Ἡ θὰ χαθοῦμε ἡ θὰ μποῦμε στὴν διαδικασία τῆς μετανοίας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ὁ κίνδυνος νὰ ἐξαπατηθοῦμε ἀπὸ τὰ πονηρὰ καὶ ἀκάθαρτα πνεύματα , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ φαντασία εἰναι τῶν δαιμόνων τὸ ὄχημα , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ τέχνη τοῦ πνευματικοῦ πολέμου , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἅγιος Παΐσιος: "Νά ξεσηκωθεῖτε ἄν θελήσουν νά σᾶς δώσουν τέτοιες ταυτότητες"

 

Ἅγιος Παΐσιος: "Νά ξεσηκωθεῖτε ἄν θελήσουν νά σᾶς δώσουν τέτοιες ταυτότητες"
tasthyras

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2023/08/blog-post_69.html#more

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΕΩΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ 12-8-2023

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΕΩΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ 12-8-2023

https://www.youtube.com/live/oROHdAtvvH8?feature=share

Κυριακή Ι Ματθαίου. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή θεραπεία τοῦ σεληνιαζόμενου νέου

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[: Ματθ.17, 14-23]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΙΑΖΟΜΕΝΟΥ ΝΕΟΥ

«Καὶ ἐλθόντων αὐτῶν πρὸς τὸν ὄχλον προσῆλθεν αὐτῷ ἄνθρωπος γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων· Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει· πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ. καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι(:Και όταν κατέβηκαν από το όρος της Μεταμορφώσεως και ήλθαν προς το πλήθος, πλησίασε Αυτόν ένας άνθρωπος, που γονάτισε εμπρός Του και είπε: “Κύριε, σπλαχνίσου το παιδί μου, διότι σεληνιάζεται, ταλαιπωρείται και υποφέρει άσχημα, αλλά και κινδυνεύει τον έσχατο κίνδυνο· διότι πολλές φορές πέφτει στη φωτιά και πολλές φορές στο νερό, και κινδυνεύει έτσι να καεί ή να πνιγεί. Και έφερα αυτόν προς τους μαθητές Σου με την παράκληση να τον θεραπεύσουν και αυτοί δεν μπόρεσαν να του χαρίσουν την θεραπεία”)»[Ματθ.17,14-16].

Αυτόν τον άνθρωπο η Γραφή μάς τον παρουσιάζει πάρα πολύ ασθενή ως προς την πίστη· και τούτο είναι φανερό από πολλά σημεία, και από αυτό το οποίο είπε ο Χριστός: «Εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι (:Εάν εσύ μπορείς να πιστέψεις, θα γίνει ό,τι καλό επιθυμείς, επειδή σε εκείνον που πιστεύει όλα είναι δυνατά)»[Μάρκ.9,23] και από αυτό το οποίο είπε ο πατέρας αυτός που προσήλθε στον Κύριο: «Βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ (:Πιστεύω, Κύριε, ότι έχεις τη δύναμη να με βοηθήσεις. Βοήθησέ με να απαλλαγώ απ’ την ολιγοπιστία μου και αναπλήρωσε εσύ την έλλειψη της πίστεώς μου)»[Μάρκ.9,24]· και από το να διατάξει ο Χριστός τον δαίμονα να μην εισέλθει πλέον σε αυτόν· και από το να πει πάλι ο άνθρωπος στον Χριστό: «Εἴ τι δύνασαι(:Εάν μπορείς να κάνεις κάτι)»[Μάρκ.9,22].

«Και γιατί κατηγορεί τους μαθητές», θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς, «εάν η απιστία η δική του υπήρξε η αιτία του να μην εξέλθει ο δαίμονας από το παιδί του;». Για να δείξει ότι είναι δυνατόν σε αυτούς, εάν έχουν πίστη, να θεραπεύσουν πολλές φορές τους ασθενείς, ακόμη και αν αυτοί που επιζητούσαν τη θεραπεία για τους δικούς τους δεν είχαν οι ίδιοι την απαραίτητη πίστη· διότι όπως ακριβώς αρκούσε πολλές φορές η πίστη αυτού που προσέρχονταν στο να λάβει βοήθεια και από μικρότερο ως προς το αξίωμα ακόμη, έτσι πολλές φορές υπήρξε αρκετή η δύναμη και η πίστη αυτών που διενεργούσαν τις θαυματουργικές θεραπείες, στο να θαυματουργήσουν και χωρίς να πιστεύουν οι προσευχόμενοι.

