ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ
ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:
Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.
Πέμπτη 31 Αυγούστου 2023
Ἀρχή τῆς Ἰνδίκτου. Ἑρμηνεία τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἀπό τον Ἱερό Χρυσόστομο
ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ[:Ματθ. 13, 53-58]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς παραβολὰς ταύτας μετῆρεν ἐκεῖθεν (:Και όταν ο Ιησούς τελείωσε τις παραβολές αυτές, αναχώρησε από εκεί)»[Ματθ.13,53].Γιατί είπε ο Κύριος τις παραβολές αυτές; Επειδή επρόκειτο και άλλες να πει. Και για ποιο λόγο μεταβαίνει από εκεί; Επειδή ήθελε να σπείρει παντού τον λόγο.
«Καὶ ἐλθὼν εἰς τὴν πατρίδα αὐτοῦ ἐδίδασκεν αὐτοὺς ἐν τῇ συναγωγῇ αὐτῶν (:Και αφού ήλθε στην πατρίδα Του, δίδασκε τους κατοίκους της στη συναγωγή τους)». Και ποια πόλη ονομάζει τώρα πατρίδα Του; Εγώ νομίζω τη Ναζαρέτ· διότι λέγει: «Καὶ οὐκ ἐποίησεν ἐκεῖ δυνάμεις πολλὰς(:Και δεν έκανε εκεί πολλά θαύματα)»[Ματθ.13,58]· ενώ στην Καπερναούμ έκανε θαύματα. Για τον λόγο αυτόν και έλεγε: «Καὶ σὺ Καπερναούμ, ἡ ἕως τοῦ οὐρανοῦ ὑψωθεῖσα, ἕως ᾅδου καταβιβασθήση· ὅτι εἰ ἐν Σοδόμοις ἐγενήθησαν αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν σοί, ἔμειναν ἂν μέχρι τῆς σήμερον(:Κι εσύ, Καπερναούμ, που έγινες κατοικία του ενανθρωπήσαντος Κυρίου και γι’ αυτό υψώθηκες δοξασμένη μέχρι τον ουρανό, θα κατεβείς ντροπιασμένη μέχρι τον Άδη· διότι εάν είχαν γίνει στα Σόδομα τα μεγάλα θαύματα που έγιναν σε σένα, δεν θα καταστρέφονταν, αλλά οι κάτοικοί τους θα μετανοούσαν, και τα Σόδομα θα έμεναν μέχρι τη σημερινή ημέρα)»[Ματθ.11,23].
Όταν λοιπόν ήλθε εκεί, τα μεν θαύματα τα άφησε, για να μην ανάψει περισσότερο τον φθόνο τους, ούτε να είναι μεγαλύτερη η καταδίκη τους· αντιθέτως προτιμά τη διδασκαλία που δεν περιέχει μικρότερο θαύμα έναντι των θαυμάτων· διότι και οι πλέον ανόητοι έπρεπε να θαυμάσουν και να εκπλαγούν από τη δύναμη των λόγων Του, αυτοί όμως όλως αντιθέτως Τον ταπεινώνουν από τον νομιζόμενο ως πατέρα Του, Ιωσήφ[«Οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ τοῦ τέκτονος υἱός;(:Δεν είναι αυτός ο γιος του μαραγκού;)»:Ματθ.13,55]· μολονότι βέβαια πολλά παρόμοια παραδείγματα από την παλαιά εποχή και είχαν δει γενναία παιδιά από άσημους πατέρες.
Καθόσον και ο Δαβίδ ήταν υιός κάποιου άσημου γεωργού, του Ιεσσαί· και ο Αμμώς ήταν υιός αιγοβοσκού και ο ίδιος επίσης ήταν αιγοβοσκός· αλλά και ο Μωυσής ο νομοθέτης είχε πατέρα, που απείχε πάρα πολύ από αυτόν. Και ακριβώς για τον λόγο αυτόν έπρεπε κατεξοχήν να προσκυνούν και να καταλαμβάνονται από θαυμασμό, επειδή μολονότι προερχόταν από ταπεινούς γονείς, τους δίδασκε τόσο υψηλά νοήματα· διότι ήταν ολοφάνερο ότι αυτά δεν προέρχονταν από ανθρώπινη φροντίδα, αλλά ήταν αποτέλεσμα της θείας χάριτος. Αυτοί όμως από αυτά που έπρεπε να Τον θαυμάζουν, από αυτά ορμώμενοι Τον περιφρονούν. Συνεχώς μάλιστα συχνάζει στις συναγωγές για να μην Τον κατηγορήσουν ακόμη περισσότερο, ότι, δαπανώντας τον χρόνο Του στην έρημο, δημιουργεί σχίσμα και κάνει πόλεμο ενάντια στην πολιτεία.
Γεμάτοι λοιπόν από έκπληξη και απορία έλεγαν: «Από πού αυτός έλαβε αυτήν τη σοφία και αυτές τις θαυματουργικές δυνάμεις;», ονομάζοντας τα θαύματα δυνάμεις ή και αυτήν ακόμη τη σοφία. «Οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ τοῦ τέκτονος υἱός; (:Δεν είναι αυτός ο γιος του μαραγκού;)». Τώρα λοιπόν το θαύμα ήταν μεγαλύτερο και ακόμη μεγαλύτερη η έκπληξη. «Οὐχὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ λέγεται Μαριὰμ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ ᾿Ιάκωβος καὶ ᾿Ιωσῆς καὶ Σίμων καὶ ᾿Ιούδας; καὶ αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ οὐχὶ πᾶσαι πρὸς ἡμᾶς εἰσι; πόθεν οὖν τούτῳ ταῦτα πάντα; καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐν αὐτῷ(:Δεν ονομάζεται η μητέρα του Μαριάμ, και οι αδελφοί του Ιάκωβος και Ιωσής και Σίμων ο Ιούδας; Και οι αδελφές του δεν είναι όλες μαζί μας; Από πού λοιπόν τα απέκτησε όλα αυτά;” Και δυσπιστούσαν σε Αυτόν)»[Ματθ.13, 55-57].
Ἀρχή τῆς Ἰνδίκτου. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο
ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ[:Α΄Τιμ.2,1-7]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Παρακαλῶ οὖν πρῶτον πάντων ποιεῖσθαι δεήσεις, προσευχάς, ἐντεύξεις, εὐχαριστίας, ὑπὲρ πάντων ἀνθρώπων, ὑπὲρ βασιλέων καὶ πάντων τῶν ἐν ὑπεροχῇ ὄντων, ἵνα ἤρεμον καὶ ἡσύχιον βίον διάγωμεν ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι τοῦτο γὰρ καλὸν καὶ ἀπόδεκτον ἐνώπιον τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ, ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν(:Σύμφωνα λοιπόν με όλα τα προηγούμενα οφείλουμε να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους. Και ο Ιησούς Χριστός άλλωστε ήλθε στον κόσμο για να σώσει όλους τους αμαρτωλούς. Γι' αυτό λοιπόν και εγώ σε προτρέπω, Τιμόθεε, και εσένα και τους άλλους αδελφούς, πρώτα απ’ όλα να κάνετε δεήσεις, προσευχές, παρακλήσεις, ευχαριστίες για όλους τους ανθρώπους, για τους βασιλείς και για όλους όσους έχουν κάποιο αξίωμα ή κάποια ανώτερη θέση, να τους φωτίζει και να τους ενδυναμώνει ο Θεός, ώστε να εξασφαλίζουν την ειρηνική συμβίωση των πολιτών. Κι έτσι να ζούμε και εμείς ζωή ήρεμη και ήσυχη, με κάθε ευσέβεια και σεμνότητα· διότι αυτό, το να προσευχόμαστε δηλαδή για όλους, είναι καλό και ευάρεστο ενώπιον του σωτήρα μας Θεού· διότι Αυτός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και με την πίστη να γνωρίσουν βαθύτερα και πληρέστερα την αλήθεια)»[Α΄Τιμ.2,1-4].
Ο ιερέας είναι σαν κάποιος κοινός πατέρας όλης της οικουμένης. Αυτός λοιπόν πρέπει να φροντίζει για όλους, όπως και ο Θεός, του Οποίου είναι ιερέας· γι' αυτό λέγει ο απόστολος Παύλος: «Παρακαλῶ οὖν πρῶτον πάντων ποιεῖσθαι δεήσεις, προσευχάς (:Παρακαλώ λοιπόν πριν από όλα να κάνετε δεήσεις, προσευχές)». Δύο είναι τα αγαθά που προέρχονται από εδώ· και η έχθρα που έχουμε προς τους έξω διαλύεται (γιατί κανένας δεν μπορεί να αισθάνεται μίσος προς εκείνον για τον οποίο προσεύχεται), και εκείνοι οι ίδιοι γίνονται καλύτεροι με το να γίνονται προσευχές για εκείνους, και με το να μη γίνονται σαν τα θηρία εναντίον μας· γιατί τίποτε δεν προσελκύει τόσο στη διδασκαλία, όσο το να αγαπά και να αγαπιέται κανείς.
Σκέψου ποια εντύπωση έκανε σε εκείνους που επιβουλεύονταν, που μαστίγωναν, που καταδίωκαν, που φόνευαν, όταν άκουγαν εκείνους που πάθαιναν αυτά να κάνουν εκτενείς προσευχές προς τον Θεό για να συγχωρέσει αυτούς που τους υποβάλλουν σε τέτοια φοβερά βασανιστήρια. Βλέπεις πως θέλει να είναι ο Χριστός ανώτερος από όλους; Γιατί, όπως ακριβώς στην περίπτωση των μικρών παιδιών, και αν ακόμα το παιδί που βαστάζεται, χτυπά το πρόσωπο του πατέρα, δεν μειώνει καθόλου τη φιλοστοργία του προς αυτό, έτσι και εμείς και αν δεχόμαστε χτυπήματα από τους έξω, πρέπει να μη μειώνουμε την αγάπη μας προς αυτούς.
Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός
ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ
24 Αυγούστου
Ο άγιος Κοσμάς γεννήθηκε, γύρω στα 1714, σ’ ένα μικρό χωριό της Αιτωλίας, το Μέγα Δένδρον (που ήταν και η ιδιαίτερη πατρίδα του Αγίου Ευγενίου [5 Αυγ.]), που υπαγόταν στη Μητρόπολη της Άρτας. Οι γονείς του, απλοί στην καταγωγή και ευλαβείς, τον ανέθρεψαν μέσα στην ατμόσφαιρα του φόβου του Θεού και του μετέδωσαν την αγάπη για τα ιερά Γράμματα. Έτσι, σε ηλικία περίπου είκοσι ετών, ανεβαίνει στο Άγιον Όρος για να σπουδάσει στην Αθωνιάδα Ακαδημία, που είχε προ ολίγου ιδρυθεί ως εξάρτημα της Μονής Βατοπαιδίου και όπου δίδασκε ο περίφημος Ευγένιος Βούλγαρης (1716-1806). Οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν από την ίδρυση αυτής της Σχολής, η οποία μετέδιδε το πνεύμα του Διαφωτισμού μέσα στην ίδια την καρδιά του κάστρου της Ορθοδοξίας, ανάγκασαν σύντομα τον Βούλγαρη και τους άλλους ονομαστούς διδασκάλους να εγκαταλείψουν τον Άθω· έτσι η Αθωνιάδα μοιραία περιέπεσε γρήγορα σε παρακμή (1759). Αυτό όμως στάθηκε για τον νεαρό Κοσμά σημείο της θεϊκής Προνοίας και, αφήνοντας πλέον τις σπουδές, στράφηκε προς τη μοναχική ζωή και εισήλθε στη Μονή του Φιλοθέου. Λίγο μετά τη μοναχική κουρά του, ο ζήλος για τα ασκητικά παλαίσματα και η ευλάβειά του τον κατέστησαν άξιο και της ιερωσύνης και, έτσι, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος.
Είχε όμως εκ νεότητος ο μακάριος Κοσμάς μεγάλο πόθο να μεταδίδει γύρω του τον Λόγο του Θεού, σε σημείο που έλεγε ότι η έγνοια για τη Σωτηρία των αδελφών του τον κατέτρωγε, όπως το σαράκι το ξύλο (Κατήχησις Α΄, 5-6). Στους χαλεπούς εκείνους καιρούς για τον σκλαβωμένο λαό των Ελλήνων, όπου και η άγνοια και αυτών ακόμη των στοιχείων της Πίστεως και η έλλειψη χριστιανικής παιδείας επέφερε τη μεγάλη αδιαφορία, την αμέλεια και την έκπτωση των ηθών, το κήρυγμα του Ευαγγελίου επιβαλλόταν ως το πλέον επείγον καθήκον. Εναρμονισμένος όμως με τη διδασκαλία των αγίων Πατέρων, ο Κοσμάς δεν ήθελε να ακολουθήσει την αποστολική ζωή από δικό του θέλημα. Διψώντας να πληροφορηθεί εάν αυτό είναι το θέλημα του Θεού, άνοιξε μία ημέρα την Αγία Γραφή στην τύχη και έπεσε πάνω στον εξής λόγο του Αποστόλου: «Δεν πρέπει κανείς να επιδιώκει να κάνει ό,τι βολεύει τον ίδιο, αλλά ο καθένας ας στοχεύει να πραγματοποιεί ό,τι βοηθάει τον άλλον» (Α΄ Κορ. 10, 24). Φωτισμένος λοιπόν από τον Λόγο του Θεού και, αφού συμβουλεύτηκε διάφορους πνευματικούς Πατέρες του Αγίου Όρους, πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να πάρει την άδεια του πατριάρχη Σεραφείμ Β΄ (1757-1761), όπως επίσης και κάποια μαθήματα ρητορικής από τον αδελφό του, Χρύσανθο τον Αιτωλό (1712-1785), διευθυντή αργότερα της Πατριαρχικής Ακαδημίας και κατόπιν του Σχολείου της Νάξου.
Γερω-Χαράλαμπος: «Ὅλα αὐτά σου τὰ εἶπα, γιὰ νὰ μὴν ἀπογοητεύεσαι καὶ νὰ ἀγωνίζεσαι»!
Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἀπὸ τὴν ἀσκητικὴ καὶ ἡσυχαστικὴ ἁγιορείτικη παράδοση», Ἅγιον Ὅρος, 2011.
Κάποτε πῆγε στὸν Γερω-Χαράλαμπο ἕνας μοναχὸς νέος γιὰ νὰ ἀγοράση κομποσχοίνια.
Ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ἀντιμετώπιζε ὁ νέος μοναχὸς ἕναν μεγάλο πειρασμὸ καὶ ἦταν πολὺ στενοχωρημένος.
Ὅταν ἔφτασε λοιπὸν στὸν Γερω-Χαράλαμπο καὶ τοῦ ζήτησε κομποσχοίνια ἐκεῖνος, ἀντὶ νὰ τὸν στείλη μέσα στὸ καλύβι νὰ τοῦ φέρη τὸν τενεκὲ ποὺ τὰ ἀποθήκευε, ὅπως ἔκανε συνήθως, σηκώθηκε μὲ πολὺ κόπο ἀπὸ τὸν λάκκο του καὶ πῆγαν μαζὶ μέσα.
«Τί πιστεύει ἡ «πράσινη ἀνάπτυξη»; (μέρος β’)
(Αναφορά στον συλλογικό Τόμο: «Η κατάσταση του Κόσμου – 2010»)
ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
Μελετώντας την έκδοση του Ινστιτούτου WORLDWATCH, με τίτλο «Η κατάσταση του Κόσμου – 2010», παρατηρούμε (στην διάρθρωση της «έκδοσης») οι συγγραφείς του «Τόμου» να διατρέχουν – τοποθετούνται σε πολλούς τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας.
Στις σελίδες του «Τόμου» παρουσιάζονται με σαφήνεια οι αναδιοργανωτικοί στόχοι της παγκόσμιας (κρυφής) «πράσινης» ηγεσίας.
Προβλέπουν – σχεδιάζουν σε βιωτική βάση δημιουργία «οικοχωριών», «αλλαγή αξιών», μείωση πληθυσμού (έλεγχος γεννήσεων), «ανάδειξη της αξίας των τοπικών πολιτισμών» κ.λ.π.
Στις σελίδες (214-220) του «Τόμου», διαβάζουμε άρθρο με τίτλο «οικοχωριά και αλλαγή αξιών» (Jonathan Dawson):
Α) «Μια σημαντική διάσταση της στροφής που απαιτείται για την μετάβαση σε μια βιώσιμη παγκόσμια κοινωνία, θα πρέπει να συνίσταται στην πανηγυρική αναγνώριση της διαφορετικότητας ανάμεσα στους πολιτισμούς που έχουν αναπτυχθεί σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά και στην ενθάρρυνση του καθενός να αναγνωρίσει την αξία της διαφορετικότητάς του και να αισθάνεται περήφανος γι’ αυτήν» (Σελ. 218).
Β) «Το ρωσικό οικολογικό χωριό Grishino έχει μετατραπεί σε σημαντικό κέντρο για τον εορτασμό της παραδοσιακής λαϊκής τέχνης (τραγούδι, χορός, αφήγηση παραμυθιών, χειροτεχνία κ.α.) και την εκπαίδευση σε αυτήν.
Ἀγωνία καὶ ἀγώνας (Κυριακή ΙΒ΄ Ματθαίου)
Ἀγωνία καὶ ἀγώνας
Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος - θεολόγος
Μιὰ μορφὴ καλῆς ἀγωνίας παρουσιάζεται στὸ Εὐαγγέλιο ποὺ ἀναγιγνώσκεται στὶς Ἐκκλησίες μας τὴν Κυριακὴ ΙΒ’ Ματθαίου (ιθ’ 16-24). Καὶ μάλιστα ἡ καλὴ αὐτὴ ἀγωνία διακατέχει ἕναν νέο, ὁ ὁποῖος προσερχόμενος στὸν Κύριο τὸν ῥωτᾶ: «τί ἀγαθὸν ποιήσω, ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον;» (ὅ. π. 16)
Εἶναι, πράγματι, παρήγορο ὅτι ἕνα τέτοιο ἐρώτημα ἀπασχολεῖ ἕναν νέο ἄνθρωπο. Αὐτὸ δείχνει ὅτι ὁ νέος ἐκεῖνος εἶχε τὴν κατάλληλη προπαιδεία στὴν ἐν Χριστῶ ζωὴ καὶ ποθοῦσε κάτι παραπάνω. Εἶχε τὸ ὅραμα νὰ ἀποκτήσῃ τὸ εἰσιτήριο γιὰ τὴν αἰωνιότητα. Πόσο ἅγιος ὁ πόθος του καὶ πόσο ὄμορφη ἡ ἀγωνία του!
Ἀκόμη καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ νέος ἀποκαλεῖ τὸν Κύριο ἁπλῶς «ἀγαθὸν διδάσκαλον», δὲν τὸν ἀναγνωρίζει δηλαδὴ ὡς Θεό, δὲν ὑποβαθμίζει τὴν γνησιότητα καὶ τὴν εἰλικρίνεια τοῦ ἐνδιαφέροντός του, λένε οἱ Πατέρες, καὶ μάλιστα ὁ Χρυσόστομος, ποὺ σχολιάζουν ὅτι ὁ συγκεκριμένος νέος δὲν εἶναι σὰν τὸν ἄλλον, τὸν νομικό, ποὺ «ἐκπειράζει» καὶ μοιάζει νὰ εἰρωνεύεται τὸν Κύριο (Λουκ., ι’ 25). Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος ἀναφέρει σχετικὰ ὅτι «ὁ Ἰησοῦς ἐμβλέψας αὐτῷ ἠγάπησεν αὐτόν.» (Μαρκ., ι’ 21).
«Τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός», τοῦ ἀπαντᾶ, διακριτικά, ὁ Κύριος καὶ δέχεται νὰ τὸν συμβουλεύσῃ ὡς ἁπλός διδάσκαλος: «εἰ δὲ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωήν, τήρησον τὰς ἐντολάς.» (Ματθ., ιθ’ 17). Σημειωτέον ὅτι λέει «εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωήν», διότι μία εἶναι ἡ ἀληθινὴ ζωή, ἡ αἰωνία!
Αὐτονόητα ὁ νέος ζητᾶ νὰ μάθῃ «ποίας» ἀπ’ ὅλες τὶς ἐντολὲς νὰ τηρήσῃ, καθὼς ὁ μωσαϊκὸς νόμος εἶχε ἑξακόσιες τόσες ἐντολές! Οἱ Πατέρες, στὸ σημεῖο αὐτό, ἐπισημαίνουν καὶ πάλι ὅτι ὁ Κύριος, ὄχι τυχαῖα, ἀσφαλῶς, δίνει ἔμφαση στὶς κοινωνικές ἀρετές, ποὺ σχετίζονται μὲ τὸν συνάνθρωπο: «οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα, καὶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν.» (Ματθ., ιθ’ 18-19).
Ἡ Παναγία ὡς πρότυπο τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς
Ηρακλής Ρεράκης Καθηγητής ΑΠΘ
Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων
Η Παναγία ως πρότυπο της εν Χριστώ ζωής
Η Θεοτόκος Παρθένος είναι κόρη δύο αγίων μορφών της Καινής Διαθήκης, του Ιωακείμ και της Άννας, των οποίων τις προσευχές εισάκουσε ο Θεός και, αν και ήταν ηλικιωμένοι, ανταποκρίθηκε στο αίτημά τους και τους δώρισε μια Κόρη, που αξιώθηκε, για την αγνότητά της, να γίνει η Μητέρα του Θεανθρώπου και Σωτήρα του κόσμου.
Η Παναγία ήταν μια απλή, ταπεινή και συνήθης κοπέλα, που δεν γεννήθηκε μεν, εκ Πνεύματος Αγίου, όπως ο Κύριος, , αξιώθηκε, όμως, να συλλάβει, εκ Πνεύματος Αγίου, τον Υιό του Θεού και να γίνει η Μητέρα του Λυτρωτή και όλων των ανθρώπων του κόσμου.
Η Εκκλησία μας τιμά την Παναγία με ποικίλους τρόπους, διότι, ενώ είχε την ίδια με όλους τους ανθρώπους φύση, έμεινε κοντά στον Θεό, υπηρέτησε με προσευχή και νηστεία (αποχή από το κακό) τον Ναό Του και, με τη χάρη Εκείνου, έφτασε να καθαριστεί από την αμαρτία, να μείνει αγνή και αμόλυντος, να καλλιεργήσει τις θεόσταλτες και θεάρεστες αρετές και να φτάσει, σε τέτοιο βαθμό αγιότητας, ώστε να επιλεγεί από τον Θεό προκειμένου να γίνει, εν Πνεύματι Αγίω, η Μητέρα του θεανθρώπου.
Διά της αγιότητάς της, κατόρθωσε να γίνει το σκεύος εκλογής της Αγίας Τριάδος, η Κεχαριτωμένη, η «ευλογημένη εν γυναιξίν» νέα Εύα, που με την αγιασμένη από τον Θεό ταπείνωση και υπακοή της, αξιώθηκε να δεχθεί την διά του Αρχαγγέλου διατυπωθείσα πρόταση του Θεού, να δεχθεί, με αγιοπνευματική χάρη, στην κοιλία της και να γεννήσει, υπερφυσικά, τον Υιό και Λόγο του Θεού.
Ἅρπαξε στήν ἀγκαλιά σου τήν Εἰκόνα τῆς Παναγίας σάν νά εἶναι ζωντανή...
«Άρπαξε στην αγκαλιά σου την Εικόνα της Παναγίας σαν να είναι ζωντανή η Παναγία,σαν την μανούλα σου όταν ήσουν μικρή.
Λέγε της όλον τον πόνο σου και βρέξε την με τα δάκρυά σου τα καθαρά και θα εξαντλής παράκλησι συνεχή.
31 Αὐγούστου. Τὰ καταθέσια τῆς τιμίας ζώνης τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν τῷ ἐν Κων/πόλει ναῷ αὐτῆς τῷ ἐν τοῖς Χαλκοπρατείοις. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς Θεοτόκου, 21 Νοεμβρίου (Ἑβρ. θ´ 1-7).
Εβρ. 9,1 Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν·
Εβρ. 9,1 Λοιπόν η πρώτη διαθήκη, που εσυμβολίζετο από την σκηνήν του μαρτυρίου, είχε λατρευτικάς διατάξεις, όπως επίσης και το επίγειον θυσιαστήριον.
Τετάρτη 30 Αυγούστου 2023
Ὁ Νικόλαος Σωτηρόπουλος ἐξολοθρεύει τήν δεσποτική προπαγάνδα περί ἀκρίτου σιωπῆς καί ὑπακοῆς, ἀναδεικνύοντας τόν ἔλεγχο ὡς ἀπαραίτητο συστατικό στήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας.
Οι Χριστιανοί πρέπει να ελέγχουν και να κρίνουν Άρχοντες και Ιεράρχες.
Τό ἄγνωστο τάμα τοῦ Καραϊσκάκη στήν Παναγία Προυσιώτισσα
Κατά την Επανάσταση του 1821, η Μονή της Παναγίας της Προυσιώτισσας αποτέλεσε καταφύγιο για πολλούς αγωνιστές Λάμπρο Κατσαντώνη, Γεώργιο Καραϊσκάκη, Μάρκο Μπότσαρη και άλλους.
O στρατηγός Καραϊσκάκης αφιέρωσε στην Παναγία την Προυσιώτισσα το ασημένιο κάλυμμα της εικόνας της, με τα τρία παράσημά του, τα ασημένια αστέρια, εις ένδειξη ευγνωμοσύνης. Συγκεκριμένα, ο στρατηγός που ταλαιπωρούνταν από θέρμη ελονοσία, έταξε στην Παναγιά να του χαρίσει τη γιατρειά, ώστε να συνεχίσει τους ένδοξους αγώνες του για την απελευθέρωση του γένους, και θα την έντυνε με αργυρόχρυσο πουκάμισο. Πράγματι, γιατρεύτηκε με θαυματουργική επέμβαση της Παναγίας μας, κατά την παραμονή του στη Μονή.
Το Σκευοφυλάκιο της Μονής διαθέτει σήμερα το σπαθί και τα όπλα του Καραϊσκάκη.
Τρεῖς φορές προσπάθησαν νά ...κάψουν τήν Σίψα... Ὅσιος Γεώργιος Καρσλίδης
Στήν περίοδο τῶν ἀνταρτῶν τό Καρά-Ντερέ ἦταν τό κέντρο τῶν ἐφόδων τους καί τό ἐπιτελεῖο τους.
Μία ἡμέρα ξεκίνησαν οἱ ἀντάρτες ἀπό τό Καρά-Ντερέ γιά τή Σίψα, μέ σκοπό νά κάψουν τό χωριό καί νά φονεύσουν τούς κατοίκους του. Τά διπλανά χωριά τά εἶχαν κάψει καί εἶχαν φονεύσει πολλούς. Πῆγαν στή Σίψα καί ἦταν ἕτοιμοι νά τήν καταστρέψουν ὁλότελα. Ὁ ἀρχηγός τους ὅμως μετανόησε καί εἶπε στούς συντρόφους του:
«Αὐτοί φτωχοί ἄνθρωποι εἶναι, γιατί νά τούς πειράξουμε;»
Ἔτσι ἐπέστρεφαν στή βάση τους. Οἱ ὑπόλοιποι ἀξιωματικοί τοῦ ἐπιτελείου, ὅταν τούς εἶδαν νά ἐπιστρέφουν στή βάση τους, βγῆκαν πρός συνάντησή τους, γιά ν' ἀκούσουν τ' ἀποτελέσματα τῆς ἐπιδρομῆς τους.
Ὁ ἀρχηγός τῆς ὁμάδος τούς εἶπε: «Γιατί νά τούς καίγαμε; Φτωχοί ἄνθρωποι εἶναι καί μένουν ἥσυχοι στά σπίτια τους».
Περί Ἐπιταφίων καί Ἐγκωμίων τῆς Παναγίας
Περί Επιταφίων και Εγκωμίων της Παναγίας
πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου (χημικού)
Εισαγωγικά ιστορικά στοιχεία
Τα τελευταία χρόνια πολύς λόγος γίνεται για ένα καινούργιο σχετικά «έθιμο» που εξαπλώνεται σιγά-σιγά σε όλη την Ελλάδα, η περιφορά του Επιταφίου της Παναγίας την παραμονή της τίμησης της Κοιμήσεώς της, την 15η Αυγούστου, και οι ψαλμοί των Εγκωμίων της, μια πρακτική που ο μεν ο κόσμος το ενστερνίστηκε ως έθιμο, ενώ η επίσημη Εκκλησία προβληματίζεται ακόμα.
Τα εγκώμια της Παναγίας είναι οι ύμνοι που ψάλλονταν πάνω από τον Τάφο της Παναγίας στα Ιεροσόλυμα ανήμερα της Κοιμήσεως και εμφανίστηκαν στα τέλη του περασμένου αιώνα στις Κυκλάδες, ενώ σύντομα εξαπλώθηκαν ακόμα και σε Ελληνορθόδοξες Ενορίες της Διασποράς και Μοναστήρια, εκτός από τα Αγιορείτικα.
Σύντομα το «καινοφανές» ζήτημα συζητήθηκε στην Ιερά Σύνοδο του Απριλίου 1865, η οποία υπό την Προεδρία του Μητροπολίτου Αθηνών Θεοφίλου αποφάσισε ότι δεν περιέχονται στο τυπικό της δικής μας θρησκείας, και παρ’ ότι εξυμνούν τη Μητέρα του Χριστού δεν είναι ανεκτή η «εισαγωγή» τους στη λατρεία.
Με το σκεπτικό ότι τιμούμε δεόντως την Παρθένο, όταν σεβόμαστε την τάξη της Εκκλησίας και όχι όταν την καταφρονούμε, εξέδωσε την υπ’ αριθμ 135, αριθμ. πρωτ. 4319, 21/4/1865 Εγκύκλιο «προς τους κατά το Κράτος Σεβασμιωτάτους Ιεράρχας» «περί απαγορεύσεως Επιταφίου ύμνου εις την εορτήν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου», επισημαίνοντας: «…η τοιαύτη ακολουθία είναι ασυνήθης και πάντη ξένη εις την καθ’ όλου ορθόδοξον Ανατολικήν του Χριστού Εκκλησίαν».
Το επίσημο τυπικό της ελληνορθόδοξης Εκκλησίας συντάχτηκε από τον επιφανή πρωτοψάλτη Γεώργιο Βιολάκη και εκδόθηκε από το πατριαρχικό τυπογραφείο στην Κωνσταντινούπολη το 1888, και μέχρι σήμερα αποτελεί το επίσημο τυπικό όχι μόνον του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αλλά και των πατριαρχείων και των αυτοκέφαλων Εκκλησιών της Αλεξανδρείας, των Ιεροσολύμων, της Ελλάδος, της Κύπρου και άλλων.
Σε αυτό για τα Εγκώμια αναφέρονται τα εξής: «Στον όρθρο της εορτής της Κοιμήσεως, ανήμερα στις 15 Αυγούστου, ευθύς μετά την καταβασίαν της θ´ (ωδής) συνηθίζεται ενιαχού, όπου πανηγυρίζεται η εορτή αύτη μεγαλοπρεπώς, προς πλείονα τάχα δόξα και τιμήν της Θεοτόκου, ίνα ψάλλωνται τα λεγόμενα “εγκώμια της Παναγίας”, κατά μίμησιν των του Κυρίου ημών, των ψαλλομένων εν τω όρθρω του Μ. Σαββάτου. Η Μεγάλη Εκκλησία κατακρίνουσα παν ό,τι καινοφανές και κακόζηλον, έστω και γινόμενον προς τιμήν της Θεοτόκου, αποδοκιμάζει ταύτα επισήμως και απαγορεύει μάλιστα αυστηρώς».
Με τον τρόπο αυτό επιχειρήθηκε επίσημα η παύση του ξενόφερτου εθίμου, ωστόσο παρέμεινε ως τοπικό έθιμο σε κάποιες περιοχές της χώρας, λαμβάνοντας μεγάλες διαστάσεις όταν πια «διαφημίστηκε» ως τέτοιο, με τις μπάντες να παιανίζουν πένθιμα, τις καμπάνες να χτυπούν και το χριστεπώνυμο πλήθος να ακολουθεί με ευλάβεια, λίγο πριν πάνε στο τοπικό πανηγύρι.
Για πολλούς στην επίσημη Εκκλησία το ζήτημα της καταστρατήγησης του τυπικού δημιουργήθηκε από αυτούς ακριβώς που όφειλαν να το τηρούν, καθώς οι περισσότεροι ψάλτες, ακόμη και κάποιοι από τους κληρικούς δεν γνωρίζουν ότι υπάρχει επίσημο και υποχρεωτικό τυπικό της Εκκλησίας, με αποτέλεσμα να υιοθετούν πρακτικές στο όνομα κάποιων αόριστων, αλλά θελκτικών για τον κόσμο «εθίμων».
Το γεγονός ότι τα χαρακτηριζόμενα «εγκώμια της Παναγίας» δεν ανήκουν στους επίσημους ύμνους της Εκκλησίας, ούτε στην ακολουθία της 15ης Αυγούστου, ούτε στον εσπερινό, ούτε στον όρθρο, ούτε στα μεθέορτα, αλλά και το ότι δεν έχουν σταθερό ή επίσημο κείμενο, έχει οδηγήσει στο φαινόμενο κάθε μοναστήρι ή εκκλησία που τα συμπεριέλαβε στους εορτασμούς του Δεκαπενταύγουστου να έχει τα δικά του «εγκώμια», χωρίς πλέον αυτά να έχουν καμία σχέση με τα πραγματικά Ιεροσολυμίτικα Εγκώμια από τα οποία προήλθαν.
«Τί πιστεύει ἡ "πράσινη ἀνάπτυξη";» (ΜΕΡΟΣ Α΄)
(Ἀναφορὰ στὸν συλλογικὸ Τόμο: «Ἡ κατάσταση τοῦ Κόσμου – 2010»)
Γράφει ὁ ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
(ΜΕΡΟΣ Α')
Στὴ σημερινὴ ἀποστασία ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ Τριαδικὸ Θεό, προβάλλουν ὡς «ἀνακουφιστικὴ» λύση – πεποίθηση: α) ὁ οἰκουμενισμὸς – πανθρησκεία καὶ β) ἡ «πράσινη ἀνάπτυξη».
Σ᾿ αὐτούς τούς δύο πόλους ἑκατομμύρια ἄνθρωποι θὰ συντονισθοῦν (ἀποπροσανατολιστικὰ) μὲ τὴ βοήθεια «ποιμένων» καὶ πολιτικῶν ἡγεσιῶν, δυστυχῶς!
Γιὰ τὴν λεγόμενη «πράσινη ἀνάπτυξη ἢ συμφωνία», τὸ Ἰνστιτοῦτο WORLDWATCH (Ἰνστιτοῦτο Παρακολούθησης τοῦ Κόσμου), ἔχει κυκλοφορήσει «Τόμο» συνεργασίας πολλῶν «εἰδικῶν» μὲ πρωτότυπο τίτλο: «State of the World 2010: Trans forming cultures: From Consumerism to sustainability», δηλ. «2010 – Ἡ κατάσταση τοῦ κόσμου – ὁ πολιτισμός μας σὲ μετάβαση – Ἀπὸ τὸν καταναλωτισμὸ στὴν ἀειφορία».
Παρακολουθοῦμε τίς σκέψεις τους, τὰ πιστεύω τους, στηριζόμενοι σὲ δύο (2) ἀσφαλεῖς ἄξονες:
Α) Στὸ Λόγο τοῦ Θεοῦ (γενικὰ) καὶ Β) εἰδικότερα, στὸ νόημα τοῦ κόσμου, ὡς κάτοπτρο τῶν ἰδιοτήτων τοῦ Θεοῦ (Ρωμ. 1, 19 – 20).
Δὲν ἀποτελεῖ εἴδηση, ὅτι ἡ ἀνυπακοὴ – παραβίαση – περιφρόνηση των δύο (2) αὐτῶν πνευματικῶν ἀξόνων ὁδήγησε (καὶ ὁδηγεῖ) τὴν ἀνθρωπότητα στὸ δρόμο τῆς αὐτοκαταστροφῆς της.
Εὔστοχα ὁ Σταυρουπόλεως Μάξιμος, ἔχει τονίσει:
Ἀπό τήν Παρασκευή τίθεται σέ ἱσχύ ὁ νέος νόμος τῆς ΕΕ γιά τή λογοκρισία: Οἱ “παραπλανητικές” ἀναρτήσεις θά διαγράφονται ἀμέσως
Με την “πράξη για τις ψηφιακές υπηρεσίες” (Digital Services Act), οι Βρυξέλλες αναλαμβάνουν τον έλεγχο των κοινωνικών δικτύων. Στο μέλλον, θα προβλέπεται η καταστολή των φερόμενων ως “προβληματικών” αναρτήσεων.
Την Παρασκευή, 25 Αυγούστου, τίθεται σε ισχύ η λεγόμενη “Πράξη για τις ψηφιακές υπηρεσίες” (DSA) της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επισήμως, ο νόμος αποσκοπεί στην “…καταπολέμηση του παράνομου περιεχομένου και της παραπληροφόρησης στο διαδίκτυο“. Ωστόσο, οι επικριτές φοβούνται τον περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης και μια πόρτα για περαιτέρω αυθαίρετη λογοκρισία στο διαδίκτυο.
Η “Πράξη Ψηφιακών Υπηρεσιών” της ΕΕ υποχρεώνει τις εταιρείες να αφαιρούν αμέσως περιεχόμενο όπως ρητορική μίσους, εκκλήσεις σε βία ή παραπληροφόρηση, εάν ενημερωθούν σχετικά. Οι χρήστες θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να αναφέρουν τέτοιο περιεχόμενο και να αμφισβητούν τις αποφάσεις διαγραφής. Θα γίνεται διάκριση μεταξύ του περιεχομένου που είναι παράνομο – και του περιεχομένου που καλύπτεται από την ελευθερία της έκφρασης αλλά είναι ωστόσο “επιβλαβές”.
30 Αὐγούστου. Ἀπόδοσις τῆς μνήμης τῆς ἀποτομῆς τῆς τ. κεφαλῆς Ἰωάννου τοῦ προδρόμου· Ἀλεξάνδρου (†340), Ἰωάννου (†595), Παύλου (†784) πατριαρχῶν Κωνσταντινουπόλεως. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετ. ιγ΄ ἑβδ. έπιστ. (Β΄ Κορ. θ΄ 12 - ι΄ 7).
Β Κορ. 9,12 ὅτι ἡ διακονία τῆς λειτουργίας ταύτης οὐ μόνον ἐστὶ προσαναπληροῦσα τὰ ὑστερήματα τῶν ἁγίων, ἀλλὰ καὶ περισσεύουσα διὰ πολλῶν εὐχαριστιῶν τῷ Θεῷ· -
Β Κορ. 9,12 Διότι η διακονία αυτής της αγαθοεργίας σας, όχι μόνον προλαμβάνει και θεραπεύει με το παραπάνω τας ανάγκας των Χριστιανών, αλλά και γεμίζει την καρδίαν από ευγνωμοσύνην, ώστε να ξεχειλίζουν πλούσιαι ευχαριστίαι προς τον Θεόν.
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ 30-8-2023
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ 30-8-2023
https://www.youtube.com/live/LzWyDD1dWng?si=sT68jAfNJ8sCby70
Ρήσεις καί Διηγήσεις Ἁγίου Παϊσίου (ρξζ-ροδ). Ἀπό τήν Ἀσκητική καί Ἠσυχαστική Ἁγιορείτικη Παράδοση
ρξζ’
«Τόσος ἀγώνας, τόση προσπάθεια νά ξεκολλήση ἡ ψυχή ἀπό τόν κόσμο, καί μετά ἔχει νοσταλγία γιά τόν κόσμο. Ἀκόμη καί νά μή σκέφτεται νά πάη στόν κόσμο, ὅμως σκέφτεται τόν κόσμο. Ὁ νοῦς τότε εἶναι σάν ἕνα ἀεροπλάνο ἀπροσγείωτο. Τά κατάφερε ὁ διάβολος. Σπαταλᾶ ὁ μοναχός τήν ζωή του στό Μοναστήρι καί ὁ νοῦς του βρίσκεται στόν κόσμο».
ρξη’
«Ὅταν ὁ ἄνθρωπος πιστεύη ὅτι εἶναι ἀπρόκοπος, βλέπει τά χάλια του, ὅμως αἰσθάνεται παρηγοριά, ἐλπίδα, σιγουριά, τότε ὑπάρχει πρόοδος καί προκοπή πνευματική. Ἐνῶ, ὅταν λέγη εἶναι ἀπρόκοπος, ἔχη ἄγχος καί ἀπελπίζεται, τότε δέν πορεύεται σωστά. Ὅσο καθαρίζουν τά μάτια τῆς ψυχῆς, τόσο βλέπει τόν ἑαυτό του κανείς χειρότερο. Ὅταν δέν βλέπη κανείς καλά, τόν ἑαυτό του τόν βλέπη μία χαρά. Ὅμως, ὅταν βάλη φακό, πάντα θά βλέπει πνευματική δουλειά».
... μέ τήν ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ μας νά ἐλαφρύνεις τόν θυμό καί τήν ἀθυμία.
Μην αθυμείς, μη στενοχωρείσαι στις θλίψεις και τους πειρασμούς, αλλά με την αγάπη του Ιησού μας να ελαφρύνεις τον θυμό και την αθυμία.
Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής, μνήμη 16 Αυγούστου.
https://proskynitis.blogspot.com/2023/08/blog-post_433.html
Τρίτη 29 Αυγούστου 2023
Ἠλεκτρονικές Ταυτότητες. Ἡ είσοδος σέ ἕναν ἐφιαλτικό κόσμο
Ο Δημήτριος Χιωτακάκος, Δρ. Ηλεκτρονικής και Τηλεπικοινωνιών του Πανεπιστημίου Manchester, μιλάει στην Πεμπτουσία για τις ηλεκτρονικές ταυτότητες και για την είσοδο σε έναν εφιαλτικό κόσμο μέσα από τη χρήση τους.
Μνήμη τῆς ἀποτομῆς τῆς κεφαλῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τόν ἀποκεφαλισμό τοῦ Τιμίου Προδρόμου
ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΠΟΤΟΜΗΣ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ[:Ματθ.14,1-12]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
«Ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἤκουσεν Ἡρῴδης ὁ τετράρχης τὴν ἀκοὴν Ἰησοῦ (:Εκείνον τον καιρό άκουσε ο Ηρώδης Αντίπας, ο τετράρχης της Γαλιλαίας και της Περαίας, τη φήμη του Ιησού)»[Ματθ.14,1]· διότι ο βασιλιάς Ηρώδης, ο πατέρας του, που είχε φονεύσει τα νήπια της Βηθλεέμ και των περιχώρων της, είχε πεθάνει.
Ο ευαγγελιστής δεν σημειώνει απλώς και χωρίς αιτία τον καιρό, αλλά για να πληροφορηθείς την αλαζονεία και την αδιαφορία του τυράννου· διότι δεν πληροφορήθηκε από νωρίς τα σχετικά με Αυτόν, αλλά μετά από πολύ χρόνο. Τέτοιοι δηλαδή είναι αυτοί που κυβερνούν και περιβάλλονται από πολύ μεγάλη υλική δύναμη. Τα πληροφορούνται αυτά πολύ αργά, επειδή δεν ασχολούνται και πολύ με αυτά. Εσύ όμως, σε παρακαλώ, πρόσεξε πόσο σπουδαίο πράγμα είναι η αρετή· διότι μολονότι είχε πλέον πεθάνει ο ενάρετος Ιωάννης, τον φοβάται, και από τον φόβο φιλοσοφεί και για την ανάσταση· διότι λέγει ο ευαγγελιστής παρακάτω: «Καὶ εἶπε τοῖς παισὶν αὐτοῦ· οὗτός ἐστιν Ἰωάννης ὁ βαπτιστής· αὐτὸς ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν, καὶ διὰ τοῦτο αἱ δυνάμεις ἐνεργοῦσιν ἐν αὐτῷ(:και είπε στους αυλικούς του: “Αυτός είναι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής˙ αυτός αναστήθηκε από τους νεκρούς με νέα αποστολή από τον Θεό. Και γι’ αυτό οι υπερφυσικές δυνάμεις ενεργούν μέσα απ’ αυτόν”)»[Ματθ.14,2].
Είδες την έκταση που έλαβε ο φόβος; Διότι ούτε και τότε τόλμησε να πει κάτι στον έξω κόσμο, αλλά και τότε το λέγει μόνο στους αυλικούς του. Και αυτή όμως η σκέψη του είναι στρατιωτική και παράλογη. Καθόσον και πολλοί άλλοι αναστήθηκαν από τους νεκρούς και κανείς δεν έκανε κανένα παρόμοιο θαυματουργικό σημείο. Εγώ νομίζω ότι τα λόγια αυτά περιέχουν και φιλοτιμία και φόβο· διότι παρόμοιο πράγμα παθαίνουν οι παράλογοι άνθρωποι, οι οποίοι δέχονται πολλές φορές μέσα τους αντίθετα πάθη.
Ο Λουκάς όμως λέγει ότι το πλήθος έλεγε για τον Ιησού: «Ἤκουσε δὲ Ἡρῴδης ὁ τετράρχης τὰ γινόμενα ὑπ᾿ αὐτοῦ πάντα, καὶ διηπόρει διὰ τὸ λέγεσθαι ὑπό τινων ὅτι Ἰωάννης ἐγήγερται ἐκ τῶν νεκρῶν, ὑπό τινων δὲ ὅτι Ἠλίας ἐφάνη, ἄλλων δὲ ὅτι προφήτης τις τῶν ἀρχαίων ἀνέστη(:Όταν άκουσε όμως ο τετράρχης Ηρώδης όλα τα θαυμαστά που γίνονταν από τον Ιησού, βρισκόταν σε μεγάλη απορία· διότι μερικοί έλεγαν ότι ο Ιωάννης αναστήθηκε απ’ τους νεκρούς και ότι αυτός έκανε τα θαύματα. Μερικοί άλλοι πάλι ταύτιζαν τον Ιησού με κάποιον απ’ τους άλλους προφήτες και έλεγαν ότι εμφανίστηκε πάλι ο Ηλίας, ο οποίος δεν είχε πεθάνει αλλά είχε αναληφθεί. Κι άλλοι πάλι έλεγαν ότι αναστήθηκε κάποιος από τους αρχαίους προφήτες)» [Λουκά 9,7-8].
Ἀποτομή τῆς Ἁγίας Κάρας τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο
ΑΠΟΤΟΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΡΑΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ[:Πράξ.13,25-32]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
[:Υπομνηματισμός των εδαφίων Πράξ.13,23-36]
[…]Έπειτα αναφέρει και τον Ιωάννη, που δίνει τη μαρτυρία και λέγει: «Τούτου ὁ Θεὸς ἀπὸ τοῦ σπέρματος κατ᾿ ἐπαγγελίαν ἤγαγε τῷ Ἰσραὴλ σωτηρίαν, προκηρύξαντος ᾿Ιωάννου πρὸ προσώπου τῆς εἰσόδου αὐτοῦ βάπτισμα μετανοίας παντὶ τῷ λαῷ ᾿Ισραήλ. ὡς δὲ ἐπλήρου ὁ ᾿Ιωάννης τὸν δρόμον, ἔλεγε· τίνα με ὑπονοεῖτε εἶναι; οὐκ εἰμὶ ἐγώ, ἀλλ᾿ ἰδοὺ ἔρχεται μετ᾿ ἐμὲ οὗ οὐκ εἰμὶ ἄξιος τὸ ὑπόδημα τῶν ποδῶν λῦσαι(:Από τους απογόνους του Δαβίδ ο Θεός, σύμφωνα με την υπόσχεση που είχε δώσει στους Πατριάρχες και στον ίδιο τον Δαβίδ, απέστειλε και ανέδειξε στον Ισραήλ, σωτήρα τον Ιησού. Προηγουμένως όμως, πριν αρχίσει ο Ιησούς τη δημόσια δράση Του, ο Ιωάννης είχε κηρύξει βάπτισμα μετανοίας σε όλο τον λαό του Ισραήλ, για να τον προετοιμάσει να υποδεχθεί τον Σωτήρα που θα ερχόταν μετά από λίγο. Και όσο ο Ιωάννης εξακολουθούσε να κηρύττει για να ολοκληρώσει την αποστολή του, έλεγε: ‘’Ποιος νομίζετε ότι είμαι; Δεν είμαι εγώ αυτός που περιμένετε για Μεσσία˙ αλλά ιδού, ύστερα από μένα έρχεται κάποιος άλλος. Μπροστά Του εγώ δεν είμαι άξιος ούτε να λύσω ως ταπεινός Του υπηρέτης τα υποδήματα από τα παπούτσια Του’’)» [Πράξ.13,23-25]. Και ο Ιωάννης δίνει τη μαρτυρία αυτή όχι έτσι στην τύχη, αλλά αποκρούοντας τη δόξα από τον εαυτό του, αν και βέβαια όλοι απέδιδαν αυτήν σε αυτόν. Δεν είναι το ίδιο πράγμα το να αποκρούει κάποιος την τιμή όταν κανένας δεν του δίνει αυτήν και όταν πολλοί του την παρέχουν, και όχι απλώς αυτό αλλά και όταν τόσο σπουδαία είναι η αποστολή του. Ο δε Ιωάννης, λέγοντας «πρὸ προσώπου τῆς εἰσόδου αὐτοῦ» [Πράξ.13,24], ονομάζει είσοδο τη σάρκωση του Χριστού, την ένσαρκη φανέρωση Αυτού στον κόσμο.
Ἡ Πολιοῦχος τῆς Σκιάθου Παναγία Εἰκονίστρια καί ἡ θαυμαστή διάσωση τῆς Σκιάθου ἀπό τή θηριωδία τῶν Γερμανῶν στίς 23 Αὐγούστου τοῦ 1944.
(Ομιλία της 23ης Αυγούστου 2009, ημέρα μνήμης της διασώσεως της πόλεως της Σκιάθου από τη θηριωδία των Γερμανών).‘’ Ἔδωκας πανάχραντε, τήν σήν εἰκόνα τοῖς δούλοις σου, ἀσφαλές περιτείχισμα. Ἀσπίδα καί θώρακα, καί ἄμαχον ρύστιν, καί φόβητρον μέγα τοῦ πολεμήτορος ἐχθροῦ, ὠρυομένου οἷαπερ λέοντος, ἠμᾶς καταπιεῖν δεινῶς ὥσπερ στρουθίον παιζόμενον…[1]’’
Με ύμνους σαν και αυτόν ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης διακήρυττε, 20 χρόνια πριν τα φοβερά γεγονότα του Αυγούστου του 1944, τη διαρκή παρουσία της χάριτος του Θεού και της σκέπης της Θεοτόκου στο μικρό νησί της Σκιάθου, το οποίο επέλεξε ως κατοικία της η Παναγία, όταν με θαυμαστό τρόπο βρέθηκε να λάμπει πλημμυρισμένο από θείο φώς, στα κλαδιά ενός πεύκου, το 1650, το θαυματουργό εικόνισμά της. Η πολιούχος του νησιού, η φρουρός, η σκέπη, το καταφύγιο, η παναγία της Σκιάθου, η Ιερά και θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Εικονιστρίας.
20 χρόνια πριν τον επερχόμενο όλεθρο, όταν ο διηγηματογράφος και ακαδημαϊκός Αλέξανδρος Μωραϊτίδης, ο μετέπειτα μοναχός Ανδρόνικος, συνέθεσε το 1924 την ακολουθία της Ευρέσεως της Ιεράς Εικόνος της Παναγίας της Εικονιστρίας, η οποία καθιερώθηκε να γιορτάζεται ως η δεύτερη μεγάλη εορτή της πολιούχου μας, αφιερωμένη στους ναυτικούς του παλιού καιρού που δεν μπορούσαν να παρευρίσκονται το χειμώνα, την ημέρα των Εισοδίων, στη μεγάλη πανήγυρη της Κυρίας Θεοτόκου.
Όμως η ώρα του πειρασμού δεν άργησε να έρθει. Η Ελλάδα από τον Οκτώβρη του 1940 βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με την φιλόδοξη Ιταλία, η οποία λίγο πριν δεχτεί το ηχηρό ‘’όχι’’ από τον Μεταξά και τον Ελληνικό λαό, σε ένα παροξυσμό στρατιωτικής υπεροχής και προκλήσεων, τορπιλίζει το καταδρομικό πλοίο ‘’Έλλη’’, τη στιγμή που απέδιδε τιμές σε μια άλλη Παναγιά του Αιγαίου, την Παναγία της Τήνου, την ημέρα της Κοιμήσεώς της.
«Ἀρχιεπίσκοπε, Ἐπίσκοπε, ἀγαπᾷς με;»
«Ἀρχιεπίσκοπε, Ἐπίσκοπε, ἀγαπᾷς με;»
Πορφυρίτης
Ἕνα ἀπό τά σημεῖα τῶν καιρῶν εἶναι ἡ παχυλή σιωπή καί ἡ ἐπιβολή της μέ κάθε μέσο. Ὄχι βεβαίως ἐκείνη ἡ εὐλογημένη, ἡ ἁγία σιωπή πού εἶναι ἀπαραίτητη, ἀλλά ἡ δαιμονική, καί πολλάκις μετ’ ἀπειλῶν ἐπιβαλλόμενη. Φέρουμε στήν μνήμη μας, ἐκεῖνο τό «κλειστό τό στόμα», πού εἰπώθηκε ἀπό ἱερομόναχο σέ ὁμιλία του στό ἐξωτερικό[1], ὅταν ρωτήθηκε σχετικά μέ τόν Οἰκουμενισμό. Ἀκόμη καί τή σιωπή «διά τόν φόβον τοῦ ‘‘ἐξωδίκου’’», πού ἐπικρέμαται στάς κεφαλάς αὐτῶν πού θά τολμήσουν νά ἐλέγξουν κάποιον μητροπολίτη, μέ σκοπό τήν ἐξουθένωσή των! Φαίνεται ὅτι ἡ νέα τάξη θέλει στόμα μέ «φερμουάρ», μέ «φίμωτρο».
Ἐντύπωση προκαλεῖ ἡ ἀντιμετώπιση Ἐπισκόπου πρός τήν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος»: «‘‘Ἐπειδὴ ὅπως ὁμολογεῖτε, δυσκολεύεστε νὰ κατανοήσετε καὶ γι’ αὐτὸ παρεξηγεῖτε τὰ τῶν πράξεών μου στὰ πλαίσια τῆς ποιμαντικῆς μου εὐθύνης, πρὸς ἀποφυγὴ προστριβῶν στὸ μέλλον καὶ ἐπειδὴ δὲν ἔχω τὴν πολυτέλεια τοῦ χρόνου, ὥστε νὰ τὸν κατασπαταλῶ σὲ ἀνούσια ἀλληλογραφία, δὲν ἐπιτρέπεται ἐφ’ ἑξῆς νὰ δημοσιεύσετε τὸ ὁ,τιδήποτε, καλὸ ἢ κακό, θετικὸ ἢ ἀποθετικό, ἐπαινετικὸ ἢ ἐπικριτικό, γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Λαρίσης καὶ Τυρνάβου καὶ τὸν Μητροπολίτη της.’’. Δημοσιεῦστε τὴν παροῦσα καὶ τίποτε ἄλλο. Μὴ μὲ ἀναγκάσετε νὰ σᾶς στενοχωρήσω παιδαγωγώντας σας δικανικῶς...»[2]!!! Γιατί θά ἤθελε κάποιος νά «φιμώσει» μιά ἔγκυρη ὀρθόδοξη ἀγωνιστική ἐφημερίδα μέ τεράστιο πνευματικό ἔργο; Σέ ποιόν δέν ἀρέσει ἡ καλοπροαίρετη καί ἐποικοδομητική κριτική; Εἶναι πάρεργο καί σπατάλη χρόνου ἡ ἐνασχόληση μέ τίς ἀγωνίες τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας;
Ἄλλος ἐπίσκοπος ἐπιβάλλει ἄλλου εἴδους «σιωπητήριο»[3], ἀπαγορεύοντας στούς ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεώς του νά κηρύττουν κατά τίς κυριακάτικες θεῖες Λειτουργίες. Ἐντέλλονται νά ἀναγιγνώσκουν μόνο τό δικό του κήρυγμα στό ἐκκλησίασμα, «αὐτούσιο, χωρίς ἀλλοιώσεις καί σχολιασμούς»!!! Τό ἱστολόγιο «Ἑξάψαλμος»[4] σχολιάζει σχετικά: «Ἡ Ἐκκλησία μας σφύζει ἀπό …δημοκρατικές διαδικασίες! Ὅταν λέμε δεσποτοκρατία τό ἐννοοῦμε! Χθεσινά ἄπειρα παπαδάκια ἐκλέγονται δεσποτᾶδες, πιάνουν τό μπαστούνι, φοροῦν καί τό… στέμμα, δηλαδή τήν Μίτρα καί θεωροῦν ὅτι εἶναι πραγματικοί πρίγκηπες καί μποροῦν νά κάνουν ὅ,τι θέλουν! Λές καί ἡ Ἐκκλησία χρωστᾶ σέ αὐτούς καί ὄχι αὐτοί πρός τήν Ἐκκλησία! Ἀλλά ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι τσιφλίκι τους...»!!! Ἐξ ἄλλου καί ὁ ἴδιος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ὁμιλῶντας «ὡς ἐξουσίαν ἔχων» στήν χειροτονία τοῦ μητροπολίτη Καστοριᾶς, ἔδωσε σαφῆ ὁδηγία πρός ὅλους τούς «ναυτιλλομένους» ἐπισκόπους. Ἡ σύνοψη τοῦ λόγου[5] του κατά τή δική μας ἀντίληψη, εἶναι: «σέ ἐπέλεξα δεσπότη, ἀλλά πρόσεξε: πειθαρχία καί ‘‘ὑπακοή’’ σέ ἐμένα, ἀλλιῶς...»!
Ἡ φυλακή τῆς ὁράσεως: Τί εἶναι ἡ ὅρασις καί οἱ ὁφθαλμοί; (Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης)
Για να προχωρήση ο λόγος με ειρμό και τάξι, ας σου υπενθυμίσω, αγαπητέ μου, τι είδους είναι και ποια τα ηδονικά αντικείμενα της κάθε αισθήσεως και πώς πρέπει να προφυλάσσης το νου σου απ’ αυτά. Και να, το πρώτο αισθητήριο, το οποίο συναντούμε, είναι εκείνο της οράσεως, της βασιλικώτερης από τις αισθήσεις, σύμφωνα με τους φυσικούς αυτής που εξαρτάται από το ψυχικό πνεύμα και που είναι συγγενής του νου, κατά τους θεολόγους [1]˙
της πιο γνωστικής από τις άλλες και γι’ αυτό της πιο έμπιστης κατά τους μεταφυσικούς αν βέβαια, σύμφωνα με την παροιμία˙ «Τα μάτια είναι πιο έμπιστα από τα αυτιά»˙ και˙ «Τα μάτια είναι τα δύο λυχνάρια του σώματος», σύμφωνα με το λόγο του Κυρίου (Ματθ. 6,22). Ακόμα, τα μάτια είναι οι δύο φωστήρες του προσώπου, σύμφωνα με τους αστρονόμους οι δυο πρώτοι κλέφτες της αμαρτίας, σύμφωνα με τους ηθικούς φιλοσόφους, τα δυο πλοκάμια της ψυχής, όπως τα ονομάζει κάποιος σοφός, τα οποία απλώνοντάς τα σαν χταπόδι η ψυχή, συλλαμβάνει από μακρυά αυτά που της αρέσουν. Ή, για να μιλήσω σύμφωνα με τον μέγα Βασίλειο˙ τα μάτια είναι τα δύο ασώματα χέρια με τα οποία η ψυχή πιάνει τα αγαπητά ορατά και από μακρυά˙ και όσα από αυτά δεν μπορεί να τα πιάση με τα χέρια (όπως είναι μάλιστα τα ωραία μάτια), αυτά τα πιάνει πάλι με τα μάτια και τα απολαμβάνει. Γιατί και η όρασι, αφή είναι, πιο λεπτή βέβαια από την αφή των χεριών, παχύτερη όμως από την αφή της φαντασίας και του νου, όπως λέει πάλι ο Βασίλειος: «Με την αφή λοιπόν κάποιου και η όψι την ψυχή εξαπατά προς την ηδονή, με τις βολές των ματιών, σαν με κάποια ασώματα χέρια, αγγίζοντας και από μακρυά, όσα θέλει˙ και όσα με τα χέρια του σώματος δεν μπορεί να τα αγγίξη, αυτά με τις βολές των ματιών τα αγκαλιάζει με πάθος» (Λόγ. περί Παρθενίας). Γι’ αυτό και ο θεολόγος Γρηγόριος είπε: «Ψηλαφίζουν τα μάτια και αυτά που δεν μπορούν να ψηλαφισθούν».
Φιλαργυρία: Ρίζα πάντων τῶν κακῶν
Φιλαργυρία: Ρίζα πάντων τῶν κακῶν
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Ὅταν οἱ χριστιανοὶ δεχθοῦν ὅτι ἡ πλεονεξία εἶναι εἰδωλολατρία καὶ φοβερὴ ἀσθένεια, ποὺ ἐπηρεάζει καὶ τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχή, παρὰ πολλὰ προβλήματα θὰ λυθοῦν στὴν προσωπική τους ζωή, ἀλλὰ καὶ στὴν Ἐκκλησία γενικότερα. Πρέπει νὰ μελετήσουν τὸ θέμα καὶ νὰ κατανοήσουν ὅτι ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι πλεονέκτης, γιατί «ἡ λατρεία τοῦ χρήματος ἀπορροφᾶ ὁλόκληρη τὴν καρδιά του καὶ δὲν ἔχει κανένα δικαίωμα κληρονομιᾶς στὴ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ», ὅπως ἑρμηνεύει ὁ Π.Ν. Τρεμπέλας τὸ λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου ὅτι ὁ πλεονέκτης εἶναι εἰδωλολάτρης (Ἐφ. ε΄ 5).
Πολλοὶ περήφανοι καὶ ἀμαθεῖς κοσμικοὶ ἄνθρωποι θεωροῦν τὴν εὐσέβεια ὅτι εἶναι πορισμός, δηλαδὴ πηγὴ αἰσχρῆς ἐκμετάλλευσης καὶ ὑλικοῦ πλουτισμοῦ (Α΄ Τιμ. στ΄ 5), ἐνῷ ἡ εὐσέβεια εἶναι μεγάλη πηγὴ πνευματικοῦ πλουτισμοῦ, ὅταν συνοδεύεται ἀπὸ τὴν ὀλιγάρκεια, ἡ ὁποία καταπολεμεῖ τὴν πλεονεξία καὶ τὴν αἰσχροκέρδεια. Ὁ εὐσεβὴς ὅταν ἔχει τροφές, ἐνδύματα καὶ κατοικία, ἀρκεῖται σὲ αὐτὰ σκεπτόμενος πάντα τὸ λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου «ὅτι τίποτα δὲν φέραμε μαζί μας ὅταν ἤλθαμε στὸν κόσμο καὶ εἶναι φανερὸ πώς οὔτε μποροῦμε νὰ βγάλουμε τίποτα φεύγοντας» (Α΄ Τιμ. στ΄ 7). Εἶναι δὲ ἀποκαλυπτικὸς καὶ συνάμα φοβερὸς ὁ λόγος του καὶ γιὰ ἐκείνους ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ πλουτίσουν: «Ὅσοι θέλουν νὰ πλουτίσουν πέφτουν σὲ πειρασμό, σὲ παγίδα τοῦ διαβόλου καὶ σὲ πολλὲς ἐπιθυμίες ἀνόητες καὶ βλαβερές, ποὺ βυθίζουν τοὺς ἀνθρώπους στὴν καταστροφὴ καὶ στὸ χαμό. Γιατί ἡ ρίζα ὅλων τῶν κακῶν εἶναι ἡ φιλαργυρία. Τὸ χρῆμα μερικοὶ τὸ ἐπιθύμησαν τόσο πολύ, ὥστε πλανήθηκαν καὶ ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τὴν πίστη καὶ πλήγωσαν τὸν ἑαυτό τους μὲ βάσανα πολλὰ» (Α΄ Τιμ. στ΄ 9-10).
Ἡ πλεονεξία εἶναι ἀσθένεια ποὺ δύσκολα θεραπεύεται. Χρειάζεται σταθερότητα στὴν καταπολέμησή της καὶ πάντα νὰ συνοδεύεται ἀπὸ τὸ καθῆκον τῆς ἔμπρακτης ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίον, δηλαδὴ τὴν ἐλεημοσύνη. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης τονίζει ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν φρόντισε πολὺ γιὰ τὴ θεραπεία τῆς ἀσθένειας αὐτῆς, «γι’ αὐτὸ καὶ πλεονάζει στὶς ἐκκλησίες καὶ κανένας δὲν ἐξετάζει προσεκτικὰ ὅσους ὁδηγοῦνται στὸν κλῆρο μήπως ἔχουν μολυνθεῖ μὲ τὸ εἶδος αὐτὸ τῆς εἰδωλολατρίας». Καὶ στὴν ἐποχὴ μας παρατηρεῖται τὸ φαινόμενο τῆς πλεονεξίας στοὺς ναοὺς καὶ τοὺς κληρικούς.
Μπορεῖς νά μιλᾶς ὥραν ὁλόκληρη μέ κάποιον, μόλις τοῦ ἀναφέρεις γιά τόν Χριστό, γυρίζει τό κεφάλι του ἀπό τήν ἄλλη...
"Μπορείς να μιλάς ώραν ολόκληρη με κάποιον, μόλις του αναφέρεις για τον Χριστό, γυρίζει το κεφάλι του από την άλλη.
Πλήρης αποστασία του ανθρώπου από τον Θεό. Όλα τα αγαπούμε,ένα δεν αγαπούμε.Τον Χριστό μας."
Νομίζουμε ότι θα μείνουμε στον κόσμο αιώνια και ξαφνικά ακούγεται η φωνή..
Ὅσιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ. Φωτογραφία τοῦ ἕτους 1918.
O κατά κόσμον Σεργκέϊ Σεμιόνοβιτς Σαχάρωφ και μετέπειτα Όσιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ. Φωτογραφία του έτους 1918.
https://proskynitis.blogspot.com/2023/08/1918.html
29 Αὐγούστου. † Μνήμη τῆς ἀποτομῆς τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου καὶ βαπτιστοῦ Ἰωάννου. Θεοπίστης ὁσίας τῆς ἐξ Αἰγίνης. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ Προδρόμου, 29 Αὐγούστου (Πρξ. ιγ´ 25-32).
Πραξ. 13,25 ὡς δὲ ἐπλήρου ὁ Ἰωάννης τὸν δρόμον, ἔλεγε· τίνα με ὑπονοεῖτε εἶναι; οὐκ εἰμὶ ἐγώ, ἀλλ᾿ ἰδοὺ ἔρχεται μετ᾿ ἐμὲ οὗ οὐκ εἰμὶ ἄξιος τὸ ὑπόδημα τῶν ποδῶν λῦσαι.
Πραξ. 13,25 Κατά τον καιρόν δε που ο Ιωάννης εξεπλήρωνε την αποστολήν του και ακολουθούσε τον δρόμον, που του είχεν ορίσει ο Θεός, έλεγε· Ποίον με νομίζετε ότι είμαι; Δεν είμαι εγώ ο Μεσσίας, αλλ' ιδού, ύστερα από εμέ έρχεται εκείνος, του οποίου εγώ δεν είμαι άξιος να λύσω το υπόδημα των ποδών.
Δευτέρα 28 Αυγούστου 2023
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 28-8-2023
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 28-8-2023
https://www.youtube.com/live/diKGbH2xzEg?si=TpcLKP7nJerU0FlP
«Μετὰ τὴν μπόρα τὴν δαιμονικὴ θά 'ρθεὶ ἡ λιακάδα ἡ Θεϊκή ...» , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
«Μετὰ τὴν μπόρα τὴν δαιμονικὴ θά 'ρθεὶ ἡ λιακάδα ἡ Θεϊκή ...» , 25-7-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Μαρτυρία γιὰ τὴν Γερόντισσα Γαλακτία
Τὴν Γερόντισσα Γαλακτία δὲν τὴν γνώριζα. Ἔτυχε ὅμως νὰ τὴν πληροφορηθῶ. Ἔκανα ταξίδι ἀπὸ τὴν Ἀθήνα καὶ τὴν ἐπισκέφθηκα τὸ καλοκαίρι τοῦ 2019. Τὴν περίοδο ἐκείνη εἶχα σχέση μὲ μία κοπέλα ἡ ὁποία μὲ πίεζε νὰ προχωρήσουμε στὴν ὁλοκλήρωση. Ὁ πνευματικός μου μὲ παρότρυνε νὰ τὸ κάνω, λέγοντάς μου πὼς ἀφοῦ ἀγαπᾶμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον καὶ ὑπάρχει ἡ προοπτικὴ σοβαρῆς ἐξέλιξης τῆς σχέσης δὲν εἶναι μεμπτό.
Ἐγὼ ὡστόσο δὲν ἀναπαυόμουν, γιατί αὐτὸ πού μοῦ ἔλεγε ἦταν ἄκρως ἀντίθετο μὲ τὰ πιστεύω μου. Μετὰ ἀπὸ ἀρκετὴ σκέψη, καὶ ὄντας μπερδεμένος μέσα μου, βρῆκα ἕναν Μητροπολίτη καὶ εἶπα τὸν λογισμό μου. Ἐκεῖνος μὲ παρέπεμψε στὴν Γερόντισσα Γαλακτία στὴν Κρήτη. Ἔκανα τὸ ταξίδι καὶ μὲ ὑποδέχτηκαν...
μὲ χαρά. Ἡ γιαγιούλα ἔλαμπε καὶ εὐωδίαζε! Ἔβγαζε ἀπὸ μέσα της ἕνα μυστικὸ ἀλλὰ δυνατὸ φῶς ποὺ δύσκολα μποροῦσες νὰ τὴν κοιτάξεις. Εἰρήνη βασιλεύει ἐκεῖ.
Ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ! Μὲ πόση ἀγάπη μὲ ἀγκάλιασε! Μοῦ εἶπε ἐπιτακτικά: «φύγε ἀπὸ τὸν τάδε (εἶπε τὸ ὄνομά του) γιατί θὰ σὲ καταστρέψει»! Ἐπειδὴ τὸ ὄνομα αὐτὸ εἶναι τοῦ συνεταίρου μου (εἶναι ὄχι πολὺ συνηθισμένο ὄνομα), ποὺ εἶναι καλός μου φίλος καὶ ποτὲ δὲν δυσκολευτήκαμε μεταξύ μας, λυπήθηκα. Λυπήθηκα πολύ… Ἡ γιαγιούλα δὲν ἄκουε. Εἶπα στὸν π. Ἀντώνιο γιατί στενοχωρήθηκα. Μοῦ ἀπάντησε ὅτι ἀποκλείεται νὰ ἐννοεῖ τὸν συνεταῖρο σου. Ἡ γιαγιούλα ἀμέσως διευκρίνισε. Κατάλαβε τὴν ἔνστασή μου μὲ τρόπο πνευματικό. «ὄχι αὐτὸν ποὺ νομίζεις! Τὸν παπὰ ποὺ θὰ εἶναι ξώπαπας! (ποὺ θὰ τὰ πετάξει, ποὺ θὰ παύσει νὰ εἶναι ἱερέας). Αὐτὸς παιδί μου βάζει πέπλα στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων καὶ δὲν τοὺς ἀφήνει νὰ βλέπουν καθαρὰ τὸν Χριστό. Ἐσὺ φύγε τώρα!!!».
- Ξέρεις, ἀββᾶ μου, αὐτό τό περιστατικό πολύ μέ ὡφέλησε.
«Κύριε, Συ που με αξίωσες να έλθω στο σχήμα των αγίων αυτών γερόντων, αξίωσε με ν’ ακολουθήσω και τα ίχνη τους»
Ο μακάριος Ζωσιμάς διηγήθηκε για κάποιον γέροντα τα εξής:
- Θέλουμε όλα όσα έχεις στο κελί σου. Κι εκείνος απάντησε:
- Όσα σας φαίνονται καλά, παιδιά μου, πάρτε τα.
Τα πήραν λοιπόν όλα και έφυγαν. Άφησαν μόνο ένα σκαλιστήρι. Το παίρνει αμέσως ο γέροντας και τρέχει πίσω τους φωνάζοντας:
Οι ληστές τότε, θαυμάζοντας την ανεξικακία του, τα επέστρεψαν όλα στο κελί του και μετανοημένοι είπαν μεταξύ τους:
- Πραγματικά ο άνθρωπος αυτός είναι του θεού...
Μόλις λοιπόν το διαβάσαμε αυτό, μου λέει ο επισκέπτης μας γέροντας:
Αὐτοκέφαλη ἡ Ἐκκλησία τῆς Μολδαβίας
Γράφει ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης,
Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.
Μοῦ ἐζητήθη ἡ γνώμη, ἂν μπορεῖ καὶ ἂν πρέπει ἡ Ἐκκλησία τοῦ ἀνεξάρτητου καὶ διεθνῶς ἀναγνωρισμένου κράτους τῆς Μολδαβίας νὰ ζητήσει αὐτοκεφαλία. Χωρὶς νὰ ἐπεκταθῶ σὲ λεπτομερεῖς ἱστορικοκανονικὲς ἀναλύσεις, ποὺ ἂν χρειασθεῖ θὰ τὸ πράξω, θὰ διατυπώσω σύντομα τὶς ἀπόψεις μου, σύμφωνα μὲ τὴν ἱεροκανονική μας Παράδοση καὶ τὶς νεώτερες ἐκκλησιολογικὲς ἐξελίξεις.
Πρέπει ἐν πρώτοις νὰ ἐπισημανθεῖ ὅτι οἱ Ἱεροὶ Κανόνες τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν καὶ Τοπικῶν Συνόδων δὲν καθορίζουν τὴν διαδικασία χορήγησης τοῦ αὐτοκεφάλου. Ἂν τὴν εἶχαν καθορίσει, δὲν θὰ χρειαζόταν νὰ τεθεῖ ὡς θέμα βασικὸ πρὸς ἐπίλυση ἀνάμεσα στὰ δέκα θέματα τῆς ἐπὶ πολλὲς δεκαετίες προετοιμαζόμενης «Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου», ποὺ συνῆλθε στὸ Κολυμπάρι τῆς Κρήτης (2016), χωρὶς ὅμως νὰ συζητηθεῖ, γιατὶ ἀποσύρθηκε τὴν τελευταία στιγμή, ἐνῶ εἶχε ἐπιτευχθῆ... ὁμοφωνία καὶ συμφωνία εἰς ὅλα τὰ οὐσιώδη προβλήματα.
Αὐτὸ ποὺ καθορίζουν μὲ αὐστηρότητα καὶ ἐντυπωσιακὴ διαύγεια οἱ Ἱεροὶ Κανόνες εἶναι ὅτι οἱ ἀσκοῦντες τὴν ἐκκλησιαστικὴ διοίκηση ἐπίσκοποι, μητροπολίτες καὶ πατριάρχες δὲν πρέπει νὰ ὑπερβαίνουν τὰ ὅρια τῆς δικαιοδοσίας ποὺ ἔχουν καὶ νὰ ἐπεμβαίνουν ὑπερορίως στὴν δικαιοδοσία ἄλλων τοπικῶν ἐκκλησιῶν. Ἡ εἰσπήδηση σὲ ξένη δικαιοδοσία εἶναι βαρὺ ἐκκλησιαστικὸ παράπτωμα καὶ τιμωρεῖται αὐστηρά. Κατὰ τὴν πρώτη χιλιετία τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ βίου ἡ πενταρχία τῶν πατριαρχῶν Ρώμης, Κωνσταντινούπολης, Ἀλεξάνδρειας, Ἀντιόχειας καὶ Ἱεροσολύμων, ἐσήμαινε τὴν ὕπαρξη πέντε μόνον αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν. ῞Οταν ἐπιχειροῦσε κάποιος ἀπὸ τοὺς πέντε, καὶ συνήθως ὁ Ρώμης, νὰ εἰσβάλει στὴν δικαιοδοσία ἄλλου πατριαρχείου, αὐτὸ καταδικαζόταν συνοδικῶς.
Ὅταν, μετὰ τὸ σχίσμα τοῦ 1054, ἡ Κωνσταντινούπολη ἀπέμεινε μόνη πρώτη τιμητικὰ στὸν χῶρο τῆς Ἀνατολῆς, δὲν ἐπεχείρησε νὰ μεταβάλει τὸ πρωτεῖο τιμῆς σὲ πρωτεῖο ἐξουσίας, κατὰ τὰ παπικὰ πρότυπα, ἀλλὰ περιορίσθηκε στὴν δική της δικαιοδοσία καὶ δὲν ἐπενέβαινε στὴν δικαιοδοσία τῶν ἄλλων τριῶν πατριαρχείων. Βοηθοῦσε μόνον κατὰ τὴν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας τὶς ἐμπερίστατες ἐκκλησίες μὲ παρεμβάσεις στὴν Ὑψηλὴ Πύλη, ὅταν αὐτὸ τῆς ἐζητεῖτο παρακλητικὰ καὶ φιλάδελφα, χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνει ἀναγνώριση ὑπερόριας ἁρμοδιότητας.
Ἑρμηνεία τοῦ Ἄσματος Ἀσμάτων (1)
Ερμηνεία του Άσματος Ασμάτων (1)
Αγ. Γρηγόριος Νύσσης
Πρόλογος
ΠΗΓΗ:ΕΔΩ
Στη σεμνοπρεπέστατη Ολυμπιάδα ο Γρηγόριος επίσκοπος Νύσσης απευθύνει το χαίρε εν Κυρίω
Αποδέχθηκα το ενδιαφέρον σου για το Άσμα Ασμάτων, που εκδήλωσες σ’ εμένα και κατά πρόσωπο και με γράμματα, ώστε με την κατάλληλη θεωρία ν’ αποκαλυφθεί η κρυμμένη μέσα στα λόγια του φιλοσοφία για τις αιώνιες έννοιες καθαρμένη από την επιπόλαιη κατά γράμμα ερμηνεία των λέξεων, πράγμα που ταιριάζει στη σεμνότητα του βίου σου και στην καθαρότητα της ψυχής σου. Γι’ αυτό δέχτηκα πρόθυμα να επιμεληθώ γι’ αυτό, όχι βέβαια για να σου φανώ χρήσιμος στη διάπλαση του χαρακτήρα σου (γιατί πιστεύω ότι ο οφθαλμός της ψυχής σου είναι καθαρός από κάθε εμπαθή κι ακάθαρτη έννοια κι ατενίζει απαραπλάνητα προς τα θεία αυτά ρητά και την αθάνατη χάρη), αλλά για να λάβουν οι πιο σαρκικοί κάποια χειραγωγία προς την πνευματική και άυλη κατάσταση της ψυχής, προς την οποία οδηγεί το βιβλίο αυτό με τη σοφία που κρύβει.
Επειδή μερικοί από τους εκκλησιαστικούς νομίζουν ότι σε όλα τα σημεία πρέπει να παραμένουμε στη λέξη της αγίας Γραφής, και δε δέχονται ότι μερικά πράγματα έχουν λεχθεί με αινίγματα και υπόνοιες (συμβολισμούς και αλληγορίες), θεωρώ απαραίτητο ν’ απολογηθώ γι’ αυτά πρώτα σ’ αυτούς που μας αποδίδουν τέτοιες κατηγορίες και να τους πω, ότι τίποτα δεν απορρίπτουμε στην προσπάθειά μας να θηρεύσουμε με κάθε τρόπο από την θεόπνευστη Γραφή το ωφέλιμο, ώστε, αν ωφελεί κάπως και η λέξη, εννοούμενη όπως έχει λεχθεί, να έχουμε αμέσως ό,τι επιδιώκουμε. Αν όμως κάτι που ειπώθηκε κρυμμένο μέσα σε υπονοούμενα και αινίγματα είναι ανίκανο να ωφελήσει με το πρώτο νόημά του, να χρησιμοποιούμε τους λόγους αυτούς έτσι, όπως συμβουλεύει ο λόγος που μας παιδαγωγεί με τις Παροιμίες, ώστε να εννοήσουμε αυτό που λέγεται είτε ως παραβολή είτε ως ένα λόγο σκοτεινό είτε ως γνώμη κάποιου σοφού είτε σαν κάποιο αίνιγμα.
Ὁ ἅγιος μάρτυρας Συμφοριανός τοῦ Ὠτέν
22 Αυγούστου
Ο άγιος μάρτυρας Συμφοριανός του Ωτέν
Ο άγιος Συμφοριανός ήταν γιος μιας ευγενούς οικογένειας του Ωτέν (Αυγουστόδουνον στην Βουργουνδία) κατά τους χρόνους του διωγμού του Αυρηλιανού (περί το 275). Μία ημέρα συνάντησε ομάδα ειδωλολατρών που συνόδευαν ένα άγαλμα της Βηρηκύνθιας (Κυβέλης) και τους ενέπαιξε για τις δεισιδαιμονίες τους. Αμέσως τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στον διοικητή Ηράκλειο που τον κάλεσε να παρουσιασθεί στο δικαστήριό του. Εκεί δήλωσε πως ήταν χριστιανός και υποστήριξε ότι όχι μόνο αρνιόταν να λατρέψει την μητέρα των θεών, αλλά πως ήταν έτοιμος να συντρίψει το άγαλμά της με το σφυρί.
Ο δικαστής είπε να του διαβάσουν τα αυτοκρατορικά διατάγματα κατά των χριστιανών και τον κατηγόρησε για ιεροσυλία κατά των θεών και ανταρσία κατά των νόμων του Κράτους.
28 Αὐγούστου. Μωυσέως ὁσίου τοῦ Αἰθίοπος (δ΄ αἰ.). Διομήδους, Λαυρεντίου μαρτύρων, Ἐζεκίου βασιλέως τοῦ δικαίου (750 π.Χ.). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτ. ιγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β´ Κορ. η΄ 7-15).
Β Κορ. 8,7 ἀλλ᾿ ὥσπερ ἐν παντὶ περισσεύετε, πίστει καὶ λόγῳ καὶ γνώσει καὶ πάσῃ σπουδῇ καὶ τῇ ἐξ ὑμῶν ἐν ἡμῖν ἀγάπῃ, ἵνα καὶ ἐν ταύτῃ τῇ χάριτι περισσεύητε.
Β Κορ. 8,7 Και σεις, λοιπόν, τώρα, όπως εις κάθε τι αγαθόν είσθε πλούσιοι, εις την πίστιν και στον λόγον του Θεού και εις την γνώσιν της αληθείας και εις κάθε καλήν δραστηριότητα και εις την αγάπην σας προς ημάς, φροντίσατε να φανήτε πλούσιοι και γενναιόδωροι και εις την χάριν αυτήν της αγαθοεργίας.
Θαύματα καί σημεῖα
ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ
Είναι φοβερή φτώχεια, η έλλειψη της αληθινής επίγνωσης του Θεού. Γιατί τότε, παίρνεις τα έργα του διαβόλου για έργα του Θεού.
Α Γ Ι Ο Υ Ι Γ Ν Α Τ Ι Ο Υ
Μ Π Ρ Ι Α Ν Τ Σ Ι Α Ν Ι Ν Ω Φ
Ε Π Ι Σ Κ Ο Π Ο Υ
Σ Τ Α Υ Ρ Ο Υ Π Ο Λ Ε Ω Σ
ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ
Μετάφραση : Ο Μητροπολίτης Νικοπόλεως ΜΕΛΕΤΙΟΣ
Έκδοση Ε΄
ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ
ΠΡΕΒΕΖΑ 2000
Πρόλογος
Εισαγωγή
Τι δείχνει η αξίωση αυτή
Κεφάλαιο Α' - Τι λέει η Ἀγια Γραφή
Σημείον εκ του Ουρανού
Το λάθος των Φαρισαίων
Τα θαύματα του Χριστού
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
