Ἡ φιλαυτία, ἀρχηγὸς τῶν παθῶν Α'- Ἁγ. Παισίου- Πάθη καὶ ἀρετές, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Τὸ χάρισμα τῆς προσευχῆς καὶ ἡ ἐπιμονὴ σ' αὐτήν (Ἁγ. Νείλου) Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

ΚΗΡΥΓΜΑ_583. Τὸ χάρισμα τῆς προσευχῆς καὶ ἡ ἐπιμονὴ σ' αὐτήν, Ἁγ. Νείλου -Λόγος περὶ προσευχῆς, Φιλοκαλία τόμος Ἂ'/Κεφ 87-89, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 25-11-2023 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Τὸ καλὸ ἂς γίνεται ἀπὸ ἀγάπη στὸ Χριστό, Ἁγ. Παϊσίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τὸ καλὸ ἂς γίνεται ἀπὸ ἀγάπη στὸ Χριστό, Ἁγ. Παϊσίου, 15-11-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Τὰ προμελετημένα σφάλματα, Ἁγ. Παϊσίου-Πνευματικός ἀγῶνας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τὰ προμελετημένα σφάλματα, Ἁγ. Παϊσίου-Πνευματικός ἀγῶνας, 15-11-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ψαλμωδία καὶ προσευχὴ ὁδηγοῦν στὴν Θεογνωσία -Ἁγ. Νείλου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

ΚΗΡΥΓΜΑ_582. Ψαλμωδία καὶ προσευχὴ ὁδηγοῦν στὴν Θεογνωσία καὶ ἕνωση τοῦ νοῦ καὶ μὲ τὸν Θεό, Ἁγ. Νείλου -Λόγος περὶ προσευχῆς, Φιλοκαλία τόμος Ἂ'/Κεφ 82-86, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 

24-11-2023

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ/ ΟΣΙΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΠΑΦΛΑΓΟΝΟΣ, 25-11-2023

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ/ ΟΣΙΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΠΑΦΛΑΓΟΝΟΣ, 25-11-2023

https://www.youtube.com/live/oobZzZnJl-s?si=E7EUNsPOVEep1A-B

Κυριακή ΙΓ Λουκᾶ. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τόν πλούσιο νεανίσκο πού ἐπιθυμούσε νά κληρονομήσει τήν αἰώνια ζωή

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ΛΟΥΚΑ [: Λουκ.18,18-27]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΟΥΣΙΟ ΝΕΑΝΙΣΚΟ

ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΕ ΝΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ[Ματθ.19,16-26]

«Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν εἶπεν αὐτῷ· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον;(:Και ιδού Τον πλησίασε κάποιος και Του είπε: “Διδάσκαλε αγαθέ, τι καλό να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;’’)»[Ματθ.19,16]

Ορισμένοι κατηγορούν τον νέο αυτόν ως ύπουλο και πονηρό με τη σκέψη ότι πλησίασε τον Ιησού με σκοπό να Τον πειράξει· εγώ όμως δεν θα μπορούσα να αρνηθώ ότι ήταν φιλάργυρος και δούλος των χρημάτων, επειδή και ο Χριστός τον έλεγξε ως άνθρωπο αυτού του είδους, ύπουλο όμως δεν θα μπορούσα να τον ονομάσω με κανένα τρόπο, και διότι δεν είναι ασφαλές το να επιχειρεί κανείς να κρίνει τα άγνωστα πράγματα και ιδίως όταν πρόκειται για κατηγορίες, και για τον πρόσθετο λόγο ότι ο ευαγγελιστής Μάρκος έχει αναιρέσει αυτήν την υποψία· καθόσον λέγει ότι «Καὶ ἐκπορευομένου αὐτοῦ εἰς ὁδὸν προσδραμὼν εἷς καὶ γονυπετήσας αὐτὸν ἐπηρώτα αὐτόν(:Και ενώ έβγαινε ο Ιησούς από το σπίτι στον δρόμο, έτρεξε κοντά Του ένας άνθρωπος και αφού γονάτισε μπροστά Του, Τού έθετε ερωτήσεις)»[Μάρκ.10,17] και ότι «ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐμβλέψας αὐτῷ ἠγάπησεν αὐτὸν(:ο Ιησούς τότε τον κοίταξε με πολλή αγάπη και ενδιαφέρον και τον συμπάθησε)»[Μάρκ.10,21].

Είναι, ωστόσο, μεγάλη και τυραννική η δύναμη των χρημάτων και αυτό γίνεται φανερό και από την περίπτωση αυτή· διότι και αν ακόμη είμαστε ως προς τα άλλα ενάρετοι, αυτή τα καταστρέφει όλα τα άλλα. Δικαίως λοιπόν και ο απόστολος Παύλος την ονόμασε ρίζα όλων γενικώς των κακών[βλ. Α΄Τιμ.6,9-10: «Οἱ δὲ βουλόμενοι πλουτεῖν ἐμπίπτουσιν εἰς πειρασμὸν καὶ παγίδα καὶ ἐπιθυμίας πολλὰς ἀνοήτους καὶ βλαβεράς, αἵτινες βυθίζουσι τοὺς ἀνθρώπους εἰς ὄλεθρον καὶ ἀπώλειαν. ῥίζα γὰρ πάντων τῶν κακῶν ἐστιν ἡ φιλαργυρία, ἧς τινες ὀρεγόμενοι ἀπεπλανήθησαν ἀπὸ τῆς πίστεως καὶ ἑαυτοὺς περιέπειραν ὀδύναις πολλαῖς(:Όσοι έχουν προσκόλληση στο χρήμα και θέλουν να γίνουν πλούσιοι, πέφτουν σε πειρασμό και παγίδα και σε πολλές επιθυμίες ανόητες και βλαβερές, οι οποίες βυθίζουν τους ανθρώπους στην καταστροφή και στην απώλεια. Πέφτουν σε πειρασμό και καταστρεπτική παγίδα διότι ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία. Μερικοί μάλιστα λόγω της φιλαργυρίας τους κυριεύτηκαν από σφοδρή και ακόρεστη επιθυμία για το χρήμα και γι' αυτό αποπλανήθηκαν από την πίστη και έμπηξαν γύρω από τον εαυτό τους σαν καρφιά πολλούς πόνους και αγωνίες)»].

Ἡ Μήτηρ τῆς εὐσπλαγχνίας

ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ

Ἡ Μήτηρ τῆς εὐσπλαγχνίας

«Χαῖρε, δι’ ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει· χαῖρε, δι’ ἧς ἡ ἀρὰ ἐκλείψει.

Χαῖρε, τῶν ἀπίστων ἀμφίβολον ἄκουσμα.

Χαῖρε τῶν πιστῶν ἀναμφίβολον καύχημα».

Ἡ Παναγία μας, ἡ μεσίτρια μεταξὺ οὐρανοῦ καὶ γῆς.

• Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας, στὸ βιβλίο του «Ἡ Θεομήτωρ», ἀναφέρει γιὰ τὴν Παναγία μας: «Ποιὸς λόγος εἶναι ἀρκετὸς γιὰ νὰ ὑμνήσῃ, ὦ μακαρία, τὴν ἀρετή Σου, τὶς χάριτες ποὺ σοῦ δώρισε ὁ Σωτήρας, αὐτὲς ποὺ Σὺ δώρισες στὴν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων κανείς, ἔστω κι ἄν «λαλῆ τὶς γλῶσσες τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἀγγέλων», ὅπως θὰ ἔλεγε ὁ Παῦλος.

Καὶ πάρα κάτω συνεχίζει· «Τὰ δικά Σου μεγαλεῖα ἀνήκουν μόνο στὸ χῶρο ἐκεῖνο ὅπου ὁ οὐρανὸς εἶναι καινὸς καὶ ἡ γῆ καινή, τὸ χῶρο ποὺ φωτίζεται ἀπὸ τὸν Ἥλιο τῆς δικαιοσύνης, ὁ ὁποῖος Ἥλιος οὔτε προηγεῖται οὔτε ἕπεται ἀπὸ τὸ σκοτάδι, ἐκεῖ ὅπου ὑμνητὴς τῶν μεγαλείων Σου εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Σωτήρας καὶ Ἄγγελοι αὐτοὶ ποὺ χειροκροτοῦν. Σ’ αὐτὸν μόνο πράγματι τὸ χῶρο μπορεῖ νὰ Σοῦ προσφερθῆ ἡ ὑμνωδία ποὺ σοῦ ἀξίζει. Οἱ ἄνθρωποι εἶναι δυνατὸν νὰ ὁλοκληρώσουμε τὴν ὕμνησή Σου. Τόσο μόνο μποροῦμε νὰ σὲ ὑμνήσουμε, ὅσο χρειάζεται, γιὰ νὰ ἁγιάσουμε τὴ γλῶσσα καὶ τὴν ψυχή μας. Γιατὶ καὶ μόνο ἕνας λόγος καὶ μιὰ ἀνάμνηση, ποὺ ἀναφέρεται σὲ κάποιο ἀπὸ τὰ δικά Σου μεγαλεῖα, ἀνυψώνει τὴν ψυχὴ καὶ κάνει καλύτερο τὸ νοῦ καὶ μᾶς μετατρέπει ὅλους ἀπὸ σαρκικοὺς σὲ πνευματικοὺς καὶ ἀπὸ βέβηλους σὲ ἁγίους».

• Στὸ βιβλίο «Ἁμαρτωλῶν σωτηρία», ἀναφέρεται ἕνα συνταρακτικὸ γεγονός.

Κυριακή ΙΓ Λουκᾶ. «Σύγχρονοι νέοι καί ἰδανικά». Π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ΛΟΥΚΑ[:Λουκά 18,18-27]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΙΔΑΝΙΚΑ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 27-11-1994]

(Β 308)

Η παρουσία του πλουσίου νεανίσκου, αγαπητοί μου, που ζητά από τον Κύριον τι να πράξει για να κερδίσει την αιώνιον ζωήν, όντως μας συγκινεί. Ενώ το ερώτημα είναι ένα τεράστιον θέμα, «τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;», η απάντησις του Κυρίου μοιάζει ότι είναι πολύ πεζή. Τι του είπε; «Τήρησε τις εντολές». Πολύ απλά. «Τήρησε τις εντολές». Και ο νεανίσκος ίσως νόμισε περί μεγάλων και εκτάκτων και αγνώστων εντολών. Γι΄αυτό ερωτά: «Ποιες είναι αυτές;». Και ο Κύριος τού απαριθμεί εντολές από τον δεκάλογον, πολύ γνωστές.

Έτσι, πολλοί σύγχρονοί μας, περιφρονούν, αγαπητοί μου, τις δέκα εντολές σαν πολύ γνωστές. Είναι ένα ίδιον του ανθρώπου να θέλει κάτι το γνωστό να το περιφρονεί. Πάντοτε. Ομιλητής είναι; Εντολές είναι; Λειτουργία είναι; Αισθάνεται την ανάγκη να απωθήσει, να περιφρονήσει. Γιατί; «Ε, τα ξέρομε αυτά, είναι γνωστά». Δεν υπάρχει μέσα στον άνθρωπο εκείνη η διαρκής, γιατί εκεί μέσα είναι όλη η δουλειά, η διαρκής ανανέωσις, που να δημιουργεί παρθενικότητα ματιών. Να μπορείς να βλέπεις το ίδιο πράγμα κάθε φορά καινούριο! Αυτό είναι μία μεγάλη-μεγάλη υπόθεση. Και δεν είναι στην περίπτωση μόνο όσων πνευματικών πραγμάτων. Είναι και εις την γύρω μας φύση. Θέλετε; Και εις τα γύρω μας πρόσωπα. Πόσες φορές βαριόμαστε τα ίδια πρόσωπα, που τα έχουμε δει, τα έχομε ξαναδεί. Κάποτε η γυναίκα μας, ο άνδρας μας, τα παιδιά μας. Ναι, ναι. Οι φίλοι μας. Κάποτε τους βαριόμαστε. Τον πνευματικό μας, τα πνευματικά μας παιδιά. Τα βαριόμαστε. Λέμε: «Ε…». Ενώ έχομε ένα ενδιαφέρον πάντοτε για κάτι καινούριο. Το περιβάλλον, τα βουνά, τα δένδρα, η θάλασσα, τα πάντα. «Ε, τα ξέρομε, τι είναι αυτά;». Δεν βλέπομε με αυτά τα ανανεωμένα μάτια. Να αισθανόμεθα ότι τα βλέπομε για πρώτη φορά. Το θέμα πού βρίσκεται; Μέσα μας. Μόνο μέσα μας. Έτσι λοιπόν και οι δέκα εντολές. «Α, τις ξέρω». Τι είπε ο νεαρός; «Τις ετήρησα», λέει, «εκ νεότητός μου». Από μικρό μου παιδάκι τις ετήρησα τις εντολές. Και όμως η οδός των εντολών είναι εκείνη που οδηγεί εις την αιώνιον ζωήν. Εάν τηρούσε τις εντολές όντως, τότε δεν ήταν ανάγκη να ερωτήσει τον Κύριον· διότι θα ήξερε ότι οι εντολές είναι ο δρόμος, η οδός, ο τρόπος για να φθάσουμε εις την αιώνιον ζωήν.

Εκεί όμως είναι και το λάθος του νεανίσκου. Και η αποτυχία του. Στις εντολές; Ναι, νεανίσκε μου, υπάρχουν πράγματα που δεν παλιώνουν ποτέ. Οι εντολές του Χριστού. Δεν παλιώνουν. Είναι διαχρονικές. Είναι πάντοτε οι ίδιες. Κι αν θέλετε, ως προς την Καινή Διαθήκη και ως προς το πρόσωπο του Ιησού Χριστού, «Χριστός χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας», λέει ο Απόστολος Παύλος. Ο Ίδιος και χθες και σήμερα και αύριο και αιωνίως. Λοιπόν; Λοιπόν. Οι δέκα εντολές πρέπει να βιωθούν.

Κυριακή ΙΓ Λουκᾶ. Ὑπομνηματισμός τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στά ἐδάφια 1-3 τοῦ κεφ. 4 τῆς «Πρός Ἐφεσίους» ἐπιστολῆς τοῦ ἀποστόλου Παύλου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ΛΟΥΚΑ [:Εφεσ. 4,1-7]

Υπομνηματισμός του Ιερού Χρυσοστόμου στα εδάφια 1-3 του κεφ. 4

της «Πρός Ἐφεσίους» επιστολής του αποστόλου Παύλου

«Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς ἐγὼ ὁ δέσμιος ἐν κυρίῳ ἀξίως περιπατῆσαι τῆς κλήσεως ἧς ἐκλήθητε, μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ πραΰτητος, μετὰ μακροθυμίας, ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ, σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης(:Σύμφωνα λοιπόν με αυτά που σας έγραψα προηγουμένως, σας παρακαλώ εγώ που είμαι φυλακισμένος για το όνομα του Κυρίου, να πορευτείτε και να ζήσετε με τρόπο άξιο της υψηλής κλήσεως που σας έκανε ο Θεός. Σας παρακαλώ λοιπόν να ζείτε με κάθε ταπεινοφροσύνη και πραότητα, με μακροθυμία και υπομονή. Να ανέχεστε με αγάπη ο ένας τα ελαττώματα του άλλου. Και να καταβάλλετε κάθε προσπάθεια προκειμένου να διατηρείτε τη μεταξύ σας ενότητα με την οποία σας ένωσε το Άγιο Πνεύμα, χρησιμοποιώντας ως σύνδεσμο την ειρήνη, η οποία θα σας δένει όλους μαζί σε ένα)»[:Εφ.4,1-3].

Αποδείχτηκε μεγάλη η δύναμη της αλυσίδας του Παύλου και λαμπρότερη από τα θαύματα. Όχι μάταια λοιπόν, όπως φαίνεται, ούτε τυχαία προβάλλει αυτήν, αλλά για να παρακινήσει. «Να φέρεστε αντάξια», λέγει, «προς την κλήση, την οποία λάβατε». Πώς; «Με κάθε ταπεινοφροσύνη και πραότητα, με υπομονή στο να ανέχεστε ο ένας τον άλλο με αγάπη». Καλό δεν είναι απλώς το να είναι κανείς φυλακισμένος, αλλά το να είναι για τον Χριστό φυλακισμένος. Τίποτε δεν είναι ίσο προς αυτό. Αλλά πάλι μας παρασύρει και μας αποσπά από το θέμα η αλυσίδα, και δεν μπορούμε να αντισταθούμε, αλλά ελκόμαστε θέλοντας και επιθυμώντας και ευχόμενοι για αυτό. Και είθε να ήταν δυνατό να ομιλούσαμε πάντοτε για την αλυσίδα του Παύλου.

Αλλά μη χαλαρώσετε· διότι ήλθε στον νου μου ένα ζήτημα τώρα. Όταν λοιπόν έλεγε ο απόστολος Παύλος, ενώ απολογούνταν στον Αγρίππα: «Εὐξαίμην ἂν τῷ Θεῷ καὶ ἐν ὀλίγῳ καὶ ἐν πολλῷ οὐ μόνον σέ, ἀλλὰ καὶ πάντας τοὺς ἀκούοντάς μου σήμερον γενέσθαι τοιούτους ὁποῖος κἀγώ εἰμι, παρεκτὸς τῶν δεσμῶν τούτων(:Θα ευχόμουν στο Θεό είτε εύκολα και με λίγο κόπο, είτε δύσκολα και με πολλή προσπάθεια, όχι μόνο εσύ, αλλά και όλοι όσοι με ακούνε σήμερα να γίνουν τέτοιοι όπως είμαι και εγώ, εκτός από τις αλυσίδες μου αυτές, τις οποίες εύχομαι κανείς από σας να μην τις δοκιμάσει)» [Πράξ.26,29], δεν έλεγε αυτά, σαν να θεωρούσε το πράγμα ως κάτι που μπορούσε να γίνει, μη γένοιτο! Διότι δεν θα καυχιόταν για τα δεσμά του εάν ήταν απευκταίο πράγμα, και για τις φυλακίσεις και για τις άλλες θλίψεις· και γράφοντας έλεγε: «Ἣδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ᾿ ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ(:Με πολλή ευχαρίστηση θα καυχιέμαι περισσότερο στις ασθένειές μου, για να κατοικήσει μέσα μου η δύναμη του Χριστού)» [Β΄Κορ. 12,9].

Νηστεία τῶν Χριστουγέννων: Λίγα «ὄχι» στὸ θέλημά μας, γιὰ τὸ αἰώνιο «ναὶ» ποὺ εἰπώθηκε γιὰ τὴν σωτηρία μας

Στὶς 15 Νοεμβρίου ξεκινάει ἡ μικρὴ σαρακοστὴ τῶν Χριστουγέννων - Ἡ νηστεία σὰν ἕνα ἄλλο «ἄστρο τῆς Βηθλεὲμ» μᾶς ὁδηγεῖ στὸ θαῦμα τῆς Θείας Γέννησης.

Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης

Ἔφτασε τὸ σαρανταήμερο, ἡ νηστεία τῶν Χριστουγέννων, ἡ δεύτερη μεγαλύτερη μετὰ τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Εἶναι ἡ ὥρα ποὺ ἡ ἁγία Εκκλησια μᾶς παίρνει ἀπὸ τὸ χέρι, γιὰ νὰ ἀκολουθήσουμε ψυχὴ τε καὶ σώματι τὸ μονοπάτι ποὺ θὰ μᾶς βγάλει μπροστὰ στὴν εὐλογημένη φάτνη ποὺ μπόλιασε τὴν οἰκουμένη μὲ τὸν θεανθρώπινο σπόρο καὶ τὴν ἄλλαξε διαπαντός. Ἀπὸ τὸ ταπεινὸ παχνὶ τῆς Βηθλεὲμ ἀνέτειλε τὸ «Φῶς τοῦ Κόσμου» ποὺ μετὰ ἀπὸ 33 χρόνια μεσουράνησε μέσα ἀπὸ τὸν Πανάγιο Τάφο καὶ ἐκθάμβωσε τὰ ἐπίγεια καὶ τὰ καταχθόνια.

Ὅπως οἱ Μάγοι εἶδαν τὸ ἄστρο στὸν οὐρανὸ ποὺ τοὺς ὁδήγησε μέχρι τὰ ἄχραντα πόδια τοῦ νεογέννητου Χριστοῦ, ἔτσι καὶ ἡ νηστεία τῶν Χριστουγέννων εἶναι σὰν ἕνα ἄστρο στὸ στερέωμα τῆς βιωτῆς ποὺ μᾶς προσανατολίζει στὸ θεῖο... θέλημα, ποὺ φωτίζει τὸ νοῦ, ποὺ στέλνει τὶς πνευματικὲς ἀκτίνες του γιὰ νὰ διαλύσουν τὸ σκότος τῆς ὕλης, ποὺ χοροστατεῖ ἀνάμεσα στοὺς ἀστερισμοὺς τῶν νηστευτῶν ἁγίων ποὺ στερέωσαν τὸν οὐράνιο θόλο τῆς ἁγιότητας.

Γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωή, ἡ νηστεία εἶναι τὸ πνευματικὸ ἄστρο ποὺ ἀνακαινίζει τὴν ψυχὴ καὶ φέγγει τὴν διάνοια νὰ στραφεῖ ξανὰ μὲ ζῆλο στὴν ἀποκεκαλυμμένη ἀλήθεια τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Βοηθᾶ τὸν πιστὸ νὰ συνέλθει ἀπὸ τὰ παραπατήματα τῆς ζωῆς του, νὰ εὐθυγραμμιστεῖ στὴν Χριστοκεντρικὴ ἀλήθεια, ἀφοῦ δυστυχῶς ἔχουμε τὴν τάση σκουντουφλάμε σὲ ἀνθρωποκεντρικὰ ἀδιέξοδα.

Ἐντείνεται ἡ ΛΟΑΤΚΙ προπαγάνδα μέσα στὰ σχολεῖα Ἑλλάδας καὶ Κύπρου

Ἐντείνεται ἡ ΛΟΑΤΚΙ προπαγάνδα μέσα στὰ σχολεῖα Ἑλλάδας καὶ Κύπρου

Νεκτάριος Δαπέργολας

Θὰ εἴδατε, φαντάζομαι, τὸ νέο κατόρθωμα τοῦ κυπριακοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, ποὺ ἤδη ἀνακοίνωσε τὴν συμμετοχή του σὲ ἕνα εὐρωπαϊκὸ πρόγραμμα κατὰ τῆς λεγόμενης ὁμοφοβίας καὶ τρανσφοβίας.

Ποὺ θὰ τὸ δοῦμε καὶ στὰ μέρη μας βεβαίως, γιατί καὶ ἡ Ἑλλάδα φέρεται νὰ μετέχει ἐπισήμως σὲ αὐτὸ μαζὶ καὶ μὲ Ὁλλανδοὺς καὶ Λιθουανοὺς (ἡ Ἑλλάδα ἄλλωστε κατονομάζεται ὡς ἰδιαίτερα ὁμοφοβικὴ χώρα) - ἁπλῶς ἡ Κύπρος δυστυχῶς ἀποτελεῖ τὰ τελευταῖα χρόνια πιὸ προκεχωρημένο ἐπίσημο νεοταξικὸ πειραματόζωο, σὲ σύγκριση ἀκόμη καὶ μὲ ἐμᾶς (ἐνδεικτικὰ θυμίζω π.χ. τὴν ἐκεῖ πρόσφατη θεσμοθέτηση γιὰ τὸ ἀξιόποινο τῶν «θεραπειῶν μεταστροφῆς» - καμαρῶστε διαστρεβλωτική νεοταξικὴ ὁρολογία - ἤτοι τὴν ἀπαγόρευση νὰ προσπαθήσει κανείς ἀκόμη καὶ λεκτικὰ νὰ ἀποτρέψει κάποιον ἀπὸ τὴν πορεία πρὸς τὴν ὁμοφυλοφιλία ἢ καὶ τὴν ἀλλαγὴ φύλου).

Τὸ συγκεκριμένο πρόγραμμα φέρει τὸν τίτλο «ΗΟΜΒΑΤ (Combating Homophobic and Transphobic Bullying in Schools)» καὶ ὁ στόχος εἶναι νὰ «ἐκπαιδεύσει» κατάλληλα τὰ στελέχη τῆς ἐκπαίδευσης, τοὺς σχολικοὺς συμβούλους καὶ τοὺς ἐκπαιδευτικούς, μὲ προοπτικὴ φυσικὰ νὰ ὑπάρξει ἀκολούθως διάχυση καὶ πρὸς τοὺς μαθητές.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓ. ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ, 25-11-2023

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓ. ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ, 25-11-2023 

https://www.youtube.com/live/4wUocL9MUBo?si=IJXKah3aPK0Bsrtk

25 Νοεμβρίου. † Ἀπόδοσις τῶν Εἰσοδίων, Αἰκατερίνης τῆς μεγαλομάρτυρος (†313)· Μερκουρίου μεγαλομάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς ἁγίας, Πέμ. ιε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. γ΄ 23 - δ΄ 5).

Γαλ. 3,23           Πρὸ δὲ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι.

Γαλ. 3,23                   Πριν δε να έλθη η δια της πίστεως λύτρωσις και σωτηρία, όλοι εφρουρούμεθα από τον Νομον, κλεισμένοι και περιμανδρωμένοι, προοριζόμενοι δια την πίστιν, που έμελλε εν καιρώ να αποκαλυφθή.