Ὁ στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ πρέπει νά ἀποφεύγει τίς ταραχές, Ἀόρατος Πόλεμος, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΤΙΣ ΤΑΡΑΧΕΣ, ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ
ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Π.ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΣΤΙΣ 17/04/2008 

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Ὁ Xριστός ἰατρός, προσφέρει τό μόνο φάρμακο θεραπείας τῶν ἀνθρωπίνων νοσημάτων

 

ΣΥΜΦΩΝΑ  με παρατήρηση του Αγίου Ειρηναίου: "Ο Κύριος ήλθεν ιατρός των κακώς εχόντων". 

Δηλαδή ο Κύριος ήλθε ως ιατρός των ασθενών.

Πράγματι ο ίδιος ο Κύριος διακηρύσσει δημοσίως: "Ου χρείαν έχουσιν οι ισχύοντες ιατρού, αλλ΄ οι κακώς έχοντες".

Δηλαδή, δεν έχουν ανάγκη ιατρού οι υγιείς  αλλά οι άρρωστοι.

Ού γαρ ήλθον καλέσαι δικαίους αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν". 

Και "Πάντως ερείτε μοι την παραβολήν ταύτην · ιατρέ θεράπευσον σεαυτόν".

Δηλαδή, ασφαλώς  θα μου πείτε τη γνωστή παροιμία· ιατρέ θεράπευσε τον εαυτό σου.

Και ακόμη: "Πνεύμα Κυρίου επ΄εμέ ... απέσταλκέ με ιάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν.

Δηλαδή,  Πνεύμα Κυρίου σε μένα... με έχει στείλει για να θεραπεύσω αυτούς που η καρδιά τους έχει συντριβεί από το βάρος της αμαρτίας.

Γέρων Ἐφραίμ Κατουνακιώτης, μία ἁγιασμένη μορφή († 27/2/1998)

Η μαθητεία του στον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή.

Ο Γέροντας Ιωσήφ έμενε τότε στον Άγιο Βασίλειο, το υψηλότερο ασκητικό μέρος πάνω από τα Κατουνάκια, παράλληλο σε υψόμετρο με την Κερασιά. Κυρίαρχος Μονή των ασκητικών αυτών περιοχών είναι η Μεγίστη Λαύρα. Σε αυτά τα ερημικά μέρη ησύχαζε ο Γέροντας μας. Εκεί τον γνώρισε ο αείμνηστος Γέροντας Εφραίμ.

Τον επισκέφθηκαν με τον Γέροντα Νικηφόρο, που είχε ιδιαίτερη ευλάβεια στον Γέροντα Ιωσήφ. Όπως μας έλεγε ο ίδιος, του προκάλεσε συγκίνηση και θαυμασμό η ερώτηση του Γέροντος Ιωσήφ προς τον Γέροντά του, που έγινε κατά την πρώτη συνάντησή τους. Δεν αναφερόταν στο εργόχειρο ή την ικανότητα του υποτακτικού στις διάφορες εργασίες της καλύβης.

Ο Γέροντας ρώτησε: « Κάνει, παπά Νικηφόρε, ο Εφραίμ υπακοή;». Ο παπα Εφραίμ μας έλεγε γι’ αυτήν την ερώτηση κατά την πρώτη συνάντησή τους. « Αυτό με συγκλόνισε. Αισθάνθηκα ότι μέσα σε αυτόν τον Γέροντα υπάρχει ζωή και Χάρις, γιατί αυτή την ερώτηση από κανένα άλλον δεν την είχα ακούσει. Ευτυχώς που ο παπα Νικηφόρος δεν με εμπόδιζε να επισκέπτομαι και να διδάσκομαι από αυτόν την Πατερική παράδοση».

Προσκύνημα σέ μοναστήρι. Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν

Α

ποφάσισε κάποτε ὁ μακάριος νά πάει γιά νά προσευχηθεῖ στόν παραθαλάσσιο ναό τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Φωκᾶ.  Μέ τήν εὐκαιρία ἐκείνη, θά ἔκανε κι ἕνα προσκύνημα στά μοναστήρια πού εἶν’ ἐκεῖ γύρω, καί θά ἔπαιρνε τίς εὐχές τῶν ἁγίων πατέρων πού ζοῦσαν σ’ αὐτά.

 Μέ πῆρε λοιπόν κι ἐμένα καί κατεβήκαμε μαζί στό λιμάνι του Βοσπόρου.  Μπῆκαμε σ’ ἕνα πλοῖο καί σέ λίγο σαλπάραμε.

Περνούσαμε ἀπ’ τά μέρη τῶν Καλῶν, ὅταν οἱ ναῦτες ἄρχισαν νά τραγοῦδᾶνε καί νά αἰσχρολογοῦν μεταξύ τους. Ἐγώ ταράχτηκα  πολύ ἀκούγοντάς του, μά ὁ ὅσιος ἦταν γυρισμένος στά δεξιά τοῦ πλοίου, ἀγνάντευε τή θάλασσα καί χαμογελοῦσε εὐχαριστημένα. Σ’ ὅλο τό ταξίδι δέν εἶπε κουβέντα, μόνο πού κουνοῦσε ἀδιόρατα τά χείλη του, σάν κάτι νά μουρμούριζε.

