Κλῆρος καί Ἐκκλησία (Α΄+ Β' μέρος), Ἀγ. Παϊσίου καί Αγίων Πατέρων-Μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Κλῆρος καί Ἐκκλησία (Α΄+ Β' μέρος), Ἀγ. Παϊσίου καί Αγίων Πατέρων-Μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο, 30-5-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com,

 

Νουθεσίες Γέροντος Ἐφραὶμ Φιλοθεΐτου

* Καμμιὰ χαρὰ κοσμικὴ δὲν μένει χωρὶς μεταμέλεια. Μόνον ἡ χαρὰ ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν Θεὸ εἶναι γνήσια καὶ εἰλικρινής. Δόξες καὶ χρήματα, ὅλα εἶναι ψεύτικα. Ὅλα αὐτὰ ὁ θάνατος τὰ βάζει στὴν ἁρμόζουσα θέσι τους.

* Ὁ οὐράνιος Πατὴρ μᾶς παιδεύει ὄχι γιὰ νὰ ἔλθουμε σὲ ἀπόγνωσι, ἀλλὰ γιὰ νὰ μετανοήσουμε καὶ διορθωθοῦμε.

* Ὁ πόνος ἐξαγνίζει τὴν ψυχή, τὴν κάνει ταπεινή, πονετική, ἀγαθὴ καὶ ἔτσι καταστρώνεται τὸ ἔδαφος γιὰ τὴν θείαν ἐπίσκεψι.

* Ὅλα τὰ λυπηρὰ μᾶς ἀποστέλλονται χωρὶς καμμιὰ ἀμφιβολία γιὰ τὴν θεραπεία τῆς ψυχῆς μας ποὺ νοσεῖ.

* Δωρεὰν σώζει ὁ Χριστὸς τὸν ἄνθρωπον, οἱ κόποι δείχνουν τὴν προαίρεσι... τοῦ ἀνθρώπου.

* Μὲ τὴν ὑπομονὴ στὰ παθήματα κάμνουμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅποιος ὑπομένει πειρασμό, ἐπιθέτει φάρμακο στὴν ψυχή του.

* Ποιὸς μετενόησε καὶ δὲν σώθηκε; ποιὸς εἶπε τὸ ἡμάρτησα καὶ δὲν συγχωρέθηκε; ποιὸς ἔπεσε καὶ ἐζήτησε βοήθεια καὶ δὲν σηκώθηκε; ποιὸς ἔκλαυσε καὶ δὲν παρηγορήθηκε ἀπὸ τὸν Θεόν;

* Ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο ὁ Θεὸς θέλει νὰ ἰδεῖ προαίρεσι ἀγαθὴ καὶ βία (προσπάθεια φιλότιμη) στὰ μέτρα τῶν δυνάμεών του, καὶ ὅταν αὐτὰ τὰ διάθεση μὲ ταπείνωσι, τότε Αὐτὸς ἀναλαμβάνει τὴν τελείωσι τοῦ ἀγαθοῦ ἔργου...

Ὁ θάνατος τοῦ Μεγάλου Ἁγίου Κωνσταντίνου

Ο θάνατος του Μεγάλου Αγίου Κωνσταντίνου

Κωνσταντίνου Καραστάθη

Η βάπτιση έδωσε πολύ μεγάλη χαρά στο νεοφώτιστο Κων/νο. Υψώνοντας τη φωνή του απηύθυνε ευχαριστήρια στο Θεό: «Τώρα, δηλαδή, σύμφωνα με το λόγο της αλήθειας, είπε, ξέρω ότι είμαι μακάριος. Τώρα έχω γίνει άξιος της αθανάτου ζωής. Τώρα έχω πιστέψει πως έλαβα το θείον φως. «Νυν αληθή λόγω μακάριον οίδ’ εμαυτόν, νυν της αθανάτου ζωής πεφάνθαι άξιον, νυν του θείου μετειληφέναι φωτός πεπίστευκα.»

Τα λόγια αυτά, λόγια ήρεμης συνείδησης, αλλά και βεβαιότητας για τα επερχόμενα μετά το θάνατο ενός αγωνιστή της πίστεως, θυμίζουν τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: «Εγώ γαρ ήδη σπένδομαι, και ο καιρός της εμής αναλύσεως εφέστηκε. Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστην τετήρηκα, λοιπόν απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος» (Τιμόθ. β’. δ’. 6-8).

Ο Κων/νος ένιωθε ότι από το μυστήριο αναγεννήθηκε τελειωμένος και αξιωμένος με τη θεία σφραγίδα, και αισθανόταν ψυχική αγαλλίαση και φωτισμό με το θείο φως. Μετά τη βάπτισή του φόρεσε το λευκό χιτώνα του βαπτίσματος, αρνήθηκε να ξαναφορέσει την αυτοκρατορική πορφύρα του και υποσχέθηκε να ζήσει στο εξής αντάξια προς έναν απόστολο του Χριστού, βιώνοντας έτσι την ταπεινοφροσύνη μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του.

Ήταν τόση η χαρά, που πλημμύριζε εκείνες τις ώρες την ψυχή του, ώστε εξέφρασε τον οίκτο του για όσους ήταν ξένοι σε τέτοιες ευλογίες. Και σαν είδε τους στρατηγούς του συγκινημένους να κλαίνε εν όψει του πένθους τους, να προσεύχονται για την παράταση της ζωής του, τους διαβεβαίωσε ότι θα ανησυχούσε μάλλον από την αναβολή, παρά από την επίσπευση της αναχώρησής του στο Θεό.

Στο νεκροκρέββατό του προχώρησε στην τελική ρύθμιση κάποιων υποθέσεών του. Κληροδότησε μια ετήσια δωρεά στους κατοίκους της Ρώμης και διένειμε την αυτοκρατορία, μεταξύ των τριών αγοριών του, όπως θα ιδούμε παρακάτω. Επίσης εξέφρασε την επιθυμία ν’ αποκαταστήσει στο θρόνο του το Μέγα Αθανάσιο και την επιθυμία του αυτή πραγματοποίησε, όπως παραπάνω είδαμε, ο μεγάλος του γυιός Κωνσταντίνος Β’, καίσαρας των δυτικών επαρχιών.

Πρωθυπουργὸς καὶ Ἀρχιεπίσκοπος Ἐθνικῶς Ἐπιζήμιοι.

Τοῦ Αἰδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Κ. Διώτη, Θεολόγου- Δημιοσογράφου- Συγγραφέως- Ἐκδότου (ὅπως ἐτίμησεν αὐτὸν ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν)

Δυστυχῶς ἐφθάσαμεν εἰς τὸ κατάντημα τοιαύτης παρακμῆς, ὥστε νὰ δικαιολογῆται ὁ τοιοῦτος τίτλος τοῦ παρόντος ἄρθρου. Ἡ παντοία ἡγεσία τῆς Ὀρθοδόξου καὶ ἐνδόξου Ἑλλάδος εἶναι καταστρεπτικὴ ἐθνικῶν, ἠθικῶν καὶ πνευματικῶν ἀξιῶν μὲ τὸ θλιβερὸν ἀποτέλεσμα νὰ ἔχη διαφθαρῆ καὶ ὁ Λαὸς εἰς ἄκρως ἐπιζήμιον βαθμόν.

Τὸ θέμα: Οἱ κορυφαῖοι ἡγέται τοῦ ἑλλαδικοῦ χώρου, Πρωθυπουργὸς κ. Κυριάκος Μητσοτάκης καὶ Ἀρχιεπίσκοπος π. Ἱερώνυμος, εὐθύνονται διὰ κακάς πράξεις των καὶ ἀδικαιολογήτους παραλείψεις των. Ἐνταῦ­θα ἐλέγχονται καὶ οἱ δύο ὡς ἐθνικῶς ἐπιζήμιοι.

Ἡ ἐνέργεια τοῦ Πρωθυπουργοῦ νὰ διαθέση ἱκανὸν πολεμικὸν ὁπλισμὸν κατὰ τῆς Ρωσίας καὶ νὰ ἐκφρασθῆ δυσ­μενῶς κατὰ τῆς φιλικῆς ὑπερδυνάμου αὐτῆς Χώρας, χωρὶς οὐδεμίαν ὑποχρέωσιν, ἀνάγκην καὶ ὠφέλειαν, ἀποτελεῖ πολιτικὴν καὶ ἐθνικὴν ἀφροσύνην, καθ’ ὅσον μάλιστα ἀποδυναμώνεται καὶ ἡ ἐθνικὴ ἄμυνα τῆς Ἑλλάδος. Ἀγνοεῖ ἀγνωμόνως ὁ ἀνιστόρητος Πρωθυπουργὸς ὅτι χωρὶς τὴν φιλελληνικὴν ἐνενργοποίησιν τῆς Ρωσίας δὲν θὰ εἶχεν ἀνατινάξει τὸν τουρκικὸν ζυγόν της ἡ Ἑλλὰς, ὥστε νά γίνη ἀνεξάρτητον κράτος. Ἡ Ἀγγλία ἐπίεζεν ἐπιμόνως τὴν τότε κατάστασιν νὰ δημιουργηθῆ ἓν μικρὸν ἑλληνικὸν κράτος μὲ ἔκτασιν μόνον τὴν Πελοπόννησον μέχρι τὸν Ἰσθμὸν τῆς Κορίνθου καὶ ὀλίγα πλησιέστερα νησιά.

ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΗΣ «ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΙΕΡΟΣΥΝΗΣ» ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ; (Σχόλιο στην πρόσφατη «χειροτονία» διακόνισσας)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 27η Μαΐου 2024

ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΗΣ «ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΙΕΡΟΣΥΝΗΣ» ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

(Σχόλιο στην πρόσφατη «χειροτονία» διακόνισσας)

Όπως έχουμε και άλλοτε τονίσει, η καθιέρωση από ορισμένες προτεσταντικές κοινότητες, όπως αυτής των Αγγλικανών, της «χειροτονίας» των γυναικών σ’ όλους τους βαθμούς της Ιερωσύνης, μέχρι και του Επισκόπου, οφείλεται στην επικράτηση καινοφανών θεολογικών αντιλήψεων στους κόλπους του Προτεσταντισμού σχετικά με το θέμα αυτό, που είναι σαφώς ξένες προς το περιεχόμενο της αντιστοίχου διδασκαλίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Έχουν δε την αφετηρία τους, κατά κύριον λόγον, στην απόρριψη υπό των Προτεσταντών σύνολης της Εκκλησιαστικής και Πατερικής μας Παραδόσεως.

Μετά τη «Σύνοδο» της Κρήτης, στις συνοδικές αποφάσεις της οποίας, ως γνωστόν, το έργο και η «θεολογική» παραγωγή του Π.Σ.Ε. καταφάσκεται και επαινείται, (αντί απορρίψεως), αναζωπυρώθηκε και πάλι το εν λόγω θέμα από γνωστούς κύκλους, στην προσπάθειά τους να φέρουν σε ακόμη μεγαλύτερη προσέγγιση την Ορθοδοξία με τον Προτεσταντισμό μέσα στα πλαίσια του οικουμενιστικού γίγνεσθαι. Πριν μερικά χρόνια, και συγκεκριμένα το 2020, πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη Διεθνές Συμπόσιο με τίτλο: «Διακόνισσες: Παρελθόν – Παρόν – Μέλλον». Σύμφωνα με σχετική ανοικτή επιστολή της διοργανωτικής επιτροπής προς τις Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες: «Το συμπόσιο εξέτασε από επιστημονική και εκκλησιαστική προοπτική τον θεσμό των διακονισσών της Εκκλησίας, τόσο κατά τους πρώτους όσο και κατά τους επόμενους αιώνες, καθώς και τις σύγχρονες αντιδράσεις και επιφυλάξεις των Ορθοδόξων Εκκλησιών και άλλων χριστιανικών παραδόσεων». Ακολουθούν στην επιστολή οι λόγοι, οι οποίοι καθιστούν την αναβίωση του θεσμού των διακονισσών ως «επείγουσα ανάγκη».

Φαίνεται ότι οι εισηγήσεις και τα πορίσματα του Συμποσίου εκείνου της Θεσσαλονίκης άρχισαν να υλοποιούνται και να εφαρμόζονται στην πράξη μόλις το 2024 με πρωτοπόρο την Ι. Μητρόπολη Ζιμπάμπουε του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Όπως πληροφορηθήκαμε από το διαδίκτυο, ο Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε κ. Σεραφείμ προχώρησε πρόσφατα στη «χειροτονία» διακόνισσας, επικαλούμενος πρακτικές ανάγκες, προκειμένου να διευκολυνθεί, το ιεραποστολικό έργο της Μητροπόλεως: «Η ιεραποστολή στην Αφρική έχει ανάγκη τις διακόνισσες, κυρίως για το ποιμαντικό έργο και για τις βαπτίσεις των ενηλίκων γυναικών, καθώς και σε ιδιαίτερες περιπτώσεις…».[1] Ωστόσο όπως επισημαίνει ο Σεβ. Μητροπολίτης Αντινόης κ. Παντελεήμων, βαθύς γνώστης του ιεραποστολικού έργου της Αφρικής, σε επιστολή του προς τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρο τον Β΄, (17.5.2024): «Στην Ιερά Μητρόπολη Ζιμπάμπουε δεν υπάρχει τόση μεγάλη προσέλευση των νεοφωτίστων, ώστε να απαιτεί την κατάσταση χειροτονίας Διακόνισσας. Εξ’ άλλου, όπως Υμείς ο ίδιος γνωρίζετε, και με όλο τον σεβασμό, ο Σεβασμιώτατος Αδελφός κ. Σεραφείμ, απουσιάζει τον περισσότερο καιρό από την έδρα του. Πού, λοιπόν η ανάγκη χειροτονίας Διακόνισσας;;;». Οι βαθύτεροι λόγοι, κατά την ταπεινή μας γνώμη, δεν μπορεί να είναι άλλοι από την προώθηση του οικουμενιστικού πνεύματος, το οποίο ως γνωστόν απαιτεί την προσέγγιση και τον συγκερασμό όλων των χριστιανικών ομολογιών και όλων των θρησκειών.

Ἀνάξιοι κληρικοὶ «σιγοντάρουν» τὴν «οἰκογένειαν μαϊμοὺ».

Γράφει ὁ ἁγιορείτης μοναχὸς Νικόλαος

Ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν ἀντιχρίστων νόμων, ποὺ ψηφίστηκαν τὰ τελευταῖα χρόνια ἀπὸ τὰ τσιράκια τῆς Νέας Ἐποχῆς στὴν χριστιανικὴ πατρίδα μας, ἀναμφίβολα ἡ κορύφωση καὶ ἡ κορωνίδα εἶναι ὁ προσφάτως ψηφισθείς νόμος ἀπὸ τὴν ἄβουλη Βουλή, περὶ δῆθεν, – ἄκουσον, ἄκουσον- θεσμοθετήσεως γάμου τῶν ὁμοφύλων ζευγαριῶν, ἰσοτίμου πρὸς τὸν παραδοσιακὸν καὶ εὐλογημένον γάμον καὶ – τὸ φοβερώτερον- μὲ δυνατόητα τεκνοθεσίας!!! Ἡ ψήφιση τοῦ βδελυροῦ νόμου αὐτοῦ γιὰ τὰ ὁμόφυλα ζευγάρια συνιστᾶ διαστροφὴ καὶ παντελῆ πτώχευση ἠθική, πνευματικὴ καὶ ἐθνική. Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, ἀπὸ πλευρᾶς ἐκκλησιαστικῆς, ἐθνικῆς, ἱστορικῆς καὶ πολιτισμικῆς, ἀντιτάσσομε σθεναρὰ καὶ ἐκφράζω τὸν ἀποτροπιασμό μου, καταγγέλλοντας ἐνώπιον Θεοῦ, ἀνθρώπων καὶ ἱστορίας τοὺς πρωτεργάτες, αὐτουργοὺς καὶ συνεργοὺς τοῦ νομοθετικοῦ αὐτοῦ ἐκτρώματος, τὸ ὁποῖο μόνον δεινὰ προοιωνίζεται γιὰ τὸ μέλλον τοῦ τόπου καὶ τοῦ πάλαι ποτὲ ἐνδόξου Γένους μας.

Εὐστοχώτατα ὁ προφήτης Δαυϊδ ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων κραυγάζει μὲ θλίψη καὶ ἀπορία: «Καὶ ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὤν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὁμοιώθη αὐτοῖς» (Ψαλμ. ΜΗ). Ἂν καὶ ὕστερα ἀπὸ τὴν πρόσφατη κατάπτωση, θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι ἀδικοῦνται ἀπὸ τὸν ψαλμῳδὸ τὰ κτήνη, καὶ ὀρθότερο θὰ ἦταν ὄχι τὸ «καὶ ὁμοιώθη αὐτοῖς» ἀλλὰ τὸ «καὶ τὰ ξεπέρασε στὴν ἀτιμία»!

31 Μαΐου. Ἑρμείου μάρτυρος (β΄ αἰ.). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρασκευῆς δ΄ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. ι΄ 44 - ια΄ 10).

Πραξ. 10,44       Ἔτι λαλοῦντος τοῦ Πέτρου τὰ ῥήματα ταῦτα ἐπέπεσε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐπὶ πάντας τοὺς ἀκούοντας τὸν λόγον.

Πραξ. 10,44             Ενώ δε ο Πετρος συνέχιζε να λέγη τα λόγια αυτά, αίφνης έπεσε το Πνεύμα το Αγιον εις όλους αυτούς, που ήκουαν την διδασκαλίαν.

Πραξ. 10,45       καὶ ἐξέστησαν οἱ ἐκ περιτομῆς πιστοὶ ὅσοι συνῆλθον τῷ Πέτρῳ, ὅτι καὶ ἐπὶ τὰ ἔθνη ἡ δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐκκέχυται·

Πραξ. 10,45             Οι εκ περιτομής Χριστιανοί, που είχαν έλθει μαζή με τον Πετρον, όταν είδαν το γεγονός αυτό, κατελήφθησαν από θαυμασμόν, διότι και στους εθνικούς ξεχύθηκε πλουσία η δωρεά του Αγίου Πνεύματος.

Πραξ. 10,46       ἤκουον γὰρ αὐτῶν λαλούντων γλώσσαις καὶ μεγαλυνόντων τὸν Θεόν.

Πραξ. 10,46             Και εβεβαιώθησαν δια το γεγονός, διότι ήκουαν αυτούς να ομιλούν ξένας γλώσσας και να δοξολογούν τον Θεόν.

Τὸ κάστρο ἔχει προδοθεῖ.

Ἡ Κυβέρνηση ἀποτόλμησε πρὸ μηνῶν νὰ σηκώσει βέβηλο χέρι ἐναντίον τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ψήφισε, μὲ τὴ συνέργεια καὶ ἄλλων κομμάτων, τὸν ἀθλιότερο νόμο ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ὁμήρου ἀκόμη. Οὐσιαστικὰ μὲ τὴ βέβηλη αὐτὴ πράξη ζήτησε ἀπὸ τὸν Χριστὸ νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ ἐπικράτεια. Τὸ μέγεθος τοῦ λάθους της τὸ φανέρωσαν σειρὰ δημοσιεύσεων ξένων μέσων ἐνημερώσεως, ποὺ ἀναφέρονται στὸ γεγονὸς μὲ σχεδὸν πανομοιότυπους τίτλους: «Ἡ Ἑλλάδα, ἡ πρώτη Ὀρθόδοξη χώρα ποὺ ψήφισε τὸν γάμο τῶν ὁμοφυλόφιλων»!

Ἂν αὐτοὶ οἱ τίτλοι ἀφύπνισαν τὶς ναρκωμένες συνειδήσεις τοῦ Πρωθυπουργοῦ καὶ τῶν βουλευτῶν, δὲν τὸ γνωρίζουμε. Τὸ ἐπίφοβο εἶναι ὅτι αὐτὴ ἡ ἄφρων ἐνέργεια ἴσως ἐπιφέρει δίκαιη ἐγκατάλειψη τοῦ Θεοῦ.

Ὅμως ὁ μεγάλος κίνδυνος δὲν βρίσκεται σ᾿ αὐτὴν ἢ καὶ παρόμοιες ἐνέργειες τῶν ἑ­κά­­στοτε Κυβερνήσεων.

...ἔσκαψε βαθιὰ τὸ χωράφι τῆς καρδιᾶς της μὲ τὸ Ξύλο τοῦ Σταυροῦ μιὰ ὁλόκληρη ζωή....

Γιατί, γέροντα, ανέβηκε η γερόντισσα Γαλακτία τόσο ψηλά; ρώτησε ο π. Αντώνιος Φραγκάκης κάποτε τον γέροντα Αναστάσιο Κουδουμιανό.

"Γιατί παιδί μου, απάντησε εκείνος, έσκαψε βαθιά το χωράφι της καρδιάς της με το Ξύλο του Σταυρού μια ολόκληρη ζωή. Και ο ησυχαστικός σπόρος βρήκε γόνιμο έδαφος και ευδοκίμησε πολύ, άπλωσε ρίζες και ανυψώθηκε ταχέως μέχρι τις σφαίρες της Αναστάσεως".

+ 20 Μαΐου 2021.

https://proskynitis.blogspot.com/2024/05/blog-post_440.html

Κλῆρος καί Ἐκκλησία (Γ΄ μέρος), Ἀγ. Παϊσίου καί Αγίων Πατέρων, 31-5-2024...

