Το αγιογραφικό ανάγνωσμα τoυ Σαββάτου 01-08-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. ια΄ 33 - ιβ΄ 2 

ια΄ 33 - ιβ΄ 2



Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Ι΄ 16 - 22

Ι΄ 16 - 22

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου γιά τήν ἐξομολόγηση

ΓΕΡΟΝΤOΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

(1927-2006)

«Ὁ πνευματικός εἶναι εἰρηνοποιός, εἶναι συμφιλιωτής, εἶναι πάρα πολύ σημαντικό, καί σᾶς εἶπα, ἔχω βαθιά ἐπίγνωση τοῦ πράγματος».

(Μακαρισμοί, ὁμιλία 7η)

Συλλογή ἀναφορῶν

τοῦ Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

γιά τό Μυστήριο τῆς Ἐξομολόγησης

Πρόλογος

Ὁ Γέροντας Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος μᾶς ἄφησε μία μεγάλη πνευματική κληρονομιά. Μᾶς παρέδωσε ἕναν τεράστιο ἀριθμό κατηχητικῶν ὁμιλιῶν, κατανεμημένων σέ διαφορετικές θεματικές σειρές.

Ἀκούσαμε και συλλέξαμε ἀπό μεγάλο ἀριθμό ὁμιλιῶν, κατά τήν κρίση μας, ἐνδεικτικές ἀναφορές τοῦ πατρός Ἀθανασίου, πού μᾶς ἔκαναν ἰδιαίτερη ἐντύπωση καί πού ἀφοροῦσαν τό μυστήριο τῆς Ἐξομολόγησης.

Τίς παρουσιάζουμε καί εὐελπιστοῦμε νά γίνουν ἀφετηρία προβληματισμοῦ.

Ὁ καθαρισμός ἀπό τήν κακή θέληση

 Φρόντισε πάνω απ’ όλα να καθαρίζεις τον εαυτό σου από την κακή θέληση προς τους ανθρώπους. Αφού συσσωρεύοντας την κακή θέληση προς τους ανθρώπους στοιβάζεις δηλη­τήριο , που αργά ή γρήγορα θα σε καταστρέψει ως άνθρωπο.

Φρόντιζε περισσότερο απ’ όλα, να συσσω­ρεύεις την καλή θέληση προς τους ανθρώπους. Σφίξε το στεγνό ξύλο της ψυχής σου και πάντα θα μπορέσεις να αντλήσεις έναν καλό λόγο, ώστε και τους εχθρούς σου να συγχωρέσεις και να περιβάλλεις και αυτούς -και αυτό σημαίνει, εν τέλει [να τους] νικήσεις- με την καλή σου θέληση.

Ἀπό τήν σοφία τοῦ Ἀββᾶ Ποιμένος

  Ρώτησε τον αββά Ποιμένα κάποιος αδελφός: «Τί σημαίνει το μή αποδώσεις κακόν αντί κακού»; Και του λέει ο γέροντας: «Τούτο το πάθος φανερώνεται κατά τέσσερις τρόπους: πρώτον από την καρδιά, δεύτερον από το πρόσωπο, τρίτον από την γλώσσα και τέταρτο έρχεται το να μην αποδώσεις κακό στο κακό.

Εάν μπορέσεις να καθαρίσεις την καρδιά σου, δεν ανεβαίνει το πάθος στο πρόσωπο. Εάν όμως ανέβει στο πρόσωπό σου, φύλαξε την γλώσσα σου, να μην μιλήσεις. Αλλά εάν μιλήσεις κόψε το πάθος γρήγορα, για να μην αποδώσεις κακό στο κακό».

Είπε ο αββάς Ποιμήν, ότι: «όπως ακριβώς για να μαζέψεις το μέλι διώχνεις τις μέλισσες με τον καπνό, έτσι και η σωματική ανάπαυση διώχνει τον φόβο του Θεού από την ψυχή και της εξαφανίζει κάθε κατόρθωμα».

Εὐχαριστήριος Ψαλμός γιά τήν νίκη κατά ἑνός ἐχθροῦ. Ὁ 9ος Ψαλμός A´ Μέρος . (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμία)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 5 Ἰουλίου 2015

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΨΑΛΤΗΡΙΟΥ

 

Ὁ 9ος Ψαλμός A´ Μέρος

Εὐχαριστήριος Ψαλμός γιά τήν νίκη κατά ἑνός ἐχθροῦ

 

1. Θά σᾶς ἑρμηνεύσω σήμερα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, τόν 9ο ψαλμό. Ὁ ψαλμός αὐτός, ὅπως τόν ἔχουμε σήμερα στήν Παλαιά Διαθήκη, τήν ὁποία χρησιμοποιοῦμε στήν λατρεία μας – τήν Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα (Ο´), ὅπως τήν λέμε – , εἶναι πολύ μεγάλος. Αὐτό συμβαίνει γιατί οἱ Ἑβδομήκοντα τόν μικρό πρῶτα 9ο ψαλμό τόν ἕνωσαν μέ τόν 10ο καί τόν παρουσίασαν ὡς ἕνα ψαλμό. Ἔτσι ἀπό ᾽δῶ καί πέρα τά δύο κείμενα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τό Ἑβραϊκό καί τῶν Ἑβδομήκοντα (Ο´), διαφέρουν στήν ἀρίθμηση τῶν ψαλμῶν κατά ἕνα ἀριθμό. Ὅμως τό σωστό εἶναι ὅπως τό ἔχει ἡ μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα (Ο´), γιατί καί οἱ δύο ψαλμοί 9ος καί 10ος ἔχουν τήν ἴδια ἐπιγραφή καί οἱ στίχοι τους εἶναι κατά τήν σειρά τοῦ Ἑβραϊκοῦ Ἀλφαβήτου, συνέχεια ὁ ἕνας μέ τόν ἄλλο.