Ἡ νηστεία τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας καί ἡ ἐγωκεντρική δίαιτα τῆς ὁλιστικής πλάνης

Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΙΤΑ ΤΗΣ ΟΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΛΑΝΗΣ

 

«Οι πνευματικοί άνθρωποι το κάνουνε για ψυχική ωφέλεια, για τον αληθινό Θεό» Άγιος Πορφύριος 

 

Του Β. Χαραλάμπους,  θεολόγου

   «Ίδε καιρός, ίδε ημέρα σωτήριος, η της Νηστείας είσοδος, ψυχή γρηγόρησον και παθών τας εισόδους, απόκλεισον Κυρίω, ενατενίζουσα», ψάλλομε στον Όρθρο της Δευτέρας της Α΄ Εβδομάδος. Σωτήριος καλείται  η της Νηστείας είσοδος, γιατί όντως εις σωτηρία άγει. 

Ενδεικτικό του μεγαλείου της νηστείας, που έχει θεσπίσει η Αγία μας Εκκλησία, είναι και αυτό που ψάλλομε : «Έφθασε νυν, εισήκται ο των αγώνων καιρός, το της νηστείας στάδιον, προθύμως άπαντες, απαρξώμεθα ταύτης, τας αρετάς Κυρίω, ως δώρα φέροντες».  Ο  Άγιος Πορφύριος συμβούλευε : «όλα να γίνονται με χαρά», «για τον αληθινό Θεό».

Παρατηρούμε δυστυχώς κάποιους Ορθόδοξους Χριστιανούς, που ενώ για την άσκηση της θεσπισθείσας από την Αγία μας Εκκλησία νηστείας, είναι πολύ επιεικείς με τον εαυτό τους,  για τις προτεινόμενες από τις ‘’ολιστικές θεωρήσεις’’ δίαιτες, η ακρίβεια των εγγίζει όρια που προξενούν απορία.

Γέροντας Ἐφραίμ Ἀριζόνας-Φιλοθεϊτης,Νῆψις-Προσευχή – Ἐξομολόγησις…

ΟΜΙΛΙΑ ΙΖ΄

Αγαπητά μου παιδιά, 

 Σήμερα θα πούμε ολίγα πράγματα για την μεγάλη αρετή της νήψεως.
Όπως θα γνωρίζετε, η νήψις είναι πατερική διδασκαλία, είναι βίωμα των μεγάλων νηπτικών πατέρων της Εκκλησίας και δη της ερήμου. Η λέξις «νήψις» προέρχεται εκ του «νήφω» , που σημαίνει αγρυπνώ, φρουρώ, επισκοπώ, παρατηρώ, επιβλέπω, παρακολουθώ. Αυτά όλα οι πατέρες τα συνοψίζουν σε μια αδιάλειπτη προσοχή του νοός. Η νήψις εικονίζεται με την αξίνα, η οποία καταρρίπτει τα μεγάλα δένδρα χτυπώντας την ρίζα τους. Κι όταν χτυπηθή η ρίζα, δεν ξαναφυτρώνουν. Έτσι και όταν ο νους του ανθρώπου, του χριστιανού, έχη την προσοχή αυτή της νήψεως, φρουρεί την καρδιά και τις πέντε αισθήσεις , τόσον τις πνευματικές, όσον και τις πνευματικές, της ψυχής. Όταν ο νους νήφη, όταν προσέχη, όταν φρουρή τα διανοήματα, τις σκέψεις, όταν ελέγχη την φαντασία ,τότε όλος ο άνθρωπος ψυχοσωματικά διατηρείται καθαρός. Και όταν ο άνθρωπος δια της νήψεως και της εργασίας της πνευματικής καθίσταται καθαρός, οι προσευχές του έχουν παρρησία προς τον Θεό, διασχίζουν τον αιθέρα, ξεπερνούν τους αστέρας, διέρχονται τους ουρανούς και πλησιάζουν στον Θείο Θρόνο της Χάριτος, όπου δέχονται τις ευλογίες του Θεού. Και ο άνθρωπος προσευχόμενος ούτως, πλουτίζει την κατά Θεόν χάριν.

Ἀπό τό Συναξάρι - Ἅγιος Ζαχαρίας, πατριάρχης Ἱεροσολύμων

21 Φεβρουαρίου 2014
Ο άγιος Ζαχαρίας χρημάτισε αρχικά εφημέριος και σκευοφύλαξ της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, και κατόπιν διαδέχθηκε τον πατριάρχη Ησύχιο στον θρόνο των Ιεροσολύμων (690). Κατά την τρα­γική άλωση της Αγίας Πόλεως από τους Πέρσες, στις 20 Μαΐου 614, ο άγιος Ζαχαρίας ματαίως προσπάθησε να μεσολαβήσει για να απο­φευχθεί η λεηλασία. Προτιμώντας να πεθάνει παρά να εγκαταλείψει τον Τίμιο Σταυρό στα βέβηλα χέρια των ειδωλολατρών, εξορίσθηκε στην Περσία, και σε όλη τη διάρκεια της πεζοπορίας έσφιγγε στην αγκαλιά του το ένδοξο Τρόπαιο της Σωτηρίας μας.
Όταν έφθασαν στο Όρος των Ελαιών, ο άγιος στράφηκε προς την Αγία Πόλη και με δάκρυα στα μάτια είπε στους χριστιανούς αιχμαλώτους οι οποίοι επρόκειτο να στα­λούν εξορία:

Ὁ γέροντας Γερβάσιος Παρασκευόπουλος ὡς παιδαγωγός

 Η καιόμενη αγάπη του σεβαστού Γέροντα προς τα αγαπημένα σχολεία των κατηχητοπαίδων είχε πολλές μαρτυρίες και άπειρες εκδηλώσεις και εκφράσεις περί της υπάρξεώς της. Χαρακτηριστικό είναι ότι αισθανόταν υπερβολικά χαρούμενος όταν βρισκόταν στο μικρό αλλά ταυτόχρονα και τρισμέγα βασιλειό του: το βασίλειο των παιδιών του Κυρίου Ιησού, με την παρουσία των οποίων απελευθερωνόταν από τις πολλές φροντίδες και αισθανόταν απαλλαγμένος από κάθε στεναχώρια, πιεστική μέριμνα, αγωνίες για τα προβλήματα και τις συκοφαντίες, τις οποίες υπέμενε με καρτερία.

Μεταμορφωνόταν κυριολεκτικά και αισθανόταν ως βασιλιάς. Καυχώμενος δε εν Κυρίω, χωρίς επιφυλάξεις και μετριοφροσύνη έλεγε:

Διδασκαλίες Ἁγίου Παϊσίου

https://www.youtube.com/watch?v=2rbv0QFN-OA#t=169

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Οἰκουμενισμός: Ἡ μεγάλη ἀπειλή

Οἰκουμενισμός: Ἡ μεγάλη ἀπειλή

 

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση 

 

ΠΟΛΛΟΙ κοσμικοί καί ἄσχετοι περί τήν πίστη ἀγνοοῦν βασικές ἀλήθειες τῆς Ὀρθόδοξης διδασκαλίας καί σχολιάζουν μέ ἐπιπολαιότητα τήν ἐκκλησιαστική ἐπικαιρότητα, γεγονός πού ἀποκαλύπτει τήν ἔλλειψη στοιχειώδους πληροφόρησης. Εἶναι λοιπόν ἑπόμενο καί στό θέμα τοῦ οἰκουμενισμοῦ νά ἔχουν ἀπόψεις, πού μειώνουν τήν λάμψη τῆς Μίας Ἐκκλησίας μέ τό νά τήν ἐξισώνουν μέ τίς ἄλλες ἑτερόδοξες «ἐκκλησίες». Εὔκολα ἀποδέχονται ὅτι ὁ οἰκουμενισμός εἶναι εὐλογία, γιατί θά ἑνώσει τούς χριστιανούς. Γι᾿ αὐτούς ἀγάπη καί οἰκουμενισμός ἔχουν στενότατη σχέση. Ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ μητέρα καί ὁ οἰκουμενισμός τό τέκνο! Τόση εἶναι ἡ πλάνη, πού οἱ πρωτεργάτες τοῦ οἰκουμενισμοῦ γίνονται δεκτοί μέ ἐνθουσιασμό ἀπό τήν κοσμική ἐξουσία, διευκολύνονται στίς δραστηριότητές τους καί προβάλλονται στό λαό ὡς σπουδαῖοι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἐργάζονται γιά τό καλό τῆς κοινωνίας, ἀλλά καί τήν προβολή τῆς Ὀρθοδοξίας!

Ἐνῶ συμβαίνει ἀκριβῶς τό ἀντίθετο. Ἡ ἀγάπη στήν περίπτωση τοῦ οἰκουμενισμοῦ εἶναι πρόσχημα. Στήν πραγματικότητα δέν ὑπάρχει. Ὁ ἀείμνηστος μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἔλεγε σχετικά:

ρήματα Ζωῆς: Ἡ ἀθεράπευτη παραμόρφωση

Όσο και αν μορφωθεί ο άνθρωπος με ανθρώπινη σοφία, η παραμόρφωση δεν θεραπεύεται. Πρέπει να ξαναβρεί την αληθινή εικόνα του Θεού που είναι ο Χριστός, ώστε παίρνοντας την μορφή του Χριστού να θεραπευθεί από τις παραμορφώσεις των παθών και της αμαρτίας, να επιτύχει τον ύψιστο προορισμό του, το καθ’ ομοίωσιν, την θέωση.

 Γέροντας Γεώργιος Γρηγοριάτης (Καψάνης)
 

 http://www.pemptousia.gr/rimata_zois/rimata-zois-i-atherapefti-paramorfosi/

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα του Σαββάτου 28-02-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Τιμόθεον Β΄ κεφ. β΄ 1 - 10  

β΄ 1 - 10



Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον κεφ. Β΄ 23 & Γ΄ 5

Β΄ 23 & Γ΄ 5

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Περί τῆς ἀπάτης πού μεταχειρίζεται ὁ διάβολος. Ἀόρατος πόλεμος, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ ΠΟΥ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ.ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ,ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.ΟΜΙΛΙΑ Π.ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΣΤΙΣ 18/09/2008

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Καθαρισμός τῆς καρδίας ( Γέροντος Ἰωσήφ τοῦ ἡσυχαστή )

Το κέντρο της ζωής μας είναι η απασχόλησί μας με τον πνευματικό νόμο. Αυτός είναι και ο λόγος πού αρνηθήκαμε τον κόσμο και εγκαταλείψαμε τον οικογενειακό βίο, ο οποίος δεν είναι αμαρτωλός. Τον εγκαταλείψαμε, επειδή θελήσαμε να εκφράσωμε με ένα ιδιαίτερο τρόπο την αγάπη μας προς τον Θεό, τηρούντες έτσι με ακρίβεια την πρώτη εντολή. Κληθέντες από τον Θεό, ακολουθήσαμε την φωνή Του για να εφαρμόσωμε αυτή την εντολή. Και για να εύρωμε τον κατάλληλο χρόνο, τον απερίσπαστο μάλλον, εβγήκαμε έξω από την κοινωνία και αρνηθήκαμε τους οικογενείς μας, ασχολούμενοι λεπτομερώς με την εσωστρέφεια, ελέγχοντες τα νοήματα των πραγμάτων. Και αυτό τον τρόπο, να ημπορέσωμε να νικήσωμε όχι μόνο την πρακτική μορφή της αμαρτίας, αλλά να την αφανίσωμε από την γέννησί της. Όχι μόνο να μην αμαρτάνωμε πρακτικά, αλλά ούτε κατά διάνοια να έχωμε συνεργασία με το κακό. Και με αυτό τον τρόπο φθάναμε στον μακαρισμό του Κυρίου: «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται». Ο Ιησούς μας ανέφερε ότι: «Τα έξωθεν εισερχόμενα ου κοινούσι τον άνθρωπο», δηλαδή δεν τον μολύνουν.

Ὑπάρχει φιλανθρωπία χωρίς χριστοφιλία;

 Απαντά ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Η χριστοφιλία διακλαδούται σε αδελφοφιλία, αληθοφιλία, δικαιοφιλία, αγαθοφιλία, αγιοφιλία, ειρηνοφιλία, αγνοφιλία, αγάπη για όλα όσα είναι θεϊκά, αγάπη για όλα όσα είναι αθάνατα, αγάπη για όλα όσα είναι αιώνια. Όλες αυτές οι αγάπες είναι θεϊκές, άγιες και αιώνιες, επειδή η ρίζα τους είναι θεϊκή, άγια και αιώνια. Ρίζα τους είναι η χριστοφιλία.

Όλες αυτές είναι φυσικές και απαραίτητες εκφάνσεις της χριστοφιλίας. Είναι οι δικές της αντικειμενικοποιήσεις, προβολές, πραγματοποιήσεις. Οι δικές της ενσαρκώσεις και πραγματώσεις. Εάν δεν υπάρχουν αυτές, δεν υπάρχει ούτε η χριστοφιλία. Εάν δεν υπάρχει η χριστοφιλία, δεν υπάρχει ούτε αληθινή θεοφιλία ούτε αληθινή φιλανθρωπία. Επειδή ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος η

αγάπη προς Αυτόν είναι πάντα και αγάπη προς Θεό και αγάπη προς άνθρωπο, δηλαδή θεοφιλία και φιλανθρωπία.

Μακάριοι ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς» (Ματθ. 5:11).Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν

Ε

δω, εἶν’ ἀλήθεια, σχεδόν κανένας δέν ἔδινε σημασία στόν μακάριο Νήφωνα. Ἐλάχιστοι ἦταν ἐκεῖνοι πού ἀναγνώριζαν τήν ἁγιότητά του. Αὐτό, βέβαια, εἶχε ζητήσει κι ὁ ἴδιος ἀπό τό Θεό: Νά τόν θεωροῦν οἱ ἄνθρωποι μηδαμινό. Κι Ἐκεῖνος τόν ἄκουσε. Ἔτσι ὄχι μόνο ἅγιο δέν τόν θεωροῦσαν, ἀλλά καί πολλοί, ἄσωτοι μάλιστα καί ἀκόλαστοι οἱ ἴδιοι, τόν κορόιδευαν καί τόν κακολογοῦσαν ἀπερίφραστα.

Καμμιά φορά πήγαινε κανένας γνωστός του καί τοῦ ἔλεγε:

-Πάτερ, εἶναι μερικοί πού λένε φοβερά πράγματα ἐναντίον σου.

Αὐτό ἀπαντοῦσε ἤρεμα:

-Τίποτε φοβερόν δέν μπόρεσε νά κάνει ὥς τώρα κανείς στό Νήφωνα, παρά μόνο ὁ διάβολος. Αὐτος κι ἐγώ, ὅσο θά εἴμαστε στό τοῦτο τόν κόσμο, θά τρωγόμαστε...

Προσευχόταν μάλιστα γιά τούς κατηγόρους του, λέγοντας:

-Ἐλέησε, Κύριε, ὅσους μέ περιγελοῦν,

ὅσους μέ κακολογοῦν ἤ μέ μισοῦν

ἤ μοῦ κάνουν ὁποιοδήποτε κακό.

Πῶς ἐφάρμοσε ὁ Γέρων Ἐπιφάνιος τό «πρῶτον καταλλάγηθι τοῖς σέ λυποῦσι»

Του ζητήσαμε κάποτε να μας ερμηνεύσει το «πρώτον καταλλάγηθι τοις σε λυπούσι» των διδακτικών στίχων της Ακολουθίας της Θείας Μεταλήψεως, δεδομένου ότι λογική και κατανοητή φαίνεται κυρίως η συνδιαλλαγή μ’ αυτούς τους οποίους εμείς λυπήσαμε και όχι μ’ εκείνους που ελύπησαν εμάς. Αυτός θέλοντας να μας διδάξει τις ωφέλειες από την εφαρμογή του παραπάνω στίχου, μάς διηγήθηκε το εξής περιστατικό:

Λειτουργούσα κάποτε στους Τρεις Ιεράρχας και μεταξύ των εκκλησιαζομένων ήταν και ο τάδε (θεολόγος, πνευματικοπαίδι του και άριστος ψάλτης). Όπως ήταν φυσικό ανέβηκε στο αναλόγιο, αλλά οι τακτικοί ψάλτες του ιδρύματος, γεροντάκια ευλαβή μεν και αφιλοχρήματα, πλην όμως όχι

πολύ ικανοί στα ψαλτικά, δεν του παρεχώρησαν σχεδόν τίποτε να ψάλει. Εγώ μέσα στο Ιερό είχα αγανακτήσει για τη στάση τους αυτή και έτσι έφθασε το «Κοινωνικό». Πως όμως να κοινωνούσα με τόση ταραχή;

