Ἡ ἀδικαιολόγητη δικαιολογία, Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΟΜΙΛΙΑ_Ἡ ἀδικαιολόγητη δικαιολογία, Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου (Πνευματικὸς ἀγῶνας), 5-11-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Τὰ πάθη εἶναι "ἀγαπώμενα δεσμά" , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ/ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΩΝ ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΙ ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΩΝ ΛΟΙΠΩΝ ΑΣΩΜΑΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ, 8-11-2023

ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ/ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΩΝ ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΙ ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΩΝ ΛΟΙΠΩΝ ΑΣΩΜΑΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ, 8-11-2023 

https://www.youtube.com/live/wk8_L93oaVU?si=wlCbhklSjWxjsdM6

Αἴσθηση προσευχὴς καὶ ὄχι προσευχὴ ἀπὸ συνήθεια (Ἁγ. Νείλου) Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

ΚΗΡΥΓΜΑ_570. Αἴσθηση προσευχὴς καὶ ὄχι προσευχὴ ἀπὸ συνήθεια, Ἁγ. Νείλου- Λόγος περὶ προσευχής, Φιλοκαλία τόμος Ἂ'/Κεφ 42-43, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 

6-11-2023 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

How can we begin to live a life of self-sufficiency if we're currently still reliant on the system?F. SAVVAS THE ATHONITE

Q: Practically, how can we begin to cultivate resistance & detachment from social comforts, commodities, governmental services etc. that we're used to, and begin to live a life of self-sufficiency? , F. Savvas the Athonite 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἀκενόδοξη προσευχὴ καὶ ὄχι ἐκζήτηση τοῦ ἐπαίνου (Ἁγ. Νείλου) Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

ΚΗΡΥΓΜΑ_569. Ἀκενόδοξη προσευχὴ καὶ ὄχι ἐκζήτηση τοῦ ἐπαίνου, Ἁγ. Νείλου- Λόγος περὶ προσευχής, Φιλοκαλία τόμος Ἂ'/Κεφ 41, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 5-11-2023 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Τί πρέπει νὰ ἔχει μία προσευχή- τὸ περιεχόμενο της , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

ΚΗΡΥΓΜΑ_568. Τί πρέπει νὰ ἔχει μία προσευχή- τὸ περιεχόμενο της, Ἁγ. Νείλου- Λόγος περὶ προσευχής, Φιλοκαλία τόμος Ἂ'/Κεφ 38-40, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 5-11-2023 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἀπαρνήσου τὰ πάντα γιὰ νὰ κληρονομήσεις τὸ πᾶν (Ἁγ. Νείλου), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

ΚΗΡΥΓΜΑ_567. Ἀπαρνήσου τὰ πάντα γιὰ νὰ κληρονομήσεις τὸ πᾶν- Τέλεια αὐταπάρνηση στὴν προσευχή, Ἁγ. Νείλου- Λόγος περὶ προσευχής, Φιλοκαλία τόμος Ἂ'/Κεφ 35-37,

 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 4-11-2023 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἀσκητές μέσα στόν κόσμο Γ’: π. Ἀθανάσιος Μπελαντώνας

(Ὁ βίος του γράφτηκε ἀπό τήν κόρη του καί τόν ὁμότιμο καθηγητή Ἰατρικῆς τοῦ ΑΠΘ κ. Κωνσταντῖνον Καρακατσάνην)

Ο π. Ἀθανάσιος γεννήθηκε τό 1925 στήν Τένεδο, στό Νησί πού βρίσκεται στά παράλια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἐκεῖ ἦταν εὐκατάστατη ἡ πατρική του οἰκογένεια. Ἦταν μωρό ἀκόμα, ὅταν οἱ Τοῦρκοι σκότωσαν τόν πατέρα του, Ἀντώνη. Ἔτσι ἡ μητέρα του, Ἀσπασία, ἀναγκάστηκε γιά νά γλυτώση ἀπό τούς Τούρκους, νά πάρη τά τέσσερα παιδιά της καί νά ἔλθη νά μείνη τό 1929 στήν Ἑλλάδα.