0 Ψαλμός , στίχος 22,«Καὶ γὰρ ἐγὼ ἐξομολογήσομαί Σοι », Περισπασμός στήν Προσευχή ,Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

0 Ψαλμός , στίχος 22,«Καὶ γὰρ ἐγὼ ἐξομολογήσομαί Σοι », Περισπασμός στήν Προσευχή ,Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης  Ὁμιλία  τοῦ π. Σάββα  στίς 4-9-2017 (Κήρυγμα) 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Θεό (Ε΄ μέρος), Ἀγ. Παϊσίου, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Θεό (Ε΄ μέρος), Ἀγ. Παϊσίου, 29-5-2024, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

70 Ψαλμός , στίχος 19,«Τὴν δυναστείαν Σου καὶ τὴν δικαιοσύνην Σου ἀπαγγελῶ », Κόπωση καί Προσευχή, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

70 Ψαλμός , στίχος 19,«Τὴν δυναστείαν Σου καὶ τὴν δικαιοσύνην Σου ἀπαγγελῶ », Κόπωση καί Προσευχή, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία  τοῦ π. Σάββα  στίς 3-9-2017 (Κήρυγμα) 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ψαλμός 71,1-2«Ὁ Θεὸς, τὸ κρίμα σου τῷ βασιλεῖ δὸς »,Ἡ Ὑπνηλία στήν Προσευχή ,Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ψαλμός 71,1-2«Ὁ Θεὸς, τὸ κρίμα σου τῷ βασιλεῖ δὸς »,Ἡ Ὑπνηλία στήν Προσευχή ,Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία  τοῦ π. Σάββα  στίς 5-9-2017 (Κήρυγμα) 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Γιὰ ὅσους ἀμφισβητοῦν τὴν Ἁγιότητα τοῦ Μέγα Ἁγίου καὶ Ἰσαποστόλου Κωνσταντίνου, +21 Μαΐου 337 μ.Χ

Όταν ακούσουν την λέξη Άγιος, αρχίζουν να διαμαρτύρονται οι κράχτες της αθεΐας και της απιστίας. Είναι Άγιος; Στρατηγός, ναι είναι, Βασιλιάς και Αυτοκράτορας ναι. Μέγας ναι είναι, αλλά Άγιος; Όχι, δεν είναι Άγιος λένε. Γιατί δεν είναι Άγιος; Διότι, λένε, ότι ο Μ. Κωνσταντίνος έκανε εγκλήματα, ότι σκότωσε τον γιο του τον Κρίσπο, ότι σκότωσε την δεύτερη γυναίκα του την Φαύστα, και συνεπώς δεν πρέπει να ονομάζεται Άγιος.

Τί έχουμε ν’ απαντήσουμε σ’ αυτούς, που πολεμούν τον Μ. Κωνσταντίνο, μόνο και μόνο επειδή υπήρξε Χριστιανός; Αν δεν ήταν Χριστιανός, αλλ’ ήταν ειδωλολάτρης, όπως ο Ιουλιανός ο παραβάτης, που πρόδωσε την Εκκλησία, τότε θα τον δόξαζαν. Ενώ ο Κωνσταντίνος, που υποστήριξε την πίστη την Ορθόδοξη και έθεσε γερά θεμέλια, μισείται και συκοφαντείται από τους εχθρούς του Χριστού.

Απαντάμε: Λησμονούν ή αγνοούν αυτοί, ότι στην πίστη μας υπάρχει ένα μεγάλο πράγμα, που λέγεται: Μετάνοια. Ένα δάκρυ του αμαρτωλού ο,τιδήποτε κι αν έχει διαπράξει, ένα δάκρυ στο μυστήριο της Εξομολόγησης συγχωρεί όλα τα αμαρτήματα. Αν δεν υπήρχε η μετάνοια, άδειος θα ήταν ο Παράδεισος, δεν θα είχαμε εορτολόγιο, δεν θα είχαμε Αγίους, διότι δεν υπάρχει άγιος που δεν έκλαψε και δεν μετανόησε για τα αμαρτήματά του. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τον Παράδεισο, αγαπητοί, παρά μόνο η θύρα της μετανοίας. Και ο αγ. Κωνσταντίνος δεν γεννήθηκε Άγιος, έγινε Άγιος. Διέπραξε σφάλματα, ναι, αλλά μετανόησε. Μην ξεχνάτε, ότι ανατράφηκε μέσα στο περιβάλλον των απανθρώπων Διοκλητιανού και Γαλέριου, κι όμως διαφωνούσε με όλους αυτούς.

Κλῆρος καί Ἐκκλησία (Α΄ μέρος), Ἀγ. Παϊσίου καί Αγίων Πατέρων, 30-5-2024...

Ὁ Ἅγιος τῶν λεπρῶν: Ὁ πατὴρ Εὐμένιος Σαριδάκης

Ο Άγιος των λεπρών: Ο πατήρ Ευμένιος Σαριδάκης

από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο

ΓΕΝΙΚΑ - ΚΑΤΑΓΩΓΗ: Ο π. Ευμένιος γεννήθηκε το 1931 στην Εθιά Μονοφατσίου του νομού Ηρακλείου. Η Εθιά, είναι ένα ορεινό χωριό σε υψόμετρο 740μ. Είναι άγονος τόπος, γι΄αυτό κι οι κάτοικοί του μετοίκησαν σ΄ένα χαμηλότερο μέρος, στό χωριό Ροτάσι. Στην Εθιά υπάρχουν δύο εκκλησίες: Η κεντρική είναι αφιερωμένη στην Παναγιά και φυλάσσει θαυματουργό εικόνα της.

Εκεί η Παναγία είχε εμφανισθεί σαν γυναίκα ντυμένη στα μαύρα κάποια μέρα, που ο πατήρ Ευμένιος, μικρό παιδί τότε, άναβε τα κανδήλια του ναού, και του είπε: “Έσύ μια μέρα θα γίνεις ιερέας”. Στόν αύλιο χώρο του ναού αυτού, έμελλε να είναι κι ο τάφος, όπου αναπαύεται το σκήνωμα του Οσίου Γέροντα. Ο πατήρ Ευμένιος ήταν γόνος πολυμελούς και πάμπτωχης οικογένειας. Γεννήθηκε την Πρωτοχρονιά του 1931. Οι γονείς του, Γεώργιος και Σοφία Σαρειδάκη, ήταν άνθρωποι ευσεβείς και ενάρετοι. Είχαν οκτώ παιδιά, από τα οποία το τελευταίο ήταν ο πατήρ Ευμένιος, που στη βάπτισή του πήρε το όνομα Κωνσταντίνος. Ο μικρός Κωνσταντίνος ορφάνεψε από πατέρα σε ηλικία μόλις δύο ετών! Η χήρα μάνα του με τι δυνατότητες να θρέψει τόσα στόματα! Ξενοδούλευε για να τα φέρει βόλτα. Έπειτα, με τη γερμανική κατοχή, χειροτέρευσαν τα πράγματα. Σε τέτοιο περιβάλλον, με πολλές στερήσεις μεγάλωσε ο Κωνσταντίνος. Παπούτσια πρωτοφόρεσε στα δώδεκά του χρόνια. Παρ΄ όλες όμως τις στερήσεις, την πείνα και την ανέχεια, το ήθος και η πίστη του μικρού αυτού παιδιού δεν αλλοιώθηκαν. Μάλιστα, ο ιερέας του χωριού τους ήθελε να του δίνει μια μικρή βοήθεια, επειδή πήγαινε και βοηθούσε στόν ναό. Ο μικρός Κωνσταντίνος, όμως, του έλεγε: “Όχι, Παπα-Γιάννη, δεν παίρνουμε ποτέ χρήματα από την Εκκλησία1”. Όταν του έδιναν ψωμί για κάποια δουλειά που έκανε, ποτέ δεν το έτρωγε μόνος του, αλλά το πήγαινε στο σπίτι του και το έτρωγε με τ΄ αδέλφια του! Έγινε μοναχός σε ηλικία μόλις 17 χρονών, αγωνιζόμενος με αγάπη και προσευχή, ενώ δοκιμάστηκε από την ασθένεια της λέπρας και, ενώ ήταν ήδη ιερέας, δοκιμάστηκε ακόμη χειρότερα από δαιμονική επιρροή, με την οποία βασανίστηκε ψυχικά και σωματικά πριν ελευθερωθεί μετά από πολλές προσευχές, αγρυπνίες και εξορκισμούς σε μοναστήρια της Κρήτης.

ΛΕΠΡΑ: Η λέπρα τον έφερε στο Νοσοκομείο Λοιμωδών στην Αγία Βαρβάρα Αθηνών. Εκεί θεραπεύτηκε αλλά αποφάσισε να παραμείνει στο Νοσοκομείο ως ιερέας, για να βοηθήσει ανακουφίζοντας τους συνανθρώπους του, λειτουργώντας παράλληλα στο νοσοκομειακό ναό των αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού. Εκεί θα αρχίσει το υποδειγματικό ποιμαντικό του έργο. Η ανυπόκριτη αγάπη του και ο ασκητικός του αγώνας έφεραν σ' αυτόν τη χάρη του Θεού και ο ταπεινός λευίτης έφτασε σε τέτοιο ύψος αγιότητας, που διατηρούσε όσο μπορούσε κρυφό, ώστε αξιώθηκε να λάβει προορατικό χάρισμα, να ζήσει υψηλά πνευματικά βιώματα και να βοηθήσει πολλούς ανθρώπους, όχι μόνο με τις συμβουλές και την προσευχή του αλλά και με την αγιασμένη παρουσία του. Ο Γέροντας αγαπούσε όλο τον κόσμο, ενώ ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ήταν το τρανταχτό γέλιο του, αλλά και τα δάκρυα! Συχνά, έβγαινε από το Ιερό, κατά τη λειτουργία, με τα γένια του βρεγμένα από δάκρυα, αφού προσευχόταν για όλους τους πονεμένους και δυστυχισμένους συνανθρώπους μας! Πολλά πνευματικά του τέκνα διηγούνται ότι ο π. Ευμένιος γελούσε με τους αγίους, με την Θεοτόκο, με τους αγγέλους, και μετέδιδε τη χαρά των αγίων και των αγγέλων, γι’ αυτό, όταν τον επισκέπτονταν, μπορεί να ήταν στενοχωρημένοι ή κουρασμένοι ψυχικά, αλλά φεύγαν… “πετώντας”.

Ὁ Σεβ. Ζιμπάμπουε ἐκτελεστὴς τοῦ σχεδίου… “Ἁγία Φοίβη”;

Ὁ Σεβ. Ζιμπάμπουε ἐκτελεστὴς τοῦ σχεδίου… “Ἁγία Φοίβη”;

Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος

Ἤνοιξε ζήτημα ἱερωσύνης τῶν γυναικῶν

Τὴν 2αν Μαΐου 2024 ὁ Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε κ. Σεραφεὶμ (Κυκκώτης) προέβη εἰς τὴν χειροτονίαν γυναικὸς ὡς διακόνου. Τὸ πλέον σκανδαλιστικὸν ἦτο ὅτι ἔδωσεν εἰς αὐτήν, τὴν διακονίαν νὰ μεταδίδη εἰς τὸ ἐκκλησίασμα τὴν Θ. Κοινωνίαν. Ἡ πρᾶ­ξις δὲν ἦτο καθόλου τυχαία, ἀλλὰ πλήρης συμβολισμῶν. Κατὰ τὴν Μεγάλην Πέμπτην «οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι Πατέρες παραδεδώκασιν ἡμῖν ἑορτάζειν… τὸν μυστικὸν Δεῖπνον (δηλαδὴ τὴν παράδοσιν τῶν καθ’ ἡμᾶς φρικτῶν Μυστηρίων)». Τὴν αὐτὴν ἡμέραν ἔλαβε χώραν καὶ ἡ χειροτονία τῆς διακονίσσης, δίδουσα τὸ μήνυμα ὅτι ὅπως ὁ Χριστὸς παρέδωσεν εἰς τοὺς Ἀποστόλους τὴν Θ. Εὐχαριστίαν, οὕτως καὶ τώρα ἡ νέα διακόνισσα παραλαμβάνει τὴν αὐτὴν παρακαταθήκην! Ἤνοιξε εὐθέως ζήτημα περὶ ἱερωσύνης τῶν γυναικῶν.

