Σελίδες

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ





ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:

Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2020

Sa nu avem incredere in noi insine, Pr. Savva Aghioritul, Ὅχι στήν αὐτοπεποίθηση

 Sa nu avem incredere in noi insine, Pr. Savva Aghioritul, Ὅχι στήν αὐτοπεποίθηση, 2-5-2018

Σεαυτόν ἁγνόν τήρει Β' μέρος, Ἀρχιμ Σάββας Ἁγιορείτης

 Σεαυτόν ἁγνόν τήρει Β' μέρος, 16-8-2019, Ἀρχιμ Σάββας Ἁγιορείτης

Οἱ φοβερές τιμωρίες ὅσων κοινωνοῦν ἀναξίως Α΄,Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου


Οἱ φοβερές τιμωρίες ὅσων κοινωνοῦν ἀναξίως Α΄- Ἁμαρτωλῶν σωτηρία, Ἀγαπίου Λάνδου μοναχοῦ, 29-10-2020, Ἀρχιμ. Σάββα ἉγιορείτουἹ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Κυριακή Ε Λουκᾶ:«Εἰς τόν πτωχόν Λάζαρον καί τόν πλούσιον»

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΛΟΥΚΑ [: Λουκ. 16,19 - 31] 

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ 

[…] «Ήταν κάποτε», λέγει ο Κύριος, «κάποιος άνθρωπος πλούσιος, που ενώ ζούσε μέσα σε πολλή κακία και αμαρτία, δεν είχε λάβει πείρα καμιάς συμφοράς, αλλά τα πάντα έρρεαν ομαλά και άφθονα γι΄ αυτόν όπως το νερό στις πηγές». Το ότι πράγματι καμία συμφορά δεν του συνέβαινε, ούτε αφορμή για στενοχώρια, ούτε καμία ανωμαλία βιοτική, αυτό ακριβώς ο Κύριος το υπαινίχτηκε με αυτό που είπε ότι «ἦν εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς(:διασκέδαζε και ευφραινόταν σε πλούσια συμπόσια κάθε μέρα με μεγαλοπρέπεια)»[Λουκ.16,19]. 

Και ότι ζούσε με κακία, γίνεται φανερό και από το τέλος που είχε, αλλά και πριν από το τέλος του από την περιφρόνηση που έδειξε στον φτωχό. Και το ότι δεν ελεούσε όχι μόνο εκείνον που στεκόταν στην πόρτα του, αλλά ούτε και κανένα άλλον, εκείνος ο ίδιος το έδειξε· διότι εάν αυτόν που ήταν διαρκώς ριγμένος μπροστά στην πόρτα του και βρισκόταν μπροστά στα μάτια του κάθε ημέρα, και αναγκαζόταν μια και δύο και πολλές φορές να τον βλέπει εισερχόμενος και εξερχόμενος (καθόσον δεν τον συναντούσε σε καμιά συνοικία, ούτε βρισκόταν σε κρυφό και απόμερο τόπο, αλλά εκεί από όπου συνεχώς έμπαινε και έβγαινε ο πλούσιος και αναγκαζόταν έτσι και χωρίς να το θέλει να τον βλέπει), εάν λοιπόν αυτόν δεν ελέησε, που βρισκόταν κατάκοιτος σε τόσο φοβερό κατάντημα και ζούσε μέσα σε τόσο μεγάλη δυστυχία, ή καλύτερα που ταλαιπωριόταν σε όλη του τη ζωή από αρρώστια, και μάλιστα από πολύ φοβερή αρρώστια, για ποιον που θα τύχαινε να συναντήσει θα συγκινούνταν ποτέ; Διότι κι αν την προηγούμενη ημέρα τον προσπέρασε, την επόμενη φυσικό ήταν κάποια συγκίνηση να αισθανόταν· αλλά εάν και κατ΄ αυτήν αδιαφόρησε, έπρεπε την τρίτη ή την τέταρτη ή την επόμενη οπωσδήποτε να λύγιζε συγκινούμενος , ακόμα κι αν ήταν αγριότερος από τα θηρία. 

Μία θρησκευτική διαπίστωση. Πατήρ Εὐσέβιος Βίττης


Δέν εἶναι σπάνιο τό φαινόμενο ἀνθρώπων πού κατά κάποιον τρόπο καταφέρνουν νά συνδυάσουν μέσα τους πλεονεκτική διάθεση καί ἀντίστοιχες πρακτικές της ἐκδηλώσεις μέ θρησκευτικές ἐκδηλώσεις καί τέλεση εἰδικῶν θρησκευτικῶν καθηκόντων. Τέτοιες ἐκδηλώσεις δέν τίς δέχεται μέ κανένα τρόπο ὁ Θεός. Ἀντίθετα τίς θεωρεῖ ἰδιαίτερα εἰδεχθεῖς καί σιχαμερές. Νά, πῶς διατυπώνεται αύτό στήν Ἁγία Γραφή: "Ὡς θύων υἱόν ἒναντι πατρός αὐτοῦ ὁ προσάγων θυσίαν ἐκ χρημάτων πενήτων΄..." (Ὃποιος προσφέρει θυσία ἀπό χρήματα φτωχῶν συναγμένα μέ καταπίεση καί ἀδικία εἰς βάρος τους, μοιάζει μέ ἐκεῖνον πού σφάζει παιδί μπρός στά μάτια τοῦ πατέρα του. Τό ψωμί τῶν φτωχῶν εἶναι ἡ ζωή τους. Καί ὃποιος τούς τό στερεῖ εἶναι φονιάς...)Ὁ ἀπόστολος Πέτρος χρησιμοποιεῑ αὐστηρότατη γλῶσσα γιά τούς πλεονέκτες καί δέν διστάζει νά τούς ὀνομάση "κατάρας τέκνα"29, καταραμένους ἀπό τό Θεό.Καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος τοποθετεῖ τήν πλεονεξία στό ἲδιο ἐπίπεδο πού τοποθετοῦνται ἂλλες βρωμερές καί ἀκατονόμαστες πράξεις.

Ὁ ἅγιος Πατήρ ἡμῶν Ἰωάννης Καλαΐδης - Μία στιγμή πού μᾶς συγκλόνισε!


Ο άγιος Πατήρ ημών Ιωάννης Καλαΐδης - Μια στιγμή που μας συγκλόνισε!

Στα χρόνια που με αξίωσε ο καλός Θεός να ζήσω κοντά στον Πατέρα Ιωάννη, ένιωθα συνεχώς την μεγάλη ευεργεσία του Κυρίου να είμαι δίπλα σε έναν άνθρωπο ο οποίος διέφερε τελείως από τους άλλους συνανθρώπους μας! Αν και ολιγογράμματος (είχε πάει σε δυο τρεις τάξεις του δημοτικού σχολείου), είχε τον θείο φωτισμό σε τέτοιο βαθμό που μπορούσε να διαβάζει τις καρδιές και τους λογισμούς των ανθρώπων! Κανείς δε μπορούσε να τον ξεγελάσει! Όσους προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους και να ωραιοποιήσουν τις καταστάσεις, τους επανέφερε στην αλήθεια, πάντοτε σεβόμενος το κάθε πρόσωπο ως εικόνα του Θεού και με μεγάλη διάκριση! 
Σε μία επίσκεψή μας στην οικία του, ήμασταν αρκετοί και λίγο πριν να αποχωρήσουμε μας κάλεσε για να μας σταυρώσει με το λαδάκι που ήταν δίπλα από τα άγια λείψανα.

Μασκονόμοι…

Γράφει ο Αναστάσιος Ομ. Πολυχρονιάδης, Δρ. pd. Θεολογίας ΑΠΘ

«Τίποτα μέσα στον χώρο αυτό τον ιερό και άγιο δεν είναι δυνατό να μας μεταδώσει ιόν τινά, επιδημία ή πανδημία.

Γιατί;
Διότι, τα πάντα χαριτώνονται. Προσφέρεται ο Χριστός.
Ο χώρος αυτός είναι άγιος και ιερός και κυρίως όταν έχει εγκαινιασθεί.
Δεν είναι ένα εντευκτήριο.
Δεν είναι ένας χώρος κοινωνικής σύναξης.
Είναι ο τόπος όπου λατρεύεται, αλλά και θυσιάζεται ο Χριστός.
Και μας λέει ένας μεγάλος άγιος της Γεωργίας […] σύγχρονος, τον οποίον πάρα πολύ αγαπούν οι Γεωργιανοί αδελφοί μας, οι οποίοι, οι περισσότεροι, είναι πολύ ευσεβείς, ο άγιος Γαβριήλ […] ότι ακόμη και η σκόνη από τα πατώματα και τα αντικείμενα της Εκκλησίας […] όταν τελείται η Θεία και Ιερά Μυσταγωγία, προπαντώς, είναι και αυτή φέρουσα την άκτιστη Χάρη του Αγίου Πνεύματος».

Ἑρμηνεία ἀποστολικῆς περικοπῆς τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων ἀπό τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο.


ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ 

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ 

[:Α΄ Κορ. 12, 27- 31 και 13,1-8] 

«Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους(:εσείς λοιπόν οι χριστιανοί είστε σώμα Χριστού και μέλη, που ο καθένας σας ανάλογα με το χάρισμά του έχει κάποια θέση και κάποιο μέλος στη ζωή του συνόλου)»[Α΄Κορ.12,27]. 

Για να μη λέγει λοιπόν κανείς: «και τι μας ενδιαφέρει το παράδειγμα του σώματος; Διότι εκείνο μεν εκ φύσεως υπηρετεί, ενώ τα δικά μας είναι κατορθώματα ελεύθερης προαιρέσεως». Αφού πλησιάζει αυτό στα δικά μας πράγματα ο απόστολος Παύλος και δείχνει ότι τόση ομόνοια οφείλουμε να έχουμε από δική μας προαίρεση, όση εκείνα εκ φύσεως, λέγει: «Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ (:εσείς είστε σώμα του Χριστού)». Εφόσον λοιπόν το δικό μας σώμα δεν πρέπει να στασιάζει, πολύ περισσότερο το σώμα του Χριστού, και τόσο περισσότερο, όσο δυνατότερη από τη φύση είναι η χάρη. «Και ο καθένας σας είναι επί μέρους μέλος, που κατέχει την ταιριαστή θέση γι’ αυτόν και για όλο το σώμα». Δηλαδή λέγει «όχι μόνο σώμα, αλλά και μέλη είμαστε»· διότι και για τα δύο αυτά μίλησε προηγουμένως, όταν συνένωσε τους πολλούς σε ένα και δείχνει ότι όλοι γίνονται ένα σύμφωνα προς την εικόνα του σώματος, και αυτό το ένα συνίσταται από τα πολλά, και ενώ είναι στα πολλά και τα πολλά από αυτό συνέχονται και μπορούν να είναι πολλά. 

Τι σημαίνει όμως το «ἐκ μέρους»; Αυτό που ανήκει σε εσάς και όσο είναι δυνατόν να οικοδομηθεί από εσάς. Επειδή δηλαδή είπε, «σώμα», αλλά «σώμα» είναι ολόκληρη, όχι μόνο η εκκλησία των Κορινθίων, αλλά αυτή που είναι εξαπλωμένη σε όλη την οικουμένη, γι' αυτό είπε ««ἐκ μέρους»· δηλαδή, ότι η δική σας εκκλησία είναι μέρος της εκκλησίας που βρίσκεται παντού και του σώματος που συνίσταται από όλες τις εκκλησίες, ώστε όχι μόνο μεταξύ σας, αλλά και προς όλη την εκκλησία της οικουμένης θα ειρηνεύετε εάν είστε ενάρετοι, αφού βεβαίως είστε μέλη όλου του σώματος. 

Ἡ φτώχεια καί ὁ γέροντας Ἐφραίμ ὁ Ἀριζονίτης

Οσοι ήξεραν ότι ο Γέροντας Εφραίμ θα πάει να ταΐσει του φτωχούς, μαζεύονταν σε ένα μέρος πίσω από την κουζίνα και περίμεναν πότε να περάσει το αυτοκίνητό του. Όπως έλεγε ο ίδιος ο Γέροντας, πήγαινε για «κυνήγι». Έπαιρνε τα φαγητά και κάποια πράγματα πρώτης ανάγκης και γύριζε όλη την περιοχή, ψάχνοντας τους φτωχούς. Κάποιες φορές, όταν κατάφερνε να ταΐσει μερικές δεκάδες ανθρώπους, επέστρεφε πολύ χαρούμενος. Άλλες φορές στεναχωριόταν, όταν συναντούσε λίγους ανθρώπους.

Εἰρήνη πᾶσι..

....Κάποτε καθώς λειτουργούσε (τον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή),στην εκφώνηση της ευλογίας "Ειρήνη πασι" σκέφτηκε απορημένος:
" Καλά, εγώ παίρνω από τον γέροντα τη χάρη. Τώρα πως τον ευλογώ; "

Γνώση χωρίς πείρα εἶναι «θεολογία» τοῦ Πονηροῦ

Αν εσύ δεν περάσεις εκείνες τις δοκιμασίες, για τις οποίες πρέπει να διδάξεις τον άλλον, 
τότε πώς θα γίνεις γιατρός του πλησίον σου; 
Γιατρέ, πρέπει πρώτα να θεραπεύσεις τον εαυτό σου. 

31 Ὀκτωβρίου. Τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Στάχυος, κατασταθέντος Ἐπισκόπου τῆς ἐν Βυζαντίῳ Ἐκκλησίας (38-45) παρά τοῦ ἱδρυτοῦ αὐτῆς Ἀποστόλου Ἀνδρέου, Ἀπελλοῦ, Ἀμπλία, Οὐρβανοῦ, Ἀριστοβούλου καί Ναρκίσσου ἐκ τῶν Ο΄. Τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ἐπιμάχου καί Νικολάου Νεομάρτυρος ἐν Χίῳ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Σαβ. κα΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Κορ. γ΄ 12-18).


ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' Γ´ 12 - 18
12 Ἔχοντες οὖν τοιαύτην ἐλπίδα πολλῇ παρρησίᾳ χρώμεθα, 13 καὶ οὐ καθάπερ Μωϋσῆς ἐτίθει κάλυμμα ἐπὶ τὸ πρόσωπον ἑαυτοῦ πρὸς τὸ μὴ ἀτενίσαι τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ εἰς τὸ τέλος τοῦ καταργουμένου. 14 ἀλλ’ ἐπωρώθη τὰ νοήματα αὐτῶν. ἄχρι γὰρ τῆς σήμερον τὸ αὐτὸ κάλυμμα ἐπὶ τῇ ἀναγνώσει τῆς παλαιᾶς διαθήκης μένει, μὴ ἀνακαλυπτόμενον, ὅτι ἐν Χριστῷ καταργεῖται, 15 ἀλλ’ ἕως σήμερον ἡνίκα ἂν ἀναγινώσκεται Μωϋσῆς, κάλυμμα ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτῶν κεῖται· 16 ἡνίκα δ’ ἂν ἐπιστρέψῃ πρὸς Κύριον, περιαιρεῖται τὸ κάλυμμα. 17 ὁ δὲ Κύριος τὸ Πνεῦμά ἐστιν· οὗ δὲ τὸ Πνεῦμα Κυρίου, ἐκεῖ ἐλευθερία. 18 ἡμεῖς δὲ πάντες ἀνακεκαλυμμένῳ προσώπῳ τὴν δόξαν Κυρίου κατοπτριζόμενοι τὴν αὐτὴν εἰκόνα μεταμορφούμεθα ἀπὸ δόξης εἰς δόξαν, καθάπερ ἀπὸ Κυρίου Πνεύματος.

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2020

Ὁ πίθηκος μὲ τὴ μάσκα, Ἀρχιμ Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁ πίθηκος μὲ τὴ μάσκα, 20-2-2016, Ἀρχιμ Σάββας Ἁγιορείτης

Σεαυτόν ἁγνόν τήρει Α, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου

Σεαυτόν ἁγνόν τήρει Α, 15-8-2019, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου

Desavarsirea crestina, Razboiul nevazut, Arhim. Savva Aghioritul, Χριστιανική τελειότης, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Desavarsirea crestina, Razboiul nevazut, Sf. Nicodim Aghioritul. Arhim. Savva Aghioritul1.Χριστιανική τελειότης, Ἀόρατος Πόλεμος, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορ., (Μετάφραση στά Ρουμανικά), Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 1-5-2018, (1. Desavarsirea crestina, Razboiul nevazut, Sfantul Nicodim Aghioritul, Arhim. Savva Aghioritul 1-5-2018,

Κυριακή Ε Λουκᾶ:«Εἰς τόν πτωχόν Λάζαρον καί τόν πλούσιον» .Μέρος Τρίτο

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΛΟΥΚΑ [: Λουκ. 16,19 - 31] 

Επιλεγμένα αποσπάσματα από τις ομιλίες γ΄και δ΄ του Ιερού Χρυσοστόμου 

«Εἰς τόν πτωχόν Λάζαρον καί τόν πλούσιον» 

[ ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ ] 

[…]Όταν λοιπόν ο πλούσιος στον Άδη είδε τον φτωχό Λάζαρο στην αγκαλιά του Αβραάμ, είπε: «Πάτερ Ἀβραάμ, ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕδατος καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου, ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογὶ ταύτῃ(:Πατέρα μου Αβραάμ, σπλαχνίσου με. Λυπήσου με και στείλε τον Λάζαρο να βρέξει με νερό την άκρη του δακτύλου του και να δροσίσει τη γλώσσα μου, διότι βασανίζομαι και υποφέρω μέσα σε αυτή τη φωτιά)»[Λουκ. 16,24]. 

Για ποιον λόγο δεν απηύθυνε τον λόγο προς τον Λάζαρο; Εγώ νομίζω ότι ντράπηκε και κοκκίνισε και κρίνοντας από τον εαυτό του, νόμιζε ότι οπωσδήποτε θα του κρατά κακία. «Διότι, εάν εγώ», ίσως να σκέφτηκε, «που απολάμβανα τόση ευτυχία, και σε τίποτα δεν αδικήθηκα, περιφρόνησα τον άνθρωπο αυτόν που βρισκόταν σε τόσα κακά και ούτε ψίχουλα δεν του έδωσα, πολύ περισσότερο αυτός τώρα, που τόσο περιφρονήθηκε, δεΝ θα συγκατανεύσει στην παράκλησή μου». Αυτά βέβαια δεν τα λέμε για να κατηγορήσουμε τον Λάζαρο, διότι εκείνος δεν διακατεχόταν από τέτοιες σκέψεις, μη γένοιτο, αλλά επειδή ο πλούσιος αυτά φοβήθηκε και δεν κάλεσε τον ίδιο τον Λάζαρο, αλλά φώναξε τον Αβραάμ, για τον οποίο πίστευε ότι αγνοούσε εκείνα που είχαν γίνει. Και ζήτησε εκείνο το δάχτυλο, το οποίο πολλές φορές άφησε να το γλύψουν οι γλώσσες των σκύλων. 

Τι λοιπόν είπε εκείνος; «τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου(:Παιδί μου θυμήσου ότι εσύ απήλαυσες με το παραπάνω τα αγαθά σου όταν ζούσες στη γη)»[Λουκ.16,25]. Πρόσεχε σύνεση, πρόσεχε φιλοστοργία δικαίου. Δεν είπε: «απάνθρωπε και σκληρέ και παμπόνηρε, ενώ άφησες σε τόσο μεγάλα κακά τον άνθρωπο αυτόν, θυμάσαι τώρα τη φιλανθρωπία και το έλεος και την συγνώμη; Δεν κοκκινίζεις, δεν ντρέπεσαι;». Αλλά τι λέγει; «Τέκνο μου», λέγει, «απήλαυσες τα αγαθά σου». Διότι λέγει ο σοφός Σειράχ: «Καρδίαν παρωργισμένην μὴ προσταράξῃς καὶ μὴ παρελκύσῃς δόσιν προσδεομένου (: Μην ταράξεις περισσότερο την καρδιά, την οποία έχει αναστατώσει η οργή, και μην αναβάλεις τη βοήθειά σου σε άνθρωπο, που έχει την ανάγκη σου)» [Σοφ. Σειρ. 4,3]. Του αρκούν οι τιμωρίες του, ας μην επιβαρύνουμε τις συμφορές του. Εξάλλου και για να μην νομίσει ότι από μνησικακία για τα περασμένα δεν άφησε τον Λάζαρο να πάει, τον αποκαλεί «τέκνο μου», απολογούμενος κατά κάποιον τρόπο για τον εαυτό του, με την προσφώνησή του. «Αυτό που είναι στην εξουσία μου», λέγει, «σου το δίνω, το να μεταβεί όμως ο Λάζαρος από εδώ εκεί , δεν είναι στη δική μου δικαιοδοσία». 

Παλαιόν καί Νέον Ἅγιον Ὄρος: Ἡ ἀνατροπή τῶν αὐτονοήτων.


Γέρων Παΐσιος Μοναχός Καρεώτης
Επιφάνιος Μοναχός Καψαλιώτης

Υπενθυμίζουμε ότι στη Καταγγελία – διαμαρτυρία Αγιορειτών Πατέρων επί των επιβληθέντων μέτρων, λόγω του covid-19, στην Αυτοδιοίκητη Αγιορετική Πολιτεία, προς την σεβαστή Ιερά Κοινότητα (ΙΚ) του Αγίου Όρους (ΑΟ), η οποία δημοσιεύθηκε στον Ορθόδοξο Τύπο (αρ. φ. 2319), ετέθησαν συγκεκριμένα ερωτήματα, που παρ΄ όλες τις αρνητικές εξελίξεις σ΄ αυτό, παραμένουν αναπάντητα…
Ειδικότερα, τα ζητήματα–ερωτήματα που έθετε το κοινά υπογραφέν κείμενο, παρ΄ ότι έχουν να κάνουν με τα επιβληθέντα κυβερνητικά μέτρα, και κυρίως αυτό της υποχρεωτικής χρήσης μάσκας, ήταν σαφώς ευρύτερα και κατ΄ουσίαν αναφέρονταν στον χαρακτήρα της νομιμότητας στο ΑΟ, βάσει του Καταστατικού Χάρτου του Αγίου Όρους (ΚΧΑΟ). Ατυχώς, κατόπιν προσπαθειών συγκεκριμένων παραγόντων της Ιεράς Επιστασίας (ΙΕ), η ΙΚ δεν το εξέτασε, παρ΄ ότι καθ΄ ημάς το κείμενο της Διαμαρτυρίας-Καταγγελίας, έχοντας κατατεθεί αρμοδίως προς την Ιερά Επιστασία (ΙΕ), και ενώπιον μαρτύρων, από πλευράς ΚΧΑΟ εκρεμμεί. Καθήκον της ΙΕ ήταν να το προωθήσει ενώπιον της Συνάξεως της Ιεράς Κοινότητος (ΙΚ), οπότε και θα συζητήτο.
Ως προς το αληθές διακύβευμα του τι συμβαίνει στον Ιερό ημών Τόπο, και προς τα πού αυτός πορεύεται κατά τούτη την κρίσιμη περίοδο, διαφαίνεται ότι υπάρχουν αυτοί που δεν καταλαβαίνουν, αυτοί που αγνοούν αλλά και αυτοί που συνειδητά κάνουν ζημιά, με την μία κατηγορία να είναι χειρότερη της άλλης… Το τονίζουμε ξανά: Άγιον Όρος, δίχως Αυτοδιοίκητο, δεν νοείται. Αυτοδιοίκητο δεν είναι πχ οι ισχύουσες φοροαπαλλαγές ή άλλα τινά οικονομικά προνόμια, είναι η απόλυτη απαγόρευση ανάμιξης του κοσμικού παράγοντα στα της Μοναχικής Πολιτείας. Επομένως, το διακύβευμα με αφορμή τα έκτακτα μέτρα είναι ακριβώς αυτή η επέμβαση του Ελληνικού Κράτους (ΕΚ), η οποία – δυστυχώς– έχει βάθος χρόνου, σκοπό, ενώ στη παρούσα συγκυρία απλώς κλιμακώνεται. Γι αυτούς που δεν εννοούν, το διακύβευμα είναι η οριστική αλλοίωση του αρχέγονου πνευματικού χαρακτήρα του ΑΟ, η καθυπόταξή του, η σιωπή του, με τελικό ορίζοντα την απώλεια του πνευματικού χαρακτήρα του και την μετατροπή του σε ένα μουσειακό έκθεμα…

Το παλαιόν ΑΟ και ο αγώνας διατηρήσεως του Αυτοδιοικήτου

Το ΑΟ είναι ο κατ΄ εξοχήν τόπος πίστεως και ορθοδόξου ομολογίας, δικαίως δε καλείται ως η Ακρόπολις της Ορθοδοξίας. Ως εκ τούτου, κάθε προσπάθεια αλλοίωσης ή παραχάραξης της αποστολής του συνιστά –κυριολεκτικά– έγκλημα καθοσιώσεως. Δεν είναι άσχετο λοιπόν ότι, η εκκοσμίκευση, ή η εκλαΐκευση όπως την ονόμαζαν παλαιότερα, αποτέλεσε και αποτελεί τον κυριότερο κίνδυνο για την πνευματική του υπόσταση, που για το ΑΟ είναι και η μόνη αιτία ύπαρξής του.

Στους επαΐοντες της Αγιορειτικής Ιστορίας, είναι γνωστοί οι αγώνες της ΙΚ έναντι της εκκοσμικεύσεως και της ανατροπής των θεμελίων της Μοναχικής Πολιτείας –που εδράζονται πάγια στους Ιερούς Κανόνες και τα Αυτοκρατορικά Βυζαντινά Χρυσόβουλλα– κατά την περίοδο που ακολούθησε της απελευθερώσεως του ΑΟ (1912), ιδιαιτέρως δε μετά από την απαίτηση της Τσαρικής Ρωσίας για διεθνοποίηση αυτού (προς όφελος αυτής). Η διεθνοποίηση σήμαινε ότι το ΑΟ θα γινόταν ανεξάρτητο κράτος, υπό την μορφή του προτεκτοράτου, δηλαδή υπό την προστασία των Ορθοδόξων Κρατών της Βαλκανικής, καθώς και της Ρωσίας. Οι τότε Αγιορείτες προσέγγισαν το πρόβλημα έχοντας διττή στόχευση: την αφ΄ ενός διατήρηση της ελληνικότητας του Άθωνα, αφ΄ ετέρου δε την διατήρηση του αυτοδιοικήτου χαρακτήρος του ΑΟ και την προάσπιση της ιδιοτυπίας του μοναστικού χαρακτήρος του.

Τόσο στα επίσημα, όσο και στα ανεπίσημα κείμενα της εποχής εκείνης (1913, οπότε και συνήλθε η πρεσβευτική Διάσκεψη του Λονδίνου, με σκοπό να αποφασιστεί το μελλοντικό καθεστώς του ΑΟ), διαφαινόταν η κρισιμότητα της καταστάσεως και το υψηλό διακύβευμα για το ΑΟ. Παρήχθη δε ειδική γραμματεία υπό διαφόρων Ελλήνων νομικών κατά τις παραμονές της πρεσβευτικής Διασκέψεως του Λονδίνου, στην οποία αντιμετωπιζόταν ο κίνδυνος που συνεπαγόταν για τον Ιερό Τόπο εκ της εκκοσμικεύσεως– διεθνοποιήσεως του ΑΟ, να λάβει δηλαδή τούτο μορφή κοσμικού κράτους. Ενδεικτικά, σημειωνόταν εμφατικά:

Κατὰ τὸν ὁρισμὸν τῆς λέξεως, Μοναχὸς λέγεται ὁ ἀφιερῶν ἑαυτὸν τῷ Θεῷ καὶ δουλεύων αὐτῷ καὶ ὁ ἐγκαταλείπων τὰ ἐγκόσμια καὶ ἀποξενούμενος ὅλως τούτων. Ἔνεκα τῶν τοιούτων κρατουσῶν ἰδεῶν, οὐδεμία ὑφίστατο, οὐδὲ ἠδύνατο νὰ ὑφίσταται ἀνάγκη, οὐδὲ ἥρμοζε νὰ ὑφίστατο ἀνάγκη ὑπάρξεως πολιτικῆς ᾿Αρχῆς, ἐκπροσωπούσης ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τὴν κοσμικὴν ἐξουσίαν καὶ ἀφορώσης τὴν ἐξωτερικὴν διοίκησιν τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Συνεπῶς οὐδεμία εὕρηται πολιτικὴ κοσμικὴ Ἀρχὴ ἐν Ἁγίῳ Ὄρει οὔτε Βυζαντινὴ καθ’ ὅλην τὴν διάρκειαν τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, οὔτε Τουρκικὴ μετὰ τὴν κατάκτησιν τοῦ Ἁγίου Ὄρους ὑπὸ τῶν Τούρκων μέχρι τοῦ 1869.

Όντως, μόλις το έτος 1869 εμφανίζεται –για πρώτη φορά στην ιστορία του ΑΟ– Πολιτικός Διοικητής (τουρκ. Καϊμακάμης), απόρροια και τούτο της γενικότερης διοικητικής μεταρρύθμισης του Οθωμανικού Κράτους. Το δε θεσμικό ΑΟ (η ΙΚ), αποδέχθηκε τελικώς την τοποθέτηση του Καϊμακάμη, υπό τον όρο ότι δεν θα διοικεί ούτος στο ΑΟ, αλλά η ΙΚ, καθώς και ότι η Τουρκική Κυβέρνηση θα συνεχίσει ν΄ αναγνωρίζει τα απ΄ αιώνος προνόμια του ΑΟ, πράγμα που βεβαίως συνέβει.

Τελικώς, αυτό που υποστηριζόταν –από πλευράς νομικής– ως προς το απαράδεκτον της εκκοσμικεύσεως–διεθνοποιήσεως του ΑΟ, ήταν ότι:

Αἱ ἐν τῷ Ὄρει τοῦ Ἄθω Μοναὶ καὶ οἱ ἐν αὐτοῖς μονάζοντες καὶ αἱ περιουσίαι τῶν Μονῶν δέον νὰ ἦναι ἐλεύθεροι καὶ ἀκαταζήτητοι καὶ οὐδεμία ἀνάμιξις λαϊκῶν καὶ Ἀρχόντων ἐπιτρέπεται εἰς τὰς σχέσεις καὶ πράξεις τῶν τοιούτων Μονῶν (ἰδὲ Χρυσόβουλλα ἰδρυτῶν Αὐτοκρατόρων ἐν τοῖς ᾿Αρχείοις τῶν Μονῶν αὐτῶν).2

Την νομική βάση των ανωτέρω έθεταν τα Βυζαντινά Αυτοκρατορικά Χρυσόβουλλα, τα οποία ως γνωστόν παραμένουν το θεμέλιο του Αυτοδιοικήτου του ΑΟ. Επί παραδείγματι, σ΄ αυτό του Αλεξίου Κομνηνού (1080), ορίζεται ότι:

Θεσπίζομεν τοίνυν τὸ Ἅγιον Ὄρος εἶναι ἐλεύθερον καὶ μηδεμίαν φορολογίαν ἢ ἐπήρειαν ἔχειν τοὺς ἐν αὐτῷ Μοναχοὺς ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος, τοὺς δὲ Ἄρχοντας μηδεμίαν ἔχειν κοινωνίαν εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος.

Το επόμενο σημείο που στηρίχθηκε η κριτική κατά της εκκοσμικεύσεως–διεθνοποιήσεως, ήταν στην ετέρα βάση του Αυτοδιοικήτου του ΑΟ, τουτέστιν στους Ιερούς Κανόνες:

Οἱ Ἱεροὶ Κανόνες ἀπαγορεύουσιν εἰς λαϊκοὺς ν᾿ ἀναμιγνύωνται εἰς τὰ τῶν Ἱερῶν Μονῶν πράγµατα, ὡς γενήσεται διὰ τῆς ἐγκαθιδρύσεως λαϊκῆς διεθνοῦς ᾿Αρχῆς ἐν Καρυαῖς, διοριζοµένης ὑπὸ Κυβερνήσεων κοσμικῶν καὶ ἐπηρεαζούσης ἀμέσως καὶ ἐμμέσως τὰς Μονάς.3

Ενδεικτικά, αναφέρονται ο ΚΔ΄ της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, ο ΙΓ΄ της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, καθώς και ο Α΄ της Α΄– Β΄ Αγίας και Μεγάλης Συνόδου του 861, επί Μ. Φωτίου. Σε αυτά προσετίθεντο τα απ΄ αιώνος Πατριαρχικά Σιγγίλια (που εννοείται ότι εξακολουθούν να ισχύουν), καθώς και τα Σουλτανικά Βεράτια.4 Καταληκτικά δε, ερχόταν η προειδοποίηση ότι η παρουσία λαϊκών αρχόντων –όπως ήταν το επιδιωκόμενο της διεθνοποιήσεως– θα έφερνε συνεχείς προστριβές, οι οποίες με την σειρά τους θα οδηγούσαν στην κατάλυση της ιερότητος του ΑΟ, όπου πλέον θα κυριαρχούσαν:
συγκρούσεις, φιλονεικίαι καὶ ἔριδες, οὕτως ὥστε οἵ μοναχοί, καταφυγόντες εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος. ὅπως ὦσι μακρὰν τῶν ἐγκοσμίων, θὰ διατελῶσι διηνεκῶς εἰς μερίμνας καὶ φροντίδας κοσμικὰς καὶ θ᾽ ἀπομακρύνωσι τὸν νοῦν καὶ τὸ πνεῦμά των ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, παραβιάζοντες τὸν ὅρκον, ὂν ἔδωκαν.

Η θέση της ΙΚ

Παράλληλα με τις ειδικές νομικές γνωμοδοτήσεις, η ΙΚ, ως εκπροσωπούσα θεσμικά το ΑΟ, παρουσίασε σε συνεχή υπομνήματά της προς τους ισχυρούς πολιτικούς παράγοντες εκείνης της περιόδου, τις θέσεις της όπου σημειωνόταν ο κίνδυνος εκ της διεθνοποιήσεως. Επί παραδείγματι, στις 1/8/1913 στο κείμενό της, «Ἐπίκρισις εἰς τήν κρίσιν, ἥν φέρει τό ἐπίσημον ὄργανον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Εκκλησίας τῆς Ρωσσίας Ἐκκλησιαστικαί Εἰδήσεις εἰς τήν “περί τοῦ Ἄθω καί τῆς Διεθνοῦς αὐτοῦ θέσεως» πραγµατείαν τοῦ κ. Α. Δημητριέβσκη», αναφέρεται ότι η ΙΚ προσπαθεί να:

περιστείλη τό κακόν, τοῦ εἰς τήν ἀναρχίαν καί τήν ἀνατροπήν τῶν ἱερῶν κανόνων καί τήν ἐκλαΐκευσιν τοῦ Ἱεροῦ Τόπου… ἀλλ’ ἀτυχῶς αἱ τοιαῦται τῶν Ἱερῶν Μονῶν, τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος καί τῶν σεπτῶν Πατριαρχείων νόµιµοι καί δίκαιαι ἐνέργειαι, αἱ εἰς τό ἠθικόν ὄφελος τῶν ἀδελφῶν Ρώσσων μοναχῶν ἀποβλέπουσαι, παρεκωλύοντο ὑπό τῶν ἐν ΚΠόλει καί Θεσσαλονίκῃ Ρώσσων ὑπαλλήλων»6

Νωρίτερα δε, σε σχετικό τους υπόμνημα (25/1/1913) που απευθυνόταν προς τον τότε πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο καθώς και τους λοιπούς Έλληνες πολιτικούς ηγέτες, και για το αυτό ζήτημα, οι Αγιορείτες της ΙΚ,

καθιστούσαν γνωστό στούς πολιτικούς ἡγέτες τό ἀπ᾿ αἰώνων διαµορφωθέν ἁγιορειτικό καθεστώς, βάσει τῶν «Τυπικῶν, τῶν Χρυσοβούλλων, τῶν Σιγιλλίων καί Βερατίων», καθεστώς τό ὁποῖο προστάτευαν, ὅπως χαρακτηριστικά ὑποστήριξαν, ἀκόμη καί οἱ διατάξεις τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου. ὑποστήριξαν ἐπίσης ὅτι µία µόνον καί συµφέρουσα θά ἧταν ἡ λύση στό ἁγιορειτικό ζήτηµα: νά παραµείνει τό ἐκκλησιαστικό καθεστώς αὐτόνομο, ὑπό τὴν πνευματική ἐξάρτηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὅπως ἧταν ἐπί Τουρκοκρατίας, «τῆς Ελλάδος ἁπλῶς ὑποκαθισταμένης εἰς τά δικαιώματα τῆς Τουρκίας»7

επομένως, παρά το δεδομένο (αν και εξαφθέν, λόγω των τότε ιστορικών συνθηκών) εθνικό αίσθημα, οι Αγιορείτες, εκφραζόμενοι μέσω της ΙΚ, ουδέποτεδιανοήθηκαν να απεμπολήσουν το αιωνόβιο καθεστώς του Αυτοδιοικήτου.