Ἐδῶ ἔζησε μέσα στήν φτώχεια καί στήν καταφρόνια. Ὁ μικρός Θανάσης, γιά νά βοηθήση οἰκονομικά τήν οἰκογένειά του, ξεκίνησε νά ἐργάζεται ἀπό πολύ μικρή ἡλικία. Μέ τίς κακουχίες πού βίωναν, πέθαναν οἱ δύο μεγαλύτερες ἀδελφές του, ἡ Εἰρήνη καί ἡ Βασιλική.

Γνώρισε τόν Χριστό ἀπό τά Κατηχητικά σχολεῖα καί ἀπό τίς χριστιανικές Ὀρθόδοξες ἀδελφότητες, Λάτρευε τόν Θεό. Κόχλαζε λάβα θείου ἔρωτα στά στήθη του.

Σέ ἡλικία δεκαεπτά ἐτῶν περίπου δούλευε σέ κάποιο βουλκανιζατέρ στήν Θεσσαλονίκη. Τά βράδια κοιμόταν ἐκεῖ, πάνω σέ σαμπρέλλες. Συνήθιζε νά διαβάζη καθημερινά τήν Ἁγία Γραφή. Στέναζε τότε ἡ πατρίδα μας κάτω ἀπό τήν γερμανική κατοχή. Κάποια ἡμέρα ἔκαναν ἔφοδο οἱ Γερμανοί στό βουλκανιζατέρ καί ἕνας στρατιώτης ἔβαλε τό περίστροφο στόν κρόταφό του γιά νά τόν σκοτώση. Εἶδε ὅμως τήν Ἁγία Γραφή ἀνοικτή καί τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ ποῦ εἶχε ἐπάνω της καί ἔτσι τόν ἄφησε νά ζήση. Τό χέρι τοῦ Θεοῦ τόν προστάτευε συνεχῶς καί μέ θαυμαστό τρόπο.

Κάποια ἡμέρα στήν πλατεία τῆς Ἁγίας Σοφίας, μέσα στά χρόνια τῆς γερμανικῆς κατοχῆς, περπατοῦσε ἀρκετός κόσμος. Πυρπολούμενος ἀπό θεῖο ἔρωτα, ἦταν λαϊκός ἀκόμα, ἀνέβηκε πάνω σέ ἕνα δένδρο καί κήρυξε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Τόν ἄκουσαν μέ προσοχή. Συνήθιζε νά τό κάνη αὐτό.

Χειροτονήθηκε διᾶκος στήν Ἔδεσσα στίς 1-3-1952 καί τήν ἑπομένη χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Τοποθετήθηκε στό Ριζάρι τῆς Ἐδέσσης, ὅπου διετέλεσε ἱερεύς ἐπί 17 συναπτά ἔτη. Εἶχε τελειώσει ἱερατική Σχολή στήν Ἀθήνα καί Σχολή ἐξομολόγων στήν Φλώρινα.

“Ἀρχιμανδρίτης Γερβάσιος Παρασκευόπουλος – Ὁ Ἅγιος Ποιμένας τῶν Πατρῶν. Βίος καί Διδασκαλία”, Ἀρχιμ. Κυρίλλου Κωστόπουλου, Ἱεροκήρυκος Ἱ.Μ. Πατρῶν καί Δρ. Θ. (π. Εὐάγγελος Πριγκιπάκης, Δρ Θεολογίας – Δρ. Φιλοσοφίας)

Τον Ιούνιο του 2024 θα συμπληρωθούν εξήντα συναπτά έτη από την μακάρια κοίμηση του οσίας μνήμης και αγίας βιωτής αοιδίμου Γέροντος Γερβασίου Παρασκευοπούλου, του Πνευματικού Φάρου των Πατρών[1], ενώ και κατά το παρόν έτος 2023 συμπλήρωσε επίσης εξήντα καρποφόρα έτη στην αγία ιερωσύνη, εργαζόμενος ακατάπαυστα, άοκνα και ανύστακτα από το έτος 1963 στον Αμπελώνα του Κυρίου το πνευματικό του τέκνο και συγγραφέας του υπό παρουσίαση έργου, πολυγραφότατος και πολυσέβαστος σε όλους μας Αρχιμ. π. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυξ της Μητροπόλεώς μας και διδάκτορας του Κανονικού Δικαίου στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο, όπως νομίζουμε, το γεγονός, ότι τον Μάιο παρελθόντος έτους 2022 εμφανίστηκε στη δημοσιότητα η νέα εμπλουτισμένη έκδοση του εξαιρετικά σημαντικού του πονήματος για τον πρώτο πνευματικό του πατέρα, μυσταγωγό στην πίστη και οδηγό στην κατά Χριστόν ζωή, τον νέο φωτιστή των Πατρών[2] και όσιο πατέρα μας, αγιασμένο Γέροντα Γερβάσιο Παρασκευόπουλο[3], με τον βίο και το έργο του οποίου ξεκίνησε να ασχολείται ο π. Κύριλλος ήδη από την ιερατική του νεότητα πριν από τα μέσα της δεκαετίας του 1970.Εκδόσεις Γρηγόρη, 2022, σσ. 328

Έτσι, η μετέπειτα μακροχρόνια, διαρκής και εντατική ενασχόληση του πανοσιολογιωτάτου συγγραφέα με τον «Άγιο Ποιμένα των Πατρών», θεωρούμε ότι θα πρέπει να τέθηκε από τον ίδιο ευθύς εξαρχής και μάλιστα αμέσως μετά την είσοδό του στον ιερό κλήρο ως ένας από τους κύριους άξονες της ποιμαντικής του διακονίας, αλλά και ότι αποτέλεσε ουσιαστικό μέρος του ευρύτερου κατηχητικού και παιδαγωγικού του έργου, με απώτερο στόχο την πνευματική ωφέλεια και την κατά Χριστόν οικοδομή του εκκλησιαστικού πληρώματος από την εντρύφησή του στον θαυμαστό βίο και τη θεία πολιτεία του αοιδίμου π. Γερβασίου[4], τον οποίο ο π. Κύριλλος ευλογήθηκε να έχει οδηγό στην πνευματική ζωή κατά πρώιμα νεανικά του χρόνια στην Πάτρα, αλλά και να μαθητεύσει για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα «παρά τους πόδας» του, ώστε να αποπειραθεί κατόπιν με επιτυχία, αν και νέος κληρικός που υπηρετούσε ακόμη στην Ιερά Μητρόπολη Αργολίδος, να συνθέσει στην πρώτη του μορφή το έργο του για τον όσιο Γέροντα με τίτλο : «Αρχιμ. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος. Ο Βίος και το ποιμαντικό του έργο» (Ναύπλιον 1976), όπου αποτύπωσε σύντομα και γλαφυρά την προσωπική του εμπειρία από την αναστροφή του με τον μεγάλο αυτό άγιο άνδρα των ημερών μας.

Ξανά ὁ ξενόφερτος μύθος: Χωρισμός Ἐκκλησίας – Πολιτείας

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ,

Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων

Ξανά ο ξενόφερτος μύθος: Χωρισμός Εκκλησίας – Πολιτείας

Ξανά επαναφέρουν και χρησιμοποιούν κάποιοι πολιτικοί παράγοντες, ως ιδεολογικό εργαλείο, τον μύθο για χωρισμό Εκκλησίας και Πολιτείας.

Από τη μια, αυτοπαρουσιάζονται ως εκπρόσωποι «πατριωτικών» κομμάτων και, από την άλλη, ανασύρουν και ανακοινώνουν συνθήματα διχόνοιας, με περιεχόμενο που δεν εκφράζει την ελληνική ιστορική πραγματικότητα, σύμφωνα με την οποία, είναι σαφές ότι η Εκκλησία και η Πολιτεία, από την έναρξη του νεοελληνικού κράτους, συμπορεύονται και αλληλοστηρίζονται, σε μία και την αυτή ενωτική πορεία.

Αντίθετα, οι σύγχρονοι -και γνωστοί πλέον σε όλους μας- αναθεωρητές της ιστορίας και της παράδοσης, παρουσιάζουν την Εκκλησία, ως εχθρό της Πολιτείας, από τον οποίον η δεύτερη είναι ανάγκη να απαλλαχθεί.

Για να εντυπωσιάσουν τους νέους και τους αδαείς, οι αναθεωρητές δείχνουν ότι οι Έλληνες διακατέχονται από εχθρότητα και μίσος προς ό, τι πιο ιερό έχουμε ως λαός, που είναι η Ορθόδοξη πίστη και Εκκλησία μας.

Βέβαια, όπως γνωρίζουμε, κάθε Έθνος σέβεται και προβάλλει, με περηφάνια, τις δικές του παραδόσεις και τα δικά του ιερά και όσια.

Ωστόσο, στον δικό μας τόπο, τα τελευταία χρόνια, υπάρχουν άνθρωποι, που χαίρονται, συνειδητά, που είναι Έλληνες και Ορθόδοξοι και που έχουν έναν ξεχωριστό πολιτισμό και μια μοναδική θρησκευτική πίστη.

Υπάρχουν όμως και άλλοι, με ξενόφερτες, μοντέρνες και διεθνιστικές αντιλήψεις και ιδεολογίες, που, για τους δικούς τους ατομικούς ή ιδεοληπτικούς λόγους, κάνουν τα πάντα για να εξαφανίσουν, με τη μέθοδο των συκοφαντικών επιθέσεων και του δημόσιου διασυρμού μέσω των ΜΜΕ και του διαδικτύου, την ελληνορθόδοξη συνείδηση και ταυτότητα του λαού μας, διασπείροντας ψευδείς, σκοταδιστικές και διαστρεβλωμένες πληροφορίες και θεωρίες.

Η ιδεολογική τους τυφλότητα παίρνει διαστάσεις επιθετικές και διωκτικές, γεννώντας σχέδια αφανισμού κάθε διαφορετικού, ιδιαίτερα βέβαια, αν αυτό σχετίζεται με την πίστη και την ευσέβεια του λαού.

Από την άλλη πλευρά, οι ίδιοι στηρίζουν και αποδέχονται όλες τις άλλες μορφές των διαφορετικών, που εκφράζουν ανατροπές των ηθών, των εθίμων και γενικά των ριζών και των παραδόσεων του γένους μας.

Ἡ συμπεριφορά μας στήν καθημερινότητα (Στάρετς Σάββας, ὁ Παρηγορητής)

Τά καθημερινά ἔργα εἶναι πάρα πολλά καί διακρίνονται ἀνάλογα μέ τίς συνθῆκες μέσα στίς ὁποῖες ζοῦμε καί τίς θέσεις πού κατέχουμε.

Ὅλα τά καθημερινά μας ἔργα πού δέν ἐναντιώνονται στόν ἠθικό νόμο τά ὁποῖα ὀφείλουμε νά κάνουμε πρέπει νά τά θεωροῦμε ὡς ἔργα τοῦ Θεοῦ, ὡς ἔργα πού μᾶς τά ἔχει ἐμπιστευθεῖ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, διότι ὁ Θεός, ὡς Βασιλεύς πάσης τῆς γῆς (Ψαλμ. 46, 8) ἐγκαθίδρυσε διάφορες νόμιμες θέσεις καί καταστάσεις καί Αὐτός, καί ὄχι ἐμεῖς, ἐπέτρεψε καί ἐπιτρέπει σέ μᾶς νά στεκόμαστε σ’ αὐτές τίς θέσεις καί τίς συνθῆκες στίς ὁποῖες βρισκόμαστε.

Χωρίς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἤ χωρίς τήν ἀνοχή τοῦ Θεοῦ, ἀπολύτως τίποτα δέν γίνεται. Ἔτσι, ὁποιαδήποτε ἔργα κάνεις, ὅλα κάνε τα σάν νά τά κάνεις γιά τόν ἴδιο τό Θεό καί θά λάβεις τό βραβεῖο σου ἀπό τόν Θεό.

Ὅποιος ἐργάζεται ὄχι γιά τόν Θεό, τό ἔργο του εἶναι πολύ ἀξιολύπητο, γιατί τό βραβεῖο του θά τό λάβει ὄχι ἀπό τόν Θεό, ἀλλά εἴτε ἀπό τόν ἑαυτό του εἴτε ἀπό τούς ἀνθρώπους. Ἀλλά ἀπό τόν ἑαυτό σου τί εἴδους βραβεῖο θά λάβεις; Γήινο, προσωρινό, τιποτένιο.

Κάνοντας ὅλα τά ἔργα σου γιά τόν ἴδιο τόν Κύριο καί Θεό, κάνε τά ὁπωσδήποτε ἔτσι, ὅπως πρέπει νά κάνεις τά ἔργα τοῦ Θεοῦ, δηλαδή μέσα ἀπό τήν ψυχή σου, μέ πλήρη προθυμία καί εὐχαρίστηση, προσεκτικά, χωρίς καθυστέρηση καί ἀμέλεια, μέ καθαρή συνείδηση γιατί εἶναι γραμμένο: «Ἐπικατάρατος πᾶς ὁ ποιῶν τό ἔργον τοῦ Κυρίου ἀμελῶς» (Ἱερεμ. 48, 10).

Ἐάν τά ἔργα σου προχωροῦν μέ ἐπιτυχία, μήν ὑπερηφανεύεσαι γι’ αὐτά καί πρό πάντων μήν ἐπιγράφεις τήν ἐπιτυχία σου στίς ἰδιαίτερες δυνατότητές σου καί τήν πεῖρα σου, διότι ὁ Κύριος εἶπε στούς μαθητές του: «Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰω.15, 5).

Οἱ εὐκολόπιστοι «ἄπιστοι»

Οἱ εὐκολόπιστοι «ἄπιστοι»

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Συχνὰ ἀκοῦμε στὶς συζητήσεις τῶν ἀνθρώπων νά γίνεται λόγος γιὰ τὴν πίστη στὸ Θεὸ καὶ πόση ἀξία ἔχει στὴ ζωή τους. Διατυπώνονται ἐπιπόλαιες ἀπόψεις ἢ ἐπαναλαμβάνονται ἰδέες διαφόρων «σοφῶν» τοῦ κόσμου, οἱ ὁποῖοι ποτὲ δὲν εἶχαν ἐπικοινωνία μὲ τὴν Ἐκκλησία! Πολλοὶ ἀρέσκονται νὰ ἐμφανίζονται ὅτι δέν τούς ἐνδιαφέρει τὸ θέμα καὶ ἐπιθυμοῦν νὰ εἶναι ἐλεύθεροι ἀπὸ κάθε ἠθικὸ φραγμό. Τὰ ὅσα λέγονται μὲ ἐπιμονή, ἀποδεικνύουν ὅτι μόνο ἐλεύθεροι δὲν εἶναι. Οἱ προτιμήσεις τους, οἱ ἰδέες καὶ ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ζοῦν, φανερώνουν ὅτι εἶναι εὐκολόπιστοι σὲ πολλὰ θέματα καὶ μόνο ἡ πίστη στὸ Θεὸ τοὺς ἀφήνει ἀδιάφορους!

Οἱ περισσότεροι «ἄπιστοι» ἔχουν τυφλὴ πίστη στὶς διάφορες πολιτικὲς ἰδέες ποὺ κυκλοφοροῦν καὶ ὑπόσχονται τὴ γενικὴ εὐημερία τοῦ λαοῦ, κάτι ποὺ ποτὲ δὲν τὸ εἴδαμε καὶ οὔτε πρόκειται νὰ τὸ δοῦμε. Μιλοῦν γιὰ τὴ δημοκρατία μὲ τρόπο ἐκβιαστικὸ καὶ συγχρόνως διαφωνοῦν πλήρως μεταξύ τους. Ἐπιμένουν παράλογα στὶς ἀρχὲς τῶν κομμάτων τους, παρόλες τὶς διαψεύσεις. Εἶναι φανατικοὶ ὀπαδοί. Ἀρκετοὶ μένουν αἰχμαλωτισμένοι σὲ ὅλη τους τὴ ζωὴ στὶς πολιτικὲς τους ἰδέες, χωρὶς νὰ εἶναι σὲ θέση νὰ κρίνουν ἢ νὰ τὶς ἀναθεωρήσουν ὡς μὴ πραγματοποιήσιμες. Τὸ ἴδιο διαπιστώνουμε καὶ σὲ μορφωμένους ἀνθρώπους καὶ αὐτὸ εἶναι ἀποκαρδιωτικό.

7 Νοεμβρίου. Τῶν ἐν Μελιτινῇ 33 μαρτύρων (γ΄ αἰ.), Λαζάρου ὁσίου τοῦ ἐν τῷ Γαλησίῳ ὄρει (†1053). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρ. κγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Θεσ. α΄ 6-10).

Α Θεσ. 1,6         καὶ ὑμεῖς μιμηταὶ ἡμῶν ἐγενήθητε καὶ τοῦ Κυρίου δεξάμενοι τὸν λόγον ἐν θλίψει πολλῇ μετὰ χαρᾶς Πνεύματος Ἁγίου,

Α Θεσ. 1,6                 Αλλά και σεις εμιμήθητε ημάς και τον Κυριον με το να δεχθήτε τον λόγον του Ευαγγελίου εν μέσω πολλών θλίψεων, που σας είχαν προκαλέσει οι διωγμοί, αλλά και με χαράν, την οποίαν γεννά το Αγιον Πνεύμα εις τας καλοπροαιρέτους καρδίας.

Μέσα μας ὑπάρχει ἕνας ἄλλος «Λυαῖος», πού πρέπει νά τόν νικήσουμε

Ἤμουν πέντε χρονῶν παιδὶ στὸ χωριό μου τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1912 καὶ χτύπησαν οἱ καμπάνες.

―Μάνα, λέω, γιατί χτυπᾶνε σήμερα οἱ καμπάνες;

Δακρυσμένη ἡ μητέρα μου λέει:

―Ὁ ἅγιος Δημήτριος ἔκανε τὸ θαῦμα του.

―Ποιό θαῦμα;

―Πήραμε τὴ Θεσσαλονίκη τὴν ἅγια αὐτὴ ἡμέρα τῆς μνήμης του!…

Τί ἦταν ἡ Τουρκία μὲ τὴν Ἑλλάδα; Ἕνας Λυαῖος μὲ ἕνα Νέστορα. Καὶ γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ ὁ Λυαῖος νικήθηκε. Καὶ ὅταν μπήκανε μέσα στὴν πόλι τὰ στρατεύματά μας, ἐψάλη στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου δοξολογία καὶ τὸ «Τῇ ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ τὰ νικητήρια…». Νά τὸ θαῦμα.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ / ΑΓΙΩΝ 33 ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΜΕΛΙΤΗΝΗ ΚΑΙ ΟΣΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΤΟΥ ΓΑΛΗΣΙΩΤΟΥ

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ / ΑΓΙΩΝ 33 ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΜΕΛΙΤΗΝΗ ΚΑΙ ΟΣΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΤΟΥ ΓΑΛΗΣΙΩΤΟΥ

https://www.youtube.com/live/iQEXv6dPNbY?si=XVt18MrugvdDeeCg