Ἡ διαπίστωσις αὐτὴ δὲν εἶναι ἰδική μας, ἀλλὰ ἁπλῆ ἀποτύπωσις τοῦ τί συνεζητήθη εἰς τὸν δημόσιον χῶρον. Εἰς ἱστοσελίδας ἐγράφη: «Ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησία ἀλλάζει σελίδα – Ἡ διακόνισσα Ἀγγελική, ἡ πρώτη γυναίκα ποὺ μπῆκε στὸ ἱερὸ» (lifo.gr, 7.5.2024), ἀλλὰ καὶ Ἀρχιερεῖς ἀντέδρασαν μὲ ἐπίκεντρον τὸ ζήτημα τῆς ἱερωσύνης, ὅπως ὁ Ἰκονίου Θεόληπτος: «Αὐτὴ ἡ χειροτονία ποὺ ἔγινε εἶναι ὁ ἐξευτελισμὸς στὸν ἀνώτατο βαθμὸ τῆς χειροτονίας τῶν Διακόνων… Τὸ μόνο ποὺ μᾶς ἔμεινε τώρα εἶναι νὰ χειροτονοῦμε, σὰν τοὺς Ἀγγλικανούς, γυναῖκες ἱερεῖς καὶ ἐπισκόπους»! (romfea.gr, 8.5.2024).

Πολιτεία, Οἰκουμενισμὸς καὶ θεολόγοι συμφωνοῦν!

Τὸ διακύβευμα εἶναι πραγματικόν. Ἀφ’ ἑνὸς αἱ πιέσεις ἀπὸ παπικάς καὶ προτεσταντικάς ὁμάδας, αἱ ὁποῖαι ἔχουν καθιερώσει τὴν γυναικείαν ἱερωσύνην, δὲν εἶναι ἁπλῶς διάχυτοι, ἀλλὰ καὶ δίδουν τὴν ἀφορμὴν εἰς οἰκουμενιστάς νὰ φθάνουν εἰς τὸ σημεῖον νὰ δέχωνται γυναῖκας εἰς τὸ ἱερὸν Βῆμα καὶ τὴν Ἁγίαν Τράπεζαν, ὡς συν­έβη π.χ. τὸ 2015 εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Φινλανδίας, ἡ ὁποία ὡς γνωστὸν συνεορτάζει τὸ Πάσχα μὲ τοὺς Λουθηρανούς. Ἀφ’ ἑτέρου τὸ Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας τὴν 10ην Μαΐου 2024 ἀπένειμεν εἰς τὴν ΠτΔ κ. Αἰκ. Σακελλαροπούλου τὴν ἀνωτάτην τιμητικὴν διάκρισιν, ἡ ὁποία μόλις πέρυσι τὸν Ἰούλιον εἰς ἐρώτησιν περὶ τῆς χειροτονίας γυναικῶν εἶχεν ἀποστείλει μήνυμα πρὸς πᾶσαν κατεύθυνσιν, λέγουσα:

Τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι τὸ τί ζοῦμε ἀλλὰ τὸ πὼς ζοῦμε

Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΙ ΖΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΩΣ ΖΟΥΜΕ

Στις μέρες μας πολύς λόγος γίνεται για την παραβατικότητα, την σκληρότητα απέναντι στον συνάνθρωπο, τα καταπατημένα δικαιώματα, τις αήθεις συμπεριφορές.

Όχι άδικα.

Καθημερινά τα ΜΜΕ μας βομβαρδίζουν με ειδήσεις που μας φοβίζουν, μας απελπίζουν, μας προβληματίζουν και τελικά μας οδηγούν στο να κλεινόμαστε όλο και πιο πολύ στους εαυτούς, στα σπίτια και στις οικογένειές μας.

Παραβατικοί νέοι μέσα και έξω απ’ τα γήπεδα, σχολεία σε “αποσύνθεση”, εγκλήματα μίσους, βασανισμοί και βιασμοί παιδιών και βρεφών, αλλόκοτες, βίαιες, μοχθηρές δολοφονίες και τόσα άλλα.

Η κοινωνία μας διαιρέθηκε πολλές φορές και για πολλούς διαφορετικούς λόγους. Άλλοτε πολιτικούς, πολιτειακούς, υγειονομικούς και τώρα σεξουαλικούς, ως μη όφειλε.

Παντού επικρατεί ένας αλλόκοτος αναβρασμός και μιά διάθεση ανάμεσά μας να κατηγορήσει ο ένας τον άλλον για τα δεινά που μας ζώνουν.

Έλλειψε η ανθρωπιά, η αγάπη, η συμπόνοια, η φιλανθρωπία, η αλληλεγγύη, η χρηστότητα, η σωφροσύνη ως καρποί της χριστιανικής ηθικής που με τη σειρά της θεμελιώνεται πάνω στο Ιερό Ευαγγέλιο και τα δόγματα της Εκκλησίας μας και αντικαταστάθηκαν από ποικίλες “επιτροπές”, ΜΚΟ, ψηφίσματα και διεθνείς συμφωνίες.

30 Μαΐου. Ἰσαακίου ὁσίου, ἡγουμένου τῆς μονῆς τῶν Δαλμάτων (†383). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Πέμπτης δ΄ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. ι΄ 34-43).

Πραξ. 10,34       Ἀνοίξας δὲ Πέτρος τὸ στόμα αὐτοῦ εἶπεν· ἐπ᾿ ἀληθείας καταλαμβάνομαι ὅτι οὐκ ἔστι προσωπολήπτης ὁ Θεός,

Πραξ. 10,34             Ηνοιξε ο Πετρος το στόμα αυτού και με ευλάβειαν και επισημότητα είπεν· “αλήθεια, καταλαβαίνω τώρα πολύ καλά, ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης.

Πραξ. 10,35       ἀλλ᾿ ἐν παντὶ ἔθνει ὁ φοβούμενος αὐτὸν καὶ ἐργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτὸς αὐτῷ ἐστι.

Πραξ. 10,35             Αλλά εις κάθε έθνος, κάθε ένας, που ευλαβείται τον Θεόν και εφαρμόζει δικαιοσύνην εις την ζωήν του, γίνεται δεκτός από αυτόν.

Ἔκαψε καί βεβήλωσε τήν σημαία ἑπτάκις, ἀλλά ἡ Δικαιοσύνη τόν ἀθώωσε!

Αἴσθησις ἀπό τήν ἀπόφαση τοῦ Πλημμελειοδικείου Ροδόπης, στό ὁποῖο προσήχθη μέ τήν διαδικασία τοῦ αὐτοφώρου 21χρονος φοιτητής, ὁ ὁποῖος «κατέβασε» τήν Γαλανόλευκη ἀπό τά κτήρια τῆς Περιφερείας Ἀνατολικῆς Μακεδονίας- Θράκης, τοῦ Δήμου Κομοτηνῆς, καί ἀπό ἰδιωτικά καταστήματα – Τοῦ ἀνεγνωρίσθη τό ἐλαφρυντικό τῆς μεταμελείας – Τό δικαστήριο «ἄδειασε» μέ τήν ἀπόφασή του τήν Ἑλληνική Ἀστυνομία, πού ἐφήρμοσε τόν νόμο καί τόν συνέλαβε! – «Πράσινο φῶς» σέ ὅποιον θέλει νά ρίπτει τήν σημαία στήν πυρά ἀτιμωρητί

ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΑΔΑ ἡ βεβήλωσις τῆς σημαίας γίνεται ἀνεκτή. Στήν σημερινή Ἑλλάδα ἡ Ἀστυνομία συλλαμβάνει καί τά δικαστήρια ἀφήνουν ἐλεύθερους τούς παραβάτες πού ἔχουν καταληφθεῖ ἐπ’ αὐτοφώρῳ νά βεβηλώνουν τό ἐθνικό σύμβολο. Μᾶς εἶναι ἀδιανόητο αὐτό πού συνέβη χθές στήν Θράκη. Ὅπου τό Πλημμελειοδικεῖο Ροδόπης ἀθώωσε φοιτητή ἡλικίας 21 ἐτῶν ὁ ὁποῖος «κατέβασε» καί ἔκαυσε τήν ἑλληνική σημαία.

Πρό ὀλίγων ἡμερῶν στήν ἐπέτειο ἀπελευθερώσεως τῆς Θράκης εἶχε ὑψωθεῖ στήν Ἀλεξανδρούπολη ἡ μεγαλύτερη ἑλληνική σημαία. Ἦταν μήνυμα καί πρός τά ἔξω, πρός αὐτούς πού ἐπιβουλεύονται τήν ἀκεραιότητα τῆς χώρας καί πρός τά μέσα, πρός αὐτούς πού παρουσιάζουν μειωμένα ἐθνικά ἀντανακλαστικά. Οἱ εὐρωεκλογές ἔκαναν τά κόμματα νά ξανασκεφθοῦν τήν στάση τους. Εἴδαμε ἔτσι τήν ἑλληνική σημαία νά ἐνσωματώνεται στόν θυρεό τῆς Νέας Δημοκρατίας στό προεκλογικό της τηλεοπτικό σπότ. Αὐτή ὅμως εἶναι, καθώς φαίνεται μόνον, ἡ μία ὄψις τοῦ νομίσματος. Διότι ἡ ἄλλη προσωποποιεῖται σέ αὐτόν τόν φοιτητή, ὁ ὁποῖος ἔκαυσε τήν σημαία. Προσωποποιεῖται σέ αὐτούς τούς δικαστές πού τόν ἀθώωσαν γιά μίαν ἐξόχως παράνομη πράξη.

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας γιὰ τὸν πρῶτο γάμο ὁμοφύλων στὴ χώρα

Για δεύτερη φορά μέσα σε διάστημα πέντε μηνών η Εκκλησία της Αλβανίας τοποθετείται για τον γάμο των ομοφύλων ζευγαριών. Αφορμή στάθηκε ο γάμος δύο γυναικών που τελέστηκε την Κυριακή 19 Μαΐου 2024 στο Δήμο Τιράνων από μη-Ορθόδοξο ιερέα, ο οποίος συμφώνησε να ταξιδέψει από το Ηνωμένο Βασίλειο στην Αλβανία ειδικά για την περίσταση. Πρόκειται για το πρώτο ομόφυλο ζευγάρι στη συγκεκριμένη χώρα που προχωράει σε μια τέτοια κίνηση.

Η Alba Ahmetaj και η Edlira Mara υπέβαλαν αίτηση για νόμιμο γάμο στο τοπικό δημοτικό γραφείο τους την Παρασκευή 17 Μαΐου 2024. Ο αλβανικός οικογενειακός κώδικας ορίζει τον γάμο μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας. Ωστόσο, το άρθρο 53 του Συντάγματος ορίζει ότι «Καθένας έχει το δικαίωμα να παντρεύεται και να έχει οικογένεια».

Σε ανακοίνωση της η Εκκλησία της Αλβανίας επαναλαμβάνει ακριβώς την ίδια θέση που είχε εκφράσει τον περασμένο Ιανουάριο με αφορμή το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών που είχε τεθεί προς συζήτηση στην Ελλάδα.

Αναλυτικά η ανακοίνωση της Εκκλησίας της Αλβανίας:

Ἡ Παλαιὰ Λάρνακα Τοῦ Ὁσίου Ἰωάννη Τοῦ Ρώσου Φιλοτεχνημένη Στὸ Ἅγιον Ὅρος

Ἡ Παλαιὰ Λάρνακα Τοῦ Ὁσίου Ἰωάννη Τοῦ Ρώσου Φιλοτεχνημένη Στὸ Ἅγιον Ὅρος Ἐδῶ Δέχτηκε Τὸ Σῶμα Του. Γιὰ Μισὸ Αἰῶνα. Φυλάσσεται Στὸ Μουσεῖο Στὸ Νέο Προκόπιο Εὔβοιας. Βοήθεια μας 

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/05/blog-post_136.html

Ψαλμός , στίχος 7,«Ἀνατελεῖ ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ», Οἱ Ἅγιες Εἰκόνες, (Ἁγίου Παϊσίου), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης,

 Ψαλμός , στίχος 7,«Ἀνατελεῖ ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ», Οἱ Ἅγιες Εἰκόνες, (Ἁγίου Παϊσίου), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία  τοῦ π. Σάββα  στίς 12-9-2017 (Κήρυγμα)

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἔζησα τὸ θαῦμα τῆς Παναγίας-Μακαριστός Κοσμᾶς Αἰτ/νίας

                               

https://proskynitis.blogspot.com/2024/05/blog-post_663.html

π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: «Ἡ αὐτοαπαξίωση τῶν θεσμῶν στὴν Ἑλλάδα»

Ἐκπομπὴ μὲ τὸν ὁσιολογιώτατο Μοναχὸ Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη, μὲ θέμα: «Ἡ αὐτοαπαξίωση τῶν θεσμῶν στὴν Ἑλλάδα», Κυριακή 26 Mαΐου 2024.

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2024/05/blog-post_557.html

Ἡ ἀνεξάντλητη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Θεό (Δ΄ μέρος), Ἀγ. Παϊσίου καί Αγίων Πατέρων- Πάθη καί ἀρετές, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀνεξάντλητη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Θεό (Δ΄ μέρος), Ἀγ. Παϊσίου καί Αγίων Πατέρων- Πάθη καί ἀρετές, 28-5-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, 

 http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο

 http://agiapsychanalysi.blogspot.com

 

Ψαλμός 71,3,«’Αναλαβέτω τὰ ὄρη εἰρήνην»,Ἐμπόδια τοῦ πονηροῦ στήν Προσευχή, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ψαλμός 71,3,«’Αναλαβέτω τὰ ὄρη εἰρήνην»,Ἐμπόδια τοῦ πονηροῦ στήν Προσευχή, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία  τοῦ π. Σάββα  στίς 6-9-2017 (Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Γιατί ἔπεσε ἡ Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία; (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)

Γιατί ἔπεσε ἡ Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία;

(†Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

«Ἐὰν μὴ Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων» (Ψαλμ. 126,1)

«Μνήσθητι, Κύριε, ὅ,τι ἐγενήθη ἡμῖν· ἐπίβλεψον καὶ ἰδὲ τὸν ὀνειδισμὸν ἡμῶν.Κληρονομία ἡμῶν μετεστράφη ἀλλοτρίοις, οἱ οἶκοι ἡμῶν ξένοις. Ὀρφανοὶ ἐγενήθημεν… Ἐδιώχθημεν, ἐκοπιάσαμεν, οὐκ ἀνεπαύθημεν… Οἱ πατέρες ἡμῶν ἥμαρτον, οὐχ ὑπάρχουσιν· ἡμεῖς τὰ ἀνομήματα αὐτῶν ὑπέσχομεν… Ἔπεσεν ὁ στέφανος ἡμῶν τῆς κεφαλῆς· οὐαὶ δὴ ἡμῖν, ὅτι ἡμάρτομεν» (Θρ. Ἰερ. 5,1-2,5,7,16)

Τίποτε, ἀγαπητοί μου, δὲν εἶνε τυχαῖο στὸν κόσμο. Οὔτε μιὰ σταγόνα νεροῦ οὔτε ἕναφύλλο ἀπὸ τὰ δέντρα δὲν πέφτει χωρὶς κάποια αἰτία. Κάθε πρᾶγμα ἢ γεγονὸς ἔχει τὴν αἰτία του. Ὁ νόμος τῆς αἰτιότητος εἶνε παγκόσμιος.

Ἡ αἰτία ἐπιφέρει ἀποτέλεσμα , καὶ τὸ ἀποτέλεσμα προϋποθέτει αἰτία, καὶ τὸ ἀποτέλεσμα γίνεται αἰτία ἑνὸς νέου ἀποτελέσματος. Δημιουργεῖται ἔτσι μία μακρὰ ἁλυσίδα ἀπὸ αἰτίες καὶ ἀποτελέσματα, ποὺ ἐλάχιστοι μόνο κρίκοι της εἶνε ὁρατοί· οἱ ὑπόλοιποι κρύβονται ὅπως οἱ κρίκοι μιᾶς ἁλυσίδας ποὺ ῥίχνεται στὰ βαθειὰ τῆς θαλάσσης.Οἱ ἄνθρωποι ἐρευνοῦν γιὰ νὰ βροῦν τὰ βαθύτερα αἴτια. Ἀξιέπαινη ἡ ἔρευνα τῆς ἐπιστήμης. Ἀλλ᾿ ὄχι σπάνια ἡ ἔρευνα γιὰ νὰ βρεθῇ ἡ αἰτία ἀποτυγχάνει· ὁ νοῦς τῶν ἐπιστημόνων πλανᾶται, λοξοδρομεῖ, πέφτει σὲ λαβύρινθο ἀμφιβολιῶν καὶ βγάζει σφαλερὰ συμπεράσματα, ποὺ δὲν δίνουν τὴν εἰκόνα τῆς πραγματικῆς αἰτίας τῶν γεγονότων. Πόσοι π.χ. ἀσθενεῖς δὲν πεθαίνουν κάθε χρόνο ἀπὸ κακὴ διάγνωσι; ἡ βαθύτερη αἰτία τῆς ἀσθενείας τους, παρ᾿ ὅλη τὴν ἔρευνα τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης, δὲν ἀνακαλύφθηκε· ὡς αἰτία θεωρήθηκε κάτι ἄλλο, ἄσχετο μὲ τὴν ἀσθένειά τους. Μία κακὴ ἑρμηνεία γεγονότων γίνεται πηγὴ συμφορῶν.

Ἔτσι λοιπὸν καὶ προκειμένου γιὰ τὴν αἰτία ποὺ προκάλεσε τὴν πτῶσι τοῦ Βυζαντίου. Ἀπὸ ὅσα μαρτυροῦν αὐτόπτες καὶ αὐτήκοοι βγαίνει τὸ συμπέρασμα, ὅτι «ἡ ἀπερίγραπτη ἐκείνη συμφορὰ δὲν ἐπῆλθε μόνη της· ἦταν ἀποτέλεσμα μιᾶς γενικῆς ἐξαχρειώσεως τοῦ ἔθνους, ὅτι κυρία αἰτία δὲν ἦταν τόσο ἡ δύναμι τοῦ κατακτητοῦ ὅσο οἱ ἁμαρτίες ποὺ πλημμύρισαν τὸν πολιτικό, κοινωνικὸ καὶ ἰδιωτικὸ βίο» (Νικηφόρος Καλογερᾶς μτφρ.) .

Ἑορτή τῆς Μεσοπεντηικοστῆς. Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ[:Ιω. 7,37-52 και 8,12]

YΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Ἐν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος (: Κατά την τελευταία και επισημότερη από τις άλλες ημέρες της εορτής[της Σκηνοπηγίας] στάθηκε όρθιος ο Ιησούς και με δυνατή φωνή είπε: ‘’Εάν κανείς αισθάνεται πόθο και δίψα, όχι για αγαθά υλικά και φθαρτά, αλλά για πνευματικά και αιώνια, για την εσωτερική γαλήνη και τη μακαριότητα της θείας ζωής, ας έλθει κοντά Μου μέσω της πίστεως και ας πίνει την αλήθεια που προσφέρω, για να ικανοποιηθούν έτσι οι πλέον μύχιοι και ευγενείς πόθοι του. Εκείνος που πιστεύει σε Εμένα, σύμφωνα με τους λόγους της Γραφής, θα γίνει αστείρευτη πνευματική πηγή· και από την καρδιά και τα βάθη της ψυχής του θα αναβλύζουν ποταμοί από ολόδροσο τρεχούμενο νερό, για να ξεδιψά όχι μόνο ο ίδιος, αλλά και όλοι όσοι έρχονται σε επικοινωνία με αυτόν’’)»[:Ιω.7 ,37-38].

Εκείνοι οι οποίοι προσέρχονται για να ακούσουν το θείο κήρυγμα και είναι προσεκτικοί στα θέματα της πίστης, πρέπει να επιδεικνύουν τον έντονο πόθο όσων διψούν για να ξεδιψάσουν και ανάλογη επιθυμία να ανάπτουν μέσα τους, διότι έτσι θα μπορέσουν να συγκρατήσουν με ασφάλεια όσα λέγονται. Άλλωστε και οι διψασμένοι, όταν πάρουν στα χέρια τους ένα ποτήρι με νερό, το πίνουν με μεγάλη προθυμία και τότε πια σβήνουν τη δίψα τους και ησυχάζουν.

Κατά όμοιο, λοιπόν, τρόπο και οι ακροατές των θείων λόγων, εάν τους ακούνε και τους δέχονται με πραγματική δίψα, δεν θα κουραστούν ποτέ , μέχρις ότου μάθουν τα πάντα. Για το ότι πρέπει συνεχώς να διψάμε και να πεινάμε για τα πνευματικά λέγει ο Κύριος: «Μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην, ὅτι αὐτοὶ χορτασθήσονται(:Μακάριοι είναι εκείνοι οι οποίοι με σφοδρό εσωτερικό πόθο σαν πεινασμένοι και διψασμένοι επιθυμούν τη δικαιοσύνη και την τελειότητα, διότι αυτοί θα χορτάσουν καθώς θα ικανοποιηθούν πλήρως οι πόθοι τους)»[Ματθ.5,6]. Και εδώ λέγει ο Χριστός: «Ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω». Οι λόγοι αυτοί έχουν την ακόλουθη σημασία: «Κανέναν δεν προσελκύω αναγκαστικά και με τη βία, αλλά εάν κανείς έχει μεγάλη προθυμία, εάν φλέγεται από τον πόθο για τα αιώνια αγαθά, αυτόν προσκαλώ Εγώ».

Και για ποιον λόγο επεσήμανε ο Ευαγγελιστής ότι αυτό συνέβη «κατά την τελευταία ημέρα τη μεγάλη της εορτής»; Διότι η πρώτη και η τελευταία μέρα της εορτής αυτής της Σκηνοπηγίας θεωρούνταν μεγαλύτερες σε σημασία και επισημότερες, ενώ τις ενδιάμεσες περισσότερο τις κατανάλωναν σε διασκέδαση και τρυφή.

Ἅγιος Εὐμένιος ὁ Νέος (Σαριδάκης)

ΑΓΙΟΣ ΕΥΜΕΝΙΟΣ Ο ΝΕΟΣ (ΣΑΡΙΔΑΚΗΣ)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Η ανάδειξη αγίων είναι το διαρκές θαύμα στη ζωή της Εκκλησίας μας, καθότι άλλωστε αυτό είναι το έργο της, να μεταποιεί αμαρτωλούς σε αγίους. Δεν υπάρχει εποχή, στην δισχιλιόχρονη ιστορική της πορεία, που να μην έχουν αναδειχτεί άγιοι. Ιδιαίτερο θαύμα είναι η ανάδειξη πληθώρας αγίων και στην εποχή μας, όπου έχει περισσέψει το κακό, γιγαντώθηκε η αμαρτία, και ο κόσμος βρίσκεται σε πρωτοφανή ηθική και πνευματική κατάπτωση. Αλλά, «ου δε επλεόνασεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις (Ρωμ.5,20), σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο. Στον ταραγμένο 20ο αιώνα έχει αναδειχτεί μία πλειάδα αγίων, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και ο άγιος Ευμένιος ο Νέος (Σαριδάκης), μία πραγματικά οσιακή και αγιασμένη μορφή, ο οποίος έχει καταταχτεί πρόσφατα στους αγιολογικούς δέλτους της Εκκλησίας μας.

Ο αγιασμένος Γέροντας γεννήθηκε την πρωτοχρονιά του 1931 στο χωριό Εθιά Μονοφατσίου του νομού Ηρακλείου Κρήτης. Καταγόταν από πολυμελή και φτωχή οικογένεια. Οι γονείς του ήταν απλοϊκοί και φτωχοί, αλλά πιστοί άνθρωποι. Ο πατέρας του ονομάζονταν Γεώργιος και η μητέρα του Σοφία και ήταν το όγδοο παιδί της οικογένειας και το βαπτιστικό του όνομα ήταν Κωνσταντίνος.

Τα παιδικά του χρόνια υπήρξαν πολύ δύσκολα, βιώνοντας τη φτώχεια και την ορφάνια. Ο πατέρας του, όταν ήταν αυτός δύο ετών, ασθένησε και πέθανε, αφήνοντας χήρα σύζυγο και οκτώ παιδιά ορφανά και απροστάτευτα, να μεγαλώνουν μέσα σε απερίγραπτη φτώχεια. Η ηρωική και πιστή εκείνη γυναίκα, με εφόδιο την πίστη της στην πρόνοια του Θεού και τις προσευχές της στην Παναγία, και τον υπεράνθρωπο αγώνα της κατόρθωσε να ζήσει και να μεγαλώσει τα παιδιά της, μεταδίδοντάς τους παράλληλα την ευσέβεια και εδραιώνοντάς τους βαθιά πίστη στο Θεό.

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Μεσοπεντηκοστῆς. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Κατά Ιωάννην, κεφ. Ζ’, εδάφια 37-52 και κεφ. Η΄, εδάφιο 12

37 ᾿Εν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. 38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. 39 Τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα ῞Αγιον, ὅτι ᾿Ιησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη.

40 Πολλοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαντες τὸν λόγον ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης· 41 ἄλλοι ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός· ἄλλοι ἔλεγον· μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται; 42 Οὐχὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυῒδ καὶ ἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυῒδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται; 43 Σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι' αὐτόν. 44 Τινὲς δὲ ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν, ἀλλ' οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ' αὐτὸν τὰς χεῖρας.

45 ῏Ηλθον οὖν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι· διατί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν; 46 Ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέται· οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος. 47 Ἀπεκρίθησαν οὖν αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι· μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλάνησθε; 48 Μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἢ ἐκ τῶν Φαρισαίων; 49 Ἀλλ' ὁ ὄχλος οὗτος ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμον ἐπικατάρατοί εἰσι! 50 Λέγει Νικόδημος πρὸς αὐτούς, ὁ ἐλθὼν νυκτὸς πρὸς αὐτόν, εἷς ὢν ἐξ αὐτῶν· 51 μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν μὴ ἀκούσῃ παρ' αὐτοῦ πρότερον καὶ γνῷ τί ποιεῖ; 52 Ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ; Ἐρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται.

Κεφ.Η΄ 12 Πάλιν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς ἐλάλησε λέγων· ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ' ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

37 Την τελευταία και πιο επίσημη ημέρα απ’ όλες τις άλλες ημέρες της εορτής στάθηκε όρθιος ο Ιησούς και με ζωηρή φωνή είπε: «Εάν κανείς αισθάνεται πόθο και δίψα όχι για αγαθά υλικά και φθαρτά, αλλά για την εσωτερική γαλήνη και τη μακαριότητα της θείας ζωής, ας έρχεται σε μένα με πίστη και ας πίνει ελεύθερα.

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Θεό (Ε΄ μέρος), Ἀγ. Παϊσίου, 2...

Ἀνυποχώρητος στὸν ὅρο "Μακεδονικὴ" ὁ Ἀχρίδος Στέφανος

Ως “απαράδεκτους” χαρακτηρίζει ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος κ. Στέφανος τους όρους που έχει θέσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Αρχιεπισκοπή Αχρίδος προκειμένου να λάβει η Τοπική Εκκλησία της γειτονικής χώρας τον τόμο Αυτοκεφαλίας από την Πρωτόθρονη Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης.

Ονομασία, διασπορά και Ουκρανικό είναι τα τρία ζητήματα που κάνουν τα Σκόπια να απομακρύνονται από τις αρχικές τους δεσμεύσεις ακολουθώντας τον βηματισμό της νέας πολιτικής ηγεσίας η οποία με το “καλημέρα” δείχνει τις προθέσεις της για το μέλλον.

Του Νικολάου Ζαΐμη

Δύο χρόνια μετά την ιστορική απόφαση της Μητρός Εκκλησίας να δεχθεί σε ευχαριστιακή κοινωνία την μέχρι τότε σχισματική Εκκλησία των Σκοπίων, ο επικεφαλής της Εκκλησίας της γειτονικής χώρας κάνει πισωγύρισμα στις προσπάθειες που εδώ και αρκετό καιρό έχουν “παγώσει” καθώς η εκκλησιαστική ηγεσία και ιεράρχες της γειτονικής χώρας ακροβατούν μεταξύ Μόσχας και Βελιγραδίου.

Ο Αρχιεπίσκοπος Στέφανος εμμένει στη “Μακεδονική Εκκλησία”

Το γεγονός της μη συμμόρφωσης με τα όσα έχει θέσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο έρχεται να επιβεβαιώσει η πρόσφατη δήλωση του Αρχιεπισκόπου Στεφάνου σε Σκοπιανό μέσο. Το γεγονός, μάλιστα, ότι η δήλωση έρχεται λίγες ημέρες μόνο μετά την αλλαγή στην πολιτική ηγεσία της χώρας, εντείνει τις ανησυχίες για την πορεία των εξελίξεων στις σχέσεις Σκοπίων-Φαναρίου.

Ο κ. Στέφανος ρωτήθηκε από δημοσιογράφο του τηλεοπτικού σταθμού του Στιπ “TV Star”, για το αν έχουν προχωρήσει οι εργασίες για την χορήγηση του Τόμου Αυτοκεφαλίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείου και πότε θα έρθει η ώρα για να γίνει αυτό. “Ο χρόνος δεν μπορεί να προβλεφθεί. Μπορεί να είναι αύριο, μπορεί να είναι μεθαύριο. Θα γίνει όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου όπως λέει ο απόστολος Παύλος. Εμείς προσπαθούμε να χτίζουμε τις σχέσεις μας με τις άλλες τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες”, είπε.

Ἔχει τὸ σῶμα προαίρεση ἢ θέληση;

Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος

Έχει το σώμα προαίρεση ή θέληση;

Στερείται το σώμα προαιρέσεως και θελήσεως κατά τον άγιο Συμεών το Νέο Θεολόγο.

Μεγάλη συζήτηση έχει γίνει, κι ακόμη καλά κρατεί, γύρω απ’ το αν η ομοφυλοφιλία είναι επιλογή ή όχι. Αν είναι γενετικό θέμα ή γονιδιακό ή αν συντρέχουν και άλλοι παράγοντες στο να διαφοροποιείται κάποιος από τα παραδεδομένα του φύλου του.

Προφανώς και ένα τόσο πολυσύνθετο κοινωνικοηθικό πρόβλημα δεν έχει μόνο ένα παράγοντα να το επηρεάζει αλλά πάντα υπάρχει και μιά βασική γενεσιουργός αιτία.

Στην περίπτωσή μας η αιτία ανάγεται στην ύπαρξη και λειτουργία της ψυχής που συμπαρασύρει ή μάλλον κινεί το σώμα κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας και κυρίως τους Νηπτικούς.

Και όταν ο Πονηρός κυριαρχεί ορίζοντας εκείνος τις διαθέσεις της ψυχής και άρα τις κινήσεις του σώματος μετά μπορεί, προφανώς, να δημιουργεί πολλές άλλες αφορμές διά καταστάσεων, προσώπων, γεγονότων, κλπ.

Ας ρίξουμε, όμως, μιά ματιά στη θεολογία του θεόπνευστου αγίου Συμεών του Θεολόγου για να βρούμε απάντηση εκ του ασφαλούς. Γιά το λόγο αυτό θα στηριχθώ στις πανεπιστημιακές παραδόσεις του Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Αθηνών κ. Χαραλάμπους Σωτηρόπουλου (“Νηπτικοί Πατέρες – 1- Συμεών ο Νέος Θεολόγος, Αθήναι 1986).

«Ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου Κύριε, πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας» (Ψαλμ. ργ΄ 24)

«Ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου Κύριε, πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας» (Ψαλμ. ργ΄ 24)

Γράφει ὁ κ. Ἀνδρέας Κεφαλληνιάδης, Δάσκαλος Γ΄ Ἀρσακείου – Τοσιτσείου Δημοτικοῦ Σχολείου Ἑκάλης

Δὲν ὑπάρχει πιὸ συγκλονιστικὸ συναίσθημα γιὰ ἕνα φυσικὸ ἐπιστήμονα, ἀπὸ αὐτὸ ποὺ δοκιμάζει, ὅταν ἀνακαλύπτει κατόπιν ἐπισταμένης ἔρευνας τὰ θαυμαστὰ γεγονότα ποὺ κρύβει ὁλόκληρη ἡ Δημιουργία. Κυριολεκτικῶς ὁλόκληρος ὁ φυσικὸς κόσμος εἶναι ἕνας καθρέπτης, στὸν ὁποῖο ἀνακλῶνται ἐλάχιστες μόνο ἀκτῖνες ἀπὸ τὴ σοφία καὶ τὴν πρόνοια τοῦ Δημιουργοῦ. Ἑνὸς Δημιουργοῦ ποὺ φρόντισε μὲ τόση ἀκρίβεια ἀκόμα καὶ τὴν τελευταία λεπτομέρεια, ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ ἐκδηλώνεται στὸν πλανήτη μας τὸ μυστηριῶδες καὶ θαυμαστὸ φαινόμενο τῆς ζωῆς, σὲ ὅλες του τὶς ἐκφάνσεις. Ἀλλὰ ἂς δοῦμε μερικὲς ἐνδεικτικὲς πινελιὲς ποὺ συνθέτουν αὐτὸ τὸν παναρμόνιο πίνακα.

Ἡ θέση τῆς Γῆς σὲ σχέση μὲ τὸν Ἥλιο εἶναι ἀκριβῶς αὐτὴ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι. Ἐὰν ἡ Γῆ βρισκόταν λίγο πιὸ μακριὰ ἀπὸ τὸν Ἥλιο θὰ ἦταν παγωμένη, ἐνῷ ἂν ἦταν πιὸ κοντὰ θὰ ἦταν ἕνα καμίνι. Στὴν πρώτη περίπτωση θὰ πεθάναμε ἀπὸ τὸ πολὺ κρύο, ἐνῷ στὴ δεύτερη ἀπὸ τὴν πολλὴ ζέστη.

Ἀλλὰ καὶ ἡ ἀπόσταση ἀνάμεσα στὴ Γῆ καὶ τὴ Σελήνη εἶναι ἰδανική. Ἂν ἡ Σελήνη ἦταν κοντύτερα στὴ Γῆ, ἡ βαρυτική της ἕλξη πάνω στὴ Γῆ, θὰ προκαλοῦσε τεράστιες παλίρροιες, οἱ ὁποῖες θὰ ἀνέβαζαν καθημερινὰ τὴ στάθμη τῆς θάλασσας πολλὰ μέτρα ψηλότερα ἀπὸ τὴν ξηρά, πλημμυρίζοντας τὶς παράλιες περιοχές. Ἂν πάλι ἡ Σελήνη ἦταν μακρύτερα ἀπὸ τὴ Γῆ, θὰ ἐξασθενοῦσε ἡ βαρυτικὴ ἕλξη ποὺ ἀσκεῖ πάνω της μὲ ἀποτέλεσμα τὰ παλιρροϊκὰ ρεύματα καὶ τὰ ρεύματα τοῦ ἀέρα νὰ ἦταν ἐξασθενημένα, ὁπότε θὰ σταματοῦσε ἡ διαρκὴς κινητικότητα τῆς θάλασσας καὶ τῶν ἀνέμων, ποὺ τόσο χρήσιμη εἶναι γιὰ τὸ κλῖμα καὶ τὴ θαλάσσια ζωή.

Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν – Ἐξώδικη Διαμαρτυρία – Πρόσκληση πρὸς τὸν Ὑπουργὸ Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων

ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΗΣ

ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας με την επωνυμία «ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ» που εδρεύει στο Μαρούσι Αττικής, επί της οδού Θέσπιδος αρ. 11

ΠΡΟΣ

Τον Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, που εδρεύει στο Μαρούσι Αττικής, επί της οδού Ανδρέα Παπανδρέου αρ. 37

κ. υπουργέ, Χριστός Ανέστη!

Μας ενημέρωσαν γονείς ανήλικων μαθητών από διάφορα σχολεία, ότι προβλήθηκε στα παιδιά κατά τη διάρκεια διδακτικών ωρών στην τάξη, λίγες ημέρες πριν τις διακοπές του Πάσχα, ένα βίντεο κινουμένων σχεδίων με τίτλο «Πάσχα: τι γιορτάζουμε; Η ιστορία του Πάσχα για παιδιά (Νηπιαγωγείο - Δημοτικό)»[1].

Σε αυτό το βίντεο, το οποίο τεχνικά είναι εξαιρετικά χαμηλής ποιότητας, εμφανίζεται ο Χριστός ως μάγος που κάνει θαύματα με ένα ραβδί στο χέρι, ενώ οι μαθητές Tου τον χειροκροτούν, σαν να είναι ένας «σόουμαν». Επιπλέον, εμφανίζεται στον κήπο της Γεσθημανής, αντί για την αγωνιώδη προσευχή Του, να διαλογίζεται σε στάση του λωτού της γιόγκα!

Τὸ χέρι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Ρώσου ἐπέστρεψε στὸ σπίτι του..!

Το χέρι του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου επέστρεψε στο σπίτι του..!

https://proskynitis.blogspot.com/2024/05/blog-post_241.html

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Θεό (Ε΄ μέρος), Ἀγ. Παϊσίου, 2...

29 Μαΐου. † «Ἡ ἑορτὴ τῆς Μεσοπεντηκοστῆς». Θεοδοσίας παρθενομάρτυρος. Ἀλεξάνδρου ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας (†328). Ὑπομονῆς ὁσίας. [Ἐπέτειος τῆς ἀποφράδος ἡμέρας τῆς ὑπὸ τῶν Τούρκων γενομένης ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως (1453).] Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετάρτης δ΄ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. ιδ΄ 6-18).

Πραξ. 14,6         συνιδόντες κατέφυγον εἰς τὰς πόλεις τῆς Λυκαονίας Λύστραν καὶ Δέρβην καὶ τὴν περίχωρον,

Πραξ. 14,6               εκατάλαβαν αυτοί τας κακάς εκείνων διαθέσεις και κατέφυγαν εις τας πόλεις της Λυκαονίας, την Λυστραν και την Δερβην και εις τα περίχωρα.

Πραξ. 14,7         κἀκεῖ ἦσαν εὐαγγελιζόμενοι.

Πραξ. 14,7                Και εκεί εκήρυτταν το Ευαγγέλιον.

Τά παιδιά πρέπει νά τά διδάσκουμε νά δραστηριοποιοῦνται ἐσωτερικά, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ ἀνεξάντλητη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Θεό (Γ΄ μέρος), Ἀγ. Παϊσίου- Πάθη καί ἀρετές, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀνεξάντλητη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Θεό (Γ΄ μέρος), Ἀγ. Παϊσίου- Πάθη καί ἀρετές, 27-5-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

«Ἕκαστος δέ πειράζεται ὑπό τῆς ἰδίας ἐπιθυμίας...», Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ φωνὴ τῆς συνειδήσεως καὶ ἡ αὐτομεμψία, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικής-Λόγος ἀσκητικὸς (κγ'), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἡ φωνὴ τῆς συνειδήσεως καὶ ἡ αὐτομεμψία, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικής-Λόγος ἀσκητικὸς (κγ'), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 26-5-2024 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Θεό (Δ΄ μέρος), Ἀγ. Παϊσίου, 2...

Μέγας Κωνσταντῖνος: Ὁ Μεγάλος τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς Ἱστορίας (Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος)

Στὶς 21 Μαΐου ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει καὶ πανηγυρίζει λαμπρὰ τὴ μνήμη τῶν ἁγίων ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης. Τόσο ὁ Μέγας Κων/νός, ὅσο καὶ ἡ ἁγία μητέρα του Ἑλένη ἀνήκουν στὶς μεγάλες προσωπικότητες τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι ἡ συμβολή τους γιὰ τὴν κατάπαυση τῶν τριακοσίων χρόνων διωγμῶν κατὰ τῶν Χριστιανῶν καὶ τὴν ἑδραίωση τῆς Ἐκκλησίας ὑπῆρξε καθοριστική. Ἐπίσης ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος δὲν εἶναι μεγάλος μόνο γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν παγκόσμια ἱστορία, διότι ἀνήκει στοὺς μεγάλους ἡγέτες ὅλων τῶν ἐποχῶν, ἔχοντας βάλλει τὴ δική του σφραγῖδα στὴ ροὴ τῶν ἱστορικῶν πραγμάτων, καὶ γιὰ τοῦτο δικαία του ἀπονεμήθηκε ὁ τίτλος τοῦ μεγάλου.

Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἦταν γιὸς τοῦ ἑλληνοϊλλυρικὴς καταγωγῆς Ρωμαίου ἀξιωματούχου Κωνστάντιου Χλωροῦ, ὁ ὁποῖος κατόπιν ἀνακηρύχτηκε Καίσαρας καὶ Αὔγουστος καὶ ἀνέλαβε τὴ διοίκηση τῶν δυτικῶν ἐπαρχιῶν τῆς ἀπέραντης αὐτοκρατορίας. Ἡ μητέρα του Ἑλένη, ἑλληνικῆς καταγωγῆς, ἀπὸ τὸ Δρέπανο τῆς Βηθυνίας τῆς Μ. Ἀσίας, στολισμένη μὲ ἐξαιρετικὸ κάλλος σώματος καὶ ψυχῆς, ἀσπάστηκε νωρὶς τὸν Χριστιανισμό, ὁ ὁποῖος βρισκόταν ἀκόμη σὲ ἀπηνῆ διωγμὸ ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες αὐτοκράτορες, τὰ σκοταδιστικὰ εἰδωλολατρικὰ ἱερατεῖα καὶ τοὺς δεισιδαίμονες ὄχλους. Τὸ 274 γέννησε τὸν Κωνσταντῖνο στὴν πόλη Ναϊσό, σημερινὴ Νίσσα της Σερβίας.

Τὸ 293 ὁ αὐτοκράτορας Διοκλητιανὸς κράτησε τὸ νεαρὸ Κωνσταντῖνο κοντά του στὴν Ἀνατολή, μαζὶ μὲ τὴ διαζευγμένη, ἀπὸ τὸν Καίσαρα Κωνστάντιο, μητέρα τοῦ Ἑλένη, γιὰ ἀσφάλεια καὶ ὑποταγὴ τοῦ δευτέρου στὴν ἐξουσία του, ὡς τὸ 305. Ἐκεῖ δόθηκε ἡ εὐκαιρία στὴν ἁγία μητέρα του νὰ τὸν ἀποσπάσει ἀπὸ τὴν εἰδωλολατρία καὶ νὰ τὸν γαλουχήσει στὴ νέα πίστη.

Ὁ νεαρὸς Κωνσταντῖνος διακρινόταν γιὰ τὴν ὡραιότητα τοῦ σώματός του, τὴν εὐγένεια τῆς ψυχῆς του καὶ τὰ ἐξαιρετικά του πνευματικὰ καὶ φυσικὰ χαρίσματα. Τὸ 305 ἀνάλαβαν τὴ διοίκηση τῆς αὐτοκρατορίας, ὁ μὲν Γαλέριος στὴν Ἀνατολή, ὁ δὲ Κωνστάντιος στὴ Δύση. Τὸ ἴδιο χρόνο ὁ Κωνσταντῖνος μετέβη στὰ Τρέβηρα τῆς Γαλατίας, ὅπου συνάντησε τὸν ἄρρωστο πατέρα του, ὁ ὁποῖος τοῦ ἀνέθεσε ἐκστρατεία στὴ Μ. Βρετανία. Στὶς 7 Ἰουλίου τοῦ 307 πέθανε ὁ Κωνστάντιος καὶ ὁ στρατὸς ἀνακήρυξε τὸν Κωνσταντῖνο αὐτοκράτορα τῆς Δύσης. Παντρεύτηκε τὴ Μινερβίνα καὶ ἀπέκτησε ἕνα γιό, τὸν Κρίσπο. Ἐγκαταστάθηκε στὴν πόλη Ἀρελάτη καὶ ἄσκησε μιὰ πρωτόγνωρη φιλολαϊκὴ ἐξουσία, καὶ γι’ αὐτὸ ἀγαπήθηκε ἀπὸ τὸ λαό.

«Νὰ θυμᾶσαι πὼς κάθε ἐμπόδιο εἶναι νουθεσία ἀπὸ τὸν Θεὸ» (Ἅγιος Σεραφείμ της Βίριτσα)

Ἔχεις ποτὲ σκεφτεῖ ὅτι ὅλα ποὺ ἀφοροῦν ἐσένα, ἀφοροῦν καὶ Ἐμένα; Διότι αὐτὰ ποὺ ἀφοροῦν ἐσένα ἀφοροῦν τὴν κόρη τοῦ ὀφθαλμοῦ Μοῦ; Εἶσαι πολύτιμη στὰ μάτια Μοῦ καὶ σὲ ἔχω ἀγαπήσει, γι’ αὐτὸ εἶναι ἰδιαίτερη χαρὰ γιὰ Μένα το νὰ σὲ ἐκπαιδεύσω. Ὅταν οἱ πειρασμοὶ ἔρχονται ἐπάνω σου καὶ ὁ πολέμιος, σὰν τὸ ποτάμι, θέλω νὰ ξέρεις ὅτι, Ἀπὸ Μένα ἦταν αὐτό.

Θέλω νὰ ξέρεις ὅτι ἡ ἀδυναμία σου ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὴ δύναμη Μοῦ, καὶ ἡ ἀσφάλειά σου βρίσκεται στὸ νὰ Μὲ ἀφήσεις νὰ σὲ προστατεύω. Θέλω νὰ ξέρεις ὅτι, ὅταν βρίσκεσαι σὲ δύσκολες συνθῆκες, μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων ποὺ δὲν σὲ καταλαβαίνουν, δὲν λογαριάζουν αὐτὰ ποὺ σοῦ εἶναι εὐάρεστα, καὶ σὲ ἀπομακρύνουν Ἀπὸ Μένα ἦταν αὐτό. Εἶμαι ὁ Θεός σου, οἱ περιστάσεις τις ζωῆς εἶναι στὰ χέρια μου, δὲν βρέθηκες τυχαία στὴ θέση σου, εἶναι ἀκριβῶς ἡ θέση ποὺ σοῦ ἔχω ὁρίσει. Δὲ Μὲ παρακαλοῦσες νὰ σοῦ μάθω τὴν ταπείνωση;

Καὶ νά, σὲ ἔβαλα σ’ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ περιβάλλον, στὸ σχολεῖο ὅπου διδάσκουν αὐτὸ τὸ μάθημα. Τὸ περιβάλλον σου, καὶ αὐτοὶ ποὺ ζοῦν γύρω σου, μόνο ἐκτελοῦν τὸ θέλημά Μοῦ. Ἔχεις οἰκονομικὲς δυσκολίες καὶ μόλις τὰ βγάζεις πέρα, νὰ ξέρεις ὅτι, Ἀπὸ Μένα ἦταν αὐτό.

Θέλω νὰ ξέρεις ὅτι Ἐγὼ διαθέτω τὰ χρήματά σου καὶ νὰ καταφεύγεις σὲ μένα, καὶ νὰ γνωρίζεις ὅτι ἐξαρτᾶσαι ἀπὸ Μένα. Θέλω νὰ ξέρεις ὅτι τὰ ἀποθέματά Μοῦ εἶναι ἀνεξάντλητα, καὶ νὰ βεβαιωθεῖς ὅτι εἶμαι πιστὸς στὶς ὑποσχέσεις Μοῦ. Νὰ μὴ συμβεῖ ποτὲ νὰ σοῦ ποῦν τὴν ἀνάγκη σου «Μὴν πιστεύεις στὸν Κύριο καὶ Θεό σου»!

Ἔχεις περάσει ποτὲ νύχτα μέσα στὴ θλίψη; Εἶσαι χωρισμένος ἀπὸ τοὺς συγγενεῖς σου, τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἀγαπᾶς; Σοῦ τὸ ἐπέτρεψα γιὰ νὰ στραφεῖς σὲ Μένα, καὶ σὲ Μένα νὰ βρεις τὴν αἰώνια παρηγοριὰ καὶ ἀνακούφιση. Σὲ ξεγέλασε ὁ φίλος σου ἢ κάποιος ποὺ τοῦ εἶχες ἀνοίξει τὴν καρδιά σου, Ἀπὸ Μένα ἦταν αὐτό. Ἐγὼ ἐπέτρεψα νὰ σὲ ἀγγίξει αὐτὴ ἡ ἀπογοήτευση, γιὰ νὰ μάθεις ὅτι ὁ καλύτερος φίλος σου εἶναι ὁ Κύριος. Θέλω νὰ τὰ φέρνεις ὅλα σὲ Μένα καὶ ὅλα νὰ Μοῦ τα λές. Σὲ συκοφάντησε κάποιος, νὰ τὸ ἀφήσεις σ’ ἐμένα, σὲ Μένα νὰ προσκολληθεῖς, σὲ Μένα ἡ καταφυγή σου, γιὰ νὰ κρυφτεῖς ἀπὸ τὴν ἀντιλογία ἐθνῶν. Θὰ κάνω τὴν δικαιοσύνη σου νὰ λάμψει σὰν τὸ φῶς καὶ τὴν ζωή σου σὰν μέρα μεσημέρι. Καταστράφηκαν τὰ σχέδιά σου, λύγισε ἡ ψυχή σου καὶ εἶναι ἐξαντλημένη, Ἀπὸ Μένα ἦταν αὐτό.

Ἔκανες σχέδια καὶ εἶχες δικούς σου σκοπούς; Μοῦ τὰ ἔφερες νὰ τὰ εὐλογήσω. Ἀλλὰ Ἐγὼ θέλω νὰ ἀφήσεις σὲ Μένα, νὰ κατευθύνω καὶ νὰ χειραγωγῶ τὶς περιστάσεις τῆς ζωῆς σου, διότι εἶσαι τὸ ὀρφανό, καὶ ὄχι ὁ πρωταγωνιστής. Σὲ βρῆκαν ἀπροσδόκητες ἀποτυχίες, καὶ ἡ ἀπελπισία κατέλαβε τὴν καρδιά σου, νὰ ξέρεις, ἀπὸ Μένα ἦταν αὐτό. Διότι μ’ αὐτὴ τὴν κούραση καὶ τὸ ἄγχος δοκιμάζω πόσο ἰσχυρὴ εἶναι ἡ πίστη σου στὶς ὑποσχέσεις Μοῦ καὶ τὴν παρρησία σου στὴ προσευχὴ γιὰ τοὺς συγγενεῖς σου.

Τί κάνουμε μὲ τήν... ψηφιακὴ διατροφή μας; (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Δέστε, καλοί μου φίλοι, μία ἄλλη – ὅπως θὰ τὴν λέγαμε – εἴδηση. Σύμφωνα μὲ στοιχεῖα τῆς «Ericsson ἑλλάς», ὁ μέσος χρήστης κινητῶν «ἔξυπνων» συσκευῶν στὴν ἑλλάδα «καταναλώνει» κάπου 300 megabyte ψηφιακῶν δεδομένων! Μία «κατανάλωση» πὸὺ εἶναι, μάλιστα, συνεχῶς αὐξανόμενη ἀπὸ χρόνο σὲ χρόνο, ἀκόμη καὶ ἀπὸ μέρα σὲ μέρα. Λοιπόν, ἀξίζει τὸν κόπο νὰ σταθοῦμε σ’ αὐτὸ λίγο...

Κατ’ ἀρχὴν αὐτὸ πὸὺ ἔχουμε νὰ ποῦμε εἶναι πῶς, ἔχει διευρυνθεῖ πλέον ἡ «γκάμα» τοῦ καταναλωτικοῦ ἀνθρώπου. ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος δὲν καταναλώνει μόνο τροφές, ροῦχα, βιβλία, διασκεδάσεις κ.λπ., ἀλλὰ καὶ ψηφιακὰ δεδομένα. Κι αὐτὸ γιατί ζοῦμε πλέον στὴν ἐποχὴ τῆς τεχνολογίας. Δηλαδὴ ἡ τεχνολογία ἦλθε, γιὰ νὰ προσθέσει κι αὐτὴ τὰ δικά της προϊόντα – ἐμπορεύματα σ’ αὐτὸ τὸ «μενοὺ» πὸὺ ὥς τώρα εἴχαμε μπροστά μας.

Βλέπετε ἡ «ψηφιακὴ ἐπανάστασή» της, συνίσταται στὸ ἑξῆς ἁπλό. Ὅτί ψηφιοποιεῖ κάθε περιεχόμενο. Δηλαδὴ κάθε κείμενο, εἰκόνα καὶ ἦχο. Μὲ τὴν ψηφιοποίησή τους αὐτή, ὅλα αὐτὰ γίνονται ἀναλλοίωτα, ἀντιγράψιμα καὶ ταχέως μεταδιδόμενα παντοῦ καὶ ταυτόχρονα!

Αὐτὴ ἡ ἐπανάσταση συνοδεύεται ἀναπόσπαστα καὶ ἀπὸ μία ἄλλη, τὴν «ἐπανάσταση τῶν γκάντζετ» ὅπως θὰ τὴν λέγαμε, δηλαδὴ τὴν ἐξέλιξη αὐτῶν τῶν ἰδίων τῶν συσκευῶν, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐφαρμογῶν, ὅπως εἶναι τὸ διαδίκτυο, οἱ ἱστοσελίδες κοινωνικῆς δικτύωσης κ.λπ., οἱ ὁποῖες γίνονται ὅλο καὶ πῖὸ φθηνές, πρακτικές, κομψές, μοδάτες καὶ προσβάσιμες, προκειμένου νὰ διοχετεύεται μὲ ἄνεση ὄχι μόνο στὰ γραφεῖα καὶ τὰ δωμάτιά μας, ἀλλὰ καὶ σ’ αὐτὴν ἀκόμη τὴν τσέπη μᾶς ἡ ... αὐτοῦ ἐξοχότης ἡ (ψηφιοποιημένη) πληροφορία!!

Μάλιστα οἱ δύο αὐτὲς τεχνολογικὲς ἐπαναστάσεις προωθοῦνται ταυτόχρονα, γιατί εἶναι ἀπαραίτητες ἡ μία στὴν ἄλλη.

Ἆραγε τί θὰ ἦταν τὸ διαδίκτυο, ἂν δὲν ὑπῆρχε τὸ ψηφιοποιημένο περιεχόμενο; πόσο θὰ μποροῦσε νὰ χρησιμοποιηθεῖ τὸ ὁποιοδήποτε ψηφιοποιημένο περιεχόμενο, ἂν δὲν ὑπῆρχαν οἱ ὑπολογιστὲς καὶ τὰ ἄλλα τεχνολογικὰ μέσα;