Περί Νηστείας

Ἡ νηστεία, ὅπως μᾶς λένε οἱ Ἅγιες Γραφές, εἶναι συνηλικιώτης τῆς ἀνθρωπότητας. Τί θά πεῖ αὐτό; Ὅτι ἔχει ἴδια ἡλικία μέ τήν ἡλικία πού ἔχει ἡ ἀνθρωπότητα.

Ὁ πρῶτος ἄνθρωπος δηλαδή, πού ἦταν ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα πῆραν ὡς ἐντολή νά νηστεύουνε. Αὐτή ἦταν ἡ πρώτη ἐντολή πού πῆραν ἀπό τόν Θεό, νά τρῶνε ἀπό ὅλα τά δέντρα πού ἦταν ἐκεῖ στόν Παράδεισο ἐκτός ἀπό ἕνα, ἀπό τό δέντρο τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ.

Ἤτανε, λοιπόν, ἡ πρώτη - πρώτη ἐντολή.

Σήμερα πολλοί ἄνθρωποι, δυστυχῶς, λένε ὅτι «ἐντάξει οἱ ἐντολές.. ἀλλά ἡ νηστεία δέν εἶναι τίποτα» καί μποροῦμε νά τή βάζουμε στήν ἄκρη. Παραθεωροῦν τή νηστεία καί δυστυχῶς πολύ λίγοι ἄνθρωποι νηστεύουν στίς μέρες μας. Καί ἄν κάποιος πεῖ ὅτι νηστεύει, τόν κοιτᾶνε καί παράξενα, καί μάλιστα τοῦ ἐπιτίθενται κιόλας.. «τί εἶναι αὐτά πού κάνεις; »… τάχατες ἀπό ἐνδιαφέρον.. «θά κινδυνέψει ἡ ὑγεία σου.. θά ἀρρωστήσεις.. μήν κάνεις ὑπερβολές…».

Καί ὅμως αὐτή ἡ ἐντολή ἦταν ἡ πρώτη πού δόθηκε στόν ἄνθρωπο καί μάλιστα ἐνῶ ἤτανε μέσα στόν Παράδεισο. Ὄχι ἀφοῦ βγήκαμε ἀπό τόν Παράδεισο, ἀλλά ἐνῶ ἤμασταν μέσα στόν Παράδεισο, μᾶς ἔδωσε τήν ἐντολή νά νηστεύουμε, δηλαδή νά ἐγκρατευόμαστε ἀπό κάποιες τροφές. Καί συγκεκριμένα στόν Παράδεισο, ὅπως εἴπαμε, ἀπό ἐκεῖνο τό δέντρο, ἀπό τούς καρπούς ἐκείνου τοῦ δέντρου, τό δέντρο τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ.

Καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος νήστεψε, ἐνῶ δέν εἶχε ἀνάγκη θά λέγαμε νά νηστέψει. Καί ὅ,τι ἔκανε ὁ Κύριος, λένε οἱ Ἅγιοι, τό ἔκανε γιά μᾶς, γιά νά μᾶς δώσει πρότυπο ζωῆς.

Ἑπομένως, δέν δικαιολογεῖται ὁ Χριστιανός νά λέει ὅτι «ἡ νηστεία δέν εἶναι τίποτα, ἀφοῦ ὁ ἴδιος μέ τή ζωή Του μᾶς διδάσκει ὅτι πρέπει νά νηστεύουμε.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 4 – 12 – 2018)