Ομοίως, ένας προκάτοχος των σημερινών αντιπροσώπων της ΙΚ, ο Μεγίστης Λαύρας γέρων Ησύχιος (διετέλεσε αντιπρόσωπος κατά τα έτη 1911-1914), κατά την εν λόγω –κρίσιμη– περίοδο, τονίζει ότι:

οὐδένα ἄλλο θέλομεν ἠμή μόνον τά προνόμια μας νά μένουν ἄθικτα ὡς ἔχουν ἀπό αἰῶνας καἰ ὅτι οὐδεμίαν λαΐκήν ἐπέμβασιν θά δεχθῶμεν8

Η νέα πραγματικότητα

Έστω και ενδεικτικά, εκ των ανωτέρω, φάνηκε το πώς το τότε ΑΟ, διεφύλαξε ως κόρην οφθαλμού τα δίκαιά του και την ανεξαρτησία του. Η όποια παρέμβαση του κοσμικού– λαϊκού παράγοντα θεωρείτο ότι ανέτρεπε αυτήν τούτη τη βάση του Μοναχικού Πολιτεύματος, επομένως ως δύναμη καταστρέφουσα την εσωτερική πνευματική κατάσταση του ΑΟ.

Στην σημερινή όμως συγκυρία, η επέμβαση του ΕΚ κλιμακώνεται, διαμορφώνοντας όρους εσωτερικής ρήξης της Αγιορειτικής Αδελφότητος, ακόμα και μέσα σ΄ αυτήν την ΙΚ. Ενδεικτικά, κατά τις παρελθούσες ημέρες ο νυν Πρωτεπιστάτης (Γέρων Παύλος Λαυριώτης), προσπάθησε –ανεπιτυχώς– να φέρει το ζήτημα των εκτάκτων μέτρων στην Σύναξη της ΙΚ. Η ακύρωση των προσπαθειών του οφείλεται στο γεγονός ότι έξι (6) αντιπρόσωποι Ιερών Μονών επίτηδες δεν προσήλθαν δις στις συνεδρίες της ΙΚ, με αποτέλεσμα αφού δεν υπήρχε κατά τον ΚΧΑΟ απαρτία του Σώματος, αυτές να μη γίνουν καν. Καθίσταται ξεκάθαρο πλέον το κλίμα διχόνοιας που έχει ήδη επεισέλθη στο ΑΟ, και σ΄ αυτά τα ανώτερα κλιμάκια. Είναι άλλωστε ευρύτερα γνωστό, ότι υπάρχουν συγκεκριμένοι κύκλοι εντός της ΙΚ που αναμένουν πολλά από την κρατική συνδρομή στις υποθέσεις τους, και παρασέρνουν τους υπολοίπους σε περιπέτειες, έτσι τα πράγματα παραμένουν καθηλωμένα, ένεκα ακριβώς των «ιδιαιτέρων σχέσεων” ολίγων τινών, που τα οδηγούν στην επιθυμητή γι΄ αυτούς κατεύθυνση.

Όσα σεβάστηκαν κι αυτοί οι Τούρκοι, έρχεται επομένως σήμερα το ΕΚ να τα καταστρατηγήσει και όπως θα δειχθεί αναλυτικά σε επόμενο κείμενο, τούτο αποτελεί πάγια και μακροχρόνια προσπάθειά του.

Μικρή αναφορά στην έλευση Τσιόδρα στο ΑΟ

Για να φανεί το εύρος της πλήρους απαξίωσης, από πλευράς ΕΚ, των Αγιορειτικών Αρχών κι αυτής τούτης της ΙΚ, την Τρίτη 9/9–22/9, κατέφθασε στο ΑΟ ο γνωστός Λοιμωξιολόγος κ. Σωτήριος Τσιόδρας, υπό την επίσημη ιδιότητά του, συνοδευόμενος από κλιμάκιο ελέγχου για τον covid–19, ο οποίος –να σημειωθεί– αντί να ζητήσει άδεια και πρόσκληση υπό της ΙΚ, αντ΄ αυτού προσέγγισε τον Πολιτικό Διοικητή (ΠΔ) κ. Μαρτίνο, ζητώντας τηλεφωνικά την συνδρομή του, ώστε να μπει στο ΑΟ. Οι Αγιορειτικές Αρχές ενημερώθηκαν τηλεφωνικά την τελευταία στιγμή, μόλις την προηγούμενη της επισκέψεώς τους, από τον ΠΔ. Αφού κατέφθασαν με ελικόπτερο (και άνευ διαμονητηρίου, το οποίο υπενθυμίζουμε, ότι αποτελεί διαβατηριακού τύπου διαπίστωση εισόδου στο ΑΟ, και με το οποίο είναι εφοδιασμένοι έως και αυτοί οι Επίσκοποι που το επισκέπτονται), το απολύτως παράτυπο κλιμάκιο ελέγχου (όπου αυτός που κυρίως διενεργούσε τους ελέγχους, έφερε πλήρη στολή βιολογικού πολέμου!), ξεκίνησε, κατά πλήρη παράβαση του ΚΧΑΟ, δειγματοληπτικούς ελέγχους (αστυιατρικούς ελέγχους ασκεί αποκλειστικώς η ΙΕ), προκαλώντας πολλά και σημαντικά επεισόδια με όσους –ορθώς– δεν τους δεχόντουσαν. Ας σημειωθεί εν τέλει ότι ο κ. Τσιόδρας κόμισε μετ΄ αυτού την οδηγία της Κυβερνήσεως για ολική καραντίνα του ΑΟ, κάτι που απολύτως απορρίφθηκε από την ΙΚ. Το τελευταίο το αναφέρουμε ως ενδεικτικό των προθέσεων αποϊεροποίησης του Ιερού ημών Τόπου υπό της Κυβερνήσεως, κάτι που παρομοίως έχει επιβάλλει στους Ιερούς Ναούς της λοιπής Ελληνικής Επικράτειας. Να μην διαφύγει πάντως της προσοχής ότι, όπως ακριβώς τονίστηκε και στο κοινό κείμενο της Καταγγελίας, η ΙΚ είναι η μόνη και πλήρης εξουσία εν Αγίω Όρει που δύναται ν΄ αποφασίζει συνολικά σ΄ αυτό, οπότε και μπόρεσε ν΄ απορρίψει την Κυβερνητική πρόταση για ολικό lockdown (ειδάλλως, η Κυβέρνηση απλώς θα το επέβαλλε, δίχως καν να ρωτήσει).

Επίλογος

Τα πνευματικά όρια του προβλήματος, τόσο όσον αφορά ειδικώς τα έκτακτα μέτρα, όσο και ευρύτερα όσα έχουν να κάνουν με την επιχειρούμενη κατάλυση του Αυτοδιοικήτου του ΑΟ, μόλις και περιεγράφησαν. Εδώ αρκεί να σημειωθεί –κάτι που θα αναλυθεί διεξοδικά στο επόμενο κείμενο– η πρωτοφανής εισαγωγή νομικής εκφράσεως στο συμπληρωματικό του ΚΧΑΟ Αγιορειτικό Δίκαιο, που είναι αυτό των Κανονιστικών Διατάξεων (ΚΔ), και που ανατρέπει τα ισχύοντα εν Αγίω Όρει. Συγκεκριμένα στην υπογραφείσα από την τότε Υπουργό Εξωτερικών κα. Ντόρα Μπακογιάννη, ΚΔ “Περί Έργων” του 2007, όπου ρυθμίζονται ζητήματα που αφορούν τα έργα στο ΑΟ (και που συνδέονται με το φλέγον ζήτημα των Ευρωπαϊκών Κονδυλίων ΕΣΠΑ), αναφέρεται η φράση “κατὰ τὸ εἰδικὸν καθεστώς του (ενν. Αγίου Όρους) καὶ πρὸς ἐναρμόνισιν εἰς τὴν κοινὴν ἐθνικὴν νοµοθεσίαν”. Η λέξη κλειδί είναι η εναρμόνισιν, που όπως γίνεται κατανοητό, καταλύει την ιδιοτυπία του Μοναχικού Πολιτεύματος του ΑΟ, συγκαταλύοντας το Αυτοδιοίκητό του. Απλώς εδώ να σημειωθεί, ότι τα Εθνικά Δίκαια των Χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως είναι υποχρεωμένα να τα εναρμονίζονται με το Ενωσιακό Δίκαιο. Οπότε το Αγιορειτικό Δίκαιο εναρμονιζόμενο προς το Εθνικό, τελικώς εναρμονίζεται με το Ευρωπαϊκό! Στο επόμενο κείμενο θα καλυφθούν οι συνέπειες αυτών των εξελίξεων.

Κλείνοντας, ίσως κάποιοι να παρατηρήσουν ότι κατά την τρέχουσα περίοδο και εν μέσω γενικής επίθεσης προς την Εκκλησία, η όποια συζήτηση περί Αυτοδιοικήτου του ΑΟ συνιστά περιττή πολυτέλεια. Τους διαφεύγει όμως το σημαντικότερο: ότι η διατήρηση του Αυτοδιοικήτου αποτελεί την μόνη ασφαλιστική δικλείδα, ώστε ο Άθωνας να παραμείνει Ιερός Τόπος ασκήσεως και Ορθοδόξου ομολογίας. Άλλωστε η επίθεση δεν περιορίζεται μόνον στον εξω-αγιορειτικό χώρο. Ενημερωτικά, μόλις προ ολίγων ημερών απεστάλλει προς τον ΠΔ, από τον “αρμόδιο” Εισαγγελέα διαταγή προς συμμόρφωσιν βάσει του νέου Νόμου, που αναφέρεται στις ποινικές ευθύνες όσων ασκούν κριτική στα Κυβερνητικά μέτρα, και ιδίως στο εμβληματικό–συμβολικό για την νέα κανονικότητα που επιβάλλεται, αυτό της υποχρεωτικής μασκοφορίας. Περιττό είναι να αναφέρουμε ότι και η συγκεκριμένη ενέργεια (κατά πλήρη παράβαση των ισχυόντων στον ΚΧΑΟ), συνιστά επέμβαση και περιφρόνηση του Καθεστώτος του ΑΟ από πλευράς του ΕΚ, που πλέον αντιμετωπίζεται ως να είναι κάποια Νομαρχία του…


Γέρων Παΐσιος Μοναχός Καρεώτης
Επιφάνιος Μοναχός Καψαλιώτης

Βιβλιογραφία


Ἀρχ. Εὐδόκιμος Καρακουλάκης. 2007. Διοίκηση καί Ὀργάνωση τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἱερά
Μονή Κουτλουμουσίου.

Καραβοκυρός, Μ. 1913. Τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τά Δίκαια καί Προνόμια.


Καραγιαννακίδης, Δ. 2018. Ραβάσια Μεγίστης Λαύρας 1912-1913. Ἱερά Μονή Μεγίστης
Λαύρας.



1 Καραβοκυρός 1913, σ.16


2 Καραβοκυρός 1913, σ.20


3 Καραβοκυρός 1913, σ.22


4 Δεν τα παραθέτουμε, προς συντομίαν


5 Καραβοκυρός 1913, σ.28


6 Ἀρχ. Εὐδόκιμος Καρακουλάκης 2007, σ.145


7 Ἀρχ. Εὐδόκιμος Καρακουλάκης 2007, σ.139


8 Καραγιαννακίδης 2018, σ.119. Διατηρείται η ορθρογραφία του πρωτοτύπου.


https://tasthyras.wordpress.com/2020/10/14/παλαιόν-και-νέον-άγιον-όρος-η-ανατροπή/

Ὁ "ἀρχοντάρης" τοῦ Ἁγίου Παϊσίου

Ο Ανέστης Μαυροκέφαλος έζησε τα θαύματα του αγίου και έγινε «αρχοντάρης» και «ταχυδρόμος» του γέροντα στο κελί Παναγούδα στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου, όπου έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Εδώ και αρκετά χρόνια, ο 50χρονος αγρότης έχει φτιάξει με τη βοήθεια αρκετών πιστών το «σπίτι» του αγίου Παΐσιου, το εκκλησάκι που βρίσκεται ένα χιλιόμετρο έξω από το χωριό Μαΐστρο στην Αλεξανδρούπολη.
Για πρώτη φορά έλυσε τη σιωπή του και εξιστορησε σε γνωστή εφημερίδα τις ξεχωριστές στιγμές που έζησε δίπλα του.
Οταν έφτασαν στο κελί του, ο γέροντας αρχικά δεν τους μιλούσε. «Θέλουμε να δούμε τον γέροντα και να τον συμβουλευτούμε» του είπαν, για να τους απαντήσει εκείνος: «Ο γέροντας δεν είναι εδώ, ελάτε μια άλλη μέρα». Ηθελε να τους δοκιμάσει, να διαπιστώσει τη δύναμη της πίστης τους. «Δεν φεύγουμε, αν δεν δούμε τον γέροντα» του απάντησαν. Εκείνος, τότε, τους αποκάλυψε την ταυτότητά του και τους δέχτηκε.

«Ο συμφοιτητής μου είχε πολύ μακριά μαλλιά και ο γέροντας πήρε ένα ψαλίδι και του είπε ότι θα τον κούρευε. Οσο τον κούρευε, άρχισε να του λέει λεπτομέρειες και πράγματα για τη ζωή του. Δεν το πιστεύαμε» είπε στην εφημερίδα ο 50χρονος αγρότης. Η συνάντησή τους εξελισσόταν με αυτόν τον τρόπο, ωστόσο ο Ανέστης Μαυροκέφαλος δεν είχε πάρει καμία απάντηση για τον εαυτό του. «Εμένα δεν θα μου πεις κάτι γέροντα;» ρώτησε τον άγιο Παΐσιο, για να του απαντήσει: «Εσύ θα έρθεις χιλιάδες φορές δίπλα μου και θα σ’ τα πω λίγα λίγα». Με αυτόν τον τρόπο ξεκίνησε το «ταξίδι» του Ανέστη δίπλα στον γέροντα.

Ἀκόμα καί ἡ σκόνη τοῦ ναοῦ…

του Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ιστορίας


Πολλαπλασιάζονται λοιπόν οι φωνές της βλασφημίας μέσα σ’ αυτή τη μαζική παράκρουση που έφερε στις ζωές μας η δήθεν πανδημία. Και εντείνονται δυστυχώς και μέσα στον επίσημο εκκλησιαστικό χώρο, καθώς όλο και περισσότεροι επίσκοποι και ιερείς μάς καλούν να υπακούσουμε στους φερόμενους ως «ειδικούς» και στα λεγόμενα «υγειονομικά μέτρα» ως προς τον μη ασπασμό των ιερών εικόνων ή τη βέβηλη μασκοφορία, ενώ πριν από λίγες ημέρες διαβάσαμε με αποτροπιασμό άλλη μία ελεεινή και απαράδεκτη εγκύκλιο της Δ.Ι.Σ.

Εμείς όμως συνεχίζουμε να απαντάμε σε όλους αυτούς ότι οι ειδικοί για όσα συμβαίνουν μέσα στις εκκλησίες δεν είναι ούτε τα μασονοκίνητα μαντρόσκυλα του αντίχριστου καθεστώτος, ούτε οι βλάσφημοι νεοταξικοί λακέδες των ΜΜΕ της καταισχύνης, αλλά ούτε και οι καθεστωτικοί λοιμωξιολόγοι που εδώ και οκτώ μήνες υποπίπτουν στη μία αντίφαση μετά την άλλη προκειμένου να στηρίξουν το ψευδαφήγημα, βιάζοντας κατάφωρα χιλιάδες (επίσημα κι ανεπίσημα) ιατρικά δεδομένα, πολύ δε περισσότερο την ίδια τη λογική.

Επειδή όμως επίσης μάς λένε να υπακούσουμε και στους ίδιους (τους αυτοφερόμενους ως πνευματικούς «ειδικούς», επειδή αυτοί δήθεν γνωρίζουν καλύτερα τα δογματικά από εμάς), τους απαντάμε επίσης ότι ειδικοί δεν είναι ούτε οι απερίγραπτοι μεταπατερικοί ψευτοθεολόγοι των πονηρών ημερών μας, ούτε ο κάθε πλανεμένος (αν)ιεράρχης που – μετά από όλες τις άλλες αιρετικές απόψεις του – βάλθηκε με αστεία επιχειρήματα να μας αποδείξει εσχάτως και την «κτιστότητα» και «φθορά» στην οποία υπόκειται ο ορθόδοξος ναός και άρα τη μεταδοτικότητα των ασθενειών, σε άλλη μια κακοδοξία μέσα στο πλαίσιο της καινοφανούς αυτής και εκτρωματικής ψευτοθεολογίας της μάσκας.

Κυριακή Ε Λουκᾶ:«Εἰς τόν πτωχόν Λάζαρον καί τόν πλούσιον» .Μέρος Δεύτερο

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΛΟΥΚΑ [: Λουκ. 16,19 - 31] 

Επιλεγμένα αποσπάσματα από την ομιλία β΄ του Ιερού Χρυσοστόμου 

«Εἰς τόν πτωχόν Λάζαρον καί τόν πλούσιον» 

[ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ ] 

[…] «Ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν(:Κάποτε λοιπόν πέθανε ο φτωχός)», λέγει, «καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον Ἀβραάμ (:και οι άγγελοι του Θεού τον μετέφεραν στην αγκαλιά του Αβραάμ, για να βρει ανάπαυση εκεί μέσα στον παράδεισο)» [Λουκά 16,22]. Γίνεται φανερό λοιπόν από την εξεταζόμενη παραβολή ότι οι ψυχές όταν βγουν από το σώμα, δεν μένουν πια εδώ, αλλά αμέσως μεταφέρονται. Και όχι μόνο οι ψυχές των δικαίων, αλλά και οι ψυχές των αμαρτωλών μεταφέρονται εκεί· και αυτό πάλι γίνεται φανερό από έναν άλλον άφρονα πλούσιο, μιας άλλης παραβολής. Επειδή δηλαδή απέδωσαν πλούσια σοδειά τα χωράφια του, είπε μέσα του: «τοῦτο ποιήσω· καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω, καὶ συνάξω ἐκεῖ πάντα τὰ γενήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου(:Αυτό θα κάνω: θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και θα κτίσω μεγαλύτερες και πιο ευρύχωρες. Και θα μαζέψω εκεί όλη τη σοδειά μου και τα αγαθά μου)»[Λουκά,12,18]. Τίποτα δεν είναι χειρότερο από μια τέτοια γνώμη. Πράγματι γκρέμισε τις αποθήκες του· διότι αποθήκες ασφαλισμένες δεν είναι οι τοίχοι, αλλά τα στομάχια των φτωχών· ενώ ο πλούσιος άφησε εκείνες τις αποθήκες και φρόντιζε για τους τοίχους. 

Τι λοιπόν του λέγει ο Θεός; «ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται;(:Άμυαλε και ανόητε άνθρωπε, που στήριξες την ευτυχία σου μόνο στις απολαύσεις της κοιλιάς και νόμισε ότι η μακροζωία σου εξαρτιόταν από τα πλούτη σου και όχι από μένα· τη νύχτα αυτή, που εδώ και πολύ καιρό ονειρευόσουν ως νύχτα ευτυχίας και νόμιζες ότι θα άρχιζε από εδώ και πέρα η αναπαυτική και απολαυστική ζωή σου, οι φοβεροί δαίμονες απαιτούν να πάρουν την ψυχή σου. Σε λίγο θα πεθάνεις. Αυτά λοιπόν που ετοίμασες και αποθήκευσες σε ποιον θα ανήκουν και σε ποιους κληρονόμους θα περιέλθουν;)»[Λουκ.12,20]. 

Ὅσο ἀξίζει μιὰ γιαγιά, ὅσο ἀξίζει μιὰ μάνα, δὲν ἀξίζουν ἑκατὸ δασκάλοι καὶ καθηγηταί.

Στὸν περίφημο ναὸ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου στὴ Θεσσαλονίκη ὁ ἅγιος δὲν εἰκονίζεται ὡς ἀξιωματικός• σ᾿ ἕνα ὡραῖο ψηφιδωτὸ εἰκονίζεται ὡς διδάσκαλος, ἀνάμεσα σὲ παιδιὰ ποὺ δίδασκε. Εἶνε μία ὄψις τῆς ζωῆς τοῦ ἁγίου Δημητρίου ποὺ λίγο τὴν ἔχουμε προσέξει.
Ὁ ἅγιος Δημήτριος δίδασκε μικροὺς καὶ μεγάλους, καὶ ἀποτελεῖ γιὰ μᾶς παράδειγμα. Ὅπως δηλαδὴ ἐκεῖνος προσπαθοῦσε νὰ φέρῃ ὅλους κοντὰ στὸ Θεό, ἔτσι κ᾿ ἐμεῖς πρέπει νὰ ἀγαποῦμε τὴ διδασκαλία καὶ νὰ προσπαθοῦμε νὰ τὴν διαδίδουμε. Μὴν τὰ περιμένουμε ὅλα ἀπὸ τοὺς διδασκάλους καὶ τοὺς κήρυκες. Ὣς ἕνα βαθμὸ καὶ μὲ κάποιες προϋποθέσεις ὅλοι πρέπει νὰ κατηχοῦμε καὶ νὰ διδάσκουμε. 
Πρῶτος καὶ καλύτερος δάσκαλος, ἀνώτερος ἀπ᾿ ὅλους τοὺς δασκάλους – ποιός εἶνε; Ἡ μάνα. Ἡ μάνα εἶνε δασκάλα. Μὴν τὰ περιμένετε ὅλα ἀπὸ τοὺς δασκάλους καὶ καθηγητάς. Κοπιάζουν, μοχθοῦν ἀπὸ τὴν πλευρά τους• ἀλλὰ ἐσὺ ἡ μάνα, μαζὶ μὲ τὸ γάλα ποὺ θηλάζεις τὸ παιδί σου, δῶσε του καὶ μιὰ ἀνατροφὴ χριστιανική, μάθε το νὰ πιστεύῃ στὸ Χριστό. 

Ἄμα δέν πιστεύετε, ὅ,τι καί νά κάνετε δέν καρποφορεῖ... Ἄδικα κουράζεστε.

Οι χωρικοί σχολιάζουν ότι τις συμβουλές που τους έδινε ο γέροντας, δεν τις άκουγες την εποχή εκείνη. Τα λόγια του ήταν σταθερά, κοφτά ,αλλά με πνευματική εξουσία και Θεία Χάρη, και όποιος τον άκουγε κατανυσσόταν στην καρδιά και ερχόταν σε μετάνοια.

Εἶναι ἐποχὴ γιὰ μαρτύριο! Πᾶνε νὰ διαλύσουν την Ἐκκλησία! (Ἅγιος Πορφύριος)

Μᾶς ἔχουν φέρει τὸν κομμουνισμό, εἶναι ἐποχὴ γιὰ μαρτύριο. Χρειάζονται 3,4,5 δεσποτᾶδες μὲ ἀγωνιστικότητα. Το ἴδιο καὶ κάποιοι λαϊκοί. Οἱ ἐχθροὶ μας πᾶνε νὰ διαλύσουν την Ἐκκλησία!
Σημείωση Χρήστου Βλαμάκη για το orthopraxia.gr: Η γνωριμία μεταξύ του Ι.Μ. Και του αγίου έγινε το 1979, όπως αναφέρεται στην έκδοση του 2017. Σύμφωνα με τους εκδότες, η μαρτυρία αυτή πρέπει να είναι μεταξύ 1983 και 1991.


Το είδα Orthopraxia.gr
https://tasthyras.wordpress.com/2020/10/17/εἶναι-ἐποχὴ-γιὰ-μαρτύριο-πᾶνε-νὰ-δι/#more-20564

30 Ὀκτωβρίου. Κλεόπα καί Ἀρτεμᾶ ἐκ τῶν Ο΄ Ἀποστόλων. Τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ζηνοβίου καί Ζηνοβίας καί τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἰωσήφ, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Παρ. κα΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Κλσ. β΄ 1-7).


ΠΡΟΣ ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ Β´ 1 - 7
1 Θέλω γὰρ ὑμᾶς εἰδέναι ἡλίκον ἀγῶνα ἔχω περὶ ὑμῶν καὶ τῶν ἐν Λαοδικείᾳ καὶ ὅσοι οὐχ ἑωράκασι τὸ πρόσωπόν μου ἐν σαρκί, 2 ἵνα παρακληθῶσιν αἱ καρδίαι αὐτῶν, συμβιβασθέντων ἐν ἀγάπῃ καὶ εἰς πάντα πλοῦτον τῆς πληροφορίας τῆς συνέσεως, εἰς ἐπίγνωσιν τοῦ μυστηρίου τοῦ Θεοῦ καὶ πατρὸς καὶ τοῦ Χριστοῦ, 3 ἐν ᾧ εἰσι πάντες οἱ θησαυροὶ τῆς σοφίας καὶ τῆς γνώσεως ἀπόκρυφοι. 4 Τοῦτο δὲ λέγω ἵνα μή τις ὑμᾶς παραλογίζηται ἐν πιθανολογίᾳ· 5 εἰ γὰρ καὶ τῇ σαρκὶ ἄπειμι, ἀλλὰ τῷ πνεύματι σὺν ὑμῖν εἰμι, χαίρων καὶ βλέπων ὑμῶν τὴν τάξιν καὶ τὸ στερέωμα τῆς εἰς Χριστὸν πίστεως ὑμῶν. 6 Ὡς οὖν παρελάβετε τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν τὸν Κύριον, ἐν αὐτῷ περιπατεῖτε, 7 ἐρριζωμένοι καὶ ἐποικοδομούμενοι ἐν αὐτῷ καὶ βεβαιούμενοι ἐν τῇ πίστει καθὼς ἐδιδάχθητε, περισσεύοντες ἐν αὐτῇ ἐν εὐχαριστίᾳ.

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2020

ΑΓΡΥΠΝΙΑ

https://youtu.be/Bi6Ub71gTqc
6. Οἱ φοβερές παιδαγωγίες ἀναξίου ἱερέως καί ἄλλου πού ἀμφέβαλλε γιά τήν μεταβολή τῶν Τιμίων Δώρων, Ἐμπειρίες κατά τήν Θ. Λειτουργία, π. Στέφανου Ἀναγνωστόπουλου, 30-10-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ:https://www.youtube.com/channel/UCEtOr176QWbyqK_H3ZZoJJw (Πατῆστε ΕΓΓΡΑΦΗ καί μετά τό καμπανάκι καί τήν ἐπιλογή ΟΛΕΣ τίς εἰδοποιήσεις)

Τά λεγόμενα ψυχολογικά, Ἁγίου Πορφυρίου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης



ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ, Αγίου Πορφυριου

Πῶς θεραπεύεται ἡ ὑπερηφάνεια κατά τόν Ἅγιο Δημήτριο τοῦ Ροστώβ

Πως θεραπεύεται η υπερηφάνεια κατά τον Άγιο Δημήτριο του Ροστώβ

Κυριακή Ε Λουκᾶ:«Εἰς τόν πτωχόν Λάζαρον καί τόν πλούσιον» .Μέρος Πρῶτο

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΛΟΥΚΑ [: Λουκ. 16,19 - 31] 

Επιλεγμένα αποσπάσματα από την ομιλία Α΄ του Ιερού Χρυσοστόμου 

«Εἰς τόν πτωχόν Λάζαρον καί τόν πλούσιον» 

[ ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ ] 

[…] «Ήταν κάποτε», λέγει ο Κύριος, «κάποιος άνθρωπος πλούσιος, που ενώ ζούσε μέσα σε πολλή κακία και αμαρτία, δεν είχε λάβει πείρα καμιάς συμφοράς, αλλά τα πάντα έρρεαν ομαλά και άφθονα γι΄ αυτόν όπως το νερό στις πηγές». Το ότι πράγματι καμία συμφορά δεν του συνέβαινε, ούτε αφορμή για στενοχώρια, ούτε καμία ανωμαλία βιοτική, αυτό ακριβώς ο Κύριος το υπαινίχτηκε με αυτό που είπε ότι «ἦν εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς(:διασκέδαζε και ευφραινόταν σε πλούσια συμπόσια κάθε μέρα με μεγαλοπρέπεια)»[Λουκ.16,19]. 

Και ότι ζούσε με κακία, γίνεται φανερό και από το τέλος που είχε, αλλά και πριν από το τέλος του από την περιφρόνηση που έδειξε στον φτωχό. Και το ότι δεν ελεούσε όχι μόνο εκείνον που στεκόταν στην πόρτα του, αλλά ούτε και κανένα άλλον, εκείνος ο ίδιος το έδειξε· διότι εάν αυτόν που ήταν διαρκώς ριγμένος μπροστά στην πόρτα του και βρισκόταν μπροστά στα μάτια του κάθε ημέρα, και αναγκαζόταν μια και δύο και πολλές φορές να τον βλέπει εισερχόμενος και εξερχόμενος (καθόσον δεν τον συναντούσε σε καμιά συνοικία, ούτε βρισκόταν σε κρυφό και απόμερο τόπο, αλλά εκεί από όπου συνεχώς έμπαινε και έβγαινε ο πλούσιος και αναγκαζόταν έτσι και χωρίς να το θέλει να τον βλέπει), εάν λοιπόν αυτόν δεν ελέησε, που βρισκόταν κατάκοιτος σε τόσο φοβερό κατάντημα και ζούσε μέσα σε τόσο μεγάλη δυστυχία, ή καλύτερα που ταλαιπωριόταν σε όλη του τη ζωή από αρρώστια, και μάλιστα από πολύ φοβερή αρρώστια, για ποιον που θα τύχαινε να συναντήσει θα συγκινούνταν ποτέ; Διότι κι αν την προηγούμενη ημέρα τον προσπέρασε, την επόμενη φυσικό ήταν κάποια συγκίνηση να αισθανόταν· αλλά εάν και κατ΄ αυτήν αδιαφόρησε, έπρεπε την τρίτη ή την τέταρτη ή την επόμενη οπωσδήποτε να λύγιζε συγκινούμενος , ακόμα κι αν ήταν αγριότερος από τα θηρία. 

“Τὸ καταφύγιό μου ἦταν νὰ ταξιδέψω πρὸς τὰ πάνω” (Νέο βιβλίο Ἁγίου Πορφυρίου)

“Τὸ καταφύγιό μου ἦταν νὰ ταξιδέψω πρὸς τὰ πάνω”

– Στὴ στενοχώρια του καὶ στὴ δυσκολία του, ἀναγκάζεται κανεὶς νὰ καταφύγει στὸν Θεό. – Ναί. – Νὰ ἐκτείνει τὰς χεῖρας καὶ νὰ ζητήσει τὸ ἔλεός του: « Ἐν θλίψεσι ἐκέκραξα πρὸς Κύριον καὶ ἐπήκουσέ μου».

– Ἀλλὰ ὅλα αὐτὰ τὰ στοιχεῖα… Πώ, πώ, πώ…

– Ἤτανε πολὺ σπουδαῖα καὶ συγκινητικότατα, Γέροντα, αὐτὰ ποὺ εἴπατε.

– Ἀναμνήσεις. Καὶ εἶναι καὶ ὡραῖες καὶ οἱ ἀναμνήσεις ἀκόμα. Σὰν νὰ τὰ ζῶ. Μετὰ στὸ ἐκκλησάκι… Πά, πά, πά… Καὶ νὰ κοιτάζεις γύρω μὲ τὸ μυαλό σου… Δὲν σᾶς τὰ εἶπα ὅλα! Μέσ’ στὸ ἐκκλησάκι ποὺ ἔμπαινα, πήγαινα, καθόμουνα στὸ στασίδι κι ἔριχνα μιὰ ματιά. 
Γύρω ἦσαν βουνά, ἀπὸ πάνω ἦσαν κουμαριές, δάσος, δάσος γύρω, οὔτε ψυχή. Μόνο κάτω στὸν κάμπο ἦταν τὰ χωριά, ἡ Βάθεια. Ἐκεῖ ἔχει τέλεια ἐρημιά, δηλαδὴ γιὰ νὰ καταλάβετε τὸ ἔρημο καὶ τό, ἂς ποῦμε, τὸ ἀβοήθητο. Ἀνέβαινα ψηλὰ καὶ κοίταζα γιὰ νὰ τὸ καταλάβω καλά, ποῦ εἶμαι, ποῦ κάθομαι, ποῦ βρίσκομαι. Καταλάβατε; Καὶ μετὰ ἄλλα.

Καλὰ εἶπα τὴ λέξη, «τὸ ἀβοήθητον»;

– Τὸ ἀβοήθητον, μάλιστα.

Δέχτηκαν τα πάντα!!! Ὅλα αὐτά γιά νά ἐπιβιώσουν μία ἀκόμα μίζερη ἡμέρα…. Δέν ἔζησαν, πέθαιναν κάθε μέρα!



ΑΠΛΩΣ ΔΙΑΒΑΖΩ..........

...Ένας νεαρός προς τον διάβολο: - Πώς κατάφερες να στείλεις στην κόλαση τόσες ψυχές;
Ο διάβολος:
– Μέσω του φόβου!
Ο νεαρός:
– Μπράβο! Και τι φοβόντουσαν; Πολεμούς; Πείνα;
Ο διάβολος:
– Όχι… Μια αρρώστια!
Ο νεαρός:
– Δεν αρρώστησαν; Δεν πέθαιναν; Δεν υπήρχε γιατρειά;
Ο διάβολος:
-….. αρρώστησαν. Πέθαναν. Υπήρχε γιατρειά…
Ο νεαρός:
– Δεν καταλαβαίνω…
Ο διάβολος:
– Πίστεψαν, καταλάθος, ότι το μοναδικό πράγμα που πρέπει να κρατήσουν με κάθε κόστος είναι η ΖΩΗ!!!

Χωρεπίσκοπος Ναούμ (Μίρκοβιτς) – Ἡ διατήρηση τῆς συνοδικότητας μέσω τῆς ὑπακοῆς

Χωρεπίσκοπος Ναούμ (Μίρκοβιτς) – Η διατήρηση της συνοδικότητας μέσω της υπακοής

Η διατήρηση της συνοδικότητας μέσω της υπακοής

Στο άρθρο που ακολουθεί σας προσφέρουμε την διάλεξη του Θεοφιλέστατου Χωρεπισκόπου Μπαραγιέβου και Χβόσνου Ναούμ με τίτλο «Η διατήρηση της συνοδικότητας μέσω της υπακοής». Η διάλεξη πραγματοποιήθηκε στην Θ’ Σύναξη των αρχιερέων και των ηγουμένων της Επαρχίας Ράσκας και Πριζρένης στην εξορία της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, στο μοναστήρι του Οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς στο Μπάραγιεβο, στις 21 Απριλίου 2017. 

Συντακτική Ομάδα

Εισαγωγή

Σεβασμιώτατε και Θεοφιλέστατοι, Σεβαστοί Πατέρες και Μητέρες – στην προηγούμενη Σύναξη των αρχιερέων και των ηγουμένων, με παρακαλέσατε να γράψω ένα άρθρο με τίτλο «Η διατήρηση της συνοδικότητας μέσω της υπακοής». Κινήθηκα από τον νόμο αγάπης και προσευχήθηκα στον Θεό Χριστό «ἐν ᾧ εἰσιν πάντες οἱ θησαυροὶ τῆς σοφίας καὶ γνώσεως ἀπόκρυφοι» (συγκρ. Α Κορ. 1:24, Κολ. 2:3), ώστε να γίνει ο Βοηθός μου, με σκοπό να ικανοποιήσω την αίτησή σας και να είναι το άρθρο μου ωφέλιμο πνευματικά, καθώς για εσάς που μ’ ακούτε, ούτω γι’ εμένα που έγραψα αυτό. Εξετάζοντας αυτό το θέμα, δεν ήθελα απλώς να σας διδάξω με αυτόν τον τρόπο, επειδή όλα όσα έγραψα παρακάτω – δεν είναι κάτι άγνωστο για εσάς. Αλλά, ήθελα να προτρέψω τους σοφούς μου ακροατές για πιο μεγάλη σοφία, σύμφωνα με τα εξής λόγια: «δίδου σοφῷ ἀφορμήν, καὶ σοφώτερος ἔσται» (Παρ. 9,9). 