Ἡ ἀνακομιδή καί ἐπανεύρεση τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ [19 Ιουλίου/1 Αυγούστου]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ Η κλοπή και θαυμαστή επανεύρεση του λειψάνου του Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ!

Η Ρωσική Εκκλησία εορτάζει στις 19 Ιουλίου/1 Αυγούστου ,την ανακομιδή και επανεύρεση των λειψάνων του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ .

Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ είναι ένας μεγάλος άγιος του Θεού, ιδιαίτερα αγαπητός στους Ρώσους Ορθοδόξους αλλά και σε όλο το κόσμο . Αν και η λατρεία του μεταξύ του λαού ξεκίνησε αμέσως μετά τον μακάριο θάνατό του στις 14 Ιανουαρίου 1833, η επίσημε αναγνώριση Του ως Αγίου έγινε μόλις το 1903 με πρωτοβουλία του Αγίου Αυτοκράτορα Νικολάου Β'.

Τα λείψανα του Αγίου Σεραφείμ άνοιξαν για δημόσια προσκύνηση στις 19 Ιουλίου/1 Αυγούστου , ημέρα γενεθλίων του Αγίου. Το πολυαναμενόμενο γεγονός συνοδεύτηκε από πολλά θαύματα και θεραπείες. Η δοξολογία του Αγίου έγινε την παραμονή των φοβερών ανατροπών που έπληξαν την Ρωσία. Ο Άγιος Σεραφείμ επέζησε από όλες τις φρικαλεότητες του διωγμού της πίστεως μαζί με τον λαό Του.

Τον Ιανουάριο του 1991, στα θησαυροφυλάκια του Μουσείου Ιστορίας της Θρησκείας και του Αθεϊσμού, που βρισκόταν στο κτήριο του καθεδρικού ναού του Καζάν στο Λένινγκραντ, απροσδόκητα για όλους, βρέθηκαν τα λείψανα του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ, ενός από τους πιο σεβαστούς Ρώσους Ορθόδοξοι Αγίους .

Ο μοναχός ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ δοξάστηκε από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία ως άγιος το καλοκαίρι του 1903 με την ενεργό συμμετοχή και μάλιστα με την επιμονή του Αγ. Τσάρου Νικολάου Β', που προσωπικά σεβόταν πολύ τον πρεσβύτερο Άγιο του Σάρωφ.

Μέχρι την εποχή της Ορθοδοξίας , η λατρεία του Αγίου Σεραφείμ ήταν ήδη διαδεδομένη σε ολόκληρη τη Ρωσία. Πληροφορίες για τις περιπτώσεις με την γεμάτη χάρη βοήθειά Του, ιστορίες για τα θαύματά του, τις αναμνήσεις ανθρώπων που Τον γνώριζαν προσωπικά, τις ψυχωφελείς διδασκαλίες του Αγίου Γέροντος , όλα αυτά μεταφέρθηκαν στον Ορθόδοξο λαό από γενιά σε γενιά, διατηρήθηκαν για στους μεταγενέστερους και κοινοποιήθηκαν στην εκκλησιαστική ιεραρχία. Η πρόβλεψη του αγίου Σεραφείμ ήταν επίσης γνωστή ότι θα βρεθούν τα τίμια λείψανά Του και μετά κατά τον καιρό των διωγμών για την Χριστιανική πίστη, θα χαθούν ξανά, όπως ακριβώς και έγινε αργότερα.

Αμέσως μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, οι Μπολσεβίκοι εξαπέλυσαν έναν ανήκουστο διωγμό κατά της Ορθοδοξίας και αυτός ο διωγμός ξεκίνησε όχι τόσο από τους ζωντανούς μάρτυρες της Ορθόδοξης πίστεως, αλλά με τους ομολογητές που είχαν ήδη πεθάνει και είχαν δοξαστεί ως άγιοι.

Κυριακή Ι Ματθαίου:« Ἡ ἀπιστία καί τά αίτιά της». Π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[: Ματθ. 17, 14-23]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«Η ΑΠΙΣΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 4-9-1983]

(Β97)

Όταν, αγαπητοί μου, ο Κύριος επέστρεψε από το όρος Θαβώρ με τους τρεις μαθητάς Του, τον Ιάκωβον, τον Ιωάννην και τον Πέτρον, έφθασε εκεί που ήσαν οι άλλοι μαθηταί, οι εννέα, τους οποίους είχαν περικυκλώσει πλήθος πολύ κόσμου, Φαρισαίοι, και ακόμη ένας δυστυχισμένος πατέρας, ο οποίος έφερε το παιδί του εις τους μαθητάς του Κυρίου να το θεραπεύσουν, που ήταν δαιμονισμένο και δεν μπόρεσαν. Και τώρα έρχεται εις τον Κύριον και Του λέγει: «Κύριε, σε παρακαλών, κάνε καλά το παιδί μου, γιατί το έφερα στους μαθητάς σου και δεν μπόρεσαν να μου το κάνουν καλά». Και τότε ο Κύριος αναστέναξε και είπε: «Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! Ἓως πότε ἔσομαι μεθ᾿ ὑμῶν; Ἓως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;». «Ω γενεά άπιστη και διεστραμμένη, έως πότε θα είμαι μαζί σας, έως πότε θα σας ανέχομαι, που είδατε τόσα θαύματα και μένετε ακόμη στην απιστία σας;». Και τότε εζήτησε να φέρουν το παιδί μπροστά Του, από το οποίον έβγαλε το δαιμόνιον και το απήλλαξε.

Όταν έμεινε με τους μαθητάς Του, μόνοι έμειναν, ερώτησαν οι εννέα μαθηταί: «Γιατί δεν μπορέσαμε εμείς να βγάλομε το δαιμόνιο;». Και ο Κύριος τους απήντησε: «Διὰ τὴν ἀπιστίαν ὑμῶν». «Ένεκα της απιστίας σας δεν μπορέσατε να βγάλετε το δαιμόνιο».

Και τίθεται το ερώτημα: Μπορεί να είμαστε βαπτισμένοι Χριστιανοί, όπως και οι μαθηταί ηκολούθουν τον Κύριον, να ζούμε κοντά εις τον Χριστό, να δεχόμεθα τις ευλογίες Του και ταυτόχρονα να είμεθα, άπιστοι; Αυτοί οι οποίοι εστάλησαν να κηρύσσουν το ευαγγέλιο της Βασιλείας, να κάνουν θαύματα και να διώχνουν δαίμονες, οι μαθηταί, για μια στιγμή βρίσκονται άπιστοι; Είναι δυνατόν στον πυρήνα της πίστεως να υπάρχει η απιστία; Έτσι φαίνεται, αγαπητοί μου. Από τα πράγματα έτσι φαίνεται. Και μπορούμε να πούμε ότι η απιστία είναι κάτι που μπορεί να κρύπτεται με ένα περίβλημα πίστεως και μάλιστα κάποτε και θερμής.

Τι είναι εκείνο το οποίο μπορεί να γεννά την απιστία; Και δια την οποίαν πίστιν μας δεν μπορούμε να είμεθα σίγουροι. Δεν μπορούμε. Τι έκανε τον Απόστολο Πέτρο, από την μια να ομολογεί τον Κύριον ότι είναι ο Υιός του Θεού του ζώντος και από την άλλη να τον αρνείται; Εάν, άγιε Πέτρε του Θεού, άγιε Απόστολε του Θεού, Εκείνον τον οποίον ομολόγησες ότι είναι ο Υιός του Θεού του ζώντος, τώρα γιατί φοβείσαι να Τον ομολογήσεις ενώπιον δυο- τριών ανθρώπων ασήμων; Για ποιο λόγο; Μήπως λοιπόν πράγματι μέσα στον πυρήνα, θα ξαναπώ άλλη μία φορά, στον πυρήνα της πίστεως, φωλιάζει η απιστία; Έτσι φαίνεται, ξαναλέγω. Τι είναι εκείνο το οποίο μπορεί να δημιουργεί τι να φωλιάζει ή να διατηρεί αυτήν την απιστίαν; Νομίζω ότι μας ενδιαφέρει όλους, γιατί όλοι θα θέλαμε να είμεθα πιστοί.

Αγαπητοί μου, το πρώτο πράγμα είναι ο ορθολογισμός μας. Τι είναι ο ορθολογισμός; Είναι αυτό που λέγει ο Κύριος σε μίαν άλλη περίπτωση· «Ἐάν πιστεύετε μηδέν διακρινόμενοι». «Διακρίνομαι» θα πει «έχω μίαν απιστίαν, η οποία στηρίζεται στον λογισμό μου». Αυτό θα το λέγαμε με έναν σύγχρονο τρόπο: «ορθολογισμόν». Τι είναι ακριβώς ο ορθολογισμός; Ο ορθολογισμός είναι το να βάζω τα πράγματα με την δική μου λογική να τα ερμηνεύσω. Ο Κύριος είπε πιο κάτω, στην ιδίαν περικοπήν: «Ἐάν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως», δηλαδή κάτι λίγη πίστη, αλλά θερμή, «μπορείτε να πείτε σε αυτό το βουνό να φύγει από την θέση του και να πάει να πέσει στην θάλασσα και θα σας υπακούσει». Τι είναι τώρα ο ορθολογισμός; Ο ορθολογισμός είναι ο εξής: «Πώς είναι δυνατόν ένα βουνό να φύγει από την θέση του και να πάει να πέσει εις την θάλασσαν; Είναι δυνατόν ποτέ;».

Κυριακή Ι Ματθαίου. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[:Α΄ Κορ. 4,9-16]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

Είδες πώς φανερώνει συγχρόνως και τη σοβαρότητα και την πατρική φροντίδα του και τον φιλόσοφο νου του; Είδες πώς αφαιρεί την αλαζονεία; «Δοκῶ γάρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις (:Κάθε άλλο όμως παρά βασιλεία απολαμβάνουμε εμείς οι απόστολοι· διότι νομίζω ότι ο Θεός εμάς τους απόστολους μας παρουσίασε δημόσια και στα μάτια όλων ως τελευταίους, ως καταδίκους που πρόκειται να θανατωθούν· διότι γίναμε θέαμα σε όλο τον κόσμο, και στους αγγέλους και στους ανθρώπους. Και από τη μια μας θαυμάζουν οι ενάρετοι άνθρωποι ενώ, από την άλλη, μας περιφρονούν και μας χλευάζουν οι άλλοι)» [Α΄Κορ.4,9], δείχνει πάλι πολλή έμφαση και βαρύτητα με το να πει «ἡμᾶς». Και δεν αρκέστηκε μόνο σε αυτό, αλλά προσθέτει και το αξίωμα, ελέγχοντας έντονα τους Κορίνθιους προς τους οποίους απευθυνόταν η επιστολή: «ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους(:εμάς τους αποστόλους)», δηλαδή εμάς οι οποίοι υπομένουμε μύρια κακά, που σπείρουμε το κήρυγμα της ευσεβείας, που σας οδηγούμε σε αυτήν την φιλοσοφία[:ως φιλοσοφία για τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς νοείται γενικά η χριστιανική θεολογία και η κατά Χριστό άσκηση και ζωή], σε αυτήν τη φιλοσοφημένη χριστιανική ζωή που θα σας χαρίσει τα αιώνια ουράνια αγαθά· αυτούς, τους Αποστόλους δηλαδή, τους παρουσίασε δημοσίως ως τελευταίους στη σειρά ανθρώπους, ως μελλοθάνατους, δηλαδή ως καταδίκους.

Επειδή δηλαδή παραπάνω ο Παύλος τούς είχε πει ελέγχοντάς τους για την αλαζονεία καθώς και για τη λανθασμένη συμπεριφορά τους, τη φράση: «ἵνα καὶ ἡμεῖς ὑμῖν συμβασιλεύσωμεν (:για να είμαστε και εμείς βασιλείς μαζί σας)» [βλ. Α΄Κορ.4,8: «Ἤδη κεκορεσμένοι ἐστέ, ἤδη ἐπλουτήσατε, χωρὶς ἡμῶν ἐβασιλεύσατε· καὶ ὄφελόν γε ἐβασιλεύσατε, ἵνα καὶ ἡμεῖς ὑμῖν συμβασιλεύσωμεν(:Και εσείς οι Κορίνθιοι έχετε αυτήν την ιδέα, ότι είστε μεγάλοι και επίσημοι. Τώρα πλέον είστε χορτασμένοι από όλα! Τώρα πλέον έχετε πλουτίσει από τις πνευματικές δωρεές! Χωρίς να έχετε μαζί σας εμάς, τους διδασκάλους σας, έχετε πλέον μόνοι σας κατακτήσει τη βασιλεία των ουρανών! Και μακάρι να βασιλεύατε, για να βασιλεύσουμε και εμείς μαζί σας...)»] και μείωσε με τον λόγο αυτό την αυστηρότητα του ελέγχου, για να μην τους κάνει να χαλαρώσουν, επανέρχεται πάλι σε αυτό με περισσότερη πικρία και λέει: «διότι νομίζω ότι ο Θεός εμάς τους αποστόλους μας έδειξε τελευταίους ως μελλοθάνατους». Δηλαδή «από ό,τι βλέπω», λέγει, «και από ό,τι εσείς λέγετε, οι πλέον περιφρονημένοι και καταδικασμένοι είμαστε εμείς, οι οποίοι πάντοτε είμαστε εκτεθειμένοι στις ταλαιπωρίες, ενώ εσείς φαντάζεστε ήδη κατακτημένη τη βασιλεία και τις τιμές και τα έπαθλα».

Σοφία Μπεκρῆ: Ἡ ἐκ Καισαρείας μάρτυς Ἰουλίττα καὶ τὰ βαθύτερα αἴτια τῶν χριστιανικῶν διώξεων

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

Στὸν λόγο του «Εἰς τὴν μάρτυρα Ἰουλίτταν» (PG 31, σελ. 237 καὶ ἑξῆς) ὁ Μέγας Βασίλειος ἐγκωμιάζει τὸ ἦθος καὶ τὴν γενναιότητα τῆς Ἁγίας αὐτῆς τῆς Καππαδοκικῆς γῆς, τὴν μνήμη τῆς ὁποίας ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας στὶς 30 Ἰουλίου.

Ὁ Μ. Βασίλειος ἐκφώνησε τὸν λόγο αὐτὸν τὸ 373, ἀνήμερα τῆς μνήμης της, ἀπὸ τὸν ἄμβωνα τοῦ ναοῦ ποὺ ἀνεγέρθηκε στὴν Καισάρεια πρὸς τιμή της, στηριζόμενος σὲ διηγήσεις πιστῶν ποὺ παρευρέθηκαν στὸ μαρτύριο τῆς Ἁγίας. Ἐξ ἄλλου τόσο ὁ ἴδιος ὅσο καὶ τ’ ἀδέλφια του εἶχαν συχνὰ ἀκούσει ἀπὸ τὴν εὐσεβῆ γιαγιά των, τὴν Μακρίνα, ποὺ εἶχε ζήσει καὶ μάλιστα ἐξοριστῆ κατὰ τὸν διωγμὸ τοῦ Διοκλητιανοῦ, παρόμοιες διηγήσεις γιὰ κατορθώματα μαρτύρων. Μάλιστα, ἀπὸ τὸν μαρτυρικὸ θάνατο τῆς Ἁγίας (303), κατὰ τὸν διωγμὸ αὐτόν, μέχρι τὴν γέννησή του (329) δὲν εἶχαν μεσολαβήσει παρὰ μόνον τρεῖς περίπου δεκαετίες.

Στὴν ἀρχὴ τῆς ὁμιλίας του ὁ Βασίλειος χαρακτηρίζει τὴν γυναῖκα «ἀνδρειοτάτην», ἀναρωτώμενος μάλιστα ἐὰν πρέπει νὰ τὴν ἀποκαλεῖ κάποιος γυναῖκα («εἴπερ δὴ γυναῖκα προσαγορεύειν εὐπρεπές»), ἐκείνην ποὺ ὑπερέβη τοὺς ὅρους τῆς γυναικείας φύσεως καὶ ἔδειξε τόσο μεγάλο ψυχικὸ σθένος ὄχι μόνον κατὰ τὸ μαρτύριο ἀλλὰ καὶ στὶς προσωπικὲς περιπέτειες τοῦ βίου της.

Ἡ Ἁγία ὑπῆρξε πλουσία καὶ μετὰ ἀπὸ τὴν χηρεία της, προκειμένου νὰ διαφυλάξῃ τὴν περιουσία της ἀπὸ τὶς ἁρπακτικὲς διαθέσεις ἑνὸς «βιαίου» καὶ «πλεονεκτικοῦ» εἰδωλολάτρου, κατέφυγε στὰ δικαστήρια, προσδοκῶντας νὰ εὕρῃ τὸ δίκιο της. Ἐκεῖνος ὅμως, μὲ ψευδομάρτυρες καὶ δωροδοκίες, κατώρθωσε νὰ κερδίσῃ τὴν δίκη, ἐπικαλούμενος μάλιστα τὸ διάταγμα τοῦ Διοκλητιανοῦ (24/2/303), σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο ἀπαγορευόταν νὰ παίρνουν μέρος στὰ κοινὰ ὅσοι δὲν λάτρευαν τοὺς θεοὺς τῶν αὐτοκρατόρων καὶ δὲν ἀρνοῦνταν τὴν πίστη των στὸν Χριστό.

Τί κοινό ἔχουν οἱ νόμοι πού καταστρέφουν τήν οἰκογένεια καί ἡ κλιματική ἀλλαγή;

Τί εξυπηρετεί η αποδοχή της σύγχυσης φύλου, ο ομοφυλοφιλικός γάμος, η ευθανασία, η άμβλωση και η κλιματική αλλαγή;

Είναι όλες μορφές ελέγχου του πληθυσμού.

Τα τρανς άτομα, που ακρωτηριάζονται με φάρμακα και χειρουργικές επεμβάσεις, δεν θα κάνουν παιδιά.

Αυτό είναι έλεγχος πληθυσμού.

Η στήριξη των γυναικών που κάνουν παιδί στην "ωριμότητα" και όσων έχουν σύγχυση φύλου και ομόφυλες επιλογές, δεν είναι για να στηριχθούν οι επιλογές τους.

Γίνεται για τον έλεγχο του πληθυσμού.

Ο γάμος ομοφυλόφιλων δεν επιτρέπει απλά στους ομοφυλόφιλους να παντρευτούν, αλλά διευκολύνει μια σχέση που δεν γεννά παιδιά.

Αυτό είναι έλεγχος πληθυσμού.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ [ ΑΓ. ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΦΩΤΙΟΥ ΚΑΙ ΑΝΙΚΗΤΟΥ, 12-8-2023]

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ [ ΑΓ. ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΦΩΤΙΟΥ ΚΑΙ ΑΝΙΚΗΤΟΥ, 12-8-2023]
https://www.youtube.com/live/CTRBudnQ2RU?feature=share

Διότι τήν τεχνολογία θά τήν χρησιμοποιήση ὁ διάβολος στούς ἐσχάτους καιρούς...

+

Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης

[…]Τὴν τεχνολο­γία δὲν τὴν κατηγοροῦμε. Τὸ χελιδόνι κάνει τὴν φωλιά του ὅπως τὴν ἔκανε πρὶν ἀπό 2.000 χρόνια, καὶ θὰ ἐξακολουθήση νὰ τὴν κάνη ἴδια καὶ μετὰ ἀπὸ 2.000 χρόνια. Ἐνῶ ὁ ἄνθρωπος τὴν καλύβα του τὴν ἔκανε οὐρανοξύστη. Ἐπίσης ὁ ἄνθρωπος βάδιζε μὲ τὰ πόδια, τώρα τρέχει ἰλιγγιωδῶς με τ᾽ αὐτοκίνητο. Τὸ εἶπε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ὅτι θὰ δῆτε νὰ τρέχουν ἀμάξια χωρίς ἄλογα…

12 Αὐγούστου. Φωτίου καὶ Ἀνικήτου τῶν μαρτύρων (†305-306). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Σαβ. ι΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. ιε΄ 30-33).

Ρωμ. 15,30         Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ διὰ τῆς ἀγάπης τοῦ Πνεύματος, συναγωνίσασθαί μοι ἐν ταῖς προσευχαῖς ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τὸν Θεόν,

Ρωμ. 15,30                Σας παρακαλώ δε θερμώς, αδελφοί, εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και εν ονόματι της αγάπης, που χαρίζει εις τας καρδίας μας το Αγιον Πνεύμα, να αγωνισθήτε μαζή μου εις τας προσευχάς και να παρακαλήτε τον Κυριον δι' εμέ.