Ἅπαντες χρήζομεν μετανοίας (Μητροπ. Αἰτωλίας καί Ἀκαρνίας Κοσμᾶ)

ΑΠΑΝΤΕΣ ΧΡΗΖΟΜΕΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ*

 

Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνίας κ. Κοσμάς

 

 «Ἠμεῖς Χριστιανοί μου, δίκαιοι ἤ ἁμαρτωλοί εἴμεθα; Ἀνίσως καί εἴμεθα δίκαιοι, καλότυχοι καί τρισμακάριοι. Εἰ δέ καί εἴμεθα ἁμαρτωλοί, τώρα εἶναι καιρός νά μετανοήσωμεν, νά παύσωμεν ἀπό τά κακά καί νά κάμνωμεν τά καλά, διότι ἡ κόλασις μᾶς καρτερεῖ.

Πότε θά μετανοήσωμεν; Ὄχι αὔριον ἤ μεθαύριον, ἀλλά σήμερον, διότι ἕως αὔριον, δέν ἠξεύρομεν τί θά πάθωμεν».

Αὐτά τά πατρικά, τά προτρεπτικά, τά ἁγιασμένα λόγια περιλαμβάνονται στήν πρώτη διδαχή τοῦ μεγάλου μας ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τοῦ κήρυκος τῆς μετανοίας.

Ἐκεῖνος πού ἄφησε τήν προσωπική του ἡσυχία, τήν ἄσκησί του καί τήν ἀγαπημένη του ἔρημο, πού προτιμοῦσε νά χαθῆ γιά νά σωθοῦν οἱ ἀδελφοί του, καλεῖ ὅλους νά μετανοήσουν.

Ἁγιασμένος, καθαρός στή ζωή, ἄγγελος ἐπίγειος, γνωρίζει σάν πνευματέμφορος πατέρας, τί εἶναι ἁμαρτία, τί εἶναι μετάνοια, ποῦ ὁδηγεῖται ἡ ψυχή ὅταν κλείσει ὁ ἄνθρωπος τά μάτια καί φύγει ἀμετανόητος ἀπό τόν πρόσκαιρο καί μάταιο αὐτό κόσμο, ἀλλά καί πῶς ἐλευθερώνεται, σώζεται, ἁγιάζεται, ὅταν, εἰλικρινά καί συνειδητά, μετανοήσει…

Αὐτή τήν ἀνάγκη τῆς μετανοίας, ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἅς ἐπιτραπῆ νά σχολιάσουμε μέ ἁπλές σκέψεις:

Περί Νηστείας - Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου.

Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου
Η ΝΗΣΤΕΙΑ

Πρόλογος

Η ΝΗΣΤΕΙΑ είναι θεσμός πανάρχαιος και θεόσδοτος. Τη νομοθέτησε ήδη στον παράδεισο ο Θεός, όταν απαγόρευσε στους πρωτοπλάστους να φάνε «από το δέντρο της γνώσεως του καλού και του κακού» (Γεν. 2:17). Την όρισε στη συνέχεια ο Μωσαϊκός Νόμος. Την επικύρωσε ο Θεάνθρωπος Ιησούς τόσο με το λόγο Του όσο και με το παράδειγμά Του, όταν νήστεψε «σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες» (Ματθ. 4:2). Την τήρησαν οι απόστολοι και οι πρώτοι χριστιανοί. Τη θεσμοθέτησε η Εκκλησία.

Κάθε χριστιανός λοιπόν οφείλει να τηρεί τις «διατεταγμένες» νηστείες (βλέπε το κατατοπιστικό «ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ» στο τέλος), υπακούοντας με ταπείνωση στο Χριστό και την Εκκλησία Του. Αυτή η υπακοή, βέβαια, δεν είναι άλογη ούτε ανώφελη. Γιατί με τη νηστεία ισχυροποιείται η θέληση, δουλαγωγείται το σώμα, καθαρίζεται ο νους, μαλακώνει η καρδιά, καταστέλλονται οι σαρκικές ορμές, θεραπεύεται η ψυχή^. κοντολογίς, «παν καλόν και αγαθόν δια της νηστείας κατορθούται και τελειούται» (άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς).

Πολλοί, ωστόσο, είναι εκείνοι που δεν τηρούν τις νηστείες της Εκκλησίας, προβάλλοντας διάφορες δικαιολογίες.

Η ΑΓΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ Η ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΣ Ἡ «θείῳ Πνεύματι καταυγασθεῖσα καὶ τοῖς νάμασι καταρδευθεῖσα παρὰ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος» ἔνδοξος μεγαλομάρτυς καὶ ἰσαπόστολος

Η ΑΓΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ Η ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΣ Ἡ «θείῳ Πνεύματι καταυγασθεῖσα
καὶ τοῖς νάμασι καταρδευθεῖσα παρὰ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος» ἔνδοξος μεγαλομάρτυς καὶ ἰσαπόστολος

Γράφει ὁ Ἀριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος Ἐκπαιδευτικός

.               Ἀνάμεσα στὶς λαμπρότερες μορφὲς τῆς χριστιανικῆς πίστεως ἐξέχουσα θέση κατέχει ἡ συνομιλήσασα μετὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στὸ φρέαρ τοῦ Ἰακὼβ Σαμαρείτις, ἡ μετέπειτα μεγαλομάρτυς καὶ ἰσαπόστολος Ἁγία Φωτεινή, ἡ ὁποία ἀναδείχθηκε «λαμπὰς φωτοπάροχος καὶ κορωνὶς καὶ κλέος τῶν Μαρτύρων», ἀφοῦ ἀναγεννήθηκε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Κύριο, ὁ Ὁποῖος εἶναι τὸ φῶς τοῦ κόσμου καὶ παρέχει τὸ «ὕδωρ τὸ ζῶν». Γι’ αὐτὸ καὶ ἐφοδιασμένη μὲ τὸ «ζωήρρυτο ὕδωρ» τῆς ἀνέθεσε ὁ Χριστὸς νὰ διδάξει τὴν ἀποκαλυμμένη ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου Του, κατόπιν δὲ κλήθηκε νὰ μαρτυρήσει γιὰ τὴν ἀγάπη Του τόσο ἐκείνη ὅσο καὶ τὰ δύο παιδιὰ καὶ οἱ πέντε ἀδελφές της. .               Ἡ συνάντηση καὶ ἡ συνομιλία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μὲ τὴ Σαμαρείτιδα ἀναφέρεται μὲ σαφήνεια καὶ λεπτομέρεια στὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιο (δ´ 5-42). Σύμφωνα μὲ τὴν εὐαγγελικὴ αὐτὴ περικοπὴ ὁ Χριστὸς φεύγοντας ἀπὸ τὴν Ἰουδαία κατευθύνθηκε πρὸς τὴ Γαλιλαία. Κατὰ τὴν πορεία Του αὐτὴ ἔπρεπε νὰ περάσει ἀπὸ τὴ Σαμάρεια. Ἔτσι ἔφτασε σὲ μία πόλη ποὺ ὀνομαζόταν Συχάρ, ὅπου πλησίον αὐτῆς βρισκόταν καὶ τὸ πηγάδι τοῦ Ἰακώβ, τὸ ὁποῖο εἶχε ἀφήσει ὡς κληρονομιὰ στὸν γιό του, τὸν Ἰωσήφ.

Περιμένοντας στό ἀρχονταρίκι τῆς μονῆς Δοχειαρίου-Βασίλειος Χαραλάμπους

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

_____________________

Σε μια μου επίσκεψη στο Άγιον Όρος, στη διαδρομή επιστροφής για την Ουρανούπολη, πήγα να προσκυνήσω στην Μονή Δοχειαρίου. Ως γνωστό στη Μονή Δοχειαρίου φυλάσσεται η θαυματουργός Εικόνα της Παναγίας της Γοργουπηκόου.

Περιμένοντας  το μικρό βαπόρι περίμενα στον περίβολο της Μονής της γραμμής για να επιστρέψω στην Ουρανούπολη, γιατί υπήρχε καθορισμένη ώρα που θα μας έπαιρνε. Κάποια στιγμή φάνηκε από τη μεγάλη Πύλη του Μοναστηριού ένας Επίσκοπος.  Εξ’ όσων είχαν συμβεί μετά, ο Επίσκοπος είχε απλά κατεβεί στη Μονή Δοχειαρίου για προσκύνημα, καθ’ οδό προς τη Μονή που ήταν προσκεκλημένος. Ο Ηγούμενος του Μοναστηριού Γέροντας Γρηγόριος, που έτυχε εκείνη τη στιγμή να βρίσκεται εκεί κοντά, φώναξε ένα καλογέρι να σημάνει τις καμπάνες. Είναι αγιορείτικη συνήθεια  όταν ένας Επίσκοπος επισκέπτεται ένα Αγιορείτικο Μοναστήρι να σημαίνουν οι καμπάνες.

Στο άκουσμα λοιπόν της εντολής του Ηγουμένου να σημάνουν οι καμπάνες, ο Επίσκοπος παρακάλεσε με πολύ σεμνότητα τον Ηγούμενο να μη σημάνουν τις καμπάνες.

Ἀπίστευτη χαρά ἡ προσευχή.Γέρων Θαδδαῖος τῆς Βιτόβνιτσα

https://www.youtube.com/watch?v=rQXuy-GeLok

Κληρονομεῖται τό προπατορικό ἁμάρτημα; Γιατί νά πληρώνω ἐγώ τά λάθη τῶν Πρωτοπλάστων;

Δεν κληρονομείται η ενοχή της προπατορικής αμαρτίας, αλλά οι συνέπειές της. Μ’ αυτήν, λόγω της απομάκρυνσης από το Θεό, ξέπεσε ολόκληρη η ανθρώπινη φύση και βρίσκεται στη φθορά και στην τάση προς το κακό. Αυτό μπορούμε να το παραλληλίσουμε με το εξής παράδειγμα: εάν το φυσικό περιβάλλον λόγω της σημερινής άλογης χρήσης του καταστραφεί ανεπιστρεπτί, οι επόμενες γενεές των ανθρώπων, ενώ δε θα έχουν καμία ευθύνη για το κακό που τους βρήκε θα κληρονομήσουν τη φθορά της φύσης.

Παρατηρούμε να κληρονομείται σε μεγάλο βαθμό ο χαρακτήρας των γονέων στα παιδιά και στα εγγόνια τους. Η επιθετικότητα που κληρονομείται π.χ. εκδηλώνεται, πριν ακόμα το μωρό επηρεασθεί από το περιβάλλον του.

Το Μυστήριο της Βαπτίσεως μάς επαναφέρει στο Θεό, καθώς σβήνει τη συνέπεια της πτώσης, την απομάκρυνση από το Θεό.

ρήματα Ζωῆς: Ἔχεις καλή διάθεση;

Όταν ο Θεός δει καλή διάθεση από μέρους μας, θα μας βοηθήσει. Και αυτή τη μικρή διάθεση θα την κάνει μεγάλη, ώστε να επιτελεστεί αυτή η μεγάλη σωτηρία των ψυχών μας.
 
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης          

 http://www.pemptousia.gr/rimata_zois/rimata-zois-echis-kali-diathesi/

Μοναδική μας μέριμνα πρέπει νά εἶναι ὁ Θεός. Ἀόρατος Πόλεμος, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΑΣ ΜΕΡΙΜΝΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ.ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.ΟΜΙΛΙΑ Π.ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΣΤΙΣ 22/11/2009 

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Περὶ τοῦ πόθου τοῦ κόσμου - Ἀσκητικά - Ὅσιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος

Λόγος Δ'.

Περὶ τοῦ πόθου τοῦ κόσμου.

Ἀληθῶς εἶπεν ὁ Κύριος, ὅτι δὲν δύναταί τις μετὰ τοῦ πόθου τοῦ κόσμου ν' ἀποκτήσῃ καὶ τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ, οὔτε μετὰ τῆς συναναστροφῆς τοῦ κόσμου ν' ἀποκτήσῃ καὶ τὴν συναναστροφὴν τοῦ Θεοῦ, οὔτε μετὰ τῆς φροντίδος τοῦ κόσμου δύναται νὰ ἔχῃ καὶ τὴν φροντίδα τοῦ Θεοῦ.
Ὅταν ἀφήσωμεν τὰ ἔργα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν κενοδοξίαν τῶν ἀνθρώπων, ἢ πολλάκις καὶ διὰ τὴν ἔνδειαν τῶν ἀναγκαίων χρειῶν τοῦ σώματος, τότε πολλοὶ ἐξ ὑμῶν ἐκκλίνουσιν εἰς πολλὰ σφάλματα, οἵτινες ὑπεσχέθησαν νὰ ἐργάζωνται τὰ ἔργα τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, καὶ δὲν ἐνθυμοῦνται τὴν ὑπόσχεσιν τοῦ Κυρίου, εἰπόντος, ὅτι ἐὰν καταβάλλητε πᾶσαν ὑμῶν τὴν φροντίδα διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, δὲν θέλω σᾶς ὑστερήσει τῶν ἀναγκαίων χρειῶν τοῦ σώματος• διότι δὲν θέλω ἀφήσει ὑμᾶς νὰ φροντίζητε περὶ αὐτῶν.
Περὶ τῶν ἀψύχων πετεινῶν, τὰ ὁποῖα ἐκτίσθησαν δι' ἡμᾶς, φροντίζει ὁ Κύριος, καὶ θέλει ἀμελήσει δι' ἡμᾶς; ποσῶς•
διότι ὅστις φροντίζει διὰ τὰ πνευματικὰ αὑτοῦ ἔργα, ἢ καταγίνεται εἴς τινα ἐξ αὐτῶν ψυχικά, τὰ ἀναγκαῖα του σώματος ἑτοιμάζονται δὶ αὐτὸν χωρὶς στενοχωρίαν καὶ φροντίδα εἰς τὸν καιρὸν αὐτῶν•
ὅστις ὅμως ἐπασχολεῖται ὑπὲρ τὸ δέον εἰς τὰ σωματικά, ὁ τοιοῦτος ἐκπίπτει χωρὶς νὰ θέλῃ ἐκ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ•
ἀλλ' ἐὰν ἡμεῖς φροντίσωμεν ἀγωνιζόμενοι καὶ μεριμνῶντες περὶ ἐκείνων, τὰ ὁποῖα γίνονται διὰ τὴν ἀγάπην καὶ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, αὐτὸς θέλει φροντίσει καὶ περὶ τῶν δύο, τῶν ψυχικῶν καὶ σωματικῶν, κατὰ τὸ μέτρον τοῦ ἀγῶνος ἡμῶν.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐμπόδιο στόν Ἀντίχριστο.

Εμπόδιο στο ψυχοκτόνο έργο του διαβόλου και στην παρουσία του Αντιχρίστου στέκεται η Ορθόδοξος Εκκλησία, που καταγγέλει τις μεθοδείες του σατανά και καταδικάζει τις αιρέσεις. Χωρίς την Ορθοδοξία, θα ήταν εύκολο στα όργανα του Αντιχρίστου να προετοιμάσουν τον δρόμο του.

Μα η Ορθοδοξία, αν και λυσσωδώς πολεμάται με μεθόδους σατανικές, στέκεται απόρθητο φρούριο και φάρος, που κατευθύνει προς την αλήθεια και την σωτηρία. Οι πολυώνυμοι εχθροί της, υπηρετώντας τον διάβολο και τι δεν κα΄νουν για να πετύχουν, όπως μάταια ελπίζουν, τον αφανισμό της. Αιρέσεις, Σιωνισμός με όλα τα παρακλάδια του και τα όργανά του: Μασωνία, Χιλιασμός, Οικουμενισμός, Ρόταρυ, Λάιονς, ψεύδη, απάτες, δολοπλοκίες, άνθρωποι όργανα του διαβόλου από θέσεις κλειδιά, ένας ολόκληρος σατανικός μηχανισμός σκοτεινών δυνάμεων, είναι επιστρατευμένος κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.

Οἱ τοιχογραφίες τῆς Μονῆς τῆς Χώρας στήν Κωνσταντινούπολη

Η Μονή της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη (σήμερα μουσείο) είναι το σημαντικότερο μνημείο της εποχής των Παλαιολόγων και λόγω του μοναδικού του εικονογραφικού προγράμματος ένα από τα σπουδαιότερα καλλιτεχνικά δημιουργήματα της βυζαντινής τέχνης.
Το καθολικό της Μονής της Χώρας χτίστηκε μεταξύ 1077 και 1081 από τη Μαρία Δούκαινα, την πεθερά του αυτοκράτορα Αλέξιου Α' Κομνηνού, πάνω σε παλαιότερο κτίσμα. Το 1120 επισκευάστηκε ριζικά από τον γιο του Αλέξιου, τον σεβαστοκράτορα Ισαάκιο Κομνηνό. Πολύ αργότερα, μεταξύ 1316 και 1321, ο Θεόδωρος Μετοχίτης, Λογοθέτης του Γενικού επί Ανδρόνικου Β' Παλαιολόγου και λόγιος με σημαντικό συγγραφικό έργο, ανακαινίζει το κτήριο, προσθέτει τον εξωνάρθηκα και το νότιο παρεκκλήσι και τα διακοσμεί με μωσαϊκά και τοιχογραφίες.
Το νότιο παρεκκλήσι προσαρτήθηκε και διακοσμήθηκε στα 1315-20 με δαπάνη του Μετοχίτη, με σκοπό να συμπεριλάβει τον τάφο του κτήτορα. Σύμφωνο με το νεκρικό προορισμό του χώρου είναι και το εικονογραφικό του πρόγραμμα. Μία επιβλητική σύνθεση της Καθόδου του Χριστού στον Άδη διακοσμεί την αψίδα, ενώ μία μνημειακή παράσταση της Δευτέρας Παρουσίας καλύπτει τα ψηλότερα μέρη του ανατολικού τμήματος.

Μία διδακτική ἱστορία γιά τή Σαρακοστή ἀπό τόν Ἅγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς

 

 Οἱ διὰ Χριστὸν σαλοὶ διακρίνονται ἀπὸ μιὰ σπάνια ἔλλειψη φόβου. Ὁ μακάριος Νικόλαος ἔτρεχε ἀνάμεσα στοὺς δρόμους τοῦ Πσκὼφ προσποιούμενος τὸν τρελό, ἐλέγχοντας τοὺς ἀνθρώπους γιὰ τὶς κρυφὲς ἁμαρτίες τους καὶ προφητεύοντας ἐκεῖνα ποὺ ἐπρόκειτο νὰ τοὺς συμβοῦν. Ὅταν ὁ Ἰβὰν ὁ Δ΄ ὁ Τρομερὸς κατέφθασε στὸ Πσκώφ, ὁλόκληρη ἡ πόλη διασαλεύτηκε ἀπὸ τὸν τρόμο γιὰ τὸ φοβερὸ τσάρο. Γιὰ νὰ τὸν ὑποδεχθοῦν οἱ κάτοικοι τοποθέτησαν στὴν εἴσοδο κάθε σπιτιοῦ ψωμὶ καὶ ἁλάτι, ἀλλὰ οἱ ἴδιοι, φοβισμένοι, δὲν ἐμφανίστηκαν. Ὅταν ὁ κυβερνήτης τῆς πόλης πρόσφερε στὸν τσάρο ψωμὶ καὶ ἁλάτι σ’ ἕνα δίσκο, ὁ τσάρος ἔσπρωξε μακριά τον δίσκο, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πέσουν καταγῆς τὸ ψωμὶ καὶ τὸ ἁλάτι. Τότε ἐμφανίστηκε μπροστά του ὁ ὅσιος Νικόλαος: ντυμένος μὲ ποδήρη χιτώνα, δεμένο μὲ σκοινὶ στὴ μέση, χοροπηδοῦσε γύρω του μ’ ἕνα μπαστούνι, σὰν παιδί.

Πρός κοινωνίας σοδόμων;

ΠΡΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ ΣΟΔΟΜΩΝ;

Ὅπως τό καλόν, ἡ ἁγιότης καί ἡ ἀρετή τῶν ἀνθρώπων ἔχουν διαβαθμίσεις καί ἄνοδον ἕως τήν ἀτελεύτητον κορυφήν τῆς θεώσεως, ἔτσι καί τό κακό ἀκολουθεῖ τήν ἰδικήν του πτῶσιν εἰς τήν κλίμακα τῆς ἁμαρτίας ἕως αἰωνίας κολάσεως.

Ἕνα ἀπό τά χειρότερα ἐπίπεδα εἰς τήν κλίμακα πρός τόν πυθμένα τοῦ ᾅδου, εἶναι ὅταν ἡ νομοθετική, ἡ ἐκτελεστική, καί ἡ δικαστική ἐξουσία ἀντί νά καταδικάζουν τό κακό καί νά προστατεύουν τό κοινωνικόν σύνολον, διά τῶν ἀποφάσεών των νομοθετοῦν καί νομιμοποιοῦν τήν ἁμαρτίαν τῶν ποικίλων διαστροφῶν διά τῆς δῆθεν ἐλευθέρας ἐκφράσεως καί συμπεριφορᾶς τῶν ἀνθρώπων. Διασφαλίζοντας τό παρά φύσιν, προσβάλλουν τό κατά φύσιν καί οὐσιαστικῶς ἀπορρίπτουν τό ὑπέρ φύσιν.

 Ἰσχυρίζονται κάποιοι ἐξ᾽ αὐτῶν πώς ἡ ὁμοφυλοφιλία ἀποτελεῖ ἀναφαίρετον δικαίωμα τῶν ἀνθρώπων.