Ευχαριστώντας τον Θεό για όλα, σας προσφέρω το άρθρο αυτό, με ελπίδα ότι αυτό θα γίνει καταλύτης συνοδικότητάς μας στον Θεό.
*
Ο Θεός μας είναι αγάπη. Αυτός είναι Ένας Τριαδικός. Τρία πρόσωπα (υποστάσεις) – ένας Θεός. Η Αγία Τριάδα στην Ενότητα. Ο Πατέρας, ο Υιός, το Άγιο Πνεύμα – ο Ένας Μοναδικός Θεός. Το Μεγάλο Όνομα – η Αγία, Ζωοδότρα και Αδιαίρετη Τριάδα. Ανάμεσα στις υποστάσεις της Αγίας Τριάδος πραγματοποιήθηκαν η απόλυτη αγάπη, η απόλυτη υπακοή και η απόλυτη συνοδικότητα. Δεν υπάρχουν κάποια άλλη αγάπη ή κάποια άλλη υπακοή ή κάποια άλλη συνοδικότητα, οι οποίες θα μπορούσαν να εξισωθούν με αυτές, από τις οποίες αποτελείται η Αγία Τριάδα. 

Ἑρμηνεία ἀποστολικῆς περικοπῆς τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων ἀπό τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο. Μέρος Τρίτο

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ 

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ 

[:Α΄ Κορ. 12, 27- 31 και 13,1-8] 

Μέρος τρίτο: υπομνηματισμός των χωρίων Α΄ Κορ. 13,3-8 : 

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, β΄ 

«Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται (:εκείνος που έχει αγάπη είναι μεγαλόψυχος, ανεκτικός και με πλατιά καρδιά· γίνεται ευεργετικός και ωφέλιμος. Εκείνος που έχει αγάπη δεν φθονεί, δεν ξιπάζεται και δεν φέρετε με αλαζονεία και αυθάδεια· δεν φουσκώνει από οίηση και υπερηφάνεια)»[Α΄Κορ.13,4]. 

Επειδή λοιπόν είπε ότι, όταν απουσιάζει η αγάπη, και η πίστη και η γνώση και οι ξένες γλώσσες και τα χαρίσματα και η θεραπευτική, θαυματουργική ικανότητα και ο τέλειος βίος και το μαρτύριο δε δίνουν κανένα μεγάλο όφελος, κατ’ ανάγκην λοιπόν ζωγραφίζει την ακαταμάχητη ωραιότητά της, σαν να καταστολίζει την εικόνα της με χρώματα των επί μέρους αρετών και αφού συνέθεσε όλα τα μέλη της με κάθε τελειότητα. 

Μην προσπεράσεις όμως αγαπητέ, αυτά που λέγονται, αλλά το καθένα από αυτά εξέταζέ το με πολλή επιμέλεια, για να δεις και τον θησαυρό της αγάπης και την τέχνη του ζωγράφου. Πρόσεχε λοιπόν από πού άρχισε αμέσως και τι έθεσε πρώτο· το αίτιο όλων των αγαθών. Ποιο είναι αυτό; Η μακροθυμία. Αυτή είναι η ρίζα όλης της ευσέβειας. Για τον λόγο αυτό και κάποιος σοφός έλεγε: «μακρόθυμος ἀνὴρ πολὺς ἐν φρονήσει, ὁ δὲ ὀλιγόψυχος ἰσχυρῶς ἄφρων(: Ο πράος, ο υπομονετικός και με αυτοκυριαρχία άνθρωπος έχει πολλή φρόνηση· ο μικρόψυχος όμως και ευέξαπτος είναι πάρα πολύ ανόητος)»[Παρ.14,29]. Και αφού συνέκρινε αυτήν με ισχυρή πόλη, είπε ότι αυτή είναι περισσότερο ασφαλής από εκείνη. Διότι είναι και όπλο ακαταμάχητο και πύργος ακλόνητος, που απομακρύνει εύκολα όλα τα λυπηρά. Και όπως, όταν κάποιος σπινθήρας πέσει μέσα στη θάλασσα, εκείνη μεν καθόλου δεν την βλάπτει, ενώ αυτός σβήνει εύκολα, έτσι και στη μακρόθυμη ψυχή, ό,τι απροσδόκητο και να τύχει, αυτό μεν εύκολα εξαφανίζεται, ενώ εκείνη δεν την ταράσσει. Διότι η μακροθυμία είναι στερεότερη από όλα, είτε στρατόπεδα πεις, είτε χρήματα, είτε ίππους, είτε τείχη, είτε όπλα, είτε οτιδήποτε άλλο, τίποτε δεν είναι ισοδύναμο με τη μακροθυμία. Καθόσον εκείνος μεν που κατέχει αυτά, πολλές φορές αφού κυριευτεί από θυμό, σαν ένα μικρό παιδάκι θολώνει και γεμίζει τα πάντα με ταραχή και ζάλη, ενώ ο μακρόθυμος άνθρωπος σαν να κάθεται σε λιμάνι, απολαμβάνει βαθιά γαλήνη. Και εάν τον ζημιώσεις, δε σάλεψες την πέτρα, και αν τον περιφρονήσεις, δεν έσεισες τον πύργο, και αν του επιφέρεις κτυπήματα, δεν πλήγωσες τον αδάμαντα. Διότι και μακρόθυμος γι' αυτό λέγεται, επειδή έχει μακρά και μεγάλη ψυχή· καθότι το μακρό και μεγάλο λέγεται. 

Ἤ μᾶς ἀρέσει, ἤ δέν μᾶς ἀρέσει, ἀγαπητοί μου αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια!

(εάν εκβιαστούν)  τα γεγονότα της ιστορίας θα πάει το πράγμα άσχημα, θα πάει πιο άσχημα παρότι ήτανε πρώτα
Σας θυμίζω,- παρότι δεν είναι αυτή η περίπτωση αλλά έχει και εδώ την εφαρμογή του -
σας θυμίζω την παραβολή των ζιζανίων.
Τί είπε ο Χριστός, όταν πήγαν οι εργάτες του και του λέγουν :- στην παραβολή πάντα -"Κύριε, καλό σπόρο δεν μας έδωσες;Τα ζιζάνια πόθεν;"
Ω.. να σας πώ, τους λέει :
" Όταν εσείς κοιμόσασταν, άνθρωπος κακώς, πήγε, και έσπειρε ζιζάνια και βγήκαν τα ζιζάνια τώρα και φυτρώνουν μαζί με το σιτάρι"
...Να πάμε να ξεβοτανίσουμε!
Η απάντηση.. όχι!Αφήστε να συναυξάνουν! Ακούστε, αφήστε να συν αυξάνουν!Να μεγαλώνει το σιτάρι με τα ζιζάνια!Θα έλθει, λέγει, η ημέρα, που θα γίνει ο θερισμός..
Και ερμηνεύει την παραβολή ο ίδιος ο Χριστός!
Η συντέλεια λέει είναι ο θερισμός..Η συντέλεια της ιστορίας.
Και τότε ο σίτος θα πάει στην αποθήκη, ήτοι, οι δίκαιοι, στην βασιλεία του Θεού! Ο Κύριος ερμηνεύει!
Τα δε ζιζάνια εἰς το πύρ, της κολάσεως!Ο Κύριος ερμηνεύει!
Δεν φαίνεται λοιπόν, πάρα πολύ παράξενη, αυτή, η προτροπή του Κυρίου : "άστε να μεγαλώνουν μαζί".
Διότι, τί θα γινόταν; 

Ἀναθεματίστηκε, κακοποιήθηκε, ἐξορίστηκε!

Την εποχή του Μονοθελητισμού Όλα τα τότε Πατριαρχεία είχαν προσχωρήσει στην αίρεση αυτή, εκτός από τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή και τους δύο μαθητές του.
Ο Άγιος Μάξιμος αρνήθηκε «κοινωνία» με όλα τα Πατριαρχεία [80]. Αναθεματίστηκε, κακοποιήθηκε, εξορίστηκε! Του έκοψαν μάλιστα το χέρι και τη γλώσσα, για να μη διδάσκει την Ορθοδοξία! Για τους αγώνες του αυτούς τον μακάρισε η Στ΄ Οικουμενική Σύνοδος και τον μακαρίζει μέχρι σήμερα η Ορθοδοξία.
Παραθέτουμε στη συνέχεια ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από μιά ανάκρισή του:
«…έρχονται σ’ αυτόν (τον άγιο Μάξιμο) άλλοι…που τους είχε στείλει ο (Αιρετικός) πατριάρχης και του λένε:
- Εσύ σε ποια εκκλησία ανήκεις; Του Βυζαντίου (=ΚΠόλεως), της Ρώμης, της Αντιόχειας, της Αλεξάνδρειας, των Ιεροσολύμων;

Ποτέ μήν κατακρίνεις κληρικό ἤ μοναχό γιά ἠθικά παραπτώματα.

Ποτέ μην κατακρίνεις κληρικό η μοναχό για ηθικά παραπτώματα. Γιατί την ώρα που εσυ τον κατακρίνεις, αυτός μπορεί να έχει μετανοήσει για τις αμαρτίες του...
Όμως, να είσαι αυστηρός με κληρικούς ή μοναχούς, που «αἴρουν ὅρια αἰώνια, ἃ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν». Αυτοί οι νεωτεριστές με το κοσμικό φρόνημα, κάνουν μεγάλο κακό στήν Εκκλησία. Όποιον νεωτερισμό και αν εισάγουν, γίνεται κακή παράδοση και δεν διορθώνεται με τίποτα...


~ Μοναχός Γερόντιος των Δανιηλαίων.

29 Ὀκτωβρίου. Τῆς Ἁγίας Ὁσιομάρτυρος Ἀναστασίας τῆς Ρωμαίας καί τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ἀβραμίου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Πέμ. κα΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Κλσ. α΄ 24 - β΄ 1).


ΠΡΟΣ ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ Α´ 24 - 29
24 Νῦν χαίρω ἐν τοῖς παθήμασί μου ὑπὲρ ὑμῶν καὶ ἀνταναπληρῶ τὰ ὑστερήματα τῶν θλίψεων τοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ σαρκί μου ὑπὲρ τοῦ σώματος αὐτοῦ, ὅ ἐστιν ἡ ἐκκλησία, 25 ἧς ἐγενόμην ἐγὼ διάκονος κατὰ τὴν οἰκονομίαν τοῦ Θεοῦ τὴν δοθεῖσάν μοι εἰς ὑμᾶς, πληρῶσαι τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, 26 τὸ μυστήριον τὸ ἀποκεκρυμμένον ἀπὸ τῶν αἰώνων καὶ ἀπὸ τῶν γενεῶν, νυνὶ δὲ ἐφανερώθη τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ, 27 οἷς ἠθέλησεν ὁ Θεὸς γνωρίσαι τίς ὁ πλοῦτος τῆς δόξης τοῦ μυστηρίου τούτου ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ὅς ἐστι Χριστὸς ἐν ὑμῖν, ἡ ἐλπὶς τῆς δόξης· 28 ὃν ἡμεῖς καταγγέλλομεν νουθετοῦντες πάντα ἄνθρωπον καὶ διδάσκοντες πάντα ἄνθρωπον ἐν πάσῃ σοφίᾳ, ἵνα παραστήσωμεν πάντα ἄνθρωπον τέλειον ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· 29 εἰς ὃ καὶ κοπιῶ ἀγωνιζόμενος κατὰ τὴν ἐνέργειαν αὐτοῦ τὴν ἐνεργουμένην ἐν ἐμοὶ ἐν δυνάμει.

