Ὁ προφήτης Ἱερεμίας ἀναφέρει στήν Ἁγία Γραφή: «ἀνέβη θάνατος διὰ τῶν θυρίδων ὑμῶν», δηλαδή «ἀνέβηκε ὁ θάνατος μέσω τῶν θυρίδων σας»[1]. Αὐτό σημαίνει ὅτι πέρασε ὁ θάνατος μέσα ἀπό τίς θυρίδες (πόρτες-παράθυρα) σας.
-Ποιά εἶναι τά παράθυρα, οἱ θυρίδες καί γιά ποιόν θάνατο μιλάει ὁ προφήτης;
-Προφανῶς δέν μιλάει γιά θάνατο σωματικό, ἀλλά πνευματικό. Ἕναν θάνατο τῆς ψυχῆς πού μπορεῖ νά περάσει μέσα ἀπό κάποια «παράθυρα-πόρτες μας».
-Ποιά εἶναι τά «παράθυρα», οἱ θυρίδες τοῦ ἀνθρώπου διά μέσου τῶν ὁποίων ἡ ψυχή μας «βλέπει» πρός τά ἔξω, ἐπικοινωνεῖ μέ τόν ἔξω κόσμο καί δέχεται ἐπιδράσεις;
-Εἶναι οἱ αἰσθήσεις.
Ἔχουμε τήν ψυχή μας, ἡ ὁποία ὑπάρχει μέσα στό σῶμα μας, ἀλλά καί ἔξω ἀπ’ αὐτό. Ἡ ψυχή εἶναι πνευματική καί «βλέπει», «ἀκούει», «ὀσφραίνεται», «ἀγγίζει» μέσω τῶν αἰσθήσεων. Ὅλα τά ὄργανα τῶν αἰσθήσεων, αὐτά πού χρησιμοποιοῦμε γιά νά ἀντιληφθοῦμε τό περιβάλλον, τροφοδοτοῦν-ἐπηρρεάζουν τήν ψυχή μας. Εἶναι οἱ πύλες μέσα ἀπό τίς ὁποῖες περνᾶνε ἐρεθίσματα πού ἐπηρρεάζουν τίς κινήσεις τῆς ψυχῆς. Αὐτά τά ἐρεθίσματα, αὐτή ἡ «τροφή» θά πρέπει νά προσέχουμε νά εἶναι καλή. Ὅπως φροντίζουμε γιά τό σῶμα μας, νά μήν τρῶμε κάτι πού θά μᾶς βλάψει, ἔτσι πρέπει νά κάνουμε καί μέ τήν ψυχή μας.
Τά ἐρεθίσματα πού περνᾶνε μέσα στήν ψυχή ἀπό τίς αἰσθήσεις μας, πρέπει νά εἶναι θεάρεστα, ἀγαθά καί ὠφέλιμα. Μέσα στήν Ἐκκλησία, βλέπουμε μόνο ἁγνά πράγματα. Βλέπουμε τόν Χριστό μας, τήν Παναγία μας, τούς Ἁγίους μας. Ὅλοι ἔχουν ἕνα πρόσωπο καθαρό, ἤρεμο καί ταπεινό. Γύρω ἀπό τό κεφάλι τους παρατηροῦμε ἕνα φωτεινό στεφάνι. Τό φῶς αὐτό πού ἔχουν οἱ Ἅγιοι, εἶναι τό φῶς τοῦ Θεοῦ. Αὐτό τό ἔχουν ἐπειδή ἔχουν μέσα τους τόν Θεό. Λόγῳ δηλαδή τῆς θεάρεστης ζωῆς τους ἀξιώθηκαν νά ἔχουν τόν Κύριο νά κατοικεῖ μέσα τους μόνιμα. Ὁ Θεός εἶναι φῶς καί φωτίζει αὐτούς μέσα στούς ὁποίους κατοικεῖ.
Ὁ σκοπός τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νά γίνει ἅγιος, νά μοιάσει δηλαδή στούς Ἁγίους. Ὅπως μᾶς διδάσκει τό Ἅγιο Πνεῦμα: «Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι»[2]. Δηλαδή «Νά γίνεσθε σέ ὅλη σας τὴν ζωὴν ἅγιοι, διότι ἐγώ, ὁ Θεὸς καὶ Πατέρας σας, εἶμαι ἅγιος»[3]. Τοποθετοῦμε εἰκόνες τῶν Ἁγίων παντοῦ· γιά νά τούς βλέπουμε καί νά ἀγωνιζόμαστε νά τούς μιμηθοῦμε. Ὀφείλουμε νά ἔχουμε καθαρότητα μέσα στήν καρδιά μας, ὅπως ἔχουν οἱ Ἅγιοι. Πρέπει νά ὁμοιάσουμε στόν Θεό, ὥστε ὁ Κύριος νά κατοικήσει μέσα μας καί νά γίνουμε καί ἐμεῖς φῶς. Αὐτός εἶναι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας, ἡ «θέωσή» μας. Γι’ αὐτό τόν λόγο μᾶς ἔπλασε ὁ Θεός.
-Ἄραγε τί ἀφήνουμε νά περάσει ἀπό τά «παράθυρα» καί τίς «πόρτες» τῆς ψυχῆς μας σήμερα;
-Σήμερα περνᾶνε μέσω τῶν αἰσθήσεων στήν ψυχή μας διάφορες εἰκόνες, ἀκούσματα καί ποικίλα ἄλλα ἐρεθίσματα. Γιά παράδειγμα, μέσα ἀπό τό κινητό, ἀκοῦμε καί βλέπουμε. Ἐκτός ὅμως ἀπό τήν ὀθόνη τοῦ κινητοῦ, στό σπίτι μας ὑπάρχουν κι ἄλλες ὀθόνες. Ἔχουμε τηλεόραση, ὑπολογιστή, tablet, ἠλεκτρονικά παιχνίδια... Κάποιος μέτρησε περίπου 20 μέ 25 ὀθόνες γύρω μας, τίς ὁποῖες χρησιμοποιοῦμε. Ἀκόμα καί μέσα στό αὐτοκίνητο ἔχει ὀθόνες ὅπως καί στίς ποικίλες συσκευές.
