Ἡ ἐργασία στό «Βυζάντιο» καί μεταγενέστερα.

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

Β΄ Η ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΚΑΙ Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΝΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

• Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ- ΤΟ «ΒΥΖΑΝΤΙΟ».

Ἡ ἐργασία στό «Βυζάντιο» καί μεταγενέστερα.

Ἡ ἐργασία στό «Βυζάντιο» εἶχε ὡς κίνητρο τήν φιλανθρωπία, ὅπως ἄλλωστε αὐτό εἶναι καί τό πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου. «Ἡ φιλανθρωπία στὸ ‘Βυζάντιο’ ἦταν μιὰ ἐθελοντικὴ ἐκδήλωση ἀγάπης καὶ ἀνθρώπινης φροντίδας. Ἡ Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία δὲν ἦταν σοσιαλιστικὸ κράτος [μολονότι “ὁ παρεμβατισμὸς ἦταν, χωρὶς ἀμφιβολία, τὸ βυζαντινὸ ἰδεῶδες”, “οἱ ἐργάτες δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ ἀπολυθοῦν παρὰ μὲ πολὺ μεγάλες δυσκολίες…κάθε πλεόνασμα ἀπὸ τὴν ἐργασία τῶν ἄλλων πρέπει νὰ δίνεται στοὺς ἀδύνατους καὶ ὄχι στοὺς δυνατούς”⁹⁰]. Τὸ πρόγραμμα κοινωνικῆς μέριμνας δὲν κατέστρεφε τὴν προσωπικὴ αὐτάρκεια, τὸν αὐτοσεβασμὸ ἢ τὴν πρωτοβουλία, δὲν ἔκανε τὸν φτωχὸ δουλικὸ ἢ ἐξαρτημένο, ἀδύνατο στὸν χαρακτήρα, παραιτημένο ἢ παρασιτικό…Γνωρίζουμε πὼς φιλόδοξοι καὶ ἐνεργητικοὶ πολίτες, ἂν καὶ φτωχοὶ καὶ ταπεινῆς καταγωγῆς, μποροῦσαν νὰ ἀλλάζουν τὴν θέση τους καὶ ἀκόμη νὰ γίνονται ὑψηλοὶ ἀξιωματοῦχοι, ἀκόμη καὶ Αὐτοκράτορες ἢ Πατριάρχες»⁹¹.

Τό κίνητρο τῆς ἐργασίας ἦταν ἡ ἀγάπη πρός τόν πλησίον καί ὄχι ἡ «προσωπική ἐξασφάλιση», ἤ τό ὅτι «πρέπει νά δουλεύουμε γιά νά ζήσουμε», ὅπως ἔχει λανθασμένα ἐπικρατήσει σήμερα.

Ἡ ἀληθινή μας πατρίς.α'μέρος

Εφόδιον Ορθοδοξίας

Βασική Δογματική Διδασκαλία 

Τού Πρωτοπρ. Αντωνίου Γ. Αλεβιζόπουλου Δρ. Θεολογίας Δρ. Φιλοσοφίας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 26^ο.Ἡ ἀληθινή μας πατρίς

1. Πάροικοι και παρεπίδημοι

Ο άνθρωπος ζη μετά την πτώσιν μακράν της πατρικής οικίας, εις την ξενιτειάν. Η Αγία Γραφή τον χαρακτηρίζει «πάροικον» και «παρεπίδημον» (Γεν. 23,4. Λευϊτ. 25,23. Α' Παραλειπομένων 29,15. Ψαλμοί 38,13. Α' Πέτρ. 1,1). Τούτο, διότι η αληθινή του πατρίς είναι η αγάπη του Τριαδικού Θεού. Από αυτήν εξέπεσε μέσω του Αδάμ και εις αυτήν επιστρέφει μέσω του Χριστού, δια να ζήση και πάλιν την πληρότητα της εις την Βασιλείαν του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Με το ιερόν βάπτισμα γινόμεθα μέλη της «Εκκλησίας των πρωτοτόκων οι οποίοι είναι γραμμένοι εις τον ουρανόν» (Εβραίους 12,23), «συμπολίται των Αγίων και οικείοι του Θεού». Τούτο διότι οικοδομούμεθα «επάνω εις το θεμέλιον των Αποστόλων και των Προφητών, του οποίου ο Ιησούς Χριστός είναι ακρογωνιαίος λίθος, επάνω εις τον οποίον συναρμολογείται η όλη οικοδομή και αυξάνει εις ναόν άγιον εν Κυρίω» (Εφ. 2,19-21).

Με αυτό κατανοούμεν διατί ο Απόστολος Παύλος υπογραμμίζει, ότι «η πατρίς η ιδική μας είναι εις τους ουρανούς, όπου και περιμένομεν Σωτήρα τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, ο οποίος θα μεταμόρφωση το ταπεινόν μας σώμα, ώστε να λάβη την ιδίαν μορφήν προς το ένδοξον σώμα Του, με την δύναμιν με την οποίαν δύναται και να υποτάξη τα πάντα εις τον εαυτόν Του» (Φιλιππισίους 3,20-21). «Δεν έχομεν εδώ μόνιμον πόλιν αλλά λαχταρούμεν την μέλλουσαν» (Εβραίους 13,14).

Χειροτονία τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἀρσενίου εἰς Πρεσβύτερο. Χειροθεσία εἰς Πνευματικόν. Ἀνάδειξις αὐτοῦ ὑπὸ τῶν Ἀδελφῶν τῆς Μονῆς ὡς Προεστῶτος Ἡγουμένου. Ἡ Πνευματικὴ αὐτοῦ ἐργασία εἰς τὰς ἐν Πάρῳ Μονάς, εἰς τὴν νῆσον καὶ ἔξω τῆς νήσου

Βίος καὶ θαύματα τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἀρσενίου τοῦ νέου τοῦ ἐν τῇ νήσῳ Πάρῳ ἀσκήσαντος.Φιλοθέου Ζερβάκου ἀρχιμανδρίτου

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε´

Χειροτονία τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἀρσενίου εἰς Πρεσβύτερο. Χειροθεσία εἰς Πνευματικόν. Ἀνάδειξις αὐτοῦ ὑπὸ τῶν Ἀδελφῶν τῆς Μονῆς ὡς Προεστῶτος Ἡγουμένου. Ἡ Πνευματικὴ αὐτοῦ ἐργασία εἰς τὰς ἐν Πάρῳ Μονάς, εἰς τὴν νῆσον καὶ ἔξω τῆς νήσου.

«Ὄντως λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν
τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσιν τὸν Πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς». (Ματθ. 5:16)

Βλέποντας οἱ Πατέρες καὶ ἀδελφοὶ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου τὰς ἀρετάς, ἰδίως τὴν ταπείνωσιν, τὴν πραότητα, τὴν ἀκακία, φιλαδελφία καὶ ἀγάπην, ὅλοι ὁμοφώνως, μὲ μίαν γνώμην καὶ καρδίαν, πρότειναν αὐτῷ νὰ χειροτονηθεῖ Ἱερεύς, ἀλλὰ ἐκεῖνος στοχαζόμενος τὸ ὕψος τῆς Ἱεροσύνης παρεκάλει τοὺς Πατέρας νὰ μὴ τὸν ἐνοχλοῦν, διότι ἐθεώρει ἑαυτὸν ἀνάξιον τοιούτου μεγίστου ἀξιώματος. Πληροφορηθεὶς ὁ τότε Μητροπολίτης Κυκλάδων Δανιήλ, περὶ τῆς ἐνθέου ἀσκητικῆς καὶ ἀγγελικῆς πολιτείας τοῦ Ἀρσενίου, τὸν ἐκάλεσε εἰς Σῦρον καί, μὴ θέλοντα, τὸν ἐχειροτόνησε Πρεσβύτερον καὶ τὸν ἐχειροθέτησε Πνευματικόν. Ἀπὸ τότε ηὔξησε τοὺς ἀσκητικοὺς ἀγῶνας, διότι γνώριζε καὶ ἠσθάνετο ὁποῖος πρέπει νὰ εἶναι ὁ Ἱερεὺς καὶ μάλιστα ὁ Πνευματικὸς Πατήρ.

Νά εἶσαι σάν μιά ρόδα…

Αν δε βρίσκουμε μέσα μας πλούσιους καρπούς αγάπης, ειρήνης, χαράς, καλοσύνης, ταπεινοφροσύνης, απλότητας, ειλικρίνειας, πίστης, υπομονής, τότε όλη η εργασία μας πάει στα χαμένα, παρατηρεί ο άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος. Η εργασία γίνεται για να έχουμε κάποτε συγκομιδή. Η συγκομιδή όμως είναι του Κυρίου.

Συνεπώς πρόσεχε άγρυπνα τον εαυτό σου και γίνε συνετός. Αν παρατηρήσεις πώς γίνεσαι ευερέθιστος και ανυπόμονος, τότε γίνε λίγο πιο χαλαρός στις απαιτήσεις σου. Νιώθεις ότι υποβλέπεις εύκολα τους άλλους και τους μαλώνεις ή τους κάνεις με το παραμικρό υποδείξεις;

Σήματα πορείας. Νεανικά ζητήματα. Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

Σήματα πορείας

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος 

Ὅλοι οἱ δρόμοι σήμερα, οἱ πλατεῖες, τὰ δύσκολα καὶ ἐπικίνδυνα περάσματα, εἶναι γεμάτα ἀπὸ τὰ λεγόμενα «σήματα πορείας». Πινακίδες καὶ φανάρια (σηματοδότες). Γιὰ τοὺς ὁδηγούς, ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς πεζούς. Πρόσεχε ἐκεῖνο, ἀπαγορεύεται τὸ ἄλλο, ὑποχρεωτικὰ πηγαίνεις ἀπ’ αὐτὸ τὸν δρόμο, μὴ μπεῖς σ’ ἐκεῖνον γιατί ὁδηγεῖ σὲ ἀδιέξοδο! Δὲν τὸ συζητᾶμε!
 Ἡ ζωή μας δίχως τὰ σήματα πορείας, ζούγκλα θὰ ἦταν καὶ χάος! Τίποτα δὲ θὰ μποροῦσε νὰ κυκλοφορήσει στοὺς δρόμους, κανένας δὲν θὰ μποροῦσε νὰ πάει κάπου, νὰ φθάσει σ’ ἕνα προορισμὸ καὶ μάλιστα γρήγορα, ἄνετα καὶ μὲ ἀσφάλεια.
Στὰ σίγουρα μᾶς προειδοποιοῦν, ἀλλὰ καὶ μᾶς δεσμεύουν. Καὶ κάποια μᾶς ὑποχρεώνουν κιόλας! Ἀλλὰ ποιὸς τότε, σκέφτεται ὅτι… χάνει τὴν ἐλευθερία του; Ἴσα – ἴσα, μὲ τὸν τρόπον αὐτὸ τὴν κερδίζει! Προχωρεῖ στὶς δραστηριότητές του, ὁλοκληρώνει τὶς δουλεῖες του, ἀκατάπαυστα ἐνεργεῖ.
Κι αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι ἡ ἐλευθερία. Νὰ κινεῖσαι καὶ νὰ δρᾶς μέσα ἀπὸ τὶς ἀπαραίτητες (μικρο)δεσμεύσεις καὶ τοὺς (μικρο)κανόνες καὶ νὰ πετυχαίνεις τοὺς στόχους σου, νὰ φθάνεις στὸν προορισμό σου!

Συμβουλές γιά τό ἦθος τῶν ἀνθρώπων καί τήν ἐνάρετη ζωή, σέ 170 κεφάλαια

Ἅγιος Ἀντώνιος ὁ Μέγας

1. Ὁ ἀληθινά λογικός ἄνθρωπος μιά μόνο φροντίδα ἔχει, νά ὑπακούει καί νά εἶναι ἀρεστός στό Θεό, τόν Κύριο τῶν ὅλων, καί σέ τοῦτο καί μόνο νά ἀσκεῖ τήν ψυχή του, πῶς νά γίνει ἀρεστός στό Θεό , εὐχαριστώντας Τον γιά τή μεγάλη καί ἐξαιρετική πρόνοιά Του καί τήν κυβέρνηση ὅλου τοῦ κόσμου, ὅποια κι ἄν εἶναι ἡ θέση του στή ζωή. Γιατί εἶναι παράλογο, νά εὐχαριστοῦμε τούς γιατρούς ὅταν μᾶς δίνουν τά πικρά καί ἀηδιαστικά φάρμακα γιά χάρη τῆς ὑγείας τοῦ σώματός μας, νά εἴμαστε ὅμως ἀχάριστοι στό Θεό γιά ὅσα φαίνονται σ᾿ ἐμᾶς δυσάρεστα καί νά μήν ἀναγνωρίζουμε ὅτι τά πάντα γίνονται ὅπως πρέπει καί πρός τό συμφέρον μας σύμφωνα μέ τήν πρόνοιά Του. Γιατί ἡ ἀναγνώριση αὐτή καί ἡ πίστη στό Θεό εἶναι ἡ σωτηρία καί ἡ τελειότητα τῆς ψυχῆς.

«Οὕτω καὶ ἡ πίστις, ἐὰν μὴ ἔργα ἔχη, νεκρά ἐστι καθ’ ἑαυτὴν» ( Ἰακ. 2-17). Πατερικές διδαχές

«Οὕτω καὶ ἡ πίστις, ἐὰν μὴ ἔργα ἔχη, νεκρά ἐστι καθ’ ἑαυτὴν» (Ἰακ. 2-17)

Ὁ ἀββὰς Ἠσαΐας γιὰ νὰ διδάξη στοὺς μαθητές του ὅτι, ὅποιος δὲν ἐργασθεῖ, δὲν ἀμείβεται ἀπὸ τὸν Θεὸ, ἀνέφερε τὸ ἑξῆς παράδειγμα: «Κάποτε κάποιος γέροντας πῆρε ἕνα ζεμπίλι, πῆγε στὸ ἁλώνι καὶ λέγει στὸν κύριο τοῦ χωραφιοῦ: “Δός μου σιτάρι΄”.
 Καὶ τὸν ρωτᾶ ἐκεῖνος: “Θέρισες καὶ ἐσύ, Ἀββᾶ;”. Τοῦ ἀπαντᾶ: “Ὄχι”. Καὶ τοῦ λέγει ὁ κύριος τοῦ χωραφιοῦ: “Πῶς λοιπὸν θέλεις νὰ σοῦ δώσω σιτάρι, ἀφοῦ δὲν θέρισες;”. Τοῦ λέγει τότε ὁ γέρων: “Ὥστε, ἂν τινὰς δὲν θερίση, δὲν παίρνει μισθό;”. Τοῦ ἁπαντᾶ ὁ γεωργός: “ Ὄχι”. Καὶ ἔτσι ἔφυγε ὁ γέρων. Οἱ δὲ ἀδελφοί, σὰν εἶδαν τί ἔκαμε, τοῦ ἔβαλαν μετάνοια καὶ τὸν εὐχαρίστησαν».¹
Ὁ γέροντας Παΐσιος μιλώντας γιὰ τὸν ἀγώνα τῶν χριστιανῶν ἔλεγε: «Μὲ φιλότιμο νὰ ἐργάζεσαι στὸν Χριστό. Καὶ ὁ Χριστὸς στὴν ψυχὴ ποὺ ἔχει καλὴ διάθεση, ἀγωνιστικὸ πνεῦμα καὶ φιλότιμο ἐργάζεται ἀθόρυβα. Νὰ κάνης τὸν ἀγώνα σου, ὄχι γιὰ νὰ ἁγιάσης, ἀλλὰ γιὰ νὰ χαρῆ ὁ Χριστός. Ἂν δουλεύης, γιὰ νὰ χαρῆ ὁ Χριστός, θὰ εἶναι ἁπλὸς ὁ ἀγώνας σου καὶ θὰ ἔχεις μέσα σου θεία παρηγοριά.
Ὁ Χριστὸς εἶναι στοργικὸς Πατέρας καὶ ὄχι τύραννος.

Μάθημα

Η επτάχρονη  μικρούλα Σύρια πουλάει γλυκίσματα στον δρόμο της Δαμασκού, αλλά ταυτόχρονα διαβάζει και τα μαθήματά της.

Δεν άφηνε με τίποτε τον  Wasim Kheir Beik να  την φωτογραφήσει.

Π. Παῦλος Ντέ Μπαγιέστερ +1984. Νεομάρτυρες τῆς Ὀρθοδοξίας στόν 20ό και 21ο αἰώνα. Χαραλάμπους Χ. Ἄνδραλη

Π. Παύλος Ντέ Μπαγιέστερ +1984
 Κεφάλαιο Ὄγδοο

Χαραλάμπους Χ. Άνδραλη

Ὁ κατά κόσμον Φραγκίσκος Ντέ Μπαγιέστερ, γεννήθηκε στή Βαρκελώνη τῆς Ἱσπανίας τό 1927, σέ αὐστηρή ρωμαιοκαθολική οἰκογένεια. Ἀπό μικρός ἀγάπησε τό Χριστό καί θέλησε νά γίνει ἱερέας. Γράφτηκε στό τάγμα τοῦ Ἁγίου Φραγκίσκου καί σπούδασε στή φιλοσοφική σχολή τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Βαρκελώνης.
Ὄντας ἕνας φιλομαθέστατος ἱεροσπουδαστής μελέτησε ἐντατικά τά πατερικά κείμενα. Κατά τή διάρκεια αὐτῶν τῶν μελετῶν ἄρχισαν νά τοῦ δημιουργοῦνται ἀμφιβολίες γιά τό δόγμα τοῦ παπισμοῦ. Τελικά ἀποφάσισε νά γίνει Ὀρθόδοξος, ἀναγνωρίζοντας ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μοναδική ἀλήθεια. Τούς λόγους γιά τούς ὁποίους μεταστράφηκε ἀναφέρει στό βιβλίο του «Ἡ Μεταστροφή μου εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν», τό ὁποῖο ἐκδόθηκε τό 1954 στήν Ἀθήνα στά ἑλληνικά.

Οπτικό Αγιολόγιο 16 Οκτωβρίου

Οπτικοποιημένο Ηχητικό Αγιολόγιο της 16ης Οκτωβρίου


Για να γνωρίσετε τους συντελεστές διαβάστε εδώ

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γεωργίου τοῦ Χοζεβίτου

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΟΖΕΒΙΤΟΥ.