Σελίδες

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ





ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:

Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2022

St. Paisios on the death of children


God arranges things correspondingly. When I hear of the death of some youth, I mourn, but I mourn as a man. Because, if we examine things more deeply, we see that, the older someone gets, the greater struggle he has, and the more sins he adds. Especially when he is wordly, as the years pass by, instead of his spiritual state improving, it gets worse with cares of life, with injustices, etc. Because of this, it is more triumphant when God takes a youth.
-Elder, why does God allow so many young people to die?
-No one has a say with God when he will die. God takes each person in the best instant of his life, in a special way, for him to give up his soul. If He sees that someone will become better, He allows him to live. If, however, He sees that he will become worse, He takes him, in order to save him. There are some further who have a sinful life, but have the attitude to do good, and He takes them near Him, before they are allowed to do it, because He knows that they would do good, if only He would give them the chance. It is as if He tells them: “Don't tire yourself; your good intentions suffice.” With others, because they are very good, He decides to take them near Him, because Paradise requires flower buds.

Naturally, it is difficult for parents and relatives to understand this. They see that a small child dies, that Christ took a little angel, and the parents cry and wail, while they should be joyful, because, do they know what would happen if he grew older? Would he have been able to have been saved? When we left Asia Minor by boat in 1924 to come to Greece, I was a baby. The boat was full of refugees, and, as my mother had me in swaddling clothes, a sailor trampled on top of me. My mother thought that I had died and began to cry. A fellow villager of ours opened the swaddling clothes, and confirmed that I had not been hurt at all. If I had died then, I surely would have gone to Paradise. Now that I am so old, and [though] I have done so much asceticism, I am not sure that I will go to Paradise.

Προϋποθέσεις τῆς κατά Θεόν λύπης, Ἀββᾶ Μᾶρκου, Φιλοκαλία, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_396. Προϋποθέσεις της κατά Θεον λύπης, Αββά Μάρκου-Τά 226 κεφάλαια περί αυτών που νομίζουν ότι από τα έργα τους δικαιώνονται, Φιλοκαλία τόμος Α', Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου, 11-7-2022

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ἡ κατά Θεον λύπη ὁδηγεῖ στή μετάνοια, Ἀββᾶ Μᾶρκου-Φιλοκαλία, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_395. Η κατά Θεον λύπη οδηγεί στη μετάνοια, Αββά Μαρκου-Τά 226 κεφάλαια περί αυτών που νομίζουν ότι από τα έργα τους δικαιώνονται, Φιλοκαλία τόμος Α', Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου, 10-7-2022

http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ρητά τοῦ Ἁγ.Γρηγορίου γιά τούς Μάρτυρες, Ἀββᾶ Δωροθέου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἑρμηνεία κάποιων ρητῶν τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Θεολόγου πού ἀναφέρονται στό τροπάριο πού ψάλλεται γιά τούς Ἅγιους Μάρτυρες, Αββά Δωροθέου, Ιζ' Διδασκαλία, 10-7-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ἕνας γέρων εἶπε:

Ένας γέρων είπε:

- Σήμερα οι μοναχοί σώζονται μόνο από πειρασμούς, γιατί δεν έχουν αρετές. Όσοι υπομένουν τον πειρασμό θα είναι από τους νικητές που πάλεψαν σκληρά για να κερδίσουν την αρετή. Η υπομονή των πειρασμών χωρίς μουρμούρα ισούται με προσευχή. Ο Σατανάς δεν θα βάλει σε πειρασμό έναν άνθρωπο περισσότερο από όσο επιτρέπει ο Θεός. Ο εχθρός προσπαθεί με πονηριά να αποδυναμώσει τη συνείδησή του και να τον κάνει να απελπιστεί και να εγκαταλείψει, ή να καυχιέται, να είναι αλαζονικός για μια αγιότητα που δεν υπάρχει. Τα ράσα και τα επαγγέλματα του διαβόλου είναι πολλά. Επιτίθεται έντονα σε όσους θέλουν τη σωτηρία. Είπα στον Σατανά: "Κάνε ό,τι θέλεις μαζί μου!" Δεν θα φτάσεις πουθενά. Έχω πνευματικό πατέρα και κοινωνώ τα Ιερά Μυστήρια. Τι μπορείτε να κάνετε ενάντια σε αυτά τα πράγματα, ακόμα και με τα δικά σας κόλπα;».

Και πρόσθεσε:

«Ω, πόσους πειρασμούς δεν δέχτηκα από αυτόν, και πόσο προσπάθησε να με εξαπατήσει!

Φάγαμε καί χορτάσαμε· σάν μάννα ἀπό τόν οὐρανό ἦταν ἐκεῖνο ψωμί, χορταστικό κι εὐλογημένο!(Ὅσιος Γεώργιος Καρσλίδης)

Κάποτε κάποιες κυρίες από την Νικήσιανη επισκέφθηκαν το μοναστήρι στην Σίψα Δράμας. Κουρασμένες και πεινασμένες πήγαν εκεί και ανέμεναν τη γνωστή πλούσια φιλοξενία του οσίου Γεωργίου (Καρσλίδη).
Ο όσιος τις κατάλαβε, τις υποδέχθηκε με καλοσύνη και αγάπη και έστρωσε το τραπέζι για φαγητό. Αγωνιούσαν να δουν ποια θα ήταν η φιλοξενία του, μια που είχαν ακούσει πως όλους τους φιλοξενούσε αβραμιαία.
Εκείνος τότε έβαλε μπροστά στην κάθε μία από μισή φέτα ψωμί. Οι γυναίκες περίμεναν και τη συνέχεια.
– Λοιπόν, τρώτε, τις είπε ο όσιος Γέρων.
Τότε η κάθε μία μέσα της σκέφτηκε:

Μανία τῶν ἐκτρώσεων: Ἡ σύγχρονη δαιμονική κατάσταση στήν ἀνθρωπότητα


ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 4η Ιουλίου 2022

ΜΑΝΙΑ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ: Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ

(Σχόλιο σε σχετικό δημοσίευμα)

Όπως και άλλοτε έχουμε σχολιάσει, δεν υπάρχει τίποτε πιο πολύτιμο από τη ζωή, γι’ αυτό και ο Δημιουργός ενέβαλε στα ζώα και τον άνθρωπο το ισχυρό ένστικτο της αυτοσυντηρήσεως και της προστασίας της ζωής. Ενέβαλε επίσης και το ένστικτο της μητρότητας στη γυναίκα και της πατρότητας στον άνδρα, για να προστατεύεται η ζωή και να διαιωνίζεται το είδος. Έδωσε ακόμη ο Θεός στον άνθρωπο την δυνατότητα να γίνει συνεργός του στη δημιουργία νέων ανθρωπίνων υπάρξεων δια της ενώσεως άρρενος και θήλεος. Ωστόσο η είσοδος της αμαρτίας στον κόσμο και η εξ’ αιτίας αυτής εξαχρείωση της ανθρωπίνης φύσεως διέφθειρε και αυτό το ένστικτο της μητρότητας και της πατρότητας. Η ευλογία της παιδοποιίας μεταβλήθηκε σε κατάρα, διότι η κύηση και η ανατροφή των τέκνων θεωρήθηκαν εμπόδια στην ικανοποίηση των ηδονικών απολαύσεων και του ευδαιμονισμού.

Στους εσχάτους και αποκαλυπτικούς χρόνους που ζούμε, η αποστασία έχει φθάσει δυστυχώς στο αποκορύφωμά της. Ο σύγχρονος άνθρωπος κατόρθωσε, αξιοποιώντας τις καταπληκτικές προόδους της ιατρικής επιστήμης, να βρει τον τρόπο να απαλλαγεί από το ανεπιθύμητο βάρος της παιδοποιίας, φονεύοντας το έμβρυο μέσα στη μήτρα της μητέρας κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης. Πρόκειται για τη σύγχρονη μάστιγα των εκτρώσεων, μέσω των οποίων κατακρεουργούνται στις μήτρες των γυναικών, πριν δουν το φως της γέννησης, εκατομμύρια αθώα και ανυπεράσπιστα βρέφη. Η δαιμονική αναίδεια των γυναικών έφτασε στην έσχατη κατάντια, να μη θεωρεί πλέον την έκτρωση ως ανθρωποκτονία, αλλά ως «αναφαίρετο δικαίωμα», ως «δημοκρατική κατάκτηση» του δικαιώματος να διαθέτει, όπως θέλει το σώμα της, ακόμα και να φονεύει το έμβρυό της!

Νά γίνω ἐρημίτης (Περί Μοναχισμοῦ Α΄), Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης



«Μιά μέρα», λέγει ὁ Ἅγιος Πορφύριος, ὅταν ἤτανε μικρό παιδί καί ἐργαζότανε σέ ἕνα μπακάλικο, «ἦρθαν στό μπακάλικο δύο γέροι. Μοῦ ζήτησαν δύο σαρδέλες καί μισή ὀκά κρασί. Ἀμέσως τούς τά πῆγα. Σέ μιά στιγμή λέει ὁ ἕνας ἀπό τούς δύο γέρους: - Ποῦ νά ἰδεῖς τό κρασί πού ἤπια στό Ἅγιον Ὄρος! Αὐτό τό κρασί πουθενά δέν τό ηὗρα. - Πῆγες στό Ἅγιον Ὄρος; τόν ρωτάει ὁ ἄλλος. - Ναί, ἔφυγα μιά φορά ἀπό τήν πατρίδα μου, ἀπ' τήν Μυτιλήνη, ἀπ' τήν Καλλονή καί πῆγα στό Ἅγιον Ὄρος. Καί πίναμε ἐκεῖ καί κρασί μονοξυλίτικο». Εἶναι ἀπό τό Μετόχι Μονοξυλίτης τῆς Μονῆς Διονυσίου. «Τί κρασί ἦταν αὐτό! Τόν ξαναρωτάει ὁ ἄλλος: - Πῆγες ν' ἀσκητέψεις; Ναί, ἤθελα νά γίνω καλόγηρος, ἀλλά δέν μπόρεσα, δέν ἄντεξα. Πόσο μετάνιωσα πού δέν ἔμεινα ἐκεῖ! Ἐγώ, λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος, μικρό παιδάκι τότε, τ' ἄκουγα μέ προσοχή, γιατί πρίν ἀπό καιρό εἶχαν περάσει κάποιοι μοναχοί καί μοιράζανε φυλλάδια. Ἕνα ἀπό αὐτά ἔγραφε γιά τήν ζωή τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου, πού τήν εἶχα διαβάσει συλλαβίζοντας ὅταν ἔβοσκα τά πρόβατα στό χωριό μου, ὅπως σᾶς εἶπα. Τήν εἶχα διαβάσει καί πάλι στή σοφίτα, μέ τήν βοήθεια ἑνός κλεφτοφάναρου μέ δυσκολία, γιατί δέν ἤξερα πολλά γράμματα. Τόσο μ' ἐνθουσίαζε ἡ ζωή τοῦ Ἁγίου, πού ἤθελα νά τόν μιμηθῶ∙ ἀλλ' ὅμως γιά τό Ἅγιον Ὄρος δέν ἤξερα τίποτα»[1]. Βλέπουμε πῶς ὁ Θεός οἰκονόμησε τά πράγματα καί αὐτό τό παιδί, ὁ μετέπειτα Ἅγιος Πορφύριος, ὁδηγήθηκε στόν δρόμο τοῦ μοναχισμοῦ.

«Ἐν τῷ μεταξύ ὁ γέρος συνέχισε: - Ἐπῆγα νά ἀσκητέψω κι ἔφυγα. Τί ὡραῖα πού ἦταν ἐκεῖ! Εἶδα ἀσκητές, ἐρημίτες, ἁγίους ἀνθρώπους νά προσπαθοῦν νά ἀγαπήσουν τόν Θεό, ν' ἀγωνίζονται μές στήν ἔρημο μέ νηστεῖες, κακουχίες καί προσευχές. Τ' ἄφησα, ὅμως, ὅλα αὐτά καί ἦλθα στόν κόσμο καί ἔμπλεξα μέ χίλια βάσανα. Τά θυμᾶμαι πάντοτε καί λυπᾶμαι πού δέν ἔμεινα ἐκεῖ πέρα, νά μήν πέσω ἐδῶ στόν κόσμο νά βασανισθῶ τόσο πολύ μέ οἰκογένεια, μέ παιδιά καί μέ τόσες φασαρίες, πού μέ γονάτισαν οἱ στενοχώριες τῆς ζωῆς. Καί τά θυμᾶμαι...

«Ἐάν μὴ ἐπιστραφῆτε, τὴν ῥομφαίαν αὐτοῦ στιλβώσει, τὸ τόξον αὐτοῦ ἐνέτεινε καὶ ἡτοίμασεν αὐτό»

Ἁγίου Νικοδήμου - Εὐθυμίου Ζιγαβηνοῦ
Ἑρμηνεία εἰς τούς Ρν΄ Ψαλμούς

«ἐὰν μὴ ἐπιστραφῆτε, τὴν ῥομφαίαν αὐτοῦ στιλβώσει, τὸ τόξον αὐτοῦ ἐνέτεινε καὶ ἡτοίμασεν αὐτό» (Ψαλμός 7, 13)

Ἐπειδή ὁ Δαβίδ, ὡς Προφήτης, γνώριζε πώς ὅλα τά ἔθνη πρόκειται νά κρατήσουν τούς Ψαλμούς του στά χέρια τους, μέ αὐτήν τήν ἀφορμή, μαζί μέ μερικές ἀπό τίς δικές του συμβουλές καί προτροπές, συνενώνει στούς Ψαλμούς παρόμοιες διδασκαλίες καί ἀπό ἄλλους λαούς. Γί΄ αὐτό καί ἀπευθύνεται σέ ὅλους γενικά τους ἀνθρώπους: ἄν, ἐσεῖς ἄνθρωποι, δέν ἐπιστρέψετε στόν ἴσιο δρόμο τῆς ἀρετῆς, ἀπό τόν ὁποῖο ξεφύγατε καί προσηλωθήκατε... στά γήινα πράγματα, νά ξέρετε πώς δέν πρόκειται νά γλιτώσετε ἀπό τήν τιμωρία τοῦ Θεοῦ καί τήν κόλαση.

Ρομφαία, λοιπόν καί μάχαιρα εἶναι ὁ πικρός θάνατος τῶν ἁμαρτωλῶν, τόξο δέ ὁ ταχύτατος θάνατος αὐτῶν. Τό δέ γυάλισμα καί τό ἀκόνισμα τοῦ μαχαιριοῦ καί τό τέντωμα τοῦ τοξαριοῦ εἶναι ἡ προετοιμασία τῆς τιμωρίας καί ἡ μακροθυμία πού δείχνει πρός ὥρας ὁ Θεός. Τέλος δέ, ἑτοιμασία τοῦ τόξου εἶναι ἡ ὥρα πού ἔρχεται γιά νά δημιουργηθεῖ ἡ πληγή καί ἡ ὁποία γίνεται μέ τό ρίξιμο τῆς σαΐτας.

Προσευχή-αἲτηση πρός τόν π. Εὐσέβιο Βιττη:


Προσευχή-αἲτηση πρός τόν π. Εὐσέβιο:

"Σκεῦος ἀγαθότητος,
φιλανθρωπίας ἀφάτου,
εὐσεβείας, νήψεως,
προσευχῆς, σεμνότητος,
ταπεινώσεως,
ἱερᾶς δράσεως
πρὸς Ὑψίστου δόξαν,
τῆς σαρκὸς σκληραγωγήσεως

ΜΕΤΑΝΟΙΑ μᾶς χρειάζεται!


Το προορατικό και διορατικό χάρισμα δίνονται από το Θεό, αλλά δεν σώζουν τον άνθρωπο, η ΜΕΤΑΝΟΙΑ όμως σώζει, αυτή μας χρειάζεται.

Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης (♰ 19 Ιουνίου 1995)


https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/06/19-1995_17.html

11 Ἰουλίου. Εὐφημίας μεγαλομάρτυρος (†451). Ὄλγας ἰσαποστόλου (†969), Νεκταρίου ὁσιομάρτυρος τοῦ ἐκ Βρυούλων (†820). Σωφρονίου ὁσίου τοῦ ἐν Ἔσσεξ Ἀγγλίας (†1993). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς ἁγίας, Κυρ. ις΄ ἐπιστ. (Β΄ Κορ. ς΄ 1-10).

Β Κορ. 6,1          Συνεργοῦντες δὲ καὶ παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς

Β Κορ. 6,1                 Συνεργαζόμενοι δε με τον Θεόν δια να συμφιλιωθή με αυτόν ο κόσμος, σας παρακαλούμεν να προσέξετε, μήπως ματαίως και ανωφελώς δεχθήτε την χάριν του Θεού.

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

1.Μπορεῖτε νά δεῖτε τίς προηγούμενες δημοσιεύσεις τοῦ ἱστολογίου μας πατώντας τό: Παλαιότερες ἀναρτήσεις (δεῖτε δεξιά)

2.Καλλίτερη θέαση τοῦ ἱστολογίου μέ τό Mozilla.

3.Ἐπιτρέπεται ἡ ἀναδημοσίευση τῶν ἀναρτήσεων μέ τήν προϋπόθεση ἀναγραφῆς τῆς πηγῆς

4.Ἐπικοινωνία:
Kyria.theotokos@gmail.com .
Γιά ἐνημέρωση μέσῳ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου στεῖλτε μας τό e- mail σας στό
Kyria.theotokos@gmail.com .
Home of the Greek Bible