Τό καλό πού κάνεις. Δέν τό κάνεις σ’ ἐκεῖνον ἀλλά στόν ἑαυτό σου

Είναι πολλές οι φορές που δυσκολευόμαστε μέσα μας όταν χρειάζεται να βρεθούμε μπροστά σε έναν άνθρωπο που μας αδικεί ή μας έχει αδικήσει!

Όλα όσα νομίζουμε ότι είμαστε, την ώρα της δυσκολίας, του πειρασμού, της ταραχής έρχονται θα λέγαμε να δοκιμαστούν στην φωτιά. Και είναι αλήθεια πως δεν το αντέχουμε αυτό! Ο Άλλος «έρχεται» με την παρουσία Του να μας κρίνει!Ερώτηση :

‘Ένας φιλόχριστος αδελφός που αδικείτε από κάποιον ανέφερε το θέμα στον Άγιο Βαρσανούφιο.

Και η απάντηση του Αγίου μονάχα τρείς λέξεις:

- Εσύ ευεργέτησε τον.

Και είναι όμορφο να βρεις γέροντα, πνευματικός, έστω έναν αδελφό που θα σε συμβουλέψει πνευματικά και θεραπευτικά!

Πρόσεξε! Η θεραπευτική του Σώματος αρχίζει με αυτόν τον πόνο και με αυτό τον σταυρό.

Και η διάρκεια της θεραπείας;

Τό παράδειγμα τοῦ Τελώνου μᾶς δίνει τήν εὐκαιρία νά σκεφθοῦμε πῶς ἀκούγεται ἡ προσευχή τοῦ προσευχόμενου.

Ο Φαρισαίος έκανε προσευχή πολύ περισσότερη από τον Τελώνη κι έλεγε:

«Νηστεύω, ....» κ.λ.π. και δεν είμαι σαν τούτον εδώ τον Τελώνη, τον άδικο, ο οποίος κάνει τόσα ...

Ο μεν Φαρισαίος ήταν δίκαιος, διότι έκανε πράξεις εξωτερικά βέβαια καλές, έκανε προσευχές στα σταυροδρόμια, έκανε για το θεαθηναι ελεημοσύνη, και νόμιζε ότι κατά τη συνείδηση του ότι ήταν πολύ εντάξει.

Ο Τελώνης δεν έκανε πολλή προσευχή.Τι έλεγε; «Ιλασθητι μοι, Κύριε, τω αμαρτωλώ».

Δεν είπε πολλά πράγματα, αλλά τι είχε η προσευχή του; Είχε κάτι το ιδιαίτερο. Ποιο ήταν αυτό; Η αναγνώριση ότι πράγματι ήταν αμαρτωλός.

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ Ἡμερίδος μέ θέμα: Μετανθρωπισμός: Ἀπειλή γιά τὸν Ἂνθρωπο

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ Ἡμερίδος

μέ θέμα: Μετανθρωπισμός: Ἀπειλή γιά τὸν Ἂνθρωπο

πού διεξήχθη ἀπό τήν ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

στό Πολεμικό Μουσεῖο Ἀθηνῶν τήν 22α Ἰανουαρίου τοῦ 2023

Τό κίνημα τοῦ μετανθρωπισμοῦ δέν παρουσιάζει ἰδέες πού μποροῦν νά θεωρηθοῦν φιλοσοφικές, ἄν καὶ ἔχει τή ρίζα του στόν εὐρωπαϊκὸ ἀνθρωπισμὸ καί τό ἐγχείρημα τοῦ Διαφωτισμοῦ. Ἀποτελεῖ ἕνα ἐπικίνδυνο ἰδεολόγημα , τό ὁποῖο κινεῖται ἀνάμεσα στήν ἐπιστήμη καί τήν ἐπιστημονική φαντασία. Ἐκκινεῖ ἀπό τήν ἐξελικτική δαρβινιστική ἀντίληψη καὶ ἰσχυρίζεται ὅτι ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἐξελιχθεῖ σέ μετάνθρωπο. Φαντασιακός στόχος τῶν μετανθρωπιστῶν εἶναι ἡ ἕνωση τοῦ ψηφιακοῦ εἰκονικοῦ κόσμου μέ τή βιολογική ὑπόσταση τοῦ ἀνθρώπου ὥστε νά ἀποκτήσει ὑπερδυνάμεις νά νικήσει τίς ἀρρώστιες καί τό θάνατο, νά ἀναβαθμισθεῖ, νά ἀποκτήσει ἀθανασία καί νά αὐτοθεωθεῖ. Homo Deus (Ἀνθρωπο-θεός) εἶναι ὁ τίτλος τοῦ βιβλίου τοῦ «προφήτη» τοῦ μετανθρωπισμοῦ Yuval Harari.

Οἱ ὁραματιστές τοῦ μετανθρωπισμοῦ σχετίζονται μέ τό Παγκόσμιο Οἰκονομικό Φόρουμ καί προετοιμάζουν τήν ἀνθρωπότητα γιά τή μετάβαση στήν 4η Βιομηχανική ἐπανάσταση. Ἐργαλεῖο τῶν σκοπῶν τοῦ μετανθρωπισμοῦ θεωρεῖται ἡ Τεχνητή Νοημοσύνη (Τ.Ν.) πού στήν πραγματικότητα εἶναι ἕνα ἐξελιγμένο πρόγραμμα ἀλγορίθμων. Οἱ προπαγανδιστές τοῦ μετανθρωπισμοῦ λόγῳ τῆς ἀλαζονείας τους δέν ἀντιλαμβάνονται ὅτι ἡ Τ.Ν., μία ὑπολογιστική μηχανή, ἀδυνατεῖ νά ὑποκαταστήσει τόσο τὸν θεοειδῆ νοῦ τοῦ ἀνθρώπου, τή νοερά του ἐνέργεια πού πηγάζει ἀπό τήν καρδιά, ὅσο καί τή συνείδηση πού χαρακτηρίζει τόν κατ΄εἰκόνα Θεοῦ πλασθέντα ἄνθρωπο. Πολύ περισσότερο ἀγνοοῦν ὅτι τὸ ἄπιαστο ὄνειρό τους, ἡ νίκη τοῦ θανάτου, ἔχει πραγματωθεῖ διά τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

Οἱ συνέπειες τῶν ἐφαρμογῶν τῆς Τ.Ν. εἶναι φοβερές. Μπορεῖ μέσῳ αὐτῆς οἱ μετανθρωπιστές νά ὑπόσχονται ζωή 1000 ἐτῶν, ἀπεριόριστες νοητικές δυνατότητες, ἐπανασχεδιασμό τῆς ζωῆς, ἀλλά ὅλα αὐτὰ κινοῦνται στό χῶρο τῆς φαντασίας. Ἀντιθέτως οἱ πραγματικές συνέπειες στή ζωή τῶν ἀνθρώπων, ἄν κάποιες ἐφαρμογές τῆς Τ.Ν. περάσουν στήν πράξη, θα εἶναι τρομακτικές. Προπάντων μέ τήν Τ.Ν. προωθεῖται ὁ πλήρης ἔλεγχος τῆς καθημερινῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, ἐξαφανίζεται ἡ ἐλεύθερη βούληση καί ὁ ἄνθρωπος χειραγωγεῖται, πάντοτε «γιά τό καλό του».

Θεῖες ἐμπειρίες Α΄, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

127. Θεῖες ἐμπειρίες Α΄, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 27-5-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

«Ἐάν τις τόν λόγον τόν ἐμόν τηρήσῃ, θάνατον οὐ μή θεωρήσῃ εἰς τόν αἰῶνα»[1]. Ὅποιος τηρεῖ τόν νόμο τοῦ Θεοῦ, ζεῖ τήν ζωή τοῦ Θεοῦ καί δέν πεθαίνει ποτέ. Καί προανάκρουσμα αὐτῆς τῆς αἰωνίου ζωῆς καί ἀθανασίας καί μακαριότητας εἶναι οἱ θεῖες ἐμπειρίες πού μᾶς παραδίδουν, ὅπως τίς βίωσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Ἔτσι καί ὁ Ἅγιος Πορφύριος διηγεῖται κάποιες ἀπό τίς θεῖες του ἐμπειρίες.

«Πολλές φορές», ἔλεγε, «μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ ἔχω μπεῖ σέ μία ἄλλη κατάσταση. Ἄλλαξε ἡ φωνή μου, τό πρόσωπό μου μπῆκε σέ ἀτμόσφαιρα θείου φωτός». Εἶναι, θά λέγαμε, αὐτή ἡ πρόγευση τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν καί μακαριότητος, τῆς μελλούσης δόξης, τῆς ἀθανασίας ἐν Χριστῷ. «Αὐτό τό ἔχω πάθει», λέει ὁ Ἅγιος, δηλαδή νά ἀλλάζει ἡ φωνή καί τό πρόσωπο νά φωτίζεται νά λάμπει ἀπό τό θεῖο φῶς, τό ἔχω πάθει «στό Ἅγιον Ὄρος ἀλλά καί ἀλλοῦ. Μοῦ συνέβη καί στό χωριό Ἀγόριανη στόν Παρνασσό, στό ἐκκλησάκι τῆς Ἁγίας Τριάδος καί μέ εἶδαν δύο κοπέλες, ἡ Βασιλική Κ. καί ἡ Παναγιώτα Κ., πού βρισκόντουσαν μαζί μου. Μέ ἐνέπνευσε ἡ ἐκκλησία∙ ἦταν ἕνα ἐρημοκκλήσι»[2]. Δηλαδή εἶχε πάρα πολλή Χάρη ἐκεῖ καί ὁ Ἅγιος αἰσθάνθηκε αὐτή τήν Χάρη καί ἔζησε αὐτή τή Θεία παρουσία καί μακαριότητα.

«Νά σᾶς πῶ -λέει- τί ἔγινε ἐκεῖ. Περπατώντας στό δάσος τοῦ Παρνασσοῦ βρεθήκαμε μπροστά σέ ἕνα ἐκκλησάκι. Ἦταν τῆς Ἁγίας Τριάδος. Μπήκαμε μέσα, προχώρησα στήν Ὡραία Πύλη, οἱ δύο κοπέλες ἔμειναν στήν εἴσοδο τῆς Ἐκκλησίας. Ἐγώ ἀπό τήν πρώτη στιγμή ἐνθουσιάστηκα ἐκεῖ μέσα. Εἶδα τήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Εἶδα πολλά παλαιά ἐκεῖ». Μέ τό διορατικό χάρισα δηλαδή ὁ ἅγιος ἔβλεπε καί τό παρελθόν τῆς ἐκκλησίας καί τό τί γινόταν σέ παλαιότερα χρόνια.

17 Φεβρουαρίου. Θεοδώρου μεγαλομάρτυρος Τήρωνος (†307). Μαριάμνης ἀδελφῆς τοῦ ἀποστόλου Φιλίππου (α ́ αἰ.), Μαρκιανοῦ καὶ Πουλχερίας βασιλέων, Θεοδώρου νεομάρτυρος τοῦ ἐν Μυτιλήνῃ (†1795). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρ. λε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Ἰω. 10-13).

Β Ιω. 1,10          εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε·

Β Ιω. 1,10                  Εάν κανείς έρχεται προς σας και δεν έχη μαζή του ως ακλόνητον πίστιν του αυτήν την διδασκαλίαν, μη τον παίρνετε στο σπίτι σας και ούτε χαιρετισμόν να του απυθύνετε.

Πατριάρχης Βαρθολομαῖος: «Ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ὁδοὶ σωτηρίας». Ἀρχιεπίσκοπος Ἐλπιδοφόρος: «Ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι μυριάδες μονοπάτια πού ὁδηγοῦν σέ ἕναν Θεό»

Πατριάρχης Βαρθολομαῖος: «Ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ὁδοὶ σωτηρίας»[1] Ἀρχιεπίσκοπος Ἐλπιδοφόρος: «Ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι μυριάδες μονοπάτια πού ὁδηγοῦν σέ ἕναν Θεό»[2]

Πορφυρίτης

Τί θά πράτταμε, σέ προσωπικό ἐπίπεδο, ἐάν ἀντιλαμβανόμασταν ὅτι οἱ τσοπάνηδες πού προσλάβαμε νά φυλάττουν τά πρόβατά μας καί ρητά μᾶς διαβεβαίωσαν νά μήν ἀνησυχοῦμε διότι θά ἀγρυπνοῦν γιά αὐτά, βλέπουν τούς λύκους, τούς ἀφήνουν νά κατασπαράξουν τά πρόβατά μας καί ἐν τέλει γίνονται κάποιοι ἀπό αὐτούς οἱ ἴδιοι «λύκοι» καί τρῶνε τά ζωντανά μας; Ἀφήνουμε τό ἐρώτημα αὐτό νά πλανᾶται, διότι λίγο πολύ γνωρίζουμε τί θά πράτταμε.

Ἕνα δεύτερο ἐρώτημα εἶναι, τί γνώμη θά εἴχαμε γιά κάποιους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ὅταν ἀναφέρονταν σέ αὐτούς τούς ἀποδεδειγμένα, λυκοτσομπάνους, ἔτρεχε ἡ γλῶσσα τους μέλι, ἡ κολακεία καί τό «γλύφειν» πήγαινε «σύννεφο» καί τούς ὑπερασπίζονταν μέ ὁποιοδήποτε τρόπο καί μέσο, λέγοντας ὅτι «καλύτεροι τσομπάνοι ἀπ’ αὐτούς δέν ὑπάρχουν»! Ἴσως κάποιος ἀναρωτηθεῖ: «μά γίνονται τέτοια πράγματα;». Ἴσως καί νά γίνονται, ἄν πίνουν καί αὐτοί λίγο γαλατάκι ἤ τρῶνε λίγη φετούλα.

Ἄς γυρίσουμε σελίδα καί ἄς πᾶμε σέ ἕνα κείμενο πού δημοσιεύτηκε στό περιοδικό «Διάλογος», τ. 16 τοῦ 1999 (βρίσκεται στήν ἐπίσημη ἱστοσελίδα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος[3]), καί τιτλοφορεῖται «Νέα Ἐποχή καί Οἰκουμενισμός». Τό κείμενο ἔχει ὡς ἑξῆς: «Ἡ Ἱ. Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη ἐντεταλμένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί Ἱερῶν Μητροπόλεων, πού ἔγινε στήν Ἀλίαρτο Βοιωτίας, ἀσχολήθηκε μέ τήν «Πρόκληση ἀπό τήν λεγόμενη Νέα Ἐποχή». Πολλοί σύνεδροι, ἰδίως ἀπό ὅλες σχεδόν τίς χῶρες τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης, ἐξέφρασαν τήν ἀνησυχία τους γιά τήν σύνδεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μέ τή Νέα Ἐποχή. Κατέθεσαν δέ καί κείμενο, ὁρισμένοι σύνεδροι, στό ὁποῖο ἀναφέρονται τά ἑξῆς:

Κυριακή τοῦ Ἀσώτου - Τύποι ἀσώτων (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)

 

Τύποι ἀσώτων

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Ὅποιος, ἀγαπητοί μου, ὅποιος μελετᾷ ἢ ἀκούει τὴν ὡραιότατη παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου, τὴν παρακολουθεῖ μὲ ἐνδιαφέρον καὶ τὴ δέχεται εὐχαρίστως· νιώθει ὅ τι ἐκφράζει ἄριστα μία μεγάλη ἀλήθεια.