2. Ἐμεῖς γιά πρακτικό λόγο καί γιά τόν λόγο ὅτι οἱ ψαλμοί, ἄν καί ἑνοποιημένοι ἐσωτερικά, ὅμως φαίνεται ὅτι ἔχουν διαφορετικό περιεχόμενο, θά ἑρμηνεύσουμε σήμερα τό πρῶτο μέρος τοῦ ψαλμοῦ. Στό ἑπόμενο κήρυγμά μας θά σᾶς ἑρμηνεύσω τό δεύτερο μέρος του, αὐτό πού παλαιότερα φερόταν ὡς 10ος ψαλμός, ὅπως καί φέρεται σήμερα στό Ἑβραϊκό κείμενο.

Ἡ δύναμη καί ἡ χρησιμότητα τῆς πραότητας

(Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου)

1. Γιατί, πες μου, ποιός είναι από όλους αγαπητός; Εκείνος που συγχύ­ζεται, που εξοργίζεται, που κάνει σαν θηρίο και συμπεριφέρεται έτσι προς τους άλλους που έχουν την ίδια μ’ αυτόν ανθρώπινη φύση, ή εκείνος που είναι πράος, γαλήνιος και ατάραχος σαν φιλόσοφος; Δεν μοιάζει ο δεύτερος με άγγελο και ο πρώτος ούτε καν με άνθρωπο; Γιατί ο μεν θυμώδης δεν μπορεί να συγ­κρατήσει ούτε τα δικά του πάθη, ενώ ο πράος ανέχεται και τα πάθη των άλλων. Ο θυμώδης δεν μπορεί να υποφέρει ούτε τον εαυτό του, ενώ ο πράος υπομένει και τα ελαττώματα του άλλου. Ο ένας είναι ναυα­γός, ενώ ο άλλος πλέει με ασφάλεια, γιατί το πλοίο της ζωής του το οδη­γεί πάντοτε ούριος άνεμος, γιατί δεν αφήνει τον άνεμο του θυμού να πέ­σει πάνω στα πανιά και να ανατρέψει το σκάφος της ψυχής του, αλλά αφού φυσήξει κάποια λεπτή και δροσερή αύρα, η πνοή δηλαδή της ανεξικακίας, τον οδηγεί με πολλή ησυχία στο λιμάνι της ατάραχης και φιλοσοφημένης ζωής. Και όπως ακριβώς στο πλοίο που ναυαγεί, οι ναύτες δεν γνωρίζουν, αν οι αποσκευές που ρίχνουν στη θάλασσα είναι δικές τους ή ξένες, που ανέλαβαν να φυλάξουν, αλλά τις ρίχνουν όλες όσες υπάρχουν μέσα στο πλοίο είτε είναι πολύτιμες είτε όχι, όταν ό­μως περάσει η κακοκαιρία, τότε σκέπτονται την αξία αυτών που έριξαν στη θάλασσα και κλαίνε και εξαιτίας της ζημιάς δεν δοκιμάζουν τη χαρά που έπρεπε για τη γαλήνη που επικράτησε.

Ἀπό τό Συναξάρι - Ἡ κοίμηση τῆς Ἁγίας Ἄννας

(25 Ιουλίου) Η αγία Άννα, η οποία θεία χάριτι έγινε κατά σάρκα προμήτωρ (γιαγιά) του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, καταγόταν από τη φυλή Λευί και ήταν υστερότοκη θυγατέρα του αρχιερέως Ματθάν και της συζύγου του Μαρίας, η οποία έφερε στον κόσμο άλλες δυο κόρες: την Μαρία και την Σοβή. Η πρωτότοκη Μαρία νυμφεύτηκε στην Βηθλεέμ και γέννησε την Σαλώμη την μαία. Η δε Σοβή νυμφεύτηκε κι αυτή στη Βηθλεέμ και έφερε στον κόσμο την Ελισάβετ, την μητέρα του Ιωάννη του Προδρόμου. Η Άννα νυμφεύτηκε στην Γαλιλαία τον συνετό Ιωακείμ και, μετά από μακρά περίοδο ατεκνίας, με την παρέμβαση του Θεού έφερε στον κόσμο την Μαρία την Παναγία Θεοτόκο. Έτσι η Σαλώμη, η Ελισάβετ και η Θεοτόκος Μαρία ήσαν πρώτες εξαδέλφες, και ο Κύριος κατά το ανθρώπινον και ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ήσαν δεύτερα εξαδέλφια.

Ἡ μνημόνευση τῶν κεκοιμημένων στή Θ. Λειτουργία, ὡς μέγιστη προσφορά γιά τήν ἀνάπαυσή τους

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός με την απλότητα που μιλούσε στος ιεραποστολικές περιοδείες του λέει στην Τέταρτη Διδαχή του: «Αν αγαπάτε τους αποθαμμένους, κάμνετε ό,τι ημπορείτε δια την ψυχήν των∙ συλλείτουργα, μνημόσυνα, νηστείας, προσευχάς ελεημοσύνας».

Όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας το κυριότερο που συνιστούν για την ανάπαυση των κεκοιμημένων μας είναι να μνημονεύονται τα ονόματά τους κατά την τέλεση του αγιωτάτου Μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας. Αυτή την τάξη η Εκκλησία την τηρεί «από περάτων μέχρι περάτων», «βεβαίως και λίαν αναντιρρήτως» μέχρι σήμερα και θα τη συνεχίζει μέχρι «της του κόσμου λήξεως». Οι άγιοι Απόστολοι δεν τη θέσπισαν απλώς και ως

έτυχε. «Η απλανής θρησκεία των χριστιανών» δεν παρέλαβε τίποτε το μη ωφέλιμο, αλλά όλα είναι «επωφελή και θεάρεστα και λίαν ονησιφόρα (πολύ ωφέλιμα) και σωτηρίας μεγίστης πρόξενα», παρατηρεί ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός (Περί των εν πίστει κεκοιμημένων, ΕΠΕ 4, 156).

Ἡ γνωριμία μέ τόν Ἅγιο Παΐσιο

Όντας στο απόλυτο αδιέξοδο και παίζοντας επικίνδυνα με τον να σκοτώσω και να αυτοκτονήσω, στις 26 Αυγούστου του 1991 ημέρα Δευτέρα παράτησα τα πάντα και πήγα στην Αθήνα με σκοπό να βγάλω ναυτικό φυλλάδιο, να μπαρκάρω και να πάω στην Ιαπωνία στα όρη Φουκούϊ στους μοναχούς Ζεν.

Κατεβαίνοντας με τον Ηλεκτρικό για Πειραιά για την οδό Μιαούλη 10, όπου ήταν η σχετική υπηρεσία, μου λέει ξαφνικά ο λογισμός να πάω πρώτα στο Αγιονόρος στον ΓεροΠαΐσιο.

Ἀναχώρηση ἀπό τόν κόσμο

 

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/06/blog-post_21.html

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Παρασκευής 31-07-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Κορινθίους Α΄ κεφ. ιδ΄ 26 - 40 

ιδ΄ 26 - 40



Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Κα΄ 12 - 14 & 17 - 20

Κα΄ 12 - 14 & 17 - 20

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε ἀπό τόν Θεό καί γιά τόν Θεό. Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε ἀπό τόν Θεό καί γιά τόν Θεό. Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία στίς 3/10/2010 

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου: Λόγος γιά τήν μετάνοια καί τήν κρίση καί τόν χωρισμό τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος

 ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ:

ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

[ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ]

Αγαπητοί, ποια ωφέλεια βρήκαμε σ' αυτή τη μάταια ζωή; Αλίμονο! Είναι μακάριος αυτός που βρήκε παρρησία κατά την ώρα του χωρισμού, όταν χωρίζεται η ψυχή από το σώμα της˙ διότι έρ­χονται οι Άγγελοι να πάρουν την ψυχή και να την χωρίσουν από το σώμα, για να την παρουσιάσουν στο φοβερό βήμα και στο φρικτό δι­καστήριο.

Μεγάλος φόβος, αδελφοί, θα μας κυριεύσει την ώρα του θανά­του, όταν η ψυχή χωρίζεται από το σώμα με φόβο και οδύνες. Διότι την ώρα του χωρισμού στέκονται μπροστά στην ψυχή τα έργα της, όσα έκανε τη νύχτα και τη μέρα, καλά και κακά, και οι Άγγελοι σπεύδουν βιαστικά να την βγάλουν έξω από το σώμα˙ αλλά η ψυχή παρατηρώντας τα έργα της δειλιάζει να βγει. Η ψυχή μάλιστα του αμαρτωλού με φόβο χωρίζεται από το σώμα και με τρόμο αναχωρεί για να παρουσιασθεί στον αθάνατο Βασιλιά˙ και καθώς αναγκάζεται να βγει από το σώμα, βλέποντας τα έργα της, λέει σ' αυτά με φόβο˙ «Δώστε μου προθεσμία μια ώρα, να βγω». Απαντούν σ' αυτή τα έργα της· «Εσύ μας έκανες· γι’ αυτό ας πάμε εμείς στον Θεό μαζί μ' εσένα».

Ὁ ἐνθουσιασμός καί ὁ φανατισμός

Και ο ενθουσιασμός είναι φλόγα, και ο φανα­τισμός είναι φλόγα. Όμως το πρώτο είναι φλό­γα δίχως καπνό, το δεύτερο είναι κάψιμο με καπνό.

Ο ενθουσιασμός σημαίνει: ολόκληρος ο άνθρωπος συγκεντρωμένος και καθοδηγημένος προς μία κατεύθυνση και ένα στόχο. Όταν ο νους κρίνει και η καρδιά αγαπήσει και η ψυχή επιθυμήσει, τότε ο άνθρωπος ενώνεται και ως μία δύναμη ξεκινάει το μεγάλο έργο. Και ο συγκεντρωμένος και ενωμένος άνθρωπος είναι μεγάλη δύναμη σ’ αυτόν τον κόσμο, πράγματι μεγαλύτερη απ’ ό,τι και ο ίδιος το νομίζει για τον εαυτό του.

Ο ενθουσιασμένος είναι φιλάνθρωπος.

Ἐγκράτεια καί πάθη. Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν

Π

ες μου, πάτερ, ρώτησε πάλι ὁ ἐπισκέπτης, πῶς μερικοί, ἄν καί λιώνουν τά σώματά τους ἀπό τήν ἐγκράτεια, κυριεύονται ὡστόσο ἀπό τά πάθη; Τήν ὀργή πρῶτα-πρῶτα, κι ἔπειτα τήν ἔχθρα, τή μνησικακία, τό φθόνο, τήν ἀσπλαχνία; Ἐνῶ ὑπάρχουν, ἀντίθετα, ἄνθρωποι, πού καί τρῶνε ἀπ’ ὅλα καί πίνουν κρασί, κι ὅμως εἶναι πολύ ἐνάρετοι καί δέν τούς βρίσκεις ψεγάδι. Πῶς γίνεται αὐτό;

-Νομίζω, παιδί μου, πώς ὅσοι δέν διορθώνονται, μολονότι νηστεύουν πολύ, εἶναι γαιτί δέν προσέχουν τή γλώσσα τους. Ὅποιος δέν κλείνει τό στόμα του, κι ἄν ἀκόμα νηστεύει ὅλο τό χρόνο, προκοπή δέν κάνει. Ἐνῶ ὅποιος ξέρει νά

σωπαίνει, μπορεῖ εὔκολα νά νικήσει ὅλα τά πάθη. Σέ κάνει λ.χ. ὁ διάβολος νά ὀργιστεῖς; Μή μιλήσεις, καί νίκησες. Σέ σπρώχνει σέ φθόνο; Μή κατακρίνεις, καί ντρόπιασε τόν πονηρό· γιατί ἡ κατάκριση γεννιέται ἀπ’ τό φθόνο. Ἄν πάλι ὁ ἐχθρός σέ ἀνάψει καί σέ σπρώχνει στή σαρκική ἁμαρτία, κλεῖσε γι’ ἄλλη μιά φορά τό στόμα σου.

Ἀφιλοπάτριδες οἱ Νεογραικοί-Ὁ Παλαμᾶς προεῖδε τήν Ρωμηοσύνην θριαμβεύτριαν

 

Κωστής Παλαμᾶς καί ρωμηοσύνη 

 Επομένως δεν είναι η “Ιστορία της Ρωμηοσύνης” του Εφταλιώτη που δείχνει έλλειψιν φιλοπατρίας, αλλά η εκ μέρους των Νεογραικών προδοσία της Ρωμηοσύνης.
Δεν γνωρίζω εάν σήμερον θα ημπορούσε κανείς να πη ότι το Ρωμηός έχει την “ονειδιστικήν σημασίαν” “ανθρώπου ευτελούς και χυδαίου” και ότι η Ελλάς ευρίσκεται “υπό τα ράκη της Ρωμηοσύνης”, χωρίς οι σημερινοί υπερήφανοι Ρωμηοί να τον σπάσουν στο ξύλο.

Ο Παλαμάς προείδε τήν Ρωμηοσύνην θριαμβεύτριαν
Το γεγονός ότι ο λαός, οι διανοούμενοι, ο κλήρος και οι καλλιτέχναι χρησιμοποιούν με τόσην υπερηφάνειαν και αγάπην τα εθνικά ονόματα της Ρωμηοσύνης μέχρι σήμερον είναι απόδειξις όχι μόνον ότι οι Νεογραικοί δεν γνωρίζουν τα πραγματικά αισθήματα του λαού, αλλά και ότι η προσπάθεια να σβήση η Ρωμηοσύνη απέτυχεν.

Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Παϊσίου (Μνήμη 12 Ιουλίου)

Παιδική ηλικία

Ο Γέρων Παΐσιος γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία, στις 25 Ιουλίου του 1924. Ο πατέρας του ονομαζόταν Πρόδρομος και ήταν πρόεδρος των Φαράσων, ενώ η μητέρα του λεγόταν Ευλαμπία. Ο Γέροντας είχε ακόμα 8 αδέλφια. Στις 7 Αυγούστου του 1924, μια εβδομάδα πριν οι Φαρασιώτες φύγουν για την Ελλάδα, ο Γέροντας βαφτίστηκε από τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, ο οποίος επέμεινε και του έδωσε το δικό του όνομα «για να αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είχε πει.

Πέντε εβδομάδες μετά τη βάπτιση του μικρού τότε Αρσένιου, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1924 η οικογένεια Εζνεπίδη, μαζί με τα καραβάνια των προσφύγων, έφτασε στον Άγιο Γεώργιο στον Πειραιά και στη συνέχεια πήγε στην Κέρκυρα, όπου και τακτοποιήθηκε προσωρινά στο Κάστρο. Στην Κέρκυρα η οικογένειά του έμεινε ενάμιση χρόνο. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Ηγουμενίτσα και κατέληξε στην Κόνιτσα. Εκεί ο Αρσένιος τελείωσε το δημοτικό σχολείο και πήρε το απολυτήριο του «με βαθμό οκτώ και διαγωγή εξαίρετο». Από μικρός συνεχώς είχε μαζί του ένα χαρτί, στο οποίο σημείωνε τα θαύματα του Αγίου Αρσενίου. Έδειχνε ιδιαίτερη κλίση προς τον μοναχισμό και διακαώς επιθυμούσε να μονάσει. Οι γονείς του χαριτολογώντας, του έλεγαν «βγάλε πρώτα γένια και μετά θα σε αφήσουμε».

Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα

Συλλογή ἀναφορῶν 

τοῦ Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

γιά τήν ἑλληνική γλῶσσα

«Μήν ξεχνᾶτε ὅτι ἐκεῖνο πού στηρίζει τήν ἑνότητα ἑνός λαοῦ εἶναι ἡ γλῶσσα. Δέν διστάζω νά σᾶς πῶ ὅτι δέν εἶναι ἡ θρησκεία, εἶναι ἡ γλῶσσα».

(Πράξεις, ὁμιλία 244η)

«Ὅσο πλουσιοτέρα εἶναι ἡ γλῶσσα, τόσο περισσότερο ἔχομε πολιτισμό ψυχῆς!».

(Πρός Ρωμαίους, ὁμιλία 15η)

«Πόσες φορές ἔχω πεῖ καί ὅσο ἔχω τό μυαλό μου, μέχρι πού νά πεθάνω θά τό λέγω αὐτό: Τό μεγαλύτερο ἔγκλημα στή φυλή μας, ἡ βεβήλωση τῆς γλώσσας μας. Δέν μέ ἐνδιαφέρει αὐτή τή στιγμή τίποτε ἄλλο. Ἡ γλῶσσα, γιατί ὅλα ἄν χαθοῦν, ἡ γλῶσσα ἅμα μείνει, διατηρεῖ τήν αἴσθηση τοῦ ἔθνους. Ὅταν ἡ γλῶσσα χαθεῖ, τότε δέν ἔχομε τήν αἴσθηση τοῦ ἔθνους, τότε τό ἔθνος χάνεται. Ἐπιμένω καί θά ἐπιμένω μέχρι νά μέ βαρεθεῖτε».

(Πράξεις, ὁμιλία 87η)

«Ἀγαπητοί μου, μάθετε τά παιδιά σας ἑλληνικά, νά καταλαβαίνουν, κάθε φορά σᾶς τό λέω, εἶναι τό πάθος μου».

(Κατηχήσεις Ἁγ. Κυρίλλου, ὁμιλία 88η)

Ἡ ἀξία τῆς βραδινῆς προσευχῆς τοῦ Ἀποδείπνου.

Aποφθέγματα του γέροντος Αμβροσίου Λάζαρη

Έλεγε ότι το Απόδειπνο είναι μία ομπρέλα, η οποία ανοίγει και σκεπάζει όλη την οικογένεια... από τα κακά πνεύματα που υπάρχουν τη νύχτα, ότι απωθεί και τούς κλέφτες ακόμη, και σε θωρακίζει ο Θεός μέσα στο ίδιο σου το σπίτι. Σε μία γυναίκα, μάλιστα, είχε επιμείνει όχι μόνο στην πρωινή προσευχή, τότε που είμαστε ξεκούραστοι, Αλλά και στη βραδινή, παρά την κόπωση της ημέρας που προηγήθηκε. Της τόνισε:

ρήματα Ζωῆς: Πῶς εἶναι ἡ θεία Χάρις

Η θεία Χάρις είναι γλυκιά, ειρηνική, ταπεινή, ήσυχη, καθαρτική, φωτιστική, χαροποιός και δεν χωρεί καμία αμφιβολία ότι είναι η θεία Χάρις.

Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής 

http://www.pemptousia.gr/rimata_zois/rimata-zois-pos-ine-i-thia-charis/

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Πέμπτης 30-07-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Πράξεις Των Αποστόλων κεφ. ιε΄ 35 - 41

ιε΄ 35 - 41



Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Κ΄ 17 - 28

Κ΄ 17 - 28

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ἡ θεραπεία τῆς ὑπερηφάνειας. Πνευματικά Γυμνάσματα, Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ θεραπεία τῆς ὑπερηφάνειας. Πνευματικά Γυμνάσματα, Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία στίς 12/09/2010
http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Τί σημαίνει νά ἔχεις ἤ νά στερεῖσαι τή Θεία Χάρη

 

ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ - ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ

Τι σημαίνει να έχεις, ή να στερείσαι, τη θεία χάρη

Όταν αυξηθεί ή χάρη του Θεού στον άνθρωπο, τότε, από τον πόθο της αρετής, καταφρονεί τον θάνατο, και βρίσκει πολλούς λόγους, στην ψυχή του, για να υποφέρει τις θλίψεις. Και όσα θεωρούνται βλαβερά για το σώμα και επέρχονται ξαφνικά στην ανθρώπινη φύση, για να την κάνουν να υποφέρει, δεν τα λογαριάζει καθόλου, συγκρίνοντας τα με τα ελπιζόμενα αγαθά. Άλλωστε, δεν είναι δυνατό να γνωρίσει την αλήθεια χωρίς τους πειρασμούς πού παραχωρεί ό Θεός. Και αυτό το ξέρει καλά.

Όταν όμως ό άνθρωπος στερηθεί πολύ τη χάρη του Θεού, τότε, όλα τα λυπηρά πού αναφέραμε βρίσκονται μπροστά του και νομίζει ότι οί ανθρώπινες γνώσεις του, με τις όποιες εξετάζει τα πράγματα, είναι ανώτερες από την πίστη στον Θεό και ότι ή εμπιστοσύνη στον Θεό σε τίποτε δεν βοηθάει και ότι ή πρόνοια του Θεού για τον άνθρωπο είναι ανύπαρκτη. Σε όλα αυτά είναι μέσα οί πονηροί δαίμονες, πού τον ενεδρεύουν και του ρίχνουν τα βέλη τους χωρίς να το καταλαβαίνει.

Ὁ νόμος τῆς ἁμαρτίας ( Γέροντας Ἐφραίμ τῆς Ἀριζόνας )

Η έκπτωσις του ανθρώπου εις την θνητότητα την σωματικήν με τα επακόλουθα της εξορίας και της απομακρύνσεως εκ του αγαθού πατρός Θεού, επροξένησαν τον νόμον της αμαρτίας, τον αντιστρατευόμενον εις τον νόμον του Θεού.

Ο νόμος της αμαρτίας, ως ροπή και κλήσις και ως πονηρία, έγκειται εις τον άνθρωπον εκ νεότητος αυτού. Και αυτή η ροπή προς το κακόν, ως προπατορική κληρονομία και δείγμα και αποκύημα και λείψανον της παλαιάς αποκοπής από την πηγήν της ευτυχίας, έλαβε φυσικά διαστάσεις επί την ανθρωπίνην φύσιν και ως εκ τούτου σύρεται αύτη επί τα πονηρά και φυσικώς ακολουθούν αι θλιβεραί επιφοραί εις τα τέκνα του Αδάμ και της Εύας.

Ἀόρατοι Ἀσκητές πρός Ἐρημίτη: «Ἀκολούθα μας»

 

Κατά διήγηση του ίδιου Ερημίτου (ως και άλλου εκ Κατουνακίων), περί το έτος 1905, ζούσαν στον Άγιο Βασίλειο ή σε κάποιο κοντινό ερημητήριο, ένας υποτακτικός ονόματι Αρσένιος μαζί με τον Γέροντά του που λεγόταν Θεοφύλακτος.

Ο υποτακτικός λοιπόν αυτός έτυχε να βρίσκεται στο μονοπάτι που οδηγεί από το κάτω Χαϊρι προς τον «Άγιο Νείλο» και συγκεκριμένα στο σημείο που ξεχωρίζει το άλλο μικρό μονοπάτι το οποίο άγει δια αναβάσεως προς το Κελλί του Οσίου Πέτρου του Αθωνίτου. Στο μέρος αυτό, λοιπόν, συνάντησε ο υποτακτικός 11 μοναχούς με φθαρμένα και ξεθωριασμένα ζωστικά, ισχνούς και εξαϋλωμένους με τους οποίους συνομίλησε για λίγο και του είπαν ότι «ήσαν συνολικά 12 Ερημίτες και εκοιμήθει τελευταία ο ένας και έμειναν 11. Ακολούθα μας, του είπαν, να γίνουμε πάλι 12″.

Τό μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ στήν φύση καί ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ 8ος Ψαλμός. (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμία)

          ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

  ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ - ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 28 Ἰουνίου 2015

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΨΑΛΤΗΡΙΟΥ

Ὁ 8ος Ψαλμός

Τό μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ στήν φύση καί ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου

 

Σήμερα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, θά σᾶς ἑρμηνεύσω τόν 8ο ψαλμό. Παρακαλῶ νά ἔχω τήν προσοχή σας γιά νά ἀπολαύσετε τά νοήματα τοῦ ὑπέροχου αὐτοῦ ψαλμοῦ.

1. Ὁ ποιητής τοῦ ψαλμοῦ αὐτοῦ ρίπτει ἕνα βλέμμα στόν οὐρανό καί τήν γῆ καί ἀπό τήν ὀμορφιά καί τήν ἁρμονία τῶν δημιουργημάτων ξεσπᾶ σέ ὕμνο στόν Θεό καί λέγει: «Κύριε, Κύριέ μας, πόσο θαυμαστό εἶναι τό ὄνομά Σου σέ ὅλη τήν γῆ. Ἡ μεγαλοπρέπειά Σου εἶναι πάρα πάνω ἀπό τούς οὐρανούς» (στίχ. 2)!

Πραγματικά, ἀδελφοί μου, ἡ ὡραιότητα καί ἡ τάξη στό σύμπαν μᾶς κάνει νά ξεσπᾶμε σέ δοξολογία πρός τόν Δημιουργό Θεό μας καί νά λέμε μαζί μέ τόν ἄλλο ψαλμωδό: «Ὡς ἐμεγαλύνθη τά ἔργα Σου, Κύριε, πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας» (Ψαλμ. 103,24)!

2. Ἀλλά εἶναι μερικοί, θολωμένοι στήν ψυχή, πού δέν βλέπουν αὐτό τό μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ στήν δημιουργία Του καί ὄχι μόνο δέν τό βλέπουν, ἀλλά ἀντίθετα, στρέφονται ἐχθρικά πρός τόν Θεό. Εἶναι οἱ ἀπιστοῦντες στόν Θεό, πού ὁ ποιητής μας ἐδῶ τούς λέγει «ἐχθρούς» καί «ἐκδικητάς».

Ἅγιος Παΐσιος “Πάντα ἐν σοφία ἐποίησας…”

– Γέροντα, να χαλάσουμε τις χελιδονοφωλιές; Τα χελιδόνια λερώνουν και μαζεύονται κοριοί. – Μπορείς εσύ να κάνης μια χελιδονοφωλιά; Τι έχει κάνει ο Θεός με έναν Του λόγο! Τι αρμονία, τι ποικιλία! Όπου και να στραφή κανείς βλέπει την σοφία και το μεγαλείο του Θεού. Δες τα ουράνια φώτα, τα αστέρια, με πόση απλότητα τα σκόρπισε το θεϊκό Του χέρι, χωρίς να χρησιμοποιήση μαστορικό ράμμα και αλφάδι. Πόσο ξεκουράζουν τους ανθρώπους! Ενώ τα κοσμικά φώτα, βαλμένα με τάξη στην σειρά, είναι πολύ κουραστικά. Με πόση αρμονία τα έχει κάνει όλα ο Θεός! Βλέπεις, και τα δένδρα σε ένα δάσος που τα φύτεψαν άνθρωποι είναι σαν στρατός, σαν λόχος. Ενώ τα φυσικά δάση πόσο ξεκουράζουν! Αλλά δένδρα μικρά, άλλα μεγάλα, με άλλο χρώμα το καθένα! Ένα μικρό λουλούδι του Θεού έχει μεγαλύτερη χάρη παρά ένας σωρός χάρτινα ψεύτικα λουλούδια, διαφέρουν όσο διαφέρει και το άυλον από το νάυλον.

Ἡ ψυχή δέν ξέρει τήν κούραση

 Δώσε μου ξεκούραση στο σώμα!

Σε τελική ανάλυση αυτό σημαίνει: δώσε μου ύπνο!

Δώσε μου ξεκούραση στην ψυχή!

Σε τελική ανάλυση σημαίνει: δώσε μου Θεό!

Είναι γελοίο να σκεφτούμε καν ότι η ψυχή που δανείζει την ισχύ στο σώμα, μπορεί να κου­ραστεί τόσο γρήγορα, όπως το σώμα και ακόμα ότι πρέπει να ξεκουράζεται τόση πολλή ώρα σαν το σώμα.

Τη νύχτα η ψυχή εργάζεται όπως και την ημέρα· τη νύχτα εκείνη συνοψίζει και αφομοιώ­νει το ημερήσιο μάθημά της. Και τη νύχτα η ψυχή αποφαίνεται τη φοβερή κρίση της επάνω στον άνθρωπο για την εκτελεσμένη εργασία.

Τά δύο γλέντια (Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ)

Εκείνη την ημέρα, που γιορτάζει ο άγιος του παιδιού σου, αν θέλεις να κάνεις γλέντι, να γιορτάσεις τον άγιο, πώς πρέπει να κάνεις; Εγώ σου λέω:

Γίνεται γλέντι θεϊκό. Μα γίνεται και διαβολικό.

• Θεϊκό γλέντι είναι:

Δώσε ένα γρόσι του παπά σου να σε μνημονεύσει στην λειτουργία. Με άλλο γρόσι πάρε κερί, λιβάνι και λάδι και σύρτα στην εκκλησία να τα κάψουν εμπρός στον άγιο. Και άλλο ένα γρόσι μοίρασέ το με το χέρι σου κρυφά ελεημοσύνη, να μην σε ξέρει κανένας. Αυτό είναι το θεϊκό γλέντι. Και να διαβάσεις το Συναξάρι του Αγίου, να ακούει το παιδί σου, και να του ειπείς: «Ακούς, παιδί μου, τί έκανε ο άγιός σου; Έτσι να κάνεις και συ». Ακούοντας το παιδί σου τέτοια θαύματα, ζηλεύει και λέγει: «Αχ, πότε θα γίνω κι εγώ σαν τον άγιό μου!».

• Διαβολικό γλέντι είναι:

Τί μᾶς δίδαξαν οἱ πατέρες

Εσύ μπορείς να κατανυγείς και να μή σε παίρνει ο άλλος μυρωδιά.
Κι εγώ εδώ κι εσύ εκεί και μπορεί να προσευχώμεθα και να κλαίμε και να μή μ’ ακούς εσύ.

Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Τετάρτης 29-07-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Κορινθίους Α΄ κεφ. ιγ΄ 4 - ιδ΄ 5 

ιγ΄ 4 - ιδ΄ 5



Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Κ΄ 1 - 16

Κ΄ 1 - 16

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Τί ζημιά κάνει στήν ψυχή ἡ ὑπερηφάνεια. Πνευματικά Γυμνάσματα, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Τί ζημιά κάνει στήν ψυχή ἡ ὑπερηφάνεια. Πνευματικά Γυμνάσματα, Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης. Ὁμιλία 5/09/2010

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Πρέπει πάντοτε νὰ θυμόμαστε τὸ θάνατο

 

Τοῦ ἀββᾶ Ἡσαΐα

 Μικρὸς Εὐεργετινός

Τρία πράγματα ἀποκτᾷ μὲ δυσκολία ὁ ἄνθρωπος - καὶ εἶναι αὐτὰ ποὺ συντηροῦν ὅλες τὶς ἀρετές: τὸ πένθος, τὰ δάκρυα γιὰ τὶς ἁμαρτίες του καὶ ἡ θύμηση τοῦ θανάτου του. Γιατὶ ὅποιος καθημερινὰ συλλογίζεται τὸ θάνατο καὶ λέει στὸν ἑαυτό του, «Μόνο τὴ σημερινὴ μέρα ἔχω νὰ ζήσω σ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο», αὐτὸς ποτὲ δὲν θ᾿ ἁμαρτήσει ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
Ὅποιος, ἀντίθετα, ἐλπίζει πὼς θὰ ζήσει πολλὰ χρόνια, αὐτὸς θὰ πέσει σὲ πολλὲς ἁμαρτίες.
Ὁ Θεὸς φροντίζει νὰ διατηρεῖ καθαρὸ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία τὸ δρόμο τῆς ζωῆς ἐκείνου, ποὺ ἑτοιμάζεται νὰ δώσει λόγο γιὰ ὅλες του τὶς πράξεις στὸ Θεό. Ἐκεῖνος ὅμως ποὺ ἀδιαφορεῖ λέγοντας, «Ἔχω καιρὸ ὡς τότε», βρίσκεται δίπλα στοὺς δαίμονες.

Ἄν γίνετε ἅγιοι, θά σώσετε τά παιδιά σας!

Πριν από κάμποσα χρόνια,

πριν ή τηλεόραση, μπεί τόσο καθοριστικά στη. ζωή μας, στο Παρίσι χάθηκε ένα πεντάχρονο κοριτσάκι.
Ή άστυνομία τό βρήκε,

όμως τό παιδί είχε ύποστεί τόσο ισχυρό σόκ,

ώστε ήταν αδύνατο να δώσει όποιαδήποτε πληροφορία.

Ούτε ονόματα, ούτε διεύθυνση, ούτε τηλέφωνο,

ούτε τ’ όνομά του δε θυμόταν.

Άπό τό σόκ είχε άπενεργοποιηθεί τελείως ή μνήμη.

Γιατροί καί άστυνόμοι βρέθηκαν προς στιγμήν σε αδιέξοδο.

Τότε ό εισαγγελέας πήρε τό παιδί

καί τού ζήτησε να τού τραγουδήσει ένα τραγούδι.

Τό παιδί τού τραγούδησε τό νανούρισμα

πού τού ’λεγε ή μάννα του, όταν τό ’βάζε για ύπνο.

Οί άρχές τό μαγνητοφώνησαν καί τό έδωσαν στο ραδιόφωνο.

Μέσα σε λίγες ώρες βρέθηκαν οί γονείς!

Ὁ ἅγιος Εὐθύμιος καί οἱ σιτοκλέφτες

 Ένα βράδυ, ενώ το φεγγάρι ήταν ολό­γιομο και έφεγγε μέσα στο σκοτάδι, ο άγιος Ευθύμιος, ο Μέγας, μόλις είχε τελειώσει τους μεσονυκτικούς ύμνους στο Ναό, και, όπως συ­νήθιζε, έκανε μια μικρή βόλτα στα παρεκκλή­σια της Μονής, για να αποτινάξει τον ύπνο από τα βλέφαρά του και να συνεχίσει έπειτα την αγρυπνία του. Ξαφνικά μέσα στη γλυκειά ηρεμία της αστροφεγγιάς, βλέπει δύο άνδρες να κλέβουν το σιτάρι της Μονής από τις υπόγειες αποθήκες. Ο ένας έβγαζε από το υπόγειο το σιτάρι και το τοποθετούσε μέσα σε σακιά, ενώ ο άλλος τα έπαιρνε και τα στοίβαζε σε μια γωνιά, που κανένας δεν μπορούσε να τα διακρίνει.

Ὁ Προφήτης Ἡλίας (Σεβ. Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 20 Ἰουλίου 2014

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

1. Σήμερα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν μνήμη ἑνός μεγάλου προφήτου, τοῦ προφήτου Ἠλία τοῦ «Θεσβίτου». Λέγεται ἔτσι, γιατί καταγόταν ἀπό τήν Θεσβών τῆς Γιλεάδ, τῆς πέραν τοῦ Ἰορδάνου χώρας. Ὁ προφήτης αὐτός ἔμεινε ζωηρά χαραγμένος στήν καρδιά τοῦ λαοῦ, γι᾽ αὐτό καί στήν Παλαιά Διαθήκη ἔχουμε πέντε διηγήσεις1 γιά τόν προφήτη Ἠλία, οἱ ὁποῖες προέρχονται ἀπό τό στόμα τοῦ λαοῦ. Γι᾽ αὐτό καί οἱ πέντε αὐτές διηγήσεις δέν περιέχουν θεωρητική διδασκαλία, ἀλλά περιστατικά καί θαύματα ἀναφερόμενα στόν προφήτη. Ἀλλά καί τόν μεγαλύτερο ἔπαινο στόν προφήτη Ἠλία τόν Θεσβίτη τόν ἔκανε μετά ἀπό πολλά χρόνια πάλι ὁ λαός. Ὅταν, ἀγαπητοί μου, ὁ λαός τῆς Παλαιστίνης ἄκουε τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό νά κηρύττει καί νά θαυματουργεῖ, ἔκπληκτοι γιά ὅσα ἄκουαν καί ἔβλεπαν, ἔλεγαν: Ποιός εἶναι αὐτός; Μήπως εἶναι ὁ Ἠλίας; (Βλ. Λουκ. 9,19).

Ὁ συκοφαντηθείς καταφεύγει στόν Θεό γιά δικαίωση. Ὁ 7ος Ψαλμός. (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμία)

            ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ - ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 21 Ἰουνίου 2015

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΨΑΛΤΗΡΙΟΥ

 

Ὁ 7ος Ψαλμός

O ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΘΕΙΣ ΚΑΤΑΦΕΥΓΕΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ

 

1. Στήν σειρά τῆς ἑρμηνείας τοῦ Ψαλτηρίου βρισκόμαστε, ἀδελφοί μου, στόν 7ο ψαλμό. Δέν εἶναι εὔκολη, ἀγαπητοί μου, ἡ ἑρμηνεία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί μάλιστα ἡ ἑρμηνεία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, γιατί αὐτή πρωτοτύπως γράφτηκε στήν Ἑβραϊκή γλώσσα. Καί αὐτός πού τήν ἑρμηνεύει πρέπει νά ἔχει ὑπ᾽ ὄψιν του καί τά δυό κείμενα, καί τό Ἑβραϊκό καί τήν Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα, πού χρησιμοποιοῦμε στήν θεία λατρεία μας. Αὐτό θά κάνουμε καί ἐμεῖς σήμερα στήν ἑρμηνεία τοῦ 7ου ψαλμοῦ, γιά νά νοήσουμε τό νόημά του, τό θέμα του. Γιατί πρέπει νά γνωρίσουμε τό θέμα γύρω ἀπό τό ὁποῖο πλέκεται ὁ ὅλος ψαλμός.

2. Στόν 7ο ψαλμό ἔχουμε ἕνα πιστό ἄνθρωπο, πού καταδιώκεται ἀπό κάποιους (ἤ ἀπό κάποιον) καί καταφεύγει στόν Θεό ζητῶντας τήν βοήθειά Του. Στόν Θεό λέει «σῶσόν με», «ρῦσαί με» (στίχ. 2). Καί τά δύο αὐτά ρήματα εἶναι δυνατά καί ἐκφράζουν τήν μεγάλη ἀνάγκη στήν ὁποία βρίσκεται ὁ διωκόμενος ἄνθρωπος. Τήν δυσκολία αὐτή τήν ἐκφράζει ὁ ψαλμωδός καί μέ τό ὅτι παριστάνει μέ λιοντάρι τόν ἐχθρό πού τόν καταδιώκει· «μή ποτε ἁρπάσῃ ὡς λέων τήν ψυχήν μου», λέγει (στίχ. 3).

Τί συμβαίνει λοιπόν; Γιατί καταδιώκεται ὁ ποιητής τοῦ ψαλμοῦ; Τόν ψαλμωδό μας, ἀγαπητοί μου, τόν συκοφάντησαν κάποιοι – ἤ κάποιος – ὅτι ἔχει «ἀδικία στά χέρια του», δηλαδή, ὅτι ἔκλεψε, ὅπως μᾶς τό λέγει καθαρά τό Ἑβραϊκό κείμενο (στίχ. 5). Ἡ συκοφαντία αὐτή φαίνεται ὅτι ἔλαβε μεγάλη ἔκταση, γι᾽ αὐτό καί ὁ συκοφαντηθείς ποιητής μας κατέφυγε στόν Ναό.

Ὁ πόλεμος κατά τῶν παθῶν (Γέροντας Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης)

Ευλογημένα μου παιδιά,
Λέγουν οι πατέρες ότι η καρδιά του ανθρώπου είναι μπλεγμένη με τις ρίζες των παθών, που είναι ακανθώδεις, και την έχουν «γαντζώσει» για τα καλά. Μόλις, λοιπόν, επιχειρήση ο άνθρωπος με την φώτιση του Θεού να ξερριζώση ένα πάθος (ουσιαστικά να μεταμορφώση ένα πάθος) , να αρχίση να βγάζη τα ριζίδια ,να τα πιάνη με την τσιμπίδα και να τα τραβάη, ξερριζώνοντας το πάθος σκίζει και την καρδιά! Σχιζομένη δε η καρδιά βγάζει αίμα και πονάει. Αν δεν κάνη ο άνθρωπος υπομονή στον πόνο, σταματάει εκεί και εγκαταλείπει τον αγώνα και μένει εμπαθής και αμαρτωλός. Αν όμως κάνη υπομονή στον πόνο, την βγάζει τη ρίζα του πάθους και απαλλάσσεται.
Γι’ αυτό και οι άγιοι πατέρες με την άσκησί τους, με την φώτιση του Θεού, με την προσευχή κ.λ.π. αγωνίστηκαν και πίεσαν τον εαυτό τους και ξερρίζωσαν σιγά-σιγά τις ριζίτσες των παθών∙ μία-μία τις έβγαλαν και έφθασαν στην απάθεια. Και μετά δεν επολεμούντο ούτε από υπερηφάνεια, ούτε από κενοδοξία, ούτε από φθόνο, ούτε από λογισμούς βρώμικους, ούτε από μίσος κ.α.

Γιατί ἡ καύση τῶν νεκρῶν ἀπαγορεύεται ἀπό τήν Ἐκκλησία;

Η Εκκλησία, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, πιστεύει στην Ανάσταση των νεκρών. Ο Θεός θα χρησιμοποιήσει τα υπάρχοντα υπολείμματα του σώματός τους για τη δημιουργία του νέου σώματος.

Στην κλωνοποίηση επιδιώκουν από ένα κύτταρο από οποιοδήποτε σημείο του σώματος να ξαναφτιάξουν τον ίδιο οργανισμό. Ο Παντοδύναμος Θεός δεν μπορεί απ’ το μηδέν ή από ένα υπόλειμμα του σώματος να ξαναφτιάξει το σώμα των αναστημένων;

Ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματική ύπαρξη. Το σώμα και η ψυχή μαζί αγωνίζονται και ταυτόχρονα αγιάζονται. Στον παράδεισο θα δοξασθεί η ψυχή και το σώμα. Αντίστοιχα και στην κόλαση θα τιμωρηθεί η ψυχή μαζί με το σώμα.