-Τί περνάει μέσα μας ὅμως ἀπό ὅλες αὐτές τίς ὀθόνες; Περνᾶνε ἄραγε πάντα πράγματα τοῦ Θεοῦ, μόνο αὐτά πού ἀρέσουν στόν Κύριο;
-Κάθε ἄλλο. Περνᾶνε πολλές φορές διαβολικά πράγματα. Περνᾶνε μηνύματα ἀνηθικότητας, βίας, βλέπουμε ἀνθρώπους πού μαλώνουν, χτυπάει ὁ ἕνας τόν ἄλλον, σκοτώνουν καί σκοτώνονται. Τά διαδικτυακά παιχνίδια βίας, τά διάφορα βιντεοπαιγνίδια εἶναι τόσο ζωντανά, πού ὅποιος παίζει -ἐλπίζω ἐσεῖς νά μήν παίζετε-, γίνεται κι αὐτός «μαχητής» καί οὐσιαστικά παίρνει μέρος στόν «πόλεμο». Τόσο πραγματικά-ρεαλιστικά εἶναι φτιαγμένη ἡ εἰκόνα-παιγνίδι, πού ὅταν παίζει κανείς νιώθει πώς εἶναι κι αὐτός ἕνας «πολεμιστής». Κάλλιστα θά μποροῦσε σήμερα ἕνας τρομοκράτης νά ἐκπαιδευτεῖ μ’ αὐτά τά παιχνίδια καί νά μάθει νά σκοτώνει.
Ἕνας σύγχρονος Γέροντας ἔλεγε σ’ ἕνα πνευματικό του παιδί: «Τρία πράγματα δέν θά ἔχεις: ὑπολογιστή, κινητό και τηλεόραση».
-Γιατί τό εἶπε αὐτό ὁ Γέροντας; Τί κακό μᾶς κάνουν αὐτά τά τρία πράγματα;
-Αὐτά μᾶς δημιουργοῦν ἐπιθυμίες. Ἐρεθίζουν τά πάθη μας. Μᾶς «βοηθοῦν» νά ἱκανοποιήσουμε αὐτές τίς τεχνητές ἐπιθυμίες μας. Πολλές φορές, θέλουμε κάτι, πού νομίζουμε ὅτι ἔχουμε ἀνάγκη, ἀλλά στήν πραγματικότητα εἶναι τά πάθη μας καί ὁ διάβολος πού μᾶς πείθουν ὅτι τό χρειαζόμαστε. Αὐτά δυστυχῶς δημιουργοῦν οἱ ὀθόνες: ἐπιθυμίες καί πάθη. Μᾶς μολύνουν τήν ψυχή μέ μηνύματα ἀπιστίας, ἀνηθικότητας, βίας, πλεονεξίας, ἀνθρωπαρέσκειας, ματαιότητας, ὑπερκαταναλωτισμοῦ, ποικίλης ἁμαρτίας.
Ὁ κακός ἄνθρωπος, πού ἔχουμε ὅλοι μέσα μας, μᾶς σπρώχνει νά δοῦμε, νά παρακολουθήσουμε κάτι πονηρό καί κακό. Μᾶς ξυπνάει τήν κακή περιέργεια καί ἐμφανίζεται μέσα μας ἡ ἐπιθυμία νά δοῦμε αὐτά τά πονηρά καί ἄχρηστα πράγματα στίς ὀθόνες μας. Αὐτό δέν εἶναι ἀνάγκη, ἀλλά μιά κακή ἐπιθυμία, τήν ὁποία αὐτά τά «μέσα» εὔκολα τήν ἱκανοποιοῦνε. Ἄρα, ἕνας πρῶτος κίνδυνος εἶναι νά παρασυρθοῦμε ἀπό τόν κακό ἑαυτό μας, νά ἐπιθυμήσουμε πράγματα, πού δέν πρέπει καί μέ αὐτά τά τεχνολογικά μέσα νά ἱκανοποιήσουμε αὐτήν τήν κακή μας ἐπιθυμία. Ἔτσι ὅμως πέφτουμε σέ ἁμαρτία.
-Γιατί ὅμως εἶναι ἁμαρτία νά δοῦμε κάτι κακό;
-Γνωρίζουμε ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη ὅτι ὁ βασιλιάς Δαβίδ, πού ἦταν καί προφήτης καί Ἅγιος, κάποια στιγμή, ἐπειδή δέν πρόσεξε τά μάτια του, παρασύρθηκε ἀπό τήν σαρκική ἐπιθυμία καί ἔπεσε σέ βαριά διπλῆ ἁμαρτία. Κάποια μέρα βγῆκε στήν ταράτσα τοῦ ἀνακτόρου του καί εἶδε κάτω στό ποτάμι μιά γυναίκα. Ἐνῶ δέν ἔπρεπε νά τήν περιεργαστεῖ καί νά τή δεῖ μέ πονηρό τρόπο, ἐκεῖνος τό ἔκανε καί ἔτσι τοῦ δημιουργήθηκε ἡ κακή ἐπιθυμία, τήν ὁποία καί πραγματοποίησε. Ἔτσι ἁμάρτησε βαριά καί διπλά. Ἔκανε μοιχεία καί φόνο. Οἱ ἀρχαῖοι λέγανε «ἐκ τοῦ ὁρᾶν τίκτεται τὸ ἐρᾶν». Τί σημαίνει αὐτό; «Ἀπό τό νά βλέπεις, γεννιέται τό νά ἐπιθυμεῖς· ἀπό τήν ὅραση ἡ ἐπιθυμία».
Γιά παράδειγμα, θά δοῦμε ἕνα γλυκό στό ζαχαροπλαστεῖο. Ἄν δέν συγκρατηθοῦμε, ἄν δέν σκεφτοῦμε λογικά κρίνοντας ἄν ὄντως τό χρειαζόμαστε...Ἄν ἔχουμε ἤδη φάει καί δοῦμε τό γλυκό ἐμπαθῶς μέ σκοπό νά τό ἐπιθυμήσουμε, τότε ὄντως μᾶς γεννιέται ἡ ἐπιθυμία νά τό ἀγοράσουμε, νά τό καταναλώσουμε καί ἔτσι πέφτουμε στό ἁμάρτημα τῆς λαιμαργίας. Ἐξαιτίας τοῦ ὅτι τό εἴδαμε ἀπρόσεκτα και σκεφτήκαμε ὅτι θά ἦταν ὡραῖο νά τό ἀγοράζαμε καί νά τό τρώγαμε, γι’ αὐτό τό θελήσαμε-ἐπιθυμήσαμε καί ἔτσι ἁμαρτήσαμε. Ἑπομένως, ἄν δέν προσέχουμε αὐτά πού βλέπουμε, ἄν δέν κυβερνᾶμε σωστά τά μάτια μας, τότε παρασυρόμαστε καί αὐτά πού βλέπουμε, τά ἐπιθυμοῦμε, κινοῦνται μέσα μας τά διάφορα πάθη καί ἁμαρτάνουμε.
