Στή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ Ι΄ μέρος, Ἁγ Νικολάου Ἀχρίδος, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιιορείτη

Στή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ Ι΄ μέρος, Ἁγ Νικολάου Ἀχρίδος, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιιορείτη,30-12-2018, ζωντανή μετάδοση, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://www.hristospanagia.gr/ καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.com/2...

Ἡ ἀμφισβήτηση τῆς εἰλικρίνειας καί τῆς ἀγάπης στήν κοινωνία σήμερα, Ἱ.Ν. Ἁγ. Νικολάου Μαρκόπουλου Ἀττικῆς, Ἁρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ ἀμφισβήτηση τῆς εἰλικρίνειας καί τῆς ἀγάπης στήν κοινωνία σήμερα, Ἱ.Ν. Ἁγ. Νικολάου Μαρκόπουλου Ἀττικῆς, Ἁρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης,14-10-2018, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Ν. Ἁγ. Νικολάου Μαρκόπουλου Ἀττικῆς http://hristospanagia3.blogspot.com, http://www.hristospanagia.gr/ καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.com/2...

Ὁ γε­ρω–Μι­χα­ήλ Καυσοκαλυβίτης

Ἀπὸ τὴν Ἀσκητικὴ καὶ Ἡσυχαστικὴ Ἁγιορείτικη Παράδοση

Ὁ γε­ρω–Μι­χα­ήλ, κα­τά κό­σμον Δη­μή­τριος Γ. Κα­λα­μιᾶς, γεν­νή­θη­κε στήν Σύμη τό ἔ­τος 1906. Ὁ πα­τέ­ρας του ἦ­ταν ὀρ­γα­νο­πα­ί­κτης, ἔ­παι­ζε μπου­ζο­ύ­κι. Ὅ­ταν ἔ­γι­νε 15–16 ἐ­τῶν, ὁ πα­τέ­ρας του τόν πῆ­ρε μα­ζί του καί πῆ­γαν στήν Ρόδο νά τοῦ ἀ­γο­ρά­ση μπου­ζο­ύ­κι γιά νά ἐρ­γά­ζε­ται ἐπαγ­γελ­μα­τι­κά. Κα­τά τήν ἐ­πι­στρο­φή μέ τό κα­ρά­βι συν­τα­ξί­δευ­ε μέ μί­α χρι­στι­α­νι­κή οἰ­κο­γέ­νεια. Ἕ­νας ἀπ᾿ αὐ­τή τήν οἰ­κο­γέ­νεια εἶ­δε τόν μι­κρό μέ τό μπου­ζο­ύ­κι νά χα­ί­ρε­ται καί νά τό θαυ­μά­ζη. Τόν ρώ­τη­σε σάν νά μήν ἤ­ξε­ρε:

–Τί εἶ­ναι αὐ­τό;

–Μπου­ζο­ύ­κι, τοῦ ἀ­πάν­τη­σε.

–Νά ξέ­ρης ὅ­τι ὅ­σα σύρ­μα­τα (χορ­δές) ἔ­χει, τό­σα δαι­μό­νια ἔ­χει πά­νω του. Ὅ­ταν πα­ί­ζης μπου­ζο­ύ­κι, χο­ρε­ύ­ουν οἱ δα­ί­μο­νες.

Γιά τόν μι­κρό, αὐ­τό ἦ­ταν κα­θο­ρι­στι­κό. Ἔ­κτο­τε πα­ρά­τη­σε τό...

μπου­ζο­ύ­κι καί ἀ­πε­φά­σι­σε νά γί­νη μο­να­χός. Οὔ­τε στήν δου­λειά του πή­γαι­νε πλέ­ον, ἀλ­λά ἑ­τοι­μα­ζό­ταν γιά τήν μο­να­χι­κή ζωή. Ὁ πα­τέ­ρας του τοῦ ἔ­λε­γε: «Τοὐ­λά­χι­στο δο­ύ­λε­ψε νά ξε­χρε­ώ­σου­με τό μπου­ζο­ύ­κι». Αὐ­τός ὅ­μως εἶ­χε πά­ρει τήν με­γά­λη ἀ­πό­φα­ση καί τό ἔ­το­ς 1­9­22 ἔ­φυ­γε γιά τό Ἅ­γιον Ὄ­ρος.

