Ὁ μύθος τοῦ Δαρβινισμοῦ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ μύθος τοῦ Δαρβινισμοῦ, 17-12-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Ἡ θεοφιλής συζυγία καί τό διαζύγιο, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ποιά εἶναι ἡ θεάρεστη συζυγία καί τί διδάσκει ἡ ὀρθόδοξη πίστη μας γιά τό διαζύγιο. Ὁμιλία τοῦ Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου στήν Ἔδεσσα (Ἱ.Ν. Ἁγ. Δημητρίου-Πνευματικό κέντρο) μέ θέμα: Ἡ θεοφιλής συζυγία καί τό διαζύγιο, 26-2-2018

Ὁ πατὴρ Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος ὁμιλεῖ γιὰ τὸν πατέρα Ἰωάννη Ῥωμανίδη καὶ τὴν Ὀρθόδοξη θεολογική του θεραπευτικὴ

 

Τὸν Ἰούλιο τοῦ 2005, ὁ πρωτοπρεσβύτερος πατὴρ Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος, στὰ πλαίσια τῶν καθιερωμέμων καλοκαιρινῶν του ὁμιλιῶν, πραγματοποίησε ἕνα ἀφιέρωμα (σὲ μορφὴ τριλογίας) στὸν τελευταῖο μεγάλο μας θεολόγο, πρωτοπρεσβύτερο πατέρα Ἰωάννη Σ. Ῥωμανίδη, μὲ θέμα: «Λόγος περὶ τῆς Ὀρθοδόξου θεραπευτικῆς», μὲ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ ἀειμνήστου πατρὸς Ἰωάννου Ῥωμανίδου «Πατερικὴ Θεολογία».

Ὡς ἐλάχιστο ἀντίδωρο εὐγνωμοσύνης στὸν θεολογικὸ «τιτάνα» καὶ ἀγαπημένο μας καθηγητή, δημοσιεύουμε ἐπὶ τῇ συμπληρώσει 20 ἐτῶν σήμερα ἀπὸ τὴν κοίμησή του (01/11/2001 - 01/11/2021) τὶς τρεῖς καταπληκτικὲς ὁμιλίες τοῦ ἀειμνήστου πατρὸς Κ. Στρατηγόπουλου.

Ἀκοῦστε καὶ τὶς ὑπόλοιπες δύο ὁμιλίες - ἀφιερώματα…

Πρόγραμμα Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Κυριακή 06-11-2022

Σύν Θεῷ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ στήν ἱερά μονή Ἁγίας Τριάδος 06.00- 10.30 π.μ.
Ἡ πύλη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς θά εἶναι ἀνοικτή ἀπό τίς 06.00 ἔως 08.30 π.μ.


11.30 π.μ. ὁμιλία

Ὁ Ἅγιος Δημήτριος ὁ Μυροβλήτης

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ο ΜΥΡΟΒΛΥΤΗΣ

Ο άγιος Δημήτριος έζησε στην Θεσσαλονίκη επί Γαλερίου Μαξιμιανού (περί το 306). Ήταν γόνος μιάς των επιφανεστέρων οικογενειών της Μακεδονίας και όλοι τον θαύμαζαν όχι μόνο για την ευγενική του καταγωγή και για την χάρη του προσώπου του, αλλά επίσης και για την αρετή, την σοφία και την καλοσύνη, που υπερέβαιναν κατά πολύ εκείνες των μεγαλυτέρων του. Επειδή ήταν έμπειρος στην στρατιωτική τέχνη, παρά το νεαρό της ηλικίας του, διορίσθηκε από τον Γαλέριο -που ήταν τότε καίσαρας του ανατολικού τμήματος της αυτοκρατορίας- στρατηγός των ρωμαϊκών στρατευμάτων της Θεσσαλίας και ανθύπατος της επαρχίας της Ελλάδος. Οι τιμές όμως αυτές δεν στάθηκαν ικανές να τον αποσπάσουν από την μοναδική θεία αλήθεια. Η πίστη του στον Χριστό είχε καταλάβει την καρδιά του και, μη έχοντας σε καμιά υπόληψη τα εγκόσμια μεγαλεία, περνούσε τον περισσότερο καιρό του διδάσκοντας και ερμηνεύοντας δημόσια τον λόγο του Θεού. Γενικώς η διαγωγή του -πλήρης δικαιοσύνης, ειρήνης και φιλαδελφίας- μαρτυρούσε την έμπρακτη εφαρμογή των λόγων του, με αποτέλεσμα μεγάλος αριθμός ειδωλολατρών να ασπασθούν την πίστη του Χριστού, παρά τον διωγμό που είχε εξαπολύσει τότε ο αυτοκράτορας κατά των χριστιανών.

Όταν ο Γαλέριος κατήγαγε λαμπρή νίκη στον πόλεμο κατά των Σκυθών, στον δρόμο της επιστροφής του σταμάτησε στην Θεσσαλονίκη για να οργανώσει εκεί την θριαμβευτική του πομπή και να προσφέρει ευχαριστήριες θυσίες στα είδωλα. Κάποιοι ειδωλολάτρες της πόλεως, που φθονούσαν την καλή φήμη του Δημητρίου, εκμεταλλεύθηκαν την παρουσία του αυτοκράτορα για να καταγγείλουν τον Δημήτριο ως χριστιανό. Η κατάπληξη του τυράννου μόλις το έμαθε, μεταβλήθηκε σε απερίγραπτο θυμό, όταν πληροφορήθηκε ότι ο Δημήτριος δεν αρκούνταν στο να συμμερίζεται απλώς την πίστη των μαθητών του Χριστού, αλλά την διέδιδε με επιτυχία και στους άλλους, εκμεταλλευόμενος την επίσημη θέση του. Διέταξε τότε να τον φέρουν μπροστά του και ο άγιος χωρίς δισταγμό ομολόγησε την πίστη του. Ο τύραννος έδωσε αμέσως εντολή να τον κλείσουν σε ένα κελί γεμάτο ακαθαρσίες, στα υπόγεια ενός λουτρού κοντά στο ανάκτορο. Όταν ο Δημήτριος μπήκε στο κελί, ένας σκορπιός πλησίασε το πόδι του έτοιμος να τον τσιμπήσει με το θανατηφόρο του κεντρί. Κάνοντας όμως ο άγιος το σημείο του σταυρού, ο σκορπιός εξαφανίσθηκε.

Ὁ Γέροντας γονάτισε μπροστά στήν εἰκόνα τοῦ Ὁσίου Δαυΐδ..ἠ προσευχή του κράτησε ὀκτώ ὁλόκληρες ὧρες.

Οσιολ. Μοναχού Ακακίου Καυσοκαλυβίτου, υποτακτικού του Αγίου Πορφυρίου.

Αξίζει τον κόπο να σας διηγηθώ ένα περιστατικό που συνέβησαν στα Καυσοκαλύβια μαζί με τον Γέροντα Πορφύριο,που αφορά τον Γέροντα Ιάκωβο και αποτελεί κατά τη γνώμη μου μεγάλη μαρτυρία.

Ήταν Μάιος του 1991, λίγοι μήνες πριν από την οσιακή κοίμησή και των δύο Αγίων Γερόντων, του Πορφυρίου και του Ιακώβου.

Είμαστε στα Καυσοκαλύβια στο κελί, στο δωμάτιό του Γέροντα, ο ίδιος ο Γέροντας Πορφύριος, ο υποτακτικός του ιερομόναχος Φώτιος, ο πνευματικός και εγώ.

Τότε με ρωτάει ο Γέροντας:

«Τι γνώμη έχεις για τον Ιάκωβο.Είναι Άγιος;»

«Έτσι πιστεύω Γέροντα, ότι είναι Άγιος ο Ιάκωβος και για να στο αποδείξω, νομίζω είναι αρκετό να σας διηγηθώ ένα γεγονός».

Πες μας, λέει ο Γέροντας Πορφύριος.

Ήμουνα στο μοναστήρι και με πλησίασε κάποιος κύριος.Ήταν ο πατέρας ενός παιδιού μου διηγήθηκε τα εξής:

Το παιδί μου, ο γιος μου, ήταν στο Νοσοκομείο ετοιμοθάνατος.Μάλιστα κάποιος γιατρός έτσι ωμά λέει ετοιμάστε και το φέρετρο.Περιμέναμε ώρα την ώρα να φύγει.

Τότε με πλησίασε κάποια κυρία και μου λέει:

Είναι στον Όσιο Δαυίδ ένας Γέροντας, ο Ιάκωβος, ο οποίος κάνει θαύματα.Δεν πας εκεί;

Ρωμανίδης: Τό ἐγκόλπιό σου, πού τό λανσάρεις ὡς ἐξουσία, ἔχει συνάρτηση μέ τό ἦθος τῆς καρδιᾶς σου. Ἄν τό φορᾶς γιά νά λιτανεύεις μιά Κολωνακιώτικη ἐκκλησιαστική ἀριστοκρατία ὡς ὑπεροχή, εἶσαι ἕνας μασκαρεμένος ἀπατεωνίσκος, πού ἐκμεταλλεύεσαι τήν Ἀποστολική ἐξουσία ἀλλά μισεῖς τήν Ἀποστολική ἀξία. Τελεῖς μυστήρια ἀλλά δέν θεραπεύεις ψυχές

Ὁ πατήρ Ἰωάννης Ρωμανίδης († 1η Νοεμβρίου 2001) γιά τά Ἱερατικά συνέδρια

«...Δέν πηγαίνω ποτέ σέ Ἱερατικά συνέδρια ὡς ὁμιλητής. Διαπίστωσα ὅτι οἱ ἐκασταχοῦ Μητροπολῖτες πλήν ἐνίων ἐξαιρέσεων, μέ βλοσυρότητα Σουλτάνων προσπαθοῦν νά κατατρομοκρατήσουν τους Ἱερεῖς, κυρίως αὐτούς πού σέβονται τήν Ὀρθόδοξη Πίστη καί Παράδοση καί νά ἐπιβάλλουν τήν ἀθεολόγητη ἰδεοληψία τους, τόν ἀδογμάτιστο κοινωνισμό τους ἤ ἀκόμη καί τά πάθη τῆς ἀτιμίας τους... Μέ τέχνη καί τρομοκρατία προσπαθοῦν νά τά ἐπιβάλλουν καί αὐτά...

Οἱ γαστρίμαργοι λένε: <Δέν βλάπτουν τά φαγητά καί τά ποτά! Τά ἐξερχόμενα βλάπτουν>. Φανερή ἡ Δεσποτική σοφιστεία στήν παρερμηνεία... τοῦ Εὐαγγελίου. Σέ ὅλο τό μεγαλεῖο της!

Οἱ ἠθικιστές λένε: <Δράση θέλει ὁ Χριστός>. Ἐννοεῖται ποιμαντική δράση, χωρίς ἀγῶνα ἐσωτερικῆς κατάστασης. Δράση, δράση... βράση, βράση... Καί στό τέλος ἐξατμίζονται ὅλα καί μένει ἄδεια ἡ κατσαρόλα.

Οἱ ἀμοραλιστές, ἐκεῖ νά ἀκούσετε φωνές... <Δέν ἀσχολεῖται ὁ Θεός μέ τό πῶς λειτουργοῦν οἱ γενετήσιες ὁρμές μας ἀλλά μέ τήν καρδιά μας>. <Καλά, εἶπα σέ κάποιον, ἀκρωτηριασμένοι θά μποῦμε στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ; Τά γεννητικά ὄργανα, δέν συντονίζονται λειτουργικά μέ τήν καρδιά; Ἄν εἶναι καθαρή ἡ καρδιά, ὅλος ὁ ἄνθρωπος ἔχει τήν ἄκτιστη Χάρη τοῦ Θεοῦ διότι δέν ἐκφεύγει λειτουργικά ἀπό τήν ἀρχή καί τό ἀτέλεστον τέλος τῆς ὑποστάσεως, δηλαδή τό κατ' εἰκόνα καί τό καθ' ὁμοίωσιν τοῦ Ἀρχετύπου Συνανάρχου Λόγου. Στά εὐαίσθητα σημεῖα τοῦ σώματος δέν πηγαίνει ἡ Θεία Κοινωνία; Δέν θεοῦται ὅλος ὁ ἄνθρωπος; Ὑπάρχουν σημεῖα πού ἐπικρατεῖ ὁ Χριστός καί ἄλλα πού διαφεντεύει ὁ διάβολος; Τί εἴδους πίστη ἔχετε; Τί δυαλισμό εἰσάγετε στήν Ἐκκλησία;>

- <Μά ἐσεῖς, ἀπάντησε μέ κομμένη ἀνάσα, εἶστε ἐνάντια στήν ἠθική. Πῶς τά λέτε αὐτά;>

- <Στήν στείρα ἠθική τῆς ἐπιφάνειας τοῦ ἐξήγησα. Ὄχι στήν ψυχοσωματική ἠθική τοῦ βάθους πού στήν ὀρθόδοξη γλῶσσα λέγεται Ἀσκητική>.

Κατάπιε τήν γλῶσσα του ὁ τυραννίσκος...

Ὁ ρόλος τοῦ πνευματικοῦ ὁδηγοῦ στήν νοερά προσευχή, Βίος καί Λόγοι Ἁγίου Πορφυρίου.Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

62. Ὁ ρόλος τοῦ πνευματικοῦ ὁδηγοῦ στήν νοερά προσευχή, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 12-2-2019

«Ὑμεῖς οὖν πολύ πλανᾶσθε»[1]. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχει πνευματικό ὁδηγό, διακριτικό, πολύ εὔκολα μπορεῖ νά πλανηθεῖ. Καί ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «γιά νά ἀσχοληθεῖτε μέ τήν νοερά προσευχή ἀποκλειστικά, πρέπει νά ἔχετε τήν καθοδήγηση τοῦ πνευματικοῦ. Ἡ νοερά προσευχή δέν γίνεται χωρίς πνευματικό ὁδηγό. Ὑπάρχει κίνδυνος ἡ ψυχή νά παραπλανηθεῖ. Θέλει προσοχή. Ἐκεῖνος θά σᾶς διδάξει νά μπεῖτε στήν σειρά γιά τήν εὐχή. Γιατί ἄν δέν μπεῖτε στή σειρά, ὑπάρχει φόβος νά δεῖτε τό φῶς τό ἀντίθετο, νά ζεῖτε στήν πλάνη καί νά σκοτισθεῖτε. Ὁπότε τότε ἀγριεύει κανείς, ἀλλάζει τό ὕφος του κ.λπ. Αὐτός εἶναι ὁ διχασμός τῆς προσωπικότητας. Εἴδατε πῶς δημιουργεῖται ἡ πλάνη; Ἄν ὅμως προχωρεῖτε στήν εὐχή μέ τίς συμβουλές τοῦ γέροντα, θά δεῖτε τό ἀληθινό φῶς»[2]. Γιατί καί ὁ διάβολος ὅπως λέει ἡ Ἁγία Γραφή, «μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός»[3]. Γι' αὐτό λέει καί ὁ γέροντας, ὅτι πρέπει νά ὑπάρχει πνευματικός ὁδηγός, ἐξομολόγηση, δηλαδή ταπεινό φρόνημα. Νά μήν ἐμπιστεύεται ὁ ἄνθρωπος τόν λογισμό του.

«Πρέπει ὁ πνευματικός νά εἶναι ἔμπειρος στήν νοερά προσευχή. Δέν μπορεῖ ἄν προσεύχεται ἔτσι μηχανικά καί δέν ἔχει αἰσθανθεῖ τήν προσευχή μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, νά πεῖ στόν ἄλλον πῶς νά προσεύχεται. Θά τό πεῖ βέβαια ὅπως τό ἔχει διαβάσει στά βιβλία, καί ὅπως τό λένε οἱ Πατέρες. Ὁλόκληρα βιβλία ἔχουν γραφεῖ πού ὁμιλοῦν περί προσευχῆς καί τόσοι τά διαβάζουν καί κανείς δέν ξέρει νά προσευχηθεῖ. Θά πεῖς, τό διαβάζουμε, μαθαίνουμε τόν τρόπο, προετοιμαζόμαστε καί ὁ Θεός εὐλογεῖ καί μᾶς στέλνει τήν χάρη Του καί τά καταλαβαίνουμε. Ναί, ἀλλά εἶναι μυστήριο, μυστήριο ἡ προσευχή καί πρό πάντων ἡ νοερά προσευχή.

Φοβερή πλάνη μπορεῖ νά δημιουργηθεῖ μέ τήν νοερά προσευχή. Τίς ἄλλες προσευχές τίς κάνουμε κάπως μέ τό μυαλό μας, ἁπλά τίς λέμε καί τίς ἀκοῦνε τά αὐτιά μας, ἔχουν ἄλλο τρόπο. Ἀλλά ἡ νοερά προσευχή εἶναι κάτι ἄλλο. Κάτι ἄλλο πού, ἄν σέ αὐτό τό νοερό, ἀναφθεῖ ἡ ἔφεσις, ὄχι ἀπό τόν καλό ἑαυτό σου, ἀλλά ἀπό τόν ἄλλον, τόν ἐγωιστή, ὁπωσδήποτε θά ἀρχίσεις νά βλέπεις τά φῶτα.

Ὅλα σὲ ἕνα! Καὶ μετά;

Ὅλα σὲ ἕνα! Καὶ μετά;

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

Τελευταῖα, καλοί μου φίλοι, εἴδαμε μία ἀκόμη δυνατότητα ποὺ μᾶς ἔδωσαν οἱ κρατικὲς ὑπηρεσίες πρὸς διευκόλυνσή μας, ὅπως εἶπαν. Δηλαδὴ νὰ ἔχουμε στὸ κινητό μας τόσο τὴν ταυτότητά μας ὅσο καὶ τὸ διαβατήριό μας. Προηγήθηκαν ἄλλα πράγματα, ὅπως τὸ πιστοποιητικὸ ἐμβολιασμοῦ μας γιὰ τὸν κορωνοϊό, ποὺ ἦταν καὶ αὐτὸ στὸ κινητό!

Ἀλλ’ εἶναι καὶ θέμα χρόνου ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἀριθμοὶ ποὺ ἔχουμε (ΑΜΚΑ, ΑΦΜ, ταυτότητας κ.λπ), νὰ ἀντικατασταθοῦν μὲ ἕνα δωδεκαψήφιο «προσωπικὸ ἀριθμό», γιὰ νὰ μὴ χανόμαστε τάχα μὲ τοὺς πολλοὺς ἀριθμούς. Ἄρα πρὸς διευκόλυνσή μας θὰ γίνει κι αὐτό!

Μήπως ὅμως αὐτὲς οἱ «διευκολύνσεις» εἶναι τὸ πρόσχημα γιὰ κάτι σοβαρὸ ποὺ ἀκολουθεῖ; Μήπως εἶναι ἐνταγμένες σὲ κάτι; Ἀξίζει νὰ τὸ δοῦ­­με παραθέτοντας κάποιος ἁπλὲς σκέψεις…

* * *

Τὸ πρῶτο ποὺ ἔχουμε νὰ ποῦμε εἶναι ὅτι ὅλες οἱ τεχνολογικὲς ἐξελίξεις, εἶναι ἀπόλυτα γοητευτικὲς καὶ ἐπιπλέον πρακτικὲς καὶ χρήσιμες. Αὐτὸ συνέβαινε ἀνέκαθεν, πολλῷ δὲ μᾶλλον σήμερα. Εἶναι μάλιστα καὶ τὸ ἰδιαίτερο χαρακτηριστικὸ γνώρισμα τῆς τεχνολογίας, ξέρετε. Γι’ αὐτὸ καὶ μᾶς ἐνθουσιάζει καὶ τὴν υἱοθετοῦμε.

Τά χέρια τοῦ νεομάρτυρα Χοσέ (Ἰωσήφ) Μουνιόθ-Κορτέζ 2 ἑβδομάδες μετά τήν δολοφονία του

Ο Χιλιανός νεομάρτυρας Χοσέ (Ιωσήφ) Μουνιόθ-Κορτέζ (+1997)και η μυροβλύζουσα εικόνα της Παναγίας της Πορταίτισσας

Τα χέρια του αδελφού Χοσέ(χωρίς ταρίχευση)δύο εβδομάδες μετά την δολοφονία του,δεν δείχνουν αλλοίωση ενώ είναι φανερά τα σημάδια του μαρτυρικού του θανάτου

Ο Έλληνας ιατροδικαστής διαπίστωσε ότι η δολοφονία του Χοσέ ήταν επαγγελματική και μεθοδική,από δύο ή τρία χειροδύναμα άτομα για να προκαλέσουν όσο μεγαλύτερο πόνο

Πότε μήν πιστέψετε στήν προσπάθεια σᾶς πώς θά πετύχετε τήν γλυκειά εὐχή τοῦ Ἰησοῦ, ἄν δέν κατέβει ἀπό ἄνωθεν...

Πότε μην πιστέψετε στην προσπάθεια σας πως θα πετύχετε την γλυκειά ευχή του Ιησού, αν δεν κατέβει από άνωθεν.

Για να κατέβει αυτή η φοβερή ευλογία από τον Ουρανό, χρειάζεται να την τραβήξει η αυτοεπίγνωση, δηλαδή η μοσχοβολημένη θεϊκά, η αληθινή ταπείνωση, η αέναη αυτομεμψία.

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας

https://proskynitis.blogspot.com/2022/10/blog-post_684.html

4 Νοεμβρίου. Ἰωαννικίου ὁσίου τοῦ μεγάλου (†846), Νικάνδρου καὶ Ἑρμαίου ἱερομαρτύρων. Ἰωάννου Βατάτζη τοῦ βασιλέως καὶ ἐλεήμονος, Γεωργίου ὁσίου τοῦ ἐν Δράμᾳ (†1959). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρ. κα΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Κλσ. β΄ 1-7).

Κολ. 2,1             Θέλω γὰρ ὑμᾶς εἰδέναι ἡλίκον ἀγῶνα ἔχω περὶ ὑμῶν καὶ τῶν ἐν Λαοδικείᾳ καὶ ὅσοι οὐχ ἑωράκασι τὸ πρόσωπόν μου ἐν σαρκί,

Κολ. 2,1                     Διότι θέλω να μάθετε και σεις πόσον μεγάλον αγώνα έχω δια σας και δια τους Χριστιανούς της Λαοδικείας και δι' όσους δεν έχουν ίδει το πρόσωπόν μου και δεν με εγνώρισαν σωματικώς,