

 Οἱ σύγχρονοι Χαρισματοῦχοι Γέροντες ἀλλά καί οἱ παλαιότεροι θεοφόροι Πατέρες, ὡς βαθεῖς γνῶστες τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς καί φωτισμένοι ἀπό τόν Θεό, μᾶς ἀποκάλυψαν τά μυστικά τῆς τόσο διαδεδομένης σήμερα στόν κόσμο κατάθλιψης.

Αἰτία τῆς κατάθλιψης εἶναι ὁ μεγάλος ἐγωισμός. Ἡ Ἐκκλησία, καλλιεργώντας τήν ταπείνωση καί τήν ὑπακοή, μᾶς θεραπεύει.

Ἡ ἀσκητική καί ἡ μυστηριακή ζωή μᾶς ἀπαλάσσει ἀπό ὅλα τά πάθη καί ἀπό τήν κατάθλιψη. Ἰδιαίτερα τό Μυστήριον τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως ἐνεργεῖ στόν ἄνθρωπο τήν κάθαρση ἀπό τά πάθη καί ἑπομένως ἀπαλάσσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν κατάθλιψη. Χαρακτηριστικά, μάλιστα, ὁ Ὅσιος Γέροντας Πορφύριος ὀνόμαζε τήν Γενική ἐξομολόγηση «θεία ψυχανάλυση», διότι κατ’ ἐξοχήν δι’ αὐτῆς ὁ ἄνθρωπος θεραπεύεται ἀπ’ ὅλα τά λεγόμενα ψυχολογικά του προβλήματα καί ἀπό τήν κατάθλιψη.

Η ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ 2016: Ἀμφιβόλου ἀνθεκτικότητος αἱ βάσεις, ἐπὶ τῶν ὁποίων θὰ στηριχθῇ

Τοῦ Χρήστου Κων. Λιβανοῦ

Ἡ ἀπόφασι τῶν Ὀρθοδόξων Προκαθημένων κατὰ τὴν Σύναξί τους στὸ Φανάρι ἀπὸ 6 ἕως 9 Μαρτίου νὰ συγκληθῇ ἡ ἐδῶ καὶ δεκαετίες προπαρασκευαζομένη «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» τὸ 2016 στὴν Κωνσταντινούπολι ἔγινε ποικιλοτρόπως δεκτὴ ἀπὸ τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Κάποιοι ἔσπευσαν νὰ τὴν προβάλλουν ὡς ἕνα σπουδαῖο γεγονός. Οἱ περισσότεροι τὴν δέχθηκαν μὲ παγερὴ ἀδιαφορία, γνωρίζοντας, ὅτι δὲν πρόκειται νὰ τοὺς λύσῃ κανένα ἀπὸ τὰ ἀκανθώδη προβλήματα, ποὺ ἀντιμετωπίζουν στὴ ζωή τους. Ἐνῷ κάποιοι ἄλλοι ἔδειξαν ἐπιφυλακτικότητα καὶ προβληματισμό. Στοὺς τελευταίους ἀνήκομε καὶ ἐμεῖς. Σπεύδομε δὲ νὰ δημοσιοποιήσωμε αὐτὲς τὶς ἐπιφυλάξεις καὶ τὸν προβληματισμό μας, μὲ τὴν ἐλπίδα, ὅτι οἱ ποιμένες μας θὰ τὶς λάβουν σοβαρῶς ὑπ’ ὄψιν τους, θὰ ἀναθεωρήσουν κάποιες ἀπὸ τὶς ἀποφάσεις τους καὶ δὲν θὰ θελήσουν νὰ ὁδηγήσουν τὸ σκάφος τῆς Ἐκκλησίας μας σ’ ἕνα νέο ναυάγιο, ὅπως ἔγινε μὲ πολλὲς ψευδεῖς καὶ λῃστρικὲς Συνόδους τοῦ παρελθόντος. Διότι αὐτὸ προμηνύεται.

Πεζὸς Κανὼν τῶν Χριστουγέννων, Κοσμᾶ τοῦ Μελῳδοῦ

μὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση

Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ, ὁ Χαρούμενος Καθοδηγητής Ψυχῶν

Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ

Εορτάζει 2 Ιανουαρίου και στις 19 Ιουλίου (ανακομιδή του αγίου λειψάνου του)

 Ο Χαρούμενος Καθοδηγητής Ψυχών

Ο π. Σεραφείμ ασκούσε τέτοια σαγηνευτική και καταπληκτική εντύπωση σε όλους, ώστε οι άνθρωποι έφευγαν από αυτόν εξαιρετικά χαρούμενοι. Ορισμένοι αποχωρούσαν κλαίγοντας με αναφιλητά, αλλά σχεδόν όλους τους παρηγορούσε, τους ενθάρρυνε, τους συγκινούσε, τους εμψύχωνε, σαν να είχε κάνει στον καθένα από αυτούς μια ένεση ζωτικής δύναμης , νέας χαράς, τόνωσης της πνευματικής προσπάθειας, δύναμης στην αρετή, επιθυμίας για νέα ζωή. Εν συντομία, ο φλογερός Σεραφείμ πυρπολούσε τους ανθρώπους με το ουράνιο πυρ και με το πνεύμα της αναγέννησης το οποίο είναι δώρο της χάριτος. Είναι δύσκολο να το συνειδητοποιήσει κανείς αυτό.

Ζωή σαν προσευχή

Σαν έναν φίλο που μιλάει με τον φίλο του, μιλάει ο άνθρωπος με τον Θεό, και πλησιάζοντας μ' εμπιστοσύνη στέκεται μπροστά στο πρόσωπό του Ενός, που κατοικεί απρόσιτος μέσα στο φως.

Άγ. Συμεών ο Νέος θεολόγος

 

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2014/12/blog-post_549.html