Ἦρ­θε καί κοι­νο­βί­α­σε στά Καυ­σο­κα­λύ­βια στήν Κα­λύ­βη τοῦ Εὐ­αγ­γε­λι­σμοῦ. Γέροντάς του ἦ­ταν ὁ γε­ρω–Ἀρ­σέ­νιος. Εἶ­χε ἔρ­θει ἀ­πό ἕ­να Μο­να­στή­ρι ἀ­πό τόν κό­σμο. Ἐ­πει­δή ἦ­ταν ἐ­νά­ρε­τος καί τα­πει­νός, οἱ κο­σμι­κοί τόν ἐ­παι­νοῦ­σαν. Αὐ­τός στε­νο­χω­ρι­ό­ταν καί φο­βο­ύ­με­νος μήν βλα­φτῆ ἀ­πό το­ύς ἐ­πα­ί­νους εἶ­πε στόν ἑ­αυ­τό του: «Ἀρ­σέ­νι­ε, φεῦ­γε καί σώ­ζου». Εἶ­χε ὡς ἐρ­γό­χει­ρο τά κου­τά­λια καί ἔ­κα­νε τόν μά­γει­ρα στο­ύς Ἰ­ω­σα­φα­ί­ους. Ἔ­τσι οἰ­κο­νο­μοῦν­ταν μα­ζί μέ τό κα­λο­γέ­ρι του, τό ὁ­ποῖ­ο με­τά τήν δο­κι­μή τό ἔ­κα­νε μο­να­χό μέ τό ὄ­νο­μα Μι­χα­ήλ τό ἔ­τος 1923. Ἔ­μα­θε καί ὁ π. Μι­χα­ήλ νά κά­νη κου­τά­λια. Τά ἔ­κα­νε μά­λι­στα πο­λύ κα­λά, ἴ­σια, σάν λαμ­πά­δα, ἐ­νῶ ὁ Γέροντάς του, ἐ­πει­δή δέν ἔ­βλε­πε κα­λά, τά ἔ­κα­νε στρα­βά.

Κάποιος προ­σκυ­νη­τής πέ­ρα­σε νά ἀ­γο­ρά­ση κου­τά­λια καί ὁ π. Μι­χα­ήλ τοῦ ἔ­δω­σε ἀ­πό τά κα­λά τά δι­κά του. Ἐ­κεῖ­νος τοῦ εἶ­πε: «Ἔ­χε­τε τί­πο­τε κα­λύ­τε­ρα;». Τόν π. Μι­χα­ήλ τόν φώ­τι­σε τό­τε ὁ Θε­ός καί τοῦ ἔ­δει­ξε τά στρα­βά: «Αὐ­τά ἤ­θε­λα», εἶ­πε καί πῆ­ρε τά στρα­βά, ἴ­σως για­τί γίνονταν μέ προ­σευ­χή καί εἶ­χαν χά­ρι.

Ὁ π. Μι­χα­ήλ ἦ­ταν κα­λός ὑ­πο­τα­κτι­κός καί ἀ­γω­νι­στής. Συν­δέ­θη­κε μέ ἀ­γά­πη ἀ­δελ­φι­κή μέ τόν τό­τε μο­νά­ζον­τα στά Καυ­σο­κα­λύ­βια γε­ρω–Πορ­φύ­ριο. Ἀ­γω­νί­ζον­ταν μα­ζί ἀ­πό νέοι μοναχοί. Δέν ἦ­ταν ἁ­πλή συμ­πά­θεια ἡ φι­λί­α τους. Μέ τό χά­ρι­σμά του ὁ γε­ρω–Πορ­φύ­ριος ἔ­βλε­πε ἐμ­φα­νῶς τήν χά­ρι πού εἶ­χε ὁ π. Μιχαήλ. Γι᾿ αὐ­τό καί πρίν ­κοι­μη­θῆ εἶ­πε νά τόν θά­ψουν στόν τά­φο τοῦ π. Μι­χα­ήλ, ὅ­πως καί ἔ­γι­νε.

Στήν Σκή­τη τῶν Καυ­σο­κα­λυ­βί­ων ζοῦ­σε τό­τε κά­ποι­ος γε­ρω–Θε­ό­πεμ­πτος. Ἔ­με­νε σ᾽ ἕ­να ἡ­συ­χα­στι­κό καί μι­σο­ε­ρει­πω­μέ­νο κα­λύ­βι πού ἦ­ταν στήν ἄ­κρη τῆς Σκή­τε­ως. Ἦ­ταν βια­στής, ἐρ­γά­της τῆς νο­ε­ρᾶς προ­σευ­χῆς καί ἔ­κα­νε τόν διά Χρι­στόν σα­λό. Ὅ­λη τήν ἑ­βδο­μά­δα ἡ­σύ­χα­ζε καί τίς Κυ­ρια­κές καί ἑ­ορ­τές ἐ­λει­τουρ­γεῖ­το καί κοι­νω­νοῦ­σε στό Κυ­ρια­κό. Μα­ζί του συν­δέ­θη­κε πνευ­μα­τι­κά ὁ π. Μι­χα­ήλ. Τοῦ οἰ­κο­νο­μοῦ­σε τό πα­ξι­μά­δι καί τήν κουμ­πά­νια του, ἐ­νῶ ὁ γε­ρω–Θε­ό­πεμ­πτος τόν κα­θω­δη­γοῦ­σε στή νο­ε­ρά προ­σευ­χή. Κά­πο­τε ὁ π. Μι­χα­ήλ εἶ­χε αἱ­μο­πτύ­σεις καί ἔ­τρε­ξε ἀ­νή­συ­χος στόν γε­ρω–Θε­ό­πε­μπτο. Ἐ­κεῖ­νος τόν κα­θη­σύ­χα­σε λέ­γον­τάς του ὅ­τι αὐ­τό ὠ­φεί­λε­το στήν βί­α τῆς εὐ­χῆς.

«Στίς φλόγες τῆς πίστης,τῆς ἀγάπης,τῆς προσευχῆς…( τρεῖς ἱστορίες ἀπό τά Χριστούγεννα τῆς Κατοχῆς)»

Τρεις αληθινές ιστορίες Ορθοδόξων Χριστιανών που συνεχώς προσηύχοντο κι αγρυπνούσαν

Η γιαγιά μέσα στις φλόγες!

Μια κυρία μου διηγείτο, όταν ήτο επτά χρονών περίπου, συνέβη κάτι το συνταρακτικό την παραμονή των Χριστουγέννων.

Σε μια επαρχιακή πόλη της Μακεδονίας, στη μαύρη και φοβερή Κατοχή του ’41 με ’42, όπου οι εκτελέσεις και οι σφαγές των αθώων ανθρώπων ήσαν ανελέητες και αθρόες, οι φυλακίσεις και οι εξορίες φοβερές, το ξύλο και τα βασανιστήρια τρομακτικά, και η πείνα ως γνωστόν θέριζε τους πάντες. Σε όλα αυτά δυστυχώς έχω και γω προσωπική πείρα διότι πολλά είδαν τότε τα παιδικά μου μάτια.
Η οικογένεια της κυρίας αυτής όταν ήτο παιδούλα, ήτο πολύ ευσεβής και ακόμα ευσεβέστεροι ο παππούς και η γιαγιά. Άνθρωποι της πολλής προσευχής και της πολλής ελεημοσύνης.
Το βράδυ που ξημέρωνε Χριστούγεννα, η πεντάχρονη αδελφή της ξύπνησε και της ζήτησε να βγουν έξω στην αυλή, για να πάει στην τουαλέτα. Δυστυχώς εκείνη την εποχή οι τουαλέτες ήσαν έξω στις αυλές. Έξι παιδιά κοιμόντουσαν όλα κάτω στο πάτωμα, στρωματσάδα, – δεν υπήρχαν κρεβάτια και πούπουλα και παπλώματα σαν τα σημερινά.
Σιγά σιγά βγήκαν έξω στο μικρό διάδρομο. Απέναντί τους ήταν το δωμάτιο του παππού και της γιαγιάς.
Ξαφνιάστηκαν όμως γιατί είδαν, έντονο φως να βγαίνει από τις χαραμάδες και από τα πολλά ανοίγματα της σαραβαλιασμένης πόρτας. Πλησίασαν πιο κοντά και είδαν έντρομοι τη γιαγιά τους τυλιγμένη στις φλόγες. Άρχισαν να τσιρίζουν δυνατά, και η μεγάλη να φωνάζει:

Ὀνοματοδοσία τοῦ βρέφους. Ἐπιτρέπονται τά 2 ὀνόματα;

 Η ονοματοδοσία είναι μία σημαντική απόφαση και απασχολεί πολλούς νέους γονείς. Δυστυχώς σε αρκετές περιπτώσεις, γίνεται αιτία στενοχώριας και παρεξηγήσεων ανάμεσα στις οικογένειες.

Αναφoρικά με την oνoματoδoσία τoυ βρέφoυς χρειάζεται, κάτ΄ αρχήν να πoύμε και να τoνίσoυμε κάτι πoύ o περισσότερoς κόσμoς τo αγνoεί ίσως. Ποιό;

 

Ότι σύμφωνα με την Εκκλησιαστική παράδοση το όνομα δίδεται εις το παιδί κατά την όγδοη ημέρα της γεννήσεώς του (υπάρχει για τούτο και ειδική ευχή στα Ευχολόγια της Εκκλησίας μας) «εις το κατασφραγίσαι παιδίον λαμβάνον όνομα τη ογδόη ημέρα από της γεννήσεως αυτού» και όχι κατά την ακολουθία του εκκλησιασμού του βρέφους την τεσσαρακοστή ημέρα, ακόμα δε χειρότερα όπως δυστυχώς έχει επικρατήσει, κατά την ημέρα της βαπτίσεώς του.

 

Κατά την παράδοση της Εκκλησίας το βρέφος φέρεται στο Ναό την όγδοη ημέρα από την μαία «του λαβείν όνομα».

Προ των πυλών δε του Ναού τελείται η μικρή ακολουθία της ονοματοδοσίας.

Δυστυχώς η ακολουθία αυτή έχει πέσει σε αχρηστία.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ (Ματθ.2,13-23) Ἑρμηνεία Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στά ἐδάφια 19-23 τοῦ δευτέρου κεφαλαίου τοῦ «κατά Ματθαῖον» εὐαγγελίου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ (Ματθ.2,13-23)

Ἑρμηνεία Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στά ἐδάφια 19-23

τοῦ δευτέρου κεφαλαίου

τοῦ «κατά Ματθαῖον» εὐαγγελίου

[ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ:Η επιστροφή από την Αίγυπτο και η εγκατάσταση στη Ναζαρέτ]

«Τελευτήσαντος δὲ τοῦ Ἡρῴδου ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ φαίνεται τῷ Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ. λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ πορεύου εἰς γῆν Ἰσραήλ· τεθνήκασι γὰρ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου(:Όταν πέθανε λοιπόν ο Ηρώδης, ιδού ένας άγγελος Κυρίου φάνηκε στον Ιωσήφ σε όνειρο στην Αίγυπτο και του είπε: ‘’Σήκω και πάρε το παιδί και τη μητέρα του και πήγαινε με την ησυχία σου στη χώρα των Ισραηλιτών. Διότι έχουν πεθάνει πλέον εκείνοι που ζητούσαν να πάρουν τη ζωή του παιδιού’’)». Δε λέγει: «Φεύγε», αλλά «πορεύου».

Είδες πάλι μετά τον πειρασμό την άνεση και μετά την άνεση τον κίνδυνο πάλι; Διότι ελευθερώθηκε μεν από την ανάγκη του εκπατρισμού, και επέστρεψε πάλι στην πατρική του γη και είδε να έχει πεθάνει ο φονιάς των παιδιών, όταν όμως επανήλθε στην πατρίδα του, βρίσκει εκεί υπόλοιπα των παλαιών κινδύνων· βρήκε να ζει δηλαδή εκεί και να έχει το βασιλικό αξίωμα ο υιός του τυράννου. Και γιατί τώρα βασίλευε στην Ιουδαία ο Αρχέλαος[:ο Αρχέλαος, αποδείχτηκε σκληρότερος από τον πατέρα του, από τον οποίο και ο φόβος του Ιωσήφ να εγκατασταθεί στην περιοχή του. Καταγγέλθηκε στη Ρώμη για τη σκληρότητά του, εξορίστηκε έπειτα από εννέα ετών ηγεμονία και πέθανε στη Βιέννη], ενώ ηγεμόνας ήταν ο Πόντιος Πιλάτος; Ήταν πρόσφατος ο θάνατος του Ηρώδη και δεν είχε ακόμη διαμοιραστεί και διαιρεθεί σε πολλά μέρη η βασιλεία. Επειδή πριν λίγο μόλις καιρό είχε πεθάνει ο Ηρώδης ο Μέγας, είχε τώρα την εξουσία ο υιός στη θέση του πατρός του. Είχε βέβαια και αδελφό ο Ηρώδης ο Μέγας με το ίδιο όνομα, γι’ αυτό ο Ευαγγελιστής προς διάκρισή τους πρόσθεσε: «ἀντὶ Ἡρῴδου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ(:βασίλευε ο Αρχέλαος στη θέση του πατέρα του του Ηρώδη)».

Ἀναχωρησάντων τῶν μάγων..

 Ἀναχωρησάντων τῶν μάγων...

Εὑρισκόμεθα ἀκόμη, ἀγαπητοί μου, στό κλίμα τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων. Τά Χριστούγεννα κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο εἶναι ἡ μητρόπολις τῶν ἑορτῶν. Διότι, ἄν δέν εἴχαμε Χριστούγεννα, δέν θά εἴχαμε οὔτε Ὑπαπαντή οὔτε Βάπτιση οὔτε Μεταμόρφωση οὔτε Ἀνάσταση οὔτε Πεντηκοστή. Προχθές, κατά τήν πρώτη ἡμέρα τῆς ἑορτῆς ἤρθαμε στούς ναούς καί προσκηνύσαμε τόν Χριστό ὡς Θεῖο Βρέφος ἐσπαργανωμένον καί κείμενον ἐν φάτνῃ.

Λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης: Ὅταν βλέπεις τό σπήλαιο, στό ὁποῖο γεννήθηκε ὁ Χριστός, φέρε στό νοῦ σου τόν σκοτεινό καί ὑπόγειο βίο τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Χριστός, πού εἶναι τό φῶς τό ἀληθινό, ἔρχεται καί γεννᾶται, φανερώνεται στούς ἀνθρώπους, τούς ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου καθημένους. Ράκη καθάπερ βρωτός σπαργανοῦται, μᾶς εἶπε ἕνα τροπάριο τῆς ἑορτῆς. Περιτυλίσσεται σφικτά μέ σπάργανα αὐτός πού ἔχει φορέσει τά δεσμά τῶν δικῶν μας ἁμαρτιῶν. 

Τό σπήλαιο εἶναι ὁ σταῦλος τῶν ἀλόγων ζώων. Σ᾿ αὐτό γεννᾶται, γιά νά γνωρίσει τό βόδι τόν ἰδιοκτήτη του καί ὁ ὄνος τήν φάτνη τοῦ κυρίου του. Ἔτσι λέει ὁ προφήτης. Βόδι εἶναι αὐτός πού εὑρίσκεται στό ζυγό τοῦ νόμου καί ὄνος αὐτός πού εἶναι φορτωμένος μέ τήν ἁμαρτία τῆς εἰδωλολατρείας. 

Λέει κάτι ἀκόμη σπουδαῖο ὁ ἅγιος Γρηγόριος: Ἡ κατάλληλη τροφή γιά τά ἄλογα ζῶα εἶναι τό χόρτο. Ἐνῷ τό λογικό ζῶο ὁ ἄνθρωπος τρέφεται μέ ἄρτον. Ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς ἄρτος τῆς ζωῆς τοποθετεῖται στήν φάτνη, ὥστε οἱ ἄνθρωποι πού κατήντησαν ἄλογα ζῶα, νά γευθοῦν τήν λογική τροφή καί νά γίνουν καί αὐτά λογικά. Νά ἐλευθερώσει τόν ἕνα ἀπό τόν βαρύ ζυγό τοῦ Νόμου καί νά ἀπαλλάξει τόν ἄλλο ἀπό τό φορτίο τῆς εἰδωλολατρείας.

Ἀπό τήν φυλή τοῦ Ἰούδα ἀνέτειλε ὁ Χριστός, ἀλλά οἱ Ἰουδαῖοι δέν φωτίζονται ἀπό τήν ἀνατολή του. Πρῶτοι πού τόν προσκυνοῦν δέν εἶναι οἱ πλούσιοι, οἱ μεγιστάνες, οἱ ἄρχοντες, ἀλλά οἱ ἀγράμματοι καί ἁπλοϊκοί ποιμένες, οἱ ἀγράμματοι βοσκοί, αὐτοί πού περιφρονοῦνται ἀπό τόν πολύ κόσμο.

Ὕμνος γιά τήν γέννηση τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἁγίου Νικολάου Ἀχρίδος

ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.

Με διάπυρη αγάπη, Κύριε, συγκατέβης από τον ουρανό

- από την αιώνια άνωθεν ομορφιά, κατήλθες στον ζοφώδη πόνο-

 από τό αιώνιο Φώς, κατήλθες στο πυκνό σκοτάδι του κακού.

Έτεινες τό άγιο χέρι Σου στους ανθρώπους, πού τούς στραγγάλιζε η αμαρτία.

Ό ουρανός κατεπλάγη, η γη εσείσθη!

Καλώς όρισες, Χριστέ! Χαίρετε, λαοί, και αγαλλιάσθε!

Με διάπυρη αγάπη, Θεέ,

από την οποία Σύ έπλασες τον κόσμο,

εκένωσας Εαυτόν, μορφήν δούλου λαβών,

τούς δέσμιους για νά λυτρώσεις-

γιά νά αναπλάσεις τον  οικο του Θεού

πού έφθειρε ο Άδάμ-

γιά νά φωτίσεις τούς εσκοτισμένους,

νά ελευθερώσεις τούς αμαρτωλούς.

Σπορέας

 

30 Δεκεμβρίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Κυρ. μετά τά Χριστούγεννα. Κυρ. κ΄ ἐπιστ. (Γαλ. α΄ 11-19).

Γαλ. 1,11           Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ᾿ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον·

Γαλ. 1,11                    Σας καθιστώ δε γνωστόν, αδελφοί, ότι το Ευαγγέλιον, το οποίον εγώ εκήρυξα εις σας δεν είναι έργον ανθρώπου και δεν εκφράζει σκέψεις ανθρώπων.