ΠΡΟΣ ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ Β´ 1 - 1
1 Θέλω γὰρ ὑμᾶς εἰδέναι ἡλίκον ἀγῶνα ἔχω περὶ ὑμῶν καὶ τῶν ἐν Λαοδικείᾳ καὶ ὅσοι οὐχ ἑωράκασι τὸ πρόσωπόν μου ἐν σαρκί,

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2020

Ἐρωτήματα πιστῶν πρός τόν π. Σάββα Ἁγιορείτη (ΣΤ'), 9-10-2020

 Ερωτήματα πιστών προς τον π. Σάββα Αγιορείτη (ΣΤ'), 9-10-2020

Ἡ ἀγάπη στήν πατρίδα Ἁγίου Παϊσίου, Ἀρχ Σάββας Ἁγιορείτης

 Ἡ ἀγάπη στήν πατρίδα Ἁγίου Παϊσίου, 14-1-2018, Ἀρχ Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν λογισμῶν (Β),Ἁγ.Παϊσίου-Πνευματικός ἀγώνας,Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

  Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν λογισμῶν (Β),Ἁγ.Παϊσίου-Πνευματικός ἀγώνας,28-2-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἑρμηνεία ἀποστολικῆς περικοπῆς τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων ἀπό τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο. Μέρος Δεύτερο

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ 

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ 

[:Α΄ Κορ. 12, 27- 31 και 13,1-8] 

Μέρος δεύτερο: υπομνηματισμός των χωρίων Α΄ Κορ. 13,1-4 : 

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, α΄ 

Και πρόσεξε από πού αρχίζει· πρώτα από αυτό που θεωρούνταν από αυτούς θαυμαστό και μέγα, το χάρισμα των γλωσσών. Και αφού παρουσίασε το χάρισμα, δε δείχνει τόσο όσο είχαν αυτοί, αλλά πολύ περισσότερο. Διότι δεν είπε, «εάν ομιλώ γλώσσα», αλλά « Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ (:εάν υποθέσουμε ότι μιλώ τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, δεν έχω όμως αγάπη μοιάζω με τον άψυχο χαλκό που βουίζει όταν τον χτυπούν, ή με το κύμβαλο που βγάζει μεγάλο θόρυβο χωρίς κάποια σημασία)»[Α΄Κορ.13,1]. Τι σημαίνει «των ανθρώπων»; Όλων των εθνών της οικουμένης. Και ούτε σε αυτήν την υπερβολή αρκέστηκε, αλλά θέτει και άλλη πολύ μεγαλύτερη, καθώς συνεχίζει και λέγει «καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον(:και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, έχω γίνει χαλκός που ηχολογάει ή κύμβαλο που αλαλάζει χωρίς να αναδίδει κανένα μουσικό φθόγγο)». Είδες πού ανύψωσε το χάρισμα και πού το γκρέμισε και το καταβίβασε; Διότι δεν είπε απλώς, ότι δεν είμαι τίποτε, αλλά ότι «έγινα χαλκός που ηχεί», κάτι αναίσθητο και άψυχο. 

Πώς εννοεί δε το «χαλκὸς ἠχῶν »; Εννοεί χαλκό ο οποίος φωνάζει μεν, αλλά άσκοπα και μάταια και χωρίς να χρησιμεύει σε τίποτε. Διότι θα φανώ ότι σπεύδω για το τίποτε, αλλά και ενοχλώ και γίνομαι φορτικός και βαρετός στους πολλούς. Βλέπεις πως αυτός που δεν έχει αγάπη μοιάζει με άψυχο και αναίσθητο πράγμα; «Γλῶσσα ἀγγέλων» επίσης εδώ λέγει, όχι διότι θεωρεί ότι οι άγγελοι έχουν σώμα, αλλά αυτό που λέγει σημαίνει το εξής: «Και αν ομιλώ έτσι, όπως επικρατεί νόμος να ομιλούν μεταξύ τους οι άγγελοι, χωρίς την αγάπη δεν είμαι τίποτε, αλλά επιπλέον είμαι και φορτικός και βαρετός». 

«Καί ποιός εἶμαι ἐγώ ὁ ἀνάξιος , πού ἀξιώθηκα νά δῶ τόν Χριστό;»

Ένα βράδυ, στην μονή Στομίου, μετά το Απόδειπνο, έλεγα την ευχή στο κελλί καθισμένος σε ένα σκαμνί. Για μια στιγμή ακούω όργανα και κλαρίνα σε ένα οίκημα που ήταν λίγο πιο πέρα για τους ξένους.
Παραξενεύτηκα! «Τι όργανα είναι αυτά που ακούγονται τόσο κοντά!», είπα. Το πανηγύρι είχε περάσει. Σηκώνομαι από το σκαμνί και πηγαίνω στο παράθυρο να δω τι συμβαίνει έξω. Βλέπω ησυχία παντού. Τότε κατάλαβα ότι ήταν από πειρασμό, για να διακόψω την προσευχή. Γύρισα και συνέχισα την ευχή.
Ξαφνικά ένα δυνατό φως γέμισε το κελλί. Η οροφή εξαφανίστηκε, άνοιξε η σκέπη και φάνηκε μια στήλη φωτός που έφθανε μέχρι τον ουρανό. Στην κορυφή αυτής της φωτεινής στήλης φαινόταν το πρόσωπο ενός ξανθού νέου, με μακριά μαλλιά και γένια, που έμοιαζε με τον Χριστό.
Επειδή έβλεπα το μισό πρόσωπό του, σηκώθηκα από το σκαμνί, για να το δω ολόκληρο. Τότε άκουσα μέσα μου μια φωνή: «Αξιώθηκες να δης τον Χριστό». «Και ποιος είμαι εγώ ο ανάξιος , που αξιώθηκα να δω τον Χριστό;», είπα και έκανα τον σταυρό μου. Αμέσως το φως και ο δήθεν Χριστός χάθηκαν και είδα ότι η οροφή βρισκόταν στη θέση της.

Ὁ ἅγιος Πατήρ ἡμῶν Ἰωάννης Καλαΐδης - " Θά μᾶς εἶχε ὅλους σκοτωμένους..."!

Ο άγιος Πατήρ ημών Ιωάννης Καλαΐδης - " Θα μας είχε όλους σκοτωμένους..."!


Ο άγιος Πατήρ όσο περισσότερο αγωνιζόταν τον αγώνα τον καλό, τόσο δεχόταν τις επιθέσεις της πονηρής δύναμης, αλλά πάντοτε ο καλός Θεός τον προστάτευε από κάθε κακό! 

Δεν θα ξεχάσω που μας έλεγε ότι και τους αγίους ακόμα πειράζει ο πονηρός, τουλάχιστον για πέντε λεπτά κάθε μέρα. Μία φορά που τον επισκεφθήκαμε με μια πνευματική μου αδερφή , φεύγοντας τον αποχαιρετίσαμε στα σκαλιά του Ιερού Ναού του αγίου Γεωργίου (ενοριακός ναός του Νεοχωρίου) και ενώ είχαμε φύγει, έπεσε και χτύπησε!

Νά ἀντιδρᾶτε ὅταν ὁ Ἐπίσκοπος παίρνει τόν ὅποιον ὅποιον καί τόν κάνει Παπά.

Να αντιδράτε όταν ο Επίσκοπος παίρνει τον όποιον όποιον και τον κάνει Παπά.

Ἀκούσιες ἱστορικές ἀνακρίβειες ἤ ἐκούσιες παραχαράξεις;


ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 5η Οκτωβρίου 2020

ΑΚΟΥΣΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΕΣ Ή ΕΚΟΥΣΙΕΣ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΕΙΣ;

Η ιστορία του Ελληνισμού έχει μια αδιάκοπη συνέχεια τουλάχιστον τεσσάρων χιλιάδων ετών. Δεν υπάρχει ιστορική περίοδος στους σαράντα αιώνες της ιστορίας του, που να είναι απών ο Ελληνισμός από το ιστορικό προσκήνιο και να μη συμβάλλει θετικά στην ιστορική πορεία της ανθρωπότητας. Αυτή είναι μια αλήθεια αναντίρρητη και αυταπόδεικτη, τόσο στην εθνική μας συνείδηση, όσο και σε κάθε αντικειμενικό ερευνητή. Όχι όμως και στους θιασώτες του σύγχρονου εθνομηδενισμού, του διεθνιστικού οίστρου και της ισοπεδωτικής Παγκοσμιοποίησης, οι οποίοι πασχίζουν να «αποδείξουν» την ασυνέχεια του Ελληνισμού και τον περιορισμό του στην προ της Ρωμαιοκρατίας αρχαία εποχή και στην εποχή μετά την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, το 1830. 

Κοινή «γραμμή» όλων αυτών είναι η απάλειψη από τον εθνικό ιστορικό κορμό της ένδοξης Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, (της κακώς αποκαλουμένης ως Βυζαντινής Αυτοκρατορίας), της πιο μακραίωνης, πλούσιας και ισχυρής Αυτοκρατορίας, που γνώρισε η ανθρωπότητα μέχρι σήμερα. Κατά τους ισχυρισμούς των η Ρωμανία δεν ανήκει στην ελληνική ιστορία και το χειρότερο: η υπερχιλιετής αυτή ιστορική περίοδος χαρακτηρίζεται ως «ανατολικός μεσαίωνας», ως μία περίοδος σκοταδισμού και οπισθοδρόμισης του πολιτισμού, της τέχνης και των επιστημών. 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ «ΘΕΟΝΥΜΦΕ ΚΟΡΗ» ΣΤΟ ΓΙΟΥΤΟΥΜΠ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΑΥΤΟΝΟΜΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΥΛΟΓΙΑ

Ἐπέτειος 28ης Ὀκτωβρίου 1940:«Τό ἡρωϊκό ΟΧΙ».π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΕΠΕΤΕΙΟΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου 

με θέμα: 

«ΤΟ ΗΡΩΙΚΟ ΟΧΙ» 

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 28-10-2001] 

Όσο περισσότερο ο χρόνος απομακρύνει τα γεγονότα, αγαπητοί μου, τόσο περισσότερο σφαιρικά φαντάζουν στα μάτια μας. Έτσι, από την απόσταση 61 ολοκλήρων χρόνων, δηλαδή δύο τριακονταετίες, βλέπουμε τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 καλύτερα. Αλήθεια, πέρασαν έξι δεκαετίες… Πόσο γρήγορα πέρασαν… Για ‘κείνους μάλιστα που τότε έζησαν τα γεγονότα και σήμερα έχουν κάποια ηλικία. 
28η Οκτωβρίου 1940… Μια χρονολογία που τη χαρακτηρίζει ένα ηρωικό ΟΧΙ. Ένα ΟΧΙ στο τελεσίγραφο του εχθρού για παράδοση. Είναι στο αίμα του Έλληνος να μη θέλει να παραδοθεί στον εχθρό. Σε όποιας μορφής εχθρό. Και το βλέπει κανείς αυτό ιστορικά. Και οι πρόγονοί μας είπαν εκείνο το περίφημο «Μολών λαβέ». Δηλαδή, «αφού έρθεις, πάρε τα αυτά που ζητάς. Εμείς δεν σου τα δίνουμε»· όταν ο τελευταίος αυτοκράτωρ, μαχόμενος, έπεσε στα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως, λέγοντας ότι του ήταν αδύνατον να παραδώσει την πόλη στον εχθρό, γιατί δεν του ανήκε· όταν το ’40 μας ζήτησαν οι εχθροί να παραδώσουμε την πατρίδα μας στα χέρια τους, εμείς τους είπαμε ΟΧΙ! 
Όλες αυτές οι απαντήσεις είναι ταυτόσημες έννοιες. Είναι η αντίσταση στην ψυχή του Έλληνα όταν βλέπει να κινδυνεύει η ελευθερία του, η πατρίδα του, η ψυχή του… Το αίσθημα της αντιστάσεως βρίσκεται βαθιά μέσα στην ψυχή, όπως και το αίσθημα της προδοσίας πάλι κι αυτό βαθιά βρίσκεται μέσα στην ψυχή… Ο Αδάμ πρώτα έχασε τον εαυτό του και κατοπινά τον Παράδεισο. Σε κάθε αγώνα η ψυχή έχει την πρωτεύουσα θέση. Αυτή νικά, αυτή προδίδει. Γι΄αυτό μαζί με τους εξοπλισμούς πρέπει πρώτιστα να εξοπλίζεται η ψυχή εκείνων που θα πολεμήσουν. Στην εποχή μας, δεν ξέρω τι γίνεται με τους εξοπλισμούς της πατρίδος μας, αλλά εκείνο που βλέπω και ξέρω, όπως και εσείς βλέπετε και ξέρετε, είναι ότι η ψυχή του συγχρόνου Έλληνα πολίτη δεν εξοπλίζεται. Κι όχι μόνο δεν εξοπλίζεται, αλλά και αφοπλίζεται από ό,τι έχει. 

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

1.Μπορεῖτε νά δεῖτε τίς προηγούμενες δημοσιεύσεις τοῦ ἱστολογίου μας πατώντας τό: Παλαιότερες ἀναρτήσεις (δεῖτε δεξιά)

2.Καλλίτερη θέαση τοῦ ἱστολογίου μέ τό Mozilla.

3.Ἐπιτρέπεται ἡ ἀναδημοσίευση τῶν ἀναρτήσεων μέ τήν προϋπόθεση ἀναγραφῆς τῆς πηγῆς

4.Ἐπικοινωνία:
Kyria.theotokos@gmail.com .
Γιά ἐνημέρωση μέσῳ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου στεῖλτε μας τό e- mail σας στό
Kyria.theotokos@gmail.com .
Home of the Greek Bible