Ὅταν ἕνα παιδί παίζει ἕνα παιχνίδι, πού ἔχει βία, πόλεμο, αἵματα, ξύλο, ἀποκεφαλισμούς κ.λ.π., γίνεται βίαιο καί τείνει νά κάνει τά ἴδια. Πηγαίνει στό σχολεῖο καί ἐκφοβίζει ἤ κακοποιεῖ τά ἄλλα παιδιά. Μπορεῖ νά χτυπήσει ἕνα συμμαθητή του ἤ νά τόν πληγώσει μέ τά λόγια του. Κανένας ὅμως δέν ἐπιτρέπεται νά χτυπᾶ ἄλλον ἄνθρωπο. Ὁ Χριστός μας ποτέ δέν χτύπησε κανέναν, παρόλο πού Τοῦ κάναμε τόσα πολλά καί στό τέλος Τόν σταυρώσαμε. Μιά μέρα, πού μπῆκε στόν ναό τοῦ Θεοῦ καί βρῆκε ἐκεῖ τούς ἐμπόρους, πού βεβήλωναν τόν ναό Του, τούς ἐπέπληξε, ἀλλά δέν τούς χτύπησε· ἔβγαλε ἔξω τά ζῶα καί ἀναποδογύρισε τά τραπέζια, πού εἶχαν τά νομίσματα. Τούς εἶπε: «Μήν κάνετε τόν οἶκο τοῦ Πατρός μου οἶκο ἐμπορίου»[4]. Δέν τούς ἔκανε ὅμως κάποια κακό. Ἔτσι κι ἐμεῖς δέν πρέπει νά κάνουμε ποτέ κακό σέ κανέναν.
Ὅταν ὅμως κάποιος βλέπει συνέχεια σκηνές βίας στήν τηλεόραση, τό διαδίκτυο, τά βιντεοπαιγνίδια κ.λ.π, τείνει νά μιμηθεῖ αὐτά πού βλέπει. Ἔχουμε περιστατικά παιδιῶν, πού εἶδαν τέτοιες σκηνές στόν κινηματογράφο, στήν τηλεόραση, στό διαδίκτυο καί τήν ἑπόμενη μέρα ἔκαναν τά ἴδια πράγματα. Εἴτε χτύπησαν κάποιον, εἴτε σκότωσαν ἤ ἀκόμα καί αὐτοκτόνησαν. Ὅλα αὐτά συνέβησαν γιατί δυστυχῶς οἱ ποικίλες αὐτές ὀθόνες δείχνουν τό κακό, τήν ἁμαρτία, τά πάντα ἀδιακρίτως καί ἀνεξαιρέτως.
Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, διαπιστώνουμε ὅτι στήν Ἐκκλησία ὅλα εἶναι προσεγμένα, θεάρεστα, οἰκοδομητικά, ψυχοτρόφα-θεωτικά. Δέν θά δεῖ κανείς κάτι κακό. Ἡ Ἐκκλησία δέν προβάλλει τό κακό, τήν βία, τήν ἁμαρτία, τό βρώμικο. Οἱ Ἅγιοι λένε: «Τό ὅποιο κακό οὔτε νά τό βλέπεις οὔτε νά τό σκέφτεσαι οὔτε κἄν τίς λέξεις πού περιγράφουν τό κακό νά γνωρίζεις». Ὅσο λιγότερα ἄσχημα, αἰσχρά, ἁμαρτωλά γνωρίζεις, τόσο πιό καθαρή θά εἶναι ἡ ψυχή σου· καί τότε ἔρχεται ὁ Θεός μέσα σου. Ὁ Θεός ἀγαπάει πολύ τούς ἁγνούς ἀνθρώπους, αὐτούς πού ἔχουν καθαρή καρδιά καί σ’ αὐτούς φανερώνεται, ἀποκαλύπτεται.
Ὅταν κάποιος βρίσκεται μπροστά στίς ὀθόνες ἀδιάκριτα καί ἀπρόσεκτα, τότε μαθαίνει πολλά κακά πράγματα. Γεμίζει ἡ ψυχή μέ βρωμιές, γίνεται ἀκάθαρτη. Τότε δέν εἶναι δυνατόν ὁ Θεός νά ἔρθει μέσα του. Θά πρέπει αὐτός ὁ ἄνθρωπος πρῶτα νά μετανοήσει, νά ἐξομολογηθεῖ καί στή συνέχεια ν’ ἀγωνιστεῖ νά βγάλει ἀπό μέσα του καί νά ξεχάσει ὅσα κακά εἶδε καί ἔμαθε. Ὁ διάβολος ὅμως δέν θά τόν ἀφήσει εὔκολα νά βγάλει ἀπό μέσα του αὐτές τίς κακές παραστάσεις, θεάματα. Θά φροντίζει νά τοῦ τά θυμίζει συνέχεια. Γι’ αὐτό χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή στό τί ἐπιτρέπουμε νά εἰσέλθει στήν ψυχή μας μέσω τῶν «θυρίδων», τῶν παραθύρων της πού εἶναι οἱ αἰσθήσεις.
Τό πρῶτο λοιπόν καί μεγαλύτερο κακό πού προκαλοῦν οἱ ὀθόνες εἶναι ἡ ἁμαρτία. Διότι εἶπε ὁ Χριστός μας: «Ἄν δεῖς πονηρά, ἤδη κάνεις μοιχεία στήν καρδιά σου»[5], δηλαδή μία φοβερή σαρκική ἁμαρτία ἐσωτερικά στήν ψυχή σου. Ἐφόσον δοῦμε κάτι αἴσχρό ἤ πονηρό ἐμπαθῶς, ἀκόμη καί ἄν δέν τό κάνουμε πράξη μέ τό σῶμα μας, αὐτό ἀποτελεῖ ἁμαρτία. Διότι τό διαπράττουμε μέσα στήν καρδιά μας συγκατιθέμενοι ἐσωτερικά στήν κακή ἐπιθυμία, πού γεννήθηκε ἀπό τήν ἐμπαθή ὅραση-ματιά.
-Ἐκτός ἀπό τό ὅτι μᾶς δημιουργοῦν ἁμαρτωλές πονηρές, αἰσχρές καί βλάσφημες ἐπιθυμίες, τί ἄλλο κακό προκαλεῖται ἀπό τίς ὀθόνες;
-Καταστρέφουν πολλούς ἀνθρώπους μέσω τῶν τυχερῶν παιχνιδιῶν πού προβάλλουν. Πείθονται οἱ ἄνθρωποι ν’ ἀσχοληθοῦν καί νά παίξουν τυχερά παιχνίδια, τάχα γιά νά κερδίσουν εὔκολα καί γρήγορα χρήματα. Καταλήγουν ὅμως σέ καταστροφή, χάνουν τά πάντα, ἀναγκάζονται νά πουλήσουν ὅλη τους τήν περιουσία, τό σπίτι τους καί νά μήν ἔχουν χρήματα νά συντηρήσουν τήν οἰκογένειά τους, τά παιδιά τους. Στό τέλος μπορεῖ νά τούς σπρώξει ὁ διάβολος καί στήν αὐτοκτονία, ἀφοῦ τούς ἀπελπίσει. Φοβερή καί αὐτή ἡ παγίδα-συνέπεια τῶν ὀθονῶν.
-Τί ἄλλο κακό κάνουν οἱ ὀθόνες;
-Μᾶς στεροῦν τήν ἐλευθερία μας. Στηνόμαστε μπροστά στίς ὀθόνες, ὑποδουλωνόμαστε, γινόμαστε δοῦλοι τῶν ὀθονῶν. Ὅπως οἱ ναρκομανεῖς, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἐξαρτημένοι καί ὑποδουλωμένοι σέ μία οὐσία, σ’ ἕνα χάπι, σ’ ἕνα χόρτο, πού δημιουργεῖ παραισθήσεις. Βάζοντας τήν οὐσία στό σῶμα τους, ζαλίζονται καί χάνουν τήν ἐγρήγορση, τήν νηφαλιότητα, πού πρέπει νά ἔχουν. Οἱ ἐπιστήμονες ἀνακάλυψαν ὅτι ὁ ἐγκέφαλος τῶν ἐξαρτημένων αὐτῶν ἀτόμων ἔχει παθολογικές ἀλλοιώσεις. Εἶναι διαφορετικός ἀπό τόν ἐγκέφαλο τῶν μή ἐξαρτημένων, δηλαδή τῶν ὑπόλοιπων ἀνθρώπων.
Οἱ ἐπιστήμονες ἐξέτασαν ἐπίσης τόν ἐγκέφαλο ὅσων ἀτόμων εἶναι ἐθισμένοι στίς ὀθόνες, στό διαδίκτυο, βλέπουν πολύ τηλεόραση καί γενικά περνᾶνε ὧρες μπροστά ἀπό μιά ὀθόνη. Διαπίστωσαν τότε, ὅτι ὁ ἐγκέφαλός τους ἦταν ἴδιος, εἶχε τίς ἴδιες ἀλλοιώσεις μέ αὐτόν τῶν ναρκομανῶν. Ἄρα ἡ δράση καί τά ἀποτελέσματα τῶν ὀθονῶν, (τό διαδίκτυο, ἡ τηλεόραση, τό κινητό μέ τίς κινούμενες εἰκόνες, βίντεο κ.λ.π.) εἶναι παρόμοια μέ τήν δράση καί τά ἀποτελέσματα τῶν ναρκωτικῶν. Προκαλοῦν ἐξάρτηση. Αὐτό ἐξηγεῖται καί ἐπιστημονικά γιατί ὅταν ὁ ἄνθρωπος βλέπει εἰκόνες καί μάλιστα κινούμενες τότε παράγονται κάποιες οὐσίες στόν ἐγκέφαλο. Αὐτές φέρνουν μιά εὐχαρίστηση, τόν κάνουν νά ἀπρακτεῖ, νά βυθίζεται σέ μία ραθυμία, σέ μία ἀποβλάκωση. Ὑπάρχουν παιδιά ἐθισμένα, πού μένουν ἐκεῖ νά παίζουν γιά 24 ἤ 48 ὧρες. Κάποια οὔτε κοιμοῦνται οὔτε τρώγουν οὔτε πίνουν νερό. Κολλημένα στήν ὀθόνη, στό διαδικτυακό παιγνίδι... Ἔτσι ὁ ὀργανισμός τους δέν ἀντέχει καί κάποια πεθαίνουν! Ὑπάρχουν εἰδικές κλινικές γιά ὅσους εἶναι ἐξαρτημένοι ἀπό τό διαδίκτυο. Δυστυχῶς τά παιδιατρικά νοσοκομεῖα εἶναι γεμάτα μέ παιδάκια 7 καί 8 ἐτῶν ἐξαρτημένα πού νοσηλεύονται στίς παιδοψυχιατρικές κλινικές.
-Βλέπετε πόσο σοβαρά μπορεῖ νά μᾶς ἐπηρεάσουν οἱ ὀθόνες;
Ὑπάρχουν ὅμως κι ἄλλα ἀρνητικά. Οἱ ὀθόνες μᾶς «τρῶνε» τόν πολύτιμο χρόνο μας. Ὁ χρόνος φεύγει, χάνεται στήν ἀπραξία καί στήν καλλιέργεια τῶν παθῶν καί σιγά σιγά περνάει ἡ ζωή μας χωρίς μετάνοια, χωρίς πνευματική προκοπή. Ὁ Χριστός μᾶς ἔφερε στή ζωή καί μᾶς ἔδωσε τόν χρόνο, ὄχι γιά νά τόν σπαταλᾶμε μπροστά στίς ὀθόνες, ἀλλά γιά νά τόν ἀξιοποιήσουμε, ὥστε νά πᾶμε στόν Παράδεισο, στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Διαθέτοντας ὧρες καί ἡμέρες καθηλωμένοι μπροστά στίς ὀθόνες τελικά «χάνουμε» τή ζωή μας ἄσκοπα. Οἱ ἐπιστήμονες ἔχουν ὑπολογισει ὅτι ἕνας ἄνθρωπος 65 ἐτῶν, πού βλέπει τηλεόραση, ἔχει περάσει κατά μέσο ὅρο 9 χρόνια ἀπό τή ζωή του μπροστά σ αὐτήν. Τά ἐννιά χρόνια τά πέρασε βάζοντας τόν ἑαυτό του στήν διαδικασία τῆς ἀποβλάκωσης, τῆς ἡδονοθηρείας, τῆς ἀποκτήνωσης.
Ἀκόμα χειρότερος ἐθισμός συμβαίνει μέ τό ἴντερνετ. Ὅσο περισσότερο ἀσχολεῖται κάποιος μέ τό διαδίκτυο, τόσο ὁ ἐγκέφαλος του δέ λειτουργεῖ σωστά, ἀτροφεῖ, «καίγεται». Ὅταν ὁ ἄνθρωπος βλέπει συνεχῶς εἰκόνες-φωτογραφίες καί μάλιστα κινούμενες (τηλεόραση, κινητό, βίντεο, ταινίες κ.λ.π.) ὁ ἐγκέφαλός του ἀδρανεῖ. Βαθμηδόν πέφτει σέ μία κατάσταση ἀδράνειας, ραστώνης, «αὐτοϋπνωσης». Οἱ ἰατροί γνωρίζουν ὅτι ὅποιο μέλος τοῦ σώματος δέν λειτουργεῖ σιγά-σιγά ἀτροφεῖ καί παραλύει. Αὐτό παθαίνει καί ὁ ἐγκέφαλος τῶν χρηστῶν τοῦ διαδικτύου καί τῶν ποικίλων ὀθονῶν ὅταν γίνεται ἀλόγιστη χρήση.
Οἱ ἐπιστήμονες πού κατασκευάζουν τά κυριότερα τμήματα τῶν ὑπολογιστῶν στή Σίλικον Βάλεϊ (κοιλάδα τοῦ πυριτίου σέ μιά περιοχή τῆς Ἀμερικῆς) ἀπαγορεύουν στά παιδιά τους νά χρησιμοποιοῦν ὑπολογιστή τόσο στό σπίτι, ὅσο καί στό σχολεῖο. Ἐπειδή γνωρίζουν τούς κινδύνους τῶν ὀθονῶν, ἐπιτρέπουν στά παιδιά τους γιά τήν διαδικασία τῆς μάθησης μόνο τήν κιμωλία, τόν πίνακα καί τό στυλό· καθόλου ὑπολογιστές.
Τά παιδιά μέχρι τά 24 ἔτη τους πρέπει νά ἀναπτύξουν δεξιότητες. Νά μάθουν τήν μητρική τους γλώσσα, μιά ξένη γλώσσα, μία τέχνη, νά πάρουν τίς βασικές γνώσεις, ἱστορίας, γεωγραφίας, μαθηματικῶν, θρησκευτικῶν, προπάντων δέ νά γνωρίσουν τήν πίστη, τήν ὀρθόδοξη καί μόνη ἀληθινή πίστη μας. Ἄν δέν τό κάνουν μέχρι τότε, δέν θά τό κάνουν ποτέ ἀργότερα ἤ θά τό κάνουν μέ πολύ μεγαλύτερη δυσκολία. Αὐτό συμβαίνει διότι μέχρι τά 24 ὁ ἐγκέφαλος τοῦ ἀνθρώπου ἀναπτύσσεται, ἀλλάζει. Σ’ αὐτά τά χρόνια μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος, ἀνάλογα μέ αὐτά πού ἀσχολεῖται, τίς δραστηριότητες πού ἔχει, νά «διαμορφώσει» τόν ἐγκέφαλό του. Αὐτή ἡ «διαμόρφωση» θά διατηρηθεῖ κατόπιν σ’ ὅλη του τή ζωή. Ἄν αὐτή ἡ σωστή διαμόρφωση, ἡ παιδεία καί ἡ ἐκπαίδευση δέν γίνει μέχρι τή συγκεκριμένη ἡλικία, μετά δέν θά μπορέσει νά γίνει ποτέ σωστά. Ὁ ἐγκέφαλος κόβει-κλαδεύει (prooning λέγεται ἡ διαδικασία στά Ἀγγλικά) ὅσα κύτταρα καί συνάψεις δέν ἀξιοποιοῦνται γιά τήν γνώση, μάθηση, ἀπόκτηση δεξιοτήτων αὐτά τά πρῶτα 24 χρόνια. Ἔτσι τό παιδί πού εἶναι κολλημένο στίς ὀθόνες γίνεται «ἀνάπηρο» διανοητικά, γνωσιολογικά μέ φτωχότατο λεξιλόγιο, χωρίς δεξιότητες γιά ὅλη του τή ζωή. Οἱ μόνες του ἐπιδόσεις εἶναι στά διαδικτυακά παιγνίδια καί στήν παρακολουθηση ταινιῶν ὕποπτου καί ἀνήθικου- κατά κανόνα- περιεχομένου πού τό σκλαβώνουν στήν φιληδονία-λαγνεία-βία-ραθυμία-ἀδράνεια.
Βασιλεύει σήμερα ἡ ἀνηθικότητα, ἡ ἀμάθεια, ἡ ραθυμία, ἡ ἀνωριμότητα, ἡ δυσκολία στήν ἔκφραση, τό ἠθικό, διανοητικό καί πνευματικό σκοτάδι παγκοσμίως. Κύριος ἔνοχος ἡ κακή χρήση τῶν ὀθονῶν. Ἡ πληθωρική εἰκόνα μέσῳ τῶν ὀθονῶν πού προσφέρεται ἀφειδῶς μέ ἀρνητικά-ἁμαρτωλά μηνύματα κάνει τόν ἄνθρωπο νά μήν σκέπτεται νά μήν προσεύχεται, νά μήν ἐκφράζεται, νά παθητικοποιεῖται-ρομποτοποιεῖται καί συνάμα τοῦ ἐξάπτει τά πάθη: Τήν φιλαυτία καί τά ἔκγονά της, τήν φιληδονία, φιλαργυρία καί τήν κενοδοξία.
Χαρακτηριστικό σύμπτωμα τῆς ἀλόγιστης χρήσης τῶν ὀθονῶν ἡ λεκτική πενία. Ὑπάρχουν πολλά παιδιά πού ὅλο τό λεξιλόγιό τους εἶναι διακόσιες λέξεις. Συνέχεια ἐπαναλαμβάνουν τίς ἴδιες λέξεις ἤ καί κραυγάζουν-γρυλλίζουν κ.λ.π. Ἄν δέν μπορεῖς νά σκεφθεῖς, νά διατυπώσεις καί νά ἐπεξεργασθεῖς ἔννοιες, ἄν δέν κρίνεις καί διακρίνεις τό σωστό-θεάρεστο ἀπό τό ἁμαρτωλό, ἄν δέν ἔχεις λεξιλόγιο νά ἐκφρασθεῖς, ἄν δέν μπορεῖς νά σκεφθεῖς καί νά μιλήσεις σωστά, τότε καί ἡ ψυχή σου εἶναι φτωχή. Πολύ δύσκολα μία τέτοια ψυχή θά καλλιεργηθεῖ πνευματικά θά προσευχηθεῖ, θά βρεῖ τόν Θεό. Ἀλλοίμονο! Αὐτό εἶναι τό ἀποτέλεσμα τῆς παθητικότητας-ραστώνης-ραθυμίας τοῦ νοῦ πού παράγεται μέ τήν ἀλόγιστη-ἀδιάκριτη χρήση τῶν ποικίλων ὀθονῶν. Ἀπαιτεῖται νά μένουμε μακριά ἀπό αὐτές κάνοντας ὀρθολογική χρήση. Ἄς τίς χρησιμοποιοῦμε μόνο ὅταν εἶναι ἀπαραίτητες γιά τήν ἄντληση κάποιων πληροφοριῶν. Κατόπιν ἄς ἀπομακρυνόμαστε ἀπό αὐτές τό συντομώτερο.
Ἄς ἀσχοληθοῦμε μέ τήν λατρεία του Θεοῦ συμμετέχοντας στίς ἀκολουθίες καί στίς Θ. Λειτουργίες, ἄς καλλιεργήσουμε τήν προσευχή καί μάλιστα τήν νοερά, ἄς ἀγαπήσουμε τήν νηστεία, τήν ἀγρυπνία καί τήν πνευματική μελέτη. Ἄς μάθουμε νά μελετᾶμε τήν Ἁγία Γραφή, τούς Ἁγίους Πατέρες, τούς βίους τῶν Ἁγίων. Ὅλα αὐτά καλλιεργοῦν τόν νοῦ, καθαρίζουν τήν ψυχή, λαμπικάρουν τήν διάνοια, τονώνουν ψυχικά καί σωματικά τόν ἄνθρωπο καί τόν βοηθοῦν νά ἐκπληρώσει τόν προορισμό του, «τό καθ’ ὁμοίωσιν», δηλαδή τήν ὁμοίωσή, τήν ἕνωσή του μέ τόν Θεό.
Οἱ ζημιές πού προκαλοῦν οἱ ποικίλες ὀθόνες καί τό διαδίκτυο εἶναι φοβερές τόσο στό διανοητικό-ἐγκεφαλικό ἐπίπεδο, ὅσο καί κυρίως στό πνευματικό ἠθικό-ὀντολογικό ἐπίπεδο. Γίνονται αἰτία γιά ποικίλες φοβερές ἁμαρτίες, ἀλλά καί ὁδηγοῦν στήν διάλυση τοῦ ἀνθρώπου καί μετάλλαξη-μορφοποίησή του σέ ἕναν «μετά-ἄνθρωπο», σέ ἕνα ὄν μέ ἀνικανότητα-ἀναπηρία τοῦ νοῦ, τῆς σκέψης, σέ ἕνα παθητικό χειραγωγούμενο, καταναλωτικό, πειθήνιο ὄργανο τῶν ἰνστρουχτόρων- ὁπαδῶν τοῦ ἀντιχρίστου καί τοῦ πονηροῦ πνεύματος.
Μποροῦμε καί θά πρέπει νά ἐπιδιώξουμε νά ἔχουμε ἔστω σέ κάποιο βαθμό «πνευματική τηλεόραση». Τέτοια εἶχαν σέ τέλειο βαθμό οἱ Ἅγιοι, ὅπως ὁ Ἅγιος Πορφύριος καί ὁ Ἅγιος Παΐσιος. Ὅλοι ἔχουμε αὐτήν τή δυνατότητα, ὅταν ἡ ψυχή μας καθαριστεῖ. Τότε, μᾶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοι, ἡ ψυχή φανερώνει τήν διορατικότητά της. Ἀπό τή φύση της, ἡ ψυχή τοῦ κάθε ἀνθρώπου εἶναι διορατική ὅταν εἶναι καθαρή μέ τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτό εἶναι τό λεγόμενο διορατικό χάρισμα, τό νά καταλαβαίνεις δηλαδή τί σκέφτεται ὁ ἄλλος, τό νά «βλέπει» τήν ψυχή τοῦ ἄλλου. Αὐτό ὅμως τό ἔχει μόνο μιά καθαρή ψυχή. Ὅσο ἔχουμε μέσα μας βρωμιές, πού μπαίνουν μέσα ἀπό τίς ὀθόνες, τά πονηρά θεάματα, ἀκούσματα καί τά λοιπά, ὅσο ἔχουμε πάθη, ραθυμία δέν μποροῦμε νά εἴμαστε διορατικοί. Δέν μποροῦμε νά βλέπουμε οὔτε τόν Θεό, οὔτε τόν ἀδελφό μας.
-Ἄλλη ζημιά πού γίνεται ἀπό τίς ὀθόνες;
-Ἡ παραπλάνηση, ἡ παραπληροφόρηση. Αὐτά πού προβάλλουν εἶναι πολλές φορές ψευδῆ. Στίς εἰδήσεις μᾶς δείχνουν -στήν καλύτερη περίπτωση- αὐτό πού οἱ ἴδιοι οἱ δημοσιογράφοι θεωροῦν σημαντικό κατά τήν ὑποκειμενική τους ἄποψη. Τά διάφορα εἰδησεογραφικά πρακτορεῖα πού κατά κανόνα ὑπηρετοῦν τόν πονηρό «μαγειρεύουν» τίς εἰδήσεις, μέσω τοῦ ἐπιτελείου τους. Ὑπάρχει ἕνα φαινόμενο, πού ὀνομάζεται φαινόμενο τῆς προβολῆς. Παρατηρεῖται δηλαδή ὅτι προβάλουμε στούς ἄλλους, αὐτό πού ἐμεῖς ἔχουμε μέσα μας καί θεωροῦμε ὡς σημαντικό. Ἕνας διεφθαρμένος δημοσιογράφος, θά ἐπιλέξει εἰδήσεις πού ἐντυπωσιάζουν τόν ἴδιο, δηλαδή ἄπρεπες ἤ ἀνήθικες. Ἐπίσης θά παρουσιάσει αὐτά πού θέλουν τά ἀφεντικά του πού τόν πληρώνουν καί τά ὁποῖα κατά κανόνα ὑπηρετοῦν τόν «ἄρχοντα τοῦ κόσμου τούτου», δηλαδή τήν διάβολο.
Ἐπίσης στίς πλεῖστες ὅσες περιπτώσεις οἱ κατασκευαστές-δημιουργοί τῶν ταινιῶν, βίντεο, διαφημήσεων, διαδικτυακῶν παιγνιδιῶν κ.λ.π. πληρώνονται ἀπό ἄλλους γιά νά μᾶς προωθήσουν ὅ,τι θέλουν ἐκεῖνοι καί τό μαῦρο ἀφεντικό τους. Προωθοῦν τή διαστροφή, τήν ἀνηθικότητα, τήν ὁμοφυλοφιλία γιατί ὅλα αὐτά συντηροῦν ἕνα ὁλόκληρο σκοτεινό κύκλωμα, πού φέρνει μεγάλα χρηματικά κέρδη.
Ἀπό τήν προβολή κατάλληλα ἐπιλεγμένων εἰκόνων, βίντεο κ.λ.π. δημιουργοῦνται οἱ ἀνάλογες ἐπιθυμίες. Ἔτσι, οἱ ἄνθρωποι ἀγοράζουν τά «προϊόντα», πού βλέπουν στήν τηλεόραση, τό διαδίκτυο κ.λ.π. καί συντηρεῖται ἔτσι μιά ὁλόκληρη βιομηχανία ἀνηθικότητας, διαφθορᾶς καί τό τραγικότερο τάχα «ὑγείας»-φαρμάκων κ.λ.π.. Δυστυχῶς ὅλη αὐτή ἡ ἀνηθικότητα-διαφθορά καί οἱ ποικίλες ἐξαρτήσεις δημιουργοῦν πλῆθος ἀσθενειῶν ψυχικῶν καί σωματικῶν. Τό aids, ὅπως καί ὅλα τα νοσήματα, πού συνδέονται ἄμεσα μέ τήν ἀνηθικότητα, δίνουν πολλά κέρδη στά νοσοκομεῖα, στίς φαρμακοβιομηχανίες καί στούς γιατρούς. Γι’ αὐτό καί δέν ἐπισημαίνονται στούς ἀνθρώπους οἱ κίνδυνοι, πού προέρχονται ἀπό αὐτά, ἀλλά ἀντίθετα προβάλλονται συνεχῶς ἀνήθικες εἰκόνες, μέ μοναδικό σκοπό τά κέρδη. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί εἶναι τόσο διεφθαρμένοι, πού ὠθοῦν τούς συνανθρώπους τους στήν ἁμαρτία, τούς ἀρρωσταίνουν καί μετά μέσω τῶν φαρμάκων, πού οἱ ἴδιοι πάλι ἑτοιμάζουν, τούς «θεραπεύουν». Γιά παράδειγμα, ἡ ὁμοφυλοφιλία δημιουργεῖ καρκίνους καί aids, ἀλλά δέν τό λένε. Ἀντίθετα τήν προωθοῦν συστηματικά. Γενικά ἡ ἁμαρτία ἀρρωσταίνει τό σῶμα μας καί τήν ψυχή μας. Οἱ ἐπιτήδειοι χρηματοδοτοῦν τήν ἀνηθικότητα, τήν διαφθορά καί ἐμφανίζονται κατόπιν ὡς φιλάνθρωποι μέ ἕτοιμα φάρμακα γιά τήν θεραπεία τῶν ἀσθενειῶν τῶν ὁποίων οἱ ἴδιοι εἶναι ἠθικοί αὐτουργοί. Ἡ ἠθική, ἡ συνείδηση, ἡ πίστη στόν Θεό, ὅλα τά θυσιάζουν στόν βωμό τοῦ κέρδους. Δέν πρέπει νά ἐγκλωβιστοῦμε σ’ αὐτό τό παγκόσμιο ὑποκριτικό σύστημα, πού κυριαρχεῖ λόγω τῆς ἀπομάκρυνσης τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν Ὀρθόδοξη πίστη.
Ἀκόμη καί τό bulling στά σχολεῖα κ.λ.π. προκαλεῖται καί προωθεῖται συστηματικά ἀπό τίς ὀθόνες. Κι ἐνῶ ὅλοι τάχατες πίσω ἀπό τά τηλεοπτικά παράθυρα ἀναρωτιοῦνται πῶς θά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό αὐτό, οἱ διαχειριστές καί κατασκευαστές τῶν ποικίλων θεαμάτων δέν σταματοῦν νά προβάλουν εἰκόνες βίας καί πολέμων. Γυρίζοντας τήν πλάτη σέ ὅλα αὐτά τά καταστροφικά θεάματα, διαδικτυακά παιγνίδια κ.λ.π., παύουμε νά ὑπηρετοῦμε αὐτό τό διεφθαρμένο σύστημα.
Ὀφείλουμε νά ἀγωνιστοῦμε ν’ ἀγαπήσουμε τόν Χριστό μας πάνω ἀπό ὅλα. Νά μάθουμε νά προσευχόμαστε, νά μελετᾶμε τό λόγο τοῦ Θεοῦ καί τούς Ἁγίους Πατέρες, νά λατρεύουμε τόν Κύριο στήν Θ. Λειτουργία καί στίς Ἱερές ἀκολουθίες, νά ἁγιάσουμε τό σῶμα μας καί τήν ψυχή μας. Οἱ μεγάλες ἀλλαγές στόν ἐγκέφαλο συμβαίνουν μέχρι τήν ἡλικία τῶν 24 ἐτῶν. Γι’ αὐτό ὅσο νωρίτερα ἐγκαταλείψουμε ἤ ἔστω κάνουμε μία πολύ προσεκτική καί ὀρθολογική χρήση τῶν ὀθονῶν, τόσο τό καλύτερο. Ἄς καλλιεργήσουμε τόν νοῦ μας, τήν ψυχή μας πνευματικά. Ἄς ἐξαγνιστοῦμε ὥστε νά γίνουμε δεκτικοί τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Οἱ Ἅγιοί μας εἶχαν Ἁγιοπνευματικές ὀθόνες, πού τούς ἔκαναν ἱκανούς νά βλέπουν τά ἀόρατα μέ τά σωματικά μάτια. Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔλεγε: «Ἔχω ἀσπρόμαυρη τηλεόραση, ἐνῶ ὁ Γέρων Πορφύριος ἔγχρωμη», ὑπονοόντας τήν Ἁγιοπνευματική διόραση. Μάλιστα ἔλεγε πολύ ταπεινά ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὅτι ὁ Ἅγιος Πορφύριος εἶχε πιό δυνατή διόραση καί ἔβλεπε ὅσα ἤθελε νά τοῦ ἀποκαλύψει ὁ Κύριος πιό καθαρά ἀπό αὐτόν.
Ὁ ἅγιος Πορφύριος ἦταν μόλις 16 χρονῶν ὅταν ἀπέκτησε τό διορατικό χάρισμα. Μποροῦσε νά «διαβάσει» τήν σκέψη, τόν λογισμό τοῦ ἄλλου. «Ἔβλεπε» πίσω ἀπό ἕναν τοῖχο ποιός ἐρχόταν ἤ πίσω ἀπό ἕνα βουνό. Ἔβλεπε στό βάθος τῆς γῆς τά ὑπόγεια νερά, καθώς καί τόπους χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά. «Ἔβλεπε» τό παρελθόν καί τό μέλλον. Ἀγαποῦσε πολύ τόν Θεό, τήρησε τίς ἐντολές Του καί ἔτσι καθαρίστηκε ἀπό κάθε «μολυσμό σαρκός καί πνεύματος». Γι’ αὐτό καί ὁ Θεός κατοίκησε μέσα του καί τοῦ ἔδωσε τά ὑπέροχα αὐτά χάρισματα. Ὁ Ἅγιος Πορφύριος πήγαινε στήν Ἐκκλησία καί προσευχόταν. Ἔκλαιγε ἀπό θεῖο ἔρωτα, ἔλεγε λόγια ἀγάπης στόν Θεό, ἔκανε τέλεια καί χαρούμενη ὑπακοή. Ἠσκεῖτο συστηματικά, ἔκανε πλῆθος μετάνοιες, ἀγρυπνίες, κακοπάθειες γιά τόν Θεό καί νηστεῖες. Γέμισε ἔτσι μέ τά θεῖα Χαρίσματα. Θαυματουργοῦσε. Μποροῦσε, μέ τή Χάρη πού ἔλαβε ἀπό τόν Θεό νά θεραπεύει ἀρρώστους. Σταύρωνε τόν καρκινοπαθή καί γινότανε καλά. «Ἔβλεπε» ὅ,τι τοῦ ἀποκάλυπτε ὁ Κύριος. Τά ὑπόγεια ποτάμια, τίς ἀρχαῖες θαμμένες πόλεις, τούς κρυμμένους χαμένους θησαυρούς.
Ὅσο πιό μικρός στήν ἡλικία εἶναι κάποιος καί πιό καθαρός, τόσο πιό εὔκολο εἶναι νά γίνει ἅγιος. Ὅσο περνᾶνε τά χρόνια καί ὁ ἄνθρωπος ζεῖ ἀπρόσεκτα, χωρίς μετάνοια καί νήψη τόσο «φορτίζεται» μέ διάφορες παραστάσεις, ἐμπειρίες, ἁμαρτίες καί εἶναι πολύ πιό δύσκολο νά καθαριστεῖ. Πολύ θά μᾶς βοηθοῦσε στό ἔργο τοῦ ἐξαγνισμοῦ μας, τῆς κάθαρσής μας ἀπό τά πάθη τό νά ξεκινούσαμε τήν προσευχή καί γενικότερα τόν πνευματικό ἀγῶνα ἀπό μικρή ἡλικία. Ἔτσι δέν θά χρειαζόμασταν ὀθόνες οὔτε κἄν γιά πληροφόρηση. Θά εἴχαμε ἐνεργό τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνευματος, μιά ὀθόνη μέσα μας καί θά τά βλέπαμε ὅλα.
Πῆραν κάποτε τηλέφωνο τόν ἅγιο Πορφύριο, πού βρισκόταν στήν Ἀθήνα ἀπό ἕνα μοναστήρι στή Σερβία καί τοῦ εἶπαν, ὅτι δέν ἔχει νερό στό μοναστήρι τους. Ἐκεῖνος τότε ἄρχισε νά λέει τήν εὐχή, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με». Ἐνῶ προσευχόταν, ὁ Θεός τοῦ ἔδωσε τήν ἀπάντηση πού τούς μετέφερε. Τούς εἶπε, ὅτι πρέπει νά βροῦν τό δέντρο πού δίπλα του εἶχε μιά μάντρα καί νά μετρήσουν κάποια μέτρα. Ἐκεῖ τούς εἶπε νά σκάψουν καί τότε θά βροῦν νερό στά 30 μέτρα. Ὁ Γέροντας ἦταν στόν Ὠρωπό καί «ἔβλεπε» τό νερό στή Σερβία.
-Πῶς τό «ἔβλεπε»;
-Μέ τήν Ἁγιοπνευματική «ὀθόνη», πού εἶχε μέσα του, μέ τή διόραση, μέ τό χάρισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτήν τήν Θεία Χάρη, πού καί ἐμεῖς τήν ἔχουμε ἀφοῦ βαπτισθήκαμε ὀρθόδοξα καί χρισθήκαμε ἄς ἀγωνιστοῦμε νά τήν ἐνεργοποιήσουμε μέ τήν μετάνοια. Μέ τήν μετάνοια καί τόν πνευματικό ἀγώνα, μιμούμενοι τούς Ἁγίους μας μποροῦμε νά κάνουμε τήν σωτήρια κίνηση:Νά φανερώσουμε τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού ἔχουμε μέσα μας ἐγκαταλείποντας τήν ὅποια βλαπτική χρήση τῶν ποικίλων ὀθονῶν. Μακριά ἀπό ὅλα αὐτά τά ψεύτικα, παραπλανητικά, βρώμικα-διαστροφικά καί ἀπόλυτα καταστρεπτικά πού μᾶς δείχνουν. Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί ὅλους τούς Ἁγίους μας νά μᾶς ἐνισχύσουν σ’ αὐτόν τόν ἀγῶνα γιά μή προσκόλληση καί ἀπεξάρτηση ἀπό τίς ὀθόνες. Ἄς Τόν παρακαλοῦμε νά μᾶς φωτίζει, ὥστε πάντοτε Αὐτόν νά ἀγαπᾶμε, σ’ Αὐτόν νά προσκολλώμεθα, Αὐτόν νά βλέπουμε συνεχῶς μέ καθαρό νοῦ γιά νά εὐαρεστήσουμε ἐνώπιόν Του καί νά ἐπιτύχουμε τήν σωτηρία μας.
Τῷ δέ Θεῷ ἡμῶν δόξα πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων, ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου