ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ
ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:
Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.
Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2023
Περὶ τῆς 40νθήμερης νηστείας τῶν Χριστουγέννων, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Περὶ τῆς 40νθήμερης νηστείας τῶν Χριστουγέννων, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 12-11-2023
Διδαχές τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου
Πρόλογος
Ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, ο θαυματουργός, αποτελεί ένα δώρο του Θεού στον κόσμο, στις πενιχρές μέρες του εικοστού αιώνα. Στο πρόσωπό του ανακαλύπτει κανείς ένα μεγάλο Πατέρα της Εκκλησίας, όπου η αγιότητα του βίου συνδυάζεται με τη χάρη της θαυματουργίας και την ορθόδοξη διδασκαλία.
Γεννήθηκε στη Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης το 1846. Παρακολουθώντας την ιστορική διαδρομή του βίου του, τον συναντούμε στην Κωνσταντινούπολη, δεκατετράχρονο παιδί, να εργάζεται και να σπουδάζει στη Νέα Μονή της Χίου, να κείρεται μοναχός (1876) και να χειροτονείται διάκονος (1877)· στην Αθήνα, να ολοκληρώνει τις θεολογικές του σπουδές (1885)· στην Αίγυπτο, να διακονεί επί μία πενταετία στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Εκεί χειροτονείται πρεσβύτερος (1886) και επίσκοπος Πενταπόλεως (1889).
Εξαιτίας του φθόνου που προκαλεί το πολυδιάστατο έργο του, συκοφαντείται και απομακρύνεται από το Πατριαρχείο. Επιστρέφει στην Ελλάδα το 1890, όπου περιφέρεται ως απλός ιεροκήρυκας μέχρι το 1894, που αναλαμβάνει τη διεύθυνση της Ριζαρείου Σχολής. Το 1908 για λόγους υγείας παραιτείται και αποσύρεται στην Αίγινα, στη γυναικεία Μονή της Αγίας Τριάδος, που ο ίδιος έχει ιδρύσει από το 1904. Εκεί παραμένει, ως πνευματικός της Μονής, μέχρι το τέλος της ζωής του (1920).
Μία ιερή πορεία εβδομηντατεσσάρων χρόνων, κατάφορτη από καρπούς του Αγίου Πνεύματος. Νηστεύει, αγρυπνεί, προσεύχεται. Ταυτίζει το θέλημά του με τη θεία θέληση και γίνεται ο άνθρωπος του Θεού, ο “παθών και μαθών τα θεία”. Λειτουργεί σαν άγγελος, προσεύχεται χωρίς να πατάει στη γη. Αναδεικνύεται ένθερμος εραστής της Αγίας Τριάδος και εγκάρδιος υμνητής της Υπεραγίας Θεοτόκου. Θεολόγος θεόπνευστος και συγγραφέας ακούραστος. Κηρύττει, εξομολογεί, νουθετεί, θυσιάζεται για τον πλησίον. Οι ελεημοσύνες του άπειρες. Οι θαυματουργίες του ανεξάντλητες. Η παρουσία του γαληνεύει, ειρηνεύει, εμπνέει τους πάντες. Είναι αληθινά μεγάλος, γι’ αυτό και βαθιά ταπεινός. Είναι αρχιερέας του Υψίστου, αλλά γίνεται και καθαριστής, κηπουρός, τσαγκάρης και χτίστης, μέχρι τα γεράματά του. Συκοφαντείται βαριά κι εκείνος ειρηνικά υπομένει, προσεύχεται, συγχωρεί, ευχαριστεί για όλα. Ένας πιστός μιμητής του πράου και ταπεινού Ιησού, που η Εκκλησία μας ανακηρύσσει επίσημα ως Άγιο το 1961.
Απαύγασμα αυτής της αγίας του ζωής αποτελούν τα γραπτά του κείμενα. Παρουσιάζουμε ένα μικρό απάνθισμα των επιστολών του, διασκευασμένο στη σημερινή μας γλωσσική μορφή. Μια συλλογή από σύντομες και περιεκτικές διδαχές του Αγίου, που αναφέρονται στην πνευματική ζωή και τον αγώνα του χριστιανού.
Ας είναι τούτο το τεύχος μία προσφορά αγάπης προς τους φιλοσίους αδελφούς μας και συγχρόνως ένα κερί ευγνωμοσύνης στον Άγιο του αιώνα μας, με αφορμή τη φετινή επέτειο των 150χρονων από τη γέννησή του.
Ωρωπός, 1 Οκτωβρίου 1996 150η επέτειος γεννήσεως του Αγίου Νεκταρίου
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
Διδαχές
Ο δρόμος της ευτυχίας
Τίποτε δεν είναι μεγαλύτερο απ’ την καθαρή καρδιά, γιατί μία τέτοια καρδιά γίνεται θρόνος του Θεού. Και τι είναι ενδοξότερο από το θρόνο του Θεού; Ασφαλώς τίποτε. Λέει ο Θεός γι’ αυτούς που έχουν καθαρή καρδιά:
«Ενοικήσω εν αυτοίς και εμπεριπατήσω, και έσομαι αυτών Θεός, και αυτοί έσονταί μοι λαός» (Β’ Κορ. 6,16).
Ποιοί λοιπόν είναι ευτυχέστεροι απ’ αυτούς τους ανθρώπους; Και από ποιό αγαθό μπορεί να μείνουν στερημένοι; Δεν βρίσκονται όλα τ’ αγαθά και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος στις μακάριες ψυχές τους;
Ὁ Ἅγιος Γεώργιος Καρσλίδης τῆς Δράμας προβλέπει τόν πόλεμο
Την παραμονή του πολέμου με τους Ιταλούς, ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης έκλαιγε συνεχώς.Του είπαν:
«Τι έχεις, Γέροντα, και κλαις;»
Απάντησε: «Έμεινα ορφανός».
Κι όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος είπε:
«Έφυγε η Παναγία με τον άγιο Γεώργιο στο μέτωπο».
Για τον Γέροντα [τον όσιο Γεώργιο (Καρσλίδη) της Δράμας], ο πόλεμος που ξέσπασε δεν ήταν ένα αναπάντεχο γεγονός. Πολλοί χωρικοί αναφέρουν ότι το είχε προείδει και τους είχε προειδοποιήσει εμμέσως.
Η Συμέλα Σπυριδοπούλου, που μαζί με μία φίλη της είχαν επισκεφθεί τον Γέροντα μια εβδομάδα πριν τον πόλεμο, τον άκουσε να λέει: «Σήμερα ο Άι-Γιάννης κίνησε για τον πόλεμο».
Αυτή όμως δεν έδωσαν σημασία στα λόγια του και σε πέντε μέρες το είχαν ήδη ξεχάσει. Την πέμπτη μέρα, ενώ η Συμέλα σκάλιζε έξω στον κήπο, ήρθε ο Γέροντας, κάθησε κοντά της κι άρχισαν να συζητούν.
Κάποια στιγμή αισθάνθηκαν μία δυνατή ευωδία, όχι όμως από θυμίαμα. Το καλύτερο άρωμα να χρησιμοποιούσες τέτοια ευωδία δεν θα έβγαινε! Μοσχοβολούσε ο τόπος!
Τη ρώτησε τότε ο Γέροντας:
– Συμέλα, αγροίκησες [κατάλαβες] τίποτα;
– Ναι, Γέροντα του είπε εκείνη. Μα τι όμορφη ευωδία είναι αυτή;
Ὑπάρχει λύση στή μάστιγα τῆς ἐφηβικῆς ἐπιθετικότητας;
Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ
Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων
Υπάρχει λύση στη μάστιγα της εφηβικής επιθετικότητας;
Θεραπεία σε μια νόσο υπάρχει, μόνον, όταν διαγνωστούν τα αίτιά της. Η εφηβική επιθετικότητα, ως εκδήλωση βίαιης και εχθρικής συμπεριφοράς, απασχολεί καθημερινά τη χώρα μας, με θύματα συνομίληκες, συμμαθητές/τριες, γονείς, εκπαιδευτικούς, όπως και αντικείμενα, από χώρους εντός ή εκτός του σχολείου.
Οι προβληματικοί έφηβοι είναι παιδιά παραμελημένα, απογοητευμένα, αγχωμένα ή ακόμη και κακοποιημένα οι δε παραβατικές τους δράσεις είναι πολύ προκλητικές και επικίνδυνες, καθώς, αφενός, δημιουργούν προβλήματα σε γνωστούς ή άγνωστους κυρίως συνομήλικες, με αποτέλεσμα να στοχοποιούνται και να απομακρύνονται ή να απομονώνονται από τους γύρω τους και να οδηγούνται, έτσι, σε ακόμη χειρότερα στάδια επιθετικότητας.
Ωστόσο, οι επιστήμονες εφιστούν την προσοχή, κυρίως των γονέων και των δασκάλων, ως προς τον προσδιορισμό των νέων, ως επιθετικών, καθώς, εκτός από την ακραία μορφή της επιθετικότητας, υπάρχει και η υγιής επιθετικότητα, που συνδέεται απλώς με τον συνήθη ψυχικό αναβρασμό των εφήβων.
Ο αναβρασμός των νέων, εκτός των άλλων, σχετίζεται, συχνά, με τις ταραχώδεις οργανικές μεταβολές της ηλικίας τους, καθώς οι έφηβοι, διαμορφώνοντας, σε αυτό το ηλικιακό στάδιο, το «εγώ» τους (τον εαυτό τους), σε σχέση με το «υπερεγώ» (τους «άλλους»), εκφράζονται, ενίοτε, με οξύ και αντιδραστικό τρόπο, ιδιαίτερα, απέναντι σε όσους βάζουν εμπόδια στις όποιες διεκδικήσεις τους.
Περί τῆς θείας Εὐχαριστίας (Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως)
Το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, που παρέδωσε ο Κύριος, είναι το ανώτερο όλων των μυστηρίων· είναι το πιο αξιοθαύμαστο από τα θαύματα, όσα η δύναμη του Θεού εκτέλεσε· είναι το υψηλότερο από όσα η σοφία του Θεού επινόησε· είναι δε και το πολυτιμότερο όλων των χαρισμάτων, όσα η αγάπη του Θεού χάρισε στους ανθρώπους· γι’ αυτό και δίκαια μπορεί να ονομαστεί και να θεωρηθεί το θαύμα των θαυμάτων και το μυστήριο των μυστηρίων.
Στο μυστήριο της θείας μεταλήψεως κρύβεται όχι μόνο η θεότητα αλλά και η ανθρωπότητα (του Χριστού)· επομένως είναι μυστήριο των μυστηρίων· το από κάθε άποψη απόκρυφο· που υπερβαίνει όλους τους όρους της φυσικής γνώσεως. Με το μυστήριο αυτό ο Θεός έδειξε σ’ εμάς, ως δυνατός, το μέγιστο κράτος της θείας του παντοδυναμίας· ως σοφός, το μέγιστο ύψος της θείας παναγαθίας.
Πώς πρέπει να προσερχόμαστε στη μετάληψη των θείων μυστηρίων
Τον τρόπο, με τον οποίο πρέπει να προσερχόμαστε στη θεία Ευχαριστία, μας τον διδάσκει ο απόστολος Παύλος λέγοντας: «Να εξετάζει κανείς προσεκτικά τον εαυτό του, και τότε να τρώει από τον άρτο και να πίνει από το ποτήριο· γιατί όποιος τρώει και πίνει αυτά με τρόπο ανάξιο, προς καταδίκη του τρώει και πίνει, καθώς δεν αναγνωρίζει σε αυτά το σώμα του Κυρίου» (Α’ Κορ. 11:28-29).
Ας εξετάζει λοιπόν καθένας τη συνείδησή του πρώτα, για να διαπιστώσει την ηθική του κατάσταση και τη σχέση του προς τον Θεό και τον πλησίον του, και αν τις βρει σε θεάρεστη κατάσταση, ας προσέλθει να κοινωνήσει· αλλιώς ας το αφήσει για άλλη φορά· διότι τίποτε κοινό δεν υπάρχει ανάμεσα στο άγιο και στο βδελυρό.
Ἡ τελειομανία καὶ οἱ νέοι
Ἡ τελειομανία καὶ οἱ νέοι
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
Μία γνωστή μας μαθήτρια, καλοί μου φίλοι, ἀπὸ μικρὴ ποὺ ἦταν τῆς ἄρεσε πολὺ ἡ κολύμβηση. Οἱ γονεῖς της ἔκαναν ὅ,τι ἔπρεπε, γιὰ νὰ γίνει ἀθλήτρια τῆς κολύμβησης. Ὁ ἀγώνας της γιὰ νὰ ἔχει τῆς ἀνάλογες ἐπιδόσεις εἶναι ἀξιοθαύμαστος. Ὅπως καὶ οἱ ἐπιτυχίες. Καὶ τὰ μετάλλια. Καὶ τὰ ἔπαθλα. Κάτι ποὺ τῆς ἔδινε τὸ κίνητρο γιὰ ἀκόμη μεγαλύτερες ἐπιδόσεις. Ἔτσι πολὺ γρήγορα ἄρχισε νὰ ξεχωρίζει καὶ νὰ βρίσκεται στοὺς τρεῖς πρώτους σὲ ὅποιους ἀγῶνες κι ἂν συμμετεῖχε.
Μέσα ἀπὸ τὶς τεχνικὲς τοῦ ἀθλήματος, πολὺ γρήγορα ἀνακάλυψε ὅτι μπορεῖ νὰ ἔχει ἀνάλογες ἐπιδόσεις καὶ στὸ σχολεῖο, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλες δραστηριότητές της. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ πολὺ γρήγορα ἄρχισε νὰ ξεχωρίζει καὶ στὴν τάξη καὶ νὰ γίνεται συνέχεια ὅλο καὶ καλύτερη μαθήτρια, ἀπ’ τοὺς πρώτους σ’ αὐτήν.
Στὴ συνέχεια οἱ γονεῖς της ἄρχισαν νὰ ἀνησυχοῦν. Γιατί διαπίστωσαν ὅτι τὴν διακατεῖχε πλέον μία τελειομανία στὰ πάντα. Καὶ τοῦτο προκειμένου νὰ εἶναι ὄχι ἁπλῶς μεταξὺ τῶν πρώτων, ἀλλὰ ὁπωσδήποτε ἡ πρώτη! Ἂν καμμιὰ φορὰ ἦταν δεύτερη σὲ κάποιο ἀγώνα τῆς κολύμβησης, στενοχωριόταν ἄνευ προηγουμένου. Κι ἂν δὲν ἔπαιρνε εἴκοσι σὲ κάποιο μάθημα, ἀλλὰ 19,7 ἂς ποῦμε, ἔκλεγε ἀπαρηγόρητα!
Κι αὐτό, γιατί δὲν δεχόταν νὰ μὴ εἶναι ὅλα τέλεια στὴ ζωή της, δὲν μποροῦσε νὰ φανταστεῖ τὸν ἑαυτό της δεύτερο σὲ κάτι. Καὶ τότε ἔτρεχαν ὅλοι νὰ τῆς συμπαρασταθοῦν. Οἱ γονεῖς της, οἱ συμμαθήτριές της, οἱ καθηγητές της … Στὸ κορίτσι αὐτὸ εἶχε δημιουργηθεῖ ἡ ἐντύπωση πώς, ἂν δὲν εἶσαι πρῶτος (σὲ κάτι) δὲν ἀξίζεις τίποτα!
* * *
Ὅλοι θὰ θεωρήσουμε τὴν κατάσταση αὐτὴ ὡς ἀκραία. Καὶ εἶναι! Ὅπως καὶ μεμονωμένη. Ποὺ ὅμως δὲν εἶναι!
Τελευταῖα δημοσιεύτηκε στὴν ἐπιστημονικὴ ἐπιθεώρηση «Psychological Bulletin», μία πολὺ ἐνδιαφέρουσα ἔρευνα τῶν Πανεπιστημίων τοῦ Μπὰθ καὶ τοῦ Γιὸρκ Σὲντ Τζὸν στὴ Βρετανία, ἡ ὁποία ἔδειξε ὅτι ἡ τελειομανία πλήττει σήμερα τοὺς νέους.
Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι ἡ ἔρευνα αὐτὴ βασίστηκε σὲ διαχρονικὲς μελέτες ποὺ ἀφοροῦσαν πάνω ἀπὸ 40.000 φοιτητὲς Πανεπιστημίων καὶ Κολλεγίων τῶν ΗΠΑ, τοῦ Καναδᾶ καὶ τῆς Βρετανίας ἀπὸ τὸ 1989 ὥς τὸ 2017.
15 Νοεμβρίου. Γουρία, Σαμωνᾶ (†299-306) καὶ Ἀβίβου (†222) μαρτύρων καὶ ὁμολογητῶν. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετ. κδ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α´ Θεσ. δ΄ 1-12).
Α Θεσ. 4,1 Τὸ λοιπὸν οὖν, ἀδελφοί, ἐρωτῶμεν ὑμᾶς καὶ παρακαλοῦμεν ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ, καθὼς παρελάβετε παρ᾿ ἡμῶν τὸ πῶς δεῖ ὑμᾶς περιπατεῖν καὶ ἀρέσκειν Θεῷ, ἵνα περισσεύητε μᾶλλον·
Α Θεσ. 4,1 Εν συμπεράσματι, λοιπόν, αδελφοί, σας παρακαλούμεν και σας προτρέπομεν εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, καθώς παρελάβατε και εδιδάχθητε από την προφορικήν μας διδασκαλίαν, δια το πως πρέπει να ζήτε και να φέρεσθε και να ευαρεστήτε στον Θεόν, σας παρακαλούμεν έτσι να φέρεσθε και να προοδεύετε ακόμη περισσότερον εις την χριστιανικήν ζωήν.
Τήν ὁδό τοῦ ἀντιχρίστου θά συνοδεύσει ἀναπόφευκτα ἄσκηση παγκόσμιας βίας …
Την οδό του αντιχρίστου θα συνοδεύσει αναπόφευκτα άσκηση παγκόσμιας βίας …
Ο Θεός δεν ενεργεί με βία·διαφυλάσσει με άγιον τρόπο την ελευθερία εκείνου που δημιουργήθηκε «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν» Του.
Βλέπει με υπομονή και τις κακές ακόμη εκδηλώσεις της ελευθερίας του ανθρώπου. Και η υπομονή Του αυτή θα διατηρηθεί τόσο, ώστε να γίνει δυνατή η εμφάνιση του αντιχρίστου, που θα αποπειραθεί να παραμερίσει τον Αληθινό Θεό και ακολούθως να ανακηρύξει θεό τον